Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

exsultans

  • 1 exsultans

    exsultāns (exultāns), antis, I) Partic. von exsulto. w. s. – II) Adi., hüpfend, v. Wörtern, die aus lauter kurzen Silben bestehen, verbum exsultantissimum, Quint. 9, 4, 108.

    lateinisch-deutsches > exsultans

  • 2 exsultans

    exsultāns (exultāns), antis, I) Partic. von exsulto. w. s. – II) Adi., hüpfend, v. Wörtern, die aus lauter kurzen Silben bestehen, verbum exsultantissimum, Quint. 9, 4, 108.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > exsultans

  • 3 exsultans

    exsultans ( exult-), antis, Part. and P. a., from exsulto.

    Lewis & Short latin dictionary > exsultans

  • 4 exsultans

    1. exsultāns, antis
    part. praes. к exsulto
    2. adj.
    1) прыгающий, подскакивающий
    verbum e. Q — слово, состоящее из одних кратких слогов
    2) резвый, несдержанный, неумеренный ( orator Q)

    Латинско-русский словарь > exsultans

  • 5 exsultāns (exult-)

        exsultāns (exult-) ntis, adj.    [P. of exsulto], boastful, vainglorious: animus, Ta.: supra modum, Ta.

    Latin-English dictionary > exsultāns (exult-)

  • 6 exultans

    exsultans (exultans), antis part. passé de exsulto. [st2]1 [-] bondissant, sautant. [st2]2 [-] fougueux, exubérant, pétulant, impétueux; joyeux, fier (d'un succès).    - verbum exsultantissimum, Quint. 9, 4, 108: mot sautillant (composé d'une suite de brèves).
    * * *
    exsultans (exultans), antis part. passé de exsulto. [st2]1 [-] bondissant, sautant. [st2]2 [-] fougueux, exubérant, pétulant, impétueux; joyeux, fier (d'un succès).    - verbum exsultantissimum, Quint. 9, 4, 108: mot sautillant (composé d'une suite de brèves).
    * * *
        Exultans, Participium. Cic. Saultant, Se glorifiant.
    \
        Successu exultans. Virg. Estant fier et arrogant.
    \
        Loliginibus exultantibus tempestatem significari gubernatores putant. Cic. Quand elles saultent en l'air.

    Dictionarium latinogallicum > exultans

  • 7 exsultanter

    резво, несдержанно, неумеренно ( scribere PJ)

    Латинско-русский словарь > exsultanter

  • 8 exultans

    exsultans ( exult-), antis, Part. and P. a., from exsulto.

