-
1 dativus
-
2 dativus
-
3 dativus
I.In jurid. Lat.: dativi tutores " qui nominatim testamento dantur," Gai. Inst. 1, § 149.—II.In gram.: dativus casus, or absol. da-tivus, i, m., the dative, Quint. 1, 7, 18; 7, 9, 13; Gell. 4, 16, 3 et saep. (cf. casus dandi, Varr. L. L. 8, 18, 112; 10, 2, 165; Nigid. ap. Gell. 13, 25, 4; Gell. 4, 16, 4 al.). [p. 513] -
4 dativus
I datīvus, a, umданный, назначенный (по завещанию) ( tutor G)II datīvus, ī m. [ do ] (sc. casus)дательный падеж Q, AG -
5 dativus
dativa, dativum ADJassigned (guardian); pertaining to giving; given, appointed (L+S) -
6 dativus tutor
опекун, назначенный правительством, магистратом (1. 7 D. 46, 6. 1. 5 C. 5, 30).Латинско-русский словарь к источникам римского права > dativus tutor
-
7 dativus curator
опекун, назначенный правительством, магистратом (1. 7 D. 46, 6. 1. 5 C. 5, 30).Латинско-русский словарь к источникам римского права > dativus curator
-
8 dat.
dativus - дательный падеж -
9 dat.
dativus - дательный падеж -
10 casus
cāsus, ūs m. [ cado ]1) падение (lapidum PJ; nivis L)gravi casu decidere H — рухнуть тяжёлым падением (т. е. грузно, тяжело)2) крушение, крах, падение ( rei publicae Sl); гибель, смерть (urbis V; Gracchorum Cs)3) ошибка, погрешность, проступок ( sine aliquo casu aut prolapsione C)4) склон, исход, конец5) грам. падежc. rectus (nominativus) Vr, C — именительный падежc. genetivus( interrogandi, patricus) Q etc. — родительный падежc. dativus( dandi) Q, Vr etc. — дательный падежc. accusativus( accusandi) Q, Vr — винительный падежc. vocativus( vocandi) AG, Vr — звательный падежc. ablativus( sextus, Latinus) Q, Vr — отложительный (творительный или инструментальный) падежcasuum series Vr — склонениеcasus obliqui (conversi) Vr, Sen, C — косвенные падежи6) приход, наступление ( mortis C)7) случай, повод, возможность (victoriae Sl; navigandi C)fortuna illi casum praeclari facinoris dedit Sl — судьба дала ему возможность совершить блестящий подвиг8) обстоятельства, положениеquae in nostro simili casu dicturi essemus Q — то, что мы сказали бы, оказавшись в подобном положении9) случайность, превратность ( varii casūs bellorum L)aliquid in casum dare T — подвергать что-л. опасности10) происшествие, событие (преим. случайное, неожиданное)11) несчастное происшествие, несчастьеsi quis c. puerum egerit Orco H — если какой-л. несчастный случай увлечёт ребёнка в преисподнюю (т. е. пресечёт его жизнь) -
11 commendativus
commendātīvus, ī m. (sc. casus) грам. = dativus -
12 casus
cāsus, ūs, m. (cado), das Fallen, der Fall, I) im allg.: A) eig.: a) im Raume, sowohl das Herabfallen, stillicidi, Lucr.: nivis, Liv.: fulminum, Plin.: lapidum, Plin. ep. – als das Einfallen, Einstürzen, camerae, Dict.: celsae graviore casu decidunt turres, Hor. – u. das Umfallen, Umstürzen, der Umsturz, Sturz, vehiculi, Plin.: equi, Spart.: gravi casu concĭdere, Phaedr.: ad casum dare, umwerfen, Acc. fr.: casus, quo (infantes) in terram toties deferuntur, Quint. – im Bilde, v. polit. Fall, Sturz, Cic. Sest. 140; u. v. moral. Fall, Cic. Cael. 41. – b) das Sich-Neigen, Sinken einer Jahreszeit, extremae sub casum hiemis, Verg. georg. 