-
121 venditum
I.Lit.:II.aut hoc emptore vendes pulchre aut alio non potes,
Plaut. Pers. 4, 4, 31:juravistin' te illam nulli venditurum?
id. Ps. 1, 3, 118:argentum accepi, dote inperium vendidi,
id. As. 1, 1, 74:dum quidem hercle ne minoris vendas quam ego emi, pater,
id. Merc. 2, 3, 89:vendo meum non pluris quam ceteri, fortasse etiam minoris,
Cic. Off. 3, 12, 51:quam optime vendere,
id. ib.:male,
id. Verr. 2, 3, 98, § 227:dicit, quanti cujusque agri decumas vendiderit,
id. ib. 2, 3, 53, §123 sq.: praedia,
id. ib. 2, 1, 54, §142: fanum pecuniā grandi,
id. Sest. 26, 56.— Subst.: vendĭtum, i, n., a sale:tot judicia, quae ex empto aut vendito aut conducto aut locato contra fidem fiunt,
sale, Cic. N. D. 3, 30, 74:constat negotiatio ex empto et vendito,
Sen. Ben. 6, 38, 2.—Trop., to sell or give up any thing for money, to betray:B.cum te trecentis talentis regi Cotto vendidisses... quorum omnium capita regi Cotto vendidisti,
Cic. Pis. 34, 84:ut modo se his, modo vendat illis,
id. Har. Resp. 22, 47:vendidit hic auro patriam,
sold, betrayed, Verg. A. 6, 621:suffragia nulli,
Juv. 10, 78:sua funera,
i. e. to expose one's life for hire, id. 8, 192:animam lucro,
Pers. 6, 75:verba sollicitis reis,
Mart. 5, 16, 6:hoc ridere meum tam nil, nullā tibi vendo Iliade,
I will not sell it thee for an Iliad, Pers. 1, 122.—Transf., to cry up, trumpet, blazon, praise a thing (as if offering it for sale):► The classical passive of vendo is veneo (q.Ligarianam praeclare vendidisti,
Cic. Att. 13, 12, 2:vendit poëma,
Hor. Ep. 2, 1, 75:at tu qui Venerem docuisti vendere primus,
Tib. 1, 4, 59:te peregrinis vendere muneribus,
Prop. 1, 2, 4:purpura vendit Causidicum, vendunt amethystina,
recommend, Juv. 7, 135.v.), acc. to Diom. p. 365 P. In prose of the golden period, no passive forms of vendo are found, except the partt. venditus and vendendus; but from the time of Seneca the pres. and imperf. pass. are freq.; e. g. Sen. Contr. 1, 2, § 7; Just. 11, 4, 8; 34, 2, 6; Spart. Had. 18, § 8; Lampr. Alex. Sev. 45; Diom. p. 365 P. -
122 vendo
I.Lit.:II.aut hoc emptore vendes pulchre aut alio non potes,
Plaut. Pers. 4, 4, 31:juravistin' te illam nulli venditurum?
