Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

contemno

  • 1 contemno

    contemno, ĕre, tempsi, temptum - tr. -    - contempno, qq manuscrits; contempsi, contemtum, Inscr. [st1]1 [-] ne pas faire cas de, ne pas tenir compte de, tenir pour négligeable, ne pas se soucier, dédaigner, mépriser.    - noli haec contemnere (= levia habere), Cic. Caecil. 12, 39: ne crois pas que ce soient là choses sans importance.    - quem philosophorum non contemnimus? Cic. CM 12: en est-il parmi les philosophes que nous ne tenions en mépris?    - nullas illa suis contemnet fletibus aras, Prop. 1, 4, 23: elle ne jugera aucun autel indignes de ses larmes (de ses prières).    - Romam prae suā Capuā contemnere, Cic. Agr. 2, 35, 95: mépriser Rome en comparaison de leur Capoue.    - ipsum vinci contemnunt, Cic. Fam. 15, 15, 2: ils ne se soucient même pas de la défaite.    - avec inf. contemnere coronari Olympia coronari, Hor. Ep. 1, 1, 50: dédaigner de vaincre aux Jeux Olympiques. --- Hor. Ep. 1, 1, 29; Sen. Phoen. 197.    - se contemnere: avoir peu d'estime pour soi.    - qui ipsus se contemnit, Plaut. Trin. 322: celui qui n'est pas satisfait de lui-même. --- Plaut. Mil. 4, 6, 21.    - se non contemnere: avoir le sentiment de sa dignité. --- Cic. Att. 12, 21, 5; id. Phil. 13, 7, 15; Liv. 4, 35, 9.    - nec tributis contemnuntur, Tac. G. 29: ils ne sentent pas humiliés par les tributs. [st1]2 [-] braver, défier, ne pas craindre.    - contemnere undas, Virg.: affronter les vagues.    - contemnere ventos, Virg.: braver les vents.
    * * *
    contemno, ĕre, tempsi, temptum - tr. -    - contempno, qq manuscrits; contempsi, contemtum, Inscr. [st1]1 [-] ne pas faire cas de, ne pas tenir compte de, tenir pour négligeable, ne pas se soucier, dédaigner, mépriser.    - noli haec contemnere (= levia habere), Cic. Caecil. 12, 39: ne crois pas que ce soient là choses sans importance.    - quem philosophorum non contemnimus? Cic. CM 12: en est-il parmi les philosophes que nous ne tenions en mépris?    - nullas illa suis contemnet fletibus aras, Prop. 1, 4, 23: elle ne jugera aucun autel indignes de ses larmes (de ses prières).    - Romam prae suā Capuā contemnere, Cic. Agr. 2, 35, 95: mépriser Rome en comparaison de leur Capoue.    - ipsum vinci contemnunt, Cic. Fam. 15, 15, 2: ils ne se soucient même pas de la défaite.    - avec inf. contemnere coronari Olympia coronari, Hor. Ep. 1, 1, 50: dédaigner de vaincre aux Jeux Olympiques. --- Hor. Ep. 1, 1, 29; Sen. Phoen. 197.    - se contemnere: avoir peu d'estime pour soi.    - qui ipsus se contemnit, Plaut. Trin. 322: celui qui n'est pas satisfait de lui-même. --- Plaut. Mil. 4, 6, 21.    - se non contemnere: avoir le sentiment de sa dignité. --- Cic. Att. 12, 21, 5; id. Phil. 13, 7, 15; Liv. 4, 35, 9.    - nec tributis contemnuntur, Tac. G. 29: ils ne sentent pas humiliés par les tributs. [st1]2 [-] braver, défier, ne pas craindre.    - contemnere undas, Virg.: affronter les vagues.    - contemnere ventos, Virg.: braver les vents.
    * * *
        Contemno, contemnis, contempsi, contemptum, contemnere. Plaut. Despriser, Regarder par desdaing, Mespriser, Contemner.
    \
        Contemnere aliquem prae se. Terent. Ne tenir compte d'aucun au pris de soy.

    Dictionarium latinogallicum > contemno

  • 2 contemno

    contemno contemno, tempsi, temptum, ere презирать, пренебрегать

    Латинско-русский словарь > contemno

  • 3 contemno

    contemno contemno, tempsi, temptum, ere пренебрегать

    Латинско-русский словарь > contemno

  • 4 contemno

    contemno, mptus, 3, despise.

    English-Latin new dictionary > contemno

  • 5 contemno

    con-temno (also contempno; cf. Ritschl Prol. ad Plaut. p. 103), tempsi (-temsi), temptum (-temtum), 3, v. a., to consider a person or thing as unimportant or of small value, to value little, esteem lightly, contemn, despise, disdain, defy, not to fear, etc. (very freq. in connection with irridere, despicere, non curare, pro nihilo ducere, etc.; opp.: expetere, efferre, timere, metuere, etc.; v. the foll. and cf. aspernor; fre[qacute]. and class. in prose and poetry).
    I.
    In gen.
    A.
    With things as objects:

    quodque ea, quae plerique vehementer expetunt, contemnant et pro nihilo ducant,

    Cic. Off. 1, 9, 28; id. Fin. 3, 9, 29:

    corporis voluptatem contemni et reici oportere,

    id. Off. 1, 30, 106:

    illum exercitum prae Gallicanis legionibus... magno opere contemno,

    id. Cat. 2, 3, 5:

