-
1 incēnsus
incēnsus adj. [P. of incendo], inflamed, fiery, hot: incensos aestūs avertere, V.: in meditando.* * *incensa, incensum ADJinflamed, fiery, hot; not assessed, not registered at census -
2 incēnsus
-
3 incensus
[st1]1 [-] incensus, a, um: part. passé de incendo. - [abcl][b]a - allumé. - [abcl]b - brûlé, incendié, consumé. - [abcl]c - au fig. enflammé, échauffé, excité, animé, plein de zèle, plein d'ardeur. - [abcl]d - animé contre, irrité, emporté, violent, furieux.[/b] [st1]2 [-] incensus, a, um: non recensé, qui n'est pas inscrit sur les registres du cens.* * *[st1]1 [-] incensus, a, um: part. passé de incendo. - [abcl][b]a - allumé. - [abcl]b - brûlé, incendié, consumé. - [abcl]c - au fig. enflammé, échauffé, excité, animé, plein de zèle, plein d'ardeur. - [abcl]d - animé contre, irrité, emporté, violent, furieux.[/b] [st1]2 [-] incensus, a, um: non recensé, qui n'est pas inscrit sur les registres du cens.* * *I.Incensus, Participium: vt Ad Rempublicam bene gerendam incensus imperator. Cic. Esmeu, Incité, Enflambé, Animé.II.Incensus, Adiectiuum a Censu. Cic. Qui n'a point baillé son denombrement par devant les Censeurs. -
4 incensus
1. incēnsus, a, um (in u. censeo), der vom Zensor nicht geschätzt worden ist od. sich nicht hat schätzen lassen, ungeschätzt, populus per multos annos inc., Liv.: hominem incensum vendere, Cic. – Plur. subst., lex de incensis lata, Liv. 1, 44, 1.————————2. incēnsus, a, um, I) Partic. v. incendo, w. s. – II) PAdi., im Bilde, entbrannt, heiß, Phlegrā nobis incensior (al. infensior) aether, Claud. rapt. Pros. 3, 201. – übtr., a) vom Redner, feurig, in meditando vehemens et incensus, Cic. Brut. 88. – b) v. Leidenschaften, heiß, hitzig, incensior libido, Porphyr. Hor. sat. 1, 2, 120.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > incensus
-
5 incensus [2]
2. incēnsus, a, um, I) Partic. v. incendo, w. s. – II) PAdi., im Bilde, entbrannt, heiß, Phlegrā nobis incensior (al. infensior) aether, Claud. rapt. Pros. 3, 201. – übtr., a) vom Redner, feurig, in meditando vehemens et incensus, Cic. Brut. 88. – b) v. Leidenschaften, heiß, hitzig, incensior libido, Porphyr. Hor. sat. 1, 2, 120.
-
6 incensus
1.incensus, a, um, Part., from incendo.2.incensus, a, um, adj. [2. in-census], not estimated, not assessed, unregistered;said of one who has not given in an account of himself and his property to the censor: hominem incensum vendere,
Cic. Caecin. 34, 99:populus,
Liv. 4, 8, 3:lex de incensis lata,
id. 1, 44, 1; Ulp. Fragm. 11, 11. -
7 incensus
-
8 incensus [1]
1. incēnsus, a, um (in u. censeo), der vom Zensor nicht geschätzt worden ist od. sich nicht hat schätzen lassen, ungeschätzt, populus per multos annos inc., Liv.: hominem incensum vendere, Cic. – Plur. subst., lex de incensis lata, Liv. 1, 44, 1.