1, 340. – c) als gramm. t. t. der Kasus, Beugefall, c. rectus, der Nominativ, Varr. LL., Cic. u.a. (Ggstz. casus obliqui, Varr. LL., Sen. u.a., od. conversi, Cic.): ders. c. patricus, Varr. LL., u. c. nominativus, Quint.: c. genetivus, Quint.: ders. c. interrogandi, Nigid. fr.: c. dativus, Quint.: ders. c. dandi, Varr. LL. u. Nigid. fr.: c. accusativus, Quint.: ders. c. accusandi, Varr. LL.: c. vocativus, Gell.: ders. c. vocandi, Varr. LL.: c. ablativus, Quint.: ders. c. sextus, Varr. LL. u. Varr. fr., u. c. Latinus, Varr. fr.: casuum series, Varr. LL.: casum mutare, Quint.: verbum per casus ducere, Quint.: non omne nomen casus sex recipit, Sen. – B) übtr.: a) das Fallen, Stürzen in einen (niedern) Zustand, derFall, Sturz, quam gravis casus in servitium ex regno foret, Sall. Iug. 62, 9; vgl. (im Bilde) no. A, a. – b) der Fall, Eintritt nach seinem Verlaufe od. Erfolge, durae mortis casus, Verg.: aetas illa multo plures quam nostra mortis casus habet, Eintritt des Todes, d.i. Fälle, wo der Tod eintreten kann od. eintritt, tödliche Zufälle, Cic. – dah. die (sich darbietende) Gelegenheit zu etw. (s. Kritz Sall. Iug. 25, 9), aut vi aut dolis se casum victoriae inventurum, Sall.: casum pugnae praebere, Tac.: casum invadendae Armeniae obvenisse, Tac. – Meton., der Fall, der eintreten kann od. eintritt od. eingetreten ist, das Ereignis, das Vorkommnis, der Vorfall, der Zufall (s. Cic. de nat. deor. 1, 90; de div. 2, 15), α) übh.: casus communis et incertus, Cic.: casus mirabilis, Nep., admirabilis, Quint., mirificus, Cic.: casus quidam fatalis (Ggstz. casus voluntarius), Cic.: casus rariores, Cic.: casus secundi (Ggstz. casus adversi), Nep.: casus subiti repentinique, Suet.: casus varii, Wechselfälle, Liv. u. Vell. – novi casus temporum, neue Vorkommnisse, die die Zeitverhältnisse mit sich führen, Cic. – nihil consilia a casu differre, Tac. – oft Abl. casu, durch Zufall, zufällig, bald im Ggstz., zB. casu fieri aut forte fortunā, Cic.: evenire non temere nec casu, Cic.: sive casu sive consilio deorum, Caes.: seu sponte seu quolibet casu, Col.: necessitate an casu, Quint.: casu an huius persuasu et inductu, Cic. fr. – bald allein, zB. ego eo die casu apud Ptolemaeum cenavi, Cic.: ibi casu rex erat Ptolemaeus, Caes.: casu accĭdit, ut etc., Nep. – β) prägn., der ungünstige Zufall, der Unfall, meus ille casus tam horribilis, tam gravis etc., Cic.: varii nostri casus, Cic.: propter casus navigandi, der Zufälle halber, denen man zur See ausgesetzt ist, Cic.: casus (Plur.) loci, Ov.: Asiatica legatio filii casu deformata, Liv.: forte tulit casus (wollte ein unglücklicher Zufall), ut etc., Liv.: cum sui quemque casus per quinquennium absumpsissent, Liv.: multi fortuitis casibus intercĭderunt, Tac. – bei den Ärzten, Krankheitsfall, casus gravissimi, Cels.: propter huiusmodi casus, Scrib.: in hoc casu, Cels. – c) das Sinken, der Verfall, civitatis, Sall.: rei publicae, Sall. – II) prägn., das Fallen = das Hinsinken, der Untergang, a) lebl. Ggstde.: urbis Troianae, Verg.: civitatium, Iustin.: virium, Cael. Aur. – b) leb. Wesen, der Untergang, der Tod, bes. der gewaltsame, Bomilcaris, Sall.: Gaii Luciique, Suet.: Saturnini atque Gracchorum casus (Plur.), Caes.: casum mariti quiritans, Apul. – / zu Ciceros Zeit cāssus geschr., s. Quint. 1, 7, 20.
