Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

exitus

  • 1 exitus

    exitus, ūs, m. (exeo), das Herausgehen, der Ausgang, griech. εξοδος, I) eig. u. meton.: A) eig.: α) der Pers.: reditum mihi gloriosum iniuria tua dedit, non exitum calamitosum, Cic.: omni exitu et pabulatione interclusi, Caes.: m. ab u. Abl., ne exitus inclusis ab urbe esset, Liv. 38, 4, 6. – Plur., singulorum hominum occultos exitus asservare, Caes. – β) lebl. Ggstde.: exitus introitusque elementis redditus, Lucr.: ex. faustus (classis), Abfahrt, Lucr.: fit liber minus exitus amni, Ausfluß, Lucr.: septem exitus Istri, Val. Flacc.: (tibiae) recto exitu graviorem spiritum reddunt, Quint. – B) meton., der Ausgang, als Ort, aedificii, Nep.: quod (posticum) devium maximi atque occultissimi exitus erat, Liv.: ex. paludis, Mündung, Plin.: exitus cibi, After, Plin. – Plur., septem exitus ex domo fecerat, Liv. – II) übtr.: A) im allg.: quae plurimos exitus dant ad eiusmodi digressionem, die die meiste Veranlassung zu solchen Ausschweifungen (in der Rede) darbieten, Cic. de or. 2, 312. – cum exitus (Auskunft, Aufschluß) ab utroque datur conturbato errantique regi, Cic. de fin. 5, 63. – B) insbes.: 1) der Ausgang = das Ende, Ziel, a) im allg.: ex. orationis (Ggstz. principium), Cic.: adducta ad exitum quaestio est, Cic.: exitum alci rei imponere, Liv. – quae (fuga) ipsa exitum non habebat, zu keinem Ziele führte, Cic. – hic fuit oppugnationis exitus, Caes.: in exitu est meus consulatus, Cic.: in exitu iam annus erat, Liv.: exitu superioris anni, Liv. – ex. vitae, Nep., mortis, Dict., ex. vitae mortisque, Vell. (vgl. Deder. Dict. 4, 15). – exitum (ein Grab) facere alci, Corp. inscr. Lat. 8, 1213. – verba, quae casus habent in exitu similes, Varro LL. – Plur., causae rerum atque exitus, Cic.: perditae civitates hos solent exitus exitiales habere, letzte Stadien, die zum Untergang führen, Cic.: tristes exitus habere, Cic.: habent exitus aut in a aut in e, Varro LL. – b) insbes.: α) wie εξοδος, der Ausgang = letzte Teil einer Tragödie, die Katastrophe, mimi, fabulae, Cic. Cael. 65: ut tragici poëtae, cum explicare argumenti exitum non potestis, gleichs. den Knoten des Stückes nicht lösen könnt, Cic. de nat. deor. 1, 53. – β) prägn., das Ende = das Lebensende, Seiani, Plin.: avunculi, Plin. ep.: humanus, Cic. – Plur., nonnumquam bonos exitus habent boni, Cic. – 2) wie εξοδος, der Endpunkt, die Schlußerklärung, das Resultat, worauf eine Rede, eine Beratung usw. hinausläuft, exitus fuit orationis, Caes.: ut nullus exitus imponeretur sermonibus, sodaß man immer noch zu keinem Endpunkte (Resultate) kommen konnte, Liv.: disceptatio sine exitu fuit, Liv. – 3) der Ausgang = der Erfolg, das Resultat, das Schicksal, das etwas hat, eventus atque ex. rerum, Cic.: ex. futuri temporis, Hor.: Cottae consilium quem haberet exitum, Caes.: cum esset incertus exitus et anceps fortuna belli, Cic. – Plur., haec omnia meliores exitus habebunt, Cic. – Sprichw., exitus acta probat, Ov. her. 2, 85.

