Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

imminuo

  • 1 imminuo

    immĭnŭo, ĕre, mĭnŭi, mĭnūtum - tr. - [st2]1 [-] briser, rompre, violer (la loi), détruire. [st2]2 [-] diminuer, retrancher, amoindrir, affaiblir, porter atteinte à.    - imminuere opes plebis: affaiblir la puissance de la plèbe.
    * * *
    immĭnŭo, ĕre, mĭnŭi, mĭnūtum - tr. - [st2]1 [-] briser, rompre, violer (la loi), détruire. [st2]2 [-] diminuer, retrancher, amoindrir, affaiblir, porter atteinte à.    - imminuere opes plebis: affaiblir la puissance de la plèbe.
    * * *
        Imminuo, imminuis, imminui, imminutum, pen. prod. imminuere. Amoindrir, Appetisser, Diminuer.
    \
        Imminuere pudicitiam virginis. Plaut. Violer.
    \
        Imminuere summam. Cic. Diminuer.
    \
        Imminuere caput alteri. Plaut. Luy rompre et casser la teste, Briser menu.

    Dictionarium latinogallicum > imminuo

  • 2 imminuo

    imminuo imminuo, minui, minutum, ere уменьшать, убавлять

    Латинско-русский словарь > imminuo

  • 3 imminuo

    imminuo imminuo, minui, minutum, ere сокращать, ограничивать

    Латинско-русский словарь > imminuo

  • 4 imminuō (in-m-)

        imminuō (in-m-) uī, ūtus, ere,    to lessen, diminish: copias.—To weaken, impair, enfeeble: mente inminutā, S.—Fig., to lessen, diminish, abate: tempus mora inminuerat, S.: imminuitur aliquid de voluptate: se dolor imminuit, O.: verbum imminutum, contracted.—To encroach upon, violate, injure, subvert, ruin, wear out, destroy: auctoritatem: ius legationis: libertatem: Bocchi pacem, S.: Damnosa quid non imminuit dies? H.: se imminui querebatur, was slighted, Ta.

    Latin-English dictionary > imminuō (in-m-)

  • 5 imminuo

    immĭnŭo ( inm-), ŭi, ūtum, 3, v. a. [inminuo], to lessen, diminish a thing (class.; esp. freq. in the trop. signif.; cf. diminuo, comminuo).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    si istas exiguas copias quam minime imminueris,

    Cic. Fam. 3, 3, 2:

    pondus,

    Plin. 33, 3, 13, § 47.—
    B.
    Pregn., to weaken, impair, enfeeble:

    corpus otio, animum libidinibus imminuebant,

    Tac. H. 2, 93; cf.:

    Gauda, morbis confectus, et ob eam caussam mente paululum inminuta,

    Sall. J. 65, 1:

    vires (Venus),

    Lucr. 5, 1017; cf. ib. 626.—In mal. part.:

    virginem,

    App. Flor. p. 350; Lact. 1, 10 fin.
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to lessen, diminish, abate:

    aestivorum tempus comitiorum mora imminuerat,

    Sall. J. 44, 3:

    quod populi semper proprium fuit, quod nemo imminuit, nemo mutavit,

    Cic. Agr. 2, 7, 19:

    imminuitur aliquid de voluptate,

    id. de Or. 1, 61, 259:

    nihil ex consuetudine luxus atque desidiae,

    Suet. Ner. 42:

    postquam se dolor imminuit,

    Ov. H. 15, 113:

    verbum imminutum,

    contracted, Cic. Or. 47, 157.—
    B.
    In partic., pregn., to encroach upon, to violate, injure, subvert, ruin, destroy:

    nullum jus tam sanctum atque integrum, quod non ejus scelus atque perfidia violarit et imminuerit,

    Cic. Rosc. Am. 38, 109:

    cupiditas imminuta ac debilitata,

    id. Phil. 12, 3, 7:

    bellum attenuatum atque imminutum,

    id. de Imp. Pomp. 11, 30:

    pudicitiam,

    Plaut. Cist. 1, 1, 90:

    auctoritatem,

    Cic. Att. 1, 18, 5; cf. id. Verr. 2, 4, 27, § 60:

    jus legationis,

    id. ib. 2, 1, 33, §

    84: laudem alicujus,

    id. Att. 14, 17, A, 2:

    libertatem,

    id. Caecin. 12, 35:

    Bocchi pacem,

    Sall. J. 81, 4:

    mentes hominum (ebrietas),

    Gell. 15, 2, 4:

    Agrippa discidio domum imminuerat,

    Tac. A. 2, 86.—With acc. pers. only in Tac.:

    quamquam Augusta se violari et imminui quereretur,

    Tac. A. 2, 34:

    perculso Seneca, promptum fuit Rufum Fenium imminuere,

    id. ib. 14, 57.—Hence, immĭnūtus, a, um, P. a., diminished, smaller, weak:

    mens,

    Tac. A. 6, 46:

    modus intercalandi interdum cumulatior, interdum imminutior,

    Sol. 1, § 44 [p. 893]

    Lewis & Short latin dictionary > imminuo

  • 6 imminuo

    im-minuo, minuī, minūtum, ere
    1) уменьшать, убавлять, сокращать, ограничивать (copias, summas C; aestivorum tempus Sl; verbum imminutum C)
    3) отнимать (aliquid de aliqua re C, Vtr)
    4) ослаблять, обессиливать (corpus otio T; rem publicam C); понижать, умалять (famam, libertatem C)
    6) вредить, подрывать ( auctoritatem alicujus C)
    8) расстраивать, нарушать ( pacem Sl)

    Латинско-русский словарь > imminuo

  • 7 imminuo

    im-minuo, uī, ūtum, ere (in u. minuo), vermindern, I) im allg.: A) eig.: copias, Cic.: pretium, Plin.: numerum praetoriarum cohortium, Aur. Vict.: verbum imminutum, verkürzt, Cic.: si quae in membris prava aut debilitata aut imminuta (verkrüppelt) sunt, Cic. – B) übtr., vermindern, verringern, beeinträchtigen, schmälern, aestivorum tempus, Sall.: quantum hinc imminuat, von da wegnehme, Hor.: multum enim interest, utrum laus imminuatur an salus deseratur, Cic.: imminuitur aliquid de voluptate, Cic.: de aspectu nihil imm., dem Ansehen (des Gebäudes) keinen Eintrag tun, Vitr.: postquam se dolor imminuit, Ov.: cum hostium res tantis augescere incrementis cerneret, suas imminui, Liv. – II) prägn., schwächen, entkräften, A) eig.: vires, Lucr.: corpus otio, animum libidinibus, Tac.: virginem, schwächen, Lact. u. Apul.: mente paululum imminutā, geistig etwas geschwächt, etwas schwachsinnig, Sall. Iug. 65, 1; aber imminuta mens eius obstitit, sein (von Natur) beschränkter G., Tac. ann. 6, 46. – B) übtr., schwächen, verkümmern, verkleinern, verletzen, verderben, maiestatem, Liv.: libertatem, Cic.: Bocchi pacem, die Friedensaussichten des B. stören, Sall.: quod bellum exspectatione eius (Pompei) attenuatum atque imminutum est, moralisch entkräftet und geschwächt, Cic.: Rufum Faenium, herabsetzen, Tac. ann. 14, 57: Augusta se violari atque imminui querebatur, sie werde mit Geringschätzung behandelt, herabgewürdigt, Tac. ann. 2, 34.

    lateinisch-deutsches > imminuo

  • 8 imminuo

    im-minuo, uī, ūtum, ere (in u. minuo), vermindern, I) im allg.: A) eig.: copias, Cic.: pretium, Plin.: numerum praetoriarum cohortium, Aur. Vict.: verbum imminutum, verkürzt, Cic.: si quae in membris prava aut debilitata aut imminuta (verkrüppelt) sunt, Cic. – B) übtr., vermindern, verringern, beeinträchtigen, schmälern, aestivorum tempus, Sall.: quantum hinc imminuat, von da wegnehme, Hor.: multum enim interest, utrum laus imminuatur an salus deseratur, Cic.: imminuitur aliquid de voluptate, Cic.: de aspectu nihil imm., dem Ansehen (des Gebäudes) keinen Eintrag tun, Vitr.: postquam se dolor imminuit, Ov.: cum hostium res tantis augescere incrementis cerneret, suas imminui, Liv. – II) prägn., schwächen, entkräften, A) eig.: vires, Lucr.: corpus otio, animum libidinibus, Tac.: virginem, schwächen, Lact. u. Apul.: mente paululum imminutā, geistig etwas geschwächt, etwas schwachsinnig, Sall. Iug. 65, 1; aber imminuta mens eius obstitit, sein (von Natur) beschränkter G., Tac. ann. 6, 46. – B) übtr., schwächen, verkümmern, verkleinern, verletzen, verderben, maiestatem, Liv.: libertatem, Cic.: Bocchi pacem, die Friedensaussichten des B. stören, Sall.: quod bellum exspectatione eius (Pompei) attenuatum atque imminutum est, moralisch entkräftet und geschwächt, Cic.: Rufum Faenium, herabsetzen, Tac. ann. 14, 57: Augusta se vio-
    ————
    lari atque imminui querebatur, sie werde mit Geringschätzung behandelt, herabgewürdigt, Tac. ann. 2, 34.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > imminuo