id. Ps. 1, 3, 118:argentum accepi, dote inperium vendidi,
id. As. 1, 1, 74:dum quidem hercle ne minoris vendas quam ego emi, pater,
id. Merc. 2, 3, 89:vendo meum non pluris quam ceteri, fortasse etiam minoris,
Cic. Off. 3, 12, 51:quam optime vendere,
id. ib.:male,
id. Verr. 2, 3, 98, § 227:dicit, quanti cujusque agri decumas vendiderit,
id. ib. 2, 3, 53, §123 sq.: praedia,
id. ib. 2, 1, 54, §142: fanum pecuniā grandi,
id. Sest. 26, 56.— Subst.: vendĭtum, i, n., a sale:tot judicia, quae ex empto aut vendito aut conducto aut locato contra fidem fiunt,
sale, Cic. N. D. 3, 30, 74:constat negotiatio ex empto et vendito,
Sen. Ben. 6, 38, 2.—Trop., to sell or give up any thing for money, to betray:B.cum te trecentis talentis regi Cotto vendidisses... quorum omnium capita regi Cotto vendidisti,
Cic. Pis. 34, 84:ut modo se his, modo vendat illis,
id. Har. Resp. 22, 47:vendidit hic auro patriam,
sold, betrayed, Verg. A. 6, 621:suffragia nulli,
Juv. 10, 78:sua funera,
i. e. to expose one's life for hire, id. 8, 192:animam lucro,
Pers. 6, 75:verba sollicitis reis,
Mart. 5, 16, 6:hoc ridere meum tam nil, nullā tibi vendo Iliade,
I will not sell it thee for an Iliad, Pers. 1, 122.—Transf., to cry up, trumpet, blazon, praise a thing (as if offering it for sale):► The classical passive of vendo is veneo (q.Ligarianam praeclare vendidisti,
Cic. Att. 13, 12, 2:vendit poëma,
Hor. Ep. 2, 1, 75:at tu qui Venerem docuisti vendere primus,
Tib. 1, 4, 59:te peregrinis vendere muneribus,
Prop. 1, 2, 4:purpura vendit Causidicum, vendunt amethystina,
recommend, Juv. 7, 135.v.), acc. to Diom. p. 365 P. In prose of the golden period, no passive forms of vendo are found, except the partt. venditus and vendendus; but from the time of Seneca the pres. and imperf. pass. are freq.; e. g. Sen. Contr. 1, 2, § 7; Just. 11, 4, 8; 34, 2, 6; Spart. Had. 18, § 8; Lampr. Alex. Sev. 45; Diom. p. 365 P. -
123 vicis
vĭcis (as a gen.; the nom. does not occur), vicem, vice; in plur., vices (nom. and acc.) and vicibus (dat. and abl.), f. [cf. Gr. eikô, to yield; root Wik-; v. Curt. Gr. Etym. p. 135], change, interchange, alternation, alternate or reciprocal succession, vicissitude (the gen. not ante-Aug.; the other cases class.).I.Lit.A.In gen. (mostly poet. and in post-Aug. prose; for which, in class. prose, vicissitudo).(α).Sing.: ignotus juvenum coetus alternā vice Inibat alacris, Enn. ap. Charis. p. 214 P. (Trag. v. 151 Vahl.):(β).hac vice sermonum,
conversation, Verg. A. 6, 535:vice sermonis,
Ov. Tr. 4, 4, 79; cf. in the foll. b:deus haec fortasse benigna Reducet in sedem vice,
Hor. Epod. 13, 8:solvitur acris hiems grata vice veris et Favoni,
id. C. 1, 4, 1:commoti Patres vice fortunarum humanarum,
Liv. 7, 31, 6: dum Nox vicem peragit, performs the exchange, i. e. alternales with day, Ov. M. 4, 218:ridica contingens vitem mutuā vice sustinetur et sustinet,
Col. 4, 16:versā vice,
reversely, Dig. 43, 29, 3; App. Dogm. Plat. p. 32, 6; id. Flor. p. 363; Just. 6, 5, 11 al.—Plur.:2.plerumque gratae divitibus vices Mundaeque parvo sub Lare pauperum Cenae,
