Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

funebria

  • 1 funebria

    fūnebria, ium n.
    похороны, погребение, погребальные обряды C, PM

    Латинско-русский словарь > funebria

  • 2 funebria

    fūnē̆bris, e, adj. [funus], of or belonging to a funeral, funeral -, funereal (syn.: funerĕus, feralis; funestus, fatalis).
    I.
    Lit. (class.):

    epulum,

    Cic. Vatin. 12, 30:

    vestimentum,

    id. Leg. 2, 23, 59:

    lectus,

    Petr. 114:

    cupressi,

    Hor. Epod. 5, 18:

    pompa,

    Tac. H. 3, 67:

    contio,

    Cic. de Or. 2, 84, 341; Quint. 11, 3, 153; cf.

    laudationes,

    id. ib.; 3, 7, 2:

    carmen,

    id. 8, 2, 8.—
    B.
    Subst.: fūnē̆bria, ium, n., funeral rites, Cic. Leg. 2, 24, 50; Plin. 7, 52, 53, § 177.—
    II.
    Transf., deadly, mortal, fatal, cruel ( poet. and in post-Aug. prose):

    sacra,

    i. e. human offerings, Ov. Tr. 4, 4, 85:

    bellum,

    Hor. Ep. 1, 19, 49:

    vulva,

    Plin. 11, 37, 84, § 209:

    malum populis (elephantiasis),

    id. 26, 1, 5, § 8:

    difficiles, funebria ligna, tabellae,

    Ov. Am. 1, 12, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > funebria

  • 3 funebris

    funebris, e [funus] [st2]1 [-] funèbre, de funérailles. [st2]2 [-] funeste, pernicieux, mortel.    - fūnēbrĭa, ĭum, n.: rites funéraires, funérailles, obsèques.    - vestimenti aliquod genus funebris, Cic.: une sorte de vêtement de deuil.    - funebris contio, Cic.: oraison funèbre.    - funebre bellum, Hor. Vell.: le fléau de la guerre.    - funebria sacra, Ov.: les sacrifices humains.
    * * *
    funebris, e [funus] [st2]1 [-] funèbre, de funérailles. [st2]2 [-] funeste, pernicieux, mortel.    - fūnēbrĭa, ĭum, n.: rites funéraires, funérailles, obsèques.    - vestimenti aliquod genus funebris, Cic.: une sorte de vêtement de deuil.    - funebris contio, Cic.: oraison funèbre.    - funebre bellum, Hor. Vell.: le fléau de la guerre.    - funebria sacra, Ov.: les sacrifices humains.
    * * *
        Funebris, et hoc funebre, pe. cor. vt Funebris pompa. Quint. Convoy, Funebre d'un trespassé.
    \
        Funebria iusta. Liu. Les ceremonies qu'on faisoit à l'enterrement d'un trespassé.
    \
        Bellum funebre. Horat. Pleine de meurtres, Guerre cruelle, mortelle.
    \
        Epulum funebre. Cic. Banquet, ou Festin de funerailles.
    \
        Funebre vestimentum. Cic. Robbe de dueil.

    Dictionarium latinogallicum > funebris

  • 4 funebris

    fūnebris, e [ funus ]
    1) похоронный, погребальный (pompa Q; faces Ap; epulum C); траурный ( vestimentum C)
    2) поэт. предвещающий смерть, зловещий (bubo PM; signa O); гибельный, пагубный (bellum H, VP); страшный

    Латинско-русский словарь > funebris

  • 5 justa

    jūsta, ōrum n. [ justus ]
    1) надлежащее, причитающееся по праву (j. tua Ter); необходимое, полагающееся (j. praebere servis C)
    2) общепринятые обряды, обычаи, церемонии (j. militaria L; j. funebria L; omnia j. perficĕre L)
    justa facĕre или solvĕre alicui C, Sl — отдать кому-л. последние почести