    lateinisch-deutsches > exitus

  • 2 exitus

    exitus, ūs, m. (exeo), das Herausgehen, der Ausgang, griech. εξοδος, I) eig. u. meton.: A) eig.: α) der Pers.: reditum mihi gloriosum iniuria tua dedit, non exitum calamitosum, Cic.: omni exitu et pabulatione interclusi, Caes.: m. ab u. Abl., ne exitus inclusis ab urbe esset, Liv. 38, 4, 6. – Plur., singulorum hominum occultos exitus asservare, Caes. – β) lebl. Ggstde.: exitus introitusque elementis redditus, Lucr.: ex. faustus (classis), Abfahrt, Lucr.: fit liber minus exitus amni, Ausfluß, Lucr.: septem exitus Istri, Val. Flacc.: (tibiae) recto exitu graviorem spiritum reddunt, Quint. – B) meton., der Ausgang, als Ort, aedificii, Nep.: quod (posticum) devium maximi atque occultissimi exitus erat, Liv.: ex. paludis, Mündung, Plin.: exitus cibi, After, Plin. – Plur., septem exitus ex domo fecerat, Liv. – II) übtr.: A) im allg.: quae plurimos exitus dant ad eiusmodi digressionem, die die meiste Veranlassung zu solchen Ausschweifungen (in der Rede) darbieten, Cic. de or. 2, 312. – cum exitus (Auskunft, Aufschluß) ab utroque datur conturbato errantique regi, Cic. de fin. 5, 63. – B) insbes.: 1) der Ausgang = das Ende, Ziel, a) im allg.: ex. orationis (Ggstz. principium), Cic.: adducta ad exitum quaestio est, Cic.: exitum alci rei imponere, Liv. – quae (fuga) ipsa exitum non habebat, zu keinem Ziele führte, Cic. – hic fuit oppugnationis exitus,
    ————
    Caes.: in exitu est meus consulatus, Cic.: in exitu iam annus erat, Liv.: exitu superioris anni, Liv. – ex. vitae, Nep., mortis, Dict., ex. vitae mortisque, Vell. (vgl. Deder. Dict. 4, 15). – exitum (ein Grab) facere alci, Corp. inscr. Lat. 8, 1213. – verba, quae casus habent in exitu similes, Varro LL. – Plur., causae rerum atque exitus, Cic.: perditae civitates hos solent exitus exitiales habere, letzte Stadien, die zum Untergang führen, Cic.: tristes exitus habere, Cic.: habent exitus aut in a aut in e, Varro LL. – b) insbes.: α) wie εξοδος, der Ausgang = letzte Teil einer Tragödie, die Katastrophe, mimi, fabulae, Cic. Cael. 65: ut tragici poëtae, cum explicare argumenti exitum non potestis, gleichs. den Knoten des Stückes nicht lösen könnt, Cic. de nat. deor. 1, 53. – β) prägn., das Ende = das Lebensende, Seiani, Plin.: avunculi, Plin. ep.: humanus, Cic. – Plur., nonnumquam bonos exitus habent boni, Cic. – 2) wie εξοδος, der Endpunkt, die Schlußerklärung, das Resultat, worauf eine Rede, eine Beratung usw. hinausläuft, exitus fuit orationis, Caes.: ut nullus exitus imponeretur sermonibus, sodaß man immer noch zu keinem Endpunkte (Resultate) kommen konnte, Liv.: disceptatio sine exitu fuit, Liv. – 3) der Ausgang = der Erfolg, das Resultat, das Schicksal, das etwas hat, eventus atque ex. rerum, Cic.: ex. futuri temporis, Hor.: Cottae consilium quem haberet exitum, Caes.: cum esset
    ————
    incertus exitus et anceps fortuna belli, Cic. – Plur., haec omnia meliores exitus habebunt, Cic. – Sprichw., exitus acta probat, Ov. her. 2, 85.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > exitus

