Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

decretum

  • 1 decretum

    dēcrētum, i, n. [st2]1 [-] décision, arrêt, décret, sentence (d'un corps politique ou judiciaire). [st2]2 [-] principe philosophique, maxime, doctrine, système, dogme. [st2]3 [-] qqf. peine.    - decretum facere, Cic.: porter un décret, rendre un décret.    - decreto parere (stare), Caes.: se conformer à un décret.    - decretum servare, Caes.: se conformer à un décret.    - sine decreto, Prop.: sans châtiment.
    * * *
    dēcrētum, i, n. [st2]1 [-] décision, arrêt, décret, sentence (d'un corps politique ou judiciaire). [st2]2 [-] principe philosophique, maxime, doctrine, système, dogme. [st2]3 [-] qqf. peine.    - decretum facere, Cic.: porter un décret, rendre un décret.    - decreto parere (stare), Caes.: se conformer à un décret.    - decretum servare, Caes.: se conformer à un décret.    - sine decreto, Prop.: sans châtiment.
    * * *
        Decretum. Plin. iunior. L'ordonnance, ou L'arrest du Senat, ou d'un Magistrat, Le decret, La decision.
    \
        Decretum. Cic. Opinion arrestee entre gens scavans en quelque science que ce soit.
    \
        Auferre decretum liberalissimum. Cic. Impetrer et obtenir un decret ou arrest tel qu'on le demandoit.

    Dictionarium latinogallicum > decretum

  • 2 dēcrētum

        dēcrētum ī, n    [decerno], a decree, decision, ordinance, vote, resolution: Hoc decreto eum consul senatu prohibuit, in pursuance of, Cs.: decreta vendere: recito decretum: decurionum: decretum fit, uti, etc., S. — A resolve, determination, plan: inter haec decreta, S.: decretum consulis subvortere, S.— A principle, doctrine, dogma.
    * * *
    dogma, principle, doctrine; idea held w/conviction; course of action, resolve; decree, ordinance; legal decision, vertict, order (judge), sentence; vote

    Latin-English dictionary > dēcrētum

  • 3 decretum

    dēcrētum, ī, n. (decerno), I die Entscheidung, der Beschluß, !/F Dekret, der Bescheid irgend einer Staats- od. Gerichtsbehörde, consulis, Liv.: decreta senatus, Cic., patrum, Tac., decurionum, Cic.: decreta facere, Cic.: decreto stare, dem Beschlusse nachkommen, Caes. u. Liv.: druidum decretis iudiciisque parēre, Caes.: decretum mutare, Cic.: decretum interponere, Caes.: sua decreta confirmare, Nep.: in decreto perstatur, es hat bei dem B. sein Bewenden, Liv. epit. – II) (als philos. t. t.) = δόγμα, das Prinzi der Grundsatz, Lehrsatz, Cic. Acad. 2, 27 sq.; Tusc. 2, 11. Sen. ep. 94, 2 sqq.; 95, 9 sqq.; vgl. Bünem. Lact. 3, 15, 3 u. 5, 17, 9.

    lateinisch-deutsches > decretum

  • 4 decretum

    dēcrētum, ī, n. (decerno), I) die Entscheidung, der Beschluß, das Dekret, der Bescheid irgend einer Staats- od. Gerichtsbehörde, consulis, Liv.: decreta senatus, Cic., patrum, Tac., decurionum, Cic.: decreta facere, Cic.: decreto stare, dem Beschlusse nachkommen, Caes. u. Liv.: druidum decretis iudiciisque parēre, Caes.: decretum mutare, Cic.: decretum interponere, Caes.: sua decreta confirmare, Nep.: in decreto perstatur, es hat bei dem B. sein Bewenden, Liv. epit. – II) (als philos. t. t.) = δόγμα, das Prinzip, der Grundsatz, Lehrsatz, Cic. Acad. 2, 27 sq.; Tusc. 2, 11. Sen. ep. 94, 2 sqq.; 95, 9 sqq.; vgl. Bünem. Lact. 3, 15, 3 u. 5, 17, 9.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > decretum

  • 5 decretum

    decretum decretum, i n решение, декрет

    Латинско-русский словарь > decretum

  • 6 decretum

    dēcrētum, ī n. [ decerno ]
    1) решение, постановление, определение, указ, декрет (patrum T; senatus C)
    2) принцип, главное правило, основоположение, тезис (id habebant d. Academici C)

    Латинско-русский словарь > decretum

  • 7 decretum

    dēcrētum, i, n., a decree, ordinance, principle, etc., v. decerno fin.

    Lewis & Short latin dictionary > decretum

  • 8 decretum

    decretum, i, n., decree, A. 17:7; E. 2:15; Co. 2:14.*

    English-Latin new dictionary > decretum

  • 9 decretum

    см. decernere s. 2 и 3.

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > decretum

  • 10 decretum

    decree, judgment, edict, order

    Latin-English dictionary of medieval > decretum

  • 11 decretum

    s.
    decreto.

    Nuevo Diccionario Inglés-Español > decretum

  • 12 decretum

    , decreti
      решение, постановление

    Dictionary Latin-Russian new > decretum

  • 13 Decretum horrible

     (лат. - устрашающее постановление) - термин, связанный с теологией Жана Кальвина (1509-1564), часто неверно переводимый как "ужасное постановление". Обозначает вечное божественное предопределение как устрашающее для тех, кто не верит в Иисуса Христа.

    Westminster dictionary of theological terms > Decretum horrible

  • 14 Декрет

    - decretum;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Декрет

  • 15 Постановление

    - decretum; constitutio; statutum (legibus et statutis parere); jussum; edictum; consultum; scitum; acta, -orum n;

    • постановление исполняющего роль судьи - sententia decernentis;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Постановление

  • 16 decerno

    dē-cerno, crēvī, crētum, ere, entscheiden, I) etwas Streitiges, Zweifelhaftes, 1) gütlich entscheiden, ausmachen, entscheidend bestimmen, beschließen, für etw. stimmen, sich erklären, sich aussprechen, a) übh., m. Acc., rem dubiam decrevit vox opportune emissa, Liv.: iustum existimant in denos pedes quadratos tres modios: id quidem soli natura decernet, Plin. – m. de u. Abl., de his Catonis praecepta decernent, Plin. – m. folg. indir. Fragesatz, cum prae imbri non satis decernere possent, quā suis opem ferrent, nicht mit Gewißheit bestimmen konnten, Liv.: zuw. ist der indir. Fragesatz zu ergänzen, quid hoc malum infelicitatis? nequeo satis decernere, ich kann's nicht recht klar kriegen (= ich kann's nicht recht begreifen), Ter. adelph. 544. – m. folg. Acc. u. Infin., sich dafür entscheiden od. erklären, dafür stimmen, die feste Ansicht gewinnen od. aussprechen, als Grundsatz aufstellen, daß usw., Perf. decrevi oft = ich habe die feste Ansicht gewonnen, ich bin od. lebe der festen Meinung, zum. adv. durch in jedem Falle, omnes tibi illi delirare visi sunt, qui sine manibus et pedibus constare deum posse decreverunt, Cic.: si id summum malum esse decreverit, Cic.: quod in me ipso satis esse consilii decreras, Cic.: in quo omnia mea posita esse decrevi, Cic.: duo talenta pro re nostra ego esse decrevi satis, dächt' ich, seien genug, Ter.: ubi mihi reliquam aetatem a re publica procul habendam decrevi, ich die Ansicht gewann, daß ich... müsse, Sall. – m. dopp. Acc., illum decrerunt dignum, suos cui liberos committerent, erklärten ihn entschieden für würdig, Ter. Hec. 212.

