-
1 crīminor
crīminor ātus, ārī, dep. [crimen], to accuse of crime, complain of, impeach, calumniate: me tibi, T.: apud alqm nos: alios apud populum, L.—To complain of, charge, denounce: potentiam meam invidiose: nescio quid de illā tribu: (amicitiam) a me violatam esse: Carthaginiensīs ante tempus digressos, S.* * *criminari, criminatus sum V DEPaccuse, denounce; charge (with); allege with accusation; make accusations -
2 criminor
crīmĭnor, ātus, 1, v. dep. [crimen, I.].(α).With a personal object, to accuse one of crime, to complain of, impeach, calumniate (rare but class.):(β).hanc metui ne me criminaretur tibi,
Ter. Eun. 5, 2, 16; so,aliquem alicui,
Tac. Or. 42; Suet. Calig. 56; cf. under b:Q. Metellum apud populum Romanum criminatus est, bellum illum ducere, etc.,
Cic. Off. 3, 20, 79; cf. Liv. 1, 54, 8:Patres,
id. 31, 6, 4:auctores,
Quint. 1, 5, 11:inopinantem,
Suet. Tib. 64 al. —With things as objects, to complain of, to charge with:(γ).quibus (contionibus) cotidie potentiam meam invidiose criminabatur,
Cic. Mil. 5, 12; so,res gestas argumentando crimenve dissolvere,
id. Opt. Gen. 5, 15:nescio quid de illā tribu,
id. Planc. 16, 38:auctoritatem Paullini, vigorem Celsi, maturitatem Galli,
Tac. H. 1, 87 fin.:rhetoricen vitiis,
Quint. 2, 17, 26:humilitatem inopiamque ejus apud amicos Alexandri,
Curt. 4, 1, 24:senatusconsultum absenti principi,
Plin. Ep. 6, 13, 2; cf. a supra.—With acc. and inf.:de amicitiā, quam a me violatam esse criminatus est, pauca dicam,
Cic. Phil. 2, 1, 3; id. Rosc. Am. 15, 44; Liv. 2, 31, 5; 2, 37, 3.— With de, Auct. Her. 2, 30, 48.—Absol., to accuse, criminate:neque ego vos ultum injurias hortor... neque discordias, ut illi criminantur,
Sall. H. 3, 61, 17 Dietsch:Tiberio criminante,
Suet. Calig. 7; 30. -
3 criminor
to accuse / complain of -
4 crimino
crīmĭno, āre, 1, v. a.; collat. form of criminor, to accuse, make an accusation:B.aliquem apud aliquem,
Plaut. Ps. 1, 5, 78.— Absol.: apud aliquem, Enn. ap. Non. p. 470, 16 (Sat. v. 9 Vahl.).—Pass.:Sullanas res defendere criminor,
Cic. Agr. 3, 4, 13 dub. Orell. N. cr.:criminatum esse ab aliquo,
Hyg. Astr. 2, 18. -
5 crīminātiō
crīminātiō ōnis, f [criminor], an accusation, complaint, calumny: criminatione in me uti: tua: speciosa, L.: ab aliquo adlatae.* * *accusation, complaint, charge, indictment; making of an accusation -
6 concriminor
con-crīmĭnor, ātus, 1, v. dep. n., to make bitter accusations, to complain:advorsum aliquem,
Plaut. Mil. 2, 2, 87. -
7 criminatio
crīmĭnātĭo, ōnis, f. [criminor], an accusation, complaint, calumny (in good prose):criminatione in me absentem uti,
Cic. Agr. 3, 1, 3:criminatio tua quae est? Roscium cum Flavio pro societate decidisse,
id. Rosc. Com. 13, 37; id. de Or. 2, 79, 321; Liv. 1, 54, 8 al.—In plur., Cic. Lael. 18, 65; Liv. 7, 5, 1; 9, 26, 19; Tac. A. 6, 25; Suet. Caes. 55; Just. 12, 14, 3 al. -
8 improbo
imprŏbo ( inpr-), āvi, ātum, 1, v. a. [2. in-probo], to disapprove, blame, condemn, reject (class.; syn.: culpo, vitupero, criminor, etc.): multi, qui domi aetatem agerent, propterea sunt improbati, Enn. ap. Cic. Fam. 7, 6 (Trag. v. 296 Vahl.):hoc negas te. posse nec approbare nec improbare,
Cic. Ac. 2, 30, 96:haec improbantur a Peripateticis, a Stoicis defenduntur,
id. Div. 1, 33, 72; id. Ac. 2, 30, 95:ego ista studia non improbo, moderata modo sint,
id. de Or. 2, 37, 156:improbantur ii quaestus, qui in odia hominum incurrunt,
id. Off. 1, 42, 150:Curio utrumque improbans consilium,
Caes. B. C. 2, 31, 1:per improbaturum haec Jovem,
Hor. Epod. 5, 8:judicium,
to reject, rescind, make void, Cic. Verr. 2, 2, 28, § 68: ego frumentum neque attigi neque aspexi: mancipibus potestatem probandi improbandique permisi, of rejecting as unsuitable or insufficient, id. ib. 2, 3, 76, § 175;2, 2, 74, § 172: ut aut ne cogeret munire aut id, quod munitum esset, ne improbaret,
id. Font. 4, 7:Vergilius terram, quae filicem ferat, non inprobat vitibus,
Plin. 17, 4, 3, § 29: dibapha Tyria P. Lentulus primus in praetexta usus improbabatur, was censured, Nep. ap. Plin. 9, 39, 63, § 137:(Nymphae) ad numerum motis pedibus duxere choreas. Improbat has pastor, saltuque imitatus agresti, etc.,
derides, Ov. M. 14, 521.—Esp. in law, to overrule an opinion or judgment:sententiam,
Gai. Inst. 2, 51; 3, 71 al.— Absol.:qui si improbasset, cur ferri passus esset? sin probasset, cur, etc.,
Caes. B. C. 1, 32, 3:inde invident humiliores, rident superiores, improbant boni,
Quint. 11, 1, 17; 1, 3, 14. -
9 inprobo
imprŏbo ( inpr-), āvi, ātum, 1, v. a. [2. in-probo], to disapprove, blame, condemn, reject (class.; syn.: culpo, vitupero, criminor, etc.): multi, qui domi aetatem agerent, propterea sunt improbati, Enn. ap. Cic. Fam. 7, 6 (Trag. v. 296 Vahl.):hoc negas te. posse nec approbare nec improbare,
Cic. Ac. 2, 30, 96:haec improbantur a Peripateticis, a Stoicis defenduntur,