  • 9 imminuo

    imminuere, imminui, imminutus V
    diminish; impair; abbreviate (Col)

    Latin-English dictionary > imminuo

  • 10 inminuo

    immĭnŭo ( inm-), ŭi, ūtum, 3, v. a. [inminuo], to lessen, diminish a thing (class.; esp. freq. in the trop. signif.; cf. diminuo, comminuo).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    si istas exiguas copias quam minime imminueris,

    Cic. Fam. 3, 3, 2:

    pondus,

    Plin. 33, 3, 13, § 47.—
    B.
    Pregn., to weaken, impair, enfeeble:

    corpus otio, animum libidinibus imminuebant,

    Tac. H. 2, 93; cf.:

    Gauda, morbis confectus, et ob eam caussam mente paululum inminuta,

    Sall. J. 65, 1:

    vires (Venus),

    Lucr. 5, 1017; cf. ib. 626.—In mal. part.:

    virginem,

    App. Flor. p. 350; Lact. 1, 10 fin.
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to lessen, diminish, abate:

    aestivorum tempus comitiorum mora imminuerat,

    Sall. J. 44, 3:

    quod populi semper proprium fuit, quod nemo imminuit, nemo mutavit,

    Cic. Agr. 2, 7, 19:

    imminuitur aliquid de voluptate,

    id. de Or. 1, 61, 259:

    nihil ex consuetudine luxus atque desidiae,

    Suet. Ner. 42:

    postquam se dolor imminuit,

    Ov. H. 15, 113:

    verbum imminutum,

    contracted, Cic. Or. 47, 157.—
    B.
    In partic., pregn., to encroach upon, to violate, injure, subvert, ruin, destroy:

    nullum jus tam sanctum atque integrum, quod non ejus scelus atque perfidia violarit et imminuerit,

    Cic. Rosc. Am. 38, 109:

    cupiditas imminuta ac debilitata,

    id. Phil. 12, 3, 7:

    bellum attenuatum atque imminutum,

    id. de Imp. Pomp. 11, 30:

    pudicitiam,

    Plaut. Cist. 1, 1, 90:

    auctoritatem,

    Cic. Att. 1, 18, 5; cf. id. Verr. 2, 4, 27, § 60:

    jus legationis,

    id. ib. 2, 1, 33, §

    84: laudem alicujus,

    id. Att. 14, 17, A, 2:

    libertatem,

    id. Caecin. 12, 35:

    Bocchi pacem,

    Sall. J. 81, 4:

    mentes hominum (ebrietas),

    Gell. 15, 2, 4:

    Agrippa discidio domum imminuerat,

    Tac. A. 2, 86.—With acc. pers. only in Tac.:

    quamquam Augusta se violari et imminui quereretur,

    Tac. A. 2, 34:

    perculso Seneca, promptum fuit Rufum Fenium imminuere,

    id. ib. 14, 57.—Hence, immĭnūtus, a, um, P. a., diminished, smaller, weak:

    mens,

    Tac. A. 6, 46:

    modus intercalandi interdum cumulatior, interdum imminutior,

    Sol. 1, § 44 [p. 893]

    Lewis & Short latin dictionary > inminuo

  • 11 imminutio

    imminūtio, ōnis f. [ imminuo ]
    1) уменьшение ( malorum Q); умаление ( dignitatis C); ослабление, опровержение ( criminis Q)
    2) изувечение, увечье ( corporis C)
    3) ритор. (= греч. litotes) кажущееся умаление (напр. haud inanis вм. solidus или plenus) C, Q

    Латинско-русский словарь > imminutio

  • 12 imminutus

    I imminūtus, a, um part. pf. к imminuo II im-minūtus, a, um (=non minutus)
    неограниченный, полный ( suum jus habere imminutum Dig)

    Латинско-русский словарь > imminutus

  • 13 imminutio

    imminūtio, ōnis, f. (imminuo), I) die Verminderung, corporis, Verkrüppelung, Cic. de fin. 5, 47. – II) übtr., 1) die Verminderung, die Schmälerung, Beeinträchtigung, rerum, Quint.: malorum, Quint.: dignitatis, Cic.: criminis, Entkräftung, Quint.: Plur., imminutiones malorum, Lampr. Comm. 14, 5 P. – 2) als rhet. Figur = λιτότης, die scheinbare Verkleinerung des Ausdrucks (zB. non minime für maxime), Cic. de or. 3, 207. Quint. 9, 3, 90.

    lateinisch-deutsches > imminutio

  • 14 imminutus [2]

    2. imminūtus, a, um, PAdi. (v. imminuo), vermindert, cum modus intercalandi interdum cumulatior, interdum fieret imminutior, Solin. 1. § 44.

    lateinisch-deutsches > imminutus [2]

