Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

dissēnsus

  • 1 dissensus

    dissēnsus, ūs, m. (dissentio), das Nichtübereinstimmen, a) im freundl. Sinne, die Meinungsverschiedenheit (Ggstz. consensus), Pompon. dig. 46, 3, 80. Verg. Aen. 11, 455. Claud. b. Gild. 300. Stat. Theb. 10, 558. – b) im üblen Sinne, die Mißhelligkeit, Spaltung, diss. civilis, Claud. VI. cons. Hon. 395: Plur., dissensus aulae, Claud. laud. Stil. 2, 86.

    lateinisch-deutsches > dissensus

  • 2 dissensus

    dissēnsus, ūs, m. (dissentio), das Nichtübereinstimmen, a) im freundl. Sinne, die Meinungsverschiedenheit (Ggstz. consensus), Pompon. dig. 46, 3, 80. Verg. Aen. 11, 455. Claud. b. Gild. 300. Stat. Theb. 10, 558. – b) im üblen Sinne, die Mißhelligkeit, Spaltung, diss. civilis, Claud. VI. cons. Hon. 395: Plur., dissensus aulae, Claud. laud. Stil. 2, 86.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > dissensus

  • 3 dissēnsus

        dissēnsus    P. of dissentio.
    * * *
    I
    dissensa, dissensum ADJ
    different; differing
    II
    disagreement, quarrel; dissension, conflict

    Latin-English dictionary > dissēnsus

  • 4 dissensus

    dissēnsus, ūs m. V, Cld, St = dissensio

    Латинско-русский словарь > dissensus

  • 5 (dissēnsus

        (dissēnsus ūs), m    [dissentio], dissension, disagreement.—Only abl sing.: vario, V.

    Latin-English dictionary > (dissēnsus

  • 6 dissensus

    dissensus [diesẽsuus]
    〈m.〉
    1 verschil, ongelijkheid van opvattingen

    Dictionnaire français-néerlandais > dissensus

  • 7 dissensus

    [st1]1 [-] dissensus, a, um: part. passé de dissentio. [st1]2 [-] dissensŭs, ūs, m.: dissentiment.
    * * *
    [st1]1 [-] dissensus, a, um: part. passé de dissentio. [st1]2 [-] dissensŭs, ūs, m.: dissentiment.
    * * *
        Dissensus, huius dissensus, Verbale. Discord, Dissension.

    Dictionarium latinogallicum > dissensus

  • 8 dissensus

    1.
    dissensus, a, um, Part., from dissentio.
    2.
    dissensus, ūs, m. [dissentio], dissension, disagreement, discord ( poet. and in post-Aug. prose), Verg. A. 11, 455; Stat. Th. 10, 558; Dig. 17, 2, 65, § 3; 46, 3, 80.

    Lewis & Short latin dictionary > dissensus

  • 9 dissensus

    см. dissentire s. 2.