-
9 incensus
не объявивший себя и своего имущества у цензора (Ulp. XI. 11).Латинско-русский словарь к источникам римского права > incensus
-
10 incensus
, incensa, incensum (m,f,n)одушевлённый; пламенный, воспламенённый -
11 incendo
incendo, di, sum, 3 (archaic form of the perf. subj. incensit = incenderit, sicut incepsit = inceperit, Paul. ex Fest. p. 107 Müll.), v. a. [in-candeo; cf.: accendo and succendo], to set fire to, to kindle, burn (freq. and class.; syn. inflammare).I.Lit.:B.cupas taedā ac pice refertas incendunt,
Caes. B. C. 2, 11, 2:tus et odores,
Cic. Verr. 2, 4, 37, § 77; cf.odores,
id. Tusc. 3, 18, 43:lychnos,
Verg. A. 1, 727:oppida sua omnia, vicos, reliqua privata aedificia incendunt,
Caes. B. G. 1, 5, 2:aedificia vicosque,
id. ib. 6, 6, 1:tabularium,
Cic. N. D. 3, 30, 74:Capitolium,
Sall. C. 47, 2:naves omnes,
Cic. Att. 9, 6, 3:tamquam ipse suas incenderit aedes,
Juv. 3, 222:classem inflammari incendique jussit,
id. Verr. 2, 5, 35, § 91:urbem,
id. Cat. 3, 4, 10; cf. Liv. 9, 9, 6:quod primo incendendum Avaricum censuerat,
Caes. B. G. 7, 3, 2:agros,
Verg. G. 1, 84:vepres,
id. ib. 1, 271:cum ipse circumsessus paene incenderere,
wast consumed, Cic. Verr. 2, 1, 33, § 85.— Absol.:nec incendit nisi ignis,
Quint. 6, 2, 28.—Transf.1.To light up with fire, to make a fire upon:2.aras votis,
i. e. in pursuance of vows, Verg. A. 3, 279:altaria,
id. ib. 8, 285.—To heat, make hot:3.diem,
Luc. 4, 68:igne et tenuibus lignis fornacem incendemus,
will heat, warm, Col. 12, 19, 3.—To make bright or shining, to brighten, illumine:II.ejusdem (solis) incensa radiis luna,
Cic. N. D. 1, 31, 87; Ov. P. 2, 1, 41:maculosus et auro Squamam incendebat fulgor,
Verg. A. 5, 88: vivis digitos incendere gemmis, to make brilliant, i. e. to adorn, Stat. S. 2, 1, 134.—Trop.A.To kindle, inflame, set on fire; to fire, rouse, incite, excite; to irritate, incense (esp. freq. in pass.):* B.ut mihi non solum tu incendere judicem, sed ipse ardere videaris,
Cic. de Or. 2, 45, 188:iidem hominem perustum etiamnum gloria volunt incendere,
id. Fam. 13, 15, 2:me ita vel cepit vel incendit, ut cuperem, etc.,
id. ib. 5, 12, 1:aliquem morando,
Sall. J. 25, 10:(aliquem) querelis,
Verg. A. 4, 360:in minime gratum spectaculum animo incenduntur,
Liv. 1, 25, 2:Tyndariden incendit amor,
Val. Fl. 6, 207:plebem largiundo atque pollicitando,
Sall. C. 38, 1:juventutem ad facinora,
id. ib. 13, 4:bonorum animos,
Cic. Att. 2, 16, 1:animum cupidum inopiā,
Ter. Heaut. 2, 3, 126:cupiditatem alicujus,
Cic. Fam. 15, 21, 1:odia improborum in nos,
id. Att. 9, 1, 3:tum pudor incendit vires et conscia virtus,
inflames, Verg. A. 5, 455:illam incendentem luctus,
id. ib. 9, 500: clamore incendunt caelum, set on fire with, i. e. fill with, id. ib. 10, 895:regiam repentino luctu,
Just. 38, 8 fin.:rabie jecur incendente feruntur Praecipites,
Juv. 7, 648:quibus incendi jam frigidus, aevo Laomedontiades possit,
id. 6, 325.—In pass.:nimis sermone hujus irā incendor,
Plaut. Ps. 1, 2, 66; id. As. 2, 4, 14; cf.:incendor irā, esse ausam facere haec te injussu meo,
Ter. Hec. 4, 1, 47:hisce ego illam dictis ita tibi incensam dabo, ut, etc.,
id. Phorm. 5, 7, 81:amore sum incensus,
Cic. Q. Fr. 3, 1, 5, § 18:(mulier) incensa odio pristino,
id. Clu. 64, 181:incendor quotidie magis non desiderio solum sed etiam incredibili fama virtutum admirabilium,
id. Or. 10, 33:incensus studio,
id. Rosc. Am. 17, 48:iratus iste vehementer Sthenio et incensus hospitium renuntiat,
id. Verr. 2, 2, 36, § 89:omnes incenduntur ad studia gloriā,
id. Tusc. 1, 2, 4; cf. id. ib. 1, 19, 44:imperator incensus ad rem publicam bene gerendam,
id. Prov. Cons. 14, 35:Caesar ab eo (Crasso) in me esset incensus,