    Латинско-русский словарь > justa

  • 6 occento

    oc-cento, āvī, —, āre [ ob + canto ]
    1) петь, распевать (перед кем-л., чем-либо)
    o. aliquem Pl — напевать кому-л.
    2) петь любовную песню (adire ad fores atque o. Pl)
    3) распевать насмешливую песню (перед чьим-л. домом) LXI1T ap. C
    4) ( о зловещей птице) возвещать, пророчить (o. funebria Amm)

    Латинско-русский словарь > occento

  • 7 funebris

    fūnebris, e (funus), I) das Leichenbegängnis betreffend, Leichen-, iusta, Bestattungsfeierlichkeiten, Leichenfeier, Liv.: pompa, Quint.: contio, Cic.: carmen, Quint.: laudatio, Quint. u. Plin. ep.: lamentatio, Cic.: epulum, Cic.: lectuli, Serv. Verg.: ludi, Liv.: rastri (der Totengräber), Sidon.: fax, Apul.: vestimentum, Trauergewand, Cic.: cupressus, Hor. – subst., fūnebria, ium, n., Leichengebräuche, Bestattungsfeierlichkeiten, Cic. de legg. 2, 50. Plin. 7, 177. – II) die Leichen (Toten) betreffend, Leichen-, Toten-, 1) eig.: tunicae, Plin.: sacra, Menschenopfer, Ov.: auctoramentum, Blutgeld, Vell. – 2) poet. übtr., fähig, Leichen zu machen, a) unheilvoll, blutig, signa (v. einem Briefe), Ov.: bellum, Vell. u. Hor.: malum populis (für die V.) funebre, Plin. – b) todbringend, tödlich, munera, Ov.: aculei, Amm.: funebris (volva) quotiens versa spiritum inclusit, Plin.

    lateinisch-deutsches > funebris

  • 8 iustus

    iūstus, a, um (ius), I) subjektiv, v. dem, der sich streng an das Recht hält = gerecht, u. übtr. rechtschaffen, redlich übh., vir, Cic.: coniunx (Gatte), Ov.: hostis, Curt.: sanctissimus et iustissimus iudex, Cic.: subst., iustus, der Gerechte, Nep. Arist. 1, 5. Hor. sat. 2, 1, 16: Plur., Ov. fast. 1, 252 u. oft bei Eccl. (zB. Lact. de mort. pers. 9, 11). – II) objektiv, v. dem, was dem strengen Rechte gemäß ist = rechtmäßig, gesetzmäßig, recht, A) eig.: supplicium, Cic.: bellum, Liv.: imperium, Caes.: causa iustissima, Caes.: rex, Curt.: uxor, Cic.: matrimonium, Suet.: liberi, aus gesetzmäßiger Ehe (Ggstz. spurii), ICt.: hostis, der das Recht hat, Krieg zu führen, Cic.: iustum est m. folg. ut u. Konj., es ist der Ordnung gemäß, Plaut. Bacch. 994. – subst., iustum colere, was recht ist, die Gerechtigkeit, Cic.: quam multa, iusta iniusta (sei's recht, sei's unrecht), fiunt moribus, Ter. heaut. 839; vgl. Ter. adelph. 990. – B) übtr.: 1) gerecht = begründet, wohlbegründet, genügend, triftig, causa, Cic. u. Ulp. dig.: causa iustior, Cic.: timor, Hirt. b. G.: metus, Ulp. dig.: ira, Ov.: preces, Ov. u. Tac.: lacrimae, Ov.: anni, Ov. – 2) billig, glimpflich, servitus, Ter.: ut iustioribus iis utamur, Cic. – 3) regelmäßig, förmlich, ordentlich, tüchtig, recht, vollständig, iusta ac recta acies, Liv.: bellum, Cic. u. Liv.: proelium, Liv.: iustissimus triumphus, Cic.: victoria, Cic.: nondum iustus eques, noch kein echter Ritter, Mart.: iter, tüchtiger M. (von einem Tage), Cic.: iusto iure alqd repetere, mit gutem, vollem Rechte, Liv. – 4) gehörig, hinlänglich, recht, numerus, Liv.: exercitus, vollzähliges, Liv.: arma, Liv.: altitudo, Caes.: reditus, hinreichend zum nötigen Aufwand, Tac.: amnis, der eigentliche, Liv. – neutr. subst., plus iusto, mehr als recht, d.i. zu sehr, Hor., Liv., Val. Max. u. Sen.: so auch longior iusto, Ov.: praeter iustum, zu sehr, Lucr. – neutr. pl. subst., iusta, ōrum, n., a) = das Gehörige, Gebührende, tua iusta, deine Gerechtsame, Ter.: iusta praebere servis, den Sklaven das Nötige (an Kleidung u. Nahrung) gewähren, die gehörige Verpflegung gewähren, Cic. – b) die gehörigen Gebräuche, -Feierlichkeiten, -Förmlichkeiten (Formalitäten), militaria, Liv.: ludorum, Cic.: omnia iusta perficere, Liv.: iusta piae dare debita terrae, die schuldige Spende, Prop.: bes. bei Leichen, i. funebria, Liv., od. exsequiarum, Cic.: iusta facere alci, Cic. u. Sen.: iusta solvere funeri paterno, Cic.: iusta corpori alcis od. alci solvere od. persolvere, erweisen, Curt.: iusta ferre alci, Ov.: iusta dare (Opfer bringen) alci, Ov.