    Lewis & Short latin dictionary > exultans

  • 9 exsulto

    ex-sulto (exulto), āvī, ātum, āre (Intens. v. exsilio), wieder und wieder empor-, in die Höhe springen, aufspringen, aufhüpfen, aufwogen, sich bäumen, sich (umher) tummeln, I) eig.: a) v. leb. Wesen und zwar v. Tieren: exsultare et calces remittere (v. Pferden), Nep.: ferocitate exs. (v. Pferden), Cic.: exs. in herba (v. Stier), Ov.: exsultantes lolligines, Cic.: v. Menschen, exsultantes Salii, Verg.: inchoanti primus exsultans plausit, Suet.: exs. in numerum, tanzen, Lucr.: medias inter caedes exsultat Amazon, Verg.: Britannorum copiae per catervas et turmas exsultabant, wogten auf und nieder, Tac. – b) v. lebl. Subjj.: exsultant vada, Verg.: medicamen exsultat, wallt, kocht auf, Ov.: quae (pila), cum cecĭdit, exsultat, Sen.: exsultant glebae, kommen-, ragen hervor, Plin.: exsultant pampini, kommen-, wachsen hervor, Plin. – II) übtr.: 1) im allg.: breves (syllabae), si continuantur, exsultant (hüpfen, springen), Quint.: hic (= in pectore) exsultat pavor et metus, tummeln sich, Lucr.: solitos novus exsultabis in artus, dich anschicken, Stat.: appetitus tamquam exsultantes (ungestüm auftretend), sive cupiendo sive fugiendo, Cic.: exsultare (eam partem animi) in somno, es empöre sich, Cic. – 2) insbes.: a) vor Freude gleichs. aufspringen, ausgelassen sein, frohlocken, jauchzen, jubeln, α) v. Pers., absol., Sall. u.a.: m. in u. Abl., in ruinis nostris, Cic.: in victoria, Cic.: m. Abl. (vor), gaudio (gaudiis), Cic.: laetitiā, Cic. und Verg.: m. Abl. (über), victoriā, Cic.: recenti victoriā, Iustin.: vanā spe, Quint.: in suam famam gestis, Tac.: m. folg. quod weil (daß), Graeci exsultant, quod peregrinis iudicibus utuntur, Cic. – β) v. Abstr., exsultans laetitia, Cic.: in hoc ipso, in quo exsultat et triumphat oratio mea, was ich frohlockend und triumphierend mitteile, Cic. (versch. von unten no. c). – b) vor Trotz, Übermut sich keck erheben, sich trotzig gebärden, mit etw. prahlen, durch od. auf etw. übermütig sein, Partiz. exsultans = trotzig, übermütig, α) v. Pers.: homo furens exsultansque, Cic.: Hannibal iuveniliter exsultans, Cic.: exs. animis, Verg.: mit Abl., successu, Verg.: insolentiā libertatis, Cic. – β) v. Abstr., eius furor exsultans, Cic.: iniuria exsultans, Cic.: timor spe impunitatis exsultat, Cic. fr. – c) sich in der Rede frei ergehen, α) v. Redner, in reliquis exs. audacius, sich kühn und immer kühner emporschwingen, Cic.: (Cicero) supra modum exsultans, übermäßig lebhaft, Tac. – β) v. der Rede = sich frei bewegen, -ergehen, campus, in quo exsultare possit oratio, sich herumtummeln, Cic.: in laude virtutum maxime ceterorum philosophorum exsultat oratio, die Darstellungen der Ph. stolzieren mit dem Lobe der T. umher, Cic. – d) im hüpfenden Rythmus sich bewegen; dah. Partiz. exsultans, geziert, v. Redner, oratores exsultantes (Ggstz. compositi), Quint. 10, 2, 16 (vgl. 12, 10, 12): v. der Rede, exsultantia coërcere, das Gezierte, Quint. 10, 4, 1. – Depon.-Nbf. exsultor, wov. exsultatus est, Itala Ioann. 8, 50 cod. Palat.