id. Fam. 1, 9, 9:nulla mens est tam ad comprehendendam vim oratoris parata, quae possit incendi, nisi inflammatus ipse ad eam et ardens accesseris,
id. de Or. 2, 45, 190 fin.:inimicitiis incensa contentio,
id. Opt. Gen. Or. 7, 22:incensus calcaribus equus,
Hirt. B. G. 8, 48, 5.— Absol.: loquarne? incendam;taceam? instigem,
Ter. Phorm. 1, 4, 9:dumque petit petitur pariterque incendit et ardet,
Ov. M. 3, 425.—To enhance, raise: annonam ( the price of corn), to produce a dearness or scarcity (shortly before:C.excandefaciebant),
Varr. R. R. 3, 2, 16 (cf. incendium, II. A.).—To destroy, ruin, lay waste:si istuc conare... tuum incendes genus,
Plaut. Trin. 3, 2, 49:campos,
Stat. Th. 1, 631. — Hence, incensus, a, um, P. a., inflamed, burning, hot:profuit incensos aestus avertere ( = vehementissimos ardores febris),
Verg. G. 3, 469 Forbig. ad loc.— In comp.:aether,
Claud. Rapt. Pros. 3, 201. -
12 incendo
in-cendo, cendī, cēnsum, ere [одного корня с candeo ]1) зажигать, поджигать, сжигать (facem, domum Sen; urbem C); возжигать ( aram V)2) разжигать, топить ( fornacem lignis Col)3) перегревать ( caput in sole CC)4) воспламенять, разгорячать, раздражать, возбуждать (aliquem, animum alicujus, cupiditatem C; aliquem ad aliquam rem C; incendi ad studia gloriā C; incensus amore animus V)equum calcaribus i. Hirt — дать шпоры коню5) потрясать ( caelum clamore V)7) подстрекать, возмущать, натравливать ( aliquem in aliquem C)8) огорчать, расстраивать ( aliquem querelis V)9) озарять, освещать ( luna incensa radiis solis C)10) украшать ( digitos vivis gemmis St)11) повышать в цене ( annonam Vr)12) разрушать, губить ( genus alicujus Pl) -
13 incendo
in-cendo, cendī, cēnsum, ere (in u. *cando), in Feuer setzen, anzünden, anbrennen, entzünden, I) eig. u. meton.: A) eig.: a) im allg.: corpus, den Leichnam, Cic.: cupas pice refertas, Caes.: tus et odores, Cic.: lychnos, Verg.: absol., nec incendit nisi ignis, Quint. – b) in Brand setzen, anzünden, einäschern, urbem, Cic.: aedificia vicosque, Caes.: alcis domum, Sen.: classem, Cic.: oppida, Caes. – c) als mediz. t. t. = das Fieber entzünden, febriculam, Cels.: incensi aestus, brennende Hitze (des Fiebers), Verg. – B) meton.: 1) etw. anzünden = auf etwas Feuer machen, altaria, Verg.: aras votis (Dat.), den Altar für die gelobten Opfer anzünden, Verg. – 2) in od. an etw. Feuer bringen = a) heiß machen, heizen, leni igne et tenuibus admodum lignis fornacem, Colum. 12, 29, 3. – b) (als mediz. t. t.) den Körper usw. erhitzen, potio quam dilutissima, ut et sitim tollat nec corpus incendat, Cels.: si caput in sole protegit, ne incendatur, Cels. – c) (v. Feuer selbst) = erleuchten, erhellen, luna incensa radiis solis, Cic.: squamam incendebat fulgor, Verg. – II) übtr.: 1) in Feuer setzen, entzünden, entflammen, reizen, a) mit pers. Objj.: alqm, Ter.: animos iudicum in alqm, aufhetzen, Cic.: desine me incendere querellis, Verg.: insbes. zu Liebe entzünden, alqm, Verg. u. Ov. – dah. incendi, entbrennen, entzündet-, gereizt werden, amore, desiderio, Cic.: dolore, Nep.: dictis, Verg.: incensus irā (Ggstz. placatus), Cic.: equus incensus calcaribus, Hirt. b. G.: adeo erat incensus, ut etc., erbittert, aufgebracht, Nep.: in minime gratum spectaculum animo incenduntur, Liv. 1, 25, 2 W. (Hertz u. Müller intenduntur). – b) m. abstr. Objj. = entzünden, anfachen, erregen, cupiditatem, odia, Cic. – 2) vergrößern, steigern, annonam (den Getreidepreis), Teuerung herbeiführen, Varro: vires, Verg.: luctum, Verg.: haec fletu, Tac. – 3) gleichs. in Feuer setzen = erfüllen, caelum clamore, Verg.: regiam luctu, Iustin. – 4) in Brand stecken, verderben, zugrunde richten, genus tuum, Plaut. trin. 675: campos, Stat. Theb. 1, 631.