    b) insbes.: α) als gerichtl. t. t., schiedsrichterlich entscheiden, absol., ita (ja!), verum (aber) praetor decernebat, Cic. – m. Acc. od. m. de u. Abl., Servius alia decernit, de aliis consulturum se regem dicit, Liv.: si caedes facta, si de hereditate, de finibus controversia est, iidem decernunt (v. den Druiden), Caes.: qui te forum Tarsi agere, statuere multa, decernere, iudicare dicerent, Cic. – m. Adv. od. Praep. od. neutr. Adi. wie? quod iste (Verres) aliter, atque ut edixerat, decrevisset, Cic.: Verres contra illud ipsum edictum suum sine ulla religione decernebat, Cic.: praetor decernit; quam aequum, nihil dico; unum hoc dico, novum, Cic.: et fit, ut de eadem re saepe alius aliud decreverit aut iudicaverit, Cornif. rhet. – m. inter (zwischen) u. Akk. od. m. Dat. für wen? alias revocabat eos, inter quos iam decreverat, decretumque mutabat; alias inter aliquos sine ulla religione decernebat ac proximis paulo ante decreverat, Cic. II. Verr. 1, 120. – m. in u. Abl., in eius controversiis quid decernas non a te peto, Cic. ep. 13, 59: in iure dicundo ita decrevit, ut etc., Suet. Galb. 7, 2. – prägn., entscheidend, durch Spruch zuerkennen, dec. vindicias secundum servitutem, den Anspruch zuerkennen zugunsten der Skl. = dem Kläger das Recht auf seine Sklavin zuerkennen, Liv. 3, 47, 5. β) als publiz. t. t., v. Senate, v. Volke, v. Priesterkollegien u. v. einzelnen aus dem Senate usw., αα) übh., m. Acc. u. durch de u. Abl., oft zugl. m. Advv. (wie?), tu, miles, quid de imperatore Paulo senatus decrerit potius quam quid Ser. Galba fabuletur, audi, Liv.: quod vult renovari honores eosdem... nihil decernendum censeo, in betreff seines Gesuchs, die alten Ehren ihm aufs neue zuzuerkennen, trage ich auf Tagesordnung an (trage ich darauf an, zur Tagesordnung überzugehen), Cic.: sustinere in rebus statuendis decernendisque (bei Beschlüssen u. Entscheidungen) eam severitatem, quā etc., Cic. – decernendi ratio, die Entscheidung durch Vernunftgründe (Ggstz. decertandi fortitudo, die Entscheidung durch Waffengewalt), Cic. – de summa salute vestra populique Romani, de vestris coniugibus liberisque, de aris ac focis decernite diligenter, ut instituistis, ac fortiter, Cic.: et de imperio Caesaris et de amplissimis viris gravissime acerbissimeque decernitur, Caes.: quare, cum de P. Lentulo ceterisque statuetis, pro certo habetote, vos simul de exercitu Catilinae et de omnibus coniuratis decernere, Sall. – sed ne id quod placebat decerneret (senatus) in (bei) tantae nobilitatis viris, ambitio obstabat, Liv. 5, 36, 9; vgl. Liv. 26, 2, 15. – id quod XIII. Kal. Ian. se natus me auctore (auf meinen Antrag) decrevit, Cic. Phil. 6, 1. – m. folg. indir. Fragesatz, quo praesidio tuto et libere senatus quae vellet decernere auderet, Caes. b. c. 1, 2, 2. – m. folg. Acc. u. Infin., si hic ordo (der Senat) placere decreverit te ire in exsilium, obtemperaturum te esse dicis, Cic.: tumultum esse (daß der Staat im Kriegszustande sei) decrevi, Cic.: ob eas res tumultum esse decrevit senatus, Liv.: ad unum omnes Numae Pompilio regnum deferendum decernunt, Liv.: Lacedaemonii ad patriae subsidium revocandum ab Asia Agesilaum decernunt, Iustin.: D. Iunius Silanus, primus sententiam rogatus supplicium sumendum decreverat, Sall. – absol., ea Sullae et plerisque placuere, pauci ferocius decernunt, Sall.: neque, cum consul decresset, quisquam obtemperabat, Liv.: cum pontifices decressent ita, Cic.: plerisque (senatoribus) libere decernendi potestas eripitur, Caes.: m. secundum (zugunsten) u. Akk., nuntiat inani populo pontifices secundum se decrevisse, Cic.: consules de consilii sententia decreverunt secundum Buthrotios, Cic.: m. dopp. Nom., qui ordo decrevit invitus, zu dem Beschlusse gezwungen wurde, Cic. Phil. 1, 13. – ββ) prägn., etwas dekretieren, beschließen = durch Beschluß etw. bestimmen, erklären, anordnen, anberaumen (festsetzen), anweisen, ansetzen, verhängen, übertragen, u. v. einzelnen, dafür stimmen, darauf antragen, daß etw. erklärt, angeordnet usw. werde, mit Acc., od. mit folg. indir. Fragesatz, od. m. folg. ut u. Konj. u. m. bl. Konj., pecunias ad ludos, Cic.: pecunias ad templum monumentumque alcis, Cic.: tempus ad utramque rem, Sall.: diem colloquio (zum G.), Sall.: classem ingentem, die Ausrüstung einer gewaltigen Flotte beschließen, Iustin.: tres legatos, für die Absendung dr. G. stimmen, Cic.: una de pace legatos ad Scipionem, Liv.: legatos mittendos, Suet.: tertiam legationem ad res Saguntinis reddendas, Liv.: delectum, Liv.: supplicationem ob recitationem, Suet., od. quindecim dierum, Caes.: tumultum, den T. erklären = den Staat in Kriegszustand erklären, Cic.: quaestionem de bonis direptis, Caes., od. de morte alcis, Cic., de morte alcis per senatum, Liv.: genus poenae novum, Sall.: id bellum, Liv.: provinciam desponsam, non decretam habere, Cic. – decretum, uti supplicatio per triduum ad omnia pulvinaria haberetur, Liv.: senatus Romae decrevit, ut P. Cornelius praetor litteras Capuam ad consules mitteret, Liv.: de quo (Postumio) nominatim decrevit senatus, ut statim in Siciliam iret, Cic.: m. folg. Konj., senatus decrevit, darent operam consules, ne quid res publica detrimenti caperet, Sall. Cat. 29, 2: qui Indiae quique Bactris praeerant, quibus quisque finibus habuisset, imperium obtinerent decretum est, Curt. 10, 10 (30), 4. – Abl. absol. m. dopp. Acc., Dolabellā hesterno die hoste decreto (zum F. erklärt), Cic. Phil. 11, 16. – m. Ang. wem? durch Dat. = jmdm. etw. zuerkennen, durch Beschluß etw. jmdm. erweisen, anweisen, verleihen, übertragen, jmdm. zu Ehren etw. anordnen, aufzustellen ( zu errichten) beschließen, alci annuum sumptum, Cic.: alci praemium, Sall.: alci omnes honores, Nep.: alcis trecentas statuas, Nep.: alci supplicationem (s. supplicātiodas Nähere), Cic.: alci triumphum, Cic.: alci triumphum ob captas Syracusas, Val. Max.: alci imperium (v. d. Tribus), Liv.: alci bellum u. alci bellum adversus alqm (die Führung des Kr.), Iustin.: provincias privatis, Caes., od. futuris consulibus, Suet., od. alci Numidiam (als Geschäftskreis, Provinz), Sall.: u. so consulibus Numidiam atque Italiam, Sall.: ambobus consulibus Ligures, Liv.: m. dopp. Acc., praemium (als B.) servo libertatem et sestertia centum, Sall.: provincias (als Pr.) consulibus Hispaniam atque Africam, Liv. – Hortensii et mea et Luculli sententia ex illo senatus consulto, quod te referente factum est, tibi decernit, ut regem reducas, trägt darauf an, daß dir der Auftrag gegeben werde, den König zurückzuführen, Cic. ep. 1, 1, 3. – m. in (gegen) u. Akk., at enim quis reprehendet, quod in parricidas rei publicae decretum erit (verhängt werden wird)? Sall. Cat. 51, 25.