Hor. C. 3, 29, 13:et interrogandi se ipsum et respondendi sibi solent esse non ingratae vices,
Quint. 9, 2, 14:loquendi,
id. 6, 4, 11; Ov. P. 2, 10, 35:ipsius lectionis taedium vicibus levatur,
Quint. 1, 12, 4:habet has vices condicio mortalium, ut adversa ex secundis, ex adversis secunda nascantur,
Plin. Pan. 5 fin.:spatium diei noctis excipiunt vices,
Phaedr. 2, 8, 10:haec quoque non perstant... Quasque vices peragant... docebo,
what vicissitudes they undergo, Ov. M. 15, 238:mutat terra vices,
renews her changes, Hor. C. 4, 7, 3:perque vicis modo Persephone! modo Filia! clamat,
alternately, Ov. F. 4, 483; so,per vicis,
id. M. 4, 40; Plin. 8, 7, 7, § 23:per vices annorum,
i. e. every other year, id. 12, 14, 30, § 54:cur vicibus factis convivia ineant,
alternately, by turns, Ov. F. 4, 353.—Adverb.: in vicem (also freq. one word, invĭcem; and less freq. vicem, in vices, or per vices), by turns, alternately, one after the other, mutually, reciprocally.a.In vicem: bibenda aqua: postero die etiam vinum: deinde in vicem alternis diebus modo aqua modo vinum, Cels. 3, 2 med.:b.reliqui, qui domi manserunt, se atque alios alunt: hi rursus in vicem anno post in armis sunt,
Caes. B. G. 4, 1:propter vicinitatem simul eramus invicem,
Cic. Att. 5, 10, 5; Quint. 11, 3, 168:multis invicem casibus victi victoresque,
Liv. 2, 44, 12:non comisantium in vicem more jam diu vivimus inter nos,
id. 40, 9, 8 Weissenb. ad loc.:in vicem inter se gratantes,
id. 9, 43, 17:inque vicem tua me, te mea forma capit,
Ov. H. 17, 180; id. M. 6, 631; 8, 473; Verg. G. 3, 188; Hor. S. 1, 3, 141 al.—Vicem:c.ut unus fasces haberet, et hoc insigne regium suam cujusque vicem, per omnes iret,
Liv. 3, 36, 3; cf. id. 1, 9, 15.—In vices ( poet. and in post-Aug. prose):d.inque vices illum tectos qui laesit amores, Laedit amore pari,
Ov. M. 4, 191; 12, 161; Tac. G. 26 Halm.—Per vices (post-Aug. and very rare):B.quod ipsum imperari per vices optimum est,
Quint. 2, 4, 6 Halm.—In partic.1.A time, turn (late Lat.; cf. Orell. ad Hor. C. 4, 14, 13):2.ager tertiā vice arabitur,
Pall. 10, 1:tribus per diem vicibus,
id. 1, 3 fin.; cf.:tesserulas in medium vice suā quisque jaciebamus,
Gell. 18, 13, 1:vice quādam,
once, Sid. Ep. 7, 1; Aus. Pan. Grat. Aug. 4.—Reciprocal behavior or conduct, i. e. return, requital, reciprocal service, recompense, remuneration, retaliation (rare but class.):3.recito praedicationem amplissimi beneficii, vicem officii praesentis,
Cic. Sest. 4, 10:tanto proclivius est injuriae quam beneficio vicem exsolvere,
Tac. H. 4, 3; Prop. 1, 13, 10:redde vicem meritis,
Ov. Am. 1, 6, 23:non poteris ipsa referre vicem,
id. A. A. 1, 370; cf.:dejecit acer plus vice simplici (i. e. non tantam solum cladem illis intulit quantam ipsi dederant, sed duplum, Schol.),
Hor. C. 4, 14, 13 Orell. ad loc.— Plur.:spernentem sperne, sequenti Redde vices,
Ov. M. 14, 36:neque est ullus affectus... qui magis vices exigat,
Plin. Pan. 85, 3.—The changes of fate, fate, hap, lot, condition, fortune, misfortune:II.mihi uni necesse erit et meam et aliorum vicem pertimescere?