  • 3 exitus

        exitus ūs, m    [ex + 1 I-], a going out, going forth, egress, departure: omni exitu interclusi, Cs.: hominum exitūs adservare, Cs.: ne exitus inclusis ab urbe esset, L.— A way of egress, outlet, passage: angustus portarum, Cs.: de multis nullus, Iu.: insula exitūs maritimos habet: septem e domo, L.—Fig., a way out, end, close, conclusion, termination: orationis: adducta ex exitum quaestio est: magnarum initia rerum facilem exitum habuerunt, Cs.: casūs habent in exitu similīs (verba): Hinc omne principium, huc refer exitum, H.: in exitu iam annus erat, L.: oppugnationis, Cs.: fabulae, catastrophe: vitae, N.: tristīs exitūs habuit consulatus: causae, quae plurimos exitūs dant ad eius modi degressionem, i. e. opportunities. —End of life, end, death: Caesaris: hic exitus illum tulit, etc., V.: saevus, Iu.: bonos exitūs habere.— A means, method, way, device, solution: exitus ab utroque datur regi: defensionis.— An issue, result, event: incertus belli: huius diei: de exitu rerum sentire, Cs.: futuri temporis, H.: spei, accomplishment, L.: sine exitu esse, without result, L.: ingens, V.: meliores habere exitūs: (fortuna) Belli secundos reddidit exitūs, H. — Prov.: Exitus acta probat, the event justifies the deed, O.
    * * *
    exit, departure; end, solution; death; outlet, mouth (of river)

    Latin-English dictionary > exitus

  • 4 exitus

    exitus exitus letalis исход смертельный

    Латинско-русский словарь > exitus

  • 5 exitus

    exitus exitus, us m результат, конец

    Латинско-русский словарь > exitus

  • 6 exitus

    exitus exitus, us m исход, конец

    Латинско-русский словарь > exitus

  • 7 exitus

    exitus exitus, us m исход

    Латинско-русский словарь > exitus

  • 8 exitus

        exitus    P. of exeo.
    * * *
    exit, departure; end, solution; death; outlet, mouth (of river)

    Latin-English dictionary > exitus

  • 9 exitus

    exitus (Lat)
    1. Tod m;
    2. PROZESSR Ausgang m (eines Verfahrens);
    3. ZOLLR Ausfuhrzoll m

    English-german law dictionary > exitus

  • 10 Exitus

    Exitus m =, = мед. смерть, смерте́льный [лета́льный] исхо́д

    Allgemeines Lexikon > Exitus

  • 11 exitus

    exitus, us, m., egress, outlet; issue, Mt. 22:9; H. 13:7; [Jas. 5:10].*

    English-Latin new dictionary > exitus

  • 12 Exitus

    Exitus m
    kein pl med ölüm

    Wörterbuch Deutsch-Türkisch Kompakt > Exitus

  • 13 exitus

    1.
    exĭtus, a, um, Part., from exeo, II.
    2.
    exĭtus, ūs, m. [exeo], a going out or forth, egress, departure (class., esp. in the trop. signif.).
    I.
    Lit.:

    reditum mihi gloriosum injuria tua dedit, non exitum calamitosum,

    Cic. Par. 4, 29:

    omni exitu et pabulatione interclusi,

    Caes. B. G. 7, 44 fin.:

    exitum sibi parere,

    id. B. C. 3, 69, 3.—In plur.:

    singulorum hominum occultos exitus asservare,

    Caes. B. C. 1, 21, 4; 1, 25, 4. —Of things:

    introitusque elementis redditus exstat,

    Lucr. 6, 494:

    exitus ut classi felix faustusque daretur,

    a setting sail, departure, id. 1, 100:

    amnis,

    a flowing out, discharge, id. 6, 727: animaï (i. e. venti), a bursting or rushing out, id. 6, 586; cf. Quint. 1, 11, 7.—
    B.
    Transf., concr., way of egress, outlet, passage:

    exitum non habent, ac pervium non est,

    Varr. L. L. 5, § 145 Müll.:

    cum angusto portarum exitu se ipsi premerent,

    Caes. B. G. 7, 28, 3:

    in exitu paludis,

    mouth, Plin. 2, 103, 106, § 226:

    cibi,

    vent, id. 11, 34, 40, § 116 et saep.:

    si de multis nullus placet exitus,

    Juv. 6, 33.—In plur.:

    insula undique exitus maritimos habet,

    Cic. Verr. 2, 2, 75, § 185:

    septem exitus e domo fecerat,

    Liv. 39, 51, 5; Col. 6, 30, 8:

    alvorum,

    Plin. 21, 14, 48, § 82 et saep.
    II.
    Trop.
    A.
    A way out, an end, close, conclusion, termination (syn.: eventus, eventum).
    1.
    In gen.:

    hujus orationis difficilius est exitum quam principium invenire,

    end, close, Cic. de Imp. Pomp. 1, 3; cf.: quemadmodum expediam exitum hujus institutae orationis, non reperio, id. Fam. 3, 12, 2:

    exitus fuit orationis,

    Caes. B. G. 4, 8, 1:

    ut tragici poëtae, cum explicare argumenti exitum non potestis, confugitis ad deum,

