Перевод: со всех языков на английский

с английского на все языки

commenta

  • 1 यद् _yad

    यद् pron. a. (Nom. sing. m. यः, f. या, n. यत्-द्) The relative pronoun corresponding 'who', 'which' or 'what' in English. (a) Its proper correlative is तद्; यस्य बुद्धिर्बलं तस्य; but sometimes इदम्, अदस्, एतद्, takethe place of तद्; sometimes the relative is used alone, its antecedent being supplied from the context. Not unfre- quently two relatives are used in the same sentence; या यस्य युज्यते भूमिका तां खलु भावेन तथैव सर्वे वर्ग्याःपाठिताः Māl.1; यदेव रोचते यस्मै भवेत् तत् तस्य सुन्दरम्. (b) When repeated, the relative pronoun has the sense of 'totality, and may be translated by 'whoever', 'whatever', in which case the correlative pronoun is generally repeated; यो यः शस्त्रं बिभर्ति स्वभुजगुरुबलः पाण्डवीनां चमूनां... क्रोधान्धस्तस्य तस्य स्वयमिह जगतामन्तकस्यान्तको$हम् Ve.3.3; क्रियते यद् यदेषा कथयति U.1; यं यं पश्यसि तस्य तस्य पुरतो मा ब्रूहि दीनं वचः Bh.2.51. When joined with the interrogative pronoun or its derivatives with or without the particles चिद्, चन, वा, or अपि, it expresses the sense of 'whatever', 'any whatsoever,', 'any'; सूतो वा सूतपुत्रो वा यो वा को वा भवाम्यहम् Ve.3.33; येन केन प्रकारेण anyhow, somehow or other; यत्र कुत्रापि, यो वा को वा, यः कश्चन &c.; यत् किंचिदेतद् 'this is a mere trifle'; यानि कानि च मित्राणि &c. -ind. As an indeclinable यद् is frequently used
    1 to introduce a direct or subordinate assertion with or without इति at the end; सत्यो$यं जनप्रवादो यत् संपत् संपदमनुबध्नातीति K.73; तस्य कदाचिच्चिन्ता समुत्पन्ना यदर्थोत्पत्त्युपायाश्चिन्तनीयाः कर्तव्याश्च Pt.1. or
    -2 in the sense of 'because', 'since'; प्रियमा- चरितं लते त्वया मे... यदियं पुनरप्यपाङ्गनेत्रा परिवृत्तार्धमुखी मयाद्य दृष्टा V.1.17; or किं शेषस्य भरव्यथा न वपुषि क्ष्मां न क्षिपत्येष यत् Mu.2.18; R.1.27,87; in this sense यद् is often followed by तद् or ततः as its correlative; see यत् प्रीति- मद्भिर्वदनैः स्वसाम्यात्...... ततस्तदीयाधरयावयोगात्... N.22.46.
    -Comp. -अपि ind. although, though; वक्रः पन्था यदपि भवतः Me.27.
    -अर्थम्, -अर्थे ind.
    1 for which, where- fore, why, on which account; श्रूयतां यदर्थमस्मि हरिणा भवत्सकाशं प्रेषितः Ś.6; Ku.5.52.
    -2 since, because; नूनं दैवं न शक्यं हि पुरुषेणातिवर्तितुम् । यदर्थं यत्नवानेव न लभे विप्रतां विभो ॥ Mb.
    -अवधि ind. since which time.
    -आत्मक a. having which essence or existence.
    -कारणम्, -कारणात् ind.
    1 wherefore, on which account.
    -2 since, because.
    -कृते ind. wherefore, why, for which person or thing.
    -भविष्यः a fatalist (one who says 'what will be will be'); यद्भविष्यो विनष्यति Pt.1.318.
    -वद a. talking any- thing.
    -वा ind. or else, whether; नैतद्विद्मः कतरन्नो गरीयो यद्वा जयेम यदि वा नो जयेयुः Bg.2.6; (often used by commenta- tors in suggesting an alternative meaning).
    -वृत्तम् an adventure.
    -सत्यम् ind. to be sure, to speak the truth, truly, forsooth; अमङ्गलाशंसया वो वचनस्य यत् सत्यं कम्पितमिव मे हृदयम् Ve.1; Mu.1; Mk.4.

    Sanskrit-English dictionary > यद् _yad

  • 2 commenter

    commenter [kɔmɑ̃te]
    ➭ TABLE 1 transitive verb
    to comment on ; (Radio, TV) [+ match] to commentate on ; [+ cérémonie officielle] to provide the commentary for
    * * *
    kɔmmɑ̃te
    1) ( dire son opinion sur) to comment on [décision, déclaration, événement]
    2) ( donner des explications) to give a commentary on [film, visite]
    3) Radio, Télévision ( décrire) to commentate on [match, événement]
    4) Littérature, École to comment on [texte]
    * * *
    kɔmɑ̃te vt
    1) [jugement, événement] to comment on
    2) RADIO, TV, [match, manifestation] to cover, to give a commentary on
    * * *
    commenter verb table: aimer vtr
    1 ( dire son opinion sur) to comment on [décision, déclaration, événement]; commenté par commented on by; commenta-t-il he commented;
    2 ( donner des explications) to give a commentary on [film, visite]; commenté par with a commentary by;
    3 Radio, TV ( décrire) to commentate on [match, événement]; commenté par commentated on by;
    4 Littérat, Scol to comment on [texte];
    5 Jur, Relig to interpret [loi, texte sacré].
    [kɔmɑ̃te] verbe transitif
    1. [expliquer - œuvre] to explain, to interpret
    on leur fait commenter Dante dès la troisième année d'italien they start doing literary criticism of Dante in the third year of Italian studies
    2. [donner son avis sur] to comment on (inseparable), to respond to, to give one's response to
    3. RADIO & TÉLÉVISION [cérémonie, match] to cover, to do the commentary of ou for

    Dictionnaire Français-Anglais > commenter

  • 3 commentum

        commentum ī, n    [comminiscor], an invention, fabrication, pretence, fiction, falsehood: ipsis commentum placet, T.: opinionum commenta delet dies; miraculi, L.: milia rumorum, O.
    * * *
    invention; intention, design, scheme, device; fiction, fabrication; argument

    Latin-English dictionary > commentum

  • 4 commentus

        commentus adj.    [P. of comminiscor], devised, invented, feigned, fictitious: funera, O.: crimen, L.
    * * *
    commenta, commentum ADJ
    feigned, pretended, fabricated, devised, fictitious, invented

    Latin-English dictionary > commentus

  • 5 re-tegō

        re-tegō tēxī, tēctus, ere,    to uncover, bare, open: thecam nummariam: iugulum, O.: homo retectus, i. e. stripped of his shield, V.: ubi Titan radiis retexerit orbem, i. e. shall reveal, V.: retegente diem Lucifero, O.—Fig., to disclose, discover, reveal: domūs scelus, V.: arcanum Consilium, H.: timidi commenta animi, O.: occulta coniurationis, Ta.