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > dissensus

  • 10 cavea

    cavea, ae, f. (cavus), I) die Höhlung, v. gerieften Leib des Flohes, Plin. 11, 3: v. der mit Knorpelstreifen versehenen obern Mundwölbung, an die man beim Sprechen die Zunge andrückt, Prud. cathem. 2, 92: v. der Augenhöhle, exsiluerunt oculi de caveis (aus ihren Höhlen), Lact. de mort. pers. 40, 5. – II) insbes., A) die Vergitterung, 1) das Gehege, Behältnis, der Käfig, für wilde Tiere, Varr., Lucr., Curt. u.a.: verächtl. übtr., caveae basternarum, die Käfige von M., Hier. ep. 22, 16. – Insbes.: a) für Vögel, der Käfig, Vogelbauer, Cic. u.a.: in cavea mortua pica, Mart.: in cavea conclusum esse, Plaut. – b) für Bienen, der Bienenstock, Verg. u. Col. – 2) die Umfriedigung, das Gehege von Dornen usw., um einen jungen Baum usw., Col. u. Pallad. – 3) ein konisches, gitterartiges Gestell aus Flechtwerk, das Walker u. Färber über eine Kohlenpfanne mit angebranntem Schwefel setzten, um das Zeug zu lüften, zu trocknen und zu bleichen, Apul. met. 9, 24. – B) der Teil des röm. Theaters od. Amphitheaters, der die Plätze für die Zuschauer (das eig. theatrum) enthielt und später (nach Plautus' Zeit) aus terrassenartig aufsteigenden Sitzreihen, Stufen (sedilia, gradus) bestand, der Schauplatz, Zuschauerraum, 1) eig., c. tota, Plaut. Amph. pr. 66. Cic. de amic. 24: ingens, Verg. Aen. 5, 340: amphitheatralis, Amm. 29, 1, 17: de cavea exire, Cic. de har. resp. 26; in größern Theatern in mehrere Absätze od. Stockwerke geteilt, dah. prima cavea, »die ersten Sitzreihen, der erste Rang« (Plätze der Ritter), cavea media, der »mittlere Rang« (Plätze angesehener Bürger), cavea ultima od. summa, die »letzten od. obersten Sitzreihen« (wie unsere »Galerie« Plätze des gemeinen Volks, des Pöbels), s. Cic. de sen. 48. Suet. Aug. 44, 2 u. Claud. 21, 1. – 2) meton.: a) die Zuschauer in der cavea, verba ad summam caveam spectantia, für die Galerie (s. vorher) berechnete, Sen. de tranqu. an. 1, 1, 8: u. übtr., Zuschauer übh., caveae dissensus, Stat. Theb. 1, 423. – b) das ganze Theater, Plaut. truc. 931. Lucr. 4, 76. Cic. de legg. 2, 15, 38. – / Genet. Sing. caveāī, Lucr. 4, 76 (78).

    lateinisch-deutsches > cavea

  • 11 consensus

    cōnsēnsus, ūs, m. (consentio), die Übereinstimmung, I) im allg.: a) v. Pers., die Übereinstimmung, Einstimmigkeit, Einhelligkeit, zuw. auch deutsch das übereinstimmende (einhellige) Urteil, Zeugnis, der übereinstimmende (einhellige) Beschluß, die übereinstimmende (einhellige) Verabredung, der einstimmige (allgemeine) Wunsch, das einstimmige Verlangen, die Einwilligung (Ggstz. dissensus, Pompon. dig. 46, 3, 80. Claud. b. Gild. 300 sq.), omnium, Cic.: populi, Cic.: populi Romani, Liv. (s. Drak. Liv. 8, 35, 1): omnium ordinum, Cic.: bonorum, Cic.: c. consilii totius Galliae, Caes.: deorum hominumque, Tac. u. Val. Max.: grammaticorum, Quint.: eruditorum, Quint.: c. ille theatri, jener einstimmige Zuruf, Cic.: c. gentium omnium tacitus, Plin.: c. tantus senatus, Cic.: c. universi senatus populique Romani, Vell.: c. senatorum, Liv.: fratrum c. conspirans et paene conflatus, Cic. – consensu nobilium adulescentium, Liv.: consensu civitatis, nach allgemeinem Wunsche des St., Liv. – consensu omnium, einstimmig, zB. consensu omnium ad alqm imperium od. summa imperii defertur, Caes. u. Liv.: consensu omnium victus est, Liv. – mit in u. Abl. (worin?), consensus gentium in observatione horarum, Plin.: aber versch. numquam maior consensus vester in ulla causa fuit, Cic. – mit ad od. in u. Akk., faciliore inter malos consensu ad bellum quam in pace ad concordiam, Tac.: legionis Martiae quartaeque mirabilis consensus ad rem publicam recuperandam, Cic.: promptus in rem subitam consensus, Tac.: versch. summum studium optimus in rem publicam consensus, für den St., Cic. – m. adversus u. Akk., c. filiorum adversus patres, Sen. contr. 2, 1 (9), 22. – m. obj. Genet., c. temptatae defectionis, Üb. (mit dem Volke) in usw., Liv. 23, 15, 7. – absol., alqd apud Chattos in consensum vertit, hat sich zur allgemeinen Sitte gestaltet, Tac. Germ. 31 in. – und Abl. consensu = einstimmig, resistere, Liv.: munus iniungere, Liv.: avaritiam aut crudelitatem obiectare, Tac. – b) von Lebl., die Übereinstimmung, die Sympathie, Harmonie, convenientia consensusque naturae, Cic.: cognatio naturae et quasi concentus atque consensus, quam συμπάθειαν Graeci appellant, Cic.: quae (natura) ut uno consensu iuncta sit et continens, Cic. – mirus quidam omnium quasi consensus doctrinarum concentusque, Cic.: omnis haec conspiratio consensusque virtutum, Cic.: tertium adici potest velut ex consensu duorum antecedentium, Quint. – II) im üblen Sinne, die Verabredung, das geheime Einverständnis, das Komplott, bes. gegen den Staat, c. audacium (von Bösewichtern), Cic. Sest. 86. – mit obj. Genet., consensum coniurationis (zur V.) exstinguere, Ps. Cic. prid. quam iret in exs. 4, 9.