    Romam prae suā Capuā irridebunt atque contemnent,

    id. Agr. 2, 35, 95:

    non usque eo L. Catilina rem publicam despexit atque contempsit, ut, etc.,

    id. Mur. 37, 78; cf. id. Verr. 1, 3, 9:

    quam (virtutem)... reliquā ex collatione facile est conterere atque contemnere,

    in consequence of, id. Tusc. 5, 30, 85:

    Isocrates videtur testimonio Platonis aliorum judicia debere contemnere,

    id. Or. 13, 41:

    magna sunt ea, quae dico: noli haec contemnere (= levia habere),

    esteem lightly, id. Div. in Caecil. 12, 39: nullam rem in me esse quam ille contemnat (= non timeat), nullam in se quam pertimescat, id. ib. 7, 23; cf.

    opp. metuere,

    id. Imp. Pomp. 15, 43:

    neque enim refutanda tantum, quae e contrario dicuntur, sed contemnenda, elevanda, ridenda sunt,

    Quint. 6, 4, 10 Spald.; cf. id. 4, 1, 38 al. (cf. under II.):

    imperium meum,

    Plaut. As. 2, 4, 10:

    tuum consilium,

    Ter. Hec. 1, 2, 15:

    mea dona,

    Lucr. 1, 48:

    murmura ponti,

    id. 3, 1045:

    praeclare res humanas,

    Cic. Fam. 5, 13, 1:

    parva ista,

    Liv. 6, 41, 8:

    laborem bene dicendi,

    Quint. 1, prooem. 14:

    metum jurisjurandi,

    id. 5, 6, 3:

    populi voces,

    Hor. S. 1, 1, 65:

    honores,

    id. ib. 2, 7, 85:

    cantus Apollineos prae se,

    Ov. M. 11, 155:

    Antoni gladios potuit contemnere (Cicero),

    Juv. 10, 123:

    paucitatem in hoste,

    Curt. 3, 3, 28.— Poet.:

    nullas illa suis contemnet fletibus aras,

    neglect, leave unvisited, Prop. 1, 4, 23. —
    (β).
    With inf.:

    non contemnas lippus inungi,

    Hor. Ep. 1, 1, 29; so,

    coronari Olympia,

    id. ib. 1, 1, 50:

    mori,

    Sen. Phoen. 197. —
    (γ).
    Absol.:

    ut irascatur judex... faveat, contemnat,

    Cic. Or. 38, 131; cf. Quint. 9, 1, 23.—
    (δ).
    In part. fut. pass.:

    quae (amplitudo animi) maxime eminet contemnendis et despiciendis doloribus,

    Cic. Tusc. 2, 26, 64:

    documenta in contemnendis animalibus,

    despicable, contemptible, Plin. 8, 29, 43, § 104. —Esp. freq. with a negative:

    (orationes) non contemnendae saneque tolerabiles,

    Cic. Brut. 79, 273; cf. under II.—
    b.
    Poet., of things as subjects, to defy, be safe from, not to fear, to make light of:

    adamantina saxa ictus contemnere sueta,

    Lucr. 2, 448; cf. id. 5, 380; 5, 1216; Tib. 1, 3, 37:

    contemnere ventos, of the island of Delos, because protected from the winds by the surrounding islands,

    Verg. A. 3, 77; cf. id. G. 2, 360:

    contemnunt mediam temeraria lina Charybdim,

    Juv. 5, 102.—
    B.
    With personal objects: a te contemni ac despici ac pro nihilo haberi senatum volunt, Cic. Fragm. ap. Non. p. 436, 27:

    contemni se putant (senes), despici, illudi,

    id. Sen. 18, 65; id. Off. 2, 10, 36:

    omnes istos deridete atque contemnite,

    id. de Or. 3, 14, 54; Sall. H. 1, 41, 24 Dietsch; Liv. 22, 39, 20; Quint. 6, 2, 3:

    contemnere miser,

    Hor. S. 2, 3, 14 et saep. —Se contemnere, to put a small value upon one's self, to have an humble or low opinion of one's self. (opp.:

    sibi satisplacere),

    Plaut. Trin. 2, 2, 41; id. Mil. 4, 6, 21; and inversely: se non contemnere, to have a high regard for or estimate of one's self, Cic. Att. 12, 21, 5; id. Phil. 13, 7, 15; Liv. 4, 35, 9:

    nec (Batavi) tributis contemnuntur,

    are humiliated, Tac. G. 29.—
    (β).
    Absol.:

    quae res illis contemnentibus perniciei fuit,

    Nep. Thras. 2, 2.—
    b.
    In part. fut. pass.:

    ne T. quidem Postumius contemnendus in dicendo,

    Cic. Brut. 77, 269; 13, 51; id. Or. 69, 231:

    copiae neque numero neque genere hominum contemnendae,

    Caes. B. C. 3, 110:

    manus,

    i. e. considerable, Suet. Tib. 25.—
    II.
    Esp., to slight, speak contemptuously of, disparage:

    contempsisti L. Murenae genus, extulisti tuum,

    Cic. Mur. 7, 15; id. de Or. 1, 17, 75; 3, 16, 59: populi contemnere voces, Sic. Hor. S. 1, 1, 65.—Hence, contemptus ( - temtus), a, um, P. a., despised, despicable, contemptible, vile, abject (class.):

    comtemptus et abjectus homo,

    Cic. Agr. 2, 34, 93:

    contempta ac sordida vita,

    id. Planc. 5, 12:

    a vili contemptoque,

    Quint. 6, 1, 16:

    res,

    Hor. C. 3, 16, 25 et saep.—With dat.:

    Trebellius per avaritiam ac sordes contemptus exercitui invisusque,

    Tac. H. 1, 60.— Comp.:

    quae vox potest esso contemptior, quam Milonis Crotoniatae?

    Cic. Sen. 9, 27; id. Phil. 3, 6, 16; id. Div. 2, 57, 117; Suet. Tib. 13; id. Ter. 2.— Sup.:

    contemptissimorum consulum levitas,

    Cic. Sest. 16, 36; so Quint. 12, 2, 2; Suet. Dom. 15.— Adv.: contemptē ( - temtē), contemptibly, despicably; only in comp. contemptius, Sen. Brev. Vit. 12, 1; Suet. Dom. 11 (but not Tac. H. 3, 47; v. contemptim).

    Lewis & Short latin dictionary > contemno

  • 6 contemno

    con-temno, tempsī, temptum, ere
    а) презирать, пренебрегать, тж. относиться равнодушно, не обращать внимания (c. consilium alicujus Ter; mortem C, Sen или mori Sen; res humanas C)
    rebus in angustis facile est c. vitam погов. Mнаходясь в беде нетрудно презирать жизнь
    noli haec c. C — не думай, что это пустяки
    non contemnendus C etc. — немаловажный, значительный ( aliquā re Cs)

    Латинско-русский словарь > contemno

  • 7 contemno

    con-temno, tempsī, temptum, ere (in Hdschrn. u. Ausgg. auch contempno geschr., s. Wagner Orthogr. Verg. p. 422. Osann Cic. de rep. 1, 31. p. 75), einen Ggstd. als für uns wertlos od. unbedeutend gleichgültig od. geringschätzig behandeln = nicht beachten, zurücksetzen, hintansetzen, gleichgültig beiseitesetzen oder liegen lassen, etwas gleichgültig hinnehmen, gleichgültig über etw. hinwegsehen od. hinweggehen, sich über etw. hinwegsetzen, sich aus etw. od. jmd. nichts machen, zuw. auch = jmdm. od. einer Sache (einer Gefahr usw.) trotzen, Trotz od. die Stirn bieten (s. Thiel Verg. Aen. 3, 77. Heinrich Iuven. 5, 102), u. nur in diesem Sinne = verachten (Ggstz. cupidissime petere, vehementer expetere; admirari, revereri, suspicere; timere, metuere, pertimescere; auch laudare, efferre, extollere laudibus; oft verb. contemnere et [od. ac ] despicere, despicere contemnereque, despicere et contemnere, contemnere et pro nihilo ducere), I) im allg.: α) m. Acc.: αα) v. Pers., teils lebl. Objj., casus humanos, Cic.: consilium suum, Ter.: dolorem, Sen., u. verb. c. et despicere dolores, Cic.: fortunam, Sen.: Catlinae gladios, Cic.: Antoni gladios, Iuven.: iussa vestra, Sall.: Lycurgi leges, Cic.: metuenda, Cic.: morbum initio, Nep.: mortem, Cic. u. Sen.: pro patria mortem, Cic.: paucitatem eorum, Liv.: paucitatem hostis, Curt.: paupertatem, Sen.: tantam pecuniam, Val. Max.: religiones (Ggstz. timere religiones), Cic.: verba, Sall.: vitam, Mart. u. Val. Max.: voluptatem c. et reicere, Cic. – teils leb. Wesen, hanc familiam, Anton. in Cic. ep.: multitudinem, plebem, Liv.: Othonem, Hor.: omnia audentem c. (Ggstz. nihil temere agentem metuere), Liv.: istos omnes deridere atque c., qui etc., Cic.: non omnes eos contemnunt, de quibus male existimant, Cic.: im Passiv, contemni se (sich zurückgesetzt) putant, despici, illudi (von den Greisen), Cic.: contemnēre (d.i. contemneris), miser, Hor. sat. 2, 3, 14. – m. Ang. wie? durch Advv. od. durch