    Latin-English dictionary > re-tegō

  • 6 commentare

    comment on
    * * *
    commentare v.tr.
    1 ( spiegare) to comment on, upon (sthg.): to annotate; to expound: commentare la Bibbia, to expound the Scriptures; commentare un testo, to comment upon (o to annotate) a text
    2 ( eventi, parole) to comment on, upon (sthg.); to remark upon (sthg.): commentare un avvenimento, to comment (up)on (o to make comments on) an event; non ha commentato il fatto, he did not comment on the fact; la sentenza si commenta da sé, the sentence speaks for itself.
    * * *
    [kommen'tare]
    verbo transitivo
    1) (discutere) to comment on [ notizia]
    2) (spiegare) to comment on [film, passaggio]; (annotare) to annotate [ testo]
    3) rad. telev. to commentate on [ partita]
    * * *
    commentare
    /kommen'tare/ [1]
     1 (discutere) to comment on [ notizia]; i fatti si commentano da soli the facts speak for themselves o tell their own tale
     2 (spiegare) to comment on [film, passaggio]; (annotare) to annotate [ testo]
     3 rad. telev. to commentate on [ partita].

    Dizionario Italiano-Inglese > commentare

  • 7 espositore

    m exhibitor
    * * *
    1 ( chi espone al pubblico) exhibitor
    2 ( supporto per esporre prodotti) (display) stand: i cataloghi erano ben ordinati sull'espositore, the brochures were neatly displayed on the stand
    3 ( chi spiega, commenta) commentator, expositor, expounder
    agg. exhibiting: ditta espositrice, exhibiting firm.
    * * *
    [espozi'tore] espositore (-trice)
    1. agg
    2. sm/f
    * * *
    [espozi'tore] 1.
    aggettivo [ ditta] exhibiting
    2.
    sostantivo maschile (f. - trice [tritʃe])
    1) (artista, ditta) exhibitor
    2) (chi racconta) expositor
    3) (scaffale) rail, display rack
    * * *
    espositore
    /espozi'tore/
     [ ditta] exhibiting
     ( f. - trice /trit∫e/)
     1 (artista, ditta) exhibitor
     2 (chi racconta) expositor
     3 (scaffale) rail, display rack.

    Dizionario Italiano-Inglese > espositore

  • 8 illustratore

    m illustrator
    * * *
    1 (chi correda un testo con figure) illustrator
    2 (chi commenta) commentator, annotator.
    * * *
    [illustra'tore]
    sostantivo maschile (f. - trice [tritʃe]) illustrator
    * * *
    illustratore
    /illustra'tore/ ⇒ 18
    sostantivo m.
    (f. - trice /trit∫e/) illustrator.

    Dizionario Italiano-Inglese > illustratore

  • 9 commentarium

    commentārĭus, ii, m. (sc. liber;

    both together,

    Gell. 13, 20, 17); commentā-rĭum, ii, n. (sc. volumen, Varr. L. L. 6, § 90 Müll.; Cic. Brut. 44, 164; cf. commentariolum) [commentor].
    I.
    Orig. a note-book, sketch-book, memorandum:

    diurni,

    a journal, Suet. Aug. 64.—
    II.
    As the title of a book on any subject, but esp. historical, which is only sketched down or written without care (mostly in plur.), a sketch, a paper, memoirs, a commentary, etc., Cic. Fam. 5, 12, 10; Liv. 42, 6, 3; Quint. 2, 11, 7; 3, 8, 58; 3, 8, 67; 8, 2, 12; 10, 7, 30 al.; Tac. A. 6, 47; Suet. Tib. 61 et saep. Thus the two works of Cæsar upon the Gallic and civil wars are called Commentarii, commentaries, Cic. Brut. 75, 262; Hirt. and Asin. Pollio ap. Suet. Caes. 56.—Of a single book:

    superiore commentario,

    i. e. in the Seventh Book, Hirt. B. G. 8, 30; cf. Gai Inst. 2, 23; 2, 145.—
    B.
    Esp.
    1.
    A commentary, exposition, brief explanation, annotation:

    commentarium in Vergilium,

    Gell. 2, 6, 1; cf. id. 1, 12; 1, 21.—
    2.
    In law, a brief, Cic. Verr. 2, 5, 21, § 54.—
    3.
    The day-book of an accounting officer, Inscr. Grut. 592, 4; Inscr. Orell. 2904.—
    4.
    A collection of examples or citations, Quint. 1, 8, 19.—
    5.
    A pupil ' s notes of a lecture or lesson, Quint. 3, 6, 59.

    Lewis & Short latin dictionary > commentarium

  • 10 commentarius

    commentārĭus, ii, m. (sc. liber;

    both together,

    Gell. 13, 20, 17); commentā-rĭum, ii, n. (sc. volumen, Varr. L. L. 6, § 90 Müll.; Cic. Brut. 44, 164; cf. commentariolum) [commentor].
    I.
    Orig. a note-book, sketch-book, memorandum:

    diurni,

    a journal, Suet. Aug. 64.—
    II.
    As the title of a book on any subject, but esp. historical, which is only sketched down or written without care (mostly in plur.), a sketch, a paper, memoirs, a commentary, etc., Cic. Fam. 5, 12, 10; Liv. 42, 6, 3; Quint. 2, 11, 7; 3, 8, 58; 3, 8, 67; 8, 2, 12; 10, 7, 30 al.; Tac. A. 6, 47; Suet. Tib. 61 et saep. Thus the two works of Cæsar upon the Gallic and civil wars are called Commentarii, commentaries, Cic. Brut. 75, 262; Hirt. and Asin. Pollio ap. Suet. Caes. 56.—Of a single book:

    superiore commentario,

    i. e. in the Seventh Book, Hirt. B. G. 8, 30; cf. Gai Inst. 2, 23; 2, 145.—
    B.
    Esp.
    1.
    A commentary, exposition, brief explanation, annotation:

    commentarium in Vergilium,

    Gell. 2, 6, 1; cf. id. 1, 12; 1, 21.—
    2.
    In law, a brief, Cic. Verr. 2, 5, 21, § 54.—
    3.
    The day-book of an accounting officer, Inscr. Grut. 592, 4; Inscr. Orell. 2904.—
    4.
    A collection of examples or citations, Quint. 1, 8, 19.—
    5.
    A pupil ' s notes of a lecture or lesson, Quint. 3, 6, 59.