    lateinisch-deutsches > iustus

  • 9 occento

    occento, āvī, āre (ob u. canto), entgegensingen, I) jmd. od. etwas ansingen, jmdm. ein Ständchen bringen, a) im guten Sinne: senem, dem Gr. ein Liedchen vorsingen, Plaut. Stich. 572: absol., Plaut. Curc. 145. – b) im üblen Sinne, auf öffentlicher Straße-, vor der Tür ein Spottlied auf jmd. anstimmen, absol., XII tabb. 8. fr. 1 ed. Schoell (b. Cic. de rep. 4, 12); vgl. Fest. 181 (a), 12. – mit Acc. des Ortes, ostium (vor der T.), Plaut. merc. 408 u. Pers. 569. – II) vor dem Hause ein Lied anstimmen, hymenaeum, Plaut. Cas. 806 Sch.: funebria, von einem Unglück verkündenden Vogel, Amm. 30, 5, 16. – / Archaist. occentassint = occentaverint, Fest. 181 (a), 12. – arch. Infin. Fut. ex. occentassere, Fragm. Bob. (VII) 544, 29.

    lateinisch-deutsches > occento

  • 10 iusta

        Iusta, iustorum, neut. gen. plur. nu. Plaut. Certaines cerimonies qu'il falloit faire aux trespassez.
    \
        Iusta funebria. Liuius. L'apprest et tout ce qui concerne les funerailles.
    \
        Iustis exequiarum carere. Cic. Quand on est enterré sans les solennitez accoustumees.
    \
        Iusta. Colum. Journees entieres et ordinaires, La tasche ordinaire que par chasque jour on doibt faire.
    \
        Iusta operum peragere. Colum. Achever sa tasche et son labeur ordonné.
    \
        Iusta percipere. Colum. Recevoir ce qu'on nous a ordonné et constitué.
    \
        Iusta reddere. Colum. Faire la tasche.
    \
        Iusta exigere. Colum. Contraindre de faire la tasche.

