-
101 devito
dē-vīto, āvi, ātum, 1, v. a., to avoid, go out of the way of, shun (rare but class.):illos fluctus,
Plaut. Rud. 1, 2, 79; cf.:procellam temporis,
Cic. Verr. 1, 3, 8:malum,
Ter. And. 3, 5, 5:letum,
Lucr. 3, 1092:dolorem,
Cic. Tusc. 2, 26:exiguum censum turpemque repulsam,
Hor. Ep. 1, 1, 44:suspicionem,
Suet. Tib. 11: dusphêmian nominis, id. Aug. 92:stultitiam,
Vulg. Eccl. 2, 3. -
102 diverbero
-
103 effindo
-
104 effringo
ef-fringo, frēgi, fractum, 3, v. a. and n.I.Act., to break off, to break open:* II.effringere quam aperire putant robustius,
Quint. 2, 12, 1 (class.):cardines foribus,
Plaut. Am. 4, 2, 6; id. As. 2, 3, 8;more freq.: fores,
id. Stich. 2, 2, 3; id. Bacch. 4, 2, 4; id. Mil. 4, 6, 35; Ter. Ad. 1, 2, 8; 23; 40; Cic. Verr. 2, 4, 23; cf.valvas,
id. ib. 43:januam,
id. Mur. 15, 33:tabernas,
Suet. Ner. 26:carcerem,
Tac. A. 1, 21: cistam, * Hor. Ep. 1, 17, 54; poet.:urbem,
to storm, Stat. Th. 9, 556; cf. Vulg. Judith, 2, 3:jugum,
Ov. Tr. 5, 2, 40:cerebrum,
Verg. A. 5, 480:corpus,
Sen. Phoen. 159; cf. poet.:animam,
id. Herc. Oet. 1451.— -
105 effulgeo
ĕf-fulgĕo, si, 2 ( inf. effulgĕre, Verg. A. 8, 677; Claud. VI. Cons. Hon. 546), v. n., to shine or gleam forth, to glitter (not anteAug.).I.Lit.:II.nova lux oculis effulsit,
Verg. A. 9, 731; cf. Liv. 22, 1; 28, 15; 41, 21:auro Ductores longe effulgent,
Verg. A. 5, 133; cf.:auro (fluctus),
id. ib. 8, 677:nimbo (Pallas),
id. ib. 2, 616 (Forbig. ad loc.;Rib. and Lad. limbo): veste nivea (sacerdos),
Sil. 3, 695:ornatu,
Tac. A. 13, 13:sol,
Vulg. Sirach, 50, 7.—Trop.:omnis Graeciae fabulositas ex hoc primum sinu effulsit,
Plin. H. N. 4 init.; Liv. 45, 7:audacia aut insignibus effulgens,
Tac. H. 4, 29:sensus aliquis argută et brevi sententiă,
id. Or. 20; cf. Quint. 10, 6, 5. -
106 egero
ē-gĕro, gessi, gestum, 3, v. a., to carry, bear or bring out, to lead or draw out, to discharge (not ante-Aug.).I.Lit.:B.praedam ex hostium tectis,
Liv. 6, 3 Drak.; cf. id. 9, 31; 25, 25:pecuniam ex aerario,
id. 30, 39 fin.:fluctus (e navi),
Ov. M. 11, 488:stercus e columbariis,
Col. 2, 14, 1:humanas opes a Veiis,
Liv. 5, 22:humum scrobibus,
Col. 2, 2, 19; Ov. M. 7, 243:tantum nivis,
Liv. 21, 37:silices umeris,
Plin. 33, 4, 21, §71: aquam vomitu,
to discharge, void, vomit, Curt. 7, 5; cf.dapes,
Ov. M. 6, 664:urinam,
Plin. 29, 5, 32, § 102:sanguinem,
id. 31, 6, 33, § 62; Ov. M. 10, 136:multum vitalis spiritus,
Tac. A. 15, 64:viscera sua,
Vulg. 2 Par. 21, 19.—Of inanimate subjects:gravitas caeli egerit populos,
drives out, drives forth, Sen. Ep. 91.—Poet. for efferre (I. B. 1.), to carry to the grave: (Phoebus) egessit avidis Dorica castra (i. e. Graecos) rogis (dat.), sent the Greeks to the funeral piles; acc. to others, exhausted, made empty the Grecian camp, Prop. 4 (5), 6, 34; Stat. Th. 1, 37.—II.Trop.: tales pietas paritura querelas Egerit, pours forth, prodit, Luc. 2, 64; cf.:iras ululatibus,