    2) feindlich, durch Kampf entscheiden, bis zur Entscheidung kämpfen, streiten, a) mit Waffen u. dgl., bes. als milit. t. t., itaque haud magni certaminis fuit; primus clamor atque impetus rem decrevit, Liv. 25, 41, 6: nostra certamina non verba legatorum nec hominum quisquam disceptator, sed campus Campanus, in quo concurrendum est, et arma et communis Mars belli decernet; proinde inter Capuam Suessulamque castra castris conferamus et Samnis Romanusne imperio Italiam regant decernamus, Liv. 8, 23, 8 sq.: m. folg. indir. Fragesatz, ineamus aliquam viam, quā, utri utris imperent, sine magna clade, sine multo sanguine utriusque populi decerni possit, Liv. 1, 23, 9. – dec. pugnam, Liv., proelium, Cic.: in ipso gladiatorio vitae certamine, quod ferro decernitur, Cic. – m. de u. Abl., de summa rerum dec., Liv.: armatos in acie stare et summis de rebus decernere et ad victoriam niti, Quint.: de salute rei publicae decernitur, Cic. – absol. mit Abl. womit? wodurch? dec. armis, ferro, Cic. dec. lapidibus et subselliorum fragminibus, Suet.: cursibus et crudo caestu, wettkämpfen, Verg.: Marte, Curt.: acie, Nep., Liv. u.a., navali acie, Mela, navali certamine, Liv. (vgl. Drak. Liv. 40, 8, 19): equestri proelio, Curt.: ibi diem unum opperitur... quo integriore exercitu decerneret, Nep. – m. cum u. Abl. (feindl. u. freundl.), cum alqo ferro, Enn. fr.: cum alqo vel pacisci vel decernere, Mela: dec. proelio cum proditore, Iustin.: od. m. inter se u. Akk., Auct. b. Hisp.: cornibus inter se (von Stieren), Verg. – m. contra u. Akk., cum suorum paucitate contra magnam vim hostium artificio magis quam viribus, Auct. b. Afr. 14, 1. – m. pro u. Abl., solus in Boeotia pro omnibus nobis cum dispendio sanguinis sui decernens, Amm. 16, 12, 41. – mit Advv., Praepp. od. Genet. u. Abl. loc. wo? diem locumque constituunt, ubi secum armis decernerent, Liv.: omnibus viribus in Sicilia, Iustin.: cum P. Cornelio Scipione Clastidii apud Padum, Nep. – m. Advv. od. Abl. wann? consilium habitum, utrum extemplo decernerent, an Rhodiam exspectarent classem, Liv.: crastino die bene iuvantibus dis acie decernamus, Liv.: primo quoque tempore decernendum est, Auct. b. Hisp.: classe paucis diebus erant decreturi, Nep. – absol., si decerni placet, Liv.: hostem lacessere ac trahere ad decernendum, Liv.: decernendi potestatem Pompeio fecit, Caes.

    b) mit Worten, bes. als gerichtl. t. t., m. Abl. womit? wodurch? decernite criminibus, mox ferro decreturi, Liv.: qui iudicio decernent, die Prozeßführenden, Quint.: utinam meo solum capite decernerem, Cic. – m. de (über) u. Abl., de capite, Cic.: de vita et ornamentis suis omnibus, Cic.: uno iudicio de fortunis omnibus, Cic. – m. pro (für) u. Abl., pro suo sodali et pro sua omni fama prope fortunisque, Cic. – m. ad u. Akk., quod ne ad extrema quidem decretis timendum sit, den zum letzten Schicksal Bestimmten = den zum Tode Verurteilten, Sen. ep. 18, 11.

