-
1 conciliator
conciliator [kənˊsɪlɪeɪtə] n1) миротво́рец; примири́тель2) юр. мирово́й посре́дник -
2 conciliator
-
3 conciliator
[kənˈsɪlɪeɪtə]conciliator юр. мировой посредник conciliator мировой посредник conciliator миротворец; примиритель conciliator полит. примиренец conciliator примиритель, миротворец conciliator примиритель; мировой посредник conciliator примиритель family conciliator судья разбирающий внутрисемейные споры -
4 conciliator
примиритель имя существительное: -
5 conciliator
kənˈsɪlɪeɪtə сущ.
1) а) борец за мир, миротворец;
посредник, примиритель He remained a conciliator among conflicting parties. ≈ Он оставался посредником между враждующими партиями. Syn: peacemaker, reconciler б) полит. примиренец( политическая сторона, согласившаяся на компромисс)
2) юр. арбитр, мировой посредник, судья Syn: arbitrator примиритель;
миротворец (юридическое) мировой посредник conciliator юр. мировой посредник ~ мировой посредник ~ миротворец;
примиритель ~ полит. примиренец ~ примиритель, миротворец ~ примиритель;
мировой посредник ~ примиритель family ~ судья разбирающий внутрисемейные спорыБольшой англо-русский и русско-английский словарь > conciliator
-
6 conciliator
[kən'sɪlɪeɪtə]сущ.1) миротворец; посредник, примирительHe remained a conciliator among conflicting parties. — Он оставался посредником между враждующими сторонами.
Syn:2) полит. примиренец (политическая сторона, согласившаяся на компромисс)3) юр. арбитр, мировой посредник, судьяSyn: -
7 conciliator
n1) примиритель; миротворец2) мировой посредник; посредник в споре; член примирительной комиссии -
8 conciliator
[kənʹsılıeıtə] n1. примиритель; миротворец2. юр. мировой посредник -
9 conciliator
мировой посредник, примиритель, миротворец; лицо, которое пытается разрешить конфликт между менеджментом и профсоюзом. -
10 conciliator
[kən'sɪlɪeɪtə]1) Общая лексика: миротворец, посредник, примиритель2) Юридический термин: мировой посредник3) Дипломатический термин: посредник в споре, член примирительной комиссии -
11 conciliator
-
12 conciliator
[kən`sɪlɪeɪtə]борец за мир, миротворец; посредник, примирительпримиренецарбитр, мировой посредник, судьяАнгло-русский большой универсальный переводческий словарь > conciliator
-
13 conciliator
-
14 conciliator
noun1) миротворец; примиритель2) leg. мировой посредник3) polit. примиренец* * *(n) мировой посредник; миротворец; посредник в споре; примиритель; член примирительной комиссии* * *борец за мир, миротворец; посредник, примиритель* * *[con'cil·i·a·tor || -tə] n. примиритель, миротворец, мировой посредник* * *миротворецпримиритель* * *1) а) борец за мир б) полит. примиренец 2) юр. арбитр, мировой посредник -
15 conciliator
-
16 conciliator
-
17 conciliator
-
18 conciliator
посредник; мировой посредник -
19 conciliator
миротворецпримиритель -
20 conciliator
1. n примиритель; миротворец2. n юр. мировой посредникСинонимический ряд:activist for peace (noun) activist for peace; dove; pacificator; pacifier; pacifist; peace lover; peace monger; peacemaker; reconciler
См. также в других словарях:
conciliator — CONCILIATÓR, OÁRE, conciliatori, oare, adj. Care tinde spre un acord, spre o împăcare a unor divergenţe; care duce spre înţelegere între părţi opuse. ♦ (În politică) Care, în faţa unor divergenţe de ordin principial, caută o soluţie de compromis … Dicționar Român
conciliator — I index go between, intermediary II index referee Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
Conciliator — Con*cil i*a tor, n. [L.] One who conciliates. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
CONCILIATOR — olim honestum nomen; Imo Romanis LL. adeo sancctum officium habitum est, ut nec praemii ergo aliquid facere Conciliatores, seu Proxenetas, voluerint; quod si omnino eô nomine aliquid capere, circumscripserunt rem certis regulis. Vide Harmenopulum … Hofmann J. Lexicon universale
conciliator — conciliation con‧cil‧i‧a‧tion [kənˌsɪliˈeɪʆn] noun [uncountable] HUMAN RESOURCES the process of getting an employer and employees who are involved in an argument to meet and discuss their differences, in the hope of ending the argument: •… … Financial and business terms
conciliator — /keuhn sil ee ay teuhr/, n. 1. a person who conciliates. 2. arbitrator. [1565 75; < L conciliator, equiv. to concilia(re) (see CONCILIATE) + tor TOR] * * * … Universalium
conciliator — conciliate ► VERB 1) make calm and content; placate. 2) mediate in a dispute. DERIVATIVES conciliation noun conciliator noun conciliatory adjective. ORIGIN Latin conciliare combine, gain , from concilium assembly … English terms dictionary
Conciliator faction — The Conciliator faction was an opposition group within the Communist Party of Germany during the Weimar Republic and the Third Reich. In East Germany, after World War II, the German word for conciliator, Versöhnler, became a term for anti marxist … Wikipedia
conciliator — noun see conciliate … New Collegiate Dictionary
conciliator — noun A person who conciliates … Wiktionary
conciliatór — adj. m. (sil. li a ), pl. conciliatóri; f. sg. şi pl. conciliatoáre … Romanian orthography