Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

fondness

  • 1 adfectus (aff-)

        adfectus (aff-) ūs, m    [ad + 2 FAC-], a state, disposition, mood: animi: dubiis adfectibus errare, in vacillating moods, O.: adfectu tacito laetari, rapture, O.—A desire, fondness for: opes atque inopiam pari adfectu concupiscunt, Ta.: si res similis affectibus esset, Iu.

    Latin-English dictionary > adfectus (aff-)

  • 2 blanditia

        blanditia ae, f    [blandus], a caressing, fondness, flattering, flattery: in amicitiā pestis... blanditia: popularis. — Plur, flatteries, blandishments, allurements: blanditiis voluptatem explere, T.: (benevolentiam) blanditiis conligere: muliebres, L.: pueriles, O.: Perdere blanditias, to waste, O —Fig., enticement, charm: voluptatum.
    * * *
    flattery, caress, compliment; charm (pl.), flatteries, enticement, courtship

    Latin-English dictionary > blanditia

  • 3 indulgentia

        indulgentia ae, f    [indulgens], a yielding, indulgence, forbearance: Caesaris in se, Cs.: mea in illum (conlegam): corporis.—Tenderness, fondness, affection, favor: patria: in huius (matris) indulgentiā educatus, Ta.: Capua luxurians indulgentiā fortunae, L.: materiam sibi ducis indulgentia quaerit, Iu.: caeli, mildness, V.: qui indulgentiā filiarum commovemini, etc.
    * * *
    leniency, concession, pardon; kindness, gentleness

    Latin-English dictionary > indulgentia

  • 4 ligurrītiō (ligūr)-

        ligurrītiō (ligūr)- ōnis, f    [ligurrio], a fondness for dainties, daintiness, niceness.

    Latin-English dictionary > ligurrītiō (ligūr)-

  • 5 mulierōsitās

    Latin-English dictionary > mulierōsitās

  • 6 studium

        studium ī, n    [cf. studeo], application, assiduity, zeal, eagerness, fondness, inclination, desire, exertion, endeavor, study: illum summo cum studio servare: studium semper adsit, cunctatio absit: non studio accusare, not from inclination: laedere gaudes, et hoc studio pravus facis, H.: ad studium fallendi studio quaestūs vocari: efferor studio patres vestros vivendi: doctrinae: ea res studia hominum adcendit ad consulatum mandandum Ciceroni, S.— A pursuit, object of desire, study: musicum, poetry, T.: suo quisque studio maxime ducitur: quot capitum vivunt, totidem studiorum Milia, H.— Good-will, friendliness, affection, attachment, devotion, favor, kindness: tibi polliceor eximium et singulare meum studium: studium et favor: erga me: erga plebem Romanam, L.: studia volgi amissurus, S.— Strong feeling, zeal, partisanship, prejudice: quasi studio partium fecerit, party spirit: studia competitorum: sine studio dicere; cf. quo minus cupiditatis ac studi visa est oratio habere, partisanship, L.: senatum in studia diducere, i. e. parties, Ta.— Application to learning, study, research, inquiry: pabulum studi atque doctrinae: semper mihi tua ista studia placuerunt, studies: studia Graecorum: studiis annos septem dedit, H.: o seri studiorum! late in learning, H.
    * * *
    eagerness, enthusiasm, zeal, spirit; devotion, pursuit, study

    Latin-English dictionary > studium

  • 7 cupedia

    gourmandism; fondness for dainties (L+S); daintiness; delicacies (pl.)

    Latin-English dictionary > cupedia

  • 8 cuppedia

    gourmandism; fondness for dainties (L+S); daintiness; delicacies (pl.)

    Latin-English dictionary > cuppedia

  • 9 exosculor

    exosculari, exosculatus sum V DEP
    kiss fondly; express fondness for; admire greatly

    Latin-English dictionary > exosculor

  • 10 adfectus

    1.
    affectus ( adf-), a, um, P. a., nom. afficio.
    2.
    affectus ( adf-), ūs, m. [afficio].
    I.
    A state of body, and esp. of mind produced in one by some influence (cf. affectio, I.), a state or disposition of mind, affection, mood: adfectuum duae sunt species: alteram Graeci pathos vocant, alteram êthos, Quint. 6, 2, 8:

    qualis cujusque animi adfectus esset, talem esse hominem,

    Cic. Tusc. 5, 16, 47:

    dubiis adfectibus errat,

    Ov. M. 8, 473:

    mentis,

    id. Tr. 4, 3, 32:

    animi,

    id. ib. 5, 2, 8:

    diversos adfectus exprimere, flentis et gaudentis,

    Plin. 34, 8, 19, n. 10:

    adfectu concitati,

    Quint. 6, 2, 8:

    adfectus dulciores,

    id. 10, 1, 101; 1, 11, 2; 6, 1, 7 al.—Of the body:

    supersunt alii corporis adfectus,

    Cels. 3, 18; 2, 15.—
    II.
    Esp.
    A.
    Love, desire, fondness, good-will, compassion, sympathy (postAug.):

    opes atque inopiam pari adfectu concupiscunt,

    Tac. Agr. 30:

    si res ampla domi similisque affectibus esset,

    Juv. 12, 10:

    parentis,

    Suet. Tit. 8:

    adfectu jura corrumpere,

    Quint. Decl. 6, 11.—
    B.
    In Lucan and in later prose, meton. for the beloved objects, the dear or loved ones (in plur.; cf.

    adfectio, II. C.): tenuit nostros Lesbos adfectus,

    Luc. Phars. 8, 132: milites, quorum adfectus ( wives and children) in Albano monte erant, Capitol. Maxim. 23; id. Anton. Phil. 24; hence, adfectus publici, the judges as representatives of the people, Quint. Decl. 2, 17 al.—
    C.
    In Seneca and Pliny, low, ignoble passion or desire:

    adfectus sunt motus animi improbabiles subiti et concitati,

    Sen. Ep. 75; Plin. Pan. 79, 3.—
    D.
    In the Latin of the Pandects, ability of willing, will, volition (cf. affectio, II. D.):

    hoc edicto neque pupillum, neque furiosum teneri constat, quia adfectu carent,

    Dig. 43, 4, 1; 44, 7, 54; 3, 5, 19, § 2 al.

    Lewis & Short latin dictionary > adfectus

  • 11 adlubentia

    al-lŭbentĭa ( adl-), ae, f. [lubet], a liking or inclination to, a fondness for: jam adlubentia proclivis est sermonis et joci, et scitum est cavillum, i. e. voluntas loquendi et jocandi, App. M. 1, p. 105, 12 Elm.

    Lewis & Short latin dictionary > adlubentia

  • 12 affectus

    1.
    affectus ( adf-), a, um, P. a., nom. afficio.
    2.
    affectus ( adf-), ūs, m. [afficio].
    I.
    A state of body, and esp. of mind produced in one by some influence (cf. affectio, I.), a state or disposition of mind, affection, mood: adfectuum duae sunt species: alteram Graeci pathos vocant, alteram êthos, Quint. 6, 2, 8:

    qualis cujusque animi adfectus esset, talem esse hominem,

    Cic. Tusc. 5, 16, 47:

    dubiis adfectibus errat,

    Ov. M. 8, 473:

    mentis,

    id. Tr. 4, 3, 32:

    animi,

    id. ib. 5, 2, 8:

    diversos adfectus exprimere, flentis et gaudentis,

    Plin. 34, 8, 19, n. 10:

    adfectu concitati,

    Quint. 6, 2, 8:

    adfectus dulciores,

    id. 10, 1, 101; 1, 11, 2; 6, 1, 7 al.—Of the body:

    supersunt alii corporis adfectus,

    Cels. 3, 18; 2, 15.—
    II.
    Esp.
    A.
    Love, desire, fondness, good-will, compassion, sympathy (postAug.):

    opes atque inopiam pari adfectu concupiscunt,

    Tac. Agr. 30:

    si res ampla domi similisque affectibus esset,

    Juv. 12, 10:

    parentis,

    Suet. Tit. 8:

    adfectu jura corrumpere,

    Quint. Decl. 6, 11.—
    B.
    In Lucan and in later prose, meton. for the beloved objects, the dear or loved ones (in plur.; cf.

    adfectio, II. C.): tenuit nostros Lesbos adfectus,

    Luc. Phars. 8, 132: milites, quorum adfectus ( wives and children) in Albano monte erant, Capitol. Maxim. 23; id. Anton. Phil. 24; hence, adfectus publici, the judges as representatives of the people, Quint. Decl. 2, 17 al.—
    C.
    In Seneca and Pliny, low, ignoble passion or desire:

    adfectus sunt motus animi improbabiles subiti et concitati,

    Sen. Ep. 75; Plin. Pan. 79, 3.—
    D.
    In the Latin of the Pandects, ability of willing, will, volition (cf. affectio, II. D.):

    hoc edicto neque pupillum, neque furiosum teneri constat, quia adfectu carent,

    Dig. 43, 4, 1; 44, 7, 54; 3, 5, 19, § 2 al.

    Lewis & Short latin dictionary > affectus

  • 13 allubentia

    al-lŭbentĭa ( adl-), ae, f. [lubet], a liking or inclination to, a fondness for: jam adlubentia proclivis est sermonis et joci, et scitum est cavillum, i. e. voluntas loquendi et jocandi, App. M. 1, p. 105, 12 Elm.