    Dictionarium latinogallicum > iusta

  • 11 funebris

    fūnebris, e (funus), I) das Leichenbegängnis betreffend, Leichen-, iusta, Bestattungsfeierlichkeiten, Leichenfeier, Liv.: pompa, Quint.: contio, Cic.: carmen, Quint.: laudatio, Quint. u. Plin. ep.: lamentatio, Cic.: epulum, Cic.: lectuli, Serv. Verg.: ludi, Liv.: rastri (der Totengräber), Sidon.: fax, Apul.: vestimentum, Trauergewand, Cic.: cupressus, Hor. – subst., fūnebria, ium, n., Leichengebräuche, Bestattungsfeierlichkeiten, Cic. de legg. 2, 50. Plin. 7, 177. – II) die Leichen (Toten) betreffend, Leichen-, Toten-, 1) eig.: tunicae, Plin.: sacra, Menschenopfer, Ov.: auctoramentum, Blutgeld, Vell. – 2) poet. übtr., fähig, Leichen zu machen, a) unheilvoll, blutig, signa (v. einem Briefe), Ov.: bellum, Vell. u. Hor.: malum populis (für die V.) funebre, Plin. – b) todbringend, tödlich, munera, Ov.: aculei, Amm.: funebris (volva) quotiens versa spiritum inclusit, Plin.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > funebris

  • 12 iustus

    iūstus, a, um (ius), I) subjektiv, v. dem, der sich streng an das Recht hält = gerecht, u. übtr. rechtschaffen, redlich übh., vir, Cic.: coniunx (Gatte), Ov.: hostis, Curt.: sanctissimus et iustissimus iudex, Cic.: subst., iustus, der Gerechte, Nep. Arist. 1, 5. Hor. sat. 2, 1, 16: Plur., Ov. fast. 1, 252 u. oft bei Eccl. (zB. Lact. de mort. pers. 9, 11). – II) objektiv, v. dem, was dem strengen Rechte gemäß ist = rechtmäßig, gesetzmäßig, recht, A) eig.: supplicium, Cic.: bellum, Liv.: imperium, Caes.: causa iustissima, Caes.: rex, Curt.: uxor, Cic.: matrimonium, Suet.: liberi, aus gesetzmäßiger Ehe (Ggstz. spurii), ICt.: hostis, der das Recht hat, Krieg zu führen, Cic.: iustum est m. folg. ut u. Konj., es ist der Ordnung gemäß, Plaut. Bacch. 994. – subst., iustum colere, was recht ist, die Gerechtigkeit, Cic.: quam multa, iusta iniusta (sei's recht, sei's unrecht), fiunt moribus, Ter. heaut. 839; vgl. Ter. adelph. 990. – B) übtr.: 1) gerecht = begründet, wohlbegründet, genügend, triftig, causa, Cic. u. Ulp. dig.: causa iustior, Cic.: timor, Hirt. b. G.: metus, Ulp. dig.: ira, Ov.: preces, Ov. u. Tac.: lacrimae, Ov.: anni, Ov. – 2) billig, glimpflich, servitus, Ter.: ut iustioribus iis utamur, Cic. – 3) regelmäßig, förmlich, ordentlich, tüchtig, recht, vollständig, iusta ac recta acies, Liv.: bellum, Cic. u. Liv.: proelium, Liv.: iustissimus triumphus, Cic.: victoria,
    ————
    Cic.: nondum iustus eques, noch kein echter Ritter, Mart.: iter, tüchtiger M. (von einem Tage), Cic.: iusto iure alqd repetere, mit gutem, vollem Rechte, Liv. – 4) gehörig, hinlänglich, recht, numerus, Liv.: exercitus, vollzähliges, Liv.: arma, Liv.: altitudo, Caes.: reditus, hinreichend zum nötigen Aufwand, Tac.: amnis, der eigentliche, Liv. – neutr. subst., plus iusto, mehr als recht, d.i. zu sehr, Hor., Liv., Val. Max. u. Sen.: so auch longior iusto, Ov.: praeter iustum, zu sehr, Lucr. – neutr. pl. subst., iusta, ōrum, n., a) = das Gehörige, Gebührende, tua iusta, deine Gerechtsame, Ter.: iusta praebere servis, den Sklaven das Nötige (an Kleidung u. Nahrung) gewähren, die gehörige Verpflegung gewähren, Cic. – b) die gehörigen Gebräuche, -Feierlichkeiten, -Förmlichkeiten (Formalitäten), militaria, Liv.: ludorum, Cic.: omnia iusta perficere, Liv.: iusta piae dare debita terrae, die schuldige Spende, Prop.: bes. bei Leichen, i. funebria, Liv., od. exsequiarum, Cic.: iusta facere alci, Cic. u. Sen.: iusta solvere funeri paterno, Cic.: iusta corpori alcis od. alci solvere od. persolvere, erweisen, Curt.: iusta ferre alci, Ov.: iusta dare (Opfer bringen) alci, Ov.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > iustus