-
14 incendo
in-cendo, cendī, cēnsum, ere (in u. *cando), in Feuer setzen, anzünden, anbrennen, entzünden, I) eig. u. meton.: A) eig.: a) im allg.: corpus, den Leichnam, Cic.: cupas pice refertas, Caes.: tus et odores, Cic.: lychnos, Verg.: absol., nec incendit nisi ignis, Quint. – b) in Brand setzen, anzünden, einäschern, urbem, Cic.: aedificia vicosque, Caes.: alcis domum, Sen.: classem, Cic.: oppida, Caes. – c) als mediz. t. t. = das Fieber entzünden, febriculam, Cels.: incensi aestus, brennende Hitze (des Fiebers), Verg. – B) meton.: 1) etw. anzünden = auf etwas Feuer machen, altaria, Verg.: aras votis (Dat.), den Altar für die gelobten Opfer anzünden, Verg. – 2) in od. an etw. Feuer bringen = a) heiß machen, heizen, leni igne et tenuibus admodum lignis fornacem, Colum. 12, 29, 3. – b) (als mediz. t. t.) den Körper usw. erhitzen, potio quam dilutissima, ut et sitim tollat nec corpus incendat, Cels.: si caput in sole protegit, ne incendatur, Cels. – c) (v. Feuer selbst) = erleuchten, erhellen, luna incensa radiis solis, Cic.: squamam incendebat fulgor, Verg. – II) übtr.: 1) in Feuer setzen, entzünden, entflammen, reizen, a) mit pers. Objj.: alqm, Ter.: animos iudicum in alqm, aufhetzen, Cic.: desine me incendere querellis, Verg.: insbes. zu Liebe entzünden, alqm, Verg. u. Ov. – dah. incendi, entbrennen, entzündet-, gereizt werden, amore, deside-————rio, Cic.: dolore, Nep.: dictis, Verg.: incensus irā (Ggstz. placatus), Cic.: equus incensus calcaribus, Hirt. b. G.: adeo erat incensus, ut etc., erbittert, aufgebracht, Nep.: in minime gratum spectaculum animo incenduntur, Liv. 1, 25, 2 W. (Hertz u. Müller intenduntur). – b) m. abstr. Objj. = entzünden, anfachen, erregen, cupiditatem, odia, Cic. – 2) vergrößern, steigern, annonam (den Getreidepreis), Teuerung herbeiführen, Varro: vires, Verg.: luctum, Verg.: haec fletu, Tac. – 3) gleichs. in Feuer setzen = erfüllen, caelum clamore, Verg.: regiam luctu, Iustin. – 4) in Brand stecken, verderben, zugrunde richten, genus tuum, Plaut. trin. 675: campos, Stat. Theb. 1, 631. -
15 cupiditas
cŭpĭdĭtās, ātis, f. [cupidus] [st2]1 [-] désir ardent, envie, convoitise; passion. [st2]2 [-] ardeur belliqueuse. [st2]3 [-] désir des richesses, cupidité, avidité, amour du gain. [st2]4 [-] esprit de parti, partialité, passion politique. [st2]5 [-] ardeur amoureuse. - gén. plur. -um; qqf. ĭum. - anni cupiditatum, Curt.: l'âge des passions. - veri videndi cupiditas, Cic.: désir de connaître la vérité. - cupiditas ad venandum, Curt. 9: la passion de la chasse. - tanta sum cupiditate incensus ad reditum ut... Cic. Phil. 1: je fus enflammé d'un si vif désir de retourner dans ma patrie que... - reprehendere cupiditatem militum, Caes.: blâmer l'ardeur aveugle de ses soldats. - P. Naso omni carens cupiditate, Cic. Phil. 3: P. Nason, qui est exempt de toute ambition. - non te cupiditas... principem fecit, Plin. Pan.: ce n'est pas l'ambition qui vous a élevé à l'empire. - cupiditas cibi, Cels.: l'appétit. - cupiditas pecuniae, Cic.: cupidité, amour de l'argent.* * *cŭpĭdĭtās, ātis, f. [cupidus] [st2]1 [-] désir ardent, envie, convoitise; passion. [st2]2 [-] ardeur belliqueuse. [st2]3 [-] désir des richesses, cupidité, avidité, amour du gain. [st2]4 [-] esprit de parti, partialité, passion politique. [st2]5 [-] ardeur amoureuse. - gén. plur. -um; qqf. ĭum. - anni cupiditatum, Curt.: l'âge des passions. - veri videndi cupiditas, Cic.: désir de connaître la vérité. - cupiditas ad venandum, Curt. 9: la passion de la chasse. - tanta sum cupiditate incensus ad reditum ut... Cic. Phil. 1: je fus enflammé d'un si vif désir de retourner dans ma patrie que... - reprehendere cupiditatem militum, Caes.: blâmer l'ardeur aveugle de ses soldats. - P. Naso omni carens cupiditate, Cic. Phil. 3: P. Nason, qui est exempt de toute ambition. - non te cupiditas... principem fecit, Plin. Pan.: ce n'est pas l'ambition qui vous a élevé à l'empire. - cupiditas cibi, Cels.: l'appétit. - cupiditas pecuniae, Cic.: cupidité, amour de l'argent.* * *Cupiditas, pen. corr. Cic. Neque enim vnquam expletur nec satiatur cupiditatis sitis. Convoitise, Cupidité. -