    lateinisch-deutsches > exsulto

  • 10 exsulto

    ex-sulto (exulto), āvī, ātum, āre (Intens. v. exsilio), wieder und wieder empor-, in die Höhe springen, aufspringen, aufhüpfen, aufwogen, sich bäumen, sich (umher) tummeln, I) eig.: a) v. leb. Wesen und zwar v. Tieren: exsultare et calces remittere (v. Pferden), Nep.: ferocitate exs. (v. Pferden), Cic.: exs. in herba (v. Stier), Ov.: exsultantes lolligines, Cic.: v. Menschen, exsultantes Salii, Verg.: inchoanti primus exsultans plausit, Suet.: exs. in numerum, tanzen, Lucr.: medias inter caedes exsultat Amazon, Verg.: Britannorum copiae per catervas et turmas exsultabant, wogten auf und nieder, Tac. – b) v. lebl. Subjj.: exsultant vada, Verg.: medicamen exsultat, wallt, kocht auf, Ov.: quae (pila), cum cecĭdit, exsultat, Sen.: exsultant glebae, kommen-, ragen hervor, Plin.: exsultant pampini, kommen-, wachsen hervor, Plin. – II) übtr.: 1) im allg.: breves (syllabae), si continuantur, exsultant (hüpfen, springen), Quint.: hic (= in pectore) exsultat pavor et metus, tummeln sich, Lucr.: solitos novus exsultabis in artus, dich anschicken, Stat.: appetitus tamquam exsultantes (ungestüm auftretend), sive cupiendo sive fugiendo, Cic.: exsultare (eam partem animi) in somno, es empöre sich, Cic. – 2) insbes.: a) vor Freude gleichs. aufspringen, ausgelassen sein, frohlocken, jauchzen, jubeln, α) v. Pers., absol., Sall. u.a.: m. in u. Abl., in ruinis no-
    ————
    stris, Cic.: in victoria, Cic.: m. Abl. (vor), gaudio (gaudiis), Cic.: laetitiā, Cic. und Verg.: m. Abl. (über), victoriā, Cic.: recenti victoriā, Iustin.: vanā spe, Quint.: in suam famam gestis, Tac.: m. folg. quod weil (daß), Graeci exsultant, quod peregrinis iudicibus utuntur, Cic. – β) v. Abstr., exsultans laetitia, Cic.: in hoc ipso, in quo exsultat et triumphat oratio mea, was ich frohlockend und triumphierend mitteile, Cic. (versch. von unten no. c). – b) vor Trotz, Übermut sich keck erheben, sich trotzig gebärden, mit etw. prahlen, durch od. auf etw. übermütig sein, Partiz. exsultans = trotzig, übermütig, α) v. Pers.: homo furens exsultansque, Cic.: Hannibal iuveniliter exsultans, Cic.: exs. animis, Verg.: mit Abl., successu, Verg.: insolentiā libertatis, Cic. – β) v. Abstr., eius furor exsultans, Cic.: iniuria exsultans, Cic.: timor spe impunitatis exsultat, Cic. fr. – c) sich in der Rede frei ergehen, α) v. Redner, in reliquis exs. audacius, sich kühn und immer kühner emporschwingen, Cic.: (Cicero) supra modum exsultans, übermäßig lebhaft, Tac. – β) v. der Rede = sich frei bewegen, -ergehen, campus, in quo exsultare possit oratio, sich herumtummeln, Cic.: in laude virtutum maxime ceterorum philosophorum exsultat oratio, die Darstellungen der Ph. stolzieren mit dem Lobe der T. umher, Cic. – d) im hüpfenden Rythmus sich bewegen; dah. Partiz. exsultans, geziert, v. Redner,
    ————
    oratores exsultantes (Ggstz. compositi), Quint. 10, 2, 16 (vgl. 12, 10, 12): v. der Rede, exsultantia coërcere, das Gezierte, Quint. 10, 4, 1. – Depon.- Nbf. exsultor, wov. exsultatus est, Itala Ioann. 8, 50 cod. Palat.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > exsulto

  • 11 ausgelassen

    ausgelassen, impotens (der seiner in etwas nicht Herr ist, od. worin man seiner nicht Herr ist). – immoderatus (ohne Maß u. Ziel, übertrieben; beide v. Pers. u. Lebl.). – dissolutus (der sich alles Zwanges entbunden hat, ungebunden, z. B. comitas). – intemperans (unmäßig). – effrenatus (zügellos). – lascivus. petulans (mutwillig, u. zwar lasc. spielend-, schalkhaft mutwillig, pet. frech mutw. [Ggstz. modestus]; alle diese v. Pers.). – ferox (sich wild gebärdend, v. Pers.). – effusus. profusus (das Maß überschreitend, maßlos, v. Lebl.). – au. vor Freude, impotens laetitiae; laetitiā od. gaudio exsultans: au. sein, lascivire (vor Mutwillen); luxuriari (in der Freude schwelgen); exsultare (v. Pers., vor Freude hüpfen u. springen, mit u. ohne den Zus. gaudio, laetitiā; aber auch von Bühnenstücken, in denen das Maß überschritten wird); in iocos effundi (sich in vielen Scherzen ergehen. ausgel. scherzen): ganz au. sein, in omnes ludos et in omnes iocos se resolvere: vor Freuden ganz au. sein, laetum esse omnibus laetitiis. – eine au. Freude, laetitia exsultans, gestiens, exsultans gestiensque, effusa, praeter modum elata: au. Heiterkeit, profusa hilaritas: au. Mutwille, Scherz, lascivia ioci: au. Art zu scherzen, profusum iocandi genus.Adv.intemperanter; effrenate; effuse; praeter modum (über das Maß). – au. lustig, nimis elatus laetitiā: au. mutwillig, effuse petulans: au. lachen, in cachinnos effundi.

    deutsch-lateinisches > ausgelassen

  • 12 jauchzen

    jauchzen, gaudio od. laetitiā exsultare oder gestire (vor Freude frohlocken). – laetari et triumphare. gaudio triumphare u. bl. triumphare (vor Freude jubeln). – laetos tollere clamores (ein Freudengeschrei erheben). – über den Sieg j., exsultare victoriā. – jauchzende Freude, laetitia exsultans. Jauchzen, das, laetitia exsultans (jauchzende Freude). – strepentium clamor (das Geschrei der aus Mut, Zuversicht Lärmenden). – Ist es = Freudengeschrei, s. d.

