Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

cleft

  • 21 bifidus

    bĭfĭdus, a, um, adj. [bis-findo], cleft or divided into two parts (the usual form;

    rarer bifidatus and bifissus): bifidos relinquit Rima pedes,

    Ov. M. 14, 303:

    ridicae,

    Col. 4, 33, 4:

    lingua,

    Plin. 11, 37, 65, § 171:

    stirps,

    id. 17, 20, 34, § 150:

    cursus venarum,

    id. 16, 39, 76, § 195:

    iter,

    Val. Fl. 1, 570.

    Lewis & Short latin dictionary > bifidus

  • 22 bifissus

    bĭfissus, a, um, adj. [bis-findo], cleft or divided into two parts:

    ungulae,

    Sol. 52 med. (v. bifidus).

    Lewis & Short latin dictionary > bifissus

  • 23 bisulca

    bĭsulcus, a, um, adj. [bis-sulcus] (twofurrowed), hence, in gen., divided into two parts, two-cleft, cloven ( poet. and in postAug. prose): lingua, forked, Pac. ap. Non. p. 506, 17; Ov. M. 9, 65: pedes, * Lucr. 2, 356; Ov. M. 7, 113; Plin. 11, 45, 105, § 254: ungula, a cloven hoof, id. 8, 21, 30, § 73; 10, 1, 1, § 1:

    cauda,

    id. 9, 29, 46, § 85:

    forcipes,

    id. 11, 28, 34, § 97.—
    II.
    Subst.: bĭsulca, ōrum, n. (sc. animalia), animals with cloven feet (opp. to the solidipedes), Plin. 11, 37, 85, § 212:

    cornigera fere bisulca,

    id. 11, 46, 106, § 255; 10, 65, 84, § 184; 10, 73, 93, § 199.—Rare in sing.:

    bisulcum oryx,

    Plin. 11, 46, 106, § 255.

    Lewis & Short latin dictionary > bisulca

  • 24 bisulcus

    bĭsulcus, a, um, adj. [bis-sulcus] (twofurrowed), hence, in gen., divided into two parts, two-cleft, cloven ( poet. and in postAug. prose): lingua, forked, Pac. ap. Non. p. 506, 17; Ov. M. 9, 65: pedes, * Lucr. 2, 356; Ov. M. 7, 113; Plin. 11, 45, 105, § 254: ungula, a cloven hoof, id. 8, 21, 30, § 73; 10, 1, 1, § 1:

    cauda,

    id. 9, 29, 46, § 85:

    forcipes,

    id. 11, 28, 34, § 97.—
    II.
    Subst.: bĭsulca, ōrum, n. (sc. animalia), animals with cloven feet (opp. to the solidipedes), Plin. 11, 37, 85, § 212:

    cornigera fere bisulca,

    id. 11, 46, 106, § 255; 10, 65, 84, § 184; 10, 73, 93, § 199.—Rare in sing.:

    bisulcum oryx,

    Plin. 11, 46, 106, § 255.

    Lewis & Short latin dictionary > bisulcus

  • 25 concisura

    concīsūra, ae, f. [id.].
    * I.
    A dividing, distributing:

    aquaram,

    Sen. Ep. 100, 6.—
    * II.
    A hollow, chink, cleft, Plin. 34, 8, 19, § 63.

    Lewis & Short latin dictionary > concisura

  • 26 findo

    findo, fĭdi, fissum, 3, v. a. [root Sanscr. bhid-, to cleave; Germ. beissen; Engl. bite], to cleave, split, part, separate, divide (class.; cf.: scindo, seco, caedo).
    I.
    Lit.: hoc enim quasi rostro finditur Fibrenus et divisus aequaliter in duas partes latera haec alluit, Cic. Leg. 2, 3, 6; cf.:

    inimicam findite rostris Hanc terram,

    Verg. A. 10, 295:

    patrios findere sarculo agros,

    Hor. C. 1, 1, 11:

    terras vomere,

    Ov. A. A. 2, 671:

    mare carinā,

    Prop. 3, 9 (4, 8), 35:

    Assaraci tellus, quam... Findunt Scamandri flumina,

    Hor. Epod. 13, 14:

    hiulca siti findit Canis aestifer arva,

    Verg. G. 2, 353; cf.:

    arentes cum findit Sirius agros,

    Tib. 1, 7, 21:

    rubra Canicula findet Statuas,

    Hor. S. 2, 5, 39:

    os,

    Cels. 8, 4 med.; cf. id. 8, 3 fin.:

    specularis lapis finditur in quamlibet tenues crustas,

    Plin. 36, 22, 45, § 160; cf. Quint. 11, 3, 21:

    hic locus est, partes ubi se via findit in ambas,

    Verg. A. 6, 540; id. G. 2, 78; Ov. M. 4, 65.—
    b.
    In part. perf.:

    fissa ferarum ungula,

    Lucr. 4, 680:

    ungulae equi,

    Suet. Caes. 61:

    lingua in partes duas,

    Ov. M. 4, 585:

    lignum,

    Verg. A. 9, 413:

    ferulae,

    Cels. 8, 10; cf. id. 8, 3 fin.
    B.
    Mid., to split, burst ( poet. and very rare):

    turgescit bilis: findor,

    I am ready to burst with rage, Pers. 3, 8:

    cor meum et cerebrum finditur,

    Plaut. Bacch. 2, 4, 17: Marsis finduntur cantibus angues, Ov. Med. fac. 39.—
    II.
    Trop., to divide ( poet. and very seldom):

    Idus sunt agendae, Qui dies mensem Veneris marinae Findit Aprilem,

    Hor. C. 4, 11, 16:

    fissa voluntas,

    Prud. Psych. 760.—Hence, fissum, i, n., a cleft, slit, fissure.
    A.
    In gen. (very rare):

    postquam implevisti fusti fissorum caput,

    Plaut. Aul. 3, 4, 7:

    ad ani fissa,

    Cels. 5, 20, 5.—
    B.
    Esp., in the lang. of augurs, of the divided liver:

    jecorum,

    Cic. Div. 1, 52, 118; cf.:

    fissum in exitis,

    id. ib. 1, 10, 16;

    jecoris,

    id. N. D. 3, 6, 14:

    familiare et vitale,

    id. Div. 2, 13, 32.

    Lewis & Short latin dictionary > findo

  • 27 fissura

    fissūra, ae, f. [findo]; a cleft, chink, fissure (post-Aug.):

    quorum in digitos pedum fissura divisa est,

    Plin. 10, 63, 83, § 176:

    vitis,

    Col. 4, 29, 4.—In plur., Plin. 33, 6, 33, § 101:

    efficax asini sevum labrorum fissuris,

    chapped lips, id. 28, 12, 50, § 188.

    Lewis & Short latin dictionary > fissura

  • 28 fractura

    fractūra, ae, f. [frango], a breach, fracture, cleft:

    ad luxum aut ad fracturam alliga,

    Cato, R. R. 160:

    quo propior fractura capiti (ossis) vel superiori vel inferiori est, eo pejor est,

    Cels. 8, 10.—In plur., Plin. 29, 6, 39, § 137; 31, 11, 47, § 126 (but id. 33, 4, 21, § 71, the correct read. is fractariis; v. fractaria).

    Lewis & Short latin dictionary > fractura

  • 29 hiatus

    hĭātus, ūs, m. [id.], an opening, aperture, cleft (class. in sing. and plur.; cf. rima, rictus).
    I.
    Lit.:

    animalia cibum partim oris hiatu et dentibus ipsis capessunt, partim unguium tenacitate arripiunt,

    Cic. N. D. 2, 47, 122:

    oris,

    Suet. Claud. 27; Verg. A. 11, 680.—Without oris:

    ne immodicus hiatus rictum distendat,

    Quint. 1, 11, 9:

    extremus exspirantis,

    id. 6, 2, 31:

    Nemeaeus magnus hiatus Ille leonis,

    Lucr. 5, 24; cf.:

    quinquaginta atris immanis hiatibus Hydra,

    i. e. open mouths, Verg. A. 6, 576; Ov. M. 7, 557; 11, 61; Val. Fl. 1, 34:

    personae pallentis hiatus,

    Juv. 3, 175:

    magno sublimis pardus hiatu,

    id. 11, 123; Plin. 28, 4, 7, § 38; cf.