  • 13 occento

    occento, āvī, āre (ob u. canto), entgegensingen, I) jmd. od. etwas ansingen, jmdm. ein Ständchen bringen, a) im guten Sinne: senem, dem Gr. ein Liedchen vorsingen, Plaut. Stich. 572: absol., Plaut. Curc. 145. – b) im üblen Sinne, auf öffentlicher Straße-, vor der Tür ein Spottlied auf jmd. anstimmen, absol., XII tabb. 8. fr. 1 ed. Schoell (b. Cic. de rep. 4, 12); vgl. Fest. 181 (a), 12. – mit Acc. des Ortes, ostium (vor der T.), Plaut. merc. 408 u. Pers. 569. – II) vor dem Hause ein Lied anstimmen, hymenaeum, Plaut. Cas. 806 Sch.: funebria, von einem Unglück verkündenden Vogel, Amm. 30, 5, 16. – Archaist. occentassint = occentaverint, Fest. 181 (a), 12. – arch. Infin. Fut. ex. occentassere, Fragm. Bob. (VII) 544, 29.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > occento

  • 14 funebris

    fūnē̆bris, e, adj. [funus], of or belonging to a funeral, funeral -, funereal (syn.: funerĕus, feralis; funestus, fatalis).
    I.
    Lit. (class.):

    epulum,

    Cic. Vatin. 12, 30:

    vestimentum,

    id. Leg. 2, 23, 59:

    lectus,

    Petr. 114:

    cupressi,

    Hor. Epod. 5, 18:

    pompa,

    Tac. H. 3, 67:

    contio,

    Cic. de Or. 2, 84, 341; Quint. 11, 3, 153; cf.

    laudationes,

    id. ib.; 3, 7, 2:

    carmen,

    id. 8, 2, 8.—
    B.
    Subst.: fūnē̆bria, ium, n., funeral rites, Cic. Leg. 2, 24, 50; Plin. 7, 52, 53, § 177.—
    II.
    Transf., deadly, mortal, fatal, cruel ( poet. and in post-Aug. prose):

    sacra,

    i. e. human offerings, Ov. Tr. 4, 4, 85:

    bellum,

    Hor. Ep. 1, 19, 49:

    vulva,

    Plin. 11, 37, 84, § 209:

    malum populis (elephantiasis),

    id. 26, 1, 5, § 8:

    difficiles, funebria ligna, tabellae,

    Ov. Am. 1, 12, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > funebris

  • 15 inquam

    inquam (the foll. forms are found: inquam and inquit very freq.; v. infra; first pers., inquio, found in late writers: si igitur, inquio, Jul. ap. Aug. c. Saec. Resp. Jul. 4, 9, is not in good use, but mentioned by Vel. Long. ap. Cassiod. Orthogr. p. 2287; Prisc. 8, 11, 62; cf.

