-
1 lacerō
lacerō āvī, ātus, āre [lacer], to tear to pieces, mangle, rend, mutilate, lacerate: Quin laceres quemquam nacta sis, T.: lacertum Largi: membra aliena, Iu.: tergum virgis, L.: Quid miserum laceras? V.: ferro, H.: Lacerari morsibus saevis canum, Ph.— To break up, wreck, shatter: navem Ulixis, O.: navīs, L.— To waste, plunder: orbem, Iu.—Fig., to wound, hurt, distress, torture, pain, afflict: intolerabili dolore lacerari: fame, O.: meus me maeror lacerat.— To ruin, destroy, dissipate, squander, waste: patriam scelere: pecuniam: bona patria manu, ventre, S.— To censure, tear to pieces, slander, asperse, abuse, rail at: invidia, quae solet lacerare plerosque: laceratus probris tribunus, L.: me vosque male dictis, S.* * *lacerare, laceravi, laceratus Vmangle; slander, torment, harass; waste; destroy; cut -
2 lacero
lăcĕro, āvi, ātum, 1, v. a. [lacer], to tear to pieces, to mangle, rend, mutilate, lacerate (class., esp. in the trop. sense; syn.: lanio, discerpo).I.Lit.:B.quin spolies, mutiles, laceres quemquam nacta sis,
Ter. Hec. 1, 1, 8: lacerat lacertum Largi mordax Memmius, Crass. ap. Cic. de Or. 2, 59, 240:corpus uti volucres lacerent in morte feraeque,
Lucr. 3, 880:membra aliena,
Juv. 15, 102; cf.: lacerato corpore, Enn. ap. Macr. S. 6, 2 (Trag. v. 95 Vahl.):morsu viscera, Cic. poët. Tusc. 2, 8: ora, comas, vestem lacerat,
Ov. M. 11, 726:amictus,
Sil. 13, 389:genas,
Ov. Tr. 3, 3, 51:verbere terga,
id. F. 2, 695:Tum autem Syrum impulsorem, vah, quibus illum lacerarem modis,
Ter. Ad. 3, 2, 17:tergum virgis,
Liv. 3, 58; 26, 13:unguibus cavos recessus luminum,
Sen. Oedip. 968:quid miserum laceras?
Verg. A. 3, 41:ferro,
Hor. C. 3, 27, 46:loricam,
Verg. A. 12, 98: lacerari morsibus saevis canum, Phaedr. 1, 12, 11:ferae corpus lacerabant,
Petr. 115 sq.:carnes dentibus,
Vulg. Job, 13, 4; id. Gen. 40, 19.—Esp.1.To break up, to wreck, shatter:2.navem Ulixis,
Ov. P. 3, 6, 19:majorem partem classis,
Vell. 2, 79, 3:naves,
Liv. 29, 8:navigia,
Curt. 4, 3, 18:lecticam,
Suet. Aug. 91.—To cut up, carve:3.obsonium,
Petr. 36:anserem,
id. 137; 74.—To waste, plunder: cum Hannibal terram Italiam laceraret atque vexaret, Cato ap. Serv. Verg. E. 6, 7, 6:II.orbem,
Juv. 4, 37.—Trop.A.To tear to pieces with words, to censure, asperse, abuse, rail at:B.obtrectatio invidiaque, quae solet lacerare plerosque,
Cic. Brut. 42, 156:optimum virum verborum contumeliis,
id. Phil. 11, 2:aliquem probris,
Liv. 31, 6:Pompeium dempto metu lacerant,
Sall. H. 3, 61, 21 Dietsch:meque vosque male dictis,
id. J. 85, 26:famam alicujus,
to slander, calumniate, id. 38, 54:alicujus carmina,
Ov. P. 4, 16, 1:lacerari crebro vulgi rumore,
Tac. A. 15, 73.—To distress, torture, pain, afflict:C.intolerabili dolore lacerari,
Cic. Ac. 2, 8, 23:quam omni crudelitate lacerastis,
id. Dom. 23, 59:quid laceras pectora nostra morā?
