Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

impeditus

  • 1 impeditus

    impĕdītus, a, um part. passé de impedio. [st2]1 [-] entravé, gêné. [st2]2 [-] embarrassé, retenu, empêché; embrouillé. [st2]3 [-] difficilement praticable, impraticable. [st2]4 [-] difficile, critique.    - impedita tempora: époque troublée.    - impeditioribus locis: dans des lieux trop inaccessibles.
    * * *
    impĕdītus, a, um part. passé de impedio. [st2]1 [-] entravé, gêné. [st2]2 [-] embarrassé, retenu, empêché; embrouillé. [st2]3 [-] difficilement praticable, impraticable. [st2]4 [-] difficile, critique.    - impedita tempora: époque troublée.    - impeditioribus locis: dans des lieux trop inaccessibles.
    * * *
        Impeditus, pen. prod. Nomen ex participio: vt Impeditissimae syluae. Caesar. Fortes de bois et tresempeschantes, Espesses, Encombrees.
    \
        Animus libidini deditus, amore impeditus. Cic. Empestré, ou enveloppé en, etc.
    \
        Impedita studia. Plin. iunior. Destourbez, Empeschez.
    \
        Impeditissimus ad iter faciendum. Brutus ad Ciceronem. Malaisé à voyager.

    Dictionarium latinogallicum > impeditus

  • 2 impeditus

    impeditus impeditus, a, um нагруженный

    Латинско-русский словарь > impeditus

  • 3 impeditus

    impeditus impeditus, a, um непроходимый

    Латинско-русский словарь > impeditus

  • 4 impeditus

    impedītus, a, um, PAdi. m. Compar. u. Superl. (v. impedio), gehindert, gehemmt, I) eig.: a) (bes. als milit. t. t.) durch Gepäck aufgehalten, -verhindert, schwer bepackt, mit Sack und Pack, noch unterm Gepäck, nicht zum Kampf gerüstet, noch nicht schlagfertig (Ggstz. expeditus), miles, Caes. u.a.: hostes, Liv.: agmen, Liv. u.a. – b) v. Örtl., unwegsam, schwer zugänglich, silva, Caes.: montes avii et impediti, Curt.: saltus impeditior, Liv.: itinera impeditissima, Caes.: locus impeditissimus ad iter faciendum, Brut. in Cic. ep. – II) übtr.: a) übh., behindert, gehemmt, aufgehalten, solutio, stockende, Cic.: omnium impeditis animis, indem aller Gemüter beschäftigt waren, Caes.: nec in bella gerentibus nec in impeditis (die nicht frei sind in ihren Bestrebungen), Cic. – b) schwerfällig, magnus et impeditus ancillarum puerorumque comitatus, Cic.: impeditissimae orationes, Tac. (vgl. Quint. 8, 6, 42). – c) in verwickelter-, mißlicher Lage befindlich, verwickelt, mißlich, tempora rei publicae, Cic.: impeditissima res publica, Sall. fr.: religiosi enim dies dicuntur tristi omine infames impeditique, Gell. 4, 9, 5.

    lateinisch-deutsches > impeditus

  • 5 impeditus

    impedītus, a, um, PAdi. m. Compar. u. Superl. (v. impedio), gehindert, gehemmt, I) eig.: a) (bes. als milit. t. t.) durch Gepäck aufgehalten, -verhindert, schwer bepackt, mit Sack und Pack, noch unterm Gepäck, nicht zum Kampf gerüstet, noch nicht schlagfertig (Ggstz. expeditus), miles, Caes. u.a.: hostes, Liv.: agmen, Liv. u.a. – b) v. Örtl., unwegsam, schwer zugänglich, silva, Caes.: montes avii et impediti, Curt.: saltus impeditior, Liv.: itinera impeditissima, Caes.: locus impeditissimus ad iter faciendum, Brut. in Cic. ep. – II) übtr.: a) übh., behindert, gehemmt, aufgehalten, solutio, stockende, Cic.: omnium impeditis animis, indem aller Gemüter beschäftigt waren, Caes.: nec in bella gerentibus nec in impeditis (die nicht frei sind in ihren Bestrebungen), Cic. – b) schwerfällig, magnus et impeditus ancillarum puerorumque comitatus, Cic.: impeditissimae orationes, Tac. (vgl. Quint. 8, 6, 42). – c) in verwickelter-, mißlicher Lage befindlich, verwickelt, mißlich, tempora rei publicae, Cic.: impeditissima res publica, Sall. fr.: religiosi enim dies dicuntur tristi omine infames impeditique, Gell. 4, 9, 5.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > impeditus

  • 6 impeditus

    impedītus ( inp-), a, um, Part. and P. a., from impedio.

    Lewis & Short latin dictionary > impeditus

  • 7 impeditus

    1. impedītus, a, um
    part. pf. к impedio
    2. adj.
    1) испытывающий помеху, задерживаемый ( malis domesticis C)
    2) тяжело нагружённый, обременённый багажом (обозом), т. е. воен. не приготовившийся к бою (miles Cs etc.; agmen L)
    3) непроходимый (iter, silva Cs)
    4) затруднительный, сопряжённый с трудностями, трудный (navigatio, solutio C); попавший в тяжёлое положение (res publica Sl); тяжёлый ( tempora C)

    Латинско-русский словарь > impeditus

  • 8 impeditus

    -a/um adj A
    encombré, emmêlé

    Dictionarium Latino-Gallicum botanicae > impeditus

  • 9 impeditus

    impedita -um, impeditior -or -us, impeditissimus -a -um ADJ
    hindered/obstructed/encumbered/hampered; difficult/impeded; inaccessible

    Latin-English dictionary > impeditus

  • 10 impeditus

    entagles, hindered / embarassed, prevented, obstructed,

    Latin-English dictionary of medieval > impeditus

  • 11 impeditus

    , impedita, impeditum (m,f,n)
      тяжело нагруженный, обременённый поклажей, затруднённый

    Dictionary Latin-Russian new > impeditus

  • 12 impedītus (inp-)

        impedītus (inp-) adj. with comp. and sup.    [P. of impedio], hindered, embarrassed, obstructed, encumbered, burdened, impeded: impeditis hostibus propter onera, Cs.: comitatus: agmen, L.: magnam partem eorum impeditam interfecerunt, Cs.: malis domesticis impediti.—Inaccessible, hard to pass, difficult: saltūs, L.: navigatio propter inscientiam locorum, troublesome, Cs.: impeditissima itinera, Cs.: longius impeditioribus locis secuti, Cs. —Fig., engaged, busy, preoccupied: impedito animo.—Embarrassing, difficult, intricate: tempora rei p.: disceptatio, L.: cum victoribus nihil impeditum arbitrarentur, Cs.: quid horum non impeditissimum? a great encumbrance.

