Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

incensus

  • 1 incēnsus

        incēnsus adj.    [P. of incendo], inflamed, fiery, hot: incensos aestūs avertere, V.: in meditando.
    * * *
    incensa, incensum ADJ
    inflamed, fiery, hot; not assessed, not registered at census

    Latin-English dictionary > incēnsus

  • 2 incēnsus

        incēnsus adj.    [2 in+census], not assessed, unregistered: hominem incensum vendere: populus, L.— Plur m. as subst: lex de incensis lata, L.
    * * *
    incensa, incensum ADJ
    inflamed, fiery, hot; not assessed, not registered at census

    Latin-English dictionary > incēnsus

  • 3 incensus

    [st1]1 [-] incensus, a, um: part. passé de incendo. - [abcl][b]a - allumé. - [abcl]b - brûlé, incendié, consumé. - [abcl]c - au fig. enflammé, échauffé, excité, animé, plein de zèle, plein d'ardeur. - [abcl]d - animé contre, irrité, emporté, violent, furieux.[/b] [st1]2 [-] incensus, a, um: non recensé, qui n'est pas inscrit sur les registres du cens.
    * * *
    [st1]1 [-] incensus, a, um: part. passé de incendo. - [abcl][b]a - allumé. - [abcl]b - brûlé, incendié, consumé. - [abcl]c - au fig. enflammé, échauffé, excité, animé, plein de zèle, plein d'ardeur. - [abcl]d - animé contre, irrité, emporté, violent, furieux.[/b] [st1]2 [-] incensus, a, um: non recensé, qui n'est pas inscrit sur les registres du cens.
    * * *
    I.
        Incensus, Participium: vt Ad Rempublicam bene gerendam incensus imperator. Cic. Esmeu, Incité, Enflambé, Animé.
    II.
        Incensus, Adiectiuum a Censu. Cic. Qui n'a point baillé son denombrement par devant les Censeurs.

    Dictionarium latinogallicum > incensus

  • 4 incensus

    1. incēnsus, a, um (in u. censeo), der vom Zensor nicht geschätzt worden ist od. sich nicht hat schätzen lassen, ungeschätzt, populus per multos annos inc., Liv.: hominem incensum vendere, Cic. – Plur. subst., lex de incensis lata, Liv. 1, 44, 1.
    ————————
    2. incēnsus, a, um, I) Partic. v. incendo, w. s. – II) PAdi., im Bilde, entbrannt, heiß, Phlegrā nobis incensior (al. infensior) aether, Claud. rapt. Pros. 3, 201. – übtr., a) vom Redner, feurig, in meditando vehemens et incensus, Cic. Brut. 88. – b) v. Leidenschaften, heiß, hitzig, incensior libido, Porphyr. Hor. sat. 1, 2, 120.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > incensus

  • 5 incensus [2]

    2. incēnsus, a, um, I) Partic. v. incendo, w. s. – II) PAdi., im Bilde, entbrannt, heiß, Phlegrā nobis incensior (al. infensior) aether, Claud. rapt. Pros. 3, 201. – übtr., a) vom Redner, feurig, in meditando vehemens et incensus, Cic. Brut. 88. – b) v. Leidenschaften, heiß, hitzig, incensior libido, Porphyr. Hor. sat. 1, 2, 120.

    lateinisch-deutsches > incensus [2]

  • 6 incensus

    1.
    incensus, a, um, Part., from incendo.
    2.
    incensus, a, um, adj. [2. in-census], not estimated, not assessed, unregistered;

    said of one who has not given in an account of himself and his property to the censor: hominem incensum vendere,

    Cic. Caecin. 34, 99:

    populus,

    Liv. 4, 8, 3:

    lex de incensis lata,

    id. 1, 44, 1; Ulp. Fragm. 11, 11.