    Lewis & Short latin dictionary > allubentia

  • 14 Caldius

    Lewis & Short latin dictionary > Caldius

  • 15 cuppedia

    cuppēdĭa ( cūp-), ae, f. [cuppes].
    * I.
    Fondness for dainties, daintiness, lickerishness, Cic. Tusc. 4, 11, 26; cf. Non. p. 85.—
    II.
    Plur., dainty dishes, delicacies (late Lat.):

    conjectabamus ad cenulam non cuppedias ciborum, sed argutias quaestionum,

    Gell. 7 (6), 13, 2; 7 (6), 16, 6; Amm. 25, 2, 2; 26, 7, 1; 30, 1, 20; cf. cuppedium.

    Lewis & Short latin dictionary > cuppedia

  • 16 genius

    gĕnĭus, i (voc. geni, Tib. 4, 5, 9 M. dub.), m. [root GEN, gigno; prop., the superior or divine nature which is innate in everything, the spiritual part, spirit; hence], the tutelar deity or genius of a person, place, etc. (cf.: lares, penates).
    I.
    In gen.:

    genium dicebant antiqui naturalem deum uniuscujusque loci vel rei aut hominis,

    Serv. Verg. G. 1, 302; cf. Voss ad loc.; Verg. A. 5, 95; Juv. 6, 22; Liv. 21, 62, 9; Mart. 7, 12, 10:

    eundem esse genium et larem, multi veteres memoriae prodiderunt, in queis etiam Granius Flaccus,

    Censor. de Die Nat. 3, 2; Prud. adv. Symm. 2, 369; 444:

    scit Genius, natale comes qui temperat astrum, Naturae deus humanae, mortalis in unum Quodque caput, vultu mutabilis, albus et ater,

    Hor. Ep. 2, 2, 187:

    genius tuus malus,

    Flor. 4, 7, 8. —In urgent petitions and in oaths appeals were made to the Genius of the person addressed, or to that of some eminent person:

    te per Genium... Obsecro et obtestor,

    Hor. Ep. 1, 7, 94; cf. Sen. Ep. 12, 12; Tib. 4, 5, 8; Suet. Calig. 27; Dig. 12, 2, 13, § 6.—

    On festal occasions the Genius was propitiated: cras Genium mero Curabis et porco bimestri,

    Hor. C. 3, 17, 14; id. Ep. 2, 1, 144; id. A. P. 210; Pers. 2, 3; Ov. Am. 1, 8, 94 et saep.; cf. Tib. 1, 7, 49:

    magne Geni, cape dona libens votisque faveto,

    id. 4, 5, 9:

    acceptus Geniis December (because the Saturnalian festivals occurred in it),

    Ov. F. 3, 58:

    genium loci... precatur,

    Verg. A. 7, 136:

    GENIO LOCI,

    Inscr. Orell. 343 sq.; 1697; 1701:

    COLONIAE,

    ib. 367; 1693 sq.:

    MVNICIPII,

    ib. 689; 1690 sq.:

    CVRIAE,

    ib. 1120:

    FORI VINARII,

    ib. 4087:

    THEATRI,

    ib. 1713:

    Lateranus deus est focorum et Genius,

    Arn. 4, 6 et saep.:

    Priapi,

    Petr. 21:

    Famae,

    Mart. 7, 12, 10:

    JOVIS,

    Inscr. Orell. 1730; 2488:

    DEORVM,

    ib. 1730.—
    II.
    In partic.
    A.
    With respect to the enjoyment of life.
    1.
    The spirit of social enjoyment, fondness for good living, taste, appetite, inclination:

    isti qui cum geniis suis belligerant, parcipromi,

    Plaut. Truc. 1, 2, 81; cf.:

    egomet me defraudavi Animumque meum geniumque meum,

    id. Aul. 4, 9, 15; and:

    suum defrudans genium,

    sacrificing his inclinations, Ter. Phorm. 1, 1, 10 Ruhnk.:

    sapis multum ad genium,

    Plaut. Pers. 1, 3, 28:

    hic quidem meliorem Genium tuum non facies,

    id. Stich. 4, 2, 42:

    nunc et amico meo prosperabo et genio meo multa bona faciam,

    id. Pers. 2, 3, 11:

    indulge genio: carpamus dulcia,

    id. ib. 5, 151.—Hence,
    2.
    A term used by parasites for entertainer, patron:

    ecquis est, qui mihi commonstret Phaedromum genium meum?