    Latin-English dictionary > impedītus (inp-)

  • 13 impedio

    impĕdĭo ( inp-), īvi or ĭi, ītum, 4 (in tmesi:

    inque peditur, inque pediri, inque peditus, etc.,

    Lucr. 6, 394; 3, 484; 4, 562; 1149), v. a. [in-pes; cf. compedes; lit., to entangle the feet; hence, in gen.], to entangle, ensnare, to shackle, hamper, hinder, hold fast (cf.: praepedio, implico, illigo, irretio, illaqueo).
    I.
    Lit. (rare):

    impediunt teneros vincula nulla pedes,

    Ov. F. 1, 410; cf.:

    et illis crura quoque impediit,

    id. M. 12, 392:

    ipsus illic sese jam impedivit in plagas,

    Plaut. Mil. 4, 9, 11:

    in qua (silva) retentis impeditus (cervus) cornibus,

    Phaedr. 1, 12, 10:

    impedita cassibus dama,

    Mart. 3, 58, 28; cf.: reti impedit Pisces, ensnares, Plaut. Truc. 1, 1, 17; Veg. Vet. 1, 10.—
    B.
    Transf., in gen., to clasp, encircle, embrace (mostly poet.):

    narrare parantem Impedit amplexu,

    Ov. M. 2, 433:

    nunc decet aut viridi nitidum caput impedire myrto Aut flore,

    Hor. C. 1, 4, 9:

    crines (vitta),

    Tib. 1, 6, 67; Ov. Am. 3, 6, 56:

    cornua sertis,

    id. M. 2, 868:

    remos (hederae),

    id. ib. 3, 664:

    medium crus pellibus,

    Hor. S. 1, 6, 27:

    equos frenis,

    to bridle, Ov. F. 2, 736:

    ingentem clipeum informant... septenosque orbibus orbes Impediunt,

    surround, encircle each other, Verg. A. 8, 447:

    orbes orbibus,

    id. ib. 5, 585:

    plana novo munimenti genere (with saepire),

    Curt. 6, 5; cf.:

    Antiochus, castris positis, munitionibus insuper saltum impediebat,

    rendered difficult of access, Liv. 36, 16, 1.—
    II.
    Trop.
    A.
    To entangle, embarrass (class.):

    impeditum in ea (re amatoria) expedivi animum meum,

    Ter. Hec. 3, 1, 17; cf.:

    sapientis est, cum stultitia sua impeditus sit, quoquo modo possit se expedire,

    Cic. Rab. Post. 9, 24:

    ipse te impedies, ipse tua defensione implicabere,

    id. Verr. 2, 2, 18, § 44:

    qui me et se hisce impedivit nuptiis,

    Ter. Phorm. 2, 4, 2:

    dum alios servat, se impedivit interim,

    Plaut. Rud. prol. 37:

    tot me impediunt curae,

    Ter. And. 1, 5, 25:

    mentem dolore,

    Cic. Cael. 24, 60.—
    B.
    Transf. (causa pro effectu), to hinder, detain, obstruct, check, prevent, impede (so most freq.; cf.: inhibeo, prohibeo, interdico, veto); constr. with acc., ab, in aliqua re, or the simple abl., ne, quin, quominus, the inf., or absol.; very rarely with dat.
    (α).
    With the simple acc.:

    me quotidie aliud ex alio impedit: sed si me expediero, etc.,

    Cic. Fam. 9, 19, 2:

    suis studiis sic impediuntur, ut, etc.... discendi enim studio impediti,

    id. Off. 1, 9, 28; cf.:

    aetate et morbo impeditus,

    id. Verr. 2, 3, 25, § 63: religione impediri, Sulp. ap. Cic. Fam. 4, 12, 3:

    ne forte qua re impediar atque alliger,

    Cic. Att. 8, 16, 1.—With inanim:

    or abstr. objects: sinistra impedita,

    Caes. B. G. 1, 25, 3:

    mea dubitatio aut impedire profectionem meam videbatur aut certe tardare,

    Cic. Fam. 7, 5, 1:

    iter,

    id. Lael. 20, 75:

    navigationem (Corus),

    Caes. B. G. 5, 7, 3:

    magnas utilitates amicorum,

    Cic. Lael. 20, 75:

    res magnas,

    id. ib.; cf.:

    belli rationem prope jam explicatam perturbare atque impedire,

    id. Prov. Cons. 14, 35 fin.: quod si corporis gravioribus morbis vitae jucunditas impeditur;

    quanto magis animi morbis impediri necesse est?

    id. Fin. 1, 18, 59.—
    (β).
    With ab or in aliqua re or the simple abl.:

    sibi non fuisse dubium, a re publica bene gerenda impediri,

    Cic. Balb. 20, 47; cf.:

    ab delectatione omni negotiis impedimur,

    id. Mur. 19, 39; so,

    aliquem a suo munere,

    id. Rep. 5, 3:

    aliquem ab opere,

    Plin. 10, 63, 83, § 180:

    aliquem a vero bonoque,

    Sall. J. 30, 2:

    non oportere sese a populo Romano in suo jure impediri,

    Caes. B. G. 1, 36, 2:

    quem dignitas fugā impediverat,

    Tac. A. 1, 39.—
    (γ).
    With ne, quin, quominus. —With ne:

    id in hac disputatione de fato casus quidam, ne facerem, impedivit,

    Cic. Fat. 1, 1; id. Sull. 33, 92.—With quin:

    ut nulla re impedirer, quin, si vellem, mihi esset integrum,

    Cic. Att. 4, 2, 6; Auct. Her. 3, 1, 1.— With quominus:

    nec aetas impedit, quominus agri colendi studia teneamus,

    Cic. de Sen. 17, 60; id. Fin. 1, 10, 33:

    quaerere, quae sit tanta formido, quae tot ac tantos viros impediat, quominus, etc.,

    id. Rosc. Am. 2, 5; id. Fam. 3, 7, 3; 13, 5, 1; id. Att. 3, 22, 1; 13, 25, 2.—
    (δ).
    With inf.:

    quid est igitur, quod me impediat ea quae probabilia mihi videantur sequi, quae contra, improbare? etc.,

    Cic. Off. 2, 2, 8:

    me impedit pudor ab aliquo haec exquirere,

    id. de Or. 1, 35, 163:

    ne qua mora ignaros pubemque educere castris Impediat,

    Verg. A. 11, 21; Ov. P. 1, 1, 21.—
    (ε).
    With dat. (in analogy to impedimento esse): novitati non impedit vetus consuetudo, is no hinderance, = obstat (cf. the context), Varr. L. L. 9, § 20 Müll.: inpediat tibi, ne, etc., Schol. Juv. 14, 49.—
    (ζ).
    Absol.:

    omnia removentur, quae obstant et impediunt,

    Cic. Ac. 2, 7, 19:

    ut omnia quae impediant, vincat intentio,

    Quint. 10, 3, 28; 12, 10, 55:

    de rebus ipsis utere tuo judicio—nihil enim impedio,

    Cic. Off. 1, 1, 2; id. Rep. 1, 13: quem video, nisi rei publicae tempora impedient, Euporiston, id. Att. 7, 1, 7; cf. Quint. 12, 10, 55.—Hence, impĕdītus ( inp-), a, um, P. a., hindered, [p. 898] embarrassed, obstructed, encumbered, burdened, impeded.
    A.
    Of persons:

    neque nunc quomodo me expeditum ex impedito faciam, jam consilium placet,

    Plaut. Epid. 1, 1, 87: inermos armati, impeditos expediti interficiunt, encumbered with baggage, Sisenn. ap. Non. 58, 8; cf.:

    impeditis hostibus propter ea quae ferebant onera,

    Caes. B. G. 3, 19, 2:

    agmen,

    Liv. 43, 23, 1:

    itinere impediti,

    Caes. B. C. 3, 75, 3:

    nostri si ab illis initium transeundi (fluminis) fieret, ut impeditos aggrederentur,

    i. e. embarrassed with the difficulties of crossing, id. B. G. 2, 9, 1; 1, 12, 3; 2, 10, 2;

    2, 23, 1 et saep.: malis domesticis impediti,

    Cic. Sest. 45, 97:

    viden me consiliis tuis miserum impeditum esse?