id. Div. 1, 33, 72; id. Ac. 2, 30, 95:ego ista studia non improbo, moderata modo sint,
id. de Or. 2, 37, 156:improbantur ii quaestus, qui in odia hominum incurrunt,
id. Off. 1, 42, 150:Curio utrumque improbans consilium,
Caes. B. C. 2, 31, 1:per improbaturum haec Jovem,
Hor. Epod. 5, 8:judicium,
to reject, rescind, make void, Cic. Verr. 2, 2, 28, § 68: ego frumentum neque attigi neque aspexi: mancipibus potestatem probandi improbandique permisi, of rejecting as unsuitable or insufficient, id. ib. 2, 3, 76, § 175;2, 2, 74, § 172: ut aut ne cogeret munire aut id, quod munitum esset, ne improbaret,
id. Font. 4, 7:Vergilius terram, quae filicem ferat, non inprobat vitibus,
Plin. 17, 4, 3, § 29: dibapha Tyria P. Lentulus primus in praetexta usus improbabatur, was censured, Nep. ap. Plin. 9, 39, 63, § 137:(Nymphae) ad numerum motis pedibus duxere choreas. Improbat has pastor, saltuque imitatus agresti, etc.,
derides, Ov. M. 14, 521.—Esp. in law, to overrule an opinion or judgment:sententiam,
Gai. Inst. 2, 51; 3, 71 al.— Absol.:qui si improbasset, cur ferri passus esset? sin probasset, cur, etc.,
Caes. B. C. 1, 32, 3:inde invident humiliores, rident superiores, improbant boni,
Quint. 11, 1, 17; 1, 3, 14. -
10 obicio
ōbĭcĭo and objĭcĭo, jēci, jectum, 3 (cf. abicio, etc.; perf. subj. objexim, Plaut. Poen. 1, 3, 37:I.objexis,
id. Cas. 2, 6, 52), v. a. [ob-jacio], to throw or put before or towards, to throw to, to hold before or out, to offer, present, expose; constr. usu. aliquid (aliquem) alicui, or simply aliquid; but sometimes also, instead of the dat., with pro aliquā re, contra, ad, in aliquid; v. the foll. passages; also with adversus; v. Liv. 2, 58, 5 Drak. (syn. oppono).Lit.:B.ei nos Glaucomam ob oculos obiciemus,
Plaut. Mil. 2, 1, 70:si alia quae obiciant non habuerint,
Varr. R. R. 2, 4, 15:cibum canibus,
Plin. 8, 40, 61, § 145:parricidae corpus feris,
Cic. Rosc. Am. 26:offam (Cerbero),
Verg. A. 6, 420:pisces diripiunt carnes objectas,
Plin. 32, 2, 8, § 17 (Jan, abiectas): argentum, to throw to one, Ter. Phorm. 5, 2, 4.—Esp., to throw to the wild beasts in the circus:aliquem feris,
Cic. Rosc. Am. 26, 71; Suet. Calig. 27; Amm. 14, 2; 20, 5 et saep.:vivos homines laniandos obicere,
Suet. Ner. 37:florem veteris vini naribus,
to hold before, present to, Plaut. Curc. 1, 2, 1; 4, 2, 45; Varr. R. R. 2, 5, 17:si tale visum objectum est a deo dormienti,
brought before, presented to, Cic. Ac. 2, 16, 49; cf. id. Div 1, 16, 30; id. Ac. 2, 15, 48:huic (sicae) ego vos obici pro me non sum passus,
to be exposed, id. Mil. 14, 37:exercitum tantae magnitudinis flumini,
Caes. B. C. 1, 64, 4:ne objexis manum,
don't raise your hand, Plaut. Cas. 2, 6, 52. —In partic., to throw or place before by way of defence or hinderance; to cast in the way, set against, oppose:II.Alpium vallum contra ascensum transgressionemque Gallorum... obicio et oppono,
Cic. Pis. 33, 81:carros pro vallo,
Caes. B. G. 1, 26:ericium portis,
id. B. C. 3, 67:faucibus portūs navem submersam,
id. ib. 3, 39;3, 66: se hostium telis,
Cic. Tusc. 1, 37, 89:se ei objecit,
Nep. Hann. 5, 1:maximo aggere objecto,
Cic. Rep. 2, 6, 11.—Esp. of arms:objecta tela perfregit,
Cic. Har. Resp. 23, 49:scutum,
Liv. 2, 10:hastas,
id. 36, 18:clipeosque ad tela sinistris Protecti obiciunt,
oppose, Verg. A. 2, 444:objecit sese ad currum,
threw himself before the chariot, id. ib. 12, 372.—Trop.A.In gen., to throw before or over, to put or bring before, to present; to give up, expose to any thing; and, in gen., to bring upon one, to impart, superinduce, cause, occasion, etc.:2.noctem peccatis et fraudibus obice nubem,
Hor. Ep. 1, 16, 62:nubem oculis,
Ov. M. 12, 32:plerique victi et debilitati objectā specie voluptatis,
Cic. Fin. 1, 14, 47:consulem morti,
to deliver up, abandon, id. Vatin. 9, 23:obicitur (consulatus) contionibus seditiosorum... ad omne denique periculum,
id. Mur. 40, 87.—With ad, Cic. Fam. 6, 4, 3. —With in:numquam me pro salute vestrā in tot ac tantas dimicationes... objecissem,
Cic. Arch. 6, 14:obicere se in impetus profligatorum hominum,
id. ib. 6, 14. —With adversus:se unico consule objecto adversus tribuniciam potestatem perlatam legem esse,
Liv. 2, 58, 5: qui multa Thebano populo acerba objecit funera, has brought on, i. e. caused, Plaut. Am. 1, 1, 35, moram alicui, id. Poen. 1, 3, 37; id. Trin. 5, 1, 8: ut hanc laetitiam nec opinanti primus obicerem, that I might have set before him, i. e. prepared for him, Ter. Heaut. 1, 2, 12:alicui eam mentem, ut patriam prodat,
to suggest, Liv. 5, 15:alicui lucrum,
to procure, Plaut. Curc. 4, 2, 45:sollicitudinem,
to cause, id. Mil. 3, 1, 29:terrorem hosti,
Liv. 27, 1:spem,
id. 6, 14:furorem alicui objecit,
Cic. Rosc. Am. 14, 40:rabiem canibus,
Verg. A. 7, 479.— Pass., to be occasioned, to befall, happen, occur to one:mihi mala res obicitur aliqua,