    Cic. N. D. 1, 20, 53:

    adducta ad exitum quaestio est,

    id. Tusc. 5, 6, 15; cf.:

    ad exitum pervenire,

    id. Fam. 10, 22, 2; id. Or. 33, 116:

    ita magnarum initia rerum celerem et facilem exitum habuerunt,

    Caes. B. C. 3, 22 fin.:

    verba quae casus habent in exitu similes,

    at the end, Cic. Or. 49, 164; cf.

    in the foll.: fugam quaerebamus omnes, quae ipsa exitum non habebat,

    end, aim, id. Phil. 5, 16, 42:

    hinc omne principium, huc refer exitum,

    Hor. C. 3, 6, 6 et saep.:

    in exitu est meus consulatus,

    Cic. Mur. 37, 80; cf.: in exitu jam annus erat Liv. 35, 10, 1:

    superioris anni,

    id. 30, 26, 2:

    veris,

    Plin. 17, 22, 35, § 170:

    oppugnationis,

    Caes. B. C. 3, 9, 8:

    mimi, fabulae,

    the catastrophe, conclusion, Cic. Cael. 27, 65:

    vitae,

    end of life, latter end, Nep. Eum. 13; cf.:

    vitae mortisque,

    Vell. 2, 7, 1.—In plur.:

    tristes exitus habuit consulatus,

    Cic. Brut. 34, 128: eae causae sunt plenissimae, quae plurimos exitus dant ad ejusmodi degressionem, outlets, i. e. opportunities, id. de Or. 2, 77, 312: habent exitus aut in a aut in e, etc., Varr. L. L. 10, § 62 Müll.—
    2.
    In partic., end of life, end, death:

    natura ad humanum exitum (Romulum) abripuit,

    Cic. Rep. 1, 16 fin.:

    duravere usque ad Sejani exitum,

    Plin. 8, 58, 74, § 197; Amm. 14, 11:

    exitus in dubio est,

    Ov. M. 12, 522:

    Thrasymachi,

    Juv. 7, 204:

    saevus et illum exitus eripuit,

    id. 10, 127; 271.—In plur.:

    nonnumquam bonos exitus habent boni,

    Cic. N. D. 3, 37, 89:

    non igitur fatales exitus habuerunt,

    id. Div. 2, 9, 24.—
    3.
    A means, method, way, device, solution of a difficulty:

    cum autem exitus ab utroque datur conturbato errantique regi,

    Cic. Fin. 5, 22, 63:

    non solum viam quaestus invenerunt, verum etiam exitum ac rationem defensionis,

    id. Verr. 2, 3, 82, § 190:

    jam nullum fortunis communibus exitum reperietis,

    id. Dom. 47, 123.—
    B.
    Issue, result, event, i. q. eventus:

    si mihi alterutrum de eventu atque exitu rerum promittendum est,

    Cic. Fam. 6, 1, 5:

    in unum exitum spectare,

    id. de Or. 1, 20, 92:

    videtur ad exitum venisse quaestio,

    id. Tusc. 5, 7, 18; id. Fin. 2, 1, 3:

    neque exitum legis esse in meretrice publicanda,

    i. e. the law would be without proper effect, id. Inv. 2, 40, 118, v. the context:

    de exitu rerum sentire,

    Caes. B. G. 7, 52 fin.:

    incerto etiam nunc exitu victoriae,

    id. ib. 7, 62, 6:

    de exitu fortunarum suarum consultabant,

    id. ib. 7, 77, 1; cf. id. ib. 3, 8, 3; and:

    prudens futuri temporis exitum Caliginosa nocte premit deus,

    events, Hor. C. 3, 29, 29: ut quae rei publicae polliceremur, exitu praestaremus, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 8, 3:

    exitum rei imponere,

    Liv. 37, 19, 1:

    quaestiones ad exitum perductae,

    id. 40, 19, 10:

    ad exitum spei pervenire,

    accomplishment, id. 5, 12, 4; so,

    serae exitum spei exspectare,

    id. 5, 6, 2:

    sine exitu esse,

    without result, id. 32, 40, 3.—In plur.:

    fortasse haec omnia meliores habebunt exitus,

    Cic. Fam. 2, 16, 6:

    quae (responsa haruspicum) aut nullos habuerint exitus aut contrarios,

    id. Div. 2, 24, 52:

    Liber vota bonos ducit ad exitus,

    Hor. C. 4, 8, 34; cf.:

    (fortuna) Belli secundos reddidit exitus,

    id. ib. 4, 14, 38.—Prov.:

    exitus acta probat,

    the event justifies the deed, Ov. H. 2, 85.

    Lewis & Short latin dictionary > exitus

  • 14 exitus

    [st1]1 [-] exitus, a, um: part. passé de exeo.    - exita aetas, Fest.: déclin de l'âge. [st1]2 [-] exitŭs, ūs, m.: - [abcl][b]a - action de sortir, sortie; chemin pour sortir, issue. - [abcl]b - mort, fin. - [abcl]c - issue, conclusion, événement, résultat, aboutissement, fin, conclusion, terme, but, effet. - [abcl]d - désinence, terminaison (t. de gram).[/b]
    * * *
    [st1]1 [-] exitus, a, um: part. passé de exeo.    - exita aetas, Fest.: déclin de l'âge. [st1]2 [-] exitŭs, ūs, m.: - [abcl][b]a - action de sortir, sortie; chemin pour sortir, issue. - [abcl]b - mort, fin. - [abcl]c - issue, conclusion, événement, résultat, aboutissement, fin, conclusion, terme, but, effet. - [abcl]d - désinence, terminaison (t. de gram).[/b]
    * * *
        Exitus, pen. corr. Aliud participium, apud antiquos. vnde apud Festum, Ad exitam aetatem. L'aage derniere.
    \
        Exitus, huius exitus, pen. corr. Issue, Sortie, Fin, Bout.
    \
        Exitus anni. Liuius. La fin de l'annee.
    \
        Excitus orationis. Caes. La fin d'un propos.
    \
        Exitus principio simillimus. Cic. L'issue toute semblable au commencement.
    \
        Ad exitum. Cicero. Sur la fin.
    \
        Secundi exitus. Horat. Bonne et heureuse fin.
    \
        Tristes exitus. Cicero. Piteuse fin.
    \
        Exitus accessit verbis. Ouid. Il est advenu ainsi qu'il avoit predict.
    \
        Ad exitum adducere aliquid. Cic. Parfaire.
    \
        Contigit exitus quem optamus. Cicero. La fin a esté telle que nous desirons.
    \
        Ad bonos exitus vota ducit Liber. Horat. Meine à bonne fin, Donne bonne issue.
    \
        Praestare exitu pollicita. Plancus Senatui. Faire en la fin ce qu'on a promis.
    \
        Exitus sequitur verba. Ouid. La fin est telle qu'on avoit dict.
    \
        In vnum exitum spectare. Cic. Regarder et considerer la fin.
    \
        In exitu est iam meus Consulatus. Cic. Est à bout.
    \
        Exitus alueorum. Plin. Les trous ou pertuis.

    Dictionarium latinogallicum > exitus

  • 15 Exitus

    m; -, kein Pl.; MED. exitus, death; „Exitus“, sagte der Arzt „he’s / she’s dead“, said the doctor
    * * *
    Ẹx|i|tus ['ɛksitʊs]
    m -, no pl (MED)
    death
    * * *
    Ex·i·tus
    <->
    [ˈɛksitʊs]
    m kein pl MED (fachspr) death, exitus spec
    * * *
    der; Exitus (Med.) death
    * * *
    Exitus m; -, kein pl; MED exitus, death;
    „Exitus“, sagte der Arzt “he’s/she’s dead”, said the doctor
    * * *
    der; Exitus (Med.) death

    Deutsch-Englisch Wörterbuch > Exitus

  • 16 exitus

    ['eksɪtəs]
    n (MED)
    Exitus m (spec), Tod m
    * * *
    exitus [ˈeksıtəs] s MED Exitus m, Tod m