    Ter. And. 3, 5, 11.— Comp.: quod, si durior accidisset casus, impeditiores fore videbantur, Auct. B. Alex. 14 fin.
    B.
    Of inanim. and abstr. things:

    hostem impedito atque iniquo loco tenetis,

    difficult of passage, Caes. B. G. 6, 8, 4; cf.:

    silvae,

    id. ib. 5, 21, 3:

    saltus impeditos gravis armis miles timere potest,

    Liv. 9, 19, 16:

    vineae nexu traducum,

    Tac. H. 2, 25:

    navigationem impeditam (esse) propter inscientiam locorum,

    troublesome, Caes. B. G. 3, 9, 4:

    impedito animo,

    i. e. engaged, busy, Cic. Leg. 1, 3, 8:

    omnium impeditis animis,

    Caes. B. G. 5, 7, 5:

    tempora rei publicae,

    Cic. Pis. 1, 3:

    dies tristi omine infames et impediti,

    Gell. 4, 9, 5:

    disceptatio,

    Liv. 37, 54, 7:

    oratio fit longa et impedita,

    Quint. 8, 6, 42:

    bellum (with arduum),

    Tac. A. 4, 46:

    cum victoribus nihil impeditum arbitrarentur,

    Caes. B. G. 2, 28, 1:

    tu rem impeditam et perditam restituas,

    intricate and hopeless, Ter. And. 3, 5, 13.— Comp.:

    longius impeditioribus locis secuti,

    Caes. B. G. 3, 28 fin.; so,

    saltus artior et impeditior,

    Liv. 9, 2, 8; 7, 21, 8.— Sup.:

    silvae undique impeditissimae,

    i. e. exceedingly difficult to pass, Hirt. B. G. 8, 18, 1:

    itinera,

    Caes. B. C. 3, 77, 2:

    quid horum non impeditissimum? vestitus an vehiculum an comes?

    exceedingly embarrassing, a great encumbrance, Cic. Mil. 20, 54.

    Lewis & Short latin dictionary > impedio

  • 14 inpedio

    impĕdĭo ( inp-), īvi or ĭi, ītum, 4 (in tmesi:

    inque peditur, inque pediri, inque peditus, etc.,

    Lucr. 6, 394; 3, 484; 4, 562; 1149), v. a. [in-pes; cf. compedes; lit., to entangle the feet; hence, in gen.], to entangle, ensnare, to shackle, hamper, hinder, hold fast (cf.: praepedio, implico, illigo, irretio, illaqueo).
    I.
    Lit. (rare):

    impediunt teneros vincula nulla pedes,

    Ov. F. 1, 410; cf.:

    et illis crura quoque impediit,

    id. M. 12, 392:

    ipsus illic sese jam impedivit in plagas,

    Plaut. Mil. 4, 9, 11:

    in qua (silva) retentis impeditus (cervus) cornibus,

    Phaedr. 1, 12, 10:

    impedita cassibus dama,

    Mart. 3, 58, 28; cf.: reti impedit Pisces, ensnares, Plaut. Truc. 1, 1, 17; Veg. Vet. 1, 10.—
    B.
    Transf., in gen., to clasp, encircle, embrace (mostly poet.):

    narrare parantem Impedit amplexu,

    Ov. M. 2, 433:

    nunc decet aut viridi nitidum caput impedire myrto Aut flore,

    Hor. C. 1, 4, 9:

    crines (vitta),

    Tib. 1, 6, 67; Ov. Am. 3, 6, 56:

    cornua sertis,

    id. M. 2, 868:

    remos (hederae),

    id. ib. 3, 664:

    medium crus pellibus,

    Hor. S. 1, 6, 27:

    equos frenis,

    to bridle, Ov. F. 2, 736:

    ingentem clipeum informant... septenosque orbibus orbes Impediunt,

    surround, encircle each other, Verg. A. 8, 447:

    orbes orbibus,

    id. ib. 5, 585:

    plana novo munimenti genere (with saepire),

    Curt. 6, 5; cf.:

    Antiochus, castris positis, munitionibus insuper saltum impediebat,

    rendered difficult of access, Liv. 36, 16, 1.—
    II.
    Trop.
    A.
    To entangle, embarrass (class.):

    impeditum in ea (re amatoria) expedivi animum meum,

    Ter. Hec. 3, 1, 17; cf.:

    sapientis est, cum stultitia sua impeditus sit, quoquo modo possit se expedire,

    Cic. Rab. Post. 9, 24:

    ipse te impedies, ipse tua defensione implicabere,

    id. Verr. 2, 2, 18, § 44:

    qui me et se hisce impedivit nuptiis,

    Ter. Phorm. 2, 4, 2:

    dum alios servat, se impedivit interim,

    Plaut. Rud. prol. 37:

    tot me impediunt curae,

    Ter. And. 1, 5, 25:

    mentem dolore,

    Cic. Cael. 24, 60.—
    B.
    Transf. (causa pro effectu), to hinder, detain, obstruct, check, prevent, impede (so most freq.; cf.: inhibeo, prohibeo, interdico, veto); constr. with acc., ab, in aliqua re, or the simple abl., ne, quin, quominus, the inf., or absol.; very rarely with dat.
    (α).
    With the simple acc.:

    me quotidie aliud ex alio impedit: sed si me expediero, etc.,

    Cic. Fam. 9, 19, 2:

    suis studiis sic impediuntur, ut, etc.... discendi enim studio impediti,

    id. Off. 1, 9, 28; cf.:

    aetate et morbo impeditus,

    id. Verr. 2, 3, 25, § 63: religione impediri, Sulp. ap. Cic. Fam. 4, 12, 3:

    ne forte qua re impediar atque alliger,

    Cic. Att. 8, 16, 1.—With inanim:

    or abstr. objects: sinistra impedita,

    Caes. B. G. 1, 25, 3:

    mea dubitatio aut impedire profectionem meam videbatur aut certe tardare,

    Cic. Fam. 7, 5, 1:

    iter,

    id. Lael. 20, 75:

    navigationem (Corus),

    Caes. B. G. 5, 7, 3:

    magnas utilitates amicorum,

    Cic. Lael. 20, 75:

    res magnas,

    id. ib.; cf.:

    belli rationem prope jam explicatam perturbare atque impedire,

    id. Prov. Cons. 14, 35 fin.: quod si corporis gravioribus morbis vitae jucunditas impeditur;

    quanto magis animi morbis impediri necesse est?

    id. Fin. 1, 18, 59.—
    (β).
    With ab or in aliqua re or the simple abl.:

    sibi non fuisse dubium, a re publica bene gerenda impediri,

    Cic. Balb. 20, 47; cf.:

    ab delectatione omni negotiis impedimur,

    id. Mur. 19, 39; so,

    aliquem a suo munere,

    id. Rep. 5, 3:

    aliquem ab opere,

    Plin. 10, 63, 83, § 180:

    aliquem a vero bonoque,

    Sall. J. 30, 2:

    non oportere sese a populo Romano in suo jure impediri,

    Caes. B. G. 1, 36, 2:

    quem dignitas fugā impediverat,

    Tac. A. 1, 39.—
    (γ).
    With ne, quin, quominus. —With ne:

    id in hac disputatione de fato casus quidam, ne facerem, impedivit,

    Cic. Fat. 1, 1; id. Sull. 33, 92.—With quin:

    ut nulla re impedirer, quin, si vellem, mihi esset integrum,

    Cic. Att. 4, 2, 6; Auct. Her. 3, 1, 1.— With quominus:

    nec aetas impedit, quominus agri colendi studia teneamus,

    Cic. de Sen. 17, 60; id. Fin. 1, 10, 33:

    quaerere, quae sit tanta formido, quae tot ac tantos viros impediat, quominus, etc.,

    id. Rosc. Am. 2, 5; id. Fam. 3, 7, 3; 13, 5, 1; id. Att. 3, 22, 1; 13, 25, 2.—
    (δ).
    With inf.:

    quid est igitur, quod me impediat ea quae probabilia mihi videantur sequi, quae contra, improbare? etc.,