Sil. 4, 280:sermones, i. q. edere,
Sen. Ep. 66, 4:expletur lacrimis egeriturque dolor,
is expelled, Ov. Tr. 4, 3, 38:tota querelis Egeritur fletuque dies,
i. e. is passed, spent, Val. Fl. 8, 455:noctem metu,
id. 5, 299:animam,
Luc. 3, 718. -
107 eludo
ē-lūdo, si, sum, 3, v. n. and a. *I.Neutr., to finish play, i. e. cease to sport or roll:II.ipsum autem mare sic terram appetens litoribus eludit, ut, etc.,
Cic. N. D. 2, 39, 100 (Bait. cludit):solebat Aquilius litus ita definire, qua fluctus eluderet,
id. Top. 7, 31 (al. alluderet); cf. Quint. 5, 14, 34: eludere proprie gladiatorum est cum vicerint, et eludere est finem ludo imponere, Don. ad Ter. Eun. 1, 1, 10.—Act.A.To win from one at play (very rare).—Constr. aliquem or aliquem aliquid:B.anulus, Quem parasitus hic te elusit,
Plaut. Curc. 5, 2, 31; cf.:elusi militem in alea,
id. ib. 11.— Poet., with dat.:tibi victrices... Eludet palmas una puella tuas,
will snatch away from you, Prop. 4 (5), 1, 140.—Far more freq. and class. (esp. in the transf. sense),A gladiator's t. t., to elude or parry an enemy's blow:2. a.callidus emissas eludere simius hastas,
Mart. 14, 202:caestus cito motu,
Manil. 5, 163; cf. absol.:quasi rudibus ejus eludit oratio,
Cic. Opt. Gen. 6, 17. — Poet.:vulnera,
to make in vain, Ov. M. 12, 104.—In gen.:b.aliquem,
Plaut. Am. 1, 1, 109; Ter. Ph. 5, 6, 45; Cic. Div. in Caecil. 14; id. Sest. 43 fin.; * Caes. B. C. 1, 58, 1; Liv. 22, 18; 36, 45; 44, 36; Verg. A. 11, 695; Hor. S. 1, 10, 41; id. Ep. 1, 17, 18; Tib. 2, 1, 19 et saep.; cf. absol., Cic. Pis. 33, 82:manus scrutantium,
Petr. 97, 4:bellum quiete, quietem bello,
Liv. 2, 48; cf.pugnam,
id. 27, 18:bellum metu,
Tac. A. 2, 52:fidem miraculis,
Liv. 26, 19:ultionem praevaricando,
Tac. A. 14, 41:indicia seditionis,
i. e. to invalidate, id. H. 1, 26 et saep.—In partic., with the accessory notion of mockery, to mock, jeer, banter, make sport of:et vos ab illo irridemini et ipsi illum vicissim eluditis,
Cic. Ac. 2, 39, 123:aliquem,
id. Div. in Caecil. 7 fin.; 14; Liv. 7, 13; Tac. A. 6, 46; 16, 28 et saep.; cf. absol.:eludet, ubi te victum senserit,
Ter. Eun. 1, 1, 10; Cic. Cat. 1, 1, 1; Liv. 1, 48; 2, 45; Tac. A. 2, 79 et saep.:gloriam alicujus (opp. extollere suam),
Liv. 28, 44 fin.:aliquid,
id. 1, 36; 6, 41; 9, 2 et saep. -
108 Eos
Ēōs (only in nom.), f., = Êôs, the dawn (pure Lat. Aurora), Ov. F. 3, 877; 4, 389; Sen. Herc. Oet. 615.—B.Meton., the East, the Orient, Luc. 9, 544.—II.Derivv. Ē̆ōus, a, um.A.Adj.1.Belonging to the morning, morning-:2.Atlantides absconduntur,
i. e. disappear, set in the morning, Verg. G. 1, 221.—More freq.,Belonging to the east, eastern, orient (a favorite word of the Aug. poets):B.domus Aurorae,