16 vehemens
vĕhĕmens, entis - veemens, Hor. Ep. 2, 2, 120 --- vemens, Lucr. 3, 152; Catul. 50, 21; Hor. Cic. [st1]1 [-] emporté, impétueux, passionné, violent. - in agendo vehemens atque incensus, Cic. Brut. 22, 88: qui met de la passion et du feu dans l'action. [st1]2 [-] en parl. du style véhément. - Cic. Br. 97; de Or. 200, etc. [st1]3 [-] violent, rigoureux, sévère; violent, intense, énergique, fort. - vehemens imber, Lucr. 6, 517: pluie violente. - vehementissimo cursu, Hirt. BG. 8, 15, 6: dans une course à toute allure. - argumentum vehementius, Quint. 7, 6, 7: argument plus solide. - vehementius ictu missuque telum, Liv. 9, 19, 7: trait plus violent par sa force de frappe et par sa portée. [st1]4 [-] plein de sève, vigoureux. - vitis vehemens, Col. 1, 3, 5: vigne vigoureuse.* * *vĕhĕmens, entis - veemens, Hor. Ep. 2, 2, 120 --- vemens, Lucr. 3, 152; Catul. 50, 21; Hor. Cic. [st1]1 [-] emporté, impétueux, passionné, violent. - in agendo vehemens atque incensus, Cic. Brut. 22, 88: qui met de la passion et du feu dans l'action. [st1]2 [-] en parl. du style véhément. - Cic. Br. 97; de Or. 200, etc. [st1]3 [-] violent, rigoureux, sévère; violent, intense, énergique, fort. - vehemens imber, Lucr. 6, 517: pluie violente. - vehementissimo cursu, Hirt. BG. 8, 15, 6: dans une course à toute allure. - argumentum vehementius, Quint. 7, 6, 7: argument plus solide. - vehementius ictu missuque telum, Liv. 9, 19, 7: trait plus violent par sa force de frappe et par sa portée. [st1]4 [-] plein de sève, vigoureux. - vitis vehemens, Col. 1, 3, 5: vigne vigoureuse.* * *Vehemens, pen. cor. vehementis, om. ge. Terent. Vehement.\Vehemens causa ad obiurgandum. Terent. Fort grande.\Literae vehementes. Cic. Aigres et vehementes.\Palus vehemens. Columel. Fort et puissant. -
17 incendō
incendō dī, sus, ere [CAND-], to set fire to, kindle, burn: cupas taedā ac pice refertas, Cs.: odoribus incensis: lychnos, V.: urbem, S.: aedificia vicosque, Cs.: navīs: aedīs, Iu.: vepres, V.: cum ipse circumsessus paene incenderere, wast consumed.—To light up with fire, kindle: aras votis, i. e. in pursuance of vows, V.—To brighten, illumine: eiusdem (solis) incensa radiis luna: auro Squamam incendebat fulgor, V.—Fig., to kindle, inflame, set on fire, fire, rouse, incite, excite, irritate, incense, enrage: Loquar? incendam; taceam? instigem, T.: hominem gloriā: me, ut cuperem, etc.: me tuis querellis, V.: plebem largiundo, S.: animum cupidum inopiā, T.: odia improborum in nos: pudor incendit virīs, V.: rabie iecur incendente, Iu.: iustum odium: incendor irā, esse ausam facere haec te, T.: amore sum incensus: incendor cottidie magis desiderio virtutum: incendi ad studia gloriā: in spectaculum animo incenduntur, L.* * *incendere, incendi, incensus Vset fire to, kindle, burn; rouse, excite, inflame, aggravate, incense -
18 dolor
ōris m. [ doleo ]1) боль, страдание (corporis C; dentium CC etc.)2) скорбь, огорчение, печальdolorem alicui facere (efficere, dare, afferre) C etc. — огорчить, опечалить кого-л.dolore affīci или dolorem capere (accipere, percipere, suscipere) (ab, in, ex, pro) aliquā re C etc. — печалиться, огорчаться чём-л.d. conjugis amissae O — скорбь (тоска) о потерянной супругеalicui dolori esse C — быть причиной чьего-л. огорчения3) гнев, негодование, досада (dolore incensus Nep)dolore exardescere Cs — воспламениться гневом, вознегодовать4) ритор. скорбный пафос ( detrahere actionis dolorem C) -