    Lewis & Short latin dictionary > commentarius

  • 11 comminiscor

    com-mĭniscor ( con-m-), mentus, 3, v. a. dep. [miniscor, whence also reminiscor, stem men, whence mens, memini; cf. Varr. L. L. 6, § 44] (lit. to ponder carefully, to reflect upon; hence, as a result of reflection; cf. 1. commentor, II.), to devise something by careful thought, to contrive, invent, feign.
    I.
    (Class., of something untrue;

    esp. freq. in Plaut.) Reperi, comminiscere, cedo calidum consilium cito,

    Plaut. Mil. 2, 2, 71:

    fabricare quidvis, quidvis comminiscere,

    id. As. 1, 1, 89:

    mendacium,

    id. Ps. 2, 3, 23:

    dolum docte,

    id. ib. 4, 7, 64:

    maledicta,

    id. Bacch. 4, 9, 58:

    quid agam? aut quid comminiscar,

    Ter. Heaut. 4, 2, 7:

    nec me hoc commentum putes,

    Cic. Att. 6, 1, 8: tantum scelus, * Quint. 5, 13, 30.—With relative - clause:

    neque quo pacto celem probrum queo comminisci,

    Plaut. Aul. 1, 1, 30; 1, 1, 37:

    fac Amphitruonem ab aedibus Ut abigas quovis pacto commentus sies,

    id. Am. 3, 3, 24 (cf. infra, P. a.).—
    B.
    Of philosophic fiction (cf. commenticius), as antith. to actual, real:

    Epicurus monogrammos deos et nihil agentes commentus est,

    Cic. N. D. 2, 23, 59; so,

    occurrentia nescio quae,

    id. Fin. 4, 16, 43:

    quaedam,

    id. Fat. 3, 5.—
    II.
    In gen., to devise, invent, contrive:

    nihil adversus tale machinationis genus parare aut comminisci oppidani conabantur,

    Liv. 37, 5, 5:

    id vectigal commentum alterum ex censoribus satis credebant,

    id. 29, 37, 4:

    novas litteras,

    Suet. Claud. 41:

    novum balinearum usum,

    id. Calig. 37; Flor. 2, 6, 27:

    Phoenices, litteras et litterarum operas, aliasque etiam artes, maria navibus adire, classe confligere, etc.,

    Mel. 1, 12, 1:

    excubias nocturnas vigilesque,

    Suet. Aug. 30; id. Ner. 34; id. Vesp. 23.
    1.
    P. a.: commentus, a, um, in pass. signif., devised, invented, feigned, contrived, fictitious:

    dat gemitus fictos commentaque funera narrat,

    Ov. M. 6, 565:

    sacra,

    id. ib. 3, 558; 4, 37; id. A. A. 1, 319:

    crimen,

    Liv. 26, 27, 8:

    fraus,

    Paul. Sent. 5, 4, 8.—Hence,
    2.
    Subst.: commentum, i, n.
    A.
    (Class.) An invention, fabrication, fiction, falsehood:

    ipsis commentum placet,

    Ter. And. 1, 3, 20:

    opinionum commenta delet dies,

    Cic. N. D. 2, 2, 5 (cf. just before:

    opiniones fictas atque vanas): non sine aliquo commento miraculi,

    Liv. 1, 19, 5:

    mixta rumorum,

    Ov. M. 12, 54:

    animi,

    id. ib. 13, 38.—
    B.
    Since the Aug. per., sometimes, a contrivance, Liv. 29, 37, 6; Suet. Vesp. 18; Just. 22, 4, 3 al.—
    C.
    Nefanda, a project, plan, Just. 21, 4, 3:

    callidum,

    Dig. 27, 9, 9. —
    D.
    A stratagem, in war, Flor. 1, 11, 2.—
    E.
    A rhetorical figure, equiv. to commentatio, = enthumêma, Vitellius ap. Quint. 9, 2, 107; cf. id. ib. 5, 10, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > comminiscor

  • 12 conminiscor

    com-mĭniscor ( con-m-), mentus, 3, v. a. dep. [miniscor, whence also reminiscor, stem men, whence mens, memini; cf. Varr. L. L. 6, § 44] (lit. to ponder carefully, to reflect upon; hence, as a result of reflection; cf. 1. commentor, II.), to devise something by careful thought, to contrive, invent, feign.
    I.
    (Class., of something untrue;

    esp. freq. in Plaut.) Reperi, comminiscere, cedo calidum consilium cito,

    Plaut. Mil. 2, 2, 71:

    fabricare quidvis, quidvis comminiscere,

    id. As. 1, 1, 89:

    mendacium,

    id. Ps. 2, 3, 23:

    dolum docte,

    id. ib. 4, 7, 64:

    maledicta,

    id. Bacch. 4, 9, 58:

    quid agam? aut quid comminiscar,

    Ter. Heaut. 4, 2, 7:

    nec me hoc commentum putes,

    Cic. Att. 6, 1, 8: tantum scelus, * Quint. 5, 13, 30.—With relative - clause:

    neque quo pacto celem probrum queo comminisci,

    Plaut. Aul. 1, 1, 30; 1, 1, 37:

    fac Amphitruonem ab aedibus Ut abigas quovis pacto commentus sies,

    id. Am. 3, 3, 24 (cf. infra, P. a.).—
    B.
    Of philosophic fiction (cf. commenticius), as antith. to actual, real:

    Epicurus monogrammos deos et nihil agentes commentus est,

    Cic. N. D. 2, 23, 59; so,

    occurrentia nescio quae,

    id. Fin. 4, 16, 43:

    quaedam,

    id. Fat. 3, 5.—
    II.
    In gen., to devise, invent, contrive:

    nihil adversus tale machinationis genus parare aut comminisci oppidani conabantur,

    Liv. 37, 5, 5:

    id vectigal commentum alterum ex censoribus satis credebant,

    id. 29, 37, 4:

    novas litteras,

    Suet. Claud. 41:

    novum balinearum usum,

    id. Calig. 37; Flor. 2, 6, 27:

    Phoenices, litteras et litterarum operas, aliasque etiam artes, maria navibus adire, classe confligere, etc.,

    Mel. 1, 12, 1:

    excubias nocturnas vigilesque,

    Suet. Aug. 30; id. Ner. 34; id. Vesp. 23.
    1.
    P. a.: commentus, a, um, in pass. signif., devised, invented, feigned, contrived, fictitious:

    dat gemitus fictos commentaque funera narrat,

    Ov. M. 6, 565:

    sacra,

    id. ib. 3, 558; 4, 37; id. A. A. 1, 319:

    crimen,

    Liv. 26, 27, 8:

    fraus,

    Paul. Sent. 5, 4, 8.—Hence,
    2.
    Subst.: commentum, i, n.
    A.
    (Class.) An invention, fabrication, fiction, falsehood:

    ipsis commentum placet,

    Ter. And. 1, 3, 20:

    opinionum commenta delet dies,

    Cic. N. D. 2, 2, 5 (cf. just before:

    opiniones fictas atque vanas): non sine aliquo commento miraculi,

    Liv. 1, 19, 5:

    mixta rumorum,

    Ov. M. 12, 54:

    animi,

    id. ib. 13, 38.—
    B.
    Since the Aug. per., sometimes, a contrivance, Liv. 29, 37, 6; Suet. Vesp. 18; Just. 22, 4, 3 al.—
    C.
    Nefanda, a project, plan, Just. 21, 4, 3:

    callidum,

    Dig. 27, 9, 9. —
    D.
    A stratagem, in war, Flor. 1, 11, 2.—
    E.
    A rhetorical figure, equiv. to commentatio, = enthumêma, Vitellius ap. Quint. 9, 2, 107; cf. id. ib. 5, 10, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > conminiscor

  • 13 eo

    1.
    ĕo, īvi or ii (īt, Verg. A. 9, 418 al.; cf.