    Lewis & Short latin dictionary > incensus

  • 7 incensus

    I in-cēnsus, a, um [ censeo ]
    не включённый в цензорские списки, не учтённый в переписи C, L
    II 1. incensus, a, um
    part. pf. к incendo
    2. adj.
    пламенный (vehemens et i.C)

    Латинско-русский словарь > incensus

  • 8 incensus [1]

    1. incēnsus, a, um (in u. censeo), der vom Zensor nicht geschätzt worden ist od. sich nicht hat schätzen lassen, ungeschätzt, populus per multos annos inc., Liv.: hominem incensum vendere, Cic. – Plur. subst., lex de incensis lata, Liv. 1, 44, 1.

    lateinisch-deutsches > incensus [1]

  • 9 incensus

    не объявивший себя и своего имущества у цензора (Ulp. XI. 11).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > incensus

  • 10 incensus

    , incensa, incensum (m,f,n)
      одушевлённый; пламенный, воспламенённый

    Dictionary Latin-Russian new > incensus

  • 11 incendo

    incendo, di, sum, 3 (archaic form of the perf. subj. incensit = incenderit, sicut incepsit = inceperit, Paul. ex Fest. p. 107 Müll.), v. a. [in-candeo; cf.: accendo and succendo], to set fire to, to kindle, burn (freq. and class.; syn. inflammare).
    I.
    Lit.:

    cupas taedā ac pice refertas incendunt,

    Caes. B. C. 2, 11, 2:

    tus et odores,

    Cic. Verr. 2, 4, 37, § 77; cf.

    odores,

    id. Tusc. 3, 18, 43:

    lychnos,

    Verg. A. 1, 727:

    oppida sua omnia, vicos, reliqua privata aedificia incendunt,

    Caes. B. G. 1, 5, 2:

    aedificia vicosque,

    id. ib. 6, 6, 1:

    tabularium,

    Cic. N. D. 3, 30, 74:

    Capitolium,

    Sall. C. 47, 2:

    naves omnes,

    Cic. Att. 9, 6, 3:

    tamquam ipse suas incenderit aedes,

    Juv. 3, 222:

    classem inflammari incendique jussit,

    id. Verr. 2, 5, 35, § 91:

    urbem,

    id. Cat. 3, 4, 10; cf. Liv. 9, 9, 6:

    quod primo incendendum Avaricum censuerat,

    Caes. B. G. 7, 3, 2:

    agros,

    Verg. G. 1, 84:

    vepres,

    id. ib. 1, 271:

    cum ipse circumsessus paene incenderere,

    wast consumed, Cic. Verr. 2, 1, 33, § 85.— Absol.:

    nec incendit nisi ignis,

    Quint. 6, 2, 28.—
    B.
    Transf.
    1.
    To light up with fire, to make a fire upon:

    aras votis,

    i. e. in pursuance of vows, Verg. A. 3, 279:

    altaria,

    id. ib. 8, 285.—
    2.
    To heat, make hot:

    diem,

    Luc. 4, 68:

    igne et tenuibus lignis fornacem incendemus,

    will heat, warm, Col. 12, 19, 3.—
    3.
    To make bright or shining, to brighten, illumine:

    ejusdem (solis) incensa radiis luna,

    Cic. N. D. 1, 31, 87; Ov. P. 2, 1, 41:

    maculosus et auro Squamam incendebat fulgor,

    Verg. A. 5, 88: vivis digitos incendere gemmis, to make brilliant, i. e. to adorn, Stat. S. 2, 1, 134.—
    II.
    Trop.
    A.
    To kindle, inflame, set on fire; to fire, rouse, incite, excite; to irritate, incense (esp. freq. in pass.):

    ut mihi non solum tu incendere judicem, sed ipse ardere videaris,

    Cic. de Or. 2, 45, 188:

    iidem hominem perustum etiamnum gloria volunt incendere,

    id. Fam. 13, 15, 2:

    me ita vel cepit vel incendit, ut cuperem, etc.,

    id. ib. 5, 12, 1:

    aliquem morando,

    Sall. J. 25, 10:

    (aliquem) querelis,

    Verg. A. 4, 360:

    in minime gratum spectaculum animo incenduntur,

    Liv. 1, 25, 2:

    Tyndariden incendit amor,

    Val. Fl. 6, 207:

    plebem largiundo atque pollicitando,

    Sall. C. 38, 1:

    juventutem ad facinora,

    id. ib. 13, 4:

    bonorum animos,

    Cic. Att. 2, 16, 1:

    animum cupidum inopiā,

    Ter. Heaut. 2, 3, 126:

    cupiditatem alicujus,

    Cic. Fam. 15, 21, 1:

    odia improborum in nos,

    id. Att. 9, 1, 3:

    tum pudor incendit vires et conscia virtus,

    inflames, Verg. A. 5, 455:

    illam incendentem luctus,

    id. ib. 9, 500: clamore incendunt caelum, set on fire with, i. e. fill with, id. ib. 10, 895:

    regiam repentino luctu,

    Just. 38, 8 fin.:

    rabie jecur incendente feruntur Praecipites,

    Juv. 7, 648:

    quibus incendi jam frigidus, aevo Laomedontiades possit,

    id. 6, 325.—In pass.:

    nimis sermone hujus irā incendor,

    Plaut. Ps. 1, 2, 66; id. As. 2, 4, 14; cf.:

    incendor irā, esse ausam facere haec te injussu meo,

    Ter. Hec. 4, 1, 47:

    hisce ego illam dictis ita tibi incensam dabo, ut, etc.,

    id. Phorm. 5, 7, 81:

    amore sum incensus,

    Cic. Q. Fr. 3, 1, 5, § 18:

    (mulier) incensa odio pristino,

    id. Clu. 64, 181:

    incendor quotidie magis non desiderio solum sed etiam incredibili fama virtutum admirabilium,

    id. Or. 10, 33:

    incensus studio,

    id. Rosc. Am. 17, 48:

    iratus iste vehementer Sthenio et incensus hospitium renuntiat,

    id. Verr. 2, 2, 36, § 89:

    omnes incenduntur ad studia gloriā,

    id. Tusc. 1, 2, 4; cf. id. ib. 1, 19, 44:

    imperator incensus ad rem publicam bene gerendam,

    id. Prov. Cons. 14, 35:

    Caesar ab eo (Crasso) in me esset incensus,

    id. Fam. 1, 9, 9:

    nulla mens est tam ad comprehendendam vim oratoris parata, quae possit incendi, nisi inflammatus ipse ad eam et ardens accesseris,

    id. de Or. 2, 45, 190 fin.:

    inimicitiis incensa contentio,

    id. Opt. Gen. Or. 7, 22:

    incensus calcaribus equus,

    Hirt. B. G. 8, 48, 5.— Absol.: loquarne? incendam;

    taceam? instigem,

    Ter. Phorm. 1, 4, 9:

    dumque petit petitur pariterque incendit et ardet,

    Ov. M. 3, 425.—
    * B.
    To enhance, raise: annonam ( the price of corn), to produce a dearness or scarcity (shortly before:

    excandefaciebant),

    Varr. R. R. 3, 2, 16 (cf. incendium, II. A.).—
    C.
    To destroy, ruin, lay waste:

    si istuc conare... tuum incendes genus,

    Plaut. Trin. 3, 2, 49:

    campos,

    Stat. Th. 1, 631. — Hence, incensus, a, um, P. a., inflamed, burning, hot:

    profuit incensos aestus avertere ( = vehementissimos ardores febris),

    Verg. G. 3, 469 Forbig. ad loc.— In comp.:

    aether,

    Claud. Rapt. Pros. 3, 201.

    Lewis & Short latin dictionary > incendo

  • 12 incendo

    in-cendo, cendī, cēnsum, ere [одного корня с candeo ]
    1) зажигать, поджигать, сжигать (facem, domum Sen; urbem C); возжигать ( aram V)
    2) разжигать, топить ( fornacem lignis Col)
    4) воспламенять, разгорячать, раздражать, возбуждать (aliquem, animum alicujus, cupiditatem C; aliquem ad aliquam rem C; incendi ad studia gloriā C; incensus amore animus V)
    equum calcaribus i. Hirtдать шпоры коню
    7) подстрекать, возмущать, натравливать ( aliquem in aliquem C)
    8) огорчать, расстраивать ( aliquem querelis V)
    9) озарять, освещать ( luna incensa radiis solis C)
    12) разрушать, губить ( genus alicujus Pl)