Abl., praeclare res humanas, Cic.: mortem tantopere, ut etc., Cic.: non usque eo rem publicam despicere atque c., ut etc., Cic.: c. magno animo iacturam, Curt. – c. sic nostros, ut etc., Caes.: alqm valde c., Cic.: deos tantopere, ut etc., Suet. – m. in (an, bei) u. Abl., paucitatem in hoste, Curt. 3, 3 (8), 28. – m. Abl. (mit, durch), nullas aras fletibus suis, für seine Tränen zu gering halten, Prop. 1, 4, 23: nec (Batavi) tributis contemnuntur, werden durch keinen Zins erniedrigt, Tac. Germ. 29, 2. – m. ex (infolge) u. Abl., reliqua ex collatione (im Vergleich [mit der Tugend]) facile est conterere atque contemnere, Cic. Tusc. 5, 85: ebenso m. bl. Abl. (infolge, nach), Isocrates videtur testimonio (nach dem Z.) Platonis aliorum iudicia contemnere debere, Cic. or. 41; so auch Cic. Cat. 2, 5. – mit prae (vor = im Vergleich mit) u. Abl., Romam... prae sua Capua irridere atque c., Cic.: hic ego illum contempsi prae me, Ter.: c. cantus Apollineos prae se, Ov. – ββ) von personif. lebl. Subjj.: contemnere ventos assuescant (arbores), Verg.: nondum caeruleas pinus contempserat undas, Tibull. – β) m. folg. Infin.: c. coronari, Hor.: augeri triumpho, Flor.: mori, Sen. poët.: ad illum venire, Spart.: respondere, Apul. – γ) mit folg. Acc. u. Infin., ut ipsum vinci contemnerent, sich nichts daraus machten, daß usw., Cic. ep. 15, 15, 2. – δ) absol.: primo contemnere et neglegere coepit, Cic.: iudex contemnat, admiretur, Cic.: tua transibit contemnens (gleichgültig) ossa viator, Prop. – II) insbes.: a) sich verächtlich über etwas äußern, etw. verächtlich machen, verspotten, Adherbalis dicta (Ggstz. Iugurthae virtutem laudibus extollere), Sall. Iug. 15, 2: L. Murenae genus (Ggstz. efferre suum genus), Cic. Mur. 15: non ullam artem doctrinamve, Cic. de or. 1, 79 (vgl. 3, 59): ut quidam memoratur populi contemnere voces sic solitus, Hor. sat. 1, 1, 65: neque enim refutanda tantum, quae ex contrario dicuntur, sed contemnenda, elevanda etc., Quint. 6, 4, 10. – b) c. se, sich gering (bescheiden) anschlagen (Ggstz. sibi satis placere), Plaut. mil. 1236; trin. 323. – gew. se non c., von sich nicht gering denken, sich nicht wegwerfen, Selbstgefühl besitzen, Granius autem non c. se et reges odisse superbos, Lucil. fr.: neminem se plebeium contempturum, si contemni desissent, Liv.: tamen senatus ipse se non contemnit, Cic. – c) Partiz. Fut. Pass. contemnendus, a, um, mit Gleichgültigkeit od. Geringschätzung zu behandeln, nicht beachtenswert, der Beachtung unwert, gew. in negativen Sätzen, v. lebl. Subjj., haec sunt levia et potius contemnenda, Nep.: defensiones non contemnendae saneque tolerabiles, Cic.: m. Dat. (wem?), crimen haud c. philosopho, Apul. apol. 7. p. 10, 16 Kr. – v. Pers., Asiaticorum rhetorum principes minime meā sententiā contemnendi, Cic.: manus non c., Suet. – mit Abl. (deutsch = von seiten), copiae neque numero... neque usu rei militaris c., Caes.: Asiatici oratores non c. nec celeritate nec copiā, Cic. – / PAdi., contemptus, a, um, s. bes.