-
13 casus
cāsus, ūs, m. (cado), das Fallen, der Fall, I) im allg.: A) eig.: a) im Raume, sowohl das Herabfallen, stillicidi, Lucr.: nivis, Liv.: fulminum, Plin.: lapidum, Plin. ep. – als das Einfallen, Einstürzen, camerae, Dict.: celsae graviore casu decidunt turres, Hor. – u. das Umfallen, Umstürzen, der Umsturz, Sturz, vehiculi, Plin.: equi, Spart.: gravi casu concĭdere, Phaedr.: ad casum dare, umwerfen, Acc. fr.: casus, quo (infantes) in terram toties deferuntur, Quint. – im Bilde, v. polit. Fall, Sturz, Cic. Sest. 140; u. v. moral. Fall, Cic. Cael. 41. – b) das Sich- Neigen, Sinken einer Jahreszeit, extremae sub casum hiemis, Verg. georg. 1, 340. – c) als gramm. t. t. der Kasus, Beugefall, c. rectus, der Nominativ, Varr. LL., Cic. u.a. (Ggstz. casus obliqui, Varr. LL., Sen. u.a., od. conversi, Cic.): ders. c. patricus, Varr. LL., u. c. nominativus, Quint.: c. genetivus, Quint.: ders. c. interrogandi, Nigid. fr.: c. dativus, Quint.: ders. c. dandi, Varr. LL. u. Nigid. fr.: c. accusativus, Quint.: ders. c. accusandi, Varr. LL.: c. vocativus, Gell.: ders. c. vocandi, Varr. LL.: c. ablativus, Quint.: ders. c. sextus, Varr. LL. u. Varr. fr., u. c. Latinus, Varr. fr.: casuum series, Varr. LL.: casum mutare, Quint.: verbum per casus ducere, Quint.: non omne nomen casus sex recipit, Sen. – B) übtr.: a) das Fallen, Stürzen in einen (niedern) Zustand, der————Fall, Sturz, quam gravis casus in servitium ex regno foret, Sall. Iug. 62, 9; vgl. (im Bilde) no. A, a. – b) der Fall, Eintritt nach seinem Verlaufe od. Erfolge, durae mortis casus, Verg.: aetas illa multo plures quam nostra mortis casus habet, Eintritt des Todes, d.i. Fälle, wo der Tod eintreten kann od. eintritt, tödliche Zufälle, Cic. – dah. die (sich darbietende) Gelegenheit zu etw. (s. Kritz Sall. Iug. 25, 9), aut vi aut dolis se casum victoriae inventurum, Sall.: casum pugnae praebere, Tac.: casum invadendae Armeniae obvenisse, Tac. – Meton., der Fall, der eintreten kann od. eintritt od. eingetreten ist, das Ereignis, das Vorkommnis, der Vorfall, der Zufall (s. Cic. de nat. deor. 1, 90; de div. 2, 15), α) übh.: casus communis et incertus, Cic.: casus mirabilis, Nep., admirabilis, Quint., mirificus, Cic.: casus quidam fatalis (Ggstz. casus voluntarius), Cic.: casus rariores, Cic.: casus secundi (Ggstz. casus adversi), Nep.: casus subiti repentinique, Suet.: casus varii, Wechselfälle, Liv. u. Vell. – novi casus temporum, neue Vorkommnisse, die die Zeitverhältnisse mit sich führen, Cic. – nihil consilia a casu differre, Tac. – oft Abl. casu, durch Zufall, zufällig, bald im Ggstz., zB. casu fieri aut forte fortunā, Cic.: evenire non temere nec casu, Cic.: sive casu sive consilio deorum, Caes.: seu sponte seu quolibet casu, Col.: necessitate an casu, Quint.: casu an huius persuasu