    lateinisch-deutsches > consensus

  • 12 acerbus

    ăcerbus, a, um    - ăcerbior, Cic. Verr. 4, 134 ; ăcerbissimus Cic. Clu. 10. [st1]1 [-] aigre, aigu (son).    - vox acerba, Quint. 11, 3, 169, voix aigre.    - plur. n. acerba sonans, Virg. G. 3, 149: avec un bruit strident.    - acerbus serrae horror, Lucr.: l'horrible grincement de la scie. [st1]2 [-] qui n'est pas à maturité, acerbe, âpre au goût, vert (fruit).    - acerba uva, Phaedr. 4, 3, 4: raisin âpre (vert).    - cf. Cato, Agr. 65, 1; Varr. R. 1, 44, 4.    - acerbus odor, Val. Flac. 4, 493: odeur âcre.    - res acerbae, Cic. Prov. 34: affaires inachevées.    - virgo acerba, Varr. Men. 11: jeune fille qui n'est pas nubile.    - acerbum funus, Plaut. As. 595 ; Virg. En. 6, 429: mort prématurée.    - Neptuni corpus acerbum, Lucr.: l'onde amère (le corps salé de Neptune).    - sapor acerbus, Plin.: goût âpre.    - acerbum pirum, Varr.: poire verte. [st1]3 [-] imparfait, prématuré.    - acerba virgo, Ov.: jeune fille qui n'est pas nubile.    - acerbus partus, Ov.: enfant né avant terme.    - acerbum funus, Virg.: mort prématurée.    - acerba mors: mort prématurée.    - res acerbae, Cic.: ouvrage inachevé. [st1]4 [-] âpre, rude, dur, impitoyable, cruel.    - possunt acerbi e Zenonis schola exire, Cic.: il peut sortir des bourrus de l'école de Zénon.    - res acerbae, Lucr.: le malheur.    - acerba in partus, Ov.: (mère) dure pour ses enfants.    - acerbum habuimus Curionem, Cic.: Curion nous a été hostile.    - acerbus recitator, Hor.: lecteur importun.    - acerbissimi feneratores, Cic.: usuriers impitoyables.    - in Massiliensis es acerbus, Cic. Phil. 8, 18: tu es impitoyable à l'égard des Marseillais.    - acerbae linguae fuit, Liv. 39, 40, 10: il eut une langue acerbe, mordante. [st1]5 [-] amer, fâcheux, triste, morose (en parl. de choses).    - recordatio acerba, Cic. Br. 266: souvenir amer.    - acerba fortuna, Cic.Verr. 5, 119: cruelle destinée.    - acerba, ōrum, n.: choses pénibles.    - multa acerba habuit ille annus, Cic. Sest. 27, 58: cette année a vu bien des malheurs.    - acerbus delectus, Liv.: levée rigoureuse.    - acerba cavillatio, Suet.: plaisanterie amère.    - res acerbae, Lucr.: le malheur.    - acerbum, i, n.: le malheur. --- Ov. Tr. 5, 2, 21; Virg. En. 12, 500.    - acerba gemens, Ov.: poussant un douloureux gémissement.    - acerbum est + inf.: il est pénible de. --- Cic. Quinct. 95.
    * * *
    ăcerbus, a, um    - ăcerbior, Cic. Verr. 4, 134 ; ăcerbissimus Cic. Clu. 10. [st1]1 [-] aigre, aigu (son).    - vox acerba, Quint. 11, 3, 169, voix aigre.    - plur. n. acerba sonans, Virg. G. 3, 149: avec un bruit strident.    - acerbus serrae horror, Lucr.: l'horrible grincement de la scie. [st1]2 [-] qui n'est pas à maturité, acerbe, âpre au goût, vert (fruit).    - acerba uva, Phaedr. 4, 3, 4: raisin âpre (vert).    - cf. Cato, Agr. 65, 1; Varr. R. 1, 44, 4.    - acerbus odor, Val. Flac. 4, 493: odeur âcre.    - res acerbae, Cic. Prov. 34: affaires inachevées.    - virgo acerba, Varr. Men. 11: jeune fille qui n'est pas nubile.    - acerbum funus, Plaut. As. 595 ; Virg. En. 6, 429: mort prématurée.    - Neptuni corpus acerbum, Lucr.: l'onde amère (le corps salé de Neptune).    - sapor acerbus, Plin.: goût âpre.    - acerbum pirum, Varr.: poire verte. [st1]3 [-] imparfait, prématuré.    - acerba virgo, Ov.: jeune fille qui n'est pas nubile.    - acerbus partus, Ov.: enfant né avant terme.    - acerbum funus, Virg.: mort prématurée.    - acerba mors: mort prématurée.    - res acerbae, Cic.: ouvrage inachevé. [st1]4 [-] âpre, rude, dur, impitoyable, cruel.    - possunt acerbi e Zenonis schola exire, Cic.: il peut sortir des bourrus de l'école de Zénon.    - res acerbae, Lucr.: le malheur.    - acerba in partus, Ov.: (mère) dure pour ses enfants.    - acerbum habuimus Curionem, Cic.: Curion nous a été hostile.    - acerbus recitator, Hor.: lecteur importun.    - acerbissimi feneratores, Cic.: usuriers impitoyables.    - in Massiliensis es acerbus, Cic. Phil. 8, 18: tu es impitoyable à l'égard des Marseillais.    - acerbae linguae fuit, Liv. 39, 40, 10: il eut une langue acerbe, mordante. [st1]5 [-] amer, fâcheux, triste, morose (en parl. de choses).    - recordatio acerba, Cic. Br. 266: souvenir amer.    - acerba fortuna, Cic.Verr. 5, 119: cruelle destinée.    - acerba, ōrum, n.: choses pénibles.    - multa acerba habuit ille annus, Cic. Sest. 27, 58: cette année a vu bien des malheurs.    - acerbus delectus, Liv.: levée rigoureuse.    - acerba cavillatio, Suet.: plaisanterie amère.    - res acerbae, Lucr.: le malheur.    - acerbum, i, n.: le malheur. --- Ov. Tr. 5, 2, 21; Virg. En. 12, 500.    - acerba gemens, Ov.: poussant un douloureux gémissement.    - acerbum est + inf.: il est pénible de. --- Cic. Quinct. 95.
    * * *
        Acerbus, Adiectiuum, vt Fructus acerbus, Fruict verd qui n'est point encore meur, qui agace les dents, Sur, Aigre.
    \
        Acerbum dicitur per translationem, durum, molestum, triste, austerum. Cic. Dur, Moleste, Fascheux et ennuyeux.
    \
        Homo acerbus, cui Lenis opponitur, siue mansuetus. Cic. Fascheux, A qui on ne peult durer, Aigre.
    \
        Acerbum est, ab aliquo circunueniri: acerbius, a propinquo. Cic. C'est chose aigre et difficile à porter, C'est chose qui greve beaucoup.
    \
        Acerba amatio. Plaut. Dure et fascheuse.
    \
        Animis acerbis saeuire. Virg. De cueur courroucé et mal content, ou Despiteusement et courageusement.
    \
        Casu acerbo concuti. Virgil. Estre agité et esmeu d'une fortune dure à porter.
    \
        Dies acerbus. Virg. Jour triste et plein d'ennuy.
    \
        Dissensus acerbus. Claudianus. Aigre et aspre dissension.
    \
        Acerbis facetiis Tiberium irridere solitus. Tacit. Broquarts aigres et poignants.
    \
        Fata acerba. Horat. Dure destinee.
    \
        Fatu acerba poscere. Senec. Choses dures et fascheuses ou ennuyeuses à dire ou nommer.
    \
        Frigus acerbum. Horat. Aspre froidure, ou rude.
    \
        Acerbum funus, pro Morte immatura: ideoque grauiore, atque amariore. Virg. Mort amere et regrettee, Dure à porter.
    \
        Horror serrae acerbus. Lucret. Le cry d'une scie rude et fascheux à ouir.
    \
        Ictus acerbus. Ouid. Rude coup.
    \
        Acerbissimus inimicus. Cic. Ennemi mortel.
    \
        Interitus acerbissimus. Plancus Ciceroni. Mort dure à porter.
    \
        Irae acerbae. Lucret. Courroux amer.
    \
        Liuor acerbus. Claud. Envie cruelle.
    \
        Lux acerba. Id est dies. Seneca. Dure et fascheuse journee.
    \
        Mater acerba in suos partus. Ouidius. Rude ou cruelle à ses enfants.
    \
        Odium acerbum. Virg. Haine mortelle.
    \
        Pectus acerbum. Ouid. Poictrine ou cueur triste et ennuyé.
    \
        Recitator acerbus Horat. Fascheux et mal plaisant.
    \
        Res acerbae. Lucret. Adversitez.
    \
        Impolitae res et acerbae. Cic. Imparfaictes, Non parachevees.
    \
        Rumor acerbus. Tibul. Fascheux bruit.
    \
        Spectaculum acerbum. Cic. Chose dure et horrible à veoir.
    \
        Vita acerba. Cic. Vie desplaisante.
    \
        Vulnus acerbum. Virg. Cruelle playe.
    \
        Vultus acerbus. Ouid. Rude visage et rigoureux.
    \
        Acerbum, acerbi, Substantiuum, n. g. Ouid. Cic. Fascherie, Tristesse, Ennuy.