Cic. Dom. 4, 8:indignando et ipse vicem ejus,
Liv. 40, 23, 1:tacite gementes tristem fortunae vicem,
Phaedr. 5, 1, 6; cf.:vicem suam conquestus est,
Suet. Aug. 66:convertere humanam vicem,
Hor. Epod. 5, 88:publicā vice commoveri,
Quint. 11, 1, 42; cf. id. 4, 1, 33.— Plur.:fors et Debita jura vicesque superbae Te maneant ipsum,
Hor. C. 1, 28, 32:testor in occasu vestro nec tela nec ullas Vitavisse vices Danaūm,
dangers, contests, Verg. A. 2, 433.—Transf., the position, place, room, stead, post, office, duty of one person or thing as assumed by another (the usual signif. of the word):2.heredum causa justissima est: nulla est enim persona, quae ad vicem ejus, qui e vitā emigrarit, propius accedat,
Cic. Leg. 2, 19, 48:ego succedens in vicem imperii tui,
Liv. 38, 48, 7:ipse in locum vicemque consulis provolat,
id. 3, 18, 9:postquam (Juppiter) te dedit, qui erga omne humanum genus vice suā fungereris,
stand in the place of, represent, Plin. Pan. 80, 6:fungar vice cotis,
Hor. A. P. 304:per speciem alienae fungendae vicis opes suas firmavit,
Liv. 1, 41, 6:ne sacra regiae vicis desererentur,
id. 1, 20, 2:vestramque meamque vicem explete,
Tac. A. 4, 8 fin.:cujus... ego vicem debeo inplere,
Plin. Ep. 6, 6, 6:(Manus) adverbiorum atque pronominum obtinent vicem,
Quint. 11, 3, 87:in ordine vicis suae,
Vulg. Luc. 1, 8.— Plur.: non ad suum pertinere officium rati, quando divisae professionum vices essent, Quint. Inst. prooem. § 4.—Adverb.a.Vicem, with the gen. or a pers. pron., in the place of, instead of, on account of, for, for the sake of:(β).eri vicem meamque,
Plaut. Capt. 3, 3, 11:qui hodie sese excruciari meam vicem possit pati,
id. Most. 2, 1, 8; cf. id. ib. 5, 2, 24:vos respondetote istinc istarum vicem,
id. Rud. 3, 5, 34:tuam vicem saepe doleo,
Cic. Fam. 12, 23, 3:suam vicem indignantem magistratu abisse,
Liv. 2, 31, 11: remittimus hoc tibi, ne nostram vicem irascaris. id. 34, 32, 6:sollicito consuli... eorum vicem quos, etc.,
id. 44, 3, 5:rex, vicem eorum quos ad tam manifestum periculum miserat,
Curt. 7, 11, 20:maestus non suam vicem, sed propter, etc.,
id. 7, 2, 5: cum Pompeius aedem Victoriae dedicaturus foret, cujus gradus vicem theatri essent, Tiro Tull. ap. [p. 1987] Gell. 10, 1, 7:quoniam res familiaris obsidis vicem esse apud rempublicam videbatur,
Gell. 16, 10, 11.—Sometimes in a more general sense, after the manner of, like:b.Sardanapali vicem in suo lectulo mori,
Cic. Att. 10, 8, 7: ceteri vicem pecorum obtruncabantur, Sall. Fragm. ap. Non. p. 497, 26; cf. the foll.—Vice, instead of, for, on account of:(β).in pane salis vice utuntur nitro,
Plin. 31, 10, 46, § 115:temonis vice trahitur,
Col. 6, 2, 7:murum urbi cocto latere circumdedit, harenae vice bitumine interstrato,
Just. 1, 2, 7:exanimes vice unius,
Liv. 1, 25, 6:senatus vice populi,
Just. Inst. 1, 2, 5.—In a more general sense (cf. the preced. numbers), after the manner of, like:c.jactari se passa fluctu algae vice,
Plin. 9, 45, 68, § 147:moveri periclitantium vice possumus,
Quint. 6, 2, 35:diebus ac noctibus vice mundi circumagi,
Suet. Ner. 31:quaeque dixerat, oracli vice accipiens,
Tac. A. 6, 21 fin.:ut deorum vice mortuos honorarent,
like gods, Lact. 4, 28 fin.:vice navium,
App. de Deo Socr. p. 47, 22:vice pecudum occidi,
Lact. 5, 10, 6:vice imbellium proculcati,
Dict. Cret. 3, 24.—In vicem, instead of, for, in place of:d.potest malleolus protinus in vicem viviradicis conseri,
Col. 3, 14, 3:defatigatis in vicem integri succedunt,
Caes. B. G. 7, 85:in omnium vicem regni unius insatiabilis amor Successit,
Liv. 40, 8, 18:missis in vicem eorum quinque milibus sociorum,
id. 31, 11, 3; Col. 5, 6, 1; so dat. vici, Quint. Decl. 6, 4.—Ad vicem, instead of, for:(β).ad tegularum et imbricum vicem,
Plin. 36, 22, 44, § 159:ad vicem solis cinis calidus subjectus,
Pall. 4, 10 fin.; 3, 28;very rarely, ad invicem,
Veg. Vet. 2, 7 fin. —In a more general sense (cf. in the preced. numbers a. and b.), after the manner of, like:majores natu a majoribus colebantur ad deum prope ad parentum vicem,
Gell. 2, 15, 1. -
124 voco
vŏco, āvi, ātum ( inf. vocarier, Plaut. Capt. 5, 4, 27), 1, v. a. and n. [Sanscr. vak-, to say; Gr. root Wep:, in epos, word; eipon, said], to call; to call upon, summon, invoke; to call together, convoke, etc. (cf.: appello, compello).I.Lit.A.In gen.: (patrem) blandā voce vocabam, Enn. ap. Cic. Div. 1, 20, 40 (Ann. v. 51 Vahl.):B.quis vocat? quis nominat me?
