Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

concino

  • 1 concino

    concino, ĕre, concinui - intr. - chanter ensemble, jouer ensemble; être d'accord, s'accorder. - tr. - chanter (dans un choeur), jouer dans un choeur, célébrer; annoncer par son chant (en parlant d'un oiseau).    - tubae concinuere, Tac.: les trompettes sonnèrent à la fois.    - sic concinit albus olor, Ov.: ainsi chant le cygne au blanc plumage.    - videsne ut haec concinant? Cic.: vois-tu comme ces raisonnements se tiennent?    - tristia omina concinere, Ov. Am. 3, 12, 2: faire entendre des chants de triste présage.
    * * *
    concino, ĕre, concinui - intr. - chanter ensemble, jouer ensemble; être d'accord, s'accorder. - tr. - chanter (dans un choeur), jouer dans un choeur, célébrer; annoncer par son chant (en parlant d'un oiseau).    - tubae concinuere, Tac.: les trompettes sonnèrent à la fois.    - sic concinit albus olor, Ov.: ainsi chant le cygne au blanc plumage.    - videsne ut haec concinant? Cic.: vois-tu comme ces raisonnements se tiennent?    - tristia omina concinere, Ov. Am. 3, 12, 2: faire entendre des chants de triste présage.
    * * *
        concino, concinis, pen. cor. concinui, concentum, concinere, Ex Con, et cano compositum. Cic. Chanter avec d'autres.
    \
        Ad fores alicuius concinere. Ouid. Chanter.
    \
        Concinunt signa et tubae. Caesar. Les trompettes sonnent, bruyent et retentissent.
    \
        Lyra concinere. Ouid. Chanter, ou jouer de la harpe.
    \
        Dies laetos concinere. Horat. Louer.
    \
        Stoici cum Peripateticis re concinere videntur, verbis discrepare. Cic. Convenir, S'accorder, Estre d'accord et d'une mesme opinion.

    Dictionarium latinogallicum > concino

  • 2 concino

    concino m 1) дубитель 2) tosc починщик; лудильщик 3) rom трепальщик

    Большой итальяно-русский словарь > concino

  • 3 concino

    concino 1) дубитель 2) tosc починщик; лудильщик 3) rom трепальщик

    Большой итальяно-русский словарь > concino

  • 4 concinō

        concinō cinuī, —, ere    [com- + cano], intrans, to sound in concert, sing harmoniously: concinunt tubae, L.: concinit albus olor, O.—Fig., to agree, harmonize, accord: inter se: cum alquo: concinentīs collegas audire, L.— Trans, to sing, celebrate in song, magnify: haec flebilibus modis concinuntur: laetos dies, H.: Carmina, Ct.: laudes Iovi, Tb.—To sing prophetically, prophesy: omen, Pr., amanti omina, O.
    * * *
    concinere, concinui, - V
    sing/chant/shout/sound together; celebrate in song; say same thing, agree

    Latin-English dictionary > concinō

  • 5 concino

    m
    2) тоск. починщик; лудильщик
    3) рим. трепальщик

    Большой итальяно-русский словарь > concino

  • 6 concino

    con-cino, cinuī, centum, ere [ cano ]
    1) петь стройно, хорошо (concinit albus olor O; galli gallinacei concinentes Sid)
    2)
    а) петь или играть вместе, вторить, сопровождать (пением или музыкой), аккомпанировать ( alicui Su)
    б) вместе звучать, раздаваться ( cornua tubae concinunt L)
    3) согласоваться, быть согласным
    cum aliquo re c., verbis discrepare C — на деле соглашаться с кем-л., а на словах расходиться
    omnes inter se concinentes partes mundi C — все элементы мироздания, находящиеся в гармонической связи между собой
    4) вместе (хором) петь (carmina nuptialia Ctl; laudes alicui Tib)
    5) воспевать (laetos dies, Caesarem H)