Ov. H. 15, 212:meus me maeror cottidianus lacerat et conficit,
Cic. Att. 3, 8, 2; cf.:aegritudo lacerat, exest animum planeque conficit,
id. Tusc. 3, 13, 27.—To ruin, destroy, dissipate, squander, waste:male suadendo et lustris lacerant homines,
Plaut. Curc. 4, 2, 22:patriam omni scelere,
Cic. Off. 1, 17, 57:bonorum emptores, ut carnifices, ad reliquias vitae lacerandas et distrahendas,
to scatter, disperse, Cic. Quint. 15, 50:pecuniam,
to squander, id. Verr. 2, 3, 70, § 164:lacerari valde suam rem,
Plaut. Merc. 1, 1, 48; cf.:bona patria manu, ventre,
to lavish, squander, Sall. C. 14, 2:diem,
to waste, Plaut. As. 2, 2, 25; id. Stich. 3, 1, 45. -
3 lacero
to tear to pieces, mangle / squander money / slander someone. -
4 dī-lacerō
dī-lacerō āvī, ātus, āre, to tear to pieces, tear apart: dominum, O.: corpus tormentis, Ta.—Fig., to tear to pieces, waste: ad dilacerandam rem p.: opes, O.: acerbitatibus dilaceratus, Ta. -
5 lacerātiō
-
6 collaceratus
col-lăcĕrātus ( conl-), a, um, Part. [lacero], torn to pieces, lacerated:corpus,
Tac. H. 3, 74 fin. -
7 conlaceratus
col-lăcĕrātus ( conl-), a, um, Part. [lacero], torn to pieces, lacerated:corpus,
Tac. H. 3, 74 fin. -
8 delacero
dē-lăcĕro, āvi, 1, v. a. (lit., to tear in pieces), trop., to frustrate, destroy:me meamque rem,
Plaut. Capt. 3, 5, 14 Brix. (Fleck., dilaceravisti, v. dilacero). -
9 dilacero
dī-lăcĕro, āvi, ātum, 1, v. a., to tear to pieces, to tear apart (mostly poet. and in post-Aug. prose).I.Lit.: dilaceranda feris dabor, * Cat. 64, 152; cf. Ov. H. 12, 116:II.dominum (canes),
id. M. 3, 250:natum,
id. H. 11, 112:muliebre corpus tormentis,
Tac. A. 15, 57:aliquid (spiculā),
to lacerate, wound, Cels. 7, 5, 2:leonem,
Vulg. Judic. 14, 6.—Trop.:annum integrum ad dilacerandam rem publicam quaerere,
Cic. Mil. 9, 24:res publica dilacerata,
Sall. J. 41, 5 Kritz. (prob. an imitation of Thuc. 3, 82 fin.):malis consultis animus dilaceratur,
Tac. A. 6, 6 fin.; cf.opes,
Ov. H. 1, 90 Loers.:gentem,
Vulg. Isa. 18, 2:(dilaceravisti,
Plaut. Capt. 3, 5, 14 Fleck.; others, delac-). -
10 divello
dī-vello, velli (Ov. M. 11, 38;I.but divulsi,
Sen. Hippol. 1173), vulsum, 3, v. a.To rend asunder, to tear in pieces, to separate violently, to tear (class.; cf.: findo, scindo, dirimo, segrego, secerno).A.Lit.:B.res a natura copulatas audebit divellere,
Cic. Off. 3, 18 fin.:corpus, et undis spargere,
Verg. A. 4, 600; so,corpus,
Ov. M. 4, 112:agnam,
Hor. S. 1, 8, 27; cf.:suos artus lacero morsu,
Ov. M. 8, 878:membra,
id. Tr. 3, 9, 27; id. M. 13, 865 et saep.:magnos montes manibus,
i. e. to cleave, Lucr. 1, 202; cf.:mediam partem quercus (with discidere),
Gell. 15, 16, 3:nodos manibus,
to untie, Verg. A. 2, 220:paenulam sentibus,
Suet. Ner. 48:nubem,
Lucr. 6, 203; cf.:moenia mundi,
id. 6, 122.—Trop., to tear violently apart, remove, destroy, sunder:II. A.commoda civium,
Cic. Off. 2, 23, 82:rem dissolutam divulsamque conglutinare,
id. de Or. 1, 41, 188; cf. id. ib. 3, 6, 24:affinitas divelli nullo modo poterat,
to be dissolved, destroyed, id. Quint. 6, 25; cf.amicitiam,
Sen. Ep. 6; and:amorem querimoniis,
Hor. C. 1, 13, 19:somnos (cura),
id. Ep. 1, 10, 18:distineor et divellor dolore,
am distracted, Cic. Planc. 33, 79.—Lit.:B.membra divellere ac distrahere,
Cic. Sull. 20 fin.:aliquem ab aliquo,
id. Cat. 2, 10, 22; id. Mil. 36:liberos a parentum complexu,
Sall. C. 51, 9;for which: aliquem dulci amplexu,
Verg. A. 8, 568; cf.:Damalin adultero,
Hor. C. 1, 36, 19:nec me umquam Gyas (sc. a te),
id. ib. 2, 17, 15.—Trop.:sapientiam, temperantiam, a voluptate divellere ac distrahere,