    Lachm. ad Lucr. vol. 2, p. 206 sq.: isse, issem, etc., for ivisse, etc.,

    Ter. Hec. 2, 1, 25; Cic. Rosc. Am. 23, 64; id. Phil. 14, 1, 1; Ov. M. 7, 350 et saep.: isti, Turp. ap. Non. 4, 242:

    istis,

    Luc. 7, 834, etc., v. Neue Formenl. 2, 515), īre ( inf. pass. irier, Plaut. Rud. 4, 7, 16), ĭtum, v. n. [root i-, Sanscr. ēmi, go; Gr. eimi; causat. hiêmi = jacio, Curt. Gr. Etym. p. 403], to go (of every kind of motion of animate or inanimate things), to walk, ride, sail, fly, move, pass, etc. (very freq. in all periods and sorts of writing).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    eo ad forum,

    Plaut. As. 1, 1, 95:

    i domum,

    id. ib. 5, 2, 71 sq.:

    nos priores ibimus,

    id. Poen. 3, 2, 34:

    i in crucem,

    go and be hanged! id. As. 5, 2, 91; cf.:

    i in malam crucem,

    id. Cas. 3, 5, 17; id. Ps. 3, 2, 57; 4, 7, 86:

    i in malam rem hinc,

    Ter. Ph. 5, 7, 37:

    iens in Pompeianum,

    Cic. Att. 4, 9 fin.:

    subsidio suis ierunt,

    Caes. B. G. 7, 62, 8:

    quom it dormitum,

    Plaut. Aul. 2, 4, 23; id Most. 3, 2, 4; 16; Hor. S. 1, 6, 119 et saep, cf.:

    dormitum, lusum,

    id. ib. 1, 5, 48:

    cubitum,

    Plaut. Cas. 4, 4, 27; 5, 4, 8; id. Ps. 3, 2, 57; Cic. Rosc. Am. 23; id. Div. 2, 59, 122 et saep.— Poet. with the acc. of the terminus:

    ibis Cecropios portus,

    Ov. H. 10, 125 Loers.:

    Sardoos recessus,

    Sil. 12, 368; cf.:

    hinc Afros,

    Verg. E. 1, 65.—With a cognate acc.:

    ire vias,

    Prop. 1, 1, 17:

    exsequias,

    Ter. Ph. 5, 8, 37:

    pompam funeris,

    Ov. F. 6, 663 et saep.:

    non explorantur eundae vitandaeque viae,

    Claud. in Eutrop. 2, 419:

    animae ad lumen iturae,

    Verg. A. 6, 680:

    ego ire in Piraeum volo,

    Plaut. Most. 1, 1, 63; cf.:

    visere ad aliquam,

    Ter. Hec. 1, 2, 114; id. Phorm. 1, 2, 52:

    videre,

    Prop. 1, 1, 12:

    ire pedibus,

    on foot, Liv. 28, 17:

    equis,

    id. 1, 15:

    curru,

    id. 28, 9; Ov. H. 1, 46; cf.:

    in equis,

    id. A. A. 1, 214:

    in raeda,

    Mart. 3, 47:

    super equos,

    Just. 41, 3;

    and with equis to be supplied,

    Verg. A. 5, 554:

    puppibus,

    Ov. H. 19, 180; cf.:

    cum classe Pisas,

    Liv. 41, 17 et saep.:

    concedere quo poterunt undae, cum pisces ire nequibunt?

    Lucr. 1, 380.—
    b.
    Of things:

    alvus non it,

    Cato R. R. 157, 7; so,

    sanguis naribus,

    Lucr. 6, 1203:

    Euphrates jam mollior undis,

    Verg. A. 8, 726:

    sudor per artus,

    id. ib. 2, 174:

    fucus in artus,

    Lucr. 2, 683:

    telum (with volare),

    id. 1, 971:

    trabes,

    i. e. to give way, sink, id. 6, 564 et saep.:

    in semen ire (asparagum),

    to go to seed, Cato, R. R. 161, 3; so Plin. 18, 17, 45, § 159; cf.:

    in corpus (juvenes),

    Quint. 2, 10, 5:

    sanguis it in sucos,

    turns into, Ov. M. 10, 493.—
    B.
    In partic.
    1.
    To go or proceed against with hostile intent, to march against:

    quos fugere credebant, infestis signis ad se ire viderunt,

    Caes. B. G. 6, 8, 6:

    ad hostem,

    Liv. 42, 49:

    contra hostem,

    Caes. B. G. 7, 67, 2; cf. id. B. C. 3, 31 fin.:

    adversus hostem,

    Liv. 42, 49:

    in hostem,

    id. 2, 6; Verg. A. 9, 424 et saep.; cf.:

    in Capitolium,

    to go against, to attack, Liv. 3, 17.—
    2.
    Pregn., to pass away, disappear (very rare):

    saepe hominem paulatim cernimus ire,

    Lucr. 3, 526; cf. ib. 530; 594.
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to go, pass, proceed, move, advance:

    ire in opus alienum,

    Plaut. Mil. 3, 3, 6:

    in dubiam imperii servitiique aleam,

    Liv. 1, 23 fin.:

    in alteram causam praeceps ierat,

    id. 2, 27:

    in rixam,

    Quint. 6, 4, 13:

    in lacrimas,

    Verg. A. 4, 413; Stat. Th. 11, 193:

    in poenas,

    Ov. M. 5, 668 et saep.:

    ire per singula,

    Quint. 6, 1, 12; cf. id. 4, 2, 32; 7, 1, 64; 10, 5, 21:

    ad quem (modum) non per gradus itur,

    id. 8, 4, 7 et saep.:

    dicite qua sit eundum,

    Ov. Tr. 3, 1, 19:

    ire infitias, v. infitiae: Latina debent cito pariter ire,

    Quint. 1, 1, 14:

    aliae contradictiones eunt interim longius,

    id. 5, 13, 54: in eosdem semper pedes ire (compositio), [p. 649] id. 9, 4, 142:

    cum per omnes et personas et affectus eat (comoedia),

    id. 1, 8, 7; cf. id. 1, 2, 13; Juv. 1, 142:

    Phrygiae per oppida facti Rumor it,

    Ov. M. 6, 146:

    it clamor caelo,

    Verg. A. 5, 451:

    factoque in secula ituro, Laetantur tribuisse locum,

    to go down to posterity, Sil. 12, 312; cf.