Plaut. Curc. 2, 3, 25: He. Vin' vocem huc ad te (patrem)? Ly. Voca, id. Capt. 2, 2, 110:Trebonius magnam jumentorum atque hominum multitudinem ex omni provinciā vocat,
Caes. B. C. 2, 1:Dumnorigem ad se vocat,
id. B. G. 1, 20:populum Romanum ad arma,
id. B. C. 1, 7:milites ad concilium classico ad tribunos,
Liv. 5, 47, 7:aliquem in contionem,
Cic. Ac. 2, 47, 144;for which, contionem,
Tac. A. 1, 29:concilium,
Verg. A. 10, 2; 6, 433; Ov. M. 1, 167:patribus vocatis,
Verg. A. 5, 758:ipse vocat pugnas,
id. ib. 7, 614:fertur haec moriens pueris dixisse vocatis,
Hor. S. 2, 3, 170.— With dat. (post-Aug. and rare):populumque ac senatum auxilio vocare,
Tac. A. 4, 67 fin.; 12, 45.— Absol.:in senatum vocare (sc. patres),
Liv. 23, 32, 3; 36, 21, 7.— Impers.:in contionem vocari placuit,
Liv. 24, 28, 1:cum in senatum vocari jussissent,
id. 2, 55, 10.— Poet.:tum cornix plenā pluviam vocat improba voce,
i. e. announces, Verg. G. 1, 388; so,ventos aurasque,
Lucr. 5, 1086:voce vocans Hecaten caeloque Ereboque potentem,
invoking, Verg. A. 6, 247:patrios Voce deos,
id. A. 4, 680; 12, 638; Tib. 2, 1, 83; Just. 38, 7, 8:ventis vocatis,
Verg. A. 3, 253:numina magna,
id. ib. 3, 264;12, 181: auxilio deos,
id. ib. 5, 686:divos in vota,
id. ib. 5, 234;7, 471: vos (deos) in verba,
as witnesses, Ov. F. 5, 527:quem vocet divum populus,
Hor. C. 1, 2, 25; cf. id. ib. 1, 14, 10; 1, 30, 2; 3, 22, 3; id. Epod. 5, 5:votis imbrem,
to call down, Verg. G. 1, 157.— Poet. with inf.:hic (Charon) levare functum Pauperem laboribus Vocatus atque non vocatus audit,
Hor. C. 2, 18, 40.—In partic.1.To cite, summon into court, before a magistrate (syn. cito):2.in jus vocas: sequitur,
Cic. Quint. 19, 61: tribuni etiam consulem in rostra vocari jusserunt, Varr. ap. Gell. 13, 12, 6.—To bid, invite one as a guest, to dinner, etc. (syn. invito): Pa. Solus cenabo domi? Ge. Non enim solus:3.me vocato,
Plaut. Stich. 4, 2, 20:si quis esum me vocat,
id. ib. 1, 3, 28:aliquem ad cenam,
Ter. And. 2, 6, 22; Cic. Att. 6, 3, 9:vulgo ad prandium,
id. Mur. 34, 72:domum suam istum non fere quisquam vocabat,
id. Rosc. Am. 18, 52:nos parasiti, quos numquam quisquam neque vocat neque invocat,
Plaut. Capt. 1, 1, 7:convivam,
id. As. 4, 1, 23:spatium apparandis nuptiis, vocandi, sacrificandi dabitur paululum,
Ter. Phorm. 4, 4, 21: Ge. Cenabis apud me. Ep. Vocata est opera nunc quidem, i. e. I have been already invited, I have an engagement, Plaut. Stich. 3, 2, 18; so,too, bene vocas! verum vocata res est,
id. Curc. 4, 4, 7: bene vocas;tum gratia'st,
id. Men. 2, 3, 36 Brix ad loc.—In gen., to call, invite, exhort, summon, urge, stimulate, etc.:b.quod me ad vitam vocas,
Cic. Att. 3, 7, 2:haec nisi vides expediri, quam in spem me vocas?