Prop. 2, 14, 10 (3, 10, 8 M.):equus,
id. 4 (5), 3, 10:Arabes,
Tib. 3, 2, 24; cf.:domus Arabum,
Verg. G. 2, 115:acies,
id. A. 1, 489:caelum,
Ov. M. 4, 197:ripa,
Prop. 4 (5), 5, 21:mare,
Tib. 2, 2, 16; cf.fluctus,
Hor. Epod. 2, 51:partes,
id. C. 1, 35, 31; Ov. F. 1, 140; cf.orbis,
id. ib. 3, 466; 5, 557 et saep.—Subst.: Ē̆ōus, i, m.1.Like êôios (sc. astêr), the morning-star, Verg. G. 1, 288; id. A. 3, 588; 11, 4.—2.An inhabitant of the East, an Oriental, Ov. Tr. 4, 9, 22 Jahn; id. Am. 1, 15, 29; Prop. 2, 3, 43 sq.—3.The name of one of the horses of the sun, Ov. M. 2, 153. -
109 Eous
Ēōs (only in nom.), f., = Êôs, the dawn (pure Lat. Aurora), Ov. F. 3, 877; 4, 389; Sen. Herc. Oet. 615.—B.Meton., the East, the Orient, Luc. 9, 544.—II.Derivv. Ē̆ōus, a, um.A.Adj.1.Belonging to the morning, morning-:2.Atlantides absconduntur,
i. e. disappear, set in the morning, Verg. G. 1, 221.—More freq.,Belonging to the east, eastern, orient (a favorite word of the Aug. poets):B.domus Aurorae,
Prop. 2, 14, 10 (3, 10, 8 M.):equus,
id. 4 (5), 3, 10:Arabes,
Tib. 3, 2, 24; cf.:domus Arabum,
Verg. G. 2, 115:acies,
id. A. 1, 489:caelum,
Ov. M. 4, 197:ripa,
Prop. 4 (5), 5, 21:mare,
Tib. 2, 2, 16; cf.fluctus,
Hor. Epod. 2, 51:partes,
id. C. 1, 35, 31; Ov. F. 1, 140; cf.orbis,
id. ib. 3, 466; 5, 557 et saep.—Subst.: Ē̆ōus, i, m.1.Like êôios (sc. astêr), the morning-star, Verg. G. 1, 288; id. A. 3, 588; 11, 4.—2.An inhabitant of the East, an Oriental, Ov. Tr. 4, 9, 22 Jahn; id. Am. 1, 15, 29; Prop. 2, 3, 43 sq.—3.The name of one of the horses of the sun, Ov. M. 2, 153. -
110 eugae
eugĕ ( eugē or eugae, Ter. And. 2, 2, 8), interj., = euge, an exclamation of joy, applause, admiration, etc., well done! good! bravo! (cf. eu; freq. in Plaut. and Ter., and [p. 664] in the Vulg.).I.In gen.:II.euge, euge, perbene, Ab saxo avortit fluctus ad litus scapham,
Plaut. Rud. 1, 2, 75; id. Aul. 4, 6, 11; id. Ep. 3, 2, 21; id. Stich. 5, 6, 5; id. Mil. 4, 1, 20 et saep.; Ter. And. 2, 2, 8; id. Heaut. 4, 2, 10; Pers. 5, 167; 1, 75; as an indecl. subst., n.:euge tuum,
id. 1, 50; Mart. 2, 27, 3:euge,
well done, Vulg. Psa. 34, 21; id. Matt. 25, 21.—So, eugepae (contracted from euge papae), Plaut. Merc. 3, 4, 41; id. Capt. 2, 2, 24; id. Ep. 1, 1, 7; id. Ps. 2, 4, 53; id. Rud. 1, 2, 81; 2, 4, 24.—Esp., with an ironical signif. superadded, excellent! admirable! euge, optime, Plaut. Am. 2, 2, 170; id. Pers. 1, 3, 10; Ter. Ad. 5, 7, 13. V. Hand, Turs. II. p. 610 sq. -
111 euge
eugĕ ( eugē or eugae, Ter. And. 2, 2, 8), interj., = euge, an exclamation of joy, applause, admiration, etc., well done! good! bravo! (cf. eu; freq. in Plaut. and Ter., and [p. 664] in the Vulg.).I.In gen.:II.euge, euge, perbene, Ab saxo avortit fluctus ad litus scapham,