    lateinisch-deutsches > contemno

  • 8 contemno

    con-temno, tempsī, temptum, ere (in Hdschrn. u. Ausgg. auch contempno geschr., s. Wagner Orthogr. Verg. p. 422. Osann Cic. de rep. 1, 31. p. 75), einen Ggstd. als für uns wertlos od. unbedeutend gleichgültig od. geringschätzig behandeln = nicht beachten, zurücksetzen, hintansetzen, gleichgültig beiseitesetzen oder liegen lassen, etwas gleichgültig hinnehmen, gleichgültig über etw. hinwegsehen od. hinweggehen, sich über etw. hinwegsetzen, sich aus etw. od. jmd. nichts machen, zuw. auch = jmdm. od. einer Sache (einer Gefahr usw.) trotzen, Trotz od. die Stirn bieten (s. Thiel Verg. Aen. 3, 77. Heinrich Iuven. 5, 102), u. nur in diesem Sinne = verachten (Ggstz. cupidissime petere, vehementer expetere; admirari, revereri, suspicere; timere, metuere, pertimescere; auch laudare, efferre, extollere laudibus; oft verb. contemnere et [od. ac ] despicere, despicere contemnereque, despicere et contemnere, contemnere et pro nihilo ducere), I) im allg.: α) m. Acc.: αα) v. Pers., teils lebl. Objj., casus humanos, Cic.: consilium suum, Ter.: dolorem, Sen., u. verb. c. et despicere dolores, Cic.: fortunam, Sen.: Catlinae gladios, Cic.: Antoni gladios, Iuven.: iussa vestra, Sall.: Lycurgi leges, Cic.: metuenda, Cic.: morbum initio, Nep.: mortem, Cic. u. Sen.: pro patria mortem, Cic.: paucitatem eorum, Liv.: paucitatem hostis, Curt.: pauperta-
    ————
    tem, Sen.: tantam pecuniam, Val. Max.: religiones (Ggstz. timere religiones), Cic.: verba, Sall.: vitam, Mart. u. Val. Max.: voluptatem c. et reicere, Cic. – teils leb. Wesen, hanc familiam, Anton. in Cic. ep.: multitudinem, plebem, Liv.: Othonem, Hor.: omnia audentem c. (Ggstz. nihil temere agentem metuere), Liv.: istos omnes deridere atque c., qui etc., Cic.: non omnes eos contemnunt, de quibus male existimant, Cic.: im Passiv, contemni se (sich zurückgesetzt) putant, despici, illudi (von den Greisen), Cic.: contemnēre (d.i. contemneris), miser, Hor. sat. 2, 3, 14. – m. Ang. wie? durch Advv. od. durch Abl., praeclare res humanas, Cic.: mortem tantopere, ut etc., Cic.: non usque eo rem publicam despicere atque c., ut etc., Cic.: c. magno animo iacturam, Curt. – c. sic nostros, ut etc., Caes.: alqm valde c., Cic.: deos tantopere, ut etc., Suet. – m. in (an, bei) u. Abl., paucitatem in hoste, Curt. 3, 3 (8), 28. – m. Abl. (mit, durch), nullas aras fletibus suis, für seine Tränen zu gering halten, Prop. 1, 4, 23: nec (Batavi) tributis contemnuntur, werden durch keinen Zins erniedrigt, Tac. Germ. 29, 2. – m. ex (infolge) u. Abl., reliqua ex collatione (im Vergleich [mit der Tugend]) facile est conterere atque contemnere, Cic. Tusc. 5, 85: ebenso m. bl. Abl. (infolge, nach), Isocrates videtur testimonio (nach dem Z.) Platonis aliorum iudicia contemnere debere, Cic. or. 41; so auch Cic. Cat. 2, 5. – mit prae
    ————
    (vor = im Vergleich mit) u. Abl., Romam... prae sua Capua irridere atque c., Cic.: hic ego illum contempsi prae me, Ter.: c. cantus Apollineos prae se, Ov. – ββ) von personif. lebl. Subjj.: contemnere ventos assuescant (arbores), Verg.: nondum caeruleas pinus contempserat undas, Tibull. – β) m. folg. Infin.: c. coronari, Hor.: augeri triumpho, Flor.: mori, Sen. poët.: ad illum venire, Spart.: respondere, Apul. – γ) mit folg. Acc. u. Infin., ut ipsum vinci contemnerent, sich nichts daraus machten, daß usw., Cic. ep. 15, 15, 2. – δ) absol.: primo contemnere et neglegere coepit, Cic.: iudex contemnat, admiretur, Cic.: tua transibit contemnens (gleichgültig) ossa viator, Prop. – II) insbes.: a) sich verächtlich über etwas äußern, etw. verächtlich machen, verspotten, Adherbalis dicta (Ggstz. Iugurthae virtutem laudibus extollere), Sall. Iug. 15, 2: L. Murenae genus (Ggstz. efferre suum genus), Cic. Mur. 15: non ullam artem doctrinamve, Cic. de or. 1, 79 (vgl. 3, 59): ut quidam memoratur populi contemnere voces sic solitus, Hor. sat. 1, 1, 65: neque enim refutanda tantum, quae ex contrario dicuntur, sed contemnenda, elevanda etc., Quint. 6, 4, 10. – b) c. se, sich gering (bescheiden) anschlagen (Ggstz. sibi satis placere), Plaut. mil. 1236; trin. 323. – gew. se non c., von sich nicht gering denken, sich nicht wegwerfen, Selbstgefühl besitzen, Granius autem non c. se et reges odisse superbos, Lucil. fr.:
    ————
    neminem se plebeium contempturum, si contemni desissent, Liv.: tamen senatus ipse se non contemnit, Cic. – c) Partiz. Fut. Pass. contemnendus, a, um, mit Gleichgültigkeit od. Geringschätzung zu behandeln, nicht beachtenswert, der Beachtung unwert, gew. in negativen Sätzen, v. lebl. Subjj., haec sunt levia et potius contemnenda, Nep.: defensiones non contemnendae saneque tolerabiles, Cic.: m. Dat. (wem?), crimen haud c. philosopho, Apul. apol. 7. p. 10, 16 Kr. – v. Pers., Asiaticorum rhetorum principes minime meā sententiā contemnendi, Cic.: manus non c., Suet. – mit Abl. (deutsch = von seiten), copiae neque numero... neque usu rei militaris c., Caes.: Asiatici oratores non c. nec celeritate nec copiā, Cic. – PAdi., contemptus, a, um, s. bes.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > contemno

  • 9 contemno

    I
    contemnere, contempsi, contemptus V TRANS
    think little of; look down on, take poor view of; pay no heed/disregard/slight; treat with/hold in contempt, scorn, disdain; despise; keep away from, avoid
    II
    contemnere, contemsi, contemtus V TRANS
    think little of; look down on, take poor view of; pay no heed/disregard/slight; treat with/hold in contempt, scorn, disdain; despise; keep away from, avoid

    Latin-English dictionary > contemno

  • 10 contemno

    to think meanly of, despise, condemn, hate.

