-
1 dēclīnō
dēclīnō āvī, ātus, āre [CLI-], to bend aside, turn away: ad dexteram de viā: si omnes atomi declinabunt (i. e. oblique ferentur): via ad mare declinans, L.— To deflect, turn away: agmen, L.: cursūs, O.— To avoid, evade, shun: urbem: ictum, L.— To lower, close, let sink: dulci lumina somno, V. — Fig., to turn aside, deviate, turn away, digress: de statu suo: a religione offici: aliquantulum a proposito: ut eo revocetur unde huc declinavit oratio: quantum in Italiam declinaverat belli, L.: paulatim amor, decreases, O.— To turn aside, cause to differ: mulier declinata ab aliarum ingenio, differing, T.— To turn off, ascribe: adversa in inscitiam Paeti, Ta. — To turn from, avoid, shun: (oratio) declinat impetum: laqueos iudici: vitia: societate culpae invidiam, Ta.* * *Ideclinare, declinavi, declinatus V TRANSdecline/conjugate/inflect (in the same manner/like); change word form, modifyIIdeclinare, declinavi, declinatus Vdeflect/divert/turnaside/swerve/change direction/deviate/dodge; digress/diverge; avoid/stray; vary/be different; bend/sink down, subside/decline; lower/descend -
2 declino
to turn aside, deflect, turn away / avoid / deviate, swerve/ digress -
3 declino
dē-clīno, āvi, ātum, 1, v. a. and n. [CLINO = klinô], orig. to bend from the straight path; to turn aside or away (freq. and class.).I.Lit.a.Act.:b.ego modo declinavi paullum me extra viam,
Plaut. Aul. 4, 8, 11; cf.:sese rectā regione viai,
Lucr. 2, 250; and: se a terris omnia numina, Poët. ap. Suet. Aug. 70:lumina, Catull. 64, 91: agmen,
Liv. 1, 28; 36, 23:nares in alteram partem,
Cels. 8, 5.— Poet. of the eyes, to bend down, i. e. to lower, close them in sleep: nec dulci declinat lumina somno, * Verg. A. 4, 185.—Neutr.:II.paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem,
Cic. Fin. 5, 2, 5; id. Att. 14, 17, 2; Liv. 38, 20, 8.—So of the oblique motion of atoms (corresp. with oblique ferri): si omnes atomi declinabunt, nullae umquam cohaerescent;sive aliae declinabunt, aliae suo nutu recte ferentur, etc.,
Cic. Fin. 1, 6, 19 sq.; cf. id. Fat. 9, 18 (preceded by cur Epicurus atomos de via deducat):quae nova causa in natura est, qua declinet atomus? 20, 46 (the reading quae declinet atomum is wrong),
id. N. D. 1, 25.—Trop.A.In gen.a.Act., to turn aside: neque (mulierem) declinatam quicquam ab aliarum ingenio ullam reperias, who has departed, deviated, * Ter. Hec. 2, 1, 3; cf.:b.quaedam verborum flgurae paulum figuris sententiarum declinantur,
Quint. 9, 3, 88; id. 10, 3, 33:neque spe, neque metu declinatus animus,
id. 12, 1, 16:Cato literas Graecas aetate jam declinata didicit,
in the decline of life, id. 12, 11, 23. —Neutr., to turn aside, deviate, turn away:B.de via,
Cic. Lael. 17; cf.:de statu suo,
id. Clu. 38, 106:a religione officii,
id. Verr. 2, 3, 1:a malis (opp. appetere bona),
id. Tusc. 4, 6, 13:a parvis delictis diligentius,
id. Off. 1, 40 fin.:aliquantulum a proposito,
id. Or. 40, 138:a recto itinere (oratio),
Quint. 4, 3, 14 al.:gemma paulum declinans a topazio in aurum,
passing, Plin. 37, 8, 34, § 113:ut eo revocetur unde huc declinavit oratio,