    deutsch-lateinisches > jauchzen

  • 13 tripudio

    trĭpŭdĭo, āre - intr. - [st2]1 [-] danser (dans les cérémonies religieuses). [st2]2 [-] danser, sauter, bondir, trépigner.    - virilem in modum tripudiare, Sen. Tranq. 17, 4; id. Q. N. 7, 32, 3: danser d'une manière virile.    - ad symphoniam quattuor tripudiantes procurrerunt, Petr. 36: quatre danseurs accoururent au son de la musique.    - exsultans et tripudians, Cic. Sest. 41, 88: sautant et dansant de joie.
    * * *
    trĭpŭdĭo, āre - intr. - [st2]1 [-] danser (dans les cérémonies religieuses). [st2]2 [-] danser, sauter, bondir, trépigner.    - virilem in modum tripudiare, Sen. Tranq. 17, 4; id. Q. N. 7, 32, 3: danser d'une manière virile.    - ad symphoniam quattuor tripudiantes procurrerunt, Petr. 36: quatre danseurs accoururent au son de la musique.    - exsultans et tripudians, Cic. Sest. 41, 88: sautant et dansant de joie.
    * * *
        Tripudio, tripudias, tripudiare. Cic. Danser, Trepiner.

    Dictionarium latinogallicum > tripudio

  • 14 exsulto

    exsulto ( exult-), āvi, ātum, 1, v. freq. n. [id.], to spring vigorously, to leap or jump up (class.; esp. in the trop. signif.).
    I.
    Lit.:

    equi ferocitate exsultantes,

    Cic. Off. 1, 26, 90:

    equi,

    Nep. Eum. 5:

    exsultantes loligines,

    Cic. Div. 2, 70, 145: pisciculi, id. Fragm. ap. Non. 66, 1:

    pecora exsultantia,

    Plin. 18, 35, 88, § 364:

    taurus in herba,

    Ov. M. 2, 864; cf. id. ib. 11, 79:

    (curetes) in numerum exsultant,

    i. e. dance, Lucr. 2, 631.—
    B.
    Of inanimate subjects:

    sanguis emicat exsultans alte,

    Lucr. 2, 195:

    pila exsultat,

    Sen. Q. N. 6, 10 fin.:

    exsultant aestu latices,

    Verg. A. 7, 464; cf. Plin. 31, 10, 46, § 114:

    exsultant vada atque aestu miscentur harenae,

    Verg. A. 3, 557:

    glaebae,

    Plin. 18, 19, 49, § 179: densiores circa pampini exsultant, spring up, i. e. come up, grow up, id. 17, 22, 35, § 180:

    breves (syllabae) si continuantur, exsultant,

    to skip, hop, Quint. 9, 4, 91.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to gambol about, move freely, expatiate:

    hic (in pectore) exsultat pavor ac metus,

    riot, gambol, Lucr. 3, 141:

    cum sit campus, in quo exsultare possit oratio,

    Cic. Ac. 2, 35, 112; cf.:

    in reliquis (orationibus) exsultavit audacius (Demosthenes),

    id. Or. 8, 26:

    assurgendi exsultandique in laudando licentia,

    Quint. 2, 2, 9:

    solidos novus exsultabis in actus,

    will undertake with alacrity, Stat. S. 4, 4, 38.—
    B.
    In partic., to exult, rejoice exceedingly; to run riot, to revel; to vaunt, boast: exsultantem te et praefidentem tibi repriment legum habenae, Poët. ap. Cic. de Or. 3, 41, 166; cf.:

    rex ille (Tarquinius) victoriis divitiisque subnixus, exsultabat insolentiā,

    id. Rep. 2, 25; and:

    exsultasse populum insolentiā libertatis,

    id. ib. 1, 40:

    exsultare eam (partem animi) in somno immoderateque jactari,

    id. Div. 1, 29, 60: exsultare voluptate, id. Fragm. ap. Non. 301, 7 (Rep. 3, 36 ed. Mos.):

    laetitiā,

    id. Clu. 5, 14; id. Tusc. 5, 6, 16 (with temere gestiens); id. Att. 15, 21, 1; Liv. 27, 2, 2:

    gaudio,

    Cic. Phil. 2, 27, 66:

    victoriā,

    id. Rosc. Am. 6, 16; cf.