et inductu, Cic. fr. – bald al-————lein, zB. ego eo die casu apud Ptolemaeum cenavi, Cic.: ibi casu rex erat Ptolemaeus, Caes.: casu accĭdit, ut etc., Nep. – β) prägn., der ungünstige Zufall, der Unfall, meus ille casus tam horribilis, tam gravis etc., Cic.: varii nostri casus, Cic.: propter casus navigandi, der Zufälle halber, denen man zur See ausgesetzt ist, Cic.: casus (Plur.) loci, Ov.: Asiatica legatio filii casu deformata, Liv.: forte tulit casus (wollte ein unglücklicher Zufall), ut etc., Liv.: cum sui quemque casus per quinquennium absumpsissent, Liv.: multi fortuitis casibus intercĭderunt, Tac. – bei den Ärzten, Krankheitsfall, casus gravissimi, Cels.: propter huiusmodi casus, Scrib.: in hoc casu, Cels. – c) das Sinken, der Verfall, civitatis, Sall.: rei publicae, Sall. – II) prägn., das Fallen = das Hinsinken, der Untergang, a) lebl. Ggstde.: urbis Troianae, Verg.: civitatium, Iustin.: virium, Cael. Aur. – b) leb. Wesen, der Untergang, der Tod, bes. der gewaltsame, Bomilcaris, Sall.: Gaii Luciique, Suet.: Saturnini atque Gracchorum casus (Plur.), Caes.: casum mariti quiritans, Apul. – ⇒ zu Ciceros Zeit cāssus geschr., s. Quint. 1, 7, 20. -
14 optare
1) желать (1. 1 § 3 D. 25, 4. 1. 115 D. 30);2) избирать;optatus, желательный, оptata dignitas (1. 74 C. Th. 12, 1): coniunctio (1. 1 C. Th. 9, 8).
optio, избрание, выбор (§ 23 I. 2, 20. 1. 9 § 1 D. 4, 3. 1. 7 § 7 D. 4, 4. 1. 18 pr. D. 10, 2. 1. 3 § 6 D. 10, 4. 1. 2 § 3 D. 13, 4. 1. 10. 99 D. 30. 1. 2 pr. § 2. 1. 7. 8 pr. § 2. 1. 9 § 1. 1. 1. 10. 11. 13 - 17 D. 33, 5. 1. 28 § 1 D. 35, 1. 1. 79 D. 36, 1. 1. 3 D. 40, 9. 1. 25 pr. D. 40, 12. 1. 82 § 2 D. 47, 2. 1. 28 pr. 160 D. 50, 16. 1. 77 D. 50, 17);
tutoris optio, когда муж предоставлял по завещанию жене право самой избирать себе опекуна (Gai. I. 150 - 154); отсюда tutor optivus = qui ex options sumitur, прот. dativus (§ 154 cit.).
Латинско-русский словарь к источникам римского права > optare
-
15 tutela
1) попечение, защита, оборона, tutelam alicuius spectare, ad tut. alicuius pertinere (1. 14 D. 1, 18. 1. 35 § 3 D. 32. 1. 30 D. 31. 1. 7 pr. D. 50, 10. 1. 7 § 16 D. 24, 3. 1. 15 D. 35, 1. 1. 2 § 1 D. 40, 15);2) в тесном смысле: tutela - опека;iuris publici tut. (1. 14 C. 1, 9).
tutor, опекун, который имеет власть над малолетними (tit. I. 1, 13 seq. D. 26, 1 seq. C. 5, 28. seq. - 1. 1 pr. § 1 D. 26, 1);
tutoris auctoritas (см. s. 5. cf. cura s. e.);
tutela legitima, testamentaria, fiduciaria;
tutor legitimus, testamentarius, dativus, fiduciarius, Atilianus, honorarius (см.);
4); также = curator minoris (1. 13 § 2 C. 9, 51);actio tutelae (tit. D. 27, 3
3) имущество несовершеннолетнего, которым управляет опекун (1. 5 pr. D. 26, 7);p. право отличало тк. tutela mulierum, опеку над женщинами (Gai, I. 144. 168. 190. II. 122).