    II) seinen Willen bestimmen, beschließen, sich entschließen, den Vorsatz od. Entschluß fassen, sich vornehmen, gew. m. folg. Infin., quicquid peperisset, decreverunt tollere, Ter.: nam si tu fluctus undasque e gurgite salso tollere decreris, Lucil. 40: ibidem manere decrevit, Nep.: Caesar his de causis Rhenum transire decreverat, Caes.: decreram cum eo valde familiariter vivere, Cic.: duas res simul nunc agere decretum est mihi, Plaut.: sumat consumat perdat, decretum est pati, Ter.: certum atque decretum est non dare signum, Liv. – mit folg. Acc. u. Infin., uxorem decrerat dare sese mihi hodie, Ter. Andr. 238: im Passiv mit folg. Nom. u. Infin., candida Tartareo nuptum Proserpina regi iam dudum decreta dari, Claud. rapt. Pros. 216. – m. folg. ut u. Konj., hic decernit, ut miser sit, Cic. Tusc. 3, 65. – mit folg. bl. Coniunctiv, profestos festos (dies) habeam decretumst mihi, Plaut. Poen. 501. – / Synkop. Perf.: Formen decrerim, decreram, decrero, decresset, decresse öfter bei den Komik., bei Lucil., Cic., Liv. u.a.; s. Neue-Wagener Formenl.3 Bd. 3. S. 486.