    inquo, Eutych. 2, 12, p. 2182: inquis,

    Cic. Caecin. 13, 37; id. Fam. 2, 12, 3; 9, 26, 1; id. Att. 2, 5, 8; Hor. S. 2, 1, 5; Mart. 2, 93, 1 saep.:

    inquĭmus,

    Hor. S. 1, 3, 66:

    inquitis,

    Arn. 2, 44; Tert. Apol. 9 al.:

    inquiunt,

    Cic. Verr. 2, 4, 14, § 32; id. Or. 50, 169; id. Tusc. 3, 29, 71:

    inquiebat,

    id. Ac. 2, 47, 125; id. Top. 12, 51:

    inquii,

    Cat. 10, 27:

    inquisti,

    Cic. de Or. 2, 64, 259:

    inquies,

    Plaut. Am. 3, 2, 31; Cic. Or. 29, 101; Cat. 24, 7:

    inquiet,

    Cic. Verr. 2, 2, 18, § 45; id. Fin. 4, 25, 71; id. Off. 3, 12, 53:

    inque,

    Plaut. Bacch. 4, 8, 42; Ter. Heaut. 4, 7, 1:

    inquito,

    Plaut. Aul. 4, 10, 58; id. Rud. 5, 2, 55;

    and in eccl. Lat. inquiens,

    Vulg. 1 Par. 22, 18; Marc. 12, 26; Greg. Ep. 8, 12; 12, 8; Tert. Jejun. 2, v. Neue, Formenl. 2, p. 612 sqq.), 3, v. defect. [kindred to Sanscr. khyā, dicere, praedicare, celebrare, appellare; cf. Bopp Gloss. p. 98, 6 sq.], I say, placed after one or more words of a quotation, our say ( said) I, says ( said) he, etc.
    I.
    In citing the words of a person:

    cum respondissem me ex provincia decedere, etiam mehercules, inquit, ut opinor, ex Africa,

    Cic. Planc. 26:

    est vero, inquam, signum quidem notum,

    id. Cat. 3, 5:

    quasi ipsos induxi loquentes, ne inquam et inquit saepius interponeretur,

    id. Lael. 1, 3:

    qui ubi me viderunt, ubi sunt, inquiunt, scyphi?

    id. Verr. 2, 4, 14, § 32; Cat. 10, 14:

    Romulus, Juppiter, inquit, tuis jussus avibus, etc.,

    Liv. 1, 12, 4. —
    (β).
    With dat.:

    tum Quinctius en, inquit mihi, haec ego patior quotidie,

    Cic. Att. 5, 1, 3.—
    B.
    Inquam is frequently placed after a word which the speaker strongly emphasizes, esp. in repetitions:

    libera per terras unde haec animantibus exstat, unde est haec, inquam, fatis avulsa potestas,

    Lucr. 2, 257:

    rex maximo conventu Syracusis, in foro, ne quis, etc., in foro, inquam, Syracusis,

    Cic. Verr. 2, 4, 29, § 67:

    hunc unum diem, hunc unum inquam, hodiernum diem defende si potes,

    id. Phil. 2, 44, 112:

    per mihi, per, inquam, mihi gratum feceris, si,

    id. Att. 1, 20, 7: delector enim: quamquam te non possum, ut ais, corrumpere, delector, inquam, et familia vestra et nomine, id. Fin. 2, 22, 72:

    tuas, tuas, inquam, suspiciones,

    id. Mil. 25, 67; id. Sest. 69, 146:

    haec inquam, de Oppianico constabunt,

    id. Clu. 44, 125.—
    II.
    With an indef. subj.
    1.
    Plur.: inquiunt, they say, it is said:

    noluit, inqui unt, hodie agere Roscius,

    Cic. de Or. 1, 27, 124; id. Or. 50, 168 fin.:

    contra dicuntur haec... natura adfert dolorem, cui quidem Crantor, inquiunt, vester cedendum putat,

    id. Tusc. 3, 29, 71; id. N. D. 1, 41, 144; Sen. Ep. 102, 3; Quint. 1, 10, 3; 9, 2, 85.—
    2.
    Sing., esp. in stating objections to one's own arguments, it is said, one says, reply is made:

    cetera funebria, quibus luctus augetur, duodecim sustulerunt. Homini, inquit (sc. lex), mortuo ne ossa legito, quo post funus faciat,