4) in suam tut. venire, suae tut. fieri, для обозн. совершеннолетия (1. 9 § 1 eod. 1. 54 D. 28, 5).super pecunia tutelave (L. XII. tab. V. 3).
Латинско-русский словарь к источникам римского права > tutela
-
16 tū
tū gen. tuī, dat. tibi or tibī, acc. and abl. tē; plur nom. and acc. vōs, gen. vestrūm or vostrūm, gen obj. vestrī or vostrī (fem. vostrarum, T.); dat. and abl. vōbis, pron pers. [with sing. cf. Gr. σύ; Germ. du; Engl. thou], thou, you: Tu si hic sis, aliter sentias, T.: tu mihi etiam legis Portiae, tu C. Gracchi, tu horum libertatis mentionem facis: Neque postulem abs te, ni ipsa res moneat, T.: vosne veli<*> an me regnare era, Fors: vestri adhortandi causā, L.: Solve metūs, et tu Troianos exue caestūs, V.: nec amores Sperne puer neque tu choreas, H.—Made emphatic by a suffix (only in the forms tute, tutimet, tibimet, tete, vosmet, and vobismet): ut tute mihi praecepisti: tibi si recta probanti placebis, tum non modo tete viceris, etc.: tutimet mirabere, T.: quod (consilium) vosmet ipsi attuleritis, L.—Colloq. in dat., to suggest the interest of the person addressed in the remark ( dativus ethicus): scin ubi nunc sit tibi Tua Bacchis? T.: ecce tibi est exortus Isocrates: en vobis, inquit, iuvenem, etc., L.—Plur., when more than one person is addressed, though with a noun in the sing: vos, vero, Attice, et praesentem me curā levatis, et, etc.: vos, Romanus exercitus, ne destiteritis impio bello! L.: Vos, o Calliope, precor aspirate canenti, i. e. you, Muses, V.—As subst. (colloq.): mea tu, my darling, T.* * *you, thee -
17 commendativus
commendātīvus, a, um, adj. [commendo], commendatory:casus, i. e. dativus,
Prisc. p. 670 Putsch. -
18 tu
tū (old form of the gen. sing. tis, Plaut. Mil. 4, 2, 42; id. Trin. 2, 2, 62; id. Bacch. 5, 2, 87; id. Ps. 1, 1, 6; acc. ted, id. As. 2, 2, 33 et saep.; gen. plur. vestrorum or vostrorum, Pac. ap. Non. 85, 5; Plaut. Most. 1, 3, 123; fem. vostrarum, Ter. Heaut. 2, 4, 6; v. ego init.), pers. pron. [Sanscr. tva, tvam; Gr. su; Dor. tu; Goth. thu; Germ. du; Engl. thou, etc.], thou.I.In gen.: nec pol homo quisquam faciet impune animatus Hoc nisi tu, Enn. ap. Macr. S. 6, 1 (Ann. v. 101 Vahl.); imitated by Verg. A. 9, 422: unus erit quem tu tolles in caerula caeli Templa, Enn. ap. Varr. L. L. 7, § 6 Müll. (Ann. v. 66 Vahl.):2.tu mihi etiam legis Portiae, tu C. Gracchi, tu horum libertatis, tu cujusquam denique hominis popularis mentionem facis,
Cic. Rab. Perd. 4, 13:nec dulces amores Sperne puer, neque tu choreas,
Hor. C. 1, 9, 16:ego tu sum, tu es ego: uni animi sumus,
Plaut. Stich. 5, 4, 49:mei te rogandi et tui respondendi mihi (labor),
id. Ps. 1, 1, 4.— Fem.:cum tui videndi est copia,
Plaut. Truc. 2, 4, 19:neque mei neque te tui intus puditum est,
id. Bacch. 3, 1, 12; cf. id. ib. 3, 1, 19:quia tis egeat, quia te careat,
id. Mil. 4, 2, 42:tibi aras. tibi occas, tibi seris, tibi eidem metis,
id. Merc. 1, 1, 71:quot pondo ted esse censes nudum?