19 incensitus
-
20 ira
īra, ae f.1) гнев, раздражение, злоба (ira furor brevis est H; facere aliquid per iram C)irā incensus Nep (inflammatus C; commotus Sl) — распалённый (движимый) гневом, в гневеalicui esse irae V — быть ненавистным кому-л.i. in (adversus) aliquem L — злоба против кого-л.i. alicujus rei — гнев, вызванный чём-л. (i. praedae amissae L)2) pl. проявления (выражения) гнева ( irae ingentes VF)3) ожесточение, остервенение (belli Sl; aequoris VF); ярость ( ventorum Sil)dic, age, dic aliquam, quae te mutaverat, iram O — назови же, назови какую-л, причину (твоего) гнева, изменившую тебя
См. также в других словарях:
Incensus — • Incensus (юр.). Кто уклонялся от ценза, тот продавался, как недостойный гражданского права, в рабство (Cic. Саес. 34), а первоначально, может быть, наказывался смертью. Liv. 1, 44 … Реальный словарь классических древностей
MONS Incensus — Montencens, locus Galliae, Idem … Hofmann J. Lexicon universale
incense — I. noun Etymology: Middle English encens, from Anglo French, from Late Latin incensum, from Latin, neuter of incensus, past participle of incendere to set on fire, from in + cendere to burn; akin to Latin candēre to glow more at candid Date: 13th … New Collegiate Dictionary
C. Fabius Hadrianus — Caius Fabius Hadrianus [The nomen is given as Fulvius in some editions of Orosius ( Historiae 5.20), but is generally corrected to Fabius, as in the 1889 edition of C. Zangemeister [http://www.attalus.org/latin/orosius5.html#20 here] .] was… … Wikipedia
incense — incense1 /in sens/, n., v., incensed, incensing. n. 1. an aromatic gum or other substance producing a sweet odor when burned, used in religious ceremonies, to enhance a mood, etc. 2. the perfume or smoke arising from such a substance when burned … Universalium
incense — in|cense1 [ˈınsens] n [U] [Date: 1200 1300; : Old French; Origin: encens, from Latin incensus, past participle of incendere to cause to start burning ] a substance which has a pleasant smell when you burn it ▪ a church filled with the smell of… … Dictionary of contemporary English
incense — incense1 [in′sens΄] n. [ME encens < OFr < LL incensum, incense < neut. of L incensus, pp. of incendere, to kindle, inflame < in , in, on + candere, to burn, shine: see CANDESCENT] 1. any of various substances, as gums or resins,… … English World dictionary
in|cense´ment — in|cense1 «IHN sehns», noun, verb, censed, cens|ing. –n. 1. a substance giving off a sweet smell when burned, such as an aromatic gum or other vegetable product, or a mixture of fragrant gums and spices. 2. the perfume or smoke from it,… … Useful english dictionary
in|cense — in|cense1 «IHN sehns», noun, verb, censed, cens|ing. –n. 1. a substance giving off a sweet smell when burned, such as an aromatic gum or other vegetable product, or a mixture of fragrant gums and spices. 2. the perfume or smoke from it,… … Useful english dictionary
Bursera heptaphylla — Incense In cense, n. [OE. encens, F. encens, L. incensum, fr. incensus, p. p. of incendere to burn. See {Incense} to inflame.] [1913 Webster] 1. The perfume or odors exhaled from spices and gums when burned in celebrating religious rites or as an … The Collaborative International Dictionary of English
Chrysobalanus Icaco — Incense In cense, n. [OE. encens, F. encens, L. incensum, fr. incensus, p. p. of incendere to burn. See {Incense} to inflame.] [1913 Webster] 1. The perfume or odors exhaled from spices and gums when burned in celebrating religious rites or as an … The Collaborative International Dictionary of English