    Plaut. Curc. 2, 3, 22; 5, 2, 29; id. Capt. 4, 2, 99; id. Men. 1, 2, 29. —
    B.
    Of the intellect, wit, talents, genius (very rare):

    nemo mathematicus genium indemnatus habebit,

    Juv. 6, 562:

    victurus genium debet habere liber,

    Mart. 6, 60, 10. —Hence, in a pun with the preced. signif., Mart. 7, 78, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > genius

  • 17 indulgentia

    I.
    Of persons:

    quid est dignius, in quo omnis nostra diligentia indulgentiaque consumatur?

    Cic. Verr. 2, 1, 44, § 112:

    in hujus (matris) sinu indulgentiaque educatus,

    Tac. Agr. 4:

    a corporis obsequio indulgentiaque discedere,

    Cic. Leg. 1, 23, 60;

    with benevolentia,

    id. ib. 13, 35:

    materiam sibi ducis indulgentia quaerit,

    Juv. 7, 21.—With in and acc.:

    Caesaris in se,

    Caes. B. G. 7, 63, 8: ejus nimia indulgentia in Lepidum, Planc. ad Cic. Fam. 10, 23, 4: pro sua indulgentia in suos, Balb. et Opp. ad Cic. Att. 9, 7, A, 2.—With gen. obj.:

    qui simili sensu atque indulgentia filiarum commovemini, etc.,

    Cic. Verr. 2, 1, 44, § 112. —
    II.
    Transf., of inanim. and abstr. things (post-Aug.):

    caeli,

    i. e. mild weather, Plin. 17, 2, 2, § 16; 18, 21, 50, § 186:

    fortunae,

    Vell. 2, 80.—
    B.
    A remission (post-class.).
    (α).
    Of punishment, Capitol. Anton. 6, § 3. —
    (β).
    Of taxation, Amm. 16, 5, 16.

    Lewis & Short latin dictionary > indulgentia

  • 18 liguritio

    lĭgūrītio ( lĭgurr-), ōnis, f. [ligurio], a fondness for dainties, daintiness:

    liguritio, vinolentia, cupedia,

    Cic. Tusc. 4, 11, 26.

    Lewis & Short latin dictionary > liguritio

  • 19 ligurritio

    lĭgūrītio ( lĭgurr-), ōnis, f. [ligurio], a fondness for dainties, daintiness:

    liguritio, vinolentia, cupedia,

    Cic. Tusc. 4, 11, 26.

    Lewis & Short latin dictionary > ligurritio

  • 20 mulierositas

    mŭlĭĕrōsĭtas, ātis, f. [mulierosus], a fondness for women, as a transl. of the Gr philoguneia, Cic. Tusc. 4, 11, 25.

    Lewis & Short latin dictionary > mulierositas

См. также в других словарях:

  • Fondness — Fond ness, n. 1. The quality or state of being fond; foolishness. [Obs.] [1913 Webster] Fondness it were for any, being free, To covet fetters, though they golden be. Spenser. [1913 Webster] 2. Doting affection; tender liking; strong appetite,… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • fondness — index affection, affinity (regard), desire, estimation (esteem), favor (partiality), favoritism …   Law dictionary

  • fondness — (n.) late 14c., from FOND (Cf. fond) + NESS (Cf. ness) …   Etymology dictionary

  • fondness — [n] liking or taste for affection, attachment, devotion, fancy, kindness, love, partiality, penchant, predilection, preference, soft spot, susceptibility, tenderness, weakness; concept 32 Ant. dislike, hate, hatred, loathing …   New thesaurus

  • fondness — [fänd′nis] n. 1. tender or doting affection 2. an inclination; taste 3. Archaic foolishness …   English World dictionary

  • fondness — noun ADJECTIVE ▪ great ▪ certain, particular, special VERB + FONDNESS ▪ feel, have ▪ …   Collocations dictionary

  • fondness — noun 1) they look at each other with such fondness Syn: affection, love, liking, warmth, tenderness, kindness, devotion, endearment, attachment, friendliness Ant: hatred 2) a fondness for spicy food …   Thesaurus of popular words

  • fondness — noun Date: 14th century 1. obsolete foolishness, folly 2. tender affection 3. appetite, relish < had a fondness for argument > …   New Collegiate Dictionary

  • fondness — /fond nis/, n. 1. the state or quality of being fond. 2. tenderness or affection. 3. doting affection. 4. a liking or weakness for something: He has a fondness for sweets. 5. Archaic. complacent credulity; foolishness. [1350 1400; ME; see FOND1,… …   Universalium

  • fondness — n. fondness for * * * [ fɒndnɪs] fondnessfor …   Combinatory dictionary

  • fondness — fond ► ADJECTIVE 1) (fond of) having an affection or liking for. 2) affectionate; loving: fond memories. 3) (of a hope or belief) foolishly optimistic; naive. DERIVATIVES fondly adverb fondness noun. ORIGIN …   English terms dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»