digressed, Cic. de Or. 2, 38; cf. id. Leg. 1, 21 fin.:quantum in Italiam declinaverat belli,
Liv. 28, 1:in asperam Pholoen,
Hor. Od. 1, 33, 7:in pejus,
Quint. 10, 2, 16:ad discendum jus,
Quint. 12, 3, 9; cf. id. 7, 2, 30.— Absol.:declinasse me paululum et praesentes fluctus fugisse,
Cic. Sest. 34:paulatim amor,
decreases, Ov. M. 9, 460:dies coeperat declinare,
Vulg. Luc. 9, 12. —In partic. grammat. t. t., to vary, inflect a part of speech.1.In the older grammarians, of every kind of inflection (declension, conjugation, comparison, derivation, etc.), Varr. L. L. 8, § 2 sq.; 10, § 11 sq.; cf. also Quint. 1, 4, 22; 1, 5, 63 al. —2.In the later grammarians, to decline, in the strict sense, Charis, p. 8 sq. et al. —C.Transf., with an object denoting that from which one turns aside; to avoid, to shun (classical, most freq. in Cic.);nec satis recte (oratio) declinat impetum, nisi etiam in cedendo quid deceat intellegit,
Cic. Or. 68, 228; cf., corresp. with vitare,
id. Att. 8, 11, D. fin.; and:ictum,
Liv. 42, 63, 4:urbem,
Cic. Planc. 41:laqueos judicii,
id. Mil. 15, 40:appetuntur quae secundum naturam sunt, declinantur contraria,
id. N. D. 3, 13, 33:vitia,
id. Off. 1, 6, 19:ea quae nocitura videantur,
id. ib. 1, 4; cf. Tac. A. 13, 4:invidiam,
id. H. 4, 41 fin.; Suet. Caes. 4:impudicitiam uxoris,
Tac. A. 6, 51:oppida ut busta,
Amm. 16, 2, 12. -
4 dēclīnātiō
dēclīnātiō ōnis, f [declino], a bending aside, turning away, averting: tuas petitiones parvā declinatione effugi: atomi: corporis, Cu.—Fig., a turning away, avoiding, avoidance: a malis naturā declinamus; quae declinatio, etc.: laboris. — In rhet., a slight deviation (from the direct argument): a proposito: ad amplificandum.— A rejection, qualification (of a word or phrase).* * *declination/relative sky angle; latitude; compass point; inclination; bend/slope turning aside, swerve; advoidance; divergence/variation/digression; inflection -
5 adpeto
1.ap-pĕto ( adp-, Lachm., Baiter, Weissenb., Halm; app-, Ritschl, Kayser), īvi or ii, ītum, 3, v. a. and n. (class.; in poetry rare); act., to strive after a thing, to try to get, to grasp after (syn.: adfecto, nitor in aliquid).I.Lit.A.In gen.:B.solem manibus adpetere,
Cic. Div. 1, 23, 46; so id. ib. 2, 41:placentam,
Plin. 7, 53, 54, § 183; so, adpetere manum osculis, to seize upon the hand with kisses, i. e. in order to kiss it, Plin. 11, 45, 103, § 250;hence, appeti, of old men whose hands one seizes and kisses: haec enim ipsa sunt honorabilia, salutari, adpeti, decedi, adsurgi, etc.,
Cic. Sen. 18, 63; hence (like accedere), to go or come somewhere, to approach, arrive at:urbem,
Suet. Caes. 42.— Of things without life: mare terram adpetens, pressing or rushing on, Cic. N. D. 2, 39, 100:crescebat interim urbs, munitionibus alia atque alia adpetendo loca,
by continually advancing farther, Liv. 1, 8:Thule, quam hactenus nix et hiems adpetebat,
only snow and frost had approached, Tac. Agr. 10.—Esp., to attack, to fall or seize upon, assault, assail (syn.:C.peto, adgredior, adorior, invado): lapidibus appetere,
Cic. Dom. 5, 13:ferro atque insidiis,
id. Rosc. Am. 11, 30; id. Planc. 29 fin.:umerum gladio,