    Cic. Leg. 2, 24, 60; id. Ac. 2, 18, 60; id. Clu. 34, 92:

    inquit (sc. scriptor litterarum),

    id. Verr. 2, 5, 57, § 248; id. Brut. 83, 287; id. Att. 14, 12, 2: nec magis quisquam eodem tempore et iratus potest esse, et vir bonus, quam aeger et sanus. Non potest, inquit, omnis ex animo ira tolli, nec hominis natura patitur, Sen. de Ira, 2, 12.—
    III.
    In partic.
    1.
    Inquit is sometimes omitted by ellipsis:

    Turpemque aperto pignore errorem probans, En, hic declarat quales sitis judices,

    Phaedr. 5, 5, 38; 1, 30, 7; Ter. Hec. 1, 2, 73; Val. Fl. 1, 692.—
    2.
    It is sometimes inserted pleonastically:

    excepit Demochares: Te, inquit, suspendere,

    Sen. Ira, 23:

    hoc adjunxit: Pater, inquit, meus,

    Nep. Hann. 2, 2. —
    3.
    It is freq. repeated: Crassus. numquidnam, inquit, novi? Nihil sane, inquit Catulus;

    etenim vides esse ludos: sed vel tu nos ineptos, licet [inquit], vel molestos putes, cum ad me in Tusculanum, inquit, heri vesperi venisset Caesar de Tusculano suo, dixit,

    Cic. de Or. 2, 3, 13; id. N. D. 1, 7, 17: dicam equidem, Caesar inquit, quid intellegam;

    sed tu et vos omnes hoc, inquit, mementote,

    id. ib. 2, 74, 298.

    Lewis & Short latin dictionary > inquam

  • 16 obcento

    occento ( obc-), āvi, ātum, 1, v. a. [obcanto], to sing at or before, i. e.,
    I.
    To serenade a person:

    senem,

    Plaut. Stich. 4, 1, 66.— Absol.:

    quid, si adeam ad fores atque occentem?

    Plaut. Curc. 1, 2, 57:

    hymenaeum,

    id. Cas. 4, 3, 9 (dub.; al. offundam).—
    II.
    In a bad sense, to sing a satirical song or pasquinade against any one (class.): occentassint antiqui dicebant, quod nunc convicium fecerint dicimus: quod id clare, et cum quodam canore fit, ut procul exaudiri possit, Paul. ex Fest. p. 181 Müll.: si quis occentavisset, sive carmen condidisset, quod infamiam faceret flagitiumve alteri, XII. Tab. ap. Cic. Rep. 4, 10, 12 (Fragm. ap. Aug. Civ. Dei, 2, 9); cf. Rein's Criminalrecht, p. 357 sq.—With acc. of the place: ostium, to sing a lampoon or pasquinade before one's door, Plaut. Pers. 4, 4, 20; id. Merc. 2, 3, 73.—
    B.
    Transf., of birds of ill omen:

    bubo occentans funebria,

    singing dismal songs, Amm. 30, 5, 16.

    Lewis & Short latin dictionary > obcento

  • 17 occento

    occento ( obc-), āvi, ātum, 1, v. a. [obcanto], to sing at or before, i. e.,
    I.
    To serenade a person:

    senem,

    Plaut. Stich. 4, 1, 66.— Absol.:

    quid, si adeam ad fores atque occentem?

    Plaut. Curc. 1, 2, 57:

    hymenaeum,

    id. Cas. 4, 3, 9 (dub.; al. offundam).—
    II.
    In a bad sense, to sing a satirical song or pasquinade against any one (class.): occentassint antiqui dicebant, quod nunc convicium fecerint dicimus: quod id clare, et cum quodam canore fit, ut procul exaudiri possit, Paul. ex Fest. p. 181 Müll.: si quis occentavisset, sive carmen condidisset, quod infamiam faceret flagitiumve alteri, XII. Tab. ap. Cic. Rep. 4, 10, 12 (Fragm. ap. Aug. Civ. Dei, 2, 9); cf. Rein's Criminalrecht, p. 357 sq.—With acc. of the place: ostium, to sing a lampoon or pasquinade before one's door, Plaut. Pers. 4, 4, 20; id. Merc. 2, 3, 73.—
    B.
    Transf., of birds of ill omen:

    bubo occentans funebria,

    singing dismal songs, Amm. 30, 5, 16.