    lateinisch-deutsches > decerno

  • 17 decerno

    dē-cerno, crēvī, crētum, ere, entscheiden, I) etwas Streitiges, Zweifelhaftes, 1) gütlich entscheiden, ausmachen, entscheidend bestimmen, beschließen, für etw. stimmen, sich erklären, sich aussprechen, a) übh., m. Acc., rem dubiam decrevit vox opportune emissa, Liv.: iustum existimant in denos pedes quadratos tres modios: id quidem soli natura decernet, Plin. – m. de u. Abl., de his Catonis praecepta decernent, Plin. – m. folg. indir. Fragesatz, cum prae imbri non satis decernere possent, quā suis opem ferrent, nicht mit Gewißheit bestimmen konnten, Liv.: zuw. ist der indir. Fragesatz zu ergänzen, quid hoc malum infelicitatis? nequeo satis decernere, ich kann's nicht recht klar kriegen (= ich kann's nicht recht begreifen), Ter. adelph. 544. – m. folg. Acc. u. Infin., sich dafür entscheiden od. erklären, dafür stimmen, die feste Ansicht gewinnen od. aussprechen, als Grundsatz aufstellen, daß usw., Perf. decrevi oft = ich habe die feste Ansicht gewonnen, ich bin od. lebe der festen Meinung, zum. adv. durch in jedem Falle, omnes tibi illi delirare visi sunt, qui sine manibus et pedibus constare deum posse decreverunt, Cic.: si id summum malum esse decreverit, Cic.: quod in me ipso satis esse consilii decreras, Cic.: in quo omnia mea posita esse decrevi, Cic.: duo talenta pro re nostra ego esse decrevi satis, dächt' ich, seien
    ————
    genug, Ter.: ubi mihi reliquam aetatem a re publica procul habendam decrevi, ich die Ansicht gewann, daß ich... müsse, Sall. – m. dopp. Acc., illum decrerunt dignum, suos cui liberos committerent, erklärten ihn entschieden für würdig, Ter. Hec. 212.
    b) insbes.: α) als gerichtl. t. t., schiedsrichterlich entscheiden, absol., ita (ja!), verum (aber) praetor decernebat, Cic. – m. Acc. od. m. de u. Abl., Servius alia decernit, de aliis consulturum se regem dicit, Liv.: si caedes facta, si de hereditate, de finibus controversia est, iidem decernunt (v. den Druiden), Caes.: qui te forum Tarsi agere, statuere multa, decernere, iudicare dicerent, Cic. – m. Adv. od. Praep. od. neutr. Adi. wie? quod iste (Verres) aliter, atque ut edixerat, decrevisset, Cic.: Verres contra illud ipsum edictum suum sine ulla religione decernebat, Cic.: praetor decernit; quam aequum, nihil dico; unum hoc dico, novum, Cic.: et fit, ut de eadem re saepe alius aliud decreverit aut iudicaverit, Cornif. rhet. – m. inter (zwischen) u. Akk. od. m. Dat. für wen? alias revocabat eos, inter quos iam decreverat, decretumque mutabat; alias inter aliquos sine ulla religione decernebat ac proximis paulo ante decreverat, Cic. II. Verr. 1, 120. – m. in u. Abl., in eius controversiis quid decernas non a te peto, Cic. ep. 13, 59: in iure dicundo ita decrevit, ut etc., Suet. Galb. 7, 2. – prägn., entscheidend, durch Spruch zuerkennen, dec. vindicias se-
    ————
    cundum servitutem, den Anspruch zuerkennen zugunsten der Skl. = dem Kläger das Recht auf seine Sklavin zuerkennen, Liv. 3, 47, 5. β) als publiz. t. t., v. Senate, v. Volke, v. Priesterkollegien u. v. einzelnen aus dem Senate usw., αα) übh., m. Acc. u. durch de u. Abl., oft zugl. m. Advv. (wie?), tu, miles, quid de imperatore Paulo senatus decrerit potius quam quid Ser. Galba fabuletur, audi, Liv.: quod vult renovari honores eosdem... nihil decernendum censeo, in betreff seines Gesuchs, die alten Ehren ihm aufs neue zuzuerkennen, trage ich auf Tagesordnung an (trage ich darauf an, zur Tagesordnung überzugehen), Cic.: sustinere in rebus statuendis decernendisque (bei Beschlüssen u. Entscheidungen) eam severitatem, quā etc., Cic. – decernendi ratio, die Entscheidung durch Vernunftgründe (Ggstz. decertandi fortitudo, die Entscheidung durch Waffengewalt), Cic. – de summa salute vestra populique Romani, de vestris coniugibus liberisque, de aris ac focis decernite diligenter, ut instituistis, ac fortiter, Cic.: et de imperio Caesaris et de amplissimis viris gravissime acerbissimeque decernitur, Caes.: quare, cum de P. Lentulo ceterisque statuetis, pro certo habetote, vos simul de exercitu Catilinae et de omnibus coniuratis decernere, Sall. – sed ne id quod placebat decerneret (senatus) in (bei) tantae nobilitatis viris, ambitio obstabat, Liv. 5, 36, 9; vgl. Liv. 26, 2, 15. – id quod XIII. Kal. Ian. se-
    ————
    natus me auctore (auf meinen Antrag) decrevit, Cic. Phil. 6, 1. – m. folg. indir. Fragesatz, quo praesidio tuto et libere senatus quae vellet decernere auderet, Caes. b. c. 1, 2, 2. – m. folg. Acc. u. Infin., si hic ordo (der Senat) placere decreverit te ire in exsilium, obtemperaturum te esse dicis, Cic.: tumultum esse (daß der Staat im Kriegszustande sei) decrevi, Cic.: ob eas res tumultum esse decrevit senatus, Liv.: ad unum omnes Numae Pompilio regnum deferendum decernunt, Liv.: Lacedaemonii ad patriae subsidium revocandum ab Asia Agesilaum decernunt, Iustin.: D. Iunius Silanus, primus sententiam rogatus supplicium sumendum decreverat, Sall. – absol., ea Sullae et plerisque placuere, pauci ferocius decernunt, Sall.: neque, cum consul decresset, quisquam obtemperabat, Liv.: cum pontifices decressent ita, Cic.: plerisque (senatoribus) libere decernendi potestas eripitur, Caes.: m. secundum (zugunsten) u. Akk., nuntiat inani populo pontifices secundum se decrevisse, Cic.: consules de consilii sententia decreverunt secundum Buthrotios, Cic.: m. dopp. Nom., qui ordo decrevit invitus, zu dem Beschlusse gezwungen wurde, Cic. Phil. 1, 13. – ββ) prägn., etwas dekretieren, beschließen = durch Beschluß etw. bestimmen, erklären, anordnen, anberaumen (festsetzen), anweisen, ansetzen, verhängen, übertragen, u. v. einzelnen, dafür stimmen, darauf antragen, daß etw. erklärt,
    ————
    angeordnet usw. werde, mit Acc., od. mit folg. indir. Fragesatz, od. m. folg. ut u. Konj. u. m. bl. Konj., pecunias ad ludos, Cic.: pecunias ad templum monumentumque alcis, Cic.: tempus ad utramque rem, Sall.: diem colloquio (zum G.), Sall.: classem ingentem, die Ausrüstung einer gewaltigen Flotte beschließen, Iustin.: tres legatos, für die Absendung dr. G. stimmen, Cic.: una de pace legatos ad Scipionem, Liv.: legatos mittendos, Suet.: tertiam legationem ad res Saguntinis reddendas, Liv.: delectum, Liv.: supplicationem ob recitationem, Suet., od. quindecim dierum, Caes.: tumultum, den T. erklären = den Staat in Kriegszustand erklären, Cic.: quaestionem de bonis direptis, Caes., od. de morte alcis, Cic., de morte alcis per senatum, Liv.: genus poenae novum, Sall.: id bellum, Liv.: provinciam desponsam, non decretam habere, Cic. – decretum, uti supplicatio per triduum ad omnia pulvinaria haberetur, Liv.: senatus Romae decrevit, ut P. Cornelius praetor litteras Capuam ad consules mitteret, Liv.: de quo (Postumio) nominatim decrevit senatus, ut statim in Siciliam iret, Cic.: m. folg. Konj., senatus decrevit, darent operam consules, ne quid res publica detrimenti caperet, Sall. Cat. 29, 2: qui Indiae quique Bactris praeerant, quibus quisque finibus habuisset, imperium obtinerent decretum est, Curt. 10, 10 (30), 4. – Abl. absol. m. dopp. Acc., Dolabellā hesterno die hoste decreto (zum
    ————
    F. erklärt), Cic. Phil. 11, 16. – m. Ang. wem? durch Dat. = jmdm. etw. zuerkennen, durch Beschluß etw. jmdm. erweisen, anweisen, verleihen, übertragen, jmdm. zu Ehren etw. anordnen, aufzustellen ( zu errichten) beschließen, alci annuum sumptum, Cic.: alci praemium, Sall.: alci omnes honores, Nep.: alcis trecentas statuas, Nep.: alci supplicationem (s. supplicatio das Nähere), Cic.: alci triumphum, Cic.: alci triumphum ob captas Syracusas, Val. Max.: alci imperium (v. d. Tribus), Liv.: alci bellum u. alci bellum adversus alqm (die Führung des Kr.), Iustin.: provincias privatis, Caes., od. futuris consulibus, Suet., od. alci Numidiam (als Geschäftskreis, Provinz), Sall.: u. so consulibus Numidiam atque Italiam, Sall.: ambobus consulibus Ligures, Liv.: m. dopp. Acc., praemium (als B.) servo libertatem et sestertia centum, Sall.: provincias (als Pr.) consulibus Hispaniam atque Africam, Liv. – Hortensii et mea et Luculli sententia ex illo senatus consulto, quod te referente factum est, tibi decernit, ut regem reducas, trägt darauf an, daß dir der Auftrag gegeben werde, den König zurückzuführen, Cic. ep. 1, 1, 3. – m. in (gegen) u. Akk., at enim quis reprehendet, quod in parricidas rei publicae decretum erit (verhängt werden wird)? Sall. Cat. 51, 25.
    2) feindlich, durch Kampf entscheiden, bis zur Entscheidung kämpfen, streiten, a) mit Waffen u.
    ————
    dgl., bes. als milit. t. t., itaque haud magni certaminis fuit; primus clamor atque impetus rem decrevit, Liv. 25, 41, 6: nostra certamina non verba legatorum nec hominum quisquam disceptator, sed campus Campanus, in quo concurrendum est, et arma et communis Mars belli decernet; proinde inter Capuam Suessulamque castra castris conferamus et Samnis Romanusne imperio Italiam regant decernamus, Liv. 8, 23, 8 sq.: m. folg. indir. Fragesatz, ineamus aliquam viam, quā, utri utris imperent, sine magna clade, sine multo sanguine utriusque populi decerni possit, Liv. 1, 23, 9. – dec. pugnam, Liv., proelium, Cic.: in ipso gladiatorio vitae certamine, quod ferro decernitur, Cic. – m. de u. Abl., de summa rerum dec., Liv.: armatos in acie stare et summis de rebus decernere et ad victoriam niti, Quint.: de salute rei publicae decernitur, Cic. – absol. mit Abl. womit? wodurch? dec. armis, ferro, Cic. dec. lapidibus et subselliorum fragminibus, Suet.: cursibus et crudo caestu, wettkämpfen, Verg.: Marte, Curt.: acie, Nep., Liv. u.a., navali acie, Mela, navali certamine, Liv. (vgl. Drak. Liv. 40, 8, 19): equestri proelio, Curt.: ibi diem unum opperitur... quo integriore exercitu decerneret, Nep. – m. cum u. Abl. (feindl. u. freundl.), cum alqo ferro, Enn. fr.: cum alqo vel pacisci vel decernere, Mela: dec. proelio cum proditore, Iustin.: od. m. inter se u. Akk., Auct. b. Hisp.: cornibus inter se (von Stieren),
    ————
    Verg. – m. contra u. Akk., cum suorum paucitate contra magnam vim hostium artificio magis quam viribus, Auct. b. Afr. 14, 1. – m. pro u. Abl., solus in Boeotia pro omnibus nobis cum dispendio sanguinis sui decernens, Amm. 16, 12, 41. – mit Advv., Praepp. od. Genet. u. Abl. loc. wo? diem locumque constituunt, ubi secum armis decernerent, Liv.: omnibus viribus in Sicilia, Iustin.: cum P. Cornelio Scipione Clastidii apud Padum, Nep. – m. Advv. od. Abl. wann? consilium habitum, utrum extemplo decernerent, an Rhodiam exspectarent classem, Liv.: crastino die bene iuvantibus dis acie decernamus, Liv.: primo quoque tempore decernendum est, Auct. b. Hisp.: classe paucis diebus erant decreturi, Nep. – absol., si decerni placet, Liv.: hostem lacessere ac trahere ad decernendum, Liv.: decernendi potestatem Pompeio fecit, Caes.
    b) mit Worten, bes. als gerichtl. t. t., m. Abl. womit? wodurch? decernite criminibus, mox ferro decreturi, Liv.: qui iudicio decernent, die Prozeßführenden, Quint.: utinam meo solum capite decernerem, Cic. – m. de (über) u. Abl., de capite, Cic.: de vita et ornamentis suis omnibus, Cic.: uno iudicio de fortunis omnibus, Cic. – m. pro (für) u. Abl., pro suo sodali et pro sua omni fama prope fortunisque, Cic. – m. ad u. Akk., quod ne ad extrema quidem decretis timendum sit, den zum letzten Schicksal Bestimmten = den zum
    ————
    Tode Verurteilten, Sen. ep. 18, 11.
    II) seinen Willen bestimmen, beschließen, sich entschließen, den Vorsatz od. Entschluß fassen, sich vornehmen, gew. m. folg. Infin., quicquid peperisset, decreverunt tollere, Ter.: nam si tu fluctus undasque e gurgite salso tollere decreris, Lucil. 40: ibidem manere decrevit, Nep.: Caesar his de causis Rhenum transire decreverat, Caes.: decreram cum eo valde familiariter vivere, Cic.: duas res simul nunc agere decretum est mihi, Plaut.: sumat consumat perdat, decretum est pati, Ter.: certum atque decretum est non dare signum, Liv. – mit folg. Acc. u. Infin., uxorem decrerat dare sese mihi hodie, Ter. Andr. 238: im Passiv mit folg. Nom. u. Infin., candida Tartareo nuptum Proserpina regi iam dudum decreta dari, Claud. rapt. Pros. 216. – m. folg. ut u. Konj., hic decernit, ut miser sit, Cic. Tusc. 3, 65. – mit folg. bl. Coniunctiv, profestos festos (dies) habeam decretumst mihi, Plaut. Poen. 501. – Synkop. Perf.: Formen decrerim, decreram, decrero, decresset, decresse öfter bei den Komik., bei Lucil., Cic., Liv. u.a.; s. Neue-Wagener Formenl.3 Bd. 3. S. 486.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > decerno