Caes. B. C. 2, 35; Liv. 7, 26:aquila aquaticas aves adpetit,
Plin. 10, 3, 3, § 9:morsu,
Tac. H. 4, 42; Dig. 38, 2, 14; 48, 5, 27 al.— Trop.:ignominiis omnibus appetitis,
Cic. Quint. 31:me amor appetit,
Plaut. Cist. 2, 1, 8:(uxor) falsā suspitione appetitur,
Vulg. Num. 5, 14.—Trop., [p. 142] to strive after earnestly, to desire eagerly, to long for (syn.: peto, cupio, expeto; opp. declino, aspernor; v. infra): aliut in dies magis adpetitur, * Lucr. 5, 1279:II.ut bona naturā adpetimus, sic a malis naturā declinamus,
Cic. Tusc. 4, 6, 13; cf. id. N. D. 3, 13, 33:idem non modo non recusem, sed appetam etiam atque deposcam,
id. Phil. 3, 14:inimicitias potentium appetere,
id. Mil. 36; so id. Rosc. Am. 18; id. Verr. 2, 5, 2; id. Agr. 2, 23:alterum esse adpetendum, alterum aspernandum,
id. Fin. 1, 9, 31 al.:amicitiam,
Caes. B. G. 1, 40:adulescentium familiaritates,
Sall. C. 14, 5:hereditates,
Suet. Aug. 60:divitias,
Vulg. Sap. 8, 5; ib. 1 Tim. 6, 10:nihil ornamentorum,
Suet. Vesp. 12 al.:alienum,
Phaedr. 1, 4, 1:nec abnuendum imperium nec adpetendum,
Sen. Thyest. 472 et saep.—Also of food, to have an appetite for (cf. appetitio, II. B.):appetitur vilis oliva,
Mart. 9, 27:pisciculos minutos, caseum,
Suet. Aug. 76.—Constr. with inf. as object:ut adpetat animus agere semper aliquid,
Cic. Fin. 5, 20, 55; Stat. Th. 1, 234; Pall. 10, 13, 2.—Neutr., to draw on or nigh, to approach, be at hand (only of time and things having relation to it;A.syn.: venio, advenio, adpropinquo, adsum): cum appetit meridies,
Plaut. Most. 3, 1, 116:dies adpetebat,
Caes. B. G. 6, 35:nox jam adpetebat,
Liv. 8, 38; so id. 5, 44; 10, 42:tempus anni,
id. 34, 13; so id. 22, 1; 29, 10 al.:lux,
Tac. A. 4, 51 al.:partitudo cui appetit,
Plaut. Aul. 1, 1, 36:consularia comitia adpetebant,
Liv. 41, 28:adpetit finis,
Sen. Cons. ad Marc. 23 fin. — Hence, appĕtens ( adp-), entis, P. a. (acc. to II.); pr. striving passionately after something; hence,In gen., desirous of, eager for; constr. with gen.:B.appetens gloriae atque avidus laudis,
Cic. Imp. Pomp. 3:nihil est adpetentius similium sui,
id. Lael. 14, 50:studiosissimi adpetentissimique honestatis,
id. Tusc. 2, 24, 58; so Sall. C. 5, 4; id. J. 7, 1; Plin. 31, 6, 36, § 69:turbidi et negotiorum adpetentes,
Tac. A. 14, 57; id. H. 1, 49; 3, 39; 4, 6; 4, 83; Gell. 16, 3.—Esp., eager for money (cf. abundans), avaricious:2.homo non cupidus neque appetens,
Cic. Agr. 2, 8:grati animi, non appetentis, non avidi signa,
id. de Or. 2, 43, 182.— Adv.: appĕtenter ( adp-), eagerly, in a grasping spirit or manner:ne cupide quid agerent, ne adpetenter,
Cic. Off. 1, 10, 33; App. M. 7, p. 192, 40 Elm.— Comp. and sup. not used.appĕto ( adp-), ōnis, m. [1. appeto], he that strives eagerly for a thing, Laber. ap. Non. p. 74, 8 (Com. Rel. p. 251 Rib.). -
6 appeto
1.ap-pĕto ( adp-, Lachm., Baiter, Weissenb., Halm; app-, Ritschl, Kayser), īvi or ii, ītum, 3, v. a. and n. (class.; in poetry rare); act., to strive after a thing, to try to get, to grasp after (syn.: adfecto, nitor in aliquid).I.Lit.A.In gen.:B.solem manibus adpetere,
Cic. Div. 1, 23, 46; so id. ib. 2, 41:placentam,