    Латинско-русский словарь > incendo

  • 13 incendo

    in-cendo, cendī, cēnsum, ere (in u. *cando), in Feuer setzen, anzünden, anbrennen, entzünden, I) eig. u. meton.: A) eig.: a) im allg.: corpus, den Leichnam, Cic.: cupas pice refertas, Caes.: tus et odores, Cic.: lychnos, Verg.: absol., nec incendit nisi ignis, Quint. – b) in Brand setzen, anzünden, einäschern, urbem, Cic.: aedificia vicosque, Caes.: alcis domum, Sen.: classem, Cic.: oppida, Caes. – c) als mediz. t. t. = das Fieber entzünden, febriculam, Cels.: incensi aestus, brennende Hitze (des Fiebers), Verg. – B) meton.: 1) etw. anzünden = auf etwas Feuer machen, altaria, Verg.: aras votis (Dat.), den Altar für die gelobten Opfer anzünden, Verg. – 2) in od. an etw. Feuer bringen = a) heiß machen, heizen, leni igne et tenuibus admodum lignis fornacem, Colum. 12, 29, 3. – b) (als mediz. t. t.) den Körper usw. erhitzen, potio quam dilutissima, ut et sitim tollat nec corpus incendat, Cels.: si caput in sole protegit, ne incendatur, Cels. – c) (v. Feuer selbst) = erleuchten, erhellen, luna incensa radiis solis, Cic.: squamam incendebat fulgor, Verg. – II) übtr.: 1) in Feuer setzen, entzünden, entflammen, reizen, a) mit pers. Objj.: alqm, Ter.: animos iudicum in alqm, aufhetzen, Cic.: desine me incendere querellis, Verg.: insbes. zu Liebe entzünden, alqm, Verg. u. Ov. – dah. incendi, entbrennen, entzündet-, gereizt werden, amore, desiderio, Cic.: dolore, Nep.: dictis, Verg.: incensus irā (Ggstz. placatus), Cic.: equus incensus calcaribus, Hirt. b. G.: adeo erat incensus, ut etc., erbittert, aufgebracht, Nep.: in minime gratum spectaculum animo incenduntur, Liv. 1, 25, 2 W. (Hertz u. Müller intenduntur). – b) m. abstr. Objj. = entzünden, anfachen, erregen, cupiditatem, odia, Cic. – 2) vergrößern, steigern, annonam (den Getreidepreis), Teuerung herbeiführen, Varro: vires, Verg.: luctum, Verg.: haec fletu, Tac. – 3) gleichs. in Feuer setzen = erfüllen, caelum clamore, Verg.: regiam luctu, Iustin. – 4) in Brand stecken, verderben, zugrunde richten, genus tuum, Plaut. trin. 675: campos, Stat. Theb. 1, 631.

    lateinisch-deutsches > incendo

  • 14 incendo

    in-cendo, cendī, cēnsum, ere (in u. *cando), in Feuer setzen, anzünden, anbrennen, entzünden, I) eig. u. meton.: A) eig.: a) im allg.: corpus, den Leichnam, Cic.: cupas pice refertas, Caes.: tus et odores, Cic.: lychnos, Verg.: absol., nec incendit nisi ignis, Quint. – b) in Brand setzen, anzünden, einäschern, urbem, Cic.: aedificia vicosque, Caes.: alcis domum, Sen.: classem, Cic.: oppida, Caes. – c) als mediz. t. t. = das Fieber entzünden, febriculam, Cels.: incensi aestus, brennende Hitze (des Fiebers), Verg. – B) meton.: 1) etw. anzünden = auf etwas Feuer machen, altaria, Verg.: aras votis (Dat.), den Altar für die gelobten Opfer anzünden, Verg. – 2) in od. an etw. Feuer bringen = a) heiß machen, heizen, leni igne et tenuibus admodum lignis fornacem, Colum. 12, 29, 3. – b) (als mediz. t. t.) den Körper usw. erhitzen, potio quam dilutissima, ut et sitim tollat nec corpus incendat, Cels.: si caput in sole protegit, ne incendatur, Cels. – c) (v. Feuer selbst) = erleuchten, erhellen, luna incensa radiis solis, Cic.: squamam incendebat fulgor, Verg. – II) übtr.: 1) in Feuer setzen, entzünden, entflammen, reizen, a) mit pers. Objj.: alqm, Ter.: animos iudicum in alqm, aufhetzen, Cic.: desine me incendere querellis, Verg.: insbes. zu Liebe entzünden, alqm, Verg. u. Ov. – dah. incendi, entbrennen, entzündet-, gereizt werden, amore, deside-
    ————
    rio, Cic.: dolore, Nep.: dictis, Verg.: incensus irā (Ggstz. placatus), Cic.: equus incensus calcaribus, Hirt. b. G.: adeo erat incensus, ut etc., erbittert, aufgebracht, Nep.: in minime gratum spectaculum animo incenduntur, Liv. 1, 25, 2 W. (Hertz u. Müller intenduntur). – b) m. abstr. Objj. = entzünden, anfachen, erregen, cupiditatem, odia, Cic. – 2) vergrößern, steigern, annonam (den Getreidepreis), Teuerung herbeiführen, Varro: vires, Verg.: luctum, Verg.: haec fletu, Tac. – 3) gleichs. in Feuer setzen = erfüllen, caelum clamore, Verg.: regiam luctu, Iustin. – 4) in Brand stecken, verderben, zugrunde richten, genus tuum, Plaut. trin. 675: campos, Stat. Theb. 1, 631.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > incendo