    of Boreas: imbres, sicco quos asper hiatu Persolidat Boreas,

    with a dry throat, dry breath, Stat. Th. 1, 352:

    repentini terrarum hiatus,

    Cic. N. D. 2, 5, 14:

    hauriri urbes terrae hiatibus,

    Plin. 36, 15, 24, § 119; cf.:

    qui (Gyges) descendit in illum hiatum,

    Cic. Off. 3, 9, 38:

    neu distracta (Natura) suum late dispandat hiatum,

    Lucr. 6, 599:

    quantum caeli patet altus hiatus,

    id. 4, 418; cf. id. 5, 375:

    fit et caeli ipsius hiatus, quod vocant chasma,

    Plin. 2, 26, 26, § 96:

    corticis bipedalis hiatus,

    id. 16, 12, 23, § 57:

    hiatus patuli fontis,

    i. e. basin, Ov. M. 3, 162:

    specus est tenebroso caecus hiatu,

    aperture, id. ib. 7, 409:

    veteris rimae cum texit hiatum,

    Juv. 3, 195.— Poet.:

    quid dignum tanto feret hic promissor hiatu?

    i. e. of such pompous language, high-flown style, Hor. A. P. 138; cf. Juv. 6, 636.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., an eager desire, longing (so used by Tac.):

    libidine sanguinis et hiatu praemiorum,

    Tac. H. 4, 42.—
    B.
    In partic., in gram., a hiatus: habet enim ille tamquam hiatus concursu vocalium molle quiddam et quod indicet non ingratam negligentiam, Cic. Or. 23, 77; Quint. 9, 4, 33:

    (Catullus) amans hiatus illius Homerici suavitatem, ebriosa dixit propter insequentis a litterae (verbi acinae) concentum,

    Gell. 7, 20, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > hiatus

  • 30 hiulcus

    hĭulcus, a, um, adj. [hio], gaping, split, cleft, opened, open.
    I.
    Lit. (only poet.):

    ubi hiulca siti findit Canis aestifer arva,

    Verg. G. 2, 353:

    Aegyptus,

    Stat. Th. 4, 708:

    venae fluminis,

    id. ib. 9, 450:

    juga montis Tauri,

    Sol. 38 fin.:

    nubes, Claud. Cons. Prob. et Olybr. 206: nimbi,

    id. Rapt. Pros. 2, 230:

    vulnus,

    Sid. Ep. 6, 7:

    ova,

    Claud. III. Cons. Hon. 4 praef.: mucro, i. e. ungues ferrei, Prud. steph. 10, 452:

    ictus,

    id. ib. 5, 113.—
    * B.
    Poet. transf., act., cleaving, destroying:

    fulmen,

    Stat. Th. 1, 26.—
    II.
    Trop.
    A.
    Of speech, gaping, not well connected, forming a hiatus (class.):

    struere verba sic, ut neve asper eorum concursus neve hiulcus sit, sed quodammodo coagmentatus et levis,

    Cic. de Or. 3, 43, 171; cf.:

    hiulcae voces,

    id. Or. 44, 150:

    nonnumquam hiulca etiam decent,

    Quint. 9, 4, 36.—
    * B.
    Eager, longing for any thing:

    gens,

    Plaut. Trin. 2, 2, 9.—
    * Adv.: hiulcē (acc. to II. A.), of speech, in a gaping manner, with a hiatus:

    non aspere, non vaste, non rustice, non hiulce, sed presse et aequabiliter et leniter (loqui),

    Cic. de Or. 3, 12, 45.

    Lewis & Short latin dictionary > hiulcus

  • 31 lacuna

    lăcūna (collateral form lŭcūna; cf. Lachm. ad Lucr. vol. 2, p. 205; lăcūnā-tūra, App. Flor. 15, p. 351, 2 Hildebrand; v. infra), ae, f. [lacus], a ditch, pit, hole; esp. a place where water collects, a pool, pond.
    I.
    Lit. (mostly poet.): lacuna, id est aquae collectio, a lacu derivatur, quam alii lamam, alii lustrum dicunt, Paul. ex Fest. p. 117 Müll.:

    vastae,

    Lucr. 6, 552:

    vastae Orci,

    id. 1, 116; 6, 538:

    cavae,

    Verg. G. 1, 117; 3, 365.— Poet.:

    salsae,

    i. e. the sea, Lucr. 5, 794; 3, 1044; also,

    Neptuniae,

    Auct. Her. 4, 10, 15:

    caecas lustravit luce lacunas,

    Cic. Arat. 431.—
    B.
    In gen., a hollow, cavity, opening, chasm, cleft:

    cum supercilia cana, et sub ea lacunae, dicunt, eum equum habere annos sedecim,

    Varr. R. R. 2, 7, 3; 1, 29, 3; cf.:

    atque lacunarum fuerant vestigia cuique,

    Lucr. 5, 1261; Vitr. 7, 1, 4:

    labrum superius sub ipsa medietate narium lacuna quadam levi, quasi valle, signavit deus,

    Lact. Op. D. 10:

    genae teretes ac medio mento lacuna,

    a dimple, App. Flor. p. 351 (Hildebr., lacunatura).—
    II.
    Trop., a gap, void, defect, want, loss (rare but class.):

    est, qui expleas duplicem istam lacunam,

    to fill up the double void, Varr. R. R. 2, 1, 28:

    ut illam lacunam rei familiaris expleant,

    Cic. Verr. 2, 2, 55, § 138:

    lacuna in auro,

    id. Att. 12, 6, 1:

    illa labes et quasi lacuna famae,

    Gell. 1, 3, 23.