Plin. 7, 53, 54, § 183; so, adpetere manum osculis, to seize upon the hand with kisses, i. e. in order to kiss it, Plin. 11, 45, 103, § 250;hence, appeti, of old men whose hands one seizes and kisses: haec enim ipsa sunt honorabilia, salutari, adpeti, decedi, adsurgi, etc.,
Cic. Sen. 18, 63; hence (like accedere), to go or come somewhere, to approach, arrive at:urbem,
Suet. Caes. 42.— Of things without life: mare terram adpetens, pressing or rushing on, Cic. N. D. 2, 39, 100:crescebat interim urbs, munitionibus alia atque alia adpetendo loca,
by continually advancing farther, Liv. 1, 8:Thule, quam hactenus nix et hiems adpetebat,
only snow and frost had approached, Tac. Agr. 10.—Esp., to attack, to fall or seize upon, assault, assail (syn.:C.peto, adgredior, adorior, invado): lapidibus appetere,
Cic. Dom. 5, 13:ferro atque insidiis,
id. Rosc. Am. 11, 30; id. Planc. 29 fin.:umerum gladio,
Caes. B. C. 2, 35; Liv. 7, 26:aquila aquaticas aves adpetit,
Plin. 10, 3, 3, § 9:morsu,
Tac. H. 4, 42; Dig. 38, 2, 14; 48, 5, 27 al.— Trop.:ignominiis omnibus appetitis,
Cic. Quint. 31:me amor appetit,
Plaut. Cist. 2, 1, 8:(uxor) falsā suspitione appetitur,
Vulg. Num. 5, 14.—Trop., [p. 142] to strive after earnestly, to desire eagerly, to long for (syn.: peto, cupio, expeto; opp. declino, aspernor; v. infra): aliut in dies magis adpetitur, * Lucr. 5, 1279:II.ut bona naturā adpetimus, sic a malis naturā declinamus,
Cic. Tusc. 4, 6, 13; cf. id. N. D. 3, 13, 33:idem non modo non recusem, sed appetam etiam atque deposcam,
id. Phil. 3, 14:inimicitias potentium appetere,
id. Mil. 36; so id. Rosc. Am. 18; id. Verr. 2, 5, 2; id. Agr. 2, 23:alterum esse adpetendum, alterum aspernandum,
id. Fin. 1, 9, 31 al.:amicitiam,
Caes. B. G. 1, 40:adulescentium familiaritates,
Sall. C. 14, 5:hereditates,
Suet. Aug. 60:divitias,
Vulg. Sap. 8, 5; ib. 1 Tim. 6, 10:nihil ornamentorum,
Suet. Vesp. 12 al.:alienum,
Phaedr. 1, 4, 1:nec abnuendum imperium nec adpetendum,
Sen. Thyest. 472 et saep.—Also of food, to have an appetite for (cf. appetitio, II. B.):appetitur vilis oliva,
Mart. 9, 27:pisciculos minutos, caseum,
Suet. Aug. 76.—Constr. with inf. as object:ut adpetat animus agere semper aliquid,
Cic. Fin. 5, 20, 55; Stat. Th. 1, 234; Pall. 10, 13, 2.—Neutr., to draw on or nigh, to approach, be at hand (only of time and things having relation to it;A.syn.: venio, advenio, adpropinquo, adsum): cum appetit meridies,
Plaut. Most. 3, 1, 116:dies adpetebat,
Caes. B. G. 6, 35:nox jam adpetebat,
Liv. 8, 38; so id. 5, 44; 10, 42:tempus anni,
id. 34, 13; so id. 22, 1; 29, 10 al.:lux,
Tac. A. 4, 51 al.:partitudo cui appetit,
Plaut. Aul. 1, 1, 36:consularia comitia adpetebant,
Liv. 41, 28:adpetit finis,
Sen. Cons. ad Marc. 23 fin. — Hence, appĕtens ( adp-), entis, P. a. (acc. to II.); pr. striving passionately after something; hence,In gen., desirous of, eager for; constr. with gen.:B.appetens gloriae atque avidus laudis,
Cic. Imp. Pomp. 3:nihil est adpetentius similium sui,
id. Lael. 14, 50:studiosissimi adpetentissimique honestatis,
id. Tusc. 2, 24, 58; so Sall. C. 5, 4; id. J. 7, 1; Plin. 31, 6, 36, § 69:turbidi et negotiorum adpetentes,