    with a subject-sentence: ibit in saecula, fuisse principem, cui, etc.,

    Plin. Pan. 55.—
    B.
    In partic.
    1.
    Pub. law t. t.
    a.
    Pedibus ire, or simply ire in aliquam sententiam, in voting, to go over or accede to any opinion (opp. discedere, v. h. v. II. B. 2. b.):

    cum omnes in sententiam ejus pedibus irent,

    Liv. 9, 8, 13:

    pars major eorum qui aderant in eandem sententiam ibat,

    id. 1, 32 fin.; 34, 43; 42, 3 fin.—Pass. impers.:

    in quam sententiam cum pedibus iretur,

    Liv. 5, 9, 2:

    ibatur in eam sententiam,

    Cic. Q. Fr. 2, 1 fin.:

    itum in sententiam,

    Tac. A. 3, 23; 12, 48.—And opp. to the above,
    b.
    Ire in alia omnia, to vote against a bill, v. alius, II.—
    2.
    Mercant. t. t. for vēneo, to go for, be sold at a certain price, Plin. 18, 23, 53, § 194:

    tot Pontus eat, tot Lydia nummis,

    Claud. Eutr. 1, 203.—
    3.
    Pregn., of time, to pass by, pass away:

    it dies,

    Plaut. Ps. 1, 3, 12; Hor. C. 2, 14, 5; 4, 5, 7:

    anni,

    id. Ep. 2, 2, 55; cf.:

    anni more fluentis aquae,

    Ov. A. A. 3, 62.—
    4.
    With the accessory notion of result, to go, proceed, turn out, happen:

    incipit res melius ire quam putaram,

    Cic. Att. 14, 15; cf. Tac. A. 12, 68:

    prorsus ibat res,

    Cic. Att. 14, 20 fin.; Curt. 8, 5:

    postquam omnia fatis Caesaris ire videt,

    Luc. 4, 144.—Hence the wish: sic eat, so may he fare:

    sic eat quaecunque Romana lugebit hostem,

    Liv. 1, 26; Luc. 5, 297 Cort.; 2, 304; Claud. in Eutr. 2, 155. —
    5.
    Constr. with a supine, like the Gr. mellein, to go or set about, to prepare, to wish, to be about to do any thing:

    si opulentus it petitum pauperioris gratiam, etc.,

    Plaut. Aul. 2, 2, 69; id. Bacch. 3, 6, 36: quod uti prohibitum irem, quod in me esset, meo labori non parsi, Cato ap. Fest. s. v. PARSI, p. 242 Müll.; so,

    perditum gentem universam,

    Liv. 32, 22:

    ultum injurias, scelera,

    id. 2, 6; Quint. 11, 1, 42:

    servitum Grais matribus,

    Verg. A. 2, 786 et saep.:

    bonorum praemia ereptum eunt,

    Sall. J. 85, 42.—Hence the construction of the inf. pass. iri with the supine, in place of an inf. fut. pass.:

    mihi omne argentum redditum iri,

    Plaut. Curc. 4, 2, 5:

    mihi istaec videtur praeda praedatum irier,

    id. Rud. 4, 7, 16 et saep.— Poet. also with inf.:

    seu pontum carpere remis Ibis,

    Prop. 1, 6, 34:

    attollere facta regum,

    Stat. S. 5, 3, 11:

    fateri,

    id. Th. 3, 61 al. —
    6.
    Imp. i, eas, eat, etc., since the Aug. period more freq. a mocking or indignant expression, go then, go now:

    i nunc et cupidi nomen amantis habe,

    Ov. H. 3, 26; so,

    i nunc,

    id. ib. 4, 127; 9, 105; 17, 57; id. Am. 1, 7, 35; Prop. 2, 29, 22 (3, 27, 22 M.); Verg. A. 7, 425; Juv. 6, 306 al.:

    i, sequere Italiam ventis,

    Verg. A. 4, 381; so,

    i,

    id. ib. 9, 634:

    fremunt omnibus locis: Irent, crearent consules ex plebe,

    Liv. 7, 6 fin.
    2.
    ĕō, adv. [old dat. and abl. form of pron. stem i; cf. is].
    I.
    In locat. and abl. uses,
    A.
    Of place=in eo loco, there, in that place (rare):

    quid (facturus est) cum tu eo quinque legiones haberes?

    Cic. Ep. ad Brut. 1, 2, 1:

    quo loco... ibi... eoque,

    Cels. 8, 9, 1:

    eo loci,

    Tac. A. 15, 74; Plin. 11, 37, 50, § 136; so trop.: eo loci, in that condition:

    res erat eo jam loci, ut, etc.,

    Cic. Sest. 13, 68; Tac. A. 14, 61; Dig. 5, 1, 52, § 3.—
    B.
    Of cause=eā re.
    1.
    Referring to a cause or reason before given, therefore, on that account, for that reason:

    is nunc dicitur venturus peregre: eo nunc commenta est dolum,

    Plaut. Truc. 1, 1, 66; Ter. Hec. 2, 1, 41:

    dederam litteras ad te: eo nunc ero brevior,

    Cic. Fam. 6, 20, 1; Sall. C. 21, 3; Liv. 8, 8, 8; Tac. H. 2, 65; Nep. Pelop. 1, 3; id. Milt. 2, 3 et saep.—So with conjunctions, eoque, et eo, eo quoque, in adding any thing as a consequence of what precedes, and for that reason:

    absolute pares, et eo quoque innumerabiles,

    Cic. Ac. 2, 17, 55:

    impeditius eoque hostibus incautum,

    Tac. A. 1, 50:

    per gentes integras et eo feroces,

    Vell. 2, 115, 2; Quint. 4, 1, 42 al. —
    2.
    Referring to a foll. clause, giving
    (α).
    a cause or reason, with quia, quoniam, quod, etc.; so with quia:

    eo fit, quia mihi plurimum credo,

    Plaut. Am. 2, 2, 124; id. Capt. 1, 1, 2:

    nunc eo videtur foedus, quia, etc.,

    Ter. Eun. 4, 4, 17; 3, 1, 25:

    quia scripseras, eo te censebam, etc.,

    Cic. Att. 10, 17, 4; Sall. C. 20, 3; Tac. Agr. 22.—With quoniam:

    haec eo notavi, quoniam, etc.,

    Gell. 7, 13.—With quod:

    quod... non potueritis, eo vobis potestas erepta sit,

    Cic. Verr. 1, 8, 22; Nep. Eum. 11, 5; Liv. 9, 2, 4; Caes. B. G. 1, 23; so,

    neque eo... quod,

    Ter. Heaut. 3, 2, 43; Varr. R. R. 1, 5.—
    (β).
    A purpose, motive or reason, with quo, ut, ne; and after negatives, with quo, quin, and subj. —So with quo:

    eo scripsi, quo plus auctoritatis haberem,

    Cic. Att. 8, 9, 1; Sall. C. 22, 2; so,

    non eo... quo,

    Ter. Eun. 1, 2, 16:

    neque eo... quo,

    Cic. Att. 3, 15, 4; id. Rosc. Am. 18, 51.—With ut:

    haec eo scripsi, ut intellegeres,

    Cic. Fam. 13, 69, 2; id. de Or. 3, 49, 187; Lact. 4, 5, 9.—With ne: Plaut. Aul. 2, 2, 63; Ter. Ph. 5, 1, 17:

    quod ego non eo vereor, ne mihi noceat,

    Cic. Att. 9, 2; id. Rab. Perd. 3, 9.—With quin:

    non eo haec dico, quin quae tu vis ego velim,

    Plaut. Trin. 2, 2, 60; id. As. 5, 1, 16. —
    C.
    Of measure or degree—with words of comparison, so much, by so much —followed by quo (= tanto... quanto):

    quae eo fructuosiores fiunt, quo calidior terra aratur,

    Varr. R. R. 1, 32, 1:

    eo gravior est dolor, quo culpa major,

    Cic. Att. 11, 11, 2; id. Fam. 2, 19, 1; so with quantum:

    quantum juniores patrum plebi se magis insinuabant, eo acrius contra tribuni tendebant, etc.,