    Cic. Off. 2, 2, 8:

    me impedit pudor ab aliquo haec exquirere,

    id. de Or. 1, 35, 163:

    ne qua mora ignaros pubemque educere castris Impediat,

    Verg. A. 11, 21; Ov. P. 1, 1, 21.—
    (ε).
    With dat. (in analogy to impedimento esse): novitati non impedit vetus consuetudo, is no hinderance, = obstat (cf. the context), Varr. L. L. 9, § 20 Müll.: inpediat tibi, ne, etc., Schol. Juv. 14, 49.—
    (ζ).
    Absol.:

    omnia removentur, quae obstant et impediunt,

    Cic. Ac. 2, 7, 19:

    ut omnia quae impediant, vincat intentio,

    Quint. 10, 3, 28; 12, 10, 55:

    de rebus ipsis utere tuo judicio—nihil enim impedio,

    Cic. Off. 1, 1, 2; id. Rep. 1, 13: quem video, nisi rei publicae tempora impedient, Euporiston, id. Att. 7, 1, 7; cf. Quint. 12, 10, 55.—Hence, impĕdītus ( inp-), a, um, P. a., hindered, [p. 898] embarrassed, obstructed, encumbered, burdened, impeded.
    A.
    Of persons:

    neque nunc quomodo me expeditum ex impedito faciam, jam consilium placet,

    Plaut. Epid. 1, 1, 87: inermos armati, impeditos expediti interficiunt, encumbered with baggage, Sisenn. ap. Non. 58, 8; cf.:

    impeditis hostibus propter ea quae ferebant onera,

    Caes. B. G. 3, 19, 2:

    agmen,

    Liv. 43, 23, 1:

    itinere impediti,

    Caes. B. C. 3, 75, 3:

    nostri si ab illis initium transeundi (fluminis) fieret, ut impeditos aggrederentur,

    i. e. embarrassed with the difficulties of crossing, id. B. G. 2, 9, 1; 1, 12, 3; 2, 10, 2;

    2, 23, 1 et saep.: malis domesticis impediti,

    Cic. Sest. 45, 97:

    viden me consiliis tuis miserum impeditum esse?

    Ter. And. 3, 5, 11.— Comp.: quod, si durior accidisset casus, impeditiores fore videbantur, Auct. B. Alex. 14 fin.
    B.
    Of inanim. and abstr. things:

    hostem impedito atque iniquo loco tenetis,

    difficult of passage, Caes. B. G. 6, 8, 4; cf.:

    silvae,

    id. ib. 5, 21, 3:

    saltus impeditos gravis armis miles timere potest,

    Liv. 9, 19, 16:

    vineae nexu traducum,

    Tac. H. 2, 25:

    navigationem impeditam (esse) propter inscientiam locorum,

    troublesome, Caes. B. G. 3, 9, 4:

    impedito animo,

    i. e. engaged, busy, Cic. Leg. 1, 3, 8:

    omnium impeditis animis,

    Caes. B. G. 5, 7, 5:

    tempora rei publicae,

    Cic. Pis. 1, 3:

    dies tristi omine infames et impediti,

    Gell. 4, 9, 5:

    disceptatio,

    Liv. 37, 54, 7:

    oratio fit longa et impedita,

    Quint. 8, 6, 42:

    bellum (with arduum),

    Tac. A. 4, 46:

    cum victoribus nihil impeditum arbitrarentur,

    Caes. B. G. 2, 28, 1:

    tu rem impeditam et perditam restituas,

    intricate and hopeless, Ter. And. 3, 5, 13.— Comp.:

    longius impeditioribus locis secuti,

    Caes. B. G. 3, 28 fin.; so,

    saltus artior et impeditior,

    Liv. 9, 2, 8; 7, 21, 8.— Sup.:

    silvae undique impeditissimae,

    i. e. exceedingly difficult to pass, Hirt. B. G. 8, 18, 1:

    itinera,

    Caes. B. C. 3, 77, 2:

    quid horum non impeditissimum? vestitus an vehiculum an comes?

    exceedingly embarrassing, a great encumbrance, Cic. Mil. 20, 54.

    Lewis & Short latin dictionary > inpedio

  • 15 inpeditus

    impĕdĭo ( inp-), īvi or ĭi, ītum, 4 (in tmesi:

    inque peditur, inque pediri, inque peditus, etc.,

    Lucr. 6, 394; 3, 484; 4, 562; 1149), v. a. [in-pes; cf. compedes; lit., to entangle the feet; hence, in gen.], to entangle, ensnare, to shackle, hamper, hinder, hold fast (cf.: praepedio, implico, illigo, irretio, illaqueo).
    I.
    Lit. (rare):

    impediunt teneros vincula nulla pedes,

    Ov. F. 1, 410; cf.:

    et illis crura quoque impediit,

    id. M. 12, 392:

    ipsus illic sese jam impedivit in plagas,

    Plaut. Mil. 4, 9, 11:

    in qua (silva) retentis impeditus (cervus) cornibus,

    Phaedr. 1, 12, 10:

    impedita cassibus dama,

    Mart. 3, 58, 28; cf.: reti impedit Pisces, ensnares, Plaut. Truc. 1, 1, 17; Veg. Vet. 1, 10.—
    B.
    Transf., in gen., to clasp, encircle, embrace (mostly poet.):

    narrare parantem Impedit amplexu,

    Ov. M. 2, 433:

    nunc decet aut viridi nitidum caput impedire myrto Aut flore,

    Hor. C. 1, 4, 9:

    crines (vitta),

    Tib. 1, 6, 67; Ov. Am. 3, 6, 56:

    cornua sertis,

    id. M. 2, 868:

    remos (hederae),

    id. ib. 3, 664:

    medium crus pellibus,

    Hor. S. 1, 6, 27:

    equos frenis,

    to bridle, Ov. F. 2, 736:

    ingentem clipeum informant... septenosque orbibus orbes Impediunt,

    surround, encircle each other, Verg. A. 8, 447:

    orbes orbibus,

    id. ib. 5, 585:

    plana novo munimenti genere (with saepire),

    Curt. 6, 5; cf.:

    Antiochus, castris positis, munitionibus insuper saltum impediebat,

    rendered difficult of access, Liv. 36, 16, 1.—
    II.
    Trop.
    A.
    To entangle, embarrass (class.):

    impeditum in ea (re amatoria) expedivi animum meum,

    Ter. Hec. 3, 1, 17; cf.:

    sapientis est, cum stultitia sua impeditus sit, quoquo modo possit se expedire,

    Cic. Rab. Post. 9, 24:

    ipse te impedies, ipse tua defensione implicabere,

    id. Verr. 2, 2, 18, § 44:

    qui me et se hisce impedivit nuptiis,

    Ter. Phorm. 2, 4, 2:

    dum alios servat, se impedivit interim,

    Plaut. Rud. prol. 37:

    tot me impediunt curae,

    Ter. And. 1, 5, 25:

    mentem dolore,

    Cic. Cael. 24, 60.—
    B.
    Transf. (causa pro effectu), to hinder, detain, obstruct, check, prevent, impede (so most freq.; cf.: inhibeo, prohibeo, interdico, veto); constr. with acc., ab, in aliqua re, or the simple abl., ne, quin, quominus, the inf., or absol.; very rarely with dat.
    (α).
    With the simple acc.:

    me quotidie aliud ex alio impedit: sed si me expediero, etc.,

    Cic. Fam. 9, 19, 2:

    suis studiis sic impediuntur, ut, etc.... discendi enim studio impediti,

    id. Off. 1, 9, 28; cf.:

    aetate et morbo impeditus,

    id. Verr. 2, 3, 25, § 63: religione impediri, Sulp. ap. Cic. Fam. 4, 12, 3:

    ne forte qua re impediar atque alliger,

    Cic. Att. 8, 16, 1.—With inanim:

    or abstr. objects: sinistra impedita,

    Caes. B. G. 1, 25, 3:

    mea dubitatio aut impedire profectionem meam videbatur aut certe tardare,

    Cic. Fam. 7, 5, 1:

    iter,

    id. Lael. 20, 75:

    navigationem (Corus),

    Caes. B. G. 5, 7, 3:

    magnas utilitates amicorum,

    Cic. Lael. 20, 75:

    res magnas,

    id. ib.; cf.:

    belli rationem prope jam explicatam perturbare atque impedire,

    id. Prov. Cons. 14, 35 fin.: quod si corporis gravioribus morbis vitae jucunditas impeditur;

    quanto magis animi morbis impediri necesse est?