    Lewis & Short latin dictionary > occento

См. также в других словарях:

  • Tradición Bato — Para otros usos de este término, véase Bato. Tradición Bato La Tradición Bato o Complejo cultural El Bato es una cultura del Chile prehispánico que existió entre los 860 a. C. y los 800 D.C. Contenido 1 Localización …   Wikipedia Español

  • Tlatilco — El acróbata, pieza en cerámica hallada en Tlatilco. Nombre: San Luis Tlatilco Ubicación México …   Wikipedia Español

  • FERCULUM — proprie τρόπαιον, cuius forma nota ex nummis, et histotia: hinc Fercula triumphalia, quae in triumphis praeserebantur, uti vidimus, ubi de Triumpho. Item funebria, de quibus Stat. Theb. l. 6. v. 126. Portant inferias, arsuraque fercula primi… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Nicolaus Taurellus — (Latin, from German: Nikolaus Öchslin[1][2]) (November 26, 1547 September 28, 1606) was a German philosopher and theologian. He was born in the County of Mömpelgard, then part of the Duchy of Württemberg. With support from Duke Georg I. of… …   Wikipedia

  • William Strode (poet) — William Strode (1600 1643) was an English poet. He was born in Devon, the only son of Philip Strode, and educated at Westminster School and Christ Church College, Oxford. Strode took holy orders and became a proctor of Oxford University. He began …   Wikipedia

  • Jan Campanus Vodňanský — (* 27. Dezember 1572 in Vodňany; † 13. Dezember 1622 in Prag; auch Iohannes Campanus Wodnianus oder Jan z Vodňan, deutsch Johann Campanus von Wodnian) war ein böhmischer Schriftsteller, Komponist und Rektor der Karls Universität Prag.… …   Deutsch Wikipedia

  • Johann Friedrich Hiller — (* 21. März 1718 in Öhringen; † 24. Juli 1790 in Wittenberg) war ein deutscher Pädagoge, Rhetoriker und Philosoph. Inhaltsverzeichnis 1 Leben 2 Werkauswahl 3 Literatur …   Deutsch Wikipedia

  • Johannes Paul II. — Papst Johannes Paul II. Päpstliches Wappen Johannes Pauls II. Papst Johannes Paul II. (1993) Lateinischer Name …   Deutsch Wikipedia

  • Nicolas Tourot — Nicolaus Taurellus (* 26. November 1547 in der Grafschaft Mömpelgard (heute Montbéliard, Dép. Doubs); † 28. September 1606 in Altdorf bei Nürnberg) war ein Mediziner, Philosoph, lutherischer Theologe und Physiker. Sein lateinischer Gelehrtenname… …   Deutsch Wikipedia

  • Nicolaus Taurellus — (eigentl. Nikolaus Öchslin (Öchslein)[1], * 26. November 1547 in der württembergischen Grafschaft Mömpelgard (heute Montbéliard, Dép. Doubs); † 28. September 1606 in Altdorf bei Nürnberg) war ein deutscher Mediziner, Philosoph, lutherischer… …   Deutsch Wikipedia

  • Nikolaus Taurellus — Nicolaus Taurellus (* 26. November 1547 in der Grafschaft Mömpelgard (heute Montbéliard, Dép. Doubs); † 28. September 1606 in Altdorf bei Nürnberg) war ein Mediziner, Philosoph, lutherischer Theologe und Physiker. Sein lateinischer Gelehrtenname… …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»