    Liv. 3, 15, 2; id. 44, 7, 6:

    quanto longius abscederent, eo, etc.,

    id. 30, 30, 23. —Esp. freq. the formulae, eo magis, eo minus, so much the worse ( the less), followed by quo, quod, quoniam, si, ut, ne:

    eo magis, quo tanta penuria est in omni honoris gradu,

    Cic. Fam. 3, 11, 7:

    eo minus veritus navibus, quod in littore molli, etc.,

    Caes. B. G. 5, 9; Cic. Off. 3, 22, 88; id. Att. 15, 9 fin.:

    eo magis, quoniam, etc., Cels. praef. p. 14, 12 Müll.: nihil admirabilius fieri potest, eoque magis, si ea sunt in adulescente,

    Cic. Off. 2, 14, 48; id. Tusc. 1, 39, 94:

    eo diligentius ut ne parvula quidem titubatione impediremur,

    Auct. Her. 2, 8, 12; Cic. Rab. Perd. 3, 9:

    ego illa extuli et eo quidem magis, ne quid ille superiorum meminisse me putaret,

    id. Att. 9, 13, 3.—

    In this combination eo often expresses also the idea of cause (cf. B. 1. supra): hoc probis pretiumst. Eo mihi magis lubet cum probis potius quam cum improbis vivere,

    Plaut. Trin. 2, 1, 37: solliciti tamen et anxii sunt;

    eoque magis, quod se ipsi continent et coercent,

    Cic. Tusc. 4, 33, 70;

    and some passages may be classed under either head: dederam triduo ante litteras ad te. Eo nunc ero brevior,

    Cic. Fam. 6, 21, 1; id. Inv 1, 4, 5; id. Off. 2, 13, 45; id. Fam. 9, 16, 9; Plaut. Aul. 2, 2, 8.
    II.
    In dat. uses.
    A.
    With the idea of motion, to that place, thither (=in eum locum):

    eo se recipere coeperunt,

    Caes. B. G. 1, 25, 5:

    uti eo cum introeas, circumspicias, uti inde exire possit,

    Cato, R. R. 1, 2:

    eo tela conicere, Auct. B. Afr. 72: eo respicere,

    Sall. J. 35, 10; so,

    followed by quo, ubi, unde: non potuit melius pervenirier eo, quo nos volumus,

    Ter. Phorm. 4, 3, 35:

    venio nunc eo, quo me fides ducit,

    Cic. Rosc. Am. 30, 83:

    ibit eo quo vis, etc.,

    Hor. Ep. 2, 2, 40:

    (venit) eo, ubi non modo res erat, etc.,

    Cic. Quint. 11; Varr. R. R. 3, 16, 21; Vell. 2, 108, 2:

    eo, unde discedere non oportuit, revertamur,

    Cic. Att. 2, 16, 3; Liv. 6, 35, 2; Sall. C. 60, 2;

    so (late Lat.) with loci: perducendum eo loci, ubi actum sit,

    Dig. 10, 4, 11, § 1; ib. 47, 2, 3, § 2.—
    B.
    Transf.
    1.
    With the idea of addition, thereto, in addition to that, besides:

    accessit eo, ut milites ejus, etc.,

    Cic. Fam. 10, 21, 4:

    accedit eo, quod, etc.,

    id. Att. 1, 13, 1.—
    2.
    With the idea of tendency, to that end, with that purpose, to this result:

    hoc autem eo spectabat, ut eam a Philippo corruptam diceret,

    Cic. Div. 2, 57, 118:

    haec eo pertinet oratio, ut ipsa virtus se sustentare posse videretur,

    id. Fam. 6, 1, 12:

    hoc eo valebat, ut, etc.,

    Nep. Them. 4, 4.—
    3.
    With the idea of degree or extent, to that degree or extent, so far, to such a point:

    eo scientiae progredi,

    Quint. 2, 1, 6:

    postquam res publica eo magnificentiae venerit, gliscere singulos,

    Tac. A. 2, 33; id. H. 1, 16; id. Agr. 28:

    eo magnitudinis procedere,

    Sall. J. 1, 5; 5, 2; 14, 3:

    ubi jam eo consuetudinis adducta res est, ut, etc.,

    Liv. 25, 8, 11; 28, 27, 12; 32, 18, 8 al.; Just. 3, 5:

    eo insolentiae processit,

    Plin. Pan. 16:

    eo rerum ventum erat, ut, etc.,

    Curt. 5, 12, 3; 7, 1, 35.— With gen., Val. Max. 3, 7, 1 al.; Flor. 1, 24, 2; 2, 18, 12; Suet. Caes. 77; Plin. Pan. 16, 5; Sen. Q. N. 4 praef. §

    9: eo rem jam adducam, ut nihil divinationis opus sit,

    Cic. Rosc. Am. 34, 96:

    res eo est deducta, ut, etc.,

    id. Att. 2, 18, 2; Hor. C. 2, 1, 226; Cic. Verr. 2, 4, 18.—
    C.
    Of time, up to the time, until, so long, usually with usque, and followed by dum, donec:

    usque eo premere capita, dum illae captum amitterent,

    Cic. N. D. 2, 49, 124; Liv. 23, 19, 14; Tac. A. 4, 18:

    eo usque flagitatus est, donec ad exitium dederetur,

    id. ib. 1, 32; Quint. 11, 3, 53:

    eo usque vivere, donec, etc.,

    Liv. 40, 8; cf. Col. 4, 24, 20; 4, 30, 4.—Rarely by quamdiu:

    eo usque, quamdiu ad fines barbaricos veniretur,

    Lampr. Alex. Sev. 45.

    Lewis & Short latin dictionary > eo

  • 14 retego

    rĕ-tĕgo, xi, ctum, 3, v. a.
    I.
    To uncover, bare, open (not freq. till after the Aug. period; syn.: nudo, exuo).
    A.
    Lit.:

    thecam nummariam,

    Cic. Att. 4, 7, 2:

    (area) retecta,

    unroofed, Varr. R. R. 1, 51, 2:

    vultus scisso velamine,

    Luc. 8, 669:

    caput pallio,

    Petr. 17, 3: caput, Caes. ap. Plin. Ep. 3, 12, 13:

    jugulum simul pectusque,

    Ov. M. 13, 459:

    pedes,

    Suet. Aug. 78:

    dentes,

    Pers. 3, 101:

    ensem,

    Luc. 9, 830:

    sacra,

    to throw open, make accessible, Prop. 5, 9, 26:

    solum hiatu,

    to open, Ov. M. 5, 357 (with patere): homo retectus, i. e. deprived of his shield, Verg. A. 12, 374:

    retexit se umbo,

    Sil. 9, 109:

    terram retexit anima tua,

    Vulg. Ecclus. 47, 16.— Poet.:

    ubi Titan radiis retexerit orbem,

    i. e. shall make visible, show, reveal, Verg. A. 4, 119; 5, 65:

    retegente diem Lucifero,

    Ov. M. 8, 1: rebus luce retectis. Verg. A. 9, 461.—
    B.
    Trop., to disclose, discover, reveal:

    caecum domūs scelus omne retexit,

    Verg. A. 1, 356:

    arcanum consilium,

    Hor. C. 3, 21, 16:

    occulta conjurationis,

    Tac. A. 15, 74:

    timidi commenta animi,

    Ov. M. 13, 38:

    responsa deūm Trojanaque fata,

    id. ib. 13, 336:

    Pharsalica damna (clara dies),

    Luc. 7, 787:

    insidias,

    Claud. Laud. Stil. 2, 215.—
    * II.
    To cover again:

    plagam paleato luto,

    Pall. Nov. 7, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > retego

  • 15 rumor

    rūmor, ōris, m. [cf. Gr. ôruô, to howl; orumagdos, din; Sanscr. root ru-, roar; ravas, uproar; Lat.: raucus, rudo].
    I.
    Lit., the talk of the many, whether relating facts or expressing opinions.
    A.
    Common talk, unauthenticated report, hearsay, rumor (the prevalent and class. signif.; used equally in sing. and plur.; syn.: fama, sermo); absol., or with a mention of its purport.
    a.
    Absol.: est hoc Gallicae consuetudinis, uti mercatores in oppidis vulgus circumsistat, quibusque ex regionibus veniant quasque ibi res cognoverint, pronuntiare cogant. His rumoribus atque auditionibus permoti de summis saepe rebus consilia ineunt, quorum eos e vestigio poenitere necesse est;

    cum incertis rumoribus serviant, et plerique ad voluntatem eorum ficta respondeant,

    Caes. B. G. 4, 5; cf.:

    aliquid rumore ac famā accipere... falsis rumoribus terreri,

    id. ib. 6, 20:

    multa rumor perferet,

    Cic. Fam. 2, 8, 1; cf.

    also, in the description of the house of Fame, in Ovid: mixtaque cum veris passim commenta vagantur Milia rumorum confusaque verba volutant,

    Ov. M. 12, 55 (v. the passage in its connection):

    rumoribus mecum pugnas,

    Cic. N. D. 3, 5, 9:

    rumores Africanos excipere,

    id. Deiot. 9, 25:

    senatus vulgi rumoribus exagitatus,

    Sall. C. 29, 1:

    multa rumor fingebat,

    Caes. B. C. 1, 53:

    addunt et affingunt rumoribus Galli, quod res poscere videbatur,

    id. B. G. 7, 1:

    frigidus a Rostris manat per compita rumor,

    Hor. S. 2, 6, 50 et saep. —
    b.
    With the purport of the rumor introduced by an object- or relative-clause; by de, rarely by gen.
    (α).
    Postquam populi rumorem intelleximus, Studiose expetere vos Plautinas fabulas, etc., Plaut. Cas. prol. 11: cum interea rumor venit, Datum iri gladiatores; populus convolat, etc., Ter. Hec. prol. alt. 31; id. Heaut. prol. 16:

    crebri ad eum rumores afferebantur litterisque item Labieni certior fiebat, omnes Belgas contra populum Romanum conjurare, etc.,

    Caes. B. G. 2, 1:

    meum gnatum rumor est amare,

    Ter. And. 1, 2, 14; cf.:

    rem te valde bene gessisse rumor erat,

    Cic. Fam. 1, 8, 7; id. Att. 16, 5, 1:

    serpit hic rumor: Scis tu illum accusationem cogitare? etc.,

    id. Mur. 21, 45:

    crebro vulgi rumore lacerabatur, tamquam viros et insontes ob invidiam aut metum exstinxisset,

    Tac. A. 15, 73:

    subdito rumore, tamquam Mesopotamiam invasurus,

    id. ib. 6, 36.—
    (β).
    With de:

    nihil perfertur ad nos praeter rumores de oppresso Dolabellā,

    Cic. Fam. 12, 9, 1:

    de Aeduorum defectione rumores afferebantur,

    Caes. B. G. 7, 59:

    de vitā imperatoris dubii rumores allati sunt,

    Liv. 28, 24:

    graves de te rumores,

    Cic. Deiot. 9, 25:

    exstinctis rumoribus de auxiliis legionum,

    Caes. B. C. 1, 60 fin.
    (γ).
    With gen. (very rare):

    cenae rumor,

    Suet. Aug. 70:

    belli civilis rumores,

    Tac. H. 3, 45: rumor prostratae regi pudicitiae Suet. Caes. 2.—
    B.
    Common or general opinion, current report, the popular voice; and objectively, fame, reputation (less freq. but class.):

    famam atque rumores pars altera consensum civitatis et velut publicum testimonium vocat: altera sermonem sine ullo certo auctore dispersum, cui malignitas initium dederit, incrementum credulitas,

    Quint. 5, 3, 1; cf.:

    adversus famam rumoresque hominum si satis firmus steteris, etc.,

    Liv. 22, 39:

    qui erit rumor populi, si id feceris?

    Ter. Phorm. 5, 7, 18:

    totam opinionem (populi) parva nonnumquam commutat aura rumoris,

    Cic. Mur. 17, 35: rumoribus adversa in pravitatem, secunda in casum, fortunam in temeritatem, declinando corrumpebant, with their slanders, misrepresentations, Sall. Fragm. ap. Non. 385, 3:

    quos rumor asperserat, ii, etc.,

    Curt. 10, 31, 18:

    rumorem quendam et plausum popularem esse quaesitum,

    Cic. Clu. 47, 131:

    rumori servire,

    Plaut. Trin, 3, 2, 14; cf. in the lusus verbb. with rumen: ego rumorem parvi facio, dum sit rumen qui impleam, Pompon. ap. Non. 18, 15:

    omnem infimae plebis rumorem affectavit,

    Tac. H. 2, 91:

    Marcellus adverso rumore esse,

    Liv. 27, 20:

    flagret rumore malo cum Hic atque ille,

    Hor. S. 1, 4, 125; Tac. H. 2, 93 fin.: invidiam alicui concitare secundo populi rumore, with the concurring or favorable judgment, with the approbation, Fenest. ap. Non. 385, 17; so, rumore secundo, Suev. ap. Macr. S. 6, 1; old poet in Cic. Div. 1, 16, 29; Verg. A. 8, 90; Hor. Ep. 1, 10, 9; cf.:

    aliquid accipere secundo rumore,

    Tac. A. 3, 29:

    claro apud volgum rumore erat,

    id. ib. 15, 48.—
    II.
    Transf., a murmuring, murmur of a stream:

    amoena fluenta Subterlabentis tacito rumore Mosellae,

    Aus. Mos. 22.

