Перевод: со всех языков на немецкий

с немецкого на все языки

haşa

  • 1 haşa

    haşa [-:-:] interj
    \haşa! keineswegs!, keinesfalls!, von wegen!

    Sözlük Türkçe-Almanca kompakt > haşa

  • 2 hasa

    hāsa, s. 1. āra /.

    lateinisch-deutsches > hasa

  • 3 hasa

    hāsa, s. 1. ara .

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > hasa

  • 4 haşa

    haşa Pferdedecke f, Schabracke f

    Türkçe-Almanca sözlük > haşa

  • 5 hâşâ

    'hâşâ Gott bewahre!; fam i bewahre!; keinesfalls; mit Verlaub zu sagen!; verzeihen Sie den Ausdruck!

    Türkçe-Almanca sözlük > hâşâ

  • 6 hasa

    hasa [˅hɑːsa] schlurfen, umg latschen;
    hasa 'ner hinunterrutschen;
    hasa sig 'fram sich hinschleppen; vorwärts rutschen

    Svensk-tysk ordbok > hasa

  • 7 haşa

    Hülle. Decke; sehr viel

    Türk-Alman Mini Sözlük > haşa

  • 8 hazard

    Hasa'rd m (-[e]s); h-na igra Hasardspiel n, Glücksspiel n; h-er Hasardeu'r m (-s, -e)

    Hrvatski-Njemački rječnik > hazard

  • 9 anser [1]

    1. ānser, seris, m. (eig. *hanser, altind. hạsa-ḥ, ein Wasservogel, griech. χήν, dor. χάν), die Gans (der Juno heilig und in Rom auf öffentliche Kosten unterhalten, seitdem sie durch ihr Schnattern das Kapitol vor den Galliern gerettet hatte, Liv. 5, 47, 4. Cic. Rosc. Am. 56. Col. 8, 13, 2), pulli anserum, Varr.: greges anserum, Varr.: adeps anseris, Plin.: anser masculus, Scrib., od. mas, Col.: anser femina, Col.: anser albus, Varr.: anser pastus, non pastus, Edict. Diocl.: pastum iecur anseris, Hor.: clangore anserum alarumque crepitu excitus, Liv.: anser adventu Gallorum vociferatus est (hat geschnattert), canibus silentibus, Col.: u. so alii vestrum anseres tantummodo clamant, nocere non possunt, Cic. – / anser Femin., Varr. r.r. 3, 10, 3. Colum. 8, 14, 4. Hor. sat. 2, 8, 88 (wo Haupt u. Fritzsche anseris albae, Holder anseris albi). Avian. fab. 33, 1 (anser feta). – Vulg. Nbf. ansar, Prob. app. (IV) 198, 22 u. 33.

    lateinisch-deutsches > anser [1]

  • 10 ara [1]

    1. āra, ae, f. (altlat. asa zu Wurzel *ās, brennen, glühen) dah. I) ara sepulcri, der Scheiterhaufen, Verg. Aen. 6, 177. Sil. 15, 388. – II) Plur. arae, Felsbänke u. Klippen, bes. von denen um die Insel Aegimurus (w. s.), Verg. Aen. 1, 109. Sisenn. u. Varr. b. Serv. Verg. Aen. 1, 108. Plin. 5, 42. – III) ein erhöhtes Denkmal von Stein, virtutis, Cic. Phil. 14, 34: Lunensis, von lunensischem Marmor, Suet. Ner. 50: erigere duodecim aras ex quadrato saxo, Curt. 9, 3 (13), 19: u. von »Grabsteinen«, Corp. inscr. Lat. 5, 5276 u. 6, 12134. – IV) der Altar, 1) als Opfertisch, Iovis ara, Plaut.: aram condere, Liv.: aras ponere, Verg.: simulacra arasque consecrare, Nep.: aram consecrare deo, Cic.: im Plur. v. einem Altar, Verg. Aen. 3, 545; 4, 219. Ov. met. 7, 74. Liv. 10, 38, 1; 41, 20, 9; 45, 27, 9 (wo: filia victima aris admota, dem Altar). – Solche Altäre standen nicht nur in den Tempeln, sondern auch auf den Straßen, ja in den Häusern, u. zwar im Hofe, wo man den Familiengöttern (penates) opferte, gleichwie den Hausgöttern (lares) im Familiensaale (atrium) auf einer kleinen Feuerstätte (focus); dah. meton., arae et foci, die Altäre der Tempel und die Herde als Opferstätten der Laren und Penaten im Atrium = die Heiligtümer der Tempel und Häuser (nach Preller Röm. Mythol.3 Bd. 2. S. 106. Anm. 2), das heiligste Besitztum, die heiligsten u. teuersten Güter (wie »Haus u. Hof«), Deiotari regis, Cic.: in aris et focis, Cic.: de aris ac focis decernere, Cic., od. pro aris atque focis certare, Sall., od. pro aris focisque dicimare, Liv.: auch bl. relictis aris suis trans maria sequi colonos, Sen. ad Helv. 7, 7. – bildl., weil der Altar ein Zufluchtsort für Schutzbedürftige war, die Zuflucht, der Schutz, Schirm, tribunatus, Cic.: legum, Cic.: hic portus, haec arx, haec ara sociorum, Cic.: vos estis nostrae portus et ara fugae, Ov. – 2) übtr., a) Ara, der Altar, ein Sternbild am südl. Himmel, griech. Θυτήριον (vgl. Hyg. astr. 2, 39 u. 3, 38), Cic. poët.: A. pressa, wegen seiner Senkung, Ov. – b) = muliebria, Priap. 73, 4 B. – / Arch. Nbf. āsa, Varr. bei Macr. sat. 3, 2, 8. Fronto laudes fum. et pulv. p. 213, 17 N.; vgl. Serv. Aen. 4, 219. – Nbf. hāsa, Placid. gloss. (V) 51, 15.