Plaut. Rud. 1, 2, 75; id. Aul. 4, 6, 11; id. Ep. 3, 2, 21; id. Stich. 5, 6, 5; id. Mil. 4, 1, 20 et saep.; Ter. And. 2, 2, 8; id. Heaut. 4, 2, 10; Pers. 5, 167; 1, 75; as an indecl. subst., n.:euge tuum,
id. 1, 50; Mart. 2, 27, 3:euge,
well done, Vulg. Psa. 34, 21; id. Matt. 25, 21.—So, eugepae (contracted from euge papae), Plaut. Merc. 3, 4, 41; id. Capt. 2, 2, 24; id. Ep. 1, 1, 7; id. Ps. 2, 4, 53; id. Rud. 1, 2, 81; 2, 4, 24.—Esp., with an ironical signif. superadded, excellent! admirable! euge, optime, Plaut. Am. 2, 2, 170; id. Pers. 1, 3, 10; Ter. Ad. 5, 7, 13. V. Hand, Turs. II. p. 610 sq. -
112 eurous
-
113 everbero
I.Lit.:II.os oculosque hostis,
Quint. 2, 4, 18; cf.pectus suis armis,
Val. Fl. 6, 737:clipeum alis,
Verg. A. 12, 866; cf.:cineres alis,
Ov. M. 14, 578:mare, fluctus remis,
Curt. 4, 3, 18; 9, 4, 13:spiritum cursu parum libero,
Sen. Q. N. 5, 12.—Trop.:cum haec taliaque sollicitas ejus aures everberarent,
kept striking, besieged, Amm. 14, 11, 4:animum alicujus ad inquirendum,
i. e. to stimulate, excite, Gell. 1, 23, 7 (also ap. Macr. S. 1, 6, § 20). -
114 extollo
ex-tollo, ĕre ( pluperf. exsustulissent, Sen. Contr. 1, 6, 4), v. a., to lift out or up, to raise up, elevate (class.; esp. freq. in the trop. sense).I.Lit.A.In gen.: (venti) fluctus extollere certant, Enn. ap. Macr. S. 6, 2 (Ann. v. 425 ed. Vahl.): me in abietem, Att. ap. Non. 467, 19 (Rib. Trag. Rel. p. 188):2.onera in jumenta,
Varr. R. R. 2, 10, 3:alte cruentum pugionem,
Cic. Phil. 2, 12, 28: lumbos surgite atque extollite, Plaut. Ep. grex 2: neve tu umquam in gremium extollas liberorum ex te genus, Enn. ap. Cic. Or. 46, 155 (Trag. v. 347 ed. Vahl.).— Absol.:quae sit scientia atque ars agricolarum quae circumcidat, amputet, erigat, extollat, adminiculetur,
Cic. Fin. 5, 14, 39. —In partic., to erect a building (anteand post-class.); without acc., to build, Dig. 8, 5, 5.—So trop.:II.parentes fabri liberūm sunt, ei fundamentum supstruont liberorum, extollunt, etc.,
Plaut. Most. 1, 2, 41. —Trop., to raise, elevate, exalt:B.ubi illa antiqua libertas, quae extollere jam caput debebat?
Cic. Planc. 13, 33:fortunam (opp. deprimere),
id. Pis. 18, 41 (v. deprimo):inferiores (opp. summittere se),
id. Lael. 20, 72:aliquem ad caelum,
to extol, id. Fam. 12, 25, 7:aliquem supra ceteros,
Tac. A. 6, 8: summam famam sibi, Enn. ap. Isid. Differ. 218 (Trag. v. 28 ed. Vahl.):adolescentium animos praematuris honoribus ad superbiam,
Tac. A. 4, 17:ne paterna nobilitas nepoti animos extolleret,
Just. 1, 4, 4;Sen. de Ira, 1, 7: meritum alicujus verbis,
Cic. Planc. 40, 95:nostram causam laudando,
Auct. Her. 1, 5 fin.:aliquid in majus,
Liv. 28, 31; Plin. Ep. 3, 11, 1:an mavis virtuperarier falso quam vero extolli?