  • 15 cupiditas

    cŭpĭdĭtās, ātis, f. [cupidus] [st2]1 [-] désir ardent, envie, convoitise; passion. [st2]2 [-] ardeur belliqueuse. [st2]3 [-] désir des richesses, cupidité, avidité, amour du gain. [st2]4 [-] esprit de parti, partialité, passion politique. [st2]5 [-] ardeur amoureuse.    - gén. plur. -um; qqf. ĭum.    - anni cupiditatum, Curt.: l'âge des passions.    - veri videndi cupiditas, Cic.: désir de connaître la vérité.    - cupiditas ad venandum, Curt. 9: la passion de la chasse.    - tanta sum cupiditate incensus ad reditum ut... Cic. Phil. 1: je fus enflammé d'un si vif désir de retourner dans ma patrie que...    - reprehendere cupiditatem militum, Caes.: blâmer l'ardeur aveugle de ses soldats.    - P. Naso omni carens cupiditate, Cic. Phil. 3: P. Nason, qui est exempt de toute ambition.    - non te cupiditas... principem fecit, Plin. Pan.: ce n'est pas l'ambition qui vous a élevé à l'empire.    - cupiditas cibi, Cels.: l'appétit.    - cupiditas pecuniae, Cic.: cupidité, amour de l'argent.
    * * *
    cŭpĭdĭtās, ātis, f. [cupidus] [st2]1 [-] désir ardent, envie, convoitise; passion. [st2]2 [-] ardeur belliqueuse. [st2]3 [-] désir des richesses, cupidité, avidité, amour du gain. [st2]4 [-] esprit de parti, partialité, passion politique. [st2]5 [-] ardeur amoureuse.    - gén. plur. -um; qqf. ĭum.    - anni cupiditatum, Curt.: l'âge des passions.    - veri videndi cupiditas, Cic.: désir de connaître la vérité.    - cupiditas ad venandum, Curt. 9: la passion de la chasse.    - tanta sum cupiditate incensus ad reditum ut... Cic. Phil. 1: je fus enflammé d'un si vif désir de retourner dans ma patrie que...    - reprehendere cupiditatem militum, Caes.: blâmer l'ardeur aveugle de ses soldats.    - P. Naso omni carens cupiditate, Cic. Phil. 3: P. Nason, qui est exempt de toute ambition.    - non te cupiditas... principem fecit, Plin. Pan.: ce n'est pas l'ambition qui vous a élevé à l'empire.    - cupiditas cibi, Cels.: l'appétit.    - cupiditas pecuniae, Cic.: cupidité, amour de l'argent.
    * * *
        Cupiditas, pen. corr. Cic. Neque enim vnquam expletur nec satiatur cupiditatis sitis. Convoitise, Cupidité.