id. ib. 3, 15, 6: quarum rerum spe ad laudem me vocasti, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 7, 2.—Of inanimate or abstract subjects, to invite, call, summon, incite, arouse: quo cujusque cibus vocat atque invitat aventes, Lucr. 5, 524:4.lenis crepitans vocat Auster in altum,
Verg. A. 3, 70; cf.:quāque vo. cant fluctus,
Ov. R. Am. 532:Carthaginienses fessos nox imberque ad necessariam quietem vocabat,
Liv. 28, 15, 12:me ad studium (feriae),
Phaedr. 3, prol. 9:quocumque vocasset defectionis ab Romanis spes,
Liv. 24, 36, 9; cf.: arrogantiā offensas vo care, to provoke or excite hostility, Tac. H. 4, 80.— Pass.:cum ipso anni tempore ad gerendum bellum vocaretur,
Caes. B. G. 7, 32. — Poet., with inf.:sedare sitim fluvii fontesque vocabant,
Lucr. 5, 945.—To challenge:5.centuriones... nutu vocibusque hostes, si introire vellent, vocare coeperunt,
Caes. B. G. 5, 43:cum hinc Aetoli, haud dubie hostes, vocarent ad bellum,
Liv. 34, 43, 5:vocare hostem et vulnera mereri,
Tac. G. 14; Verg. G. 3, 194; 4, 76; id. A. 11, 375; 11, 442; Sil. 14, 199; Stat. Th. 6, 747; cf. Verg. A. 6, 172; 4, 223 Heyne ad loc.—To call by name, to name, denominate (freq. and class.; syn. nomino): certabant urbem Romam Remoramne vocarent, Enn. ap. Cic. Div. 1, 48. 107 (Ann. v. 85 Vahl.): quem Graeci vocant Aërem, id. ap. Varr. L. L. 5, § 65 Müll. (Epicharm. v. 8 Vahl.):6.cum penes unum est omnium summa rerum, regen illum unum vocamus,
Cic. Rep. 1, 26, 42: comprehensio, quam katalêpsin illi vocant, id. Ac. 2, 6, 17:urbem ex Antiochi patris nomine Antiochiam vocavit,
Just. 15, 4, 8:ad Spelaeum, quod vocant, biduum moratus,
Liv. 45, 33, 8:me miserum vocares,
Hor. Ep. 1, 7, 92:non possidentem multa vocaveris Recte beatum,
id. C. 4, 9, 45.— With de, to call after, to name after:lapis, quem Magneta vocant patrio de nomine Graeci,
Lucr. 6, 908:patrioque vocant de nomine mensem,
Ov. F. 3, 77.— Pass.:ego vocor Lyconides,
Plaut. Aul. 4, 10, 49: De. Quī vocare? Ge. Geta, Ter. Ad. 5, 6, 3:jam lepidus vocor,
id. ib. 5, 7, 13; id. Eun. 2, 2, 33:a se visum esse in eo colle Romulum, qui nunc Quirinalis vocatur... se deum esse et Quirinum vocari,
Cic. Rep. 2, 10, 20:syllaba longa brevi subjecta vocatur iambus,
Hor. A. P. 251:patiens vocari Caesaris ultor,
id. C. 1, 2, 43:sive tu Lucina probas vocari,
id. C. S. 15.—With de, to be named for, etc.:Taurini vocantur de fluvio qui propter fuit,
Cat. Orig. 3, fr. 1:ludi, qui de nomine Augusti fastis additi, Augustales vocarentur,
Tac. A. 1, 15.—In eccl. Lat., to call to a knowledge of the gospel, Vulg. 1 Cor. 1, 2; id. Gal. 1, 6; id. 1 Thess. 2, 12.—II.Transf., to call, i. e. to bring, draw, put, set, place in some position or condition:ne me apud milites in invidiam voces,
Cic. Phil. 2, 24, 59:aliquem in odium aut invidiam,
id. Off. 1, 25, 86:cujusdam familia in suspitionem est vocata conjurationis,
id. Verr. 2, 5, 4, § 10:aliquem in luctum,
id. Att. 3, 7, 2:in partem (hereditatis) mulieres vocatae sunt,
succeeded to a share, id. Caecin. 4, 12; so,aliquem in partem curarum,