Plaut. Merc. 2, 3, 5:malum mihi obicitur,
Ter. Ad. 4, 3, 1; cf. id. Phorm. 3, 2, 18:obicitur animo metus,
Cic. Tusc. 2, 4, 10.—To put in the way, interpose:B.omnis exceptio interponitur a reo,
Gai. Inst. 4, 119:cui dilatoria obicitur exceptio,
id. ib. 4, 123.—In partic., to throw out against one, to taunt, reproach, or upbraid with any thing, as a crime (cf.:A.criminor, exprobro): facinora,
Plaut. Mil. 3, 1, 25:alicui multa probra,
Cic. de Or. 2, 70, 285:ignobilitatem alicui,
id. Phil. 3, 6, 15:obicit mihi, me ad Baias fuisse,
id. Att. 1, 16, 10:parcius ista viris obicienda memento,
Verg. E. 3, 7.—With quod:Cato objecit ut probrum M. Nobiliori, quod is in provinciam poëtas duxisset,
Cic. Tusc. 1, 2, 3; id. Verr. 2, 4, 17, § 37: furta, Auct. Dom. 35, 93: eloquentiam ut vitium, Cic. ap. Sall. 8:crimen,
Tac. A. 3, 12.—With de, to reproach one respecting, on account of any thing:de Cispio mihi igitur obicies? etc.,
Cic. Planc. 31, 75; Brut. et Cass. ap. Cic. Fam. 11, 3, 2. —In pass.:nam quod objectum est de pudicitiā, etc.,
Cic. Cael. 3, 6.—Hence, objec-tus, a, um, P. a.Lying before or opposite:B.insula objecta Alexandriae,
Caes. B. C. 3, 112:silva pro nativo muro,
id. B. G. 6, 10:flumina,
Verg. G. 3, 253:Cyprus Syriae objecta,
Plin. 5, 31, 35, § 129.—Exposed; constr. with dat. or ad:C.objectus fortunae,
Cic. Tusc. 1, 46, 111:invidiae,
Plin. 29, 1, 8, § 20:ad omnes casus,
Cic. Fam. 6, 4, 3.—Subst.: objecta, ōrum, n., charges, accusations:de objectis non confiteri,
Cic. Dom. 35, 93:objecta vel negare vel defendere vel minuere,
Quint. 7, 2, 29:objecta diluere,
id. 4, 2, 26; 9, 2, 93; cf. Amm. 27, 10. -
11 objecta
ōbĭcĭo and objĭcĭo, jēci, jectum, 3 (cf. abicio, etc.; perf. subj. objexim, Plaut. Poen. 1, 3, 37:I.objexis,
id. Cas. 2, 6, 52), v. a. [ob-jacio], to throw or put before or towards, to throw to, to hold before or out, to offer, present, expose; constr. usu. aliquid (aliquem) alicui, or simply aliquid; but sometimes also, instead of the dat., with pro aliquā re, contra, ad, in aliquid; v. the foll. passages; also with adversus; v. Liv. 2, 58, 5 Drak. (syn. oppono).Lit.:B.ei nos Glaucomam ob oculos obiciemus,
Plaut. Mil. 2, 1, 70:si alia quae obiciant non habuerint,
Varr. R. R. 2, 4, 15:cibum canibus,
Plin. 8, 40, 61, § 145:parricidae corpus feris,
Cic. Rosc. Am. 26:offam (Cerbero),
Verg. A. 6, 420:pisces diripiunt carnes objectas,
Plin. 32, 2, 8, § 17 (Jan, abiectas): argentum, to throw to one, Ter. Phorm. 5, 2, 4.—Esp., to throw to the wild beasts in the circus:aliquem feris,
Cic. Rosc. Am. 26, 71; Suet. Calig. 27; Amm. 14, 2; 20, 5 et saep.:vivos homines laniandos obicere,
Suet. Ner. 37:florem veteris vini naribus,
to hold before, present to, Plaut. Curc. 1, 2, 1; 4, 2, 45; Varr. R. R. 2, 5, 17:si tale visum objectum est a deo dormienti,
brought before, presented to, Cic. Ac. 2, 16, 49; cf. id. Div 1, 16, 30; id. Ac. 2, 15, 48:huic (sicae) ego vos obici pro me non sum passus,
to be exposed, id. Mil. 14, 37:exercitum tantae magnitudinis flumini,
Caes. B. C. 1, 64, 4:ne objexis manum,
don't raise your hand, Plaut. Cas. 2, 6, 52. —In partic., to throw or place before by way of defence or hinderance; to cast in the way, set against, oppose:II.Alpium vallum contra ascensum transgressionemque Gallorum... obicio et oppono,
Cic. Pis. 33, 81:carros pro vallo,
Caes. B. G. 1, 26:ericium portis,
id. B. C. 3, 67:faucibus portūs navem submersam,
id. ib. 3, 39;3, 66: se hostium telis,
Cic. Tusc. 1, 37, 89:se ei objecit,
Nep. Hann. 5, 1:maximo aggere objecto,
Cic. Rep. 2, 6, 11.—Esp. of arms:objecta tela perfregit,
Cic. Har. Resp. 23, 49:scutum,
Liv. 2, 10:hastas,
id. 36, 18:clipeosque ad tela sinistris Protecti obiciunt,
oppose, Verg. A. 2, 444:objecit sese ad currum,
threw himself before the chariot, id. ib. 12, 372.—Trop.A.In gen., to throw before or over, to put or bring before, to present; to give up, expose to any thing; and, in gen., to bring upon one, to impart, superinduce, cause, occasion, etc.:2.noctem peccatis et fraudibus obice nubem,
Hor. Ep. 1, 16, 62:nubem oculis,
Ov. M. 12, 32:plerique victi et debilitati objectā specie voluptatis,
Cic. Fin. 1, 14, 47:consulem morti,
to deliver up, abandon, id. Vatin. 9, 23:obicitur (consulatus) contionibus seditiosorum... ad omne denique periculum,
id. Mur. 40, 87.—With ad, Cic. Fam. 6, 4, 3. —With in:numquam me pro salute vestrā in tot ac tantas dimicationes... objecissem,
Cic. Arch. 6, 14:obicere se in impetus profligatorum hominum,
id. ib. 6, 14. —With adversus:se unico consule objecto adversus tribuniciam potestatem perlatam legem esse,
Liv. 2, 58, 5: qui multa Thebano populo acerba objecit funera, has brought on, i. e. caused, Plaut. Am. 1, 1, 35, moram alicui, id. Poen. 1, 3, 37; id. Trin. 5, 1, 8: ut hanc laetitiam nec opinanti primus obicerem, that I might have set before him, i. e. prepared for him, Ter. Heaut. 1, 2, 12:alicui eam mentem, ut patriam prodat,