    Латинско-русский словарь > concino

  • 7 concino

    con-cino, cinuī, centum, ere (cos. u. cano), I) v. intr. zugleich-, einstimmig-, harmonisch singen od. tönen, 1) eig.: a) v. Tieren m. Ang. wobei? woran? durch ad u. Akk., intempestā nocte galli gallinacei concinentes, krähend, Sidon. ep. 2, 2. p. 100, 33 Sav.: sic ad vada Maeandri concinit albus olor, Ov. her. 7, 2, – b) v. Menschen, α) mit der Stimme, zusammensingen, einstimmen, ubi (chorus) certis numeris ac pedibus velut factā conspiratione consensit atque concinuit, Col. 12, 2, 4. – β) m. einem musikal. Instr., m. Dat. = jmd. (mit der Flöte usw.) begleiten, tragoedo pronuncianti, Suet. Cal. 54, 1. – c) von milit. Blasinstr., zusammenblasen, auf einmal ertönen, erschallen, einfallen, concinunt tubae, Liv.: cornua ac tubae concinuēre, Tac.: ubi signa (die Signale zum Angriff) concinuissent, Liv. – 2) übtr.: a) mit einer Äußerung zusammentönen, d.i. in einer Äußerung übereinstimmen, faxo, ne iuvet vox ista »veto«, quā nunc concinentes collegas nostros tam laeti auditis, Liv. 6, 35, 9. – b) übh. übereinstimmen, harmonieren (Ggstz. discrepare), v. Pers., cum Peripateticis re concinere, verbis discrepare, Cic.: cum Aristone verbis concinere, re dissidere, Cic. – v. Lebl., videsne ut haec concinant? Cic.: omnes inter se concinunt mundi partes, Cic.: m. Dat., cui (Pythagorae dogmati) concinere dicit dogma Platonicum, Chalcid. Tim. 295. – II) v. tr. einstimmig-, harmonisch singen od. ertönen lassen, 1) eig.: a) v. Pers.: haec cum concinuntur, Cic.: undique concinentes SALVA ROMA etc., Suet.: c. carmen cyclopium (v. Flötenbläser), Solin.: carmen ad clausas fores, Ov.: carmina sub densis ramorum umbris, Catull.: carmina nuptialia voce tinnulā, Catull. – b) v. milit. Blasinstr.: stridor lituûm clangorque tubarum non pia concinuit cum rauco classica cornu, Lucan. 1, 237 sq. – 2) übtr.: a) singen, besingen, im Liede preisen, -feiern, -verherrlichen, laetos dies, Hor.: laudes Iovi, Tibull.: Caesarem maiore plectro, Hor. – b) als Weissagung, Warnung verkünden, v. Weissagevögeln, funestum omen, Prop.: tristia amanti omina, Ov.: v. Pers., mit folg. Acc. u. Infin., Prud. cath. 9, 4 sq.