    Dictionarium latinogallicum > acerbus

  • 13 cavea

    cavea, ae, f. (cavus), I) die Höhlung, v. gerieften Leib des Flohes, Plin. 11, 3: v. der mit Knorpelstreifen versehenen obern Mundwölbung, an die man beim Sprechen die Zunge andrückt, Prud. cathem. 2, 92: v. der Augenhöhle, exsiluerunt oculi de caveis (aus ihren Höhlen), Lact. de mort. pers. 40, 5. – II) insbes., A) die Vergitterung, 1) das Gehege, Behältnis, der Käfig, für wilde Tiere, Varr., Lucr., Curt. u.a.: verächtl. übtr., caveae basternarum, die Käfige von M., Hier. ep. 22, 16. – Insbes.: a) für Vögel, der Käfig, Vogelbauer, Cic. u.a.: in cavea mortua pica, Mart.: in cavea conclusum esse, Plaut. – b) für Bienen, der Bienenstock, Verg. u. Col. – 2) die Umfriedigung, das Gehege von Dornen usw., um einen jungen Baum usw., Col. u. Pallad. – 3) ein konisches, gitterartiges Gestell aus Flechtwerk, das Walker u. Färber über eine Kohlenpfanne mit angebranntem Schwefel setzten, um das Zeug zu lüften, zu trocknen und zu bleichen, Apul. met. 9, 24. – B) der Teil des röm. Theaters od. Amphitheaters, der die Plätze für die Zuschauer (das eig. theatrum) enthielt und später (nach Plautus' Zeit) aus terrassenartig aufsteigenden Sitzreihen, Stufen (sedilia, gradus) bestand, der Schauplatz, Zuschauerraum, 1) eig., c. tota, Plaut. Amph. pr. 66. Cic. de amic. 24: ingens, Verg. Aen. 5, 340: amphitheatralis, Amm. 29,
    ————
    1, 17: de cavea exire, Cic. de har. resp. 26; in größern Theatern in mehrere Absätze od. Stockwerke geteilt, dah. prima cavea, »die ersten Sitzreihen, der erste Rang« (Plätze der Ritter), cavea media, der »mittlere Rang« (Plätze angesehener Bürger), cavea ultima od. summa, die »letzten od. obersten Sitzreihen« (wie unsere »Galerie« Plätze des gemeinen Volks, des Pöbels), s. Cic. de sen. 48. Suet. Aug. 44, 2 u. Claud. 21, 1. – 2) meton.: a) die Zuschauer in der cavea, verba ad summam caveam spectantia, für die Galerie (s. vorher) berechnete, Sen. de tranqu. an. 1, 1, 8: u. übtr., Zuschauer übh., caveae dissensus, Stat. Theb. 1, 423. – b) das ganze Theater, Plaut. truc. 931. Lucr. 4, 76. Cic. de legg. 2, 15, 38. – Genet. Sing. caveāī, Lucr. 4, 76 (78).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > cavea