    Dictionarium latinogallicum > cupiditas

  • 16 vehemens

    vĕhĕmens, entis    - veemens, Hor. Ep. 2, 2, 120 --- vemens, Lucr. 3, 152; Catul. 50, 21; Hor. Cic. [st1]1 [-] emporté, impétueux, passionné, violent.    - in agendo vehemens atque incensus, Cic. Brut. 22, 88: qui met de la passion et du feu dans l'action. [st1]2 [-] en parl. du style véhément.    - Cic. Br. 97; de Or. 200, etc. [st1]3 [-] violent, rigoureux, sévère; violent, intense, énergique, fort.    - vehemens imber, Lucr. 6, 517: pluie violente.    - vehementissimo cursu, Hirt. BG. 8, 15, 6: dans une course à toute allure.    - argumentum vehementius, Quint. 7, 6, 7: argument plus solide.    - vehementius ictu missuque telum, Liv. 9, 19, 7: trait plus violent par sa force de frappe et par sa portée. [st1]4 [-] plein de sève, vigoureux.    - vitis vehemens, Col. 1, 3, 5: vigne vigoureuse.
    * * *
    vĕhĕmens, entis    - veemens, Hor. Ep. 2, 2, 120 --- vemens, Lucr. 3, 152; Catul. 50, 21; Hor. Cic. [st1]1 [-] emporté, impétueux, passionné, violent.    - in agendo vehemens atque incensus, Cic. Brut. 22, 88: qui met de la passion et du feu dans l'action. [st1]2 [-] en parl. du style véhément.    - Cic. Br. 97; de Or. 200, etc. [st1]3 [-] violent, rigoureux, sévère; violent, intense, énergique, fort.    - vehemens imber, Lucr. 6, 517: pluie violente.    - vehementissimo cursu, Hirt. BG. 8, 15, 6: dans une course à toute allure.    - argumentum vehementius, Quint. 7, 6, 7: argument plus solide.    - vehementius ictu missuque telum, Liv. 9, 19, 7: trait plus violent par sa force de frappe et par sa portée. [st1]4 [-] plein de sève, vigoureux.    - vitis vehemens, Col. 1, 3, 5: vigne vigoureuse.
    * * *
        Vehemens, pen. cor. vehementis, om. ge. Terent. Vehement.
    \
        Vehemens causa ad obiurgandum. Terent. Fort grande.
    \
        Literae vehementes. Cic. Aigres et vehementes.
    \
        Palus vehemens. Columel. Fort et puissant.

    Dictionarium latinogallicum > vehemens

  • 17 incendō

        incendō dī, sus, ere    [CAND-], to set fire to, kindle, burn: cupas taedā ac pice refertas, Cs.: odoribus incensis: lychnos, V.: urbem, S.: aedificia vicosque, Cs.: navīs: aedīs, Iu.: vepres, V.: cum ipse circumsessus paene incenderere, wast consumed.—To light up with fire, kindle: aras votis, i. e. in pursuance of vows, V.—To brighten, illumine: eiusdem (solis) incensa radiis luna: auro Squamam incendebat fulgor, V.—Fig., to kindle, inflame, set on fire, fire, rouse, incite, excite, irritate, incense, enrage: Loquar? incendam; taceam? instigem, T.: hominem gloriā: me, ut cuperem, etc.: me tuis querellis, V.: plebem largiundo, S.: animum cupidum inopiā, T.: odia improborum in nos: pudor incendit virīs, V.: rabie iecur incendente, Iu.: iustum odium: incendor irā, esse ausam facere haec te, T.: amore sum incensus: incendor cottidie magis desiderio virtutum: incendi ad studia gloriā: in spectaculum animo incenduntur, L.
    * * *
    incendere, incendi, incensus V
    set fire to, kindle, burn; rouse, excite, inflame, aggravate, incense

    Latin-English dictionary > incendō

  • 18 dolor

    ōris m. [ doleo ]
    1) боль, страдание (corporis C; dentium CC etc.)
    2) скорбь, огорчение, печаль
    dolorem alicui facere (efficere, dare, afferre) C etc. — огорчить, опечалить кого-л.
    dolore affīci или dolorem capere (accipere, percipere, suscipere) (ab, in, ex, pro) aliquā re C etc. — печалиться, огорчаться чём-л.
    alicui dolori esse C — быть причиной чьего-л. огорчения
    3) гнев, негодование, досада (dolore incensus Nep)
    dolore exardescere Cs — воспламениться гневом, вознегодовать
    4) ритор. скорбный пафос ( detrahere actionis dolorem C)