    lateinisch-deutsches > concino

  • 8 concino

    сущ.
    1) общ. дубитель
    2) тоск. починщик, лудильщик

    Итальяно-русский универсальный словарь > concino

  • 9 concino

    con-cino, cinuī, centum, ere (cos. u. cano), I) v. intr. zugleich-, einstimmig-, harmonisch singen od. tönen, 1) eig.: a) v. Tieren m. Ang. wobei? woran? durch ad u. Akk., intempestā nocte galli gallinacei concinentes, krähend, Sidon. ep. 2, 2. p. 100, 33 Sav.: sic ad vada Maeandri concinit albus olor, Ov. her. 7, 2, – b) v. Menschen, α) mit der Stimme, zusammensingen, einstimmen, ubi (chorus) certis numeris ac pedibus velut factā conspiratione consensit atque concinuit, Col. 12, 2, 4. – β) m. einem musikal. Instr., m. Dat. = jmd. (mit der Flöte usw.) begleiten, tragoedo pronuncianti, Suet. Cal. 54, 1. – c) von milit. Blasinstr., zusammenblasen, auf einmal ertönen, erschallen, einfallen, concinunt tubae, Liv.: cornua ac tubae concinuēre, Tac.: ubi signa (die Signale zum Angriff) concinuissent, Liv. – 2) übtr.: a) mit einer Äußerung zusammentönen, d.i. in einer Äußerung übereinstimmen, faxo, ne iuvet vox ista »veto«, quā nunc concinentes collegas nostros tam laeti auditis, Liv. 6, 35, 9. – b) übh. übereinstimmen, harmonieren (Ggstz. discrepare), v. Pers., cum Peripateticis re concinere, verbis discrepare, Cic.: cum Aristone verbis concinere, re dissidere, Cic. – v. Lebl., videsne ut haec concinant? Cic.: omnes inter se concinunt mundi partes, Cic.: m. Dat., cui (Pythagorae dogmati) concinere dicit dogma Platonicum, Chal-
    ————
    cid. Tim. 295. – II) v. tr. einstimmig-, harmonisch singen od. ertönen lassen, 1) eig.: a) v. Pers.: haec cum concinuntur, Cic.: undique concinentes SALVA ROMA etc., Suet.: c. carmen cyclopium (v. Flötenbläser), Solin.: carmen ad clausas fores, Ov.: carmina sub densis ramorum umbris, Catull.: carmina nuptialia voce tinnulā, Catull. – b) v. milit. Blasinstr.: stridor lituûm clangorque tubarum non pia concinuit cum rauco classica cornu, Lucan. 1, 237 sq. – 2) übtr.: a) singen, besingen, im Liede preisen, -feiern, -verherrlichen, laetos dies, Hor.: laudes Iovi, Tibull.: Caesarem maiore plectro, Hor. – b) als Weissagung, Warnung verkünden, v. Weissagevögeln, funestum omen, Prop.: tristia amanti omina, Ov.: v. Pers., mit folg. Acc. u. Infin., Prud. cath. 9, 4 sq.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > concino

  • 10 concino

    • concinnous
    • harmonics
    • harmonious proportion

    Diccionario Técnico Español-Inglés > concino

  • 11 concino

    • harmonický
    • libozvučný

    Diccionario español-checo > concino

  • 12 concino,

    a adj хармоничен, елегантен ( за стил).

    Diccionario español-búlgaro > concino,

  • 13 concino

    adj.
    1 harmonious, agreeable to number and harmony.
    2 concinnous, harmonious and elegant in its constituent parts.

    Spanish-English dictionary > concino

  • 14 concino

    con-cĭno, cĭnŭi, no sup., 3, v. n. and a. [cano].
    I.
    Neutr., to sing, play, or sound together, in concert or harmoniously (class.).
    A.
    Prop.:

    ubi (chorus) certis numeris ac pedibus velut facta conspiratione consensit atque concinuit,

    Col. 12, 2, 4:

    concinere tragoedo pronuntianti,

    to accompany, Suet. Calig. 54:

    cornua ac tubae concinuere,

    Tac. A. 1, 68; cf.:

    concinunt tubae,

    Liv. 9, 32, 6; and:

    ubi signa concinuissent,

    id. 30, 5, 2.—

    Also without the idea of concert: concinit albus olor,

    Ov. H. 7, 2.—
    B.
    Trop., to agree together, harmonize, accord, sunaidô:

    omnibus inter se concinentibus mundi partibus,

    Cic. N. D. 2, 7, 19:

    videsne ut haec concinant?

    id. Fin. 5, 28, 83:

    faxo, ne juvet vox ista veto, quā nunc concinentes collegas nostros tam laeti auditis,

    Liv. 6, 35, 9:

    ita fit ut nulli duo concinant,

    Plin. 3, 1, 3, § 16:

    Stoici cum Peripateticis re concinere videntur, verbis discrepare,

    Cic. N. D. 1, 7, 16 Orell. N. cr.
    II.
    Act., to cause to sound together, in concert or harmoniously, to make concordant sounds, to sound, sing of, celebrate in song, magnify, etc.
    A.
    In gen.:

    haec cum pressis et flebilibus modis, qui totis theatris maestitiam inferant, concinuntur,