    Latin-English dictionary of medieval > contemno

  • 11 contemno

    , contempsi, contemptum, contemnere 3
      презирать, пренебрегать

    Dictionary Latin-Russian new > contemno

  • 12 contemptim

    с презрением, презрительно, пренебрежительно или равнодушно (aliquem conterere Pl, de aliquo loqui L)

    Латинско-русский словарь > contemptim

  • 13 contemptus

    I 1. a, um
    part. pf. к contemno
    2. adj.
    презренный, жалкий, ничтожный, незначительный, не стоящий внимания (homo, vita C; persona Pt; escae et potiones C)
    II contemptus, ūs m. [ contemno ]
    презрение, пренебрежение (hominum L; divitiarum Sen; mortis Sen и moriendi T)
    esse alicui contemptui Cs — быть презираемым кем-л.

    Латинско-русский словарь > contemptus

  • 14 contemptor

    contemptor, ōris, m. (contemno), der Geringschätzer eines Ggstds., der Gleichgültige gegen etw., u. nur in diesem Sinne = der Verächter, a) v. leb. Wesen: divitiarum, Liv.: litterarum (v. Marius), Val. Max.: religionum, Suet.: gratiae, Liv.: mortis, Sen.: omnis periculi, Curt.: vulnerum (v. Löwen), Plin.: sui, Geringschätzer eigenen Besitzes (Ggstz. prodigus alieni), Tac. – magistratuum ac regum, Sen.: nostri, Ov.: divûm od. superûm, Verg. u. Ov. – attrib., nemo tam c. famae est, Liv. 44, 22, 7. – minime sui c., gar kein Geringschätzer seiner selbst, gar nicht gering von sich denkend (vgl. contemno no. II, b), Quint. 12, 1, 20. – absol., Vulg. prov. 13, 15 u.a. – b) v. Lebl., sed dum sit (adamas) invictus ferri ignisque c., Isid. 16, 13, 2. – c) v. Abstr.: c. lucis animus, ein das Leben nicht achtender Mut, Verg. Aen. 9, 205: c. ambitionis animus, ein Geist, der Ehrsucht verschmäht, Plin. pan. 55, 9. – absol., c. animus, ein alles (alle Menschen) geringschätzender Geist, Geringschätzung aller Menschen, Sall. Iug. 64, 1.

    lateinisch-deutsches > contemptor

  • 15 contemnendus

    contemnendus, a, um. [st1]1 [-] adj. verbal de contemno. [st1]2 [-] adj. digne de mépris, méprisable, insignifiant, sans valeur. --- Cic. Br. 51; 273; Verr. 3, 67; 4, 132.
    * * *
    contemnendus, a, um. [st1]1 [-] adj. verbal de contemno. [st1]2 [-] adj. digne de mépris, méprisable, insignifiant, sans valeur. --- Cic. Br. 51; 273; Verr. 3, 67; 4, 132.
    * * *
        Contemnendus, Aliud participium: vt Defensiones non contemnendae. Cic. Qui ne sont point à mespriser, Qui ne sont contemptibles.

    Dictionarium latinogallicum > contemnendus

  • 16 contemptio

    contemptĭo (contemtĭo), ōnis, f. [contemno] mépris, dédain.    - venire in contemptionem alicui, Caes. BG. 3, 17, 5: encourir le mépris de qqn.    - in contemptionem adducere aliquem, Cic. Inv. 1, 22: rendre qqn méprisable.    - summa contemptio: souverain mépris.
    * * *
    contemptĭo (contemtĭo), ōnis, f. [contemno] mépris, dédain.    - venire in contemptionem alicui, Caes. BG. 3, 17, 5: encourir le mépris de qqn.    - in contemptionem adducere aliquem, Cic. Inv. 1, 22: rendre qqn méprisable.    - summa contemptio: souverain mépris.
    * * *
        Contemptio, Verbale: vt Contemptio mortis. Cic. Mesprisement, Contempt.

    Dictionarium latinogallicum > contemptio

  • 17 contemptor

    contemptŏr (contemtŏr), ōris, m. [contemno] qui méprise, contempteur, qui fait peu de cas de, qui ne tient compte de.    - Liv. 39, 40, 10; Virg. En. 7, 648.
    * * *
    contemptŏr (contemtŏr), ōris, m. [contemno] qui méprise, contempteur, qui fait peu de cas de, qui ne tient compte de.    - Liv. 39, 40, 10; Virg. En. 7, 648.
    * * *
        Contemptor, Verbale: vt Contemptor gratiae, diuitiarum. Liu. Despriseur, Mespriseur, Qui n'en tient compte, Contemneur.