    Lewis & Short latin dictionary > rumor

  • 16 successus

    1.
    successus, a, um, Part. of succedo.
    2.
    successus, ūs, m. [succedo].
    I.
    (Acc. to succedo, I.) An advance, approach (very rare).
    A.
    Lit.:

    successus et incursus hostium,

    Caes. B. G. 2, 20:

    equorum,

    Verg. A. 12, 616.—
    B.
    Transf. (post-class.), a place which one goes down into, a cavern:

    terrarum,

    Arn. 5, 173; 7, 251.—
    II.
    (Acc. to succedo, II.) A succession of time, continuance (post-class.):

    continuo totius temporis successu,

    Just. 1, 8, 14:

    ex successu continuae felicitatis obliviscitur se hominem,

    id. 16, 5, 8.—
    B.
    Trop., a happy issue, good result, success (the usual signif.;

    perh. not ante-Aug.): successu exsultans,

    Verg. A. 2, 386:

    Mnestheus successu acrior ipso,

    id. ib. 5, 210:

    hos successus alit,

    id. ib. 5, 231:

    successum dea dira negat,

    id. ib. 12, 914; cf.:

    multo successu Fabiis audaciam crescere,

    Liv. 2, 50, 3:

    contentus fortuito successu,

    id. 42, 66, 2:

    elatus successu,

    id. ib. § 3: successumque artes non habuere meae, Ov. R. [p. 1788] Am. 624:

    successu rerum ferocior,

    Tac. H. 4, 28; Ov. M. 6, 130; 8, 384; 8, 495 al.:

    successus improborum plures allicit,

    Phaedr. 2, 3, 7; Quint. 1, 2, 24; 10, 7, 13; Plin. 7, 7, 5, § 44:

    petitionum,

    id. 28, 8, 27, § 106:

    artis,

    id. 35, 9, 36, § 67:

    nec successum victoriae moderatus est,

    Suet. Aug. 13:

    tantusque rerum successu haberi coeptus est,

    Just. 17, 3, 22:

    successu rerum florentes opes,

    id. 18, 6, 1; 21, 6, 1.— Plur.:

    pleni successibus anni,

    Ov. M. 8, 273:

    successus prosperos dare, Liv. prooem. § 13: ne successibus deesset auctoritas,

    Just. 2, 4, 13.—
    2.
    Concr., posterity, issue (post-class.):

    ferunt Graecorum commenta... feminam... suā manu suos exstinxisse successus, i. e. Medea,

    Cael. Aur. Tard. 1, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > successus

  • 17 tela

    tēla, ae, f. [prob. contr. from texia, from texo; cf. ala, from axilla;

    mala, from maxilla,

    Cic. Or. 45, 153 ], a web.
    I.
    Lit.:

    texentem telam studiose ipsam offendimus,

    Ter. Heaut. 2, 3, 44:

    Penelope telam retexens,

    Cic. Ac. 2, 29, 95:

    tenui telas discreverat auro,

    Verg. A. 4, 264; 11, 75:

    vetus in telā deducitur argumentum,

    Ov. M. 6, 69:

    commenta retexere tela,

    Stat. S. 3, 5, 9; Dig. 32, 1, 69; 34, 2, 22:

    lanā et telā victum quaeritans,

    Ter. And. 1, 1, 48; cf.:

    assiduis exercet bracchia telis,

    Ov. F. 4, 699:

    antiquas exercet telas,

    id. M. 6, 145:

    plena domus telarum,

    Cic. Verr. 2, 4, 26, § 59.—Of a spider ' s web:

    deiciamque eorum (araneorum) omnis telas,

    Plaut. Stich. 2, 2, 25; Cat. 68, 49; Mart. 8, 33, 15; Juv. 14, 61.—
    B.
    Transf.
    1.
    The threads that run lengthwise in the loom, the warp (syn.:

    stamen, trama),

    Tib. 1, 6, 79: licia telae Addere, Verg. G. 1, 285; 3, 562; Ov. M. 4, 275; 6, 54 sq.—
    2.
    A weaver ' s beam, yarn-beam; also, a loom, Cato, R. R. 10, 5; 14, 2; Ov. M. 4, 35; 6, 576. —
    II.
    Trop., a web, i. e. a plan, design:

    exorsa haec tela non male omnino mihi est,

    Plaut. Bacch. 2, 3, 116:

    ad detexundam telam,

    id. Ps. 1, 4, 7:

    quamquam ea tela texitur et ea incitatur in civitate ratio vivendi, ut, etc.,

    Cic. de Or. 3, 60, 226.

    Lewis & Short latin dictionary > tela

См. также в других словарях:

  • commenta'riat — commentā riat noun The group of people who act as commentators on political, social, etc matters • • • Main Entry: ↑comment …   Useful english dictionary

  • Commenta Bernensia — The Commenta Bernensia, also known as the Bern scholia, are commentaries or marginal notes in a 10th century manuscript preserved in the Burgerbibliothek of Bern, Switzerland. The commentaries relate to classical Latin texts, including Lucan s De …   Wikipedia

  • Lüge — 1. Af a Lug ghead a Wadschn. (Steiermark.) – Firmenich, II, 766, 61. 2. Alle Lügen ersticken in der Wiegen. Lat.: Mendacium non senescit. (Binder I, 1833; Schreger, 12.) 3. Alle Lügen sind krumm, grad ist keine, wie die Schlange auch. – Sailer,… …   Deutsches Sprichwörter-Lexikon

  • Bob Blackburn — Pour les articles homonymes, voir Blackburn (homonymie). Bob Blackburn (né en 1924 et mort le 8 janvier 2010) était le premier commentateur des matchs des Seattle Supersonics en National Basketball Association. Il commenta les matchs sur la… …   Wikipédia en Français

  • April 2004 — NOTOC 2004 : January February March April May June July August September October November DecemberEvents April 30, 2004*U.S. newscast Nightline is taken off the air by several stations owned by the Sinclair Broadcast Group because of its planned… …   Wikipedia

  • Taranis — ist ein keltischer Gott des Himmels, des Wetters und des Donners. Dem römischen Dichter Lucan zufolge stand er mit Teutates und Esus an der Spitze der keltischen Götterwelt. Inhaltsverzeichnis 1 Etymologie des Namens Taranis 2 Taranis in der… …   Deutsch Wikipedia

  • Adam De Bocfeld — (v. 1220 1278/1294), philosophe médiéval Il est l un des principaux commentateurs latins, avec Thomas d Aquin et Gilles de Rome, des textes d Aristote. Il fut d ailleurs pour cela une des références importantes dans le cursus universitaire des… …   Wikipédia en Français

  • Adam de Bocfeld — (v. 1220 1278/1294), philosophe médiéval Il est l un des principaux commentateurs latins, avec Thomas d Aquin et Gilles de Rome, des textes d Aristote. Il fut d ailleurs pour cela une des références importantes dans le cursus universitaire des… …   Wikipédia en Français

  • Adam de bocfeld — (v. 1220 1278/1294), philosophe médiéval Il est l un des principaux commentateurs latins, avec Thomas d Aquin et Gilles de Rome, des textes d Aristote. Il fut d ailleurs pour cela une des références importantes dans le cursus universitaire des… …   Wikipédia en Français

  • Ainulindale — Ainulindalë Ainulindalë Auteur J. R. R. Tolkien, édité par Christopher Tolkien Genre Fantasy Version originale Titre original Ainulindalë Éditeur original Allen Unwin Langue originale …   Wikipédia en Français

  • Ainulindalë (Le récit de la Création) — Ainulindalë Ainulindalë Auteur J. R. R. Tolkien, édité par Christopher Tolkien Genre Fantasy Version originale Titre original Ainulindalë Éditeur original Allen Unwin Langue originale …   Wikipédia en Français

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»