    successu,

    Verg. A. 2, 386:

    gestis,

    Tac. Agr. 8:

    vana spe,

    Quint. 6, 4, 17 et saep.: in ruinis alicujus, [p. 706] Cic. Balb. 26, 58: in omni crudelitate, id. Fragm. ap. Non. 300, 26 (Rep. 2, 41 ed. Mos.):

    Graeci exsultant, quod, etc.,

    id. Att. 6, 1, 15: dum histrio in cubiculum principis exsultaverit (= exorchêsaito, Gronov.), Tac. A. 11, 28 (al. insultaverit).— Absol.:

    illa theatra (i. e. spectatores) exsultant,

    Cic. Leg. 2, 15, 39 Mos. N. cr.:

    furorem exsultantem reprimere,

    id. Sest. 44, 95; cf.:

    exsultantem laetitiam comprimere,

    id. Top. 22, 86:

    laus in qua maxime ceterorum exsultat oratio,

    id. Fin. 1, 16, 54.—Hence, ex-sultans ( exult-), antis, P. a.
    * A.
    (Acc. to I. B. fin.) Of short syllables, skipping, hopping:

    paululum morae damus inter ultimum ac proximum verbum... alioqui sit exsultantissimum et trimetri finis,

    Quint. 9, 4, 108.—
    B.
    (Acc. to II. B.)
    1.
    Boastful, vain-glorious:

    turbati aut exsultantis animi motus,

    Tac. H. 1, 17.—
    2.
    Of an orator or an oration, diffuse, prolix:

    fiunt pro grandibus tumidi... laetis corrupti, compositis exsultantes,

    Quint. 10, 2, 16; cf. id. 12, 10, 12; 8, 3, 56; 9, 4, 69 (with remissae);

    10, 4, 1: Cicero supra modum exsultans et superfluens,

    Tac. Dial. 18.— Hence, * Adv.: exsultanter, diffusely, at large; only comp.:

    quae hilarius et quasi exsultantius scripsi,

    Plin. Ep. 3, 18, 10.

    Lewis & Short latin dictionary > exsulto

  • 15 exsulto

    (exulto), āvī, ātum, āre [intens. к exsilio ]
    1) прыгать, подпрыгивать ( pila exsultat Sen); скакать, резвиться ( taurus exsultat in herbā O)
    e. in numerum Lcr — танцевать, плясать
    2) бить фонтаном, ключом (sanguis emĭcat exsultans Lcr)
    3) бушевать, клокотать, волноваться ( exsultant aestu latĭces V); вскипать ( medicamen exsultat O); бурно разрастаться ( exsultant pampīni PM); трепетать ( exsultat pavor ac metus Lcr); радоваться ( in ruinis alicujus C); ликовать (gaudio C; successu V; vanā spe O)
    4) хвастаться, кичиться ( aliqua re C)

    Латинско-русский словарь > exsulto

  • 16 Mútemús clipeós, Danaúmqu(e) insignia nóbis Áptemús

    Обменяем щиты и приладим себе знаки данайцев.
    Вергилий, "Энеида", II, 386-91:
    Átqu(e) hic súccess(u) éxsultáns animísque Coróebus,
    Ó socií qua príma, inquít, Fortúna salútis
    Mónstrat itér, quaqu(e) óstendít se déxtra, sequámur;
    Mútemús clipeós, Danaúmqu(e) insígnia nóbis
    Aptemús. Dolus, án virtús, quis in hóste requírat?
    Arma dabúnt ipsí.
    Боя исход и порывы души возбуждают Кореба,
    "О, друзья, - говорит он, - спасительный путь, что указан
    Первой удачей, на коем она благосклонна, мы примем!
    Данаев. Хитрость иль доблесть против врага, кто рассудит?
    Сами оружие нам дадут они".
    (Перевод В. Брюсова)
    Я скоро докажу им, что мы лучшие христиане, чем они. Я хочу разбить их собственным оружием: mutemus clipeos, предоставьте мне действовать. В скором времени я покажу им свою веру с помощью своих сочинении. (Вольтер - Гельвецию, 2.I 1761.)
    Это был гребень шлема гигантского датчанина, которого он убил во время поединка на Святой земле, происшедшего из-за ссоры по поводу целомудрия супруги или дочери императора - предание точно об этом не упоминает, и таким образом, как говорит Вергилий:
    Mutemus clipeos, Danaumque insignia nobis Aptemus. (Вальтер Скотт, Уэверли, или шестьдесят лет назад.)