  • 18 decernere

    постановлять, а) решиться, de petenda bon. Possess. (1. 1 § 2 D. 38, 3), de hereditate (1. 13 § 2 D. 29, 2); определить, cum nihil de peculio decrevit filius (1. 9 D. 49, 17);

    b) о корпорациях и коллегиях: постановлять;

    decretum (subs.), постановление, quod ordo (decurionum) decrevit (1. 5 D. 50, 9); (1. 2 eod.);

    decr. civitatis (I. 36 pr. D. 50, 1); (1. 9 § 2 D. 14, 6. 1. 32 § 24 D. 24, 1);

    decr. pontificum (1. 8 pr. D. 11, 7);

    c) о решениях судей, высших сановников и императоров: решать, постановлять, на основании causae cognitio, si quis aliquid novi iuris obtinuerit - eodem iure adversus eum decernetur (1. 1 § 1 D. 2, 2); (1. 10 pr. D. 48, 6); (1. 3 D. 48, 11); (1. 23 § 2 D. 4, 2); (1. 3 D. 1, 14); (1. 1 § 1 D. 1, 4);

    a Principibus decretum est (1. 1 D. 48, 21);

    decern. (alicui, contra aliquem) actionem, utiles actiones, предоставить иск после рассм. дела (1. 1 § 4. D. 4, 3. 1. 22 D. 13, 5. 1 5 D. 26, 3 1. 46 § 1 D. 26, 7. 1. 2 § 3 D. 28, 6. 1. 98 D. 29, 2. 1. 55 § 1 D. 40, 5);

    decern. bonorum possessionem (1. 1 § 7 D. 38, 9);

    decern. (alicui) alimenta, присудить кому деньги на содержание (1. 27 § 3 D. 5, 2. 1. 38 D. D, 2. 1. 2 § 2. 1. 3 pr. D. 27, 2);

    decretum (subst.) решение, приговор, постановление после causae cognitio (1. 9 § 1 D. 1, 16); (1. 3 § 8 D. 37, 1): pro tribunali decr. interpositum (1. 7 § 1 D. 26, 3);

    decreta a Praetoribus latine interponi debent (1. 48 D. 42, 1);

    edicta et decreta Fraelorum (1. 75 D. 5, 1); (Gai. IV. 139);

    decreta Consulum v. Praesidum (1. 3 pr. D. 4, 4); (1. 2 D. 26, 3); (1. 29 § 2. 1. 47 § 1 D. 4, 4); (1. 15 § 16 D. 39, 2);

    bon. possessio, quae cognitionem pro tribunali desiderat, vel quae decretum exposcit. противоп. b. р., quae de plano peti potuit (l. 2 § 1 D. 38, 15); отсюда decretalis bon poss. (1. 1 § 7 D. 38, 9);

    decreto bon. possessionem accipere, petere;

    ex decreto admitti (1. 14 § 1 D. 37, 4. 1. 4 D. 37, 8. 1. 2 § 11 D. 38, 17): decreto filio succurrendum est (1. 84 D. 29, 2); (Carbonianum decretum, см. Carbon.);

    decreta principum, постановления императоров, т. е. решения судебных дел, которые рассматривались в auditorium principis (1. 7 pr. D. 1, 1. 1. 1 § 1 D. 4, 6. cf. 1. 22 pr. D. 36, 1. 1. 7 D. 48, 7);

    decretum divi Marci (1. 13 D. 4, 2).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > decernere