  • 14 consensus

    cōnsēnsus, ūs, m. (consentio), die Übereinstimmung, I) im allg.: a) v. Pers., die Übereinstimmung, Einstimmigkeit, Einhelligkeit, zuw. auch deutsch das übereinstimmende (einhellige) Urteil, Zeugnis, der übereinstimmende (einhellige) Beschluß, die übereinstimmende (einhellige) Verabredung, der einstimmige (allgemeine) Wunsch, das einstimmige Verlangen, die Einwilligung (Ggstz. dissensus, Pompon. dig. 46, 3, 80. Claud. b. Gild. 300 sq.), omnium, Cic.: populi, Cic.: populi Romani, Liv. (s. Drak. Liv. 8, 35, 1): omnium ordinum, Cic.: bonorum, Cic.: c. consilii totius Galliae, Caes.: deorum hominumque, Tac. u. Val. Max.: grammaticorum, Quint.: eruditorum, Quint.: c. ille theatri, jener einstimmige Zuruf, Cic.: c. gentium omnium tacitus, Plin.: c. tantus senatus, Cic.: c. universi senatus populique Romani, Vell.: c. senatorum, Liv.: fratrum c. conspirans et paene conflatus, Cic. – consensu nobilium adulescentium, Liv.: consensu civitatis, nach allgemeinem Wunsche des St., Liv. – consensu omnium, einstimmig, zB. consensu omnium ad alqm imperium od. summa imperii defertur, Caes. u. Liv.: consensu omnium victus est, Liv. – mit in u. Abl. (worin?), consensus gentium in observatione horarum, Plin.: aber versch. numquam maior consensus vester in ulla causa fuit, Cic. – mit ad od. in u. Akk.,
    ————
    faciliore inter malos consensu ad bellum quam in pace ad concordiam, Tac.: legionis Martiae quartaeque mirabilis consensus ad rem publicam recuperandam, Cic.: promptus in rem subitam consensus, Tac.: versch. summum studium optimus in rem publicam consensus, für den St., Cic. – m. adversus u. Akk., c. filiorum adversus patres, Sen. contr. 2, 1 (9), 22. – m. obj. Genet., c. temptatae defectionis, Üb. (mit dem Volke) in usw., Liv. 23, 15, 7. – absol., alqd apud Chattos in consensum vertit, hat sich zur allgemeinen Sitte gestaltet, Tac. Germ. 31 in. – und Abl. consensu = einstimmig, resistere, Liv.: munus iniungere, Liv.: avaritiam aut crudelitatem obiectare, Tac. – b) von Lebl., die Übereinstimmung, die Sympathie, Harmonie, convenientia consensusque naturae, Cic.: cognatio naturae et quasi concentus atque consensus, quam συμπάθειαν Graeci appellant, Cic.: quae (natura) ut uno consensu iuncta sit et continens, Cic. – mirus quidam omnium quasi consensus doctrinarum concentusque, Cic.: omnis haec conspiratio consensusque virtutum, Cic.: tertium adici potest velut ex consensu duorum antecedentium, Quint. – II) im üblen Sinne, die Verabredung, das geheime Einverständnis, das Komplott, bes. gegen den Staat, c. audacium (von Bösewichtern), Cic. Sest. 86. – mit obj. Genet., consensum coniurationis (zur V.) exstinguere, Ps. Cic. prid. quam iret in exs. 4, 9.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > consensus