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Mútemús clipeós, Danaúmqu(e) insignia nóbis Áptemús

  • 17 exsultanter

    exsultanter (exultanter), Adv. (exsultans), ausgelassen, mit ausgelassener Freude, alqd exs. excipere od. accipere, Cypr. epist. 51, 1 u. 61, 1. – Compar., quasi exsultantius scripsi, maßloser, freier, Plin. ep. 3, 18, 10.

    lateinisch-deutsches > exsultanter

  • 18 iuveniliter

    iuvenīliter, Adv. (iuvenilis), jugendlich, nach Art der Jugend, Annibal iuv. exsultans, Cic. de sen. 10: ut in perfectum virum iuv. accrescatis, Augustin. serm. 216, 7. – / Bei Ovid jetzt überall iuvenaliter, w. s.

    lateinisch-deutsches > iuveniliter

  • 19 superfluo [2]

    2. super-fluo, flūxī, ere, I) intr. überfließen, überströmen, A) eig.: a) übh.: tum in aeneo vase leniter coquuntur, ne superfluant, Cels. 6, 18, 2. – b) v. Gewässern: si (Nilus) immodicus superfluxit tardeque decessit, Sen. de ben. 6, 7, 3: Apolloniae in Ponto fons iuxta mare aestate tantum superfluit, Plin. 31, 51: superfluentis Nili receptacula, Tac. ann. 2, 61. – B) übtr.: a) übh., im Bilde, ut nimis redundantes nos et superfluentes iuvenili quādam dicendi impunitate et licentiā reprimeret et quasi extra ripas diffluentes coerceret, Cic. Brut. 316: u. so absol., quibus (Cicero) non satis pressus, sed supra modum exsultans et superfluens videretur, Tac. dial. 18. – b) Überfluß haben, mit Abl. cum Venetis Aquileia superfluit armis, Sil. 8, 604. – absol., superbus et superfluens, im Überflusse lebend, Catull. 29. 7 (6). – c) im Überflusse (in Überzahl)-, mehr als hinlänglich vorhanden sein, in urbe tam beata cum tot superfluant virgines, Sen. contr. 1, 3, 4: nimia superfluentis populi frequentia, zus. = Übervölkerung, Sen. ad Helv. 7, 4: superfluente multitudine, Tac. hist. 3, 58: cotidie magis magisque superfluentibus bonis, Petron. 125, 2: hic erit pecunia non superfluens, sed ad sanum modum habendi parata, Sen. de ben. 1, 11, 5: quem (fortuiti sermonis contextum) iurgantibus etiam mulierculis superfluere video, Quint. 10, 7, 13: tanta claritas superfluit, Plin. 4, 24. – d) überflüssig sein, nihil neque desit neque superfluat, Quint. 8, 2, 22 (u. so 12, 10, 16): in Tusculanam villam reportatis quae superfluebant cotidiani usus deliciis, Plin. 36, 115. – II) tr.: 1) etw. überströmen, nubes autem superfluxerunt rorem, Itala (Vindob.) prov. 3, 20. – 2) vor etw. vorbeifließen, übtr., nec quae dicentur superfluent aures, wir »geht zu einem Ohre hinein und zum anderen hinaus«, Quint. 2, 5, 13.

    lateinisch-deutsches > superfluo [2]