    Латинско-русский словарь > dolor

  • 19 incensitus

    in-cēnsitus, a, um CTh = incensus I

    Латинско-русский словарь > incensitus

  • 20 ira

    īra, ae f.
    1) гнев, раздражение, злоба (ira furor brevis est H; facere aliquid per iram C)
    irā incensus Nep (inflammatus C; commotus Sl) — распалённый (движимый) гневом, в гневе
    alicui esse irae V — быть ненавистным кому-л.
    i. in (adversus) aliquem L — злоба против кого-л.
    i. alicujus rei — гнев, вызванный чём-л. (i. praedae amissae L)
    2) pl. проявления (выражения) гнева ( irae ingentes VF)
    3) ожесточение, остервенение (belli Sl; aequoris VF); ярость ( ventorum Sil)
    dic, age, dic aliquam, quae te mutaverat, iram O — назови же, назови какую-л, причину (твоего) гнева, изменившую тебя

    Латинско-русский словарь > ira

См. также в других словарях:

  • Incensus —    • Incensus (юр.). Кто уклонялся от ценза, тот продавался, как недостойный гражданского права, в рабство (Cic. Саес. 34), а первоначально, может быть, наказывался смертью. Liv. 1, 44 …   Реальный словарь классических древностей

  • MONS Incensus — Montencens, locus Galliae, Idem …   Hofmann J. Lexicon universale

  • incense — I. noun Etymology: Middle English encens, from Anglo French, from Late Latin incensum, from Latin, neuter of incensus, past participle of incendere to set on fire, from in + cendere to burn; akin to Latin candēre to glow more at candid Date: 13th …   New Collegiate Dictionary

  • C. Fabius Hadrianus — Caius Fabius Hadrianus [The nomen is given as Fulvius in some editions of Orosius ( Historiae 5.20), but is generally corrected to Fabius, as in the 1889 edition of C. Zangemeister [http://www.attalus.org/latin/orosius5.html#20 here] .] was… …   Wikipedia

  • incense — incense1 /in sens/, n., v., incensed, incensing. n. 1. an aromatic gum or other substance producing a sweet odor when burned, used in religious ceremonies, to enhance a mood, etc. 2. the perfume or smoke arising from such a substance when burned …   Universalium

  • incense — in|cense1 [ˈınsens] n [U] [Date: 1200 1300; : Old French; Origin: encens, from Latin incensus, past participle of incendere to cause to start burning ] a substance which has a pleasant smell when you burn it ▪ a church filled with the smell of… …   Dictionary of contemporary English

  • incense — incense1 [in′sens΄] n. [ME encens < OFr < LL incensum, incense < neut. of L incensus, pp. of incendere, to kindle, inflame < in , in, on + candere, to burn, shine: see CANDESCENT] 1. any of various substances, as gums or resins,… …   English World dictionary

  • in|cense´ment — in|cense1 «IHN sehns», noun, verb, censed, cens|ing. –n. 1. a substance giving off a sweet smell when burned, such as an aromatic gum or other vegetable product, or a mixture of fragrant gums and spices. 2. the perfume or smoke from it,… …   Useful english dictionary

  • in|cense — in|cense1 «IHN sehns», noun, verb, censed, cens|ing. –n. 1. a substance giving off a sweet smell when burned, such as an aromatic gum or other vegetable product, or a mixture of fragrant gums and spices. 2. the perfume or smoke from it,… …   Useful english dictionary

  • Bursera heptaphylla — Incense In cense, n. [OE. encens, F. encens, L. incensum, fr. incensus, p. p. of incendere to burn. See {Incense} to inflame.] [1913 Webster] 1. The perfume or odors exhaled from spices and gums when burned in celebrating religious rites or as an …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Chrysobalanus Icaco — Incense In cense, n. [OE. encens, F. encens, L. incensum, fr. incensus, p. p. of incendere to burn. See {Incense} to inflame.] [1913 Webster] 1. The perfume or odors exhaled from spices and gums when burned in celebrating religious rites or as an …   The Collaborative International Dictionary of English

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»