  • 15 contrarius

    1) противоположный: contr. consensus s. dissensus (1. 80 D. 46, 3. 1. 35 D. 50, 17);

    sub contrariis conditionibus legare aliquid (1. 27 D. 31. 1. 3 D. 36, 3. 1. 8 § 1 D. 46, 5);

    contraria actio s. contrarium judicium, a) иск обратный, направленный на обратное требование добавочных сторон сделки, которые прямо предусмотрены не были, - в противоп. actio directa s. principalis, s. rectum judicium (1. 2 J. 4, 1 D. 1. 6 § 7 D. 3, 2. 1. 17 § 1. 1. 18 § 4 D. 13, 6), напр. actio contr. commodati, ссудопринимателя против ссудодателя (commodans);

    contr. actio, contr. judicium mandati, иск уполномоченного прот. доверителя о возврате необходимых по исполнению уполномочия издержек (1. 46 § 5 D. 3, 3. 1. 14 D. 6, 2. 1. 54 § 1 D. 17, 1);

    contr. judic. depositi, иск принимателя поклажи против покладчика (1. 5 pr. D. 16, 3);

    contr. a. pigneraticia (см.);

    contr. tutelae actio s. judicium (tit. D. 27, 4. 1. 28 D. 4, 4. 1. 5 D. 27, 5. tit. C. 5, 58);

    b) actio contr. = negatoria (1. 8 pr. D. 8, 5). - Contrarium (subst.); противоположность, ип contrarium agi (1. 153 D. 50, 17);

    ex contrario s. per contrarium, тк. in contrarium, напротив того (1. 8 § 1 D. 2, 4. 1. 22 D. 4, 4. 1. 56 § 1 D. 35, 2. 1. 69 D. 36, 1. 1. 82 D. 50, 16).

    2) противный: contrarium consensui (1. 116 pr. D. 50, 17), bonae fidei judicio (l. 23 eod.) 3) неблагоприятный: contr. fortuna uti (1. 75 pr. D. 36, 1): contr. sententiam accipere (1. 29 § 1 D. 44. 2).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > contrarius

  • 16 dissentire

    1) не согласоваться, si convenerint in unum - si vero dissentiant (1. 7 § 19 D. 2, 14);

    in ipsa emtione dissent. sive in pretio, sive in quo alio;

    dissent. in corpore, nomine, de qualitate (1. 9 pr. § 1 D. 18, 1. 1. 21 § 2 D. 19, 1); (1. 36 D. 41, 1); быть несогласным, противиться: neque absens, neque dissentiens, arrogari potest (1. 24 D. 1, 7. L/ 12 § 3. D. 49,15).

    2) по отношению к заключенным договорам: прекращать, уничтожать;

    dissensus, воля, направленная на прекращение обязательства, договора = contrarius consensus (l. 65 § 3 D. 17, 2. 1. 80 D. 46, 3. cf. 1. 35 D. 50, 17).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > dissentire

  • 17 dissentio

    dissentire, dissensi, dissensus V
    dissent, disagree; differ

    Latin-English dictionary > dissentio

  • 18 consensus

    1.
    consensus, a, um, Part., from consentio
    2.
    consensus, üs, m. [consentio], agreement, accordance, unanimity, concord (class.; esp. freq. in prose).
    I.
    Prop.:

    numquam major vester consensus in ullā causā fuit,

    Cic. Phil. 4, 5, 12:

    quod si omnium consensus naturae vox est,

    id. Tusc. 1, 15, 35; Caes. B. G. 2, 28; 2, 29; 7, 4 al.:

    tantus senatus,

    Cic. Fam. 3, 3, 1; cf. Tac. A. 13, 26; Suet. Calig. 14:

    legionis ad rem publicam recuperandam,

    Cic. Phil. 3, 3, 7:

    optimatum,

    Nep. Dion, 6, 3:

    patrum,

    Tac. A. 15, 73:

    consilii totius Galliae,

    Caes. B. G. 7, 29:

    conspirans horum (fratrum),

    Cic. Lig. 12, 34:

    civitatis,

    Liv. 9, 7, 15; Cic. Quint. 5, 3:

    bonorum,

    Quint. 1, 6, 45:

    eruditorum,

    id. 10, 1, 130:

    grammaticorum,

    id. 10, 1, 53:

    deorum hominumque,

    Tac. H. 1, 15:

    aevi,

    Plin. 14, 6, 8, § 72:

    filiorum adversus patres,

    Sen. Contr 2, 9, 22:

    optimo in rem publicam consensu libertatem defendere,

    Cic. Phil. 5, 17, 46:

    inter malos ad bellum,

    Tac. H. 1, 54 fin.; cf. id. ib. 1, 26:

    ex communi consensu aliquid ab aliquo petere,

    Caes. B. G. 1, 30; so,

    repentino maximoque,

    Suet. Aug. 58:

    ingenti,

    id. Dom. 13;

    opp. dissensus,

    Claud. B. Gild. 300; Dig. 46, 3, 80.— Absol.:

    aliquid apud Chattos in consensum vertit,

    has become a general custom, Tac. G. 31.—
    b.
    Consensu, among the histt. after the Aug. per. freq. adv., unanimously, with general consent, according to the general wish, etc.:

    comitiorum illi habendorum, quando minimus natu sit, munus consensu inpingunt,

    Liv. 3, 35, 7; and 3, 36, 5; 24, 37, 11; Tac. H. 1, 16; 1, 55; Suet. Aug. 57; id. Tib. 1:

    cum ipsi invisum consensu imperium... interpretarentur,

    Liv. 3, 38, 10.—
    B.
    In a bad sense, a plot, conspiracy:

    audacium,

    Cic. Sest 40. 86.—
    II.
    Transf., of inanimate objects, agreement, harmony, synpathy (class.): quā ex conjunctione naturae et quasi concentu atque consensu, quam sumpatheian Graeci appellant, Cic. Div. 2, 14, 34; cf. id. N. D. 3, 11, 28:

    concentusque mirus omnium doctrinarum,

    id. de Or. 3, 6, 21:

    consensus et conspiratió virtutum,

    id. Fin. 5, 23, 66:

    duorum antecedentium,

    Quint. 5, 14, 6.—
    B.
    A common feeling, common life: neque enim poterunt (animae et corpora) suptiliter esse Conexae neque consensus contagia fient, Lucr 3, 740.

    Lewis & Short latin dictionary > consensus

  • 19 CONFLICT

    [N]
    CONFLICTUS (-US) (M)
    CONFLICTIO (-ONIS) (F)
    CONCEPTIO (-ONIS) (F)
    PUGNA (-AE) (F)
    DISSENSIO (-ONIS) (F)
    DISSENSUS (-US) (M)
    PROELIUM (-I) (N)
    PRAELIUM (-I) (N)
    CONCEPTUS (-US) (M)
    COLLATUS (-US) (M)
    CONLATUS (-US) (M)
    COLLUCTIO (-ONIS) (F)
    CONLUCTIO (-ONIS) (F)
    - BE IN CONFLICT

    English-Latin dictionary > CONFLICT

  • 20 DIFFERENCE OF OPINION

    [N]
    DISSENSIO (-ONIS) (F)
    DISSENSUS (-US) (M)

    English-Latin dictionary > DIFFERENCE OF OPINION

См. также в других словарях:

  • dissensus — [dis sen′səs] n. lack of consensus; discord * * * …   Universalium

  • dissensus — [dis sen′səs] n. lack of consensus; discord …   English World dictionary

  • dissensus — [dɪ sɛnsəs] noun widespread dissent. Origin 1960s: from dis + a shortened form of consensus, or from L. dissensus disagreement …   English new terms dictionary

  • dissensus — noun Etymology: dis + consensus Date: 1962 difference of opinion …   New Collegiate Dictionary

  • dissensus — dis·sen·sus …   English syllables

  • dissensus — /dasensas/ In the civil law, the mutual agreement of the parties to a simple contract obligation that it shall be dissolved or annulled; technically, an undoing of the consensus which created the obligation …   Black's law dictionary

  • dissensus — /dasensas/ In the civil law, the mutual agreement of the parties to a simple contract obligation that it shall be dissolved or annulled; technically, an undoing of the consensus which created the obligation …   Black's law dictionary

  • dissensus — (ˌ)di(s)ˈsen(t)səs noun ( es) Etymology: dis (I) + consensus : difference of opinion …   Useful english dictionary

  • Mutŭus dissensus — (lat.), die Vereinbarung zweier Kontrahenten, ihren Vertrag aufzulösen …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • mutuus dissensus — mù·tu·us dis·sèn·sus loc.s.m.inv., lat. TS dir.rom. scioglimento di un contratto consensuale in base a un reciproco accordo tra le parti {{line}} {{/line}} ETIMO: lat. mutuus dissensus mutuo dissenso …   Dizionario italiano

  • Mutuus dissensus —    Droit civil: dissentiment mutuel …   Lexique de Termes Juridiques

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»