-
1 increpito
increpito, āvī, ātum, āre (Intens. v. increpo), I) intr. auf jmd. zuschreien, a) ermunternd = zurufen, tum Bitiae dedit increpitans, Verg. Aen. 1, 738. – b) tadelnd = anfahren, schelten, ob invidiam tibi increpitarent, Prop. 2, 26, 15. – II) tr. zuschreien, A) jmd. mit Worten anfahren, hart anlassen, schelten, höhnen, 1) eig., absol. od. alqm, Verg. u.a.: verbis, Liv.: incr. vocibus, quod etc., Caes. b. G. 2, 30, 3: increpitare atque incusare reliquos Belgas, qui (daß sie) m. Konj., Caes. b. G. 2, 15, 5: caecum audentius hostem increpitans, ›procul‹, inquit, ›abi‹, Stat. Theb. 11, 669. – pertinaciam praetoris, Liv.: aestatem seram, Verg.: cum ab sociis increpitaretur, cur etc., Oros. 4, 1, 15 Z. – m. Genet., jmd. wegen etw. schelten, einer Sache hart beschuldigen, alqm morae, Sil. 8, 263: alqm segnitiae, Sil. 9, 6. – 2) poet. übtr., abstrafend schlagen, pectora languentia dextrā, Stat. Theb. 10, 132. – B) jmdm. etw. vorwerfen, alci rugas, Prop.: alci ignaviam, Val. Max.
-
2 increpito
increpito, āvī, ātum, āre (Intens. v. increpo), I) intr. auf jmd. zuschreien, a) ermunternd = zurufen, tum Bitiae dedit increpitans, Verg. Aen. 1, 738. – b) tadelnd = anfahren, schelten, ob invidiam tibi increpitarent, Prop. 2, 26, 15. – II) tr. zuschreien, A) jmd. mit Worten anfahren, hart anlassen, schelten, höhnen, 1) eig., absol. od. alqm, Verg. u.a.: verbis, Liv.: incr. vocibus, quod etc., Caes. b. G. 2, 30, 3: increpitare atque incusare reliquos Belgas, qui (daß sie) m. Konj., Caes. b. G. 2, 15, 5: caecum audentius hostem increpitans, ›procul‹, inquit, ›abi‹, Stat. Theb. 11, 669. – pertinaciam praetoris, Liv.: aestatem seram, Verg.: cum ab sociis increpitaretur, cur etc., Oros. 4, 1, 15 Z. – m. Genet., jmd. wegen etw. schelten, einer Sache hart beschuldigen, alqm morae, Sil. 8, 263: alqm segnitiae, Sil. 9, 6. – 2) poet. übtr., abstrafend schlagen, pectora languentia dextrā, Stat. Theb. 10, 132. – B) jmdm. etw. vorwerfen, alci rugas, Prop.: alci ignaviam, Val. Max.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > increpito
-
3 subincrepito
sub-increpito, āre, ein wenig krachen, Ven. Fort. vit. S. Mart. 1, 259.
-
4 subincrepito
sub-increpito, āre, ein wenig krachen, Ven. Fort. vit. S. Mart. 1, 259.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > subincrepito
См. также в других словарях:
COSMUS I — I. COSMUS I. Patriarcha Constantlnopolitan. Hierosolymis orinndus, successit Xiphilino, A. C. 1080. usque ad A. C. 1086. II. COSMUS I. fil. Iohannis II. nepos Iohannis I. abnepos Petri Francisci, cui Laurentius, prioris Cosmi frater, genitor… … Hofmann J. Lexicon universale
CYPRIANUS — I. CYPRIANUS Carthaginensis, post Donatum, vel secundum alios, Agrippinum, A. C. 250. Illustri locô natus, ante sui conversionem Rhetoricam docuit, a Caelio amico ad fidem perductus. Sub Decio, gregts admirabili zelô defensor, etiam postquam se… … Hofmann J. Lexicon universale
MEDIOLANUM — I. MEDIOLANUM Angliae oppid. Ptol. vulgo Lancaster. Vide Guil. Burtonum in Anton. Itin. quatenus Britanniam spectat. p. 132. II. MEDIOLANUM Aulericorum Eburaicorum urbs. Ptol. eadem Ebroicis. Vide Eburovices. III. MEDIOLANUM alter. Germaniae… … Hofmann J. Lexicon universale
PAULUS IV — I. PAULUS IV. Neapolitanus, prius Ioh. Petrus Caraffa, successit Marcello II. A. C. 1555. aetat. 80. Latine, Graece et Hebraice doctus, Theatinorum auctor, Severus in delinquentes, privilegiis Populo Romano concessis statuam ex marmore meruit.… … Hofmann J. Lexicon universale