    lateinisch-deutsches > ara [1]

  • 11 anser

    1. ānser, seris, m. (eig. *hanser, altind. hạsa-ḥ, ein Wasservogel, griech. χήν, dor. χάν), die Gans (der Juno heilig und in Rom auf öffentliche Kosten unterhalten, seitdem sie durch ihr Schnattern das Kapitol vor den Galliern gerettet hatte, Liv. 5, 47, 4. Cic. Rosc. Am. 56. Col. 8, 13, 2), pulli anserum, Varr.: greges anserum, Varr.: adeps anseris, Plin.: anser masculus, Scrib., od. mas, Col.: anser femina, Col.: anser albus, Varr.: anser pastus, non pastus, Edict. Diocl.: pastum iecur anseris, Hor.: clangore anserum alarumque crepitu excitus, Liv.: anser adventu Gallorum vociferatus est (hat geschnattert), canibus silentibus, Col.: u. so alii vestrum anseres tantummodo clamant, nocere non possunt, Cic. – anser Femin., Varr. r.r. 3, 10, 3. Colum. 8, 14, 4. Hor. sat. 2, 8, 88 (wo Haupt u. Fritzsche anseris albae, Holder anseris albi). Avian. fab. 33, 1 (anser feta). – Vulg. Nbf. ansar, Prob. app. (IV) 198, 22 u. 33.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > anser

  • 12 ara

    1. āra, ae, f. (altlat. asa zu Wurzel *ās, brennen, glühen) dah. I) ara sepulcri, der Scheiterhaufen, Verg. Aen. 6, 177. Sil. 15, 388. – II) Plur. arae, Felsbänke u. Klippen, bes. von denen um die Insel Aegimurus (w. s.), Verg. Aen. 1, 109. Sisenn. u. Varr. b. Serv. Verg. Aen. 1, 108. Plin. 5, 42. – III) ein erhöhtes Denkmal von Stein, virtutis, Cic. Phil. 14, 34: Lunensis, von lunensischem Marmor, Suet. Ner. 50: erigere duodecim aras ex quadrato saxo, Curt. 9, 3 (13), 19: u. von »Grabsteinen«, Corp. inscr. Lat. 5, 5276 u. 6, 12134. – IV) der Altar, 1) als Opfertisch, Iovis ara, Plaut.: aram condere, Liv.: aras ponere, Verg.: simulacra arasque consecrare, Nep.: aram consecrare deo, Cic.: im Plur. v. einem Altar, Verg. Aen. 3, 545; 4, 219. Ov. met. 7, 74. Liv. 10, 38, 1; 41, 20, 9; 45, 27, 9 (wo: filia victima aris admota, dem Altar). – Solche Altäre standen nicht nur in den Tempeln, sondern auch auf den Straßen, ja in den Häusern, u. zwar im Hofe, wo man den Familiengöttern (penates) opferte, gleichwie den Hausgöttern (lares) im Familiensaale (atrium) auf einer kleinen Feuerstätte (focus); dah. meton., arae et foci, die Altäre der Tempel und die Herde als Opferstätten der Laren und Penaten im Atrium = die Heiligtümer der Tempel und Häuser (nach Preller Röm. Mythol.3 Bd. 2. S. 106. Anm. 2), das heiligste Besitztum, die
    ————
    heiligsten u. teuersten Güter (wie »Haus u. Hof«), Deiotari regis, Cic.: in aris et focis, Cic.: de aris ac focis decernere, Cic., od. pro aris atque focis certare, Sall., od. pro aris focisque dicimare, Liv.: auch bl. relictis aris suis trans maria sequi colonos, Sen. ad Helv. 7, 7. – bildl., weil der Altar ein Zufluchtsort für Schutzbedürftige war, die Zuflucht, der Schutz, Schirm, tribunatus, Cic.: legum, Cic.: hic portus, haec arx, haec ara sociorum, Cic.: vos estis nostrae portus et ara fugae, Ov. – 2) übtr., a) Ara, der Altar, ein Sternbild am südl. Himmel, griech. Θυτήριον (vgl. Hyg. astr. 2, 39 u. 3, 38), Cic. poët.: A. pressa, wegen seiner Senkung, Ov. – b) = muliebria, Priap. 73, 4 B. – Arch. Nbf. āsa, Varr. bei Macr. sat. 3, 2, 8. Fronto laudes fum. et pulv. p. 213, 17 N.; vgl. Serv. Aen. 4, 219. – Nbf. hāsa, Placid. gloss. (V) 51, 15.
    ————————
    2. ara, s. hara.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > ara

