-
1 contrariant
contrariant, e [kɔ̃tʀaʀjɑ̃, jɑ̃t]adjective[personne] awkward ; [incident] annoying* * *contrariante kɔ̃tʀaʀjɑ̃, ɑ̃t adjectif1) [personne] contrary (jamais épith)2) [événement] annoying* * *kɔ̃tʀaʀjɑ̃, jɑ̃t adj contrariant, -e(personne) contrary, perverse, (incident) annoying* * *contrariant, contrariante adj2 [événement, affaire] annoying.( féminin contrariante) [kɔ̃trarjɑ̃, ɑ̃t] adjectif[personne] annoying[nouvelle] annoying -
2 contrariant
contrariant kɔ̃tʀaʀjɑ̃]adjectivo1 contrarianteaborrecidoun incident contrariantum incidente aborrecido2 contrariadorun esprit contrariantum espírito contrariador -
3 contrariant
contrariant [kõtraarjã]1 tegendraads ⇒ tegenstribbelend, in de contramine, dwars(drijvend)2 ergerlijk ⇒ hinderlijk, vervelend♦voorbeelden:1 avoir l'esprit contrariant, l'humeur contrariante • altijd dwarsliggen, moeilijk doenil n'est pas contrariant • hij maakt nooit moeilijkhedenadj1) tegendraads2) ergerlijk, vervelend -
4 contrariant
contrariantodporujícíprotivnýmrzutýopoziční -
5 contrariant
adj ( fém - contrariante)1) противоречащий, спорящий, возражающий2) досадный, раздражающий; неприятныйcomme c'est contrariant! — как это досадно!, как это некстати!3) сталкивающийся с трудностями, с помехойgaucher contrariant — левша, которого принуждают пользоваться правой рукой -
6 contrariant
kɔ̃tʀaʀjɑ̃adjärgerlich, unangenehm, widerwärtigcontrariantcontrariant (e) [kõtʀaʀjã, jãt]1 (opp: docile) widerspenstig2 (fâcheux) ärgerlich -
7 contrariant
-E adj.1. лю́бящий противоре́чить; приди́рчивый (chicaneur);un caractère contrariant — стропти́вый хара́ктер
2. (fâcheux) доса́дный;comme c'est contrariant! — как доса́дно!, кака́я доса́да!une rencontre contrariante — доса́дная встре́ча;
-
8 contrariant
мат. -
9 contrariant
прил.1) общ. возражающий, раздражающий, спорящий, сталкивающийся с помехой, неприятный, досадный, противоречащий, сталкивающийся с трудностями2) матем. контрариантный -
10 contrariant
عكسيمزعجمسخطمضادمضايقمعاآسمغضبمغيظمقابل -
11 contrariant
an. (ep. des personnes) ; taquin, qui aime à contrarier: kontraryê / kontraryin, -ta, -e (Albanais, Annecy 003b / 003a) ; kontréryeû, -za, -e (Saxel) ; dézourdê, -ta, -e (003). -
12 contrariant
1. dokuczliwy2. przekorny3. przykry -
13 contrariant,
e adj. (de contrarier) 1. неприятен, досаден; 2. който се противопоставя. -
14 contrariant
досадливыйдосадный -
15 contrariant
= importunDictionnaire juridique, politique, économique et financier > contrariant
-
16 contrariant
-
17 il n'est pas contrariant
il n'est pas contrariantDictionnaire français-néerlandais > il n'est pas contrariant
-
18 avoir l'esprit contrariant, l'humeur contrariante
avoir l'esprit contrariant, l'humeur contrariantealtijd dwarsliggen, moeilijk doenDictionnaire français-néerlandais > avoir l'esprit contrariant, l'humeur contrariante
-
19 comme c'est contrariant!
нареч.общ. как это досадно!, как это некстати!Французско-русский универсальный словарь > comme c'est contrariant!
-
20 gaucher contrariant
сущ.общ. левша, которого принуждают пользоваться правой рукойФранцузско-русский универсальный словарь > gaucher contrariant
См. также в других словарях:
contrariant — contrariant, iante [ kɔ̃trarjɑ̃, jɑ̃t ] adj. • 1361; de contrarier 1 ♦ Qui est porté à contrarier. Homme contrariant. Il n est pas contrariant ! Un esprit contrariant. 2 ♦ (1787) (choses) Qui contrarie. Comme c est contrariant ! ⇒ agaçant,… … Encyclopédie Universelle
Contrariant — Con*tra ri*ant, a. [LL. contrarians, p. pr. of contrariare to oppose, fr. L. contrarius: cf. F. contrariant, p. pr. of contrarier to contradict. See {Contrary}.] Contrary; opposed; antagonistic; inconsistent; contradictory. [R.] [1913 Webster]… … The Collaborative International Dictionary of English
contrariant — contrariant, ante (kon tra ri an, an t ) adj. 1° Qui se plaît à contrarier. Homme, esprit contrariant. • Votre communauté n est point contrariante contre ses abbesses, BOSSUET Lett. abb. 54. • Que sert une sagesse âpre et contrariante ?… … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
contrariant — CONTRARIANT, ANTE. adject. Qui est porté par caractère à contrarier. Esprit contrariant. Humeur contrariante. Il est contrariant … Dictionnaire de l'Académie Française 1798
contrariant — contrariánt adj. m. (sil. ri ant), pl. contrariánţi; f. sg. contrariántă, pl. contrariánte Trimis de siveco, 10.08.2004. Sursa: Dicţionar ortografic CONTRARIÁNT, Ă adj. 1. care contrariază. 2. plictisitor, jenant. (< … Dicționar Român
contrariant — Contrariant, [contrari]ante. adj. v. Qui est d humeur a contredire. Esprit contrariant. humeur contrariante. il est si contrariant … Dictionnaire de l'Académie française
contrariant — index adverse (opposite), hostile Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
CONTRARIANT — ANTE. adj. Qui se plaît qui aime à contrarier. Vous êtes bien contrariant, bien contrariante. Esprit contrariant. Humeur contrariante. Il signifie aussi, Qui est de nature à contrarier. Cela est bien contrariant … Dictionnaire de l'Academie Francaise, 7eme edition (1835)
CONTRARIANT, ANTE — adj. Qui aime à contrarier. Vous êtes bien contrariant, bien contrariante. Esprit contrariant. Humeur contrariante. Il signifie aussi Qui est de nature à contrarier. Cela est bien contrariant … Dictionnaire de l'Academie Francaise, 8eme edition (1935)
contrariant — n. person who contradicts; opposer … English contemporary dictionary
contrariant — con·trar·i·ant … English syllables