to suggest, Liv. 5, 15:alicui lucrum,
to procure, Plaut. Curc. 4, 2, 45:sollicitudinem,
to cause, id. Mil. 3, 1, 29:terrorem hosti,
Liv. 27, 1:spem,
id. 6, 14:furorem alicui objecit,
Cic. Rosc. Am. 14, 40:rabiem canibus,
Verg. A. 7, 479.— Pass., to be occasioned, to befall, happen, occur to one:mihi mala res obicitur aliqua,
Plaut. Merc. 2, 3, 5:malum mihi obicitur,
Ter. Ad. 4, 3, 1; cf. id. Phorm. 3, 2, 18:obicitur animo metus,
Cic. Tusc. 2, 4, 10.—To put in the way, interpose:B.omnis exceptio interponitur a reo,
Gai. Inst. 4, 119:cui dilatoria obicitur exceptio,
id. ib. 4, 123.—In partic., to throw out against one, to taunt, reproach, or upbraid with any thing, as a crime (cf.:A.criminor, exprobro): facinora,
Plaut. Mil. 3, 1, 25:alicui multa probra,
Cic. de Or. 2, 70, 285:ignobilitatem alicui,
id. Phil. 3, 6, 15:obicit mihi, me ad Baias fuisse,
id. Att. 1, 16, 10:parcius ista viris obicienda memento,
Verg. E. 3, 7.—With quod:Cato objecit ut probrum M. Nobiliori, quod is in provinciam poëtas duxisset,
Cic. Tusc. 1, 2, 3; id. Verr. 2, 4, 17, § 37: furta, Auct. Dom. 35, 93: eloquentiam ut vitium, Cic. ap. Sall. 8:crimen,
Tac. A. 3, 12.—With de, to reproach one respecting, on account of any thing:de Cispio mihi igitur obicies? etc.,
Cic. Planc. 31, 75; Brut. et Cass. ap. Cic. Fam. 11, 3, 2. —In pass.:nam quod objectum est de pudicitiā, etc.,
Cic. Cael. 3, 6.—Hence, objec-tus, a, um, P. a.Lying before or opposite:B.insula objecta Alexandriae,
Caes. B. C. 3, 112:silva pro nativo muro,
id. B. G. 6, 10:flumina,
Verg. G. 3, 253:Cyprus Syriae objecta,
Plin. 5, 31, 35, § 129.—Exposed; constr. with dat. or ad:C.objectus fortunae,
Cic. Tusc. 1, 46, 111:invidiae,
Plin. 29, 1, 8, § 20:ad omnes casus,
Cic. Fam. 6, 4, 3.—Subst.: objecta, ōrum, n., charges, accusations:de objectis non confiteri,
Cic. Dom. 35, 93:objecta vel negare vel defendere vel minuere,
Quint. 7, 2, 29:objecta diluere,
id. 4, 2, 26; 9, 2, 93; cf. Amm. 27, 10. -
12 objicio
ōbĭcĭo and objĭcĭo, jēci, jectum, 3 (cf. abicio, etc.; perf. subj. objexim, Plaut. Poen. 1, 3, 37:I.objexis,
id. Cas. 2, 6, 52), v. a. [ob-jacio], to throw or put before or towards, to throw to, to hold before or out, to offer, present, expose; constr. usu. aliquid (aliquem) alicui, or simply aliquid; but sometimes also, instead of the dat., with pro aliquā re, contra, ad, in aliquid; v. the foll. passages; also with adversus; v. Liv. 2, 58, 5 Drak. (syn. oppono).Lit.:B.ei nos Glaucomam ob oculos obiciemus,
Plaut. Mil. 2, 1, 70:si alia quae obiciant non habuerint,
Varr. R. R. 2, 4, 15:cibum canibus,
Plin. 8, 40, 61, § 145:parricidae corpus feris,
Cic. Rosc. Am. 26:offam (Cerbero),
Verg. A. 6, 420:pisces diripiunt carnes objectas,
Plin. 32, 2, 8, § 17 (Jan, abiectas): argentum, to throw to one, Ter. Phorm. 5, 2, 4.—Esp., to throw to the wild beasts in the circus:aliquem feris,
Cic. Rosc. Am. 26, 71; Suet. Calig. 27; Amm. 14, 2; 20, 5 et saep.:vivos homines laniandos obicere,
Suet. Ner. 37:florem veteris vini naribus,
to hold before, present to, Plaut. Curc. 1, 2, 1; 4, 2, 45; Varr. R. R. 2, 5, 17:si tale visum objectum est a deo dormienti,
brought before, presented to, Cic. Ac. 2, 16, 49; cf. id. Div 1, 16, 30; id. Ac. 2, 15, 48:huic (sicae) ego vos obici pro me non sum passus,
to be exposed, id. Mil. 14, 37:exercitum tantae magnitudinis flumini,
Caes. B. C. 1, 64, 4:ne objexis manum,
don't raise your hand, Plaut. Cas. 2, 6, 52. —In partic., to throw or place before by way of defence or hinderance; to cast in the way, set against, oppose:II.Alpium vallum contra ascensum transgressionemque Gallorum... obicio et oppono,
Cic. Pis. 33, 81:carros pro vallo,
Caes. B. G. 1, 26:ericium portis,
id. B. C. 3, 67:faucibus portūs navem submersam,
id. ib. 3, 39;3, 66: se hostium telis,
Cic. Tusc. 1, 37, 89:se ei objecit,
Nep. Hann. 5, 1:maximo aggere objecto,
Cic. Rep. 2, 6, 11.—Esp. of arms:objecta tela perfregit,
Cic. Har. Resp. 23, 49:scutum,
Liv. 2, 10:hastas,
id. 36, 18:clipeosque ad tela sinistris Protecti obiciunt,
oppose, Verg. A. 2, 444:objecit sese ad currum,
threw himself before the chariot, id. ib. 12, 372.—Trop.A.In gen., to throw before or over, to put or bring before, to present; to give up, expose to any thing; and, in gen., to bring upon one, to impart, superinduce, cause, occasion, etc.:2.noctem peccatis et fraudibus obice nubem,
Hor. Ep. 1, 16, 62:nubem oculis,
Ov. M. 12, 32:plerique victi et debilitati objectā specie voluptatis,
Cic. Fin. 1, 14, 47:consulem morti,
to deliver up, abandon, id. Vatin. 9, 23:obicitur (consulatus) contionibus seditiosorum... ad omne denique periculum,
id. Mur. 40, 87.—With ad, Cic. Fam. 6, 4, 3. —With in:numquam me pro salute vestrā in tot ac tantas dimicationes... objecissem,