    Dictionarium latinogallicum > contemptor

  • 18 contemptor

    contemptor, ōris, m. (contemno), der Geringschätzer eines Ggstds., der Gleichgültige gegen etw., u. nur in diesem Sinne = der Verächter, a) v. leb. Wesen: divitiarum, Liv.: litterarum (v. Marius), Val. Max.: religionum, Suet.: gratiae, Liv.: mortis, Sen.: omnis periculi, Curt.: vulnerum (v. Löwen), Plin.: sui, Geringschätzer eigenen Besitzes (Ggstz. prodigus alieni), Tac. – magistratuum ac regum, Sen.: nostri, Ov.: divûm od. superûm, Verg. u. Ov. – attrib., nemo tam c. famae est, Liv. 44, 22, 7. – minime sui c., gar kein Geringschätzer seiner selbst, gar nicht gering von sich denkend (vgl. contemno no. II, b), Quint. 12, 1, 20. – absol., Vulg. prov. 13, 15 u.a. – b) v. Lebl., sed dum sit (adamas) invictus ferri ignisque c., Isid. 16, 13, 2. – c) v. Abstr.: c. lucis animus, ein das Leben nicht achtender Mut, Verg. Aen. 9, 205: c. ambitionis animus, ein Geist, der Ehrsucht verschmäht, Plin. pan. 55, 9. – absol., c. animus, ein alles (alle Menschen) geringschätzender Geist, Geringschätzung aller Menschen, Sall. Iug. 64, 1.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > contemptor

  • 19 contemptus

    1. contemptus, a, um, PAdi. m. Compar. u. Superl. (contemno), geringschätzig, nicht beachtenswert, der Beachtung unwert, dah. unbedeutend, ärmlich, u. nur in diesem Sinne = verächtlich, a) v. lebl. Subjj.: vita c. ac sordida, Cic.: abiecta atque c. condicio, Val. Max.: res tam humilis tamque c., Cic.: o quam res est contempta homo! Sen. – quae vox potest esse contemptior, quam Milonis Crotoniatae? Cic.: nihil contemptius neque infirmius, si sint, qui contemnant, Liv. – contemptissimae escae et potiones, Cic.: contemptissima inopia, Val. Max.: contemptissima inertia, Suet. – b) v. Pers.: homo c. et abiectus, Cic.: orator non c., Cic.: e contemptis metuendi, Tac.: alqm pro contempto habere, Suet.: se ex contempto metuendum efficere, Sall. fr. – contemptior in dies et invisior, Suet. – contemptissimi consules, Cic. – m. Abl. (durch), quo contemptior paucitate ipsā ordo (patrum) esset, Liv. – mit per u. Akk., zugl. m. Dat. (wem?), per avaritiam ac sordem contemptus exercitui invisusque, Tac. – mit ob u. Akk., ob quae non contemptior omnibus quam invisior fuit, Iustin. – m. Adv. (wo?), imperiosus intra limen atque impotens, humilis foris et tam contemptus quam contemnens, Sen.
    ————————
    2. contemptus, ūs, m. (contemno), die Geringschätzung eines Ggstds., Gleichgültigkeit gegen etwas u. nur in diesem Sinne die Verachtung, a) passiv = das Nichtgeachtet sein, non odio solum apud hostes, sed contemptu etiam inter socios nomen Romanum laborare, Liv. – m. prae (vor = im Vergleich zu) u. Abl., plerumque hominibus Gallis prae magnitudine corporum suorum brevitas nostra contemptui est, Caes. – Plur., Lucr. 5, 830 u. 1276. – b) aktiv = das Nichtachten, pecuniae, Quint. u. Aur. Vict.: doloris, Quint.: mortis, Sen.: moriendi, Tac.: sui alienique, Tac.: deorum (Ggstz. cultus), Lact.: vitae contemptum prae se ferre, Sen.: offendet te superbus contemptu, Sen. – Plur., contemptus omnium hominum, Liv. 24, 5, 5. – Metaplast. Dat. contempto, Lampr. Commod. 3, 9 (wo fieret contempto).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > contemptus

  • 20 contemptus

    1.
    contemptus ( - temt-), a, um, Part. and P. a., from contemno.
    2.
    contemptus ( - temt-), ūs, m. [contemno], a despising, contemning; contempt, scorn (first freq. since the Aug. per., but esp. so in Quint.; perh. never in Cic., for in Sen. Tranq. 11, 4, prob. the thought only is Ciceronian).
    I.
    Act., a despising:

    (naribus labrisque) derisus, contemptus, fastidium significari solet,

    Quint. 11, 3, 80:

    pecuniae,

    id. 7, 2, 30:

    operis,

    id. 2, 4, 16:

    operis et hominum,

    id. 11, 3, 136:

    opinionis,

    id. 12, 1, 12:

    doloris,

    id. 12, 2, 30 et saep.:

    ambitionis,

    Tac. A. 6, 45:

    famae,

    id. ib. 4, 38 fin.; cf.:

    omnis infamiae,

    Suet. Ner. 39:

    sui alienique,

    Tac. Or. 29:

    sui,

    Suet. Vit. 14.— Plur.:

    hunc superbum apparatum... sequebantur contemptus omnium hominum,

    Liv. 24, 5, 5.—
    II.
    Pass., a being despised:

    turpis enim ferme contemptus et acris egestas,

    Lucr. 3, 65:

    atque ego contemptūs essem patientior hujus, etc.,

    Ov. M. 13, 859:

    contemptu inter socios nomen Romanum laborare,

    Liv. 6, 2, 4; cf. Quint. 12, 8, 14:

    si contemptum ex humilitate tulerit,

    id. 5, 14, 30; Ov. M. 2, 527 al.— In plur., Lucr. 5, 831 and 1277.—
    B.
    Transf., an object of contempt, in phrase contemptui esse or habere, to despise:

    plerumque hominibus Gallis prae magnitudine corporum suorum brevitas nostra contemptui est,

    is despised, Caes. B. G. 2, 30:

    eviluit, ut contemptui esset,

    Suet. Claud. 15:

    ceteras (caerimonias) contemptui habuit,

    id. Aug. 93 init.

