-
121 выдающийся
прил.eminente, insigneвыдающийся вклад — un contributo eccezionaleвыдающееся событие — avvenimento di una portata eccezionaleвыдающиеся представители / деятели — esponenti prestigiosiвыдающиеся способности — capacità eccezionali -
122 заметный
прил.1) (видный, видимый) visibile2) ( явный) sensibile, (ben) evidente, notevole, appariscente3) полн. ф. ( выдающийся) eminente, in vista, notabile -
123 крупный
прил.1) ( о размере) grosso, grande; voluminoso ( объемистый); grosso, grande ( о человеке)2) ( о значении) grande, importante, grosso -
124 prominente
-
125 ectypus
ectypus, a, um (εκτυπος), erhaben, t.t. von erhaben gearbeiteten Kunstsachen in Holz, Erz, Marmor, Edelstein, imaginem Tiberii Caesaris habens ectypam et eminente gemmā, hatte (in einem Ringe) den T. auf einem Kameo abgeformt, Sen. de ben. 3, 26, 1: gemmae, quae ad ectypas scalpturas aptantur, zu Rameos, Plin. 37, 173. – neutr. plur. subst., postea ectypa fecit, erhabene Arbeit, Reliefs, Plin. 35, 152. (vgl. Otfr. Müllers Archäol. § 311, 1).
-
126 emineo
ē-mineo, minuī, ēre, heraus-, hervorragen, I) eig.: 1) im allg.: a) vertikal heraus-, hervorragen, heraus-, hervorstehen, ne quid emineret, ubi ignis hostium adhaeresceret, Caes.: his quae eminebant paulatim in se residentibus, Sen.: et nihil emineant et sint sine sordibus ungues, Ov.: tumulis dumtaxat eminentibus, Curt.: eminentibus venis, Cels.: eminentibus oculis, Cic.: oculis foris eminentibus, Vopisc. – m. ex u. Abl., columella non multum e dumis eminens, Cic.: ex terra nihil eminet, quod etc., Cic.: globus terrae eminens e mari, Cic. – m. in u. Abl., machina, in qua undique praeacuti stimuli eminebant, Val. Max.: in medio fere nemore columnam eminere, Curt. – m. Abl. woraus? iam paulum moles aquā eminebat, Curt.: Dareus curru sublimis eminebat, Curt. – m. Abl. womit? ut capite paululum emineat (paxillus), Cels. – m. extra (über) u. Akk., ut (auris) extra tabulam non emineat, Cels. – m. super u. Akk., belua super ipsos fluctus dorso eminens, Curt.: super eum (ruborem) pustulae eminent, Cels. – mit Ang. wie weit? wie hoch? ut non amplius digitis quattuor ex terra eminerent (stipites), Caes.: altitudo muri L cubitorum eminet spatio, Curt.: petra in altitudinem XXX eminet stadia, Curt.: nostros montes (über unsere B.) per bis sex ulnas eminet locus, Lact. – b) horizontal hervorragen, -stehen, vorstehen, duobus eminentibus promunturiis, Caes.: sinus lunae maxime similis, cum eminent cornua, Curt. – m. Praepp., ex summo temone hastae praefixae ferro eminebant, Curt.: hastae multum ultra temonem eminentes, Curt.: dextra omnis acies extra proelium eminens, Liv.: ita ut per costas ferrum emineret, Liv.: inter radios rotarum plura spicula eminebant, Curt.: hasta in partes eminet ambas, Ov.: iugum directum eminens in mare, Caes.: pars eius ad Arctos eminet, ragt hinaus, Manil. – 2) insbes., a) als mediz. t. t., eminens caro, der fleischige Auswuchs, Scrib. Larg. 227. – b) als t. t. der Malerei, hervortreten, den Vordergrund bilden, ut quaedam eminere in opere, quaedam recessisse credamus, Quint. 2, 17, 21: nec pictura, in qua nihil circumlitum est, eminet, Quint. 8, 5, 26. – im Bilde, quo magis id, quod erit illuminatum, exstare atque eminere videatur, Cic. de or. 3, 101.
II) übtr.: 1) deutlich hervortreten, -sich zeigen, -sichtbar werden od. sein, a) übh.: primum metus eius, mox gaudium eminuit, Plin. ep.: eminet ante oculos, quod petis, ecce tuos, Ov.: sententiae ipsae magis eminent, Quint.: quorum eminet audacia atque proiecta est, Cic. – m. Praepp., toto ex ore crudelitas eminebat, Cic.: cum pigritia et desperatio in omnium vultu emineret, deutlich zu lesen war, Liv. 21, 35, 7: in quorum ore amor eminebat, Sen.: in Poro eminebat auctoritas, Curt.: privata quoque inter publicos honores studia eminebant, Liv.: eminente animo patrio inter publicae poenae ministerium, Liv.: nihil excelsum, nihil quod supra cetera emineat, Liv.: m. Abl. wodurch? quae (altitudo animi) maxime eminet contemnendis et despiciendis doloribus, Cic. – b) dem Klange nach hervortreten, vorklingen, per confusa frementis verba tamen vulgi vox eminet una, Ov. met. 15, 607. – 2) gleichs. hervor-, auftauchen, vix ex gratulando miser iam eminebam, Plaut. capt. 504: si iam tum, cum erit (animus) inclusus in corpore, eminebit foras, wird hinausstreben, Cic. de rep. 6, 29. – 3) hinausragen = hinausstreben, animus in futura eminens, Sen. de tranqu. anim. 9, 2. – 4) hervorragen, hervorstechen, hervorstrahlen = sich auszeichnen, a) v. Pers.: legendus, qui eminebat, Vell.: quos eminere videant altius, Nep. – mit Praepp., eminere inter aequales, Quint.: in his omnibus eminuit Plato, Quint. 1, 12, 15: Demosthenes unus eminet inter omnes in omni genere dicendi, Cic.: supra eam (veritatem) eminere visus est, Sen.: magna quoque ingenia quando plus quam in uno eminuerunt opere? Sen. rhet. – m. Abl. wodurch? armis et robore corporis super ceteros eminens, Curt.: claritudine eminuit, Vell. 2, 130, 1: nihil excelsum, nihil quod supra cetera emineat, in civitatibus fore, Liv. – b) v. Lebl.: tantum eminebat peregrina virtus, Liv.: excellit atque eminet vis, potestas nomenque regium, Cic. – m. Praepp., quibus inter populares aut nobilitas aut opes eminent, Curt.: quae res in negotiis vel bellicis vel civilibus eminebant, Eutr.: sciebas animum eius liberalibus disciplinis... sic esse fundatum, ut supra omnes corporis dolores emineat (erhaben ist), Sen. – m. Abl. wodurch? Philippicas (orationes) Demosthenis isdem eminere virtutibus, Quint. – / Nbf. emino, wov. eminavit, Vulg. (Amiat.) act. apost. 18, 16.