Cic. Arch. 6, 14:obicere se in impetus profligatorum hominum,
id. ib. 6, 14. —With adversus:se unico consule objecto adversus tribuniciam potestatem perlatam legem esse,
Liv. 2, 58, 5: qui multa Thebano populo acerba objecit funera, has brought on, i. e. caused, Plaut. Am. 1, 1, 35, moram alicui, id. Poen. 1, 3, 37; id. Trin. 5, 1, 8: ut hanc laetitiam nec opinanti primus obicerem, that I might have set before him, i. e. prepared for him, Ter. Heaut. 1, 2, 12:alicui eam mentem, ut patriam prodat,
to suggest, Liv. 5, 15:alicui lucrum,
to procure, Plaut. Curc. 4, 2, 45:sollicitudinem,
to cause, id. Mil. 3, 1, 29:terrorem hosti,
Liv. 27, 1:spem,
id. 6, 14:furorem alicui objecit,
Cic. Rosc. Am. 14, 40:rabiem canibus,
Verg. A. 7, 479.— Pass., to be occasioned, to befall, happen, occur to one:mihi mala res obicitur aliqua,
Plaut. Merc. 2, 3, 5:malum mihi obicitur,
Ter. Ad. 4, 3, 1; cf. id. Phorm. 3, 2, 18:obicitur animo metus,
Cic. Tusc. 2, 4, 10.—To put in the way, interpose:B.omnis exceptio interponitur a reo,
Gai. Inst. 4, 119:cui dilatoria obicitur exceptio,
id. ib. 4, 123.—In partic., to throw out against one, to taunt, reproach, or upbraid with any thing, as a crime (cf.:A.criminor, exprobro): facinora,
Plaut. Mil. 3, 1, 25:alicui multa probra,
Cic. de Or. 2, 70, 285:ignobilitatem alicui,
id. Phil. 3, 6, 15:obicit mihi, me ad Baias fuisse,
id. Att. 1, 16, 10:parcius ista viris obicienda memento,
Verg. E. 3, 7.—With quod:Cato objecit ut probrum M. Nobiliori, quod is in provinciam poëtas duxisset,
Cic. Tusc. 1, 2, 3; id. Verr. 2, 4, 17, § 37: furta, Auct. Dom. 35, 93: eloquentiam ut vitium, Cic. ap. Sall. 8:crimen,
Tac. A. 3, 12.—With de, to reproach one respecting, on account of any thing:de Cispio mihi igitur obicies? etc.,
Cic. Planc. 31, 75; Brut. et Cass. ap. Cic. Fam. 11, 3, 2. —In pass.:nam quod objectum est de pudicitiā, etc.,
Cic. Cael. 3, 6.—Hence, objec-tus, a, um, P. a.Lying before or opposite:B.insula objecta Alexandriae,
Caes. B. C. 3, 112:silva pro nativo muro,
id. B. G. 6, 10:flumina,
Verg. G. 3, 253:Cyprus Syriae objecta,
Plin. 5, 31, 35, § 129.—Exposed; constr. with dat. or ad:C.objectus fortunae,
Cic. Tusc. 1, 46, 111:invidiae,
Plin. 29, 1, 8, § 20:ad omnes casus,
Cic. Fam. 6, 4, 3.—Subst.: objecta, ōrum, n., charges, accusations:de objectis non confiteri,
Cic. Dom. 35, 93:objecta vel negare vel defendere vel minuere,
Quint. 7, 2, 29:objecta diluere,
id. 4, 2, 26; 9, 2, 93; cf. Amm. 27, 10. -
13 repraehendo
rĕ-prĕhendo ( rĕpraehendo, rĕprendo, or rĕpraendo; cf. prehendo. Examples of the contracted form among the poets are, Lucil. ap. Non. 427, 31; Ov. H. 11, 53; Hor. Ep. 1, 18, 39; id. S. 1, 10, 55 al.), di, sum, 3, v. a., to hold back, hold fast, take hold of, seize, catch.I.Lit. (rare;II.not in Cic. or Cæs.): ille reprehendit hunc priorem pallio,
Plaut. Trin. 3, 1, 23:me pallio,
id. Mil. 1, 1, 60:hominem,
id. Ps. 1, 3, 19:quosdam manu,
Liv. 34, 14; Phaedr. 5, 8, 4:servi fugiunt, sed si reprehensi sunt,
Plaut. Most. 4, 1, 6:veluti profugos et reprensos in catenis reducere,
Suet. Calig. 45; cf.:reprehensi ex fugā Persae,
Curt. 4, 14, 2:membra rapi partim, partim reprensa relinqui,
caught fast, sticking behind, Ov. M. 15, 526.—Trop.A.In gen, to hold fast, take or lay hold of, restrain; to recover (rare, but found in Cic.):B.revocat virtus, vel potius reprehendit manu,
Cic. Ac. 2, 45, 139:res ab exitio reprehendere euntes,
Lucr. 6, 569:omnes extremum cupiunt vitae reprehendere vinclum,
to hold fast, retain, id. 3, 599; cf.:id memori mente,
id. 3, 858:sese (sensus),
id. 4, 497; Prop. 3, 19 (4, 18), 9:sed reprendi me tamen, Nequid de fratre garrulae illi dicerem,
have restrained myself, Ter. Ad. 4, 4, 16: pernoscite, locum Reprehendere, to recover or restore what had been left out or omitted, id. ib. prol. 14:quod erat praetermissum, id reprehendisti,
Cic. Verr. 2, 3, 20, § 51.—In partic., to check, restrain an erring person or (more freq.) the error itself; hence, by meton., to blame, censure, find fault with, reprove, rebuke, reprehend (freq. and class.; cf.:2.vituperor, criminor, increpo): cum in eodem genere, in quo ipsi offendissent, alios reprehendissent,
Cic. Clu. 36, 98:quem qui reprehendit, in eo reprehendit, quod gratum praeter modum dicat esse,
id. Planc. 33, 82; cf. id. ib. 26, 63;34, 84: si quos (aculeos) habuisti in me reprehendendo,
id. ib. 24, 58:non modo non sum reprehendendus, sed etiam, etc.,
id. ib. 38, 91; Quint. 12, 10, 43; Ter. Ad. 5, 9, 37:meum discessum reprehendere et subaccusare,
Cic. Planc. 35, 86:quod reprehendit Lauranius, Messala defendit,
Quint. 9, 4, 38:aliquem communi vituperatione,
Cic. Verr. 2, 5, 18, § 46:nihil haberem quod reprehenderem, si, etc.,
id. Fin. 2, 8, 23:ea res omnium judicio reprehendebatur,
Caes. B. C. 1, 14 fin.:consilium,
id. B. G. 5, 33; id. B. C. 3, 51:temeritatem cupiditatemque militum, licentiam, arrogantiam,