    id. Fin. 1, 18, 59.—
    (β).
    With ab or in aliqua re or the simple abl.:

    sibi non fuisse dubium, a re publica bene gerenda impediri,

    Cic. Balb. 20, 47; cf.:

    ab delectatione omni negotiis impedimur,

    id. Mur. 19, 39; so,

    aliquem a suo munere,

    id. Rep. 5, 3:

    aliquem ab opere,

    Plin. 10, 63, 83, § 180:

    aliquem a vero bonoque,

    Sall. J. 30, 2:

    non oportere sese a populo Romano in suo jure impediri,

    Caes. B. G. 1, 36, 2:

    quem dignitas fugā impediverat,

    Tac. A. 1, 39.—
    (γ).
    With ne, quin, quominus. —With ne:

    id in hac disputatione de fato casus quidam, ne facerem, impedivit,

    Cic. Fat. 1, 1; id. Sull. 33, 92.—With quin:

    ut nulla re impedirer, quin, si vellem, mihi esset integrum,

    Cic. Att. 4, 2, 6; Auct. Her. 3, 1, 1.— With quominus:

    nec aetas impedit, quominus agri colendi studia teneamus,

    Cic. de Sen. 17, 60; id. Fin. 1, 10, 33:

    quaerere, quae sit tanta formido, quae tot ac tantos viros impediat, quominus, etc.,

    id. Rosc. Am. 2, 5; id. Fam. 3, 7, 3; 13, 5, 1; id. Att. 3, 22, 1; 13, 25, 2.—
    (δ).
    With inf.:

    quid est igitur, quod me impediat ea quae probabilia mihi videantur sequi, quae contra, improbare? etc.,

    Cic. Off. 2, 2, 8:

    me impedit pudor ab aliquo haec exquirere,

    id. de Or. 1, 35, 163:

    ne qua mora ignaros pubemque educere castris Impediat,

    Verg. A. 11, 21; Ov. P. 1, 1, 21.—
    (ε).
    With dat. (in analogy to impedimento esse): novitati non impedit vetus consuetudo, is no hinderance, = obstat (cf. the context), Varr. L. L. 9, § 20 Müll.: inpediat tibi, ne, etc., Schol. Juv. 14, 49.—
    (ζ).
    Absol.:

    omnia removentur, quae obstant et impediunt,

    Cic. Ac. 2, 7, 19:

    ut omnia quae impediant, vincat intentio,

    Quint. 10, 3, 28; 12, 10, 55:

    de rebus ipsis utere tuo judicio—nihil enim impedio,

    Cic. Off. 1, 1, 2; id. Rep. 1, 13: quem video, nisi rei publicae tempora impedient, Euporiston, id. Att. 7, 1, 7; cf. Quint. 12, 10, 55.—Hence, impĕdītus ( inp-), a, um, P. a., hindered, [p. 898] embarrassed, obstructed, encumbered, burdened, impeded.
    A.
    Of persons:

    neque nunc quomodo me expeditum ex impedito faciam, jam consilium placet,

    Plaut. Epid. 1, 1, 87: inermos armati, impeditos expediti interficiunt, encumbered with baggage, Sisenn. ap. Non. 58, 8; cf.:

    impeditis hostibus propter ea quae ferebant onera,

    Caes. B. G. 3, 19, 2:

    agmen,

    Liv. 43, 23, 1:

    itinere impediti,

    Caes. B. C. 3, 75, 3:

    nostri si ab illis initium transeundi (fluminis) fieret, ut impeditos aggrederentur,

    i. e. embarrassed with the difficulties of crossing, id. B. G. 2, 9, 1; 1, 12, 3; 2, 10, 2;

    2, 23, 1 et saep.: malis domesticis impediti,

    Cic. Sest. 45, 97:

    viden me consiliis tuis miserum impeditum esse?

    Ter. And. 3, 5, 11.— Comp.: quod, si durior accidisset casus, impeditiores fore videbantur, Auct. B. Alex. 14 fin.
    B.
    Of inanim. and abstr. things:

    hostem impedito atque iniquo loco tenetis,

    difficult of passage, Caes. B. G. 6, 8, 4; cf.:

    silvae,

    id. ib. 5, 21, 3:

    saltus impeditos gravis armis miles timere potest,

    Liv. 9, 19, 16:

    vineae nexu traducum,

    Tac. H. 2, 25:

    navigationem impeditam (esse) propter inscientiam locorum,

    troublesome, Caes. B. G. 3, 9, 4:

    impedito animo,

    i. e. engaged, busy, Cic. Leg. 1, 3, 8:

    omnium impeditis animis,

    Caes. B. G. 5, 7, 5:

    tempora rei publicae,

    Cic. Pis. 1, 3:

    dies tristi omine infames et impediti,

    Gell. 4, 9, 5:

    disceptatio,

    Liv. 37, 54, 7:

    oratio fit longa et impedita,

    Quint. 8, 6, 42:

    bellum (with arduum),

    Tac. A. 4, 46:

    cum victoribus nihil impeditum arbitrarentur,

    Caes. B. G. 2, 28, 1:

    tu rem impeditam et perditam restituas,

    intricate and hopeless, Ter. And. 3, 5, 13.— Comp.:

    longius impeditioribus locis secuti,

    Caes. B. G. 3, 28 fin.; so,

    saltus artior et impeditior,

    Liv. 9, 2, 8; 7, 21, 8.— Sup.:

    silvae undique impeditissimae,

    i. e. exceedingly difficult to pass, Hirt. B. G. 8, 18, 1:

    itinera,

    Caes. B. C. 3, 77, 2:

    quid horum non impeditissimum? vestitus an vehiculum an comes?

    exceedingly embarrassing, a great encumbrance, Cic. Mil. 20, 54.

    Lewis & Short latin dictionary > inpeditus

  • 16 impediō (inp-)

        impediō (inp-) īvī, ītus, īre    [PED-], to entangle, ensnare, shackle, hamper, hinder, hold fast: Impediunt vincula nulla pedes, O.: illis Crura, O. —To clasp, bind, encircle, embrace. narrare parantem Impedit amplexu, O.: caput myrto, H.: equos frenis, bridle, O.: clipeum informant... septenosque orbibus orbīs Impediunt, encircle, V.—To block up, make inaccessible: saxa iter impediebant, Cs.: munitionibus saltum, L.—Fig., to entangle, embarrass: impeditum in eā (re) expedivi animum meum, T.: stultitiā suā impeditus: me et se hisce nuptiis, T.: mentem dolore: sententia neu se Impediat verbis, H.—To be in the way, hinder, detain, obstruct, check, prevent, impede: omnia removentur, quae impediunt: nisi rei p. tempora impedient: de Fausto impedit tribunus, interposes a veto, Cs.: me cotidie aliud ex alio impedit: aetate et morbo impeditus: metus rem inpediebat, S.: sinistra impedita, Cs.: somno et metu inpedita fuga, S.: a re p. bene gerendā impediri: se a suo munere: a populo R. in suo iure impediri, Cs.: eloquentia Hortensi ne me dicendo impediat: alquos ad cupiendam fugam, Cs.: impeditus a tribunis ne portaret, etc., S.: ne rem agerent, bello inpediti sunt, L.: ut nullā re impedirer, quin, etc.: nec aetas impedit, quo minus, etc.: impedior religione, quo minus exponam, etc.: me ea improbare: me haec exquirere.