Tac. A. 1, 11:in portionem muneris,
Just. 5, 2, 9:me ad Democritum vocas,
to refer, Cic. Ac. 2, 18, 56.—With inanimate or abstract objects:ex eā die ad hanc diem quae fecisti, in judicium voco,
I call to account, Cic. Verr. 2, 1, 12, § 34; so,aliquid in judicium,
id. de Or. 1, 57, 241; id. Balb. 28, 64 al.:singula verba sub judicium,
Ov. P. 1, 5, 20:ad calculos vocare amicitiam,
Cic. Lael. 16, 58; Liv. 5, 4, 7; Plin. Pan. 38, 3:nulla fere potest res in dicendi disceptationem aut controversium vocari, quae, etc.,
Cic. de Or. 2, 72, 291:aliquid in dubium,
id. Inv. 2, 28, 84:templa deorum immortalium, tecta urbis, vitam omnium civium, Italiam denique totam ad exitium et vastitatem vocas,
bring to destruction, reduce to ruin, destroy, id. Cat. 1, 5, 12.
См. также в других словарях:
cujusque rei potissima pars est principium — /kyuwjaskwiy riyay patisama parz est prineipiyam/ The chiefest part of everything is the beginning … Black's law dictionary
cujusque rei potissima pars est principium — /kyuwjaskwiy riyay patisama parz est prineipiyam/ The chiefest part of everything is the beginning … Black's law dictionary
Cujusque rei potissima ears principium est — The most important part of anything is the first part of it … Ballentine's law dictionary
non videtur perfecte cujusque id esse, quod ex casu auferri potest — /non vadiytar parfektiy kyuwjaskwiy id esiy, kwod eks keysyuw ofehray powtast/ That does not seem to be completely one s own which can be taken from him on occasion … Black's law dictionary
non videtur perfecte cujusque id esse, quod ex casu auferri potest — /non vadiytar parfektiy kyuwjaskwiy id esiy, kwod eks keysyuw ofehray powtast/ That does not seem to be completely one s own which can be taken from him on occasion … Black's law dictionary
principium est potissima pars cujusque rei — /prinsipiyam est patisama parz kajaskwiy riyay/ The principle of anything is its most powerful part … Black's law dictionary
quod factum est, cum in obscuro sit, ex affectione cujusque capit interpretationem — /kwod faektam est, kam in obsk(y)urow sit, eks afekshiyowniy k(y)uwjaskwiy kabpat antarprateyshiyownam/ When there is doubt about an act, it receives interpretation from the (known) feelings of the actor … Black's law dictionary
Non videtur perfecte cujusque id esse, quod ex casu auferri potest — (Civil law.) That is not deemed to belong to a person completely which can, upon occasion, be taken away … Ballentine's law dictionary
Principium est potissima pars cujusque rei — The beginning is the strongest part of anything … Ballentine's law dictionary
Quod factum est, cum in obscuro sit, ex affectione cujusque capit interpretationem — (Civil law.) When it is doubtful as to what has been done, the act should take its explanation from the disposition or character of the person who did it … Ballentine's law dictionary
Secundum naturam est, commoda cujusque rei eum sequi, quem sequentur incommoda — It is according to nature that he who has the benefit of the thing should have the burden … Ballentine's law dictionary