id. B. G. 7, 52:delicta,
Sall. C. 3, 2:studia aliena,
Hor. Ep. 1, 18, 39:versus inertes,
id. A. P. 445:carmen,
id. ib. 292: cum de se loquitur, non ut majore reprensis, id. S. 1, 10, 55:si inspersos egregio reprendas corpore naevos,
id. ib. 1, 6, 67:in hoc ipso (Demosthene) reprehendit Aeschines quaedam et exagitat,
Cic. Or. 8, 26:tu id in me reprehendis, quod Q. Metello laudi datum est,
id. Planc. 36, 89:omnes istius modi artes in iis,
id. ib. 25, 62:quae in eo,
Caes. B. G. 1, 20 fin.:dentes albos in iis,
Quint. 8, 6, 40:nihil in magno Homero,
Hor. S. 1, 10, 52 et saep.:verum ea ne quis credat eo reprehendenda, quod multos cognovimus qui, etc.,
Quint. 12, 3, 11:sunt inevitabiles soni, quibus nonnumquam nationes reprendimus,
id. 1, 5, 33.— Absol.:visum te aiunt in regiā: nec reprehendo, quippe cum ipse istam reprehensionem non fugerim,
Cic. Att. 10, 3, a, 1:quo plures det sibi tamquam ansas ad reprehendendum,
id. Lael. 16, 59:irridentis magis est quam reprehendentis,
id. Planc. 31, 75.—Esp., of public and formal condemnation, to convict, pass judgment on:3.quam multa vero injuste fleri possunt, quae nemo possit reprehendere,
Cic. Fin. 2, 18, 57:si senatores judicent, hoc unum genus pecuniae per injuriam cogendae nullo modo posse reprehendi,
id. Verr. 2, 3, 96, § 223:neque id ullo modo senatoriis judiciis, reprehendi posse,
id. ib. 2, 3, 96, § 224.—In rhet., to refute:expone nunc de reprehendendo,
Cic. Part. Or. 12, 44:omnis argumentatio reprehenditur, si aut ex eis, quae sumpta sunt, non conceditur aliquid, etc.,
id. Inv. 1, 42, 79; cf. reprehensio, II. B. 2. -
14 repraendo
rĕ-prĕhendo ( rĕpraehendo, rĕprendo, or rĕpraendo; cf. prehendo. Examples of the contracted form among the poets are, Lucil. ap. Non. 427, 31; Ov. H. 11, 53; Hor. Ep. 1, 18, 39; id. S. 1, 10, 55 al.), di, sum, 3, v. a., to hold back, hold fast, take hold of, seize, catch.I.Lit. (rare;II.not in Cic. or Cæs.): ille reprehendit hunc priorem pallio,
Plaut. Trin. 3, 1, 23:me pallio,
id. Mil. 1, 1, 60:hominem,
id. Ps. 1, 3, 19:quosdam manu,
Liv. 34, 14; Phaedr. 5, 8, 4:servi fugiunt, sed si reprehensi sunt,
Plaut. Most. 4, 1, 6:veluti profugos et reprensos in catenis reducere,
Suet. Calig. 45; cf.:reprehensi ex fugā Persae,
Curt. 4, 14, 2:membra rapi partim, partim reprensa relinqui,
caught fast, sticking behind, Ov. M. 15, 526.—Trop.A.In gen, to hold fast, take or lay hold of, restrain; to recover (rare, but found in Cic.):B.revocat virtus, vel potius reprehendit manu,
Cic. Ac. 2, 45, 139:res ab exitio reprehendere euntes,
Lucr. 6, 569:omnes extremum cupiunt vitae reprehendere vinclum,
to hold fast, retain, id. 3, 599; cf.:id memori mente,
id. 3, 858:sese (sensus),
id. 4, 497; Prop. 3, 19 (4, 18), 9:sed reprendi me tamen, Nequid de fratre garrulae illi dicerem,
have restrained myself, Ter. Ad. 4, 4, 16: pernoscite, locum Reprehendere, to recover or restore what had been left out or omitted, id. ib. prol. 14:quod erat praetermissum, id reprehendisti,
Cic. Verr. 2, 3, 20, § 51.—In partic., to check, restrain an erring person or (more freq.) the error itself; hence, by meton., to blame, censure, find fault with, reprove, rebuke, reprehend (freq. and class.; cf.:2.vituperor, criminor, increpo): cum in eodem genere, in quo ipsi offendissent, alios reprehendissent,
Cic. Clu. 36, 98:quem qui reprehendit, in eo reprehendit, quod gratum praeter modum dicat esse,
id. Planc. 33, 82; cf. id. ib. 26, 63;34, 84: si quos (aculeos) habuisti in me reprehendendo,
id. ib. 24, 58:non modo non sum reprehendendus, sed etiam, etc.,
id. ib. 38, 91; Quint. 12, 10, 43; Ter. Ad. 5, 9, 37:meum discessum reprehendere et subaccusare,
Cic. Planc. 35, 86:quod reprehendit Lauranius, Messala defendit,
Quint. 9, 4, 38:aliquem communi vituperatione,
Cic. Verr. 2, 5, 18, § 46:nihil haberem quod reprehenderem, si, etc.,
id. Fin. 2, 8, 23:ea res omnium judicio reprehendebatur,
Caes. B. C. 1, 14 fin.:consilium,
id. B. G. 5, 33; id. B. C. 3, 51:temeritatem cupiditatemque militum, licentiam, arrogantiam,
id. B. G. 7, 52:delicta,
Sall. C. 3, 2:studia aliena,
Hor. Ep. 1, 18, 39:versus inertes,
id. A. P. 445:carmen,
id. ib. 292: cum de se loquitur, non ut majore reprensis, id. S. 1, 10, 55:si inspersos egregio reprendas corpore naevos,
id. ib. 1, 6, 67:in hoc ipso (Demosthene) reprehendit Aeschines quaedam et exagitat,
Cic. Or. 8, 26:tu id in me reprehendis, quod Q. Metello laudi datum est,
id. Planc. 36, 89:omnes istius modi artes in iis,
id. ib. 25, 62:quae in eo,
Caes. B. G. 1, 20 fin.:dentes albos in iis,
Quint. 8, 6, 40:nihil in magno Homero,
Hor. S. 1, 10, 52 et saep.:verum ea ne quis credat eo reprehendenda, quod multos cognovimus qui, etc.,
Quint. 12, 3, 11:sunt inevitabiles soni, quibus nonnumquam nationes reprendimus,