    Latin-English dictionary > impediō (inp-)

  • 17 schwer

    schwer, I) eig.: gravis (z.B. onus). – ponderosus (ein ziemliches Gewicht habend, z.B. lapis: u. compedes). – sch. goldene Geschenke, dona auro gravia: sch. Gewicht, pondus grave (übh.); pondus vulgari gravius (schwerer als das gewöhnliche): jmd. seine sch. Hand, (die Schwere seines Arms) fühlen lassen (bildl.), graviter od. gravius vindicare in alqm (ein strenges Exempel an jmd. statuieren); alqm vi oppressum tenere (ein Volk unter dem Drucke halten). – alles Schwere, omnia pondera. Adv.graviter (z.B. auffallen, cadere od. concĭdere). – sch. beladen, gravis oneribus (schwer befrachtet, z.B. vehiculum, navis); cum ingentibus sarcinis (mit ungeheuer viel Gepäck, z.B. vehicula): mit etw. sch. beladen, gravis alqā re (z.B. praedā [von Pers.]: und graves fructu vites); onustus alqā re (belastet, z.B. praedā, v. Pers.).

    II) uneig.: 1) nicht leicht von Gehalt u. Stärke. a) seinen Bestandteilen nach: gravis (z.B. cibus, vinum). – ein sch. Boden, solum pingue (ein fetter); solum spissum (ein fester): sch. Luft, aër nubilo gravis. – es liegt mir sch. in den Gliedern, membra gravantur. – b) seiner innern Stärke nach heftig, drückend; daher bedeutend etc.: gravis (z.B. vulnus: und morbus: u. cura: u. bellum). – periculosus (gefährlich, z.B. morbus). – mortifer (tödlich, z.B. vulnus). atrox (furchtbar, z.B. Gewitter, tempestas). – sch. Träume, somnia tumultuosa: schwere Zeiten, tempora gravia od. iniqua (übh.); annona gravis (Teuerung): ein sch. Opfer (sch. Nachteil), merces magna (z.B. data merces est erroris mei magna, ich habe für meinen Irrtum mit schweren Opfern gebüßt). – Adv.graviter; mortifere (tödlich). – sch. daniederliegen, s. »schwer krank sein« unter »krank«. – es wird oder fällt mir etwas sch., [2094] grave mihi est alqd (es ist für mich lästig, ich gehe sch. daran); aegre od. moleste fero alqd (ich ertrage etw. ungern, es kostet mich etwas Überwindung): der Beweis würde dir sch. fallen, haud facile hoc probaveris. – es wird od. fällt mir sch., zu etc., grave mihi est od. mihi grave duco mit Infin.; aegre oder moleste fero m. Akk. u. Infin. od. m. quod.

    2) Schweres, Gewichtiges an sich habend, a) schwer bewaffnet: gravis armaturae. – sch. Reiterei, equites gravis armaturae (im allg.); equites ferrati od. cataphracti (geharnischte Reiter): sch. Fußvolk, pedites gravis armaturae; gravius peditum agmen (auf dem Marsche). – b) bepackt: impeditus; vgl. oben no. I »schwer beladen«. – dah. c) übh. nicht leicht sich bewegend, nicht flüchtig: gravis. – tardus (langsam, z.B. Gang, incessus). – sch. (übel) zu Fuße sein, s. Fuß. – Adv.tarde. – d) beschwert mit Sorgen etc.: jmdm. das Herz sch. machen, alqm sollicitum habere (v. Pers. u. Dingen); alqm angere od. sollicitare. alqm sollicitare angereque (v. Dingen, wie Ereignissen etc.); alqm curā et sollicitudine afficere (jmdm. Sorge und Kummer machen, von Pers.): sich selbst das Leben sch. machen, ipsum sollicitudinemsibi struere. – e) durch Schwierigkeiten erschwert, Mühe u. Anstrengung erfordernd: difficilis. non facilis (im allg.). – arduus (schwer auszuführen). – impeditus (mit Schwierigkeiten verbunden, verwickelt). – magni negotii (von großer Mühe). – sehr schwer, perdifficilis; perarduus; perimpeditus. – ein großes u. schweres Werk, magnum opus atque arduum: ein sch. (schwer zu verstehendes) Buch, *liber difficilis intellectu od. ad intellegendum: eine sch. (schwer zu erklärende) Stelle, *locus difficilis ad explicandum: es ist etwas Schweres, zu etc., magnum opus est atque arduum mit Infin. – sch. sein, difficilem esse ad persequendum (schwer auszuführen); difficiles habere explicatus (schwer zu erklären sein. z.B. von einer Stelle etc.); *difficilem esse intellectu od. ad intellegendum (schwer zu verstehen sein, von einer Stelle etc.). – schwer zu etc., difficilis od. non facilis mit Supinum in u od. mit ad u. dem Gerundium od. mit Infin. – es ist schwer, zu etc., difficile od. non facile est, arduum est, magnum est mit Infin. – Adv. difficulter od. difficiliter. – magno negotio (mit großer Mühe). – sehr sch., perdifficiliter. – sch. an etwas gehen, alqd aegre od. invitum facere (etw. nicht gern tun); gravari absol. od. mit Infin. (sich drücken, etw. zu tun, z.B. aus Briefschreiben, litteras dare): ich gehejetzt sehr sch. daran, non hoc tempore quicquam difficilius facio.

    deutsch-lateinisches > schwer

  • 18 wegen

    wegen, ob (ob, um... willen, im Sinne des vorschwebenden Zweckes, z.B. ob eam causam: u. ob aliquod emolumentum). – per (vermöge, halber, im Sinne der Abhängigkeit von etwas, z.B. per avaritiam: u. per tempestatem solvere non licebat [konnten wir nicht absegeln]). – propter (aus dem und dem vorliegenden Grunde, z.B. propter hanc causam: u. propter frigora frumenta in agris matura [2649] non erant). – de (in Ansehung, bezeichnet den Gegenstand, den etwas angeht od. betrifft, z.B. certis de causis: u. de principatu inter se contendere). – causā mit Genet. (aus Ursache, gibt etwas Beabsichtigtes als Ursache einer Handlung an, z.B. honoris causā: u. exempli causā: u. docendi causā). – gratiā mit Genet. (zu jmds. od. einer Sache Gunsten, aus besonderer Rücksicht, z.B. cibi gratiā ac potionis: u. honoris gratiā). – nomine mit Genet. (in Anbetracht, unter Berücksichtigung, z.B. alcis rei nomine laudari). – ergo mit Genet. (in Rücksicht auf eine Tatsache, auf Veranlassung von etwas, z.B. legis ergo). – pro (vermöge, im Verhältnis zu, z.B. alqm pro eius suavitate [wegenseines angenehmen Umgangs] amare). – prae (vor, bezeichnet die hindernde Ursache, daher nur in Sätzen, die eine Negation enthalten, z.B. prae strepitu vix audiri). – Häufig drücken die Lateiner auch die bewegende oder bewirkende Ursache durch den bloßen Ablativ aus (z.B. aetate [wegen des A.] inutilis ad arma), densie jedoch gernmit einem Partizip wie motus (bewogen), ductus od. inductus (geleitet od. verleitet), incitatus (angeregt), inflammatus (entflammt), captus (eingenommen), impeditus (verhindert, z.B. morbo impeditus [wegen Kr.] bello interesse non potuit) verbinden. – meinet-, deinetwegen etc., meā, tuā causā; meo, tuo nomine. – Zuw. steht im Lateinischen für unser »wegen« auch der bloße Genet., z.B. Untersuchung wegen etwas, iudicium de alqa re u. bl. alcis rei; quaestio de alqa re und bloß alcis rei: ein Bündnis, Vertrag wegen etwas, foedus alcis rei (z.B. pacis). – Ebenso bei den Verben »klagen, anklagen, verdammen«, w. s. – Endlich steht das dem bei »wegen« stehenden Substantiv entsprechende Adjektiv, z.B. die Beschuldigung wegen Paros, crimen Parium: die Anklage wegen des Weins, crimen vinarium: die Erwartung wegen Korsiniums, exspectatio Corfiniensis.