id. As. 2, 2, 33 et saep.: vosne velit an me regnare era, Fors, Enn. ap. Cic. Off. 1, 12, 38 (Ann. v. 203 Vahl.):si quis quid vostrum Epidamnum curari sibi Velit,
Plaut. Men. prol. 51:vestri adhortandi causā,
Liv. 21, 41, 1:istanc tecum conspicio simul,
Plaut. Am. 2, 2, 112:stulta multum, quae vobiscum fabuler,
id. Mil. 2, 5, 33.—Emphatic.(α).Jam tibi cerebrum Dispercutiam, excetra tu, Plaut. Cas. 3, 5, 24 sq.:(β).neque postulem abs te, ni ipsa res moneat,
Ter. And. 3, 3, 19:nec enim illa studia deserui, quibus etiam te incendi,
Cic. Fat. 2, 3:tu si hic sis aliter sentias,
Ter. And. 2, 1, 10.—Esp. in opp. to another pron. pers.:(γ).id mihi da negoti: tu tamen Perge, etc.,
Ter. And. 3, 2, 41:an mihi potest quicquam esse molestum quod tibi gratum futurum sit?
Cic. Fat. 2, 4:nos patriam fugimus... tu, Tityre, lentus, etc.,
Verg. E. 1, 4; Hor. Ep. 1, 10, 6.—Poet., in second clause of a command, etc.:B.solve metus, et tu Trojanos exue caestus,
Verg. A. 5, 420; cf. id. ib. 5, 691; 6, 365; Hor. C. 1, 9, 16.—With an emphatic -te or -met suffixed (only in the forms tute or tutemet, tibimet, tete, vosmet, and vobismet): o Tite, tute, Tati, tibi tanta, tyranne, tulisti, Enn. ap. Prisc. p. 947 P. (Ann. v. 113 Vahl.): bene mones: tute ipse cunctas, id. ap. Non. 469, 25 (Com. v. 3 Vahl. p. 153): Al. Quae ex te audivi: ut urbem maximam Expugnavisses regemque Pterelam tute occideris. Am. Egone istuc dixi? Al. Tute istic, etiam astante hoc Sosia, Plaut. Am. 2, 2, 114 sq.:II.tute ipse his rebus finem praescripsisti, pater,
Ter. And. 1, 1, 124:utere igitur argumento, Laeli, tute ipse sensus tui,
Cic. Rep. 1, 38, 59:tute,
id. Div. in Caecil. 8, 27; 10, 31:ut tute mihi praecepisti,
id. Fam. 1, 8, 2:tute scis—si modo meministi—me tibi tum dixisse, etc.,
id. Att. 12, 18, a, 2.— Acc.:uxor, si cesses, aut te amare cogitat Aut tete amari,
Ter. Ad. 1, 1, 8; so,tete,
id. Phorm. 3, 1, 3:tibi si recta probanti placebis, tum non modo tete viceris, etc.,
Cic. Tusc. 2, 26, 63:nisi quid tibi in tete auxilii est, absumptus es,
Plaut. Ep. 1, 1, 76:tutemet mirabere,
Ter. Heaut. 2, 3, 133:tutemet in culpā cum sis,
Lucr. 4, 915:tutemet a nobis... quaeres,
id. 1, 102:tibimet ipse supplicia irroga,
Sen. Hippol. 1222:ita vosmet aiebatis,
Plaut. Capt. 3, 5, 18:atque hoc vosmet ipsi, scio... haud aliter id dicetis,
id. Most. 1, 2, 13: vos quoque in eā re consilio me adjuvate:nullum libentius sequor quam quod vosmet ipsi attuleritis,
Liv. 34, 17, 9; 3, 56, 3 Drak. N. cr. —In partic.A.Tibi, as a dativus ethicus (cf. Ruddim. II. p. 126, n. 44):B.alter tibi descendit de palatio et aedibus suis,
Cic. Rosc. Am. 46, 133:ecce tibi exortus est Isocrates,
id. de Or. 2, 22, 94; so,ecce tibi,
id. Sest. 41, 89; id. Att. 2, 15, 3:hic Marius veniet tibi origine parva,
Sil. 13, 854:haec vobis ipsorum per biduum militia fuit,
Liv. 22, 60 et saep.—Vos, addressed to one person as a representative of more than one, or with a collective noun in the sing.:C.vos, vero, Attice, et praesentem me curā levatis, et, etc.,
Cic. Brut. 3, 11:sed quid hoc loco vos inter vos, Catule?