id. 1, 5, 33.— Absol.:visum te aiunt in regiā: nec reprehendo, quippe cum ipse istam reprehensionem non fugerim,
Cic. Att. 10, 3, a, 1:quo plures det sibi tamquam ansas ad reprehendendum,
id. Lael. 16, 59:irridentis magis est quam reprehendentis,
id. Planc. 31, 75.—Esp., of public and formal condemnation, to convict, pass judgment on:3.quam multa vero injuste fleri possunt, quae nemo possit reprehendere,
Cic. Fin. 2, 18, 57:si senatores judicent, hoc unum genus pecuniae per injuriam cogendae nullo modo posse reprehendi,
id. Verr. 2, 3, 96, § 223:neque id ullo modo senatoriis judiciis, reprehendi posse,
id. ib. 2, 3, 96, § 224.—In rhet., to refute:expone nunc de reprehendendo,
Cic. Part. Or. 12, 44:omnis argumentatio reprehenditur, si aut ex eis, quae sumpta sunt, non conceditur aliquid, etc.,
id. Inv. 1, 42, 79; cf. reprehensio, II. B. 2. -
15 reprehendo
rĕ-prĕhendo ( rĕpraehendo, rĕprendo, or rĕpraendo; cf. prehendo. Examples of the contracted form among the poets are, Lucil. ap. Non. 427, 31; Ov. H. 11, 53; Hor. Ep. 1, 18, 39; id. S. 1, 10, 55 al.), di, sum, 3, v. a., to hold back, hold fast, take hold of, seize, catch.I.Lit. (rare;II.not in Cic. or Cæs.): ille reprehendit hunc priorem pallio,
Plaut. Trin. 3, 1, 23:me pallio,
id. Mil. 1, 1, 60:hominem,
id. Ps. 1, 3, 19:quosdam manu,
Liv. 34, 14; Phaedr. 5, 8, 4:servi fugiunt, sed si reprehensi sunt,
Plaut. Most. 4, 1, 6:veluti profugos et reprensos in catenis reducere,
Suet. Calig. 45; cf.:reprehensi ex fugā Persae,
Curt. 4, 14, 2:membra rapi partim, partim reprensa relinqui,
caught fast, sticking behind, Ov. M. 15, 526.—Trop.A.In gen, to hold fast, take or lay hold of, restrain; to recover (rare, but found in Cic.):B.revocat virtus, vel potius reprehendit manu,
Cic. Ac. 2, 45, 139:res ab exitio reprehendere euntes,
Lucr. 6, 569:omnes extremum cupiunt vitae reprehendere vinclum,
to hold fast, retain, id. 3, 599; cf.:id memori mente,
id. 3, 858:sese (sensus),
id. 4, 497; Prop. 3, 19 (4, 18), 9:sed reprendi me tamen, Nequid de fratre garrulae illi dicerem,
have restrained myself, Ter. Ad. 4, 4, 16: pernoscite, locum Reprehendere, to recover or restore what had been left out or omitted, id. ib. prol. 14:quod erat praetermissum, id reprehendisti,
Cic. Verr. 2, 3, 20, § 51.—In partic., to check, restrain an erring person or (more freq.) the error itself; hence, by meton., to blame, censure, find fault with, reprove, rebuke, reprehend (freq. and class.; cf.:2.vituperor, criminor, increpo): cum in eodem genere, in quo ipsi offendissent, alios reprehendissent,
Cic. Clu. 36, 98:quem qui reprehendit, in eo reprehendit, quod gratum praeter modum dicat esse,
id. Planc. 33, 82; cf. id. ib. 26, 63;34, 84: si quos (aculeos) habuisti in me reprehendendo,
id. ib. 24, 58:non modo non sum reprehendendus, sed etiam, etc.,
id. ib. 38, 91; Quint. 12, 10, 43; Ter. Ad. 5, 9, 37:meum discessum reprehendere et subaccusare,
Cic. Planc. 35, 86:quod reprehendit Lauranius, Messala defendit,
Quint. 9, 4, 38:aliquem communi vituperatione,
Cic. Verr. 2, 5, 18, § 46:nihil haberem quod reprehenderem, si, etc.,
id. Fin. 2, 8, 23:ea res omnium judicio reprehendebatur,
Caes. B. C. 1, 14 fin.:consilium,
id. B. G. 5, 33; id. B. C. 3, 51:temeritatem cupiditatemque militum, licentiam, arrogantiam,
id. B. G. 7, 52:delicta,
Sall. C. 3, 2:studia aliena,
Hor. Ep. 1, 18, 39:versus inertes,
id. A. P. 445:carmen,
id. ib. 292: cum de se loquitur, non ut majore reprensis, id. S. 1, 10, 55:si inspersos egregio reprendas corpore naevos,
id. ib. 1, 6, 67:in hoc ipso (Demosthene) reprehendit Aeschines quaedam et exagitat,
Cic. Or. 8, 26:tu id in me reprehendis, quod Q. Metello laudi datum est,
id. Planc. 36, 89:omnes istius modi artes in iis,
id. ib. 25, 62:quae in eo,
Caes. B. G. 1, 20 fin.:dentes albos in iis,
Quint. 8, 6, 40:nihil in magno Homero,
Hor. S. 1, 10, 52 et saep.:verum ea ne quis credat eo reprehendenda, quod multos cognovimus qui, etc.,
Quint. 12, 3, 11:sunt inevitabiles soni, quibus nonnumquam nationes reprendimus,
id. 1, 5, 33.— Absol.:visum te aiunt in regiā: nec reprehendo, quippe cum ipse istam reprehensionem non fugerim,
Cic. Att. 10, 3, a, 1:quo plures det sibi tamquam ansas ad reprehendendum,
id. Lael. 16, 59:irridentis magis est quam reprehendentis,
id. Planc. 31, 75.—Esp., of public and formal condemnation, to convict, pass judgment on:3.quam multa vero injuste fleri possunt, quae nemo possit reprehendere,
Cic. Fin. 2, 18, 57:si senatores judicent, hoc unum genus pecuniae per injuriam cogendae nullo modo posse reprehendi,
id. Verr. 2, 3, 96, § 223:neque id ullo modo senatoriis judiciis, reprehendi posse,
id. ib. 2, 3, 96, § 224.—In rhet., to refute:expone nunc de reprehendendo,
Cic. Part. Or. 12, 44:omnis argumentatio reprehenditur, si aut ex eis, quae sumpta sunt, non conceditur aliquid, etc.,
id. Inv. 1, 42, 79; cf. reprehensio, II. B. 2.
См. также в других словарях:
ԲԱՂԲԱՂԵՄ — (եցի.) NBH 1 427 Chronological Sequence: Early classical, 5c, 6c, 8c, 11c, 12c αἱτιάομαι causor, criminor, σκήπτω fingo, praetexo Կցկցել. կարկատել. ստութեամբ յօգնել բաղայս, այսինքն պատճառանս վասն իւր, կամ մեղադրանս ʼի վերայ այլոց. պատճառել.… … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)
ԲԱՆՍԱՐԿԵՄ — (եցի.) NBH 1 437 Chronological Sequence: Unknown date, 7c, 10c, 12c, 13c ն. διαβάλλω traduco, defero, calumnior, criminor Բանս ʼի մէջ արկանել քսութեան. չարախօսել. պարսաւել. մատնել. ընդ վայր հարկանել. զրպարտել. բամբասել. բան խառնել, քաշքշել,… … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)
ԲԱՍՐԵՄ — (եցի.) NBH 1 440 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 6c, 8c, 10c, 13c ն. αἱτιάομαι criminor, incuso Իսկ Բասրելի. ἑπίληπτον reprehensibile Ըստդտանել. յանցաւոր ցուցանել. մեղադրել. բամբասել. պարսաւել. եպերել. անդոսնել. նախատել … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)
ԶՐԱԲԱՆԵՄ — (եցի.) NBH 1 0751 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 9c, 12c, 13c, 14c ն. ματαιόω vanum reddo, vel inaniter loquor, confingo, nugor եւ criminor Զուր բանս բարբառել. մտացածին զրոյցս յօդել. ստել. զրպարտել. բամբասել. ... *Զրաբանեն … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)
ՄԵՂ — ( ) NBH 2 0246 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 5c, 12c, 13c գ. ἀμαρτία peccatum ἅδικον injuriosum ἕλλειμα, πλημμέλεια , αἱτία delictum, culpa. Եզականն բառիս Մեղք, անհոլով. (լծ. լտ. մա՛լում. չար). Յանցանք. վնաս. գործ անիրաւ … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)
ՅԱՉԱՂԵՄ — (եցի.) NBH 2 0329 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 6c, 8c, 9c, 11c, 12c ն. ՅԱՉԱՂԵՄ ՅԱՉԱՂԻՄ. βασκαίνω fascino եւ invideo, odio habeo, criminor, obtrecto. Չարակնել. մախալ. նախանձիլ. եւ առ նախանձու զչարիլ՝ ընդ վայր հարկանել՝… … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)
ՉԱՐԱԽՕՍԵՄ — (եցի.) NBH 2 0566 Chronological Sequence: Early classical, 5c, 8c չ. եւ ն. καταλαλέω maledico, obloquor διαβάλλω, ἑνδιαβάλλω defero, traduco, criminor. Չարիս խօսել զումեքէ կամ ընդդէմ ուրուք. բամբասել. զրպարտել. գէշ խօսիլ ուրիշի վրայ, անունը աւրել … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)
ՊԱՐՍԱՒԵՄ — (եցի.) NBH 2 0640 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 6c, 8c, 10c, 12c ն. ψοφέω, μέμφομαι vitupero, vitio verto, reprehendo, incuso, criminor. Պարսաւանս դնել. անարգել. գսրովել. մեղադրել. անդոսնել, ընդ վայր հարկանալ. վար զարնել … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)
ՎՆԱՍԱԲԱՆԵՄ — (եցի.) NBH 2 0828 Chronological Sequence: 13c ն. αἱτιῶμαι criminor, accuso, culpo, incuso. Վնասակար ցուցանել. զվնասնյառաջ բերելով՝ ամբաստանել. պարտաւոր առնել. *Ոչ զսոսա ամբաստանելով եւ սրամտութեամբ յիշէ, եւ ոչ վնասաբանէ ինչ: Պարզաբար յափշտակել… … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)
ՔՍԵՄ — (եցի.) NBH 2 1014 Chronological Sequence: 5c, 6c, 10c, 13c ն. ՔՍԵՄ կամ ՔՍՍԵՄ. διαβάλλω calumnior, defero, criminor. Քսու լինելով խօսել. քսութիւն առնել. բանսարկել. բամբասել. չարախօսել դաղտ. նատնել՝ փասքուս լինելով. բան խառնել, մուր քսել. *Արտաքոյ… … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)
criminar — v. tr. 1. Ter como criminoso. 2. Imputar crime a. 3. Acusar. ‣ Etimologia: latim criminor, ari, acusar, caluniar … Dicionário da Língua Portuguesa