    Cic. Tusc. 1, 44, 106:

    ite, concinite in modum: Io Hymen, etc.,

    Cat. 61, 123; Suet. Calig. 6:

    carmina nuptialia,

    Cat. 61, 12:

    carmina,

    id. 65, 13:

    laudes Iovi,

    Tib. 2, 5, 10:

    aelinon,

    Ov. Am. 3, 9, 24: sua festa Palilia, Tib. 2, 5, 88:

    laetos dies,

    Hor. C. 4, 2, 41:

    majore plectro Caesarem,

    id. ib. 33:

    stridor lituum clangorque tubarum Non pia concinuit cum rauco classica cornu,

    Luc. 1, 238.—
    B.
    Esp. (acc. to cano, II. C.), to sing prophetically, prophesy (very rare):

    nigraque funestum concinit omen avis,

    Prop. 2 (3), 28, 38:

    tristia omina,

    Ov. Am. 3, 12, 2. —Hence, concĭnens, entis, P. a., harmonizing, harmonious, Arn. 3, 123.— Comp., Claud. Mam. Stat. Anim. 2, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > concino

  • 15 concino

    , concinui, concentum, concinere 3
      1) петь в лад;
      2) запевать, воспевать

    Dictionary Latin-Russian new > concino

  • 16 concinenter

    согласованно, стройно Julianus ap. Aug

    Латинско-русский словарь > concinenter

  • 17 concentio

    ōnis f. [ concino ]
    стройное (согласное) пение, созвучность, гармония C, Ap

    Латинско-русский словарь > concentio

  • 18 concentor

    ōris m. [ concino ]
    участник хора, хорист Is

    Латинско-русский словарь > concentor

  • 19 concentus

    ūs m. [ concino ]
    1) стройное пение ( avium V); созвучие, гармония ( vocis lyraeque O)
    3) перен. согласие, единодушие, единство (consensus concentusque C; omnium laudum PJ; mentium animorumque c. AG)
    4) гармония цветов (красок) (in unum c., sc. colorum PM)

    Латинско-русский словарь > concentus

  • 20 concinentia

    ae f. [ concino ]
    1) стройное звучание, гармония Macr
    2) согласованность частей, симметрия ( architectonica Sid)

    Латинско-русский словарь > concinentia

См. также в других словарях:

  • concino — concino, a (del lat. «concinnus»; ant.) adj. Aplicado al lenguaje, *elegante, armonioso. * * * concino, na. (Del lat. concinnus). adj. desus. Que tiene o muestra concinidad …   Enciclopedia Universal

  • concino — concino, na (Del lat. concinnus). adj. desus. Que tiene o muestra concinidad …   Diccionario de la lengua española

  • Concino Concini — Concino Concini, maréchal d Ancre. Surnom Conchine Naissance vers …   Wikipédia en Français

  • Concino Concini — Concino Concini, marquis d’Ancre (* um 1576 in Florenz; † 24. April 1617 in Paris), auch bekannt als Marschall d’Ancre, war der einflussreichste Mann in Frankreich während der Regentschaft Maria de’ Medicis. Concino Concini …   Deutsch Wikipedia

  • Concino Concini — Informal Chief Minister to the French Monarch In office 1610–1617 Monarch Louis XIII Marie de Medici (Regent) …   Wikipedia

  • Concīno Concīni — (spr. tschi ), Marschall, s. Ancre …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Concino Concini — Retrato de Concino Concini. Concino Concini, mariscal de Ancre, nació en Florencia hacia 1575, y murió en París el 24 de abril de 1617. Fue el favorito de María de Médicis. Descendiente de una noble familia aretina y con el título de Conde de la… …   Wikipedia Español

  • Concini, Concino — (1575 1617) (Marshal d Ancre)    Italian adventurer, political figure    Born in Florence, Italy, Concino Concini, who was known also as Marshal d Ancre, took advantage of the favoritism shown to his wife, leonora galigaï, by Queen marie de… …   France. A reference guide from Renaissance to the Present

  • Concini, Concino, Marquis d'Ancre — ▪ Italian diplomat also called  Maréchal (Marshal) d Ancre   born , Florence [Italy] died April 24, 1617, Paris, France       Italian adventurer who dominated the French government during the first seven years of the reign of King Louis XIII… …   Universalium

  • Concini — Concino Concini Concino Concini Concino Concini, maréchal d Ancre. Naissance vers 1575 Florence …   Wikipédia en Français

  • Maréchal d'Ancre — Concino Concini Concino Concini Concino Concini, maréchal d Ancre. Naissance vers 1575 Florence …   Wikipédia en Français

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»