  • 20 tripudio

    tripudio, āre (tripudium), im Dreischritte tanzen, den Dreischritt stampfen, a) eig.: vom wilden Waffentanze der salischen Priester, qui in honesto saltatu tripudiant, Lact. 1, 21, 45. dann der in den Kampf ziehenden Krieger wilder Völker, tripudiantes more suo, ihren Nationaltanz aufführend, von den Hispaniern, Liv. 23, 26, 9. – b) von dem altröm. krieger. Tanze bei feierlichen und fröhlichen Gelegenheiten übh., von Bacchanten, Acc. tr. 250: sacro gradu. Ven. Fort.: crebris saltibus, Mamert. grat. act., inter lusum ac festa tempora virilem in modum, Sen.: in privato pulpito, Sen.: in terra, v. Winzern an den Faunalien, Porphyr. Hor. carm, 3, 18, 15: chorus canebat dextrorsumque primo tripudiando ibat, Mar. Victorin. 1, 16, 15. p. 60, 9 K. – dah. übtr., tot in funeribus rei publicae exsultans ac tripudians (gleichs. vor Siegesfreude tanzend), Cic. Sest. 88: honesta saltatio, quā tripudiat animus, Ambros. in Luc. 6. §. 8. – tripodians (pes), der Versfuß ñ––, Diom. 479, 17. – / Nbf. tripodo, s. bes.

    lateinisch-deutsches > tripudio

См. также в других словарях:

  • Exultant — Ex*ult ant, a. [L. exsultans, exsultantis, p. pr. of exsultare. See {Exult}.] Inclined to exult; characterized by, or expressing, exultation; rejoicing triumphantly. [1913 Webster] Break away, exultant, from every defilement. I. Tay;or. [1913… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Порядок полиблефаридовые (Polyblopharidales) —         Этот порядок объединяет около 10 небольших родов, состоящих преимущественно из одноклеточных форм. Наиболее изученными, имеющими практическое значение, являются виды рода дюналиелла (Dunaliella). Это самый крупный род порядка,… …   Биологическая энциклопедия

  • Nortia — is the Latinized name of an Etruscan goddess whose sphere of influence was time, fate, destiny[1] and chance. The Etruscan form was perhaps Nurtia.[2] Variant manuscript readings include Norcia, Norsia, Nercia, and Nyrtia. Contents 1 Ritual of… …   Wikipedia

  • Carl Ludwig Sprenger — was a German botanist, born on 30 November 1846 at Güstrow, Mecklenburg and died 13 December 1917 on the island of Corfu.[1] Canna Italian Group Austria , Sprenger 1893 Sprenger lived in Naples from 1877 to 1917, and was a partne …   Wikipedia

  • Carl Ludwig Sprenger — fue un botánico alemán ( * 30 de noviembre de 1846, Güstrow, Mecklenburg 13 de diciembre de 1917, isla de Corfú.[1] Sprenger vivió en Nápoles de 1877 a 1917, y fue socio de la firma de horticultura Dammann Co. de San Giovanni a Teduccio , Nápoles …   Wikipedia Español

  • Greece — • History of the country and church Catholic Encyclopedia. Kevin Knight. 2006. Greece     Greece     † …   Catholic encyclopedia

  • Liste de locutions latines — Cet article contient une liste de locutions latines présentée par ordre alphabétique. Pour des explications morphologiques et linguistiques générales, consulter l article : Expression latine. Sommaire  A   B … …   Wikipédia en Français

  • ACROTATUS Arei — fil. prioris nepos, cuius amore deperiens, Chelidonis, uxor Cleonymi, patris Arei, acerbas amauti marito iuxtaque infames praebuit nuptias: neque enim civem latebat ullum ab uxore eum fastidiri, ita cum ad publicam domestica accessisser aegritudo …   Hofmann J. Lexicon universale

  • ARNAN — sil. Raphaiae. 1. Paral. c. 3. v. 21. Latine Exsultans, sive arca corum, aut lux filii. vel lux aut maledictio permanens vel aeterna …   Hofmann J. Lexicon universale

  • CAUDA Pavonis — Poetarum carminibus, ob gemmas fuas seu oculos suos non patum commendatur. Lucret. l. 2. v. 805. Caudaque pavonis, largâ cum luce repleta est, Consim mutat ratione obversa colores. Ovidius, Metam. l. 15. Fab. 35. v. 385. Iunonis volucrem, quae… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • CHOROEBUS — Iuvenis apud Virg. l. 2. Aen. v. 341. Iuvenisque Choroebus Mygdonides, illis qui ad Troiam forte diebus Venerat, insanô Cassandrae incensus amore. Et postea, v. 386. Atque hic exsultans successu, animisque Choroebus. Ac paulo post, v. 407. Non… …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»