Tac. A. 14, 57; id. H. 1, 49; 3, 39; 4, 6; 4, 83; Gell. 16, 3.—Esp., eager for money (cf. abundans), avaricious:2.homo non cupidus neque appetens,
Cic. Agr. 2, 8:grati animi, non appetentis, non avidi signa,
id. de Or. 2, 43, 182.— Adv.: appĕtenter ( adp-), eagerly, in a grasping spirit or manner:ne cupide quid agerent, ne adpetenter,
Cic. Off. 1, 10, 33; App. M. 7, p. 192, 40 Elm.— Comp. and sup. not used.appĕto ( adp-), ōnis, m. [1. appeto], he that strives eagerly for a thing, Laber. ap. Non. p. 74, 8 (Com. Rel. p. 251 Rib.). -
7 condeclino
con-dēclīno, āre, v. a., to decline in the same manner:casus,
Prisc. p. 1065 P. -
8 decello
dē-cello, ĕre, v. a., = declino, to turn aside, deviate, Lucr. 2, 219 Lachm. ex conj. (better depellere, with the MSS. v. Munro ad loc.). -
9 declinabilis
dēclīnābĭlis, e, adj. [declino], that can be (grammatically) inflected, Prisc. p. 670 P.
См. также в других словарях:
Declino — Origin Turin, Italy Genres Hardcore punk Years active 1982–1985 Labels none, Belfagor Records SOA Records … Wikipedia
declino — s.m. [der. di declinare ]. [diminuzione di forza creativa, prestigio e sim.: d. di una civiltà, di un artista ] ▶◀ crepuscolo, crisi, decadenza, decadimento, degenerazione, degradazione, degrado, discesa, disfacimento, regresso, scadimento,… … Enciclopedia Italiana
declino — de·clì·no s.m. 1. BU pendenza del terreno; declivio | estens., tramonto di un pianeta, un astro e sim. 2. CO fig., perdita di forza, di prestigio, di prosperità, di efficienza e sim., decadenza: il declino di un uomo politico, di un intero popolo … Dizionario italiano
declino — {{hw}}{{declino}}{{/hw}}s. m. 1 (lett.) Pendenza, declivio. 2 (fig.) Decadenza: società in declino | Fine, tramonto: il declino della bellezza … Enciclopedia di italiano
declino — pl.m. declini … Dizionario dei sinonimi e contrari
declino — s. m. 1. (lett.) pendenza, declivio CONTR. erta, salita 2. (fig.) tramonto, decadimento, decadenza, degenerazione, dissoluzione □ regresso, scadimento, avvizzimento □ crepuscolo, autunno, viale del tramonto, fine, termine CONTR. fioritura, ascesa … Sinonimi e Contrari. Terza edizione
Personas que han declinado un honor británico — Anexo:Personas que han declinado un honor británico Saltar a navegación, búsqueda Esta es una lista parcial de gente que ha declinado un honor británico, como el de ser caballero o un honor normealmente dentro de la Orden del Imperio Británico.… … Wikipedia Español
Anexo:Personas que han declinado un honor británico — Esta es una lista parcial de gente que ha declinado un honor británico, como el de ser caballero o un honor normealmente dentro de la Orden del Imperio Británico. En la mayoría de los casos, el honor se rechazó en privado; pero otros lo fueron… … Wikipedia Español
Mucchio selvaggio (album) — Mucchio Selvaggio Studio album by Declino and Negazione Released 1984 (cassette) 1986 (LP) … Wikipedia
Negazione — Origin Turin, Italy Genres Hardcore punk, Punk rock Years active 1983–1992 Labels Konkurrel, Mordam Records, T.V.O.R … Wikipedia
Controproduzioni — EP by Declino Released 1983 Genre Hardcore punk Label Self produced … Wikipedia