    deutsch-lateinisches > wegen

  • 19 cursus

    cursŭs, ūs, m. [curro] [st1]1 [-] action de courir, course.    - ingressus, cursus, Cic. Nat. 1, 94: la marche, la course.    - cursus, accubitio, Cic.: la course, le repos au lit.    - cursu ferri in hostem, Liv.: aller au pas de course sur l'ennemi.    - huc magno cursu contenderunt, Caes. BG. 3, 19, 1: ils se portèrent là, d'une course précipitée.    - cursu tendere ad aliquem, ad locum: se porter rapidement vers qqn, vers un lieu.    - cursus quadrigarum, Suet.: la course des quadriges. [st1]2 [-] course, chemin parcouru, parcours, trajet.    - mihi cursus in Graciam per tuam provinciam est, Cic. Att. 10, 4, 10: pour aller en Grèce, je passe par ta province.    - ad nocturnos ignes cursum dirigere, Suet.: diriger sa course d'après les étoiles.    - tantos cursus conficere, Cic. Pomp. 34: accomplir de si grands parcours.    - cursum dirigere aliquo, Nep. Milt. 1, 6: diriger sa course qq part.    - cursus maritimi, Cic. Nat. 2, 131: courses (voyages) en mer.    - in hoc medio cursu est insula, quae appellatur Mona, Caes. BG. 5: à mi-chemin est l’île qu’on appelle Mona.    - unde in Epirum brevis cursus est, Curt. 10: d'où il n'y avait qu'un court trajet jusqu'en Épire.    - amnes in alium cursum contorti, Cic.: fleuves détournés de leur cours. [st1]3 [-] marche, mouvement (d'un objet inanimé); cours (d'un astre, d'un fleuve); direction, vol.    - stellarum cursus, Cic. Rep. 6, 17: cours des étoiles.    - siderum cursus, Cic. Tusc. 5, 10: cours des astres. [st1]4 [-] cours, circulation, écoulement (du sang...).    - sanguinis ex naribus cursus, Cels.: saignements de nez, hémorragies nasales, épistaxis (gr. έπίσταξις).    - sequitur pituitae cursus nonnumquam copiosior vel acrior, Cels. 6: vient ensuite un écoulement pituiteux parfois assez abondant et acre. [st1]5 [-] course, marche des navires.    - secundissimo vento cursum tenere, Cic. Nat. 3: faire voile par un vent très favorable.    - cursum exspectare, Cic. Att. 5, 8, 1: attendre un vent favorable.    - ut nulla earum (navium) cursum tenere posset, Caes. BG. 4: en sorte qu'aucun d'eux (navires) ne pouvait conserver sa direction.    - Cic. Nat. 2, 87; Mur. 33; Liv. 21, 49, 9, etc. [st1]6 [-] carrière politique (étapes de la vie politique).    - cum praesertim non modo numquam sit aut illius a me cursus impeditus aut ab illo meus, Cic. Br. 3: surtout que, non seulement il n'a jamais entravé ma carrière, ni moi la sienne.    - cursus honorum, Cic. CM 60: carrière politique.    - tuorum honorum cursus, Cic. Fam. 3, 11, 2: le cours de tes magistratures. - voir hors site cursus honorum. [st1]7 [-] cursus publicus: service de la poste, poste (relais établis publiquement pour les voyageurs).    - cursus publici praepositus, C.-Th.: maître de poste.    - vectus mutatione celeri cursus publici, Amm. 21: à force de relais. - voir hors site cursus publicus. [st1]8 [-] au fig. cours, marche; débit (des paroles), allure (du style, du rythme).    - cursus rerum, Cic. Div. 1, 127: le cours des choses.    - totius vitae cursum videt, Cic. Off. 1, 11: il embrasse tout le cours de la vie.    - cursus temporum, Cic.: le cours des événements.    - cursum vitae conficere, Cic. Tusc. 3, 2: achever le cours de son existence.    - in cursu meus dolor est, Ov. M. 13, 508: ma douleur suit son cours, persiste.    - fortuna domusque sospes et in cursu est, Ov. M. 10: la destinée de ta famille est heureuse et suit son cours.    - tantus cursus verborum fuit ut... Cic.: les mots couraient si vite que...    - dicebat citato cursu, sed praeparato, Sen.: son élocution était rapide, mais étudiée.    - verborum cursus incitatus Cic. Br. 233: allure vive, impétueuse du style.    - esse quosdam certos cursus conclusionesque verborum, Cic. Or. 178, [on a remarqué] que les phrases se déroulent et s'achèvent suivant un rythme défini.
    * * *
    cursŭs, ūs, m. [curro] [st1]1 [-] action de courir, course.    - ingressus, cursus, Cic. Nat. 1, 94: la marche, la course.    - cursus, accubitio, Cic.: la course, le repos au lit.    - cursu ferri in hostem, Liv.: aller au pas de course sur l'ennemi.    - huc magno cursu contenderunt, Caes. BG. 3, 19, 1: ils se portèrent là, d'une course précipitée.    - cursu tendere ad aliquem, ad locum: se porter rapidement vers qqn, vers un lieu.    - cursus quadrigarum, Suet.: la course des quadriges. [st1]2 [-] course, chemin parcouru, parcours, trajet.    - mihi cursus in Graciam per tuam provinciam est, Cic. Att. 10, 4, 10: pour aller en Grèce, je passe par ta province.    - ad nocturnos ignes cursum dirigere, Suet.: diriger sa course d'après les étoiles.    - tantos cursus conficere, Cic. Pomp. 34: accomplir de si grands parcours.    - cursum dirigere aliquo, Nep. Milt. 1, 6: diriger sa course qq part.    - cursus maritimi, Cic. Nat. 2, 131: courses (voyages) en mer.    - in hoc medio cursu est insula, quae appellatur Mona, Caes. BG. 5: à mi-chemin est l’île qu’on appelle Mona.    - unde in Epirum brevis cursus est, Curt. 10: d'où il n'y avait qu'un court trajet jusqu'en Épire.    - amnes in alium cursum contorti, Cic.: fleuves détournés de leur cours. [st1]3 [-] marche, mouvement (d'un objet inanimé); cours (d'un astre, d'un fleuve); direction, vol.    - stellarum cursus, Cic. Rep. 6, 17: cours des étoiles.    - siderum cursus, Cic. Tusc. 5, 10: cours des astres. [st1]4 [-] cours, circulation, écoulement (du sang...).    - sanguinis ex naribus cursus, Cels.: saignements de nez, hémorragies nasales, épistaxis (gr. έπίσταξις).    - sequitur pituitae cursus nonnumquam copiosior vel acrior, Cels. 6: vient ensuite un écoulement pituiteux parfois assez abondant et acre. [st1]5 [-] course, marche des navires.    - secundissimo vento cursum tenere, Cic. Nat. 3: faire voile par un vent très favorable.    - cursum exspectare, Cic. Att. 5, 8, 1: attendre un vent favorable.    - ut nulla earum (navium) cursum tenere posset, Caes. BG. 4: en sorte qu'aucun d'eux (navires) ne pouvait conserver sa direction.    - Cic. Nat. 2, 87; Mur. 33; Liv. 21, 49, 9, etc. [st1]6 [-] carrière politique (étapes de la vie politique).    - cum praesertim non modo numquam sit aut illius a me cursus impeditus aut ab illo meus, Cic. Br. 3: surtout que, non seulement il n'a jamais entravé ma carrière, ni moi la sienne.    - cursus honorum, Cic. CM 60: carrière politique.    - tuorum honorum cursus, Cic. Fam. 3, 11, 2: le cours de tes magistratures. - voir hors site cursus honorum. [st1]7 [-] cursus publicus: service de la poste, poste (relais établis publiquement pour les voyageurs).    - cursus publici praepositus, C.-Th.: maître de poste.    - vectus mutatione celeri cursus publici, Amm. 21: à force de relais. - voir hors site cursus publicus. [st1]8 [-] au fig. cours, marche; débit (des paroles), allure (du style, du rythme).    - cursus rerum, Cic. Div. 1, 127: le cours des choses.    - totius vitae cursum videt, Cic. Off. 1, 11: il embrasse tout le cours de la vie.    - cursus temporum, Cic.: le cours des événements.    - cursum vitae conficere, Cic. Tusc. 3, 2: achever le cours de son existence.    - in cursu meus dolor est, Ov. M. 13, 508: ma douleur suit son cours, persiste.    - fortuna domusque sospes et in cursu est, Ov. M. 10: la destinée de ta famille est heureuse et suit son cours.    - tantus cursus verborum fuit ut... Cic.: les mots couraient si vite que...    - dicebat citato cursu, sed praeparato, Sen.: son élocution était rapide, mais étudiée.    - verborum cursus incitatus Cic. Br. 233: allure vive, impétueuse du style.    - esse quosdam certos cursus conclusionesque verborum, Cic. Or. 178, [on a remarqué] que les phrases se déroulent et s'achèvent suivant un rythme défini.
    * * *
        Cursus, huius cursus. Plin. Cours, Course.
    \
        AEquorei cursus. Valer. Flac. Navigations par mer.
    \
        Aerius cursus. Ouid. Vol en l'air.
    \
        Anhelus cursus. Ouid. Qui met la personne à la grosse haleine.
    \
        Apertus. Stat. Libre, Qui n'ha aucun empeschement.
    \
        Defraenatus. Ouid. A bride avallee.
    \
        Fulmineus. Claud. Fort impetueux, Viste comme fouldre.
    \
        Inoffensus. Seneca. Quand en courant on ne trouve point d'empeschement.
    \
        A principe cursu rerum. Valer. Flac. Depuis le commencement du monde.
    \
        Solicitus. Claud. Quand celuy qui court est en grand soulci et chagrin.
    \
        Collatis cursibus. Valer. Flac. Quand deux accourent l'un contre l'autre pour combatre.
    \
        Cursu contendere. Virgil. Quand deux courent à qui courra le mieulx.
    \
        Cursu eunt in eam sententiam. Plin. Tous courent en ceste partie, et sont de ceste opinion.
    \
        Excutimur cursu. Virgil. Nous sommes destournez et esgarez de nostre chemin.
    \
        Exhaustus cursu. Lucan. Qui a tant couru qu'il n'en peult plus, Recreu.
    \
        Iungere cursum equis. Liu. Courir aussi viste que les chevaulx.
    \
        In liquido aere librare cursus. Ouid. Voler en l'air.
    \
        Auras prouocare cursibus. Virgil. Aller viste comme le vent.
    \
        Rapere cursus. Senec. Se haster de courir, Courir hastivement.
    \
        Repetere cursum. Senec. Recourir, Recommencer sa course, ou son cours.
    \
        Flumina cursus suos requierunt. Virgil. Ont arresté leurs cours, Les rivieres se sont arrestees.
    \
        Vides in quo cursu sumus. Cicero. Tu vois en quel train nous sommes.
    \
        Supprimere habenas cursus aerii. Ouid. Arrester son vol, Cesser de voler.
    \
        Tendere cursum per iuga. Claud. Courir par les montaignes.
    \
        Cursum tenere. Cic. Entretenir tousjours le cours commencé.
    \
        Valere cursu pedum. Virgil. Estre bon coureur.
    \
        Venire magno cursu. Sil. Venir à la grand course.
    \
        Cursum beneuolentiae sustinere. Cic. Ne se haster point trop à faire plaisir, Arrester le cours de sa liberalité.
    \
        Ad honorem eo cursu venit qui semper patuit omnibus. Cic. Par les moyens, Par le chemin, Par la voye qui est ouverte à un chascun.
    \
        Perspicis qui cursus rerum, qui exitus futurus sit. Cic. Tu vois comment les choses vont, ou doibvent aller, et quelle issue elles auront, ou quelle en sera l'issue.
    \
        Cursus vitae. Cic. Le cours et brief espace de la vie.
    \
        Cursus, pro modo viuendi. Plin. iunior, Tenes Caesar hunc cursum. Tu entretiens et continue ceste maniere de faire.