  • 19 decerno

    dēcerno, ĕre, crēvi, crētum - tr. -    - formes sync. du parf.: decresse, decrerim, decreram, decrero, decresset, fréq. chez les comiques, Cic., Liv. etc. [st1]1 [-] déclarer par un décret ou par un vote, décider, décréter, prononcer sur, voter pour, proposer, statuer, ordonner, décerner.    - decernitur: on décrète, on prend des décisions.    - decernitur de salutate reipublicae, Cic.: il y va du salut de la république.    - supplicationem decernere, Cic. Fam. 15, 4, 11: décréter des actions de grâce aux dieux.    - provincia desponsa, non decreta, Cic. Prov. 37: gouvernement promis, non assigné (décrété).    - avec prop. inf. mea virtute atque diligentia patefactam esse conjurationem decrevistis, Cic. Cat. 4, 5: vous avez décrété que c'était grâce à mon énergie et à mon activité que la conjuration avait été dévoilée.    - senatus decrevit populusque jussit ut... Cic. Verr. 2, 161: le sénat décréta et le peuple ordonna que...    - avec subj. seul senatus decrevit, darent operam consules ne... Sall. C. 29, 2: le sénat par décret chargea les consuls d'aviser aux moyens d'empêcher que....    - decernere triumphum alicui, Cic.: décerner le triomphe à qqn.    - cum senatus triumphum Africano decerneret, Cic. Fin. 4, 22: le sénat décernant le triomphe à l'Africain. [st1]2 [-] décider par les armes; combattre, lutter (au pr. et au fig.).    - decernere acie (proelio, armis, exercitu): livrer bataille.    - decernere classe: livrer un combat naval.    - de salute reipublicae decernere, Cic. Att. 8, 5, 2: combattre pour le salut de l'Etat.    - decernendi potestatem Pompeio fecit, Caes. BC. 3, 41, 1: il offrit à Pompée l'occasion de décider par les armes (= de combattre).    - me pro meo sodali decernere, Cic. de Or. 2, 200: [je fis voir] que je luttais pour un de mes compagnons.    - pro mea fama decernere, Cic. de Or. 2, 49: combattre pour ma réputation. [st1]3 [-] résoudre, décider, trancher, régler.    - rem dubiam decrevit vox opportune emissa, Liv. 5, 55: un mot lancé opportunément trancha l'incertitude.    - primus clamor atque impetus rem decrevit, Liv. 25, 41, 6: les premiers cris, le premier choc décidèrent l'affaire.    - certamen, quod ferro decernitur, Cic. de Or. 2, 317: lutte, qui se tranche par le fer.    - passif impers. de salute rei publicae decernetur, Cic. Att. 8, 5, 2: le combat décidera du sort de la république.    - absol. expetenda magis est decernendi ratio quam decertandi fortitudo, Cic. Off. 1, 80: il faut rechercher la décision par des moyens rationnels plutôt que par le courage dans un combat. [st1]4 [-] se résoudre à, décider de, se déterminer à.    - avec inf. ou sub. inf. ou ut + subj. ou subj. seul.    - eos me decretum est persequi mores, Plaut. Asin. 1, 1, 58: je suis décidé à suivre cette conduite.    - mihi relicuam aetatem a re publica procul habendam decrevi, Sall. C. 4: je résolus de passer le reste de ma vie loin de la politique.    - Caesar Rhenum transire decreverat, Caes. BG. 4, 17, 1: César avait décidé de traverser le Rhin.    - hic decernit ut miser sit, Cic. Tusc. 3, 27, 65: voilà qu'il se résout à être malheureux.
    * * *
    dēcerno, ĕre, crēvi, crētum - tr. -    - formes sync. du parf.: decresse, decrerim, decreram, decrero, decresset, fréq. chez les comiques, Cic., Liv. etc. [st1]1 [-] déclarer par un décret ou par un vote, décider, décréter, prononcer sur, voter pour, proposer, statuer, ordonner, décerner.    - decernitur: on décrète, on prend des décisions.    - decernitur de salutate reipublicae, Cic.: il y va du salut de la république.    - supplicationem decernere, Cic. Fam. 15, 4, 11: décréter des actions de grâce aux dieux.    - provincia desponsa, non decreta, Cic. Prov. 37: gouvernement promis, non assigné (décrété).    - avec prop. inf. mea virtute atque diligentia patefactam esse conjurationem decrevistis, Cic. Cat. 4, 5: vous avez décrété que c'était grâce à mon énergie et à mon activité que la conjuration avait été dévoilée.    - senatus decrevit populusque jussit ut... Cic. Verr. 2, 161: le sénat décréta et le peuple ordonna que...    - avec subj. seul senatus decrevit, darent operam consules ne... Sall. C. 29, 2: le sénat par décret chargea les consuls d'aviser aux moyens d'empêcher que....    - decernere triumphum alicui, Cic.: décerner le triomphe à qqn.    - cum senatus triumphum Africano decerneret, Cic. Fin. 4, 22: le sénat décernant le triomphe à l'Africain. [st1]2 [-] décider par les armes; combattre, lutter (au pr. et au fig.).    - decernere acie (proelio, armis, exercitu): livrer bataille.    - decernere classe: livrer un combat naval.    - de salute reipublicae decernere, Cic. Att. 8, 5, 2: combattre pour le salut de l'Etat.    - decernendi potestatem Pompeio fecit, Caes. BC. 3, 41, 1: il offrit à Pompée l'occasion de décider par les armes (= de combattre).    - me pro meo sodali decernere, Cic. de Or. 2, 200: [je fis voir] que je luttais pour un de mes compagnons.    - pro mea fama decernere, Cic. de Or. 2, 49: combattre pour ma réputation. [st1]3 [-] résoudre, décider, trancher, régler.    - rem dubiam decrevit vox opportune emissa, Liv. 5, 55: un mot lancé opportunément trancha l'incertitude.    - primus clamor atque impetus rem decrevit, Liv. 25, 41, 6: les premiers cris, le premier choc décidèrent l'affaire.    - certamen, quod ferro decernitur, Cic. de Or. 2, 317: lutte, qui se tranche par le fer.    - passif impers. de salute rei publicae decernetur, Cic. Att. 8, 5, 2: le combat décidera du sort de la république.    - absol. expetenda magis est decernendi ratio quam decertandi fortitudo, Cic. Off. 1, 80: il faut rechercher la décision par des moyens rationnels plutôt que par le courage dans un combat. [st1]4 [-] se résoudre à, décider de, se déterminer à.    - avec inf. ou sub. inf. ou ut + subj. ou subj. seul.    - eos me decretum est persequi mores, Plaut. Asin. 1, 1, 58: je suis décidé à suivre cette conduite.    - mihi relicuam aetatem a re publica procul habendam decrevi, Sall. C. 4: je résolus de passer le reste de ma vie loin de la politique.    - Caesar Rhenum transire decreverat, Caes. BG. 4, 17, 1: César avait décidé de traverser le Rhin.    - hic decernit ut miser sit, Cic. Tusc. 3, 27, 65: voilà qu'il se résout à être malheureux.
    * * *
        Decerno, decernis, decreui, decretum, penul. prod. decernere. Plaut. Juger, Decerner, Decider.
    \
        Quid hoc, malum, infoelicitatis? nequeo satis decernere. Terent. Je n'en scay que juger.
    \
        Decernere de. Plin. Sed de his, Catonis praecepta decernent. En decerneront, En decideront.
    \
        Decernere. Terent. Arrester quelque chose en soymesme, Conclure, Determiner.
    \
        Decretum est mihi. Plaut. J'ay proposé et deliberé.
    \
        Decernere. Donatus. Arrester et vuider quelque difficulté en chose de grande importance.
    \
        Vxorem decretat dare sese mihi hodie. Terent. Il avoit arresté de, etc.
    \
        Tibi decernit vt regem reducas. Cic. Il t'ordonne pour, etc. Il decerne que, etc.
    \
        Decernere aliquid contra rem alicuius. Cic. Donner quelque sentence ou appoinctement contre, etc. Decerner.
    \
        Decernere de re aliqua. Cic. Ordonner.
    \
        Secundum aliquem decernere. Cic. Juger au prouffit d'aucun.
    \
        Decernat bellum Cretensibus. Cic. Qu'il opine qu'on face la guerre à ceulx de Crete.
    \
        Superis decernere grates. Ouid. Ordonner qu'on rende graces à Dieu pour quelque victoire, ou autre chose.
    \
        Honores alicui. Cic. Quand aucun par son opinion donne à autruy un estat et office.
    \
        Hospitia ei publica decreuere. Plin. Par leur arrest ordonnerent qu'il seroit defrayé par tous les lieux où il passeroit en toute la Grece.
    \
        Imperium alicui. Cic. Estre d'opinion qu'on le face Empereur.
    \
        Iniuriam. Cic. Donner un appoinctement inique et torsionnaire.
    \
        Laudationem alicui. Cic. Ordonner que certains iront embassades pour porter tesmoignage honorable de vertu à aucun.
    \
        Legationem contra aliquem. Cic. Ordonner qu'on ira en embassade vers aucun prince, ou peuple, pour se plaindre d'aucun.
    \
        Noxiam. Plin. Ordonner qu'aucun reparera et payera le dommage qu'il a faict.
    \
        Pecuniam ad ludos. Cic. Ordonner argent pour faire quelques jeux.
    \
        Quaestionem. Caesar. Ordonner ou decerner qu'on face le procez criminel à aucun.
    \
        Nouam quaestionem. Cic. Ordonner qu'on fera le procez criminel à aucun par une nouvelle forme et extraordinaire.
    \
        Decernere vt veteribus legibus quaeratur. Cic. Ordonner qu'on fera le procez à aucun selon l'ancienne forme.
    \
        Statuam alicui decernere. Plin. Ordonner qu'une statue à sa semblance luy sera mise et posee en quelque lieu.
    \
        Stipendium. Cic. Ordonner argent pour la soulde des gens de guerre.
    \
        Supplicationem. Cic. Ordonner qu'on fera procession.
    \
        Decernere cornibus. Virgil. Se combatre des cornes, à grans coups de cornes.
    \
        Suo solum capite decernere. Cic. Combatre ou Debatre pour son chef tant seulement, pour son affaire particulier, Estre seul en danger.
    \
        Vno iudicio de fortunis omnibus decernit. Cic. En ce procez ici il debat de tout son bien, et le met en danger.
    \
        Ferro vel armis. Virg. Liu. Demesler une querelle à coup d'espee et à force d'armes.
    \
        Pugnam decernere. Liu. Leuibus telis, quae irritare magis quam decernere pugnam poterant. Qui encommencent la noise, et eguillonnent plus tost les gens, qu'ils ne frappent à bon escient.