-
127 offenbaren
offenbaren, aperire (eröffnen). – patefacere (offenkundig machen). – manifestum facere (handgreiflich machen). – in medium proferre, auch bl. proferre (zur allgemeinen Kenntnis bringen, im guten Sinne); verb. proferre et patefacere. – indicare (anzeigen, z.B. voluntatem alcis: u. dolorem lacrimis). – enuntiare. evulgare. divulgare (austragen, zur Kenntnis des großen Haufens bringen, was [1825] gar nicht oder nur Vertrauten bekannt sein sollte). – cum hominibus communicare (den Menschen mitteilen, von Gott). – sich offenbaren, patefieri (offenkundig werden); manifesto apparē re (sich offenbar zeigen); eminere (deutlich hervortreten, z.B. eminente animo patrio inter publicae poenaeministerium); se indicare, jmdm. alci (sich anzeigen, zu erkennen geben, v. Pers.): sich deutlich o., apparēre atque exstare; eminere atque apparēre; exstare atque eminere: Gott offenbart sich an jmd., deus potestatem suam in alqo ostendit: die Gottheit offenbart sich durch jmd., divinitas humano generi per alqm praecipit.
-
128 большое дарование
adjgener. eine eminente Begabung
См. также в других словарях:
eminente — ‘Que sobresale por su tamaño entre lo que le rodea’: «Había colocado sus eminentes posaderas sobre el dócil muellaje de la banca» (Rubín Rezagados [Méx. 1991]); y ‘que sobresale por su valía o importancia’: «Contamos hoy con la presencia de una… … Diccionario panhispánico de dudas
eminente — adjetivo 1. (antepuesto / pospuesto) Que sobresale, destaca o se distingue por sus cualidades o méritos en una actividad o profesión: hombre eminente, escritora eminente … Diccionario Salamanca de la Lengua Española
eminente — (Del lat. emĭnens, entis). 1. adj. Alto, elevado, que descuella entre los demás. 2. Que sobresale y aventaja en mérito, precio, extensión u otra cualidad. ☛ V. dominio eminente … Diccionario de la lengua española
eminente — /emi nɛnte/ agg. [dal lat. emĭnens entis, part. pres. di eminēre sovrastare ]. 1. (lett.) [che supera in altezza le cose circostanti: un luogo e. ] ▶◀ alto, elevato, prominente, rialzato, rilevato, sovrastante. ◀▶ basso, infossato. 2. (fig.) a.… … Enciclopedia Italiana
eminente — adj. 2 g. 1. Elevado; excelente. 2. Que excede aos outros. • Confrontar: iminente … Dicionário da Língua Portuguesa
eminente — (Del lat. eminens, entis < eminere, elevarse.) ► adjetivo 1 Que sobresale por sus méritos: ■ es un eminente historiador, al que toda la intelectualidad respeta. SINÓNIMO destacado eximio ANTÓNIMO mediocre 2 De gran elevación: ■ es un monte em … Enciclopedia Universal
éminente — ● éminent, éminente adjectif (latin eminens, entis, de eminere, être saillant) Qui est au dessus du niveau commun ; qui se distingue par sa supériorité, ses qualités : Personnalité éminente du monde des arts. Qui est très appréciable, qui se… … Encyclopédie Universelle
eminente — e·mi·nèn·te agg. 1. LE che è superiore in altezza, che è più elevato: l eminente alpe di Terie (Foscolo) 2. CO fig., che emerge, che si distingue tra altri: eminente studioso, eminente ingegno | ragguardevole, rilevante: ricroprire una carica… … Dizionario italiano
eminente — adj m y f Tratándose de personas, que es importante o notable en cierta materia o profesión: el eminente virtuoso del cello Anton Janigro, el eminente químico sueco Scheel, eminente médico traumatólogo, la eminente antropóloga Margaret Mead … Español en México
eminente — {{#}}{{LM E14577}}{{〓}} {{SynE14931}} {{[}}eminente{{]}} ‹e·mi·nen·te› {{《}}▍ adj.inv.{{》}} Que sobresale o destaca en un campo o en una actividad: • Fue operado por una eminente cirujana.{{○}} {{★}}{{\}}ETIMOLOGÍA:{{/}} Del latín eminens… … Diccionario de uso del español actual con sinónimos y antónimos
eminente — (adj) (Intermedio) que se distingue en cierta profesión o materia; que es muy importante y admirable por sus méritos Ejemplos: Es un compositor eminente cuya música es famosa en todo el mundo. Mi abuelo es un cirujano eminente y mucha gente lo… … Español Extremo Basic and Intermediate