    Lewis & Short latin dictionary > contemptus

См. также в других словарях:

  • Abraham Ortelius —     Abraham Ortelius     † Catholic Encyclopedia ► Abraham Ortelius     (OERTEL)     A cartographer, geographer, and archæologist, born in Antwerp, 4 April, 1527; died there, 28 June, 1598. His family came from Augsburg, wherefore Ortelius… …   Catholic encyclopedia

  • ORTELIUS Abrahamus — Antverpianus, 30. demum aetat. annô studia aggressus, nec ullo praeceptore usus, eo eruditionis pervenit brevi, ut ob summam Geographiae peritiam Ptolemaeus sui saeculi dictus sit. Vulgavit Tabulas, Thesaurum, Theatrum Geogr. O. T. Synonyma… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • ԱՂԱՐՏԵՄ — (եցի.) NBH 1 0034 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 6c, 8c, 9c, 10c, 11c ն. Ընդ վայր հարկանել (որպէս զանպիտան արտ աղի). յոչինչ կամ պիղծ եւ անհարազատ համարել. առ ոտն հարկանել. թշնամանել. բամբասել. անարգել. անգոսնել. ἑξουδενέω …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ԱՆԱՐԳԵՄ — (եցի.) NBH 1 0114 Chronological Sequence: Early classical, 5c, 10c, 12c ն. Չյարգել. անպատուել. արհամարհել. յոչինչ համարել. խոտել. մերժել. ապախտ առնել. ἁτιμάζω, ἁτιμόω, ἁθετέω, ἑξουδενέω, ἁποδοκιμάζω, φαυλίζω ignomina afficio, dehonesto, despicio …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ԱՆԳՈՍՆԵՄ — (եցի.) NBH 1 0128 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 5c, 6c, 10c, 12c ն. ԱՆԳՈՍՆԵՄ գրի եւ ԱՆԿՈՍՆԵԼ, ԱՆԳՈՒՇՆԵԼ, ԱՆԿՈՒՇԵԼ. μυστηρίζω , ἑκμυκτηρίζω, ἑξουδενέω, ἁθετέω, φαυλίζω, περιφρονέω contemno, vilipendo, praevaricor Անարգել.… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ԱՆՊԱՏՈՒԵՄ — (եցի.) NBH 1 0228 Chronological Sequence: Early classical, 5c, 6c, 7c, 8c, 10c, 11c, 12c, 13c ն. ἁτιμάζω honore privo, dehonsto, contemno Չպատուել. անպատիւ առնել. անարգել. արհամարհել. թշնամանել. *Մի՛ անպատուեր զնա. Սիրաք. ՟Գ. 15: *Ոչ անպատուեաց… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ԱՆՓՈՅԹ — ( ) NBH 1 0252 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 5c, 6c, 7c, 8c, 9c, 10c, 12c, 13c ա. ἁμελής qui curam non gerit, negligens Չունօղ զփոյթ. անհոգ. ... *Ոչ իբրեւ զանփոյթ եւ զանպիտան կանայս. Փարպ.: Եւ ἁμελής qui negligitur, cujus …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ԱՊԱԽՏ — ( ) NBH 1 0269 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 5c, 10c, 11c, 12c, 14c ա. (լծ. հյ. ուխտ. ռմկ. ախտ, ահտ. իբր օտար յուխտէ, ուխտազանց. կամ իբր ապերախտ. կայ եւ յն. ἁπάχτης աբախթիս յետս կասեալ.) Ուստի երբեմն Ապախտ՝ է Մերժելի… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ԱՐՀԱՄԱՐՀԵՄ — (եցի.) NBH 1 0364 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 5c, 8c, 10c ն. καταφρονέω, ἑξουδενέω, ἑξουθενέω , ἁτιμάζω, ἑκμυκτηρίζω, ἑμπαίζω եւն. Չ contemno, nihili facio, despicio, ignomina afficio, etc. համարել ինչ. յոչինչ գրել.… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ԳՁՁԵՄ — (եցի.) NBH 1 0563 Chronological Sequence: Early classical ն. ԳՁՁԵՄ ԳՁՁԻՄ. εὑτελίζω, ομαι floccifacio, vilipendo, contemno, or Անշքացուցանել. անշքանալ. նուաստացուցանել. նուաստանալ. վատթարիլ. ... *Յորժամ զնորա մեծարոյ կարիսն (զպղատոնի պատիւն)… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ԳՁՁԻՄ — (եցայ.) NBH 1 0563 Chronological Sequence: Early classical ձ. ԳՁՁԵՄ ԳՁՁԻՄ. εὑτελίζω, ομαι floccifacio, vilipendo, contemno, or Անշքացուցանել. անշքանալ. նուաստացուցանել. նուաստանալ. վատթարիլ. ... *Յորժամ զնորա մեծարոյ կարիսն (զպղատոնի պատիւն)… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»