  • 13 igra

    Spiel n (-s, -e); (ples) Tanz m (-es, "-e); dječja i. Kinderspiel n; i. na sreću Glücksspiel n, Hasa'rd-spiel n; i. lutaka Puppenspiel n; vesela (kazališna) i. Lustspiel n

    Hrvatski-Njemački rječnik > igra

  • 14 азартный

    léidenschaftlich ( страстный); hítzig ( горячий); Hasárd- (опр. сл.)

    аза́ртная игра́ — Glücksspiel n

    Новый русско-немецкий словарь > азартный

См. также в других словарях:

  • Hasa — ist der Name von: Richard Hasa, Fußballspieler (*1970) HASA, Hersteller von Tiefkühlpizza, Burg (bei Magdeburg) Al Hasa, auch als Hasa bezeichnet, historische Region, jetzt in Saudi Arabien Hasa (Saudi Arabien), Wadi al Hasa, auch Wadi Hasa, ein… …   Deutsch Wikipedia

  • Hasa — can refer to:*Has a, a relationship between objects in object oriented programming *Hasa (Korean military), a rank in the Korean military *Al Hasa, also called Hasa, a historical region now in Saudi Arabia *Wadi al Hasa, also called Wadi Hasa, a… …   Wikipedia

  • hasa — hasá s. f. Trimis de siveco, 24.10.2008. Sursa: Dicţionar ortografic  HASÁ hasale f. pop. 1) Ţesătură simplă de bumbac din care se confecţionează, mai ales, lenjerie. 2) la pl. Varietăţi ale unei astfel de ţesături. /<turc. hassa Trimis de… …   Dicționar Român

  • Hasa — Hasa,   El Hasa, El Ahsa, Oasengebiet und ehemalige Provinz (bis 1952, heute Ostprovinz) in Saudi Arabien, am Persischen Golf, mit rd. 30 Orten sowie den Städten Hofuf und Mubarras; nördlich die Erdölfelder von Ghawar und Abkaik.… …   Universal-Lexikon

  • Hasa — [hä′sə] region of NE Saudi Arabia: also Al Hasa …   English World dictionary

  • Hasa, El — Hasa, El, Landschaft in Arabien (s. d., S. 654) …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Hasa — Hasa, El (El Ahsa), Landschaft des türk. Arabien, am Pers. Meerbusen; Hauptstadt El Hofûf, 42.600 E …   Kleines Konversations-Lexikon

  • Hasa — Al Hasa L oasis d Al Hasa (ou Hasa ou Al Ahsa, en arabe al aḥsā الأحساء)) la plus grande du monde est située dans le désert dans la province saoudienne d Ash Shargiyah à 60 km à l intérieur des terres. Beaucoup de puits de pétrole du pays sont… …   Wikipédia en Français

  • Hasa, Al- — ▪ region, Saudi Arabia Arabic  Al Aḥsāʾ        oasis and region in eastern Saudi Arabia. Al Hasa oasis, the largest oasis in Saudi Arabia, lies about 40 miles (65 km) west of the Persian Gulf. It has about 30,000 acres (12,000 hectares) of palm… …   Universalium

  • haşa — ünl., Ar. ḥāşā 1) Bir durum veya davranışın kesinlikle kabul edilmediğini anlatan bir söz Siz böyle söylemişsiniz. Haşa! ben öyle söylemedim. 2) Dine aykırı görülen bir ihtimalden söz edilirken kullanılan bir söz Atasözü, Deyim ve Birleşik… …   Çağatay Osmanlı Sözlük

  • haşa — <ər.> 1. nida. Olmasın, Allah eləməsin, Allah göstərməsin, . . . uzaq. <Qəmər deyirdi:> Haşa. . . Min il zindanda çürüsəm də evləndi yoxdur. (Nağıl) <Mirzə Camal:> Axund, yoldan sonra bu qarlı havada hamama buyurulsa, haşa… …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»