    Lewis & Short latin dictionary > lacuna

  • 32 morsus

    1.
    morsus, a, um, Part., from mordeo.
    2.
    morsus, ūs, m. [mordeo], a biting, a bite.
    I.
    Lit.: contra avium minorum morsus munitur vallo aristarum. Cic. Sen. 15, 51:

    serpentis,

    id. Fat. 16, 36:

    morsu apprehendere,

    to bite, Plin. 11, 24, 28, § 84:

    morsibus insequi,

    Ov. M. 13, 568:

    morsu appetere,

    Tac. H. 4, 42:

    nec tu mensarum morsus horresce futuros,

    the eating, Verg. A. 3, 394:

    mucida frusta farinae... non admittentia morsum,

    Juv. 5, 69:

    vertere morsus Exiguam in Cererem penuria adegit edendi,

    their bites, their teeth, id. ib. 7, [p. 1167] 112; so,

    zonam morsu tenere,

    by the teeth, Juv. 14, 297.—
    B.
    Transf.
    1.
    A catching hold; and, concr., that which takes hold, a catch (of a buckle, etc.; poet.):

    quā fibulā morsus Loricae crebro laxata resolverat ictu,

    Sil. 7, 624:

    roboris,

    i. e. the cleft of the tree which held fast the javelin, Verg. A. 12, 782:

    patulis agitatos morsibus ignes spirent,

    Grat. Falisc. 270.—
    2.
    Sharpness of flavor, sharp taste, pungency:

    nec cibus ipse juvat morsu fraudatus aceti,

    Mart. 7, 25, 5:

    marinus,

    acrid quality, Plin. 36, 26, 65, § 191:

    et scabros nigrae morsu rubiginis enses,

    i. e. a corroding, consuming, Luc. 1, 243.—
    II.
    Trop., a bite, sting, pain, vexation, etc.:

    (carmina) odio obscuro morsuque venenare,

    a malicious attack, Hor. Ep. 1, 14, 38:

    perpetui curarum morsus,

    gnawings, pains, Ov. P. 1, 1, 73:

    doloris,

    a bite, sting, Cic. Tusc. 4, 7, 15:

    libertatis intermissae,

    id. Off. 2, 7, 24:

    dubiā morsus famae depellere pugnā,

    Sil. 2, 271.

    Lewis & Short latin dictionary > morsus

  • 33 quadrifidus

    quā̆drĭfĭdus, a, um, adj. [quattuorfindo], four-cleft, split into four parts, quadrifid ( poet.).
    I.
    Lit.:

    quadrifidas sudes,

    Verg. G. 2, 25:

    quadrifidam quercum Scindebat,

    was cleaving in four, id. A. 7, 509:

    quadrifidā trabe fingere tela Jovis,

    Val. Fl. 1, 663:

    ridicae,

    Col. 4, 33, 4.—
    II.
    Transf., in gen., divided into four parts: labor, Claud. Cons. Prob. et Olybr. 268.

    Lewis & Short latin dictionary > quadrifidus

  • 34 quinquifidus

    quinquĭfĭdus, a, um, adj. [quinquefindo], five-cleft, quinquifid (post-class.): tela, Ven. 5, 6 praef.