Cic. Fin. 1, 16, 50. —So of persons, to draw away from one in feeling, to estrange:qui a me mei servatorem capitis divellat ac distrahat,
Cic. Planc. 42, 102. -
11 lacer
lăcer ( lăcĕrus quoted by Prisc. 901 [p. 1026] P.), ĕra, ĕrum, adj. [root lak-, to tear; Gr. lakeros, torn; lakkos, lake; Lat. lacero, lacus, lacuna, lāma; Irish, loch; Engl. lake], mangled, lacerated, torn to pieces.I.Lit. (not in Cic. or Cæs.):B.homo,
Lucr. 3, 403:corpus,
Liv. 1, 28; Plin. 2, 63, 63, § 156:corpus verberibus,
Just. 21, 4, 7: cui quod membrum lacerum laesumve est, Masur. Sab. ap. Gell. 4, 2, 15:Deiphobum lacerum crudeliter ora,
mutilated, Verg. A. 6, 495; so,artus avolsaque membra et funus lacerum tellus habet,
id. ib. 9, 491.—Of the hair:nec modus aut pennis, laceris aut crinibus, ignem spargere,
Stat. S. 1, 1, 133; Sil. 6, 560; Claud. Rapt. Pros. 3, 177:vestis,
Tac. H. 3, 10:tectorum vestigia lacera et semusta,
id. A. 15, 40:puppis,
Ov. H. 2, 45:insignia,
Stat. Th. 10, 8:lacerae unguibus venae,
Sen. Phoen. 162.—Trop. (postAug. and very rare):* II.sparsas, atque, ut ita dicam, laceras gentilitates colligere atque conectere,
families rent and scattered, Plin. Pan. 39, 3.— Poet.:castra,
an army that has lost its general, Sil. 15, 9:lacerae domus artus componere,
Sen. Thyest. 432.—Transf., act., rending, lacerating (for lacerans):morsus,
Ov. M. 8, 880. -
12 lacerabilis
lăcĕrābĭlis, e, adj. [lacero], that can be easily lacerated or torn to pieces:corpus,
Aus. Idyll. 15, 17. -
13 lacerus
lăcer ( lăcĕrus quoted by Prisc. 901 [p. 1026] P.), ĕra, ĕrum, adj. [root lak-, to tear; Gr. lakeros, torn; lakkos, lake; Lat. lacero, lacus, lacuna, lāma; Irish, loch; Engl. lake], mangled, lacerated, torn to pieces.I.Lit. (not in Cic. or Cæs.):B.homo,
Lucr. 3, 403:corpus,
Liv. 1, 28; Plin. 2, 63, 63, § 156:corpus verberibus,
Just. 21, 4, 7: cui quod membrum lacerum laesumve est, Masur. Sab. ap. Gell. 4, 2, 15:Deiphobum lacerum crudeliter ora,
mutilated, Verg. A. 6, 495; so,artus avolsaque membra et funus lacerum tellus habet,
id. ib. 9, 491.—Of the hair:nec modus aut pennis, laceris aut crinibus, ignem spargere,
Stat. S. 1, 1, 133; Sil. 6, 560; Claud. Rapt. Pros. 3, 177:vestis,
Tac. H. 3, 10:tectorum vestigia lacera et semusta,
id. A. 15, 40:puppis,
Ov. H. 2, 45:insignia,
Stat. Th. 10, 8:lacerae unguibus venae,
Sen. Phoen. 162.—Trop. (postAug. and very rare):* II.sparsas, atque, ut ita dicam, laceras gentilitates colligere atque conectere,
families rent and scattered, Plin. Pan. 39, 3.— Poet.:castra,
an army that has lost its general, Sil. 15, 9:lacerae domus artus componere,
Sen. Thyest. 432.—Transf., act., rending, lacerating (for lacerans):morsus,
Ov. M. 8, 880. -
14 lanio
1.lănĭo, āvi, ātum, 1, v. a. [etym. dub.; cf. lacer, daknô], to tear or rend in pieces, to mangle, lacerate (class.; cf.: lacero, discerpo, dilanio).I.Lit.:II.hominem,
Cic. Fam. 7, 1, 3:corpora a feris laniata,
id. Tusc. 1, 45, 108:lanianda viscera praebere,
Liv. 9, 1, 9:laniando dentibus hostem exspirare,
id. 22, 51, 9:foede crura brachiaque,
Tac. H. 1, 41:vestem,
Ov. M. 5, 398:vestes,
Quint. 11, 3, 174:Priamiden laniatum corpore toto vidit,
Verg. A. 6, 494:digitis ora,
Ov. A. A. 3, 678:carmen,
Dig. 33, 7, 18 init. —With Gr. acc.:flavos Lavinia crinīs, Et roseas laniata genas,
Verg. A. 12, 606:comas,
Ov. M. 4, 139.— Transf., poet.:venti mundum laniant,
Ov. M. 1, 60:laniata classis,
id. H. 7, 175.—Trop. ( poet. and in post-Aug. prose):2.et tua sacrilegae laniarunt carmina linguae,
Ov. R. Am. 367:vitia cor laniant,
Sen. Ep. 51, 13.
