-
1 donieść
глаг.• докладывать• доложить• донести• дотащить• извещать• передать• сообщать• сообщить• уведомить• уведомлять* * *doni|eść\donieśćosę, \donieśćesie, \donieśćósł, \donieśćosła, \donieśćeśli, \donieśćesiony сов. 1. принести, доставить; донести;2. komu сообщить кому, уведомить, информи ровать кого; 3. na kogo донести, сделать донос; накапать pot.; 4. долететь, донестись+2. zawiadomić, poinformować 3. zadenuncjo-wać 4. dolecieć, dotrzeć
* * *doniosę, doniesie, doniósł, doniosła, donieśli, doniesiony сов.1) принести́, доста́вить; донести́3) na kogo донести́, сде́лать до-но́с; нака́пать pot.4) долете́ть, донести́сьSyn: -
2 donieść się
-
3 donieść\ się
сов. донестись, долететь+dojść, dolecieć, dotrzeć
-
4 obowiązek donieść
долг донестиOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > obowiązek donieść
-
5 dobiec
dobie|c\dobiecgnie, \dobiecgł сов. 1. do kogo-czego добежать до кого-чего; подбежать к кому-чему;\dobiec do mety спорт. прийти к финишу, финишировать;
2. (о dźwiękach) донестись;3. приблизиться; ● \dobiec końca подойти к концу+2. donieść się 3. nastąpić, nadejść
* * *dobiegnie, dobiegł сов.dobiec do mety — спорт. прийти́ к фи́нишу, финиши́ровать
2) ( o dźwiękach) донести́сь3) прибли́зиться•Syn: -
6 powiadomić
глаг.• известить• извещать• сообщать• уведомить* * *powiadomi|ć\powiadomićony сов. kogo o czym известить, уведомить кого о чём, сообщить кому что, о чём;\powiadomić listownie письменно сообщить (уведомить); nie został \powiadomićony его не известили
+ donieść, poinformować, zawiadomić* * *powiadomiony сов. kogo o czymизвести́ть, уве́домить кого о чём, сообщи́ть кому что, о чёмpowiadomić listownie — пи́сьменно сообщи́ть (уве́домить)
nie został powiadomiony — его́ не извести́ли
Syn: -
7 berichten
-
8 stecken
I v/t1. wtykać < wetknąć> (in A do G);2. ( hineintun) wkładać < włożyć>; ( hineinstopfen) wpakować pf (a fam. in den Knast do ciupy);II v/istecken bleiben utknąć pf;6. fam. fig was, wer steckt dahinter? co, kto się za tym kryje?;wo steckt er bloß? gdzież on jest?;
См. также в других словарях:
donieść — I {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}donosić II {{/stl 33}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}donieść II {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk Vc, donieśćniosę, donieśćniesie, donieśćnieś, donieśćniósł, donieśćniosła, donieśćnieśli,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
donieść — dk XI, donieśćniosę, donieśćniesiesz, donieśćnieś, donieśćniósł, donieśćniosła, donieśćnieśli, donieśćniesiony donosić ndk VIa, donieśćnoszę, donieśćsisz, donieśćnoś, donieśćsił, donieśćnoszony 1. «przynieść, dostarczyć do określonego miejsca;… … Słownik języka polskiego
donieść się — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}donosić się {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
donosić się – donieść się — {{/stl 13}}{{stl 7}} o docieraniu do odbiorców odgłosów, dźwięków lub wiadomości: dochodzić : {{/stl 7}}{{stl 10}}Informacja o strajku doniosła się do dyrektora bardzo szybko. Znad rzeki donosił się śpiew harcerzy. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
doniesienie — n I 1. rzecz. od donieść. 2. lm D. doniesieniesień «to, co doniesiono, zakomunikowano» a) zwykle w lm «wiadomości, zawiadomienia» Wyczerpujące, szczegółowe doniesienia. Doniesienia prasowe o przebiegu walk. Doniesienia ze sportu. b) «oskarżenie,… … Słownik języka polskiego
donosić — I {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}donaszać {{/stl 33}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}donosić II {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, donosićnoszę, donosićsi, donosićnoś, donosićnoszony {{/stl 8}}– donieść {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
gęba — 1. pot. (Biec, iść, pójść, lecieć, polecieć itp.) z gębą, z jęzorem, z pyskiem a) «natychmiast powiadomić kogoś o czymś; donieść, naplotkować» b) «iść do kogoś z wymówkami, z awanturą, z krzykiem»: Na drugi dzień Kisiel złapał mnie na ulicy i z… … Słownik frazeologiczny
dodźwigać — dk I, dodźwigaćam, dodźwigaćasz, dodźwigaćają, dodźwigaćaj, dodźwigaćał, dodźwigaćany «donieść z trudem na wyznaczone miejsce coś dużego, ciężkiego» Ledwie to dodźwigałem … Słownik języka polskiego
donosić — dk VIa, donosićnoszę, donosićsisz, donosićnoś, donosićsił, donosićnoszony donaszać ndk I, donosićam, donosićasz, donosićają, donosićaj, donosićał, donosićany 1. «nosząc zniszczyć, zużyć ostatecznie; dodrzeć, doniszczyć» Donaszać stare sukienki,… … Słownik języka polskiego
dowlec — dk XI, dowlecwlokę, dowlecwleczesz, dowlecwlecz, dowlecwlókł, dowlecwlokła, dowlecwlekli «wlokąc donieść, dostarczyć do określonego miejsca» Z trudem dowlokła ciężki toboł do domu. dowlec się «z trudem, wolno dojść, doczołgać się, dojechać do… … Słownik języka polskiego
poskarżyć — dk VIb, poskarżyćżę, poskarżyćżysz, poskarżyćskarż, poskarżyćżył to samo, co poskarżyć się w zn. 1 Poskarżyć na kogoś. poskarżyć się 1. «donieść o kimś coś złego, obwinić kogoś przed kimś o coś» Poskarżyć się ojcu na brata. Poskarżyła się… … Słownik języka polskiego