    Lewis & Short latin dictionary > quinquifidus

  • 35 rima

    rīma, ae, f. [for rigma, from rig, ringor; hence, that gapes, yawns], a cleft, crack, chink, fissure (cf. hiatus):

    angusta,

    Hor. Ep. 1, 7, 29:

    cava,

    Prop. 1, 16, 27:

    patet,

    Ov. M. 11, 515; cf.

    hiscit,

    Plin. 17, 14, 24, § 108:

    tabernae rimas agunt,

    are cracked, Cic. Att. 14, 9, 1; so,

    rimas agere,

    Ov. M. 2, 211; 10, 512;

    and in a like sense, ducere,

    id. ib. 4, 65:

    facere,

    to make, id. Tr. 2, 85: explere, to stop up, Cic, Or. 69, 231; cf.:

    nec te signata juvabunt Limina, persuasae fallere rima sat est,

    Prop. 4 (5), 1, 146.—
    2.
    = cunnus, Juv. 3, 97.— Poet.: ignea rima micans, i. e. a flash of lightning (qs. cleaving the sky), Verg. A. 8, 392; imitated by Plin. 2, 43, 43, [p. 1596] § 112.—
    II.
    Transf., comically: plenus rimarum sum: hac atque hac perfluo, I am full of chinks, i. e. can keep nothing to myself, conceal nothing, Ter. Eun. 1, 2, 25 (opp. tacere, continere); Plaut. Curc. 4, 2, 24.

    Lewis & Short latin dictionary > rima

  • 36 rupina

    rūpīna, ae,f. [rupes], a cleft of a rock, a rocky chasm (Appuleian), App. M. 6, p. 184, 16; 7, p. 193 fin.; id. Flor. 2, p. 348 med.

    Lewis & Short latin dictionary > rupina

  • 37 schistos

    schistos, a, on, adj., = schistos, split, cleft, divided; a t. t. in Pliny the Elder: lapis, that easily cleaves or cracks, fissile, schistose, a name given to a kind of red oxide of iron, Plin. 29, 6, 38, § 124; 33, 4, 25, § 84; 36, 20, 37, § 144:

    lac,

    i. e. curdled, id. 28, 9, 33, § 126:

    caepa, a peculiar kind,

    id. 19, 6, 32, § 101:

    alumen,

    id. 31, 7, 39, § 79.

    Lewis & Short latin dictionary > schistos

  • 38 scindo

    scindo, scĭdi, scissum, 3 (old perf. redupl. scicidi, Enn., Naev., Att, and Afran. ap. Prisc. p. 890 P.; or Enn. p. 133 Vanl.; Com. Rel. pp. 19 and 164 Rib.; cf. also, sciciderat. [p. 1643] Gell 6, 9, 16), v. a. [akin to Gr. schizô, to split; cf. Germ. scheiden, and Lat. scio], to cut, tear, rend, or break asunder; to split, cleave, divide, or separate by force, etc. (freq. and class.; but in tempp.perf. ante-class.and postAug.; syn.: findo, rumpo).
    I.
    Lit.: quom saxum scisciderit, Enn. ap. Prisc. l. l.: non ergo aquila scisciderat pectus, Att. ib. and ap. Gell. l. l.: satis fortiter vestras sciscidistis colus, Afran. ap. Prisc. l. l.: scindens dolore identidem intonsam comam, Att. ap. Cic. Tusc. 3, 26, 62:

    crines,

    Verg. A. 12, 870; Ov. M. 11, 683:

    capillos,

    id. H. 3, 79; Tib. 1, 10, 55; cf.

    , in a Greek construction: scissaeque capillos matres,

    Ov. M. 8, 526:

    vela,

    Plaut. Trin. 4, 1, 18:

    epistulam,

    Cic. Fam. 5, 20, 9:

    vestem,

    to tear open, Liv. 3, 58; Quint. 2, 15, 7; Prop. 2, 15 (3, 7), 18; Ov. M. 9, 166; Hor. C. 1, 17, 27; cf.:

    vestem tibi de corpore,

    Prop. 2, 5, 21:

    pecora scindunt herbarum radices,

    Col. 2, 18, 2:

    asini me mordicibus scindant,

    tear, lacerate, Plaut. Aul. 2, 2, 57:

    sinus,

    Ov. M. 10, 386:

    latus flagello,

    id. Ib. 185:

    lacerum corpus ictibus innumeris,

    Sil. 1, 172:

    vitiato fistula plumbo Scinditur,

    bursts open, Ov. M. 4, 123; cf.:

    et faceret scissas languida ruga genas,

    wrinkled, Prop. 3, 10, 6:

    vallum,

    to break through, tear up, Caes. B. G. 3, 5; 5, 51; Liv. 7, 37; Tac. H. 4, 28:

    limen portae,

    to break in pieces, Plaut. Bacch. 4, 9, 31:

    pontem,

    to break down, id. ib. 5, 26:

    cuneis lignum,

    to split, cleave, Verg. G. 1, 144:

    quercum cuneis,

    id. A. 7, 510:

    cuneis fissile robur,

    id. ib. 6, 182; cf.:

    