    Dictionarium latinogallicum > cursus

  • 20 impedio

    im-pedio, īvī (iī), ītum, īre [ pes ]
    1) спутывать, впутывать, запутывать
    2)
    а) мешать, препятствовать
    б) делать непроходимым, преграждать, загораживать (locum Cs; saltum munitionibus L)
    i. aliquem ab aliqua re C — препятствовать кому-л. в чём-л. (удерживать кого-л. от чего-либо)
    nihil impĕdit, quominus( quin) id facere possim C etc.ничто не мешает мне сделать это
    nihil impedio C — не возражаю (согласен, пусть)
    3) опутывать, обматывать ( crus pellibus H); обвивать ( caput myrto H)
    i. aliquem amplexu O — обнимать кого-л.
    i. equos frenis Oвзнуздать лошадей

    Латинско-русский словарь > impedio

См. также в других словарях:

  • impeditus — index difficult, impervious, labyrinthine Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • Impedite — Im pe*dite, a. [L. impeditus, p. p. See {Impede}.] Hindered; obstructed. [R.] Jer. Taylor. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Camp Romain — Contrairement à toutes les armées antiques, lorsque les légions de la Rome antique en campagne quittent la zone totalement sûre, elles construisent chaque soir un camp fortifié (castrum en latin, pluriel : castra). Cette habitude est très… …   Wikipédia en Français

  • Camp romain — Contrairement à toutes les armées antiques, lorsque les légions de la Rome antique en campagne quittent la zone totalement sûre, elles construisent chaque soir un camp fortifié (castrum en latin, pluriel : castra). Cette habitude est très… …   Wikipédia en Français

  • Castra — Camp romain Contrairement à toutes les armées antiques, lorsque les légions de la Rome antique en campagne quittent la zone totalement sûre, elles construisent chaque soir un camp fortifié (castrum en latin, pluriel : castra). Cette habitude …   Wikipédia en Français

  • Castrum — Camp romain Contrairement à toutes les armées antiques, lorsque les légions de la Rome antique en campagne quittent la zone totalement sûre, elles construisent chaque soir un camp fortifié (castrum en latin, pluriel : castra). Cette habitude …   Wikipédia en Français

  • Canonical Impediments —     Canonical Impediments     † Catholic Encyclopedia ► Canonical Impediments     I. GENERAL NOTION OF AN IMPEDIMENT     The Latin word impedimentum signifies directly whatever embarrasses or hinders a person, whatever is an obstacle to his… …   Catholic encyclopedia

  • Ommatius — female Scientific classification Kingdom: Animalia …   Wikipedia

  • difficult — I adjective arduous, attended by obstacles, awkward, beset with difficulty, beyond one s reach, bothersome, burdensome, complex, complicated, convoluted, difficile, difficilis, encompassed with difficulties, enigmatic, entangled by difficulties,… …   Law dictionary

  • impervious — I adjective adrogans, airtight, blind to, blocked, buffered, callous, closed, deaf to, dense, detached, hard, hard to convince, hardened, hermetic, impassable, impassive, impeditus, impenetrabilis, impenetrable, imperforate, impehosus,… …   Law dictionary

  • labyrinthine — I adjective ambagious, ambagitory, baffling, bewildering, chaotic, circuitous, complex, complicated, confounding, confusing, crooked, deviating, difficult, digressive, entangled, excursive, flexuous, full of curves, full of turns, impeditus,… …   Law dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»