См. также в других словарях:
lacero — / latʃero/ agg. [dal lat. lacer ĕra ĕrum ]. 1. [per lo più di tessuto, che presenta strappi: biancheria l. ] ▶◀ consunto, (lett.) dilacerato, frusto, liso, logorato, logoro, sbrindellato, sdrucito, stracciato, strappato. ◀▶ intatto, integro,… … Enciclopedia Italiana
lácero — adj. Feito em pedaços; lacerado … Dicionário da Língua Portuguesa
lacero — lacero, ra sustantivo masculino,f. 1. Uso/registro: restringido. Funcionario municipal que recoge los perros callejeros y los lleva a la perrera: Los laceros recogen los perros vagabundos. 2. Cazador, en general furtivo, que atrapa a los animales … Diccionario Salamanca de la Lengua Española
lacero — 1. m. Persona diestra en manejar el lazo para apresar toros, caballos, etc. 2. Cazador que se dedica a coger con lazos la caza menor, por lo común furtivamente. 3. Empleado municipal encargado de recoger perros vagabundos … Diccionario de la lengua española
lacero — {{#}}{{LM L23230}}{{〓}} {{[}}lacero{{]}}, {{[}}lacera{{]}} ‹la·ce·ro, ra› {{《}}▍ s.{{》}} {{<}}1{{>}} Persona que maneja hábilmente el lazo para atrapar animales: • En el rancho contrataron varios laceros.{{○}} {{<}}2{{>}} Cazador, generalmente… … Diccionario de uso del español actual con sinónimos y antónimos
lacero — ► sustantivo 1 Persona diestra en manejar el lazo para apresar toros, caballos y otros animales: ■ los laceros exhibieron sus habilidades en el rodeo . 2 CAZA Cazador, por lo general furtivo, que utiliza lazos para la caza menor. 3 OFICIOS Y… … Enciclopedia Universal
lacero — 1là·ce·ro s.m. 1. BU usura, logorio | ciò che viene consumato con l uso 2. TS cart. insieme dei materiali cartacei che vengono macerati e riutilizzati per fabbricare altra carta {{line}} {{/line}} DATA: 1869. ETIMO: der. di lacerare. 2là·ce·ro… … Dizionario italiano
lacero — {{hw}}{{lacero}}{{/hw}}agg. 1 Strappato o stracciato in più punti o in più pezzi: carni lacere; stracci laceri | Ferita lacera, prodotta per strappamento | Ferita lacero contusa, prodotta per strappamento e compressione. 2 (est.) Detto di persona … Enciclopedia di italiano
lacero — lacero1 pl.m. laceri lacero1 sing.f. lacera lacero1 pl.f. lacere lacero2 pl.m. laceri … Dizionario dei sinonimi e contrari
lacero — Sinónimos: ■ vaquero, gaucho, jinete, llanero, trampero, apresador … Diccionario de sinónimos y antónimos
lacero — agg. strappato, stracciato, squarciato, rotto □ logoro, frusto, povero, consunto, consumato, liso, sbrindellato, sdrucito, cencioso CONTR. intatto, integro, nuovo □ rammendato, rappezzato … Sinonimi e Contrari. Terza edizione