id. de Or. 2, 73, 295; id. Dom. 31, 83:vos, Romanus exercitus, ne destiteritis impio bello?
Liv. 7, 40, 12 Drak.:vos, Gaetulia sueta, etc.,
Sil. 3, 287:vos, o Calliope, precor aspirate canenti,
i. e. you, Muses, Verg. A. 9, 525; imitated by Sil. 12, 390.—Gen. plur. for poss. pron.:D.majores vostrum,
Sall. C. 33, 3:hac vestrum frequentiā,
Cic. Agr. 2, 21, 55; id. Phil. 4, 1, 1:quantus consensus vestrum,
id. ib. 5, 1, 2:contra urbis salutem omniumque vestrum,
id. Cat. 2, 12, 27.— -
19 Условные сокращения и обозначения
abl. - ablativus (sc. casus) - аблятивacc. - accusativus (sc. casus) - винительный падежadj. - adjectivum (sc. nomen) - имя прилагательноеoooadv. - adverbium - наречиеc. - cum - с, вместе с (например, c. abl. = cum ablativo с аблятивом)compar. - comparativus (sc. gradus) - сравнительная степеньconj. - conjunctio - союзconjunct. - conjunctivus (sc. modus) - сослагательное наклонениеdat. - dativus (sc. casus) - дательный падежdefect. - defectivum (sc. verbum) - недостаточный глаголdem. - demonstrativum (sc. pronomen) - указательное местоимениеdeminut. - demminutivum (sc. verbum) - уменьшительное словоdistribut. - distributivum (sc. numerale) - разделительное числительноеelat. – elativus (sc. gradus) букв.: 'поднятый, возвышенный’. Прилагательное в превосходной степени, употреблённой безотносительно к объекту сравненияetc. – et cetera – и так далееf – femininum (sc. genus) – женский родfut. – futurum (sc. tempus) – будущее времяgen. – genetivus (sc. casus) – родительный падежimperat. – imperativus (sc. modus) – повелительное наклонениеimpers. – impersonale (sc. verbum) – безличный глагол, безличное значениеindecl. - indeclinabile (sc. verbum) – несклоняемое словоindef. - indefinitum (sc. pronomen) - неопределённое местоимениеindic. - indicativus (sc. modus) - изъявительное наклонениеinf. - infinitivus (sc. modus) - неопределённое наклонениеintens. - intensivum (sc. verbum) –слово (преимущественно глагол) в усилительном значенииinterj. – interjectio – междометиеinterr. - interrogativum (sc. pronomen) - вопросительное местоимениеintrans. – intransitivum (sc. verbum) – непереходный глагол, непереходное значениеm – masculinum (sc. genus) – мужской родn – neutrum (sc. genus) – средний родnom. – nominativus (sc. casus) - именительный падежnum. - numerale (sc. nomen) - имя числительноеpart. - participium - причастиеpass. – passivum (sc. genus) – страдательный залогperf. – perfectum (sc. tempus) – перфектpl. – pluralis (sc. numerus) – множественное числоpl.t. – plurale tantum – только множественное (число)posit. - positivus (sc. gradus) - положительная степеньpostposit. – postpositio – постпозитивный предлог или союзpraep. – praepositio – предлогpraes. – praesens (sc. tempus) – настоящее времяpron. - pronomen - местоимениеrelat. - relativum (sc. pronomen) - относительное