  • 15 imminutio

    imminūtio, ōnis, f. (imminuo), I) die Verminderung, corporis, Verkrüppelung, Cic. de fin. 5, 47. – II) übtr., 1) die Verminderung, die Schmälerung, Beeinträchtigung, rerum, Quint.: malorum, Quint.: dignitatis, Cic.: criminis, Entkräftung, Quint.: Plur., imminutiones malorum, Lampr. Comm. 14, 5 P. – 2) als rhet. Figur = λιτότης, die scheinbare Verkleinerung des Ausdrucks (zB. non minime für maxime), Cic. de or. 3, 207. Quint. 9, 3, 90.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > imminutio

  • 16 imminutus

    1. imminūtus, a, um (in u. minutus), unvermindert, ungeschmälert, unverletzt, ICt.
    ————————
    2. imminūtus, a, um, PAdi. (v. imminuo), vermindert, cum modus intercalandi interdum cumulatior, interdum fieret imminutior, Solin. 1. § 44.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > imminutus

  • 17 imminūtiō (inm-)

        imminūtiō (inm-) ōnis, f    [imminuo], a lessening, weakening, impairing, injuring: corporis, i. e. mutilation.—Fig.: dignitatis.—Esp., as a figure of speech, understatement, extenuation.

    Latin-English dictionary > imminūtiō (inm-)

  • 18 imminūtus (inm-)

        imminūtus (inm-) adj.    [P. of imminuo], weak: mens, narrow, Ta.

    Latin-English dictionary > imminūtus (inm-)

  • 19 imminutio

    immĭnūtĭo ( inm-), ōnis, f. [imminuo], a lessening, aiminution; a weakening, impairing, injuring (rare but class.).
    I.
    Lit.:

    pravitas imminutioque corporis,

    i. e. mutilation, Cic. Fin. 5, 17, 47. —In mal. part., i. q. devirgin tio, a deflowering, Aus. Cent. Nupt. Idyll. 13.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen.:

    dignitatis,

    Cic. Fam. 3, 8, 2:

    criminis,

    Quint. 7, 4, 3:

    malorum,

    id. 5, 10, 33.—
    B.
    In partic., as a figure of speech, the use of a weaker expression for a stronger, Cic. de Or. 3, 54, 207; Quint. 9, 1, 34; 9, 3, 90.

    Lewis & Short latin dictionary > imminutio

  • 20 imminutus

    1.
    immĭnūtus ( inm-), a, um, Part. and P. a., from imminuo.
    2.
    immĭnūtus ( inm-), a, um, adj. [in-minutus], undiminished, unimpaired, unviolated (post-class.):

    jus suum habere imminutum,

    Dig. 24, 2, 6; 38, 2, 44.

    Lewis & Short latin dictionary > imminutus

См. также в других словарях:

  • ԿԱՍԵՑՈՒՑԱՆԵՄ — (ցուցի.) NBH 1 1058 Chronological Sequence: Early classical, 5c, 6c, 8c, 9c, 12c ն. ἑγκόπτω, ἁνακόπτω retundo, impedio ἑλαττόω imminuo եւն. Տալ յետս կասիլ կամ յետնիլ եւ զկայ առնուլ. յետս ընկրկել. նահանջել. արգելուլ. խափանել. դադարեցուցանել.… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՆՈՒԱԶԵՑՈՒՑԱՆԵՄ — (ցուցի.) NBH 2 0448 Chronological Sequence: Early classical, 6c ն. ὁλιγόω, ἑλαττόω, ἑλαττονέω , σμικρίνω, ἁπολείπω ad pauca reduco, minuo, diminuo, imminuo, desero. որ ՆՈՒԱԶԵԼ, ՆՈՒԱԶ ԱՌՆԵԼ. Պակասեցուցանել. սակաւացուցանել. նուաստացուցանել.… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՍԱԿԱՒԱՑՈՒՑԱՆԵՄ — (ցուցի.) NBH 2 0686 Chronological Sequence: Early classical, 12c ն. ὁλιγόω ad pauca reduco, imminuo. Տալ սակաւանալ. նուազեցուցանել, պակաս առ նել. քիչըցնել, պակասեցընել. ... *Խնդրեա քեզ ամանս, եւ մի սակաւացուցանիցես. ՟Դ. Թագ. ՟Դ. 3: *Արթնութեամբ… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՓՈՔՐԿԱՑՈՒՑԱՆԵՄ — (ցուցի.) NBH 2 0962 Chronological Sequence: Early classical, 12c, 14c ն. μικρύνω, σμικρύνω parvum reddo, imminuo καταλύω tollo. Փոքրիկ առնել կամ կացուցանել. փոքրկացուցանել. նուաստացուցանել. նուազեցուցանել. կարճել. պզտըկցնել. ... *Կարիք տկարութեան …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»