    Dictionarium latinogallicum > decerno

  • 20 decretus

    [st1]1 [-] dēcrētus, a, um: part. passé de decerno. - [abcl][b]a - décrété, décerné. - [abcl]b - décidé, terminé.[/b]    - decretum proelium, Cic.: combat terminé. [st1]2 [-] dēcrētus, a, um: part. passé arch. de decresco; diminué.
    * * *
    [st1]1 [-] dēcrētus, a, um: part. passé de decerno. - [abcl][b]a - décrété, décerné. - [abcl]b - décidé, terminé.[/b]    - decretum proelium, Cic.: combat terminé. [st1]2 [-] dēcrētus, a, um: part. passé arch. de decresco; diminué.
    * * *
        Decretus, pen. prod. Participium. Decerné, Ordonné, Decreté.
    \
        Si esset aliqua quae haberet palam decretum semper aliquem, cuius in hortos, domum, libidines omnium commearent, etc. Cic. Destiné, Arresté.
    \
        Omnibus decreta mors est. Senec. Ordonnee, Destinee.

    Dictionarium latinogallicum > decretus

См. также в других словарях:

  • Decretum — may refer to: The Decretum Gratiani is a collection of Canon law compiled in the twelfth century by a jurist named Gratian. Decretum Gelasianum, traditionally attributed to Pope Gelasius I, contains a list of works adjudged apocryphal. Decretum… …   Wikipedia

  • Decretum —   [lateinisch] das, s/...ta, Dekret; Decretum Gratiani (um 1140), Gratian. (Corpus Iuris Canonici)   …   Universal-Lexikon

  • Decretum — (lat.), s. Decret; D. Gratiani, s. u. Corpus juris II. a) …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Decrētum — (lat.), s. Dekret. D. absolutum, s. Absolutisten …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Decretum — Decrētum (lat.), s. Dekret. D. Gratiāni, eine vom Mönch Gratianus um 1150 veranstaltete Sammlung aller bis dahin vorhandenen Kirchenrechtsquellen; bildet den ersten Teil des Corpus juris canonici …   Kleines Konversations-Lexikon

  • decretum — index decree, edict, holding (ruling of a court), ordinance, principle (axiom), resolution (decision), sen …   Law dictionary

  • Decretum de Judaeis — is the name given to the series of draft documents of the Second Vatican Council which led to ground breaking progress in the Church s relations with Jews. Because they are not featured prominently within Nostra Aetate itself, with only 25 % …   Wikipedia

  • Decrētum Divi Marci — (lat., »das Dekret des göttlichen Marcus«), eine Verordnung des römischen Kaisers Mark Aurel, das die eigenmächtige Inbesitznahme von Sachen des Schuldners seitens eines Gläubigers zum Zweck seiner Befriedigung bei Strafe des Verlustes des… …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Decretum Gratiani — Decretum Gratiani, s. Corpus juris (canonici) …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Decretum Gratiani — This article is part of a series on the Law of the Catholic Church Codes of Canon Law 1983 Code of Canon Law Code of Canons of the Eastern Churches 1917 Code of Canon Law …   Wikipedia

  • Decretum Gratiani — Kopie des Manuskripts Das Decretum Gratiani (um 1140) war das Hauptwerk des in Bologna lebenden und als Vater der Kanonistik geltenden Kamaldulensermönchs Gratian. Es bildet den ersten Teil einer Sammlung von sechs Rechtsbüchern, die im Corpus… …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»