Plaut. Most. 1, 3, 21:Hannibalis fortunam,
to praise, Liv. 23, 43, 10:hostem verbis,
id. 22, 25, 12:orationem amplificationibus,
Quint. 12, 10, 62; cf.:humilia (stilo),
id. 10, 4, 1:animos,
Cic. Part. Or. 23, 81; Luc. 8, 345:animus remissione sic urgetur, ut se nequeat extollere,
Cic. Tusc. 3, 23, 54:se supra modum,
Quint. 11, 1, 16:vocem,
to begin to speak, Vulg. Luc. 11, 27.—To adorn, deck, beautify:C.(hortos) a Lucullo coeptos insigni magnificentia extollebat,
Tac. A. 11, 1:Baiarum suarum piscinas,
id. ib. 13, 21.—To put off, defer (only anteclass.):res serias ex hoc die in alium diem,
Plaut. Poen. 2, 52:hoc malum in diem,
id. Mil. 3, 2, 47: nuptias hodie, Caecil. ap. Non. 297, 28. -
115 flucticola
fluctĭcŏla, ae, adj. [fluctus-colo], living in waves:nurus,
Sid. Carm. 10, 1. -
116 flucticolor
fluctĭ-cŏlor, ōris, adj. [fluctus], seacolored:profunditas hyacinthi,
Mart. Cap. 1, § 67. -
117 fluctifragus
fluctĭfrăgus, a, um, adj. [fluctus+ frango], wave-breaking, a poet. epithet of a coast:litus,
Lucr. 1, 305. -
118 fluctigena
fluctĭgĕna, ae, m. [fluctus+gigno], wave-born, born in the waves (late Lat.):Nereus,
Mart. Cap. 1, § 22; id. 9, § 889. -
119 fluctiger
fluctĭger, gĕra, gĕrum, adj. [fluctus+ gero], perh. wave-bringing, wave impelling, a poet. epithet of a ship: paro, Cic. Poët. Fragm. ap. Isid. Orig. 19, 1, 20 (IV. 2, p. 572 sq. ed. Orell.; G. Hermann conjectures fluctiseco). -
120 fluctio
fluctĭo, ōnis, f. [fluo; cf. fluctus], a flowing, flow (freq. in Plin.):fluctione occulta laborare,
Plin. 31, 11, 47, § 127:oculorum,
id. 27, 9, 49, § 74; 28, 7, 21, § 73:mulierum,
id. 21, 19, 73, § 123:ventris,
id. 23, 5, 53, § 99:fluctiones quas Graeci rheumatismos vocant,
id. 22, 18, 21, § 46; 22, 25, 68, § 138.
См. также в других словарях:
Fluctus — (pluriel fluctus) est un mot d origine latine désignant une vague, un flot, un écoulement. Utilisé pour la première fois pour décrire des formations du satellite jovien Io. On ne connaît que deux exemples sur Mars : Galaxias Fluctus dans la… … Wikipédia en Français
FLUCTUS — in crinibus, idem quod ordo, statio, gradus, annulus; concinna nempe crinium per annulos inflexio et per gradus digestio, fluctuum modo exstantium, modo subsidentium, et invicem se propellentium undulatos intortosqueve motus plane referens. Mart … Hofmann J. Lexicon universale
fluctus — noun An area covered by outflow from a volcano … Wiktionary
fluctus — /flaktas/ Flood; flood tide … Black's law dictionary
fluctus — /flaktas/ Flood; flood tide … Black's law dictionary
fluctus — Same as flood tide … Ballentine's law dictionary
Ara Fluctus — Ara Facula Géographie et géologie Coordonnées 39,8° N • 118,4° W Type de formation Fluctus Diamètre 70 km … Wikipédia en Français
Leilah Fluctus — Leilah Facula Géographie et géologie Coordonnées 50,5° N • 77,8° W Type de formation Fluctus Diamètre 190 km … Wikipédia en Français
Rohe Fluctus — Rohe Facula Géographie et géologie Coordonnées 47,3° N • 37,7° W Type de formation Fluctus Diamètre 103 km … Wikipédia en Français
Winia Fluctus — Winia Facula Géographie et géologie Coordonnées 49° N • 46° W Type de formation Fluctus Diamètre 300 km … Wikipédia en Français
Mylitta Fluctus — Lavastrom auf Venus Mylitta Fluctus Mylitta Fluctus, mit markierter Quelle (Source) … Deutsch Wikipedia