    English-german dictionary > exitus

  • 17 exitus

    ūs m. [ exeo ]
    1) место выхода, выход (e domo L; ab urbe L)
    e. cibi анат. PMānus
    3) повод (exitūs dare ad aliquid C)
    5) грам. окончание ( exitum habere in a Vr)
    6) развязка ( fabulae C); заключение (orationis C, Cs); исход, конец, завершение (anni L; vitae Nep, VP)
    perducere aliquid ad exitum C — довести что-л. до конца
    7) результат, успех (e. rerum C)
    8) кончина, смерть C, PM, PJ

    Латинско-русский словарь > exitus

  • 18 exitus

    s èxitus
    Def. del Termcat: Mort d'una persona que té lloc dins del recinte d'un hospital, el qual assumeix les responsabilitats legals que se'n deriven.

    English-Catalan dictionary > exitus

  • 19 Exitus

    Ex·i·tus <-> [ʼɛksitʊs] m
    death, exitus spec

    Deutsch-Englisch Wörterbuch für Studenten > Exitus

  • 20 exitus

    1. Exitus m, Tod m; 2. Ausflußöffnung f, Ausgang m

    Fachwörterbuch Medizin Englisch-Deutsch > exitus

См. также в других словарях:

  • exitus — s.n. (livr.) Moarte, sfârşit. – cuv. lat. Trimis de claudia, 17.06.2004. Sursa: DEX 98  ÉXITUS s. v. decedare, deces, dispariţie, moarte, pieire, prăpădire, răposare, sfârşit, stingere, sucombare. Trimis de siveco, 13.09.2007. Sursa: Sinonime … …   Dicționar Român

  • Exitus — Saltar a navegación, búsqueda Exitus es un término latino significa «salida» y se emplea en medicina como simplificación de la expresión más correcta Exitus Letalis, que literalmente significa «salida mortal» o «salida que causa la muerte» o más… …   Wikipedia Español

  • Exitus — Sm Tod per. Wortschatz fach. (19. Jh.) Entlehnung. Entlehnt aus l. exitus, eigentlich Herausgehen, Ausgang , zu l. exīre (exitum) weggehen , zu l. īre gehen und l. ex .    Ebenso ne. exit. Zu den Präfigierungen von l. īre gehen gehören als tu… …   Etymologisches Wörterbuch der deutschen sprache

  • Exitus — Exitus,der:⇨Tod(1) Exitus→Tod …   Das Wörterbuch der Synonyme

  • Exĭtus — (lat.), Ausgang, Ende …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • exitus — index egress, end (termination), event, outlet, result Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • Exitus — Ableben; Sterben; Lebensende; Abschied; Tod * * * Ẹx|i|tus 〈m.; ; unz.〉 Tod, Todesfall [lat., „Ausgang“] * * * Ẹxi|tus, der; [lat. exitus, eigtl. = das Herausgehen, Ausgang] (Med.): Tod. * * * Ẹxitus   [lateinisch, eigentlich »das Herausgehen« …   Universal-Lexikon

  • exitus — An exit or outlet; death. [L. fr. ex eo, pp. itus, to go out] * * * ex·i·tus ek sət əs n, pl exitus DEATH esp fatal termination of a disease …   Medical dictionary

  • Exitus — Muerte (del latín salida). La expresión completa es exitus letalis …   Diccionario de siglas médicas y otras abreviaturas

  • Exitus — Ẹx|itus [aus gleichbed. lat. exitus] m; : 1) Ausgang (allg. u. anatomisch). 2) Tod. Ẹx|itus in ta̱bula: Tod auf dem Operationstisch. Ẹx|itus leta̱lis: tödlicher Ausgang (eines Krankheitsfalles od. eines Unfalles). Ẹx|itus pẹlvis: unterer… …   Das Wörterbuch medizinischer Fachausdrücke

  • Exitus — Exi|tus der; <aus lat. exitus »Ausgang, (Lebens)ende« zu exire »herausgehen«>: 1. Tod, tödlicher Ausgang eines Krankheitsfalles od. Unfalls (Med.). 2. Ausgang (Anat.) …   Das große Fremdwörterbuch

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»