местоимениеsc. - scilicet - подразумеваетсяsg. – singularis (sc. numerus) – единственное числоsubst. - substantivum (sc. nomen) - имя существительноеsup. - supinum - супинsuperl. - superlativus (sc. gradus) - превосходная степеньtrans. – transitivum (sc. verbum) – переходный глагол, переходное значениеvoc. – vocativus (sc. casus) - звательный падеж(gen.sg.) – в родительном падеже единственного числа(m = f = n) – прилагательное или местоимение одинаково пишется во всех 3 родах(m = f,n) - прилагательное или местоимение одинаково пишется в мужском и женском родах(m,f,n) - прилагательное или местоимение неодинаково пишется во всех 3 родахp.p.p. – participium perfecti passivi – страдательное причастие прошедшего времени* данное слово отсутствует в словаре.Дворецкого И.Х.Dictionary Latin-Russian new > Условные сокращения и обозначения
См. также в других словарях:
Dativus, SS. (1) — 1SS. Dativus et 46 Soc. MM. (26. al. 27. Jan.). Die hhl. Dativus, Julianus, Tällianus, Reotrus (Reatrus), Vincentia, Saturus, Victorina, Secundus, Papa, Cantus, Victor, Aemilianus und 35 Andere erlitten in Afrika den Martyrtod, und finden sich… … Vollständiges Heiligen-Lexikon
Dativus, S. (10) — 10S. Dativus, (10. Sept.), ein Bischof und Martyrer in Afrika. S. S. Nemesianus … Vollständiges Heiligen-Lexikon
Dativus, S. (2) — 2S. Dativus, (11. Febr.), ein Lector und Martyrer zu Karthago in Afrika. S. S. Saturninus … Vollständiges Heiligen-Lexikon
Dativus, S. (3) — 3S. Dativus, (17. Febr.), ein Martyrer, der mit mehreren Andern litt. S. S. Januarius … Vollständiges Heiligen-Lexikon
Dativus, S. (4) — 4S. Dativus, (14. März), ein Martyrer zu Nikomedia. S. S. Felicissimus … Vollständiges Heiligen-Lexikon
Dativus, S. (5) — 5S. Dativus, (30. März), ein Martyrer, der mit mehreren Andern um Christi willen sein Leben hingab. S. S. Victor … Vollständiges Heiligen-Lexikon
Dativus, S. (67) — 67S. Dativus, (10. Mai), zwei Martyrer dieses Namens zu Tarsus in Cilicien. S. S. Aphrodisius8 … Vollständiges Heiligen-Lexikon
Dativus, S. (8) — 8S. Dativus, (18. Mai), ein Martyrer zu Alexandria. S. S. Patamon … Vollständiges Heiligen-Lexikon
Dativus, S. (9) — 9S. Dativus, (18. Mai), ein Martyrer zu Byzanz. S. S. Euchus … Vollständiges Heiligen-Lexikon
Dativus absolutus — Der Dativus absolutus ist eine absolute Satzkonstruktion im Altkirchenslawischen und Ostbaltischen, die dem lateinischen absoluten Ablativ entspricht. Im Altkirchenslawischen verwendet man eine konjugierte Kurzform der aktiven Partizipien, im… … Deutsch Wikipedia
dativus commodi — (дательный назначения | dativus commodi) Выражение, употребляемое в латинском языке для названия падежа, в котором ставится слово, обозначающее лицо, в пользу которого совершается действие, выражаемое глаголом; ср. французский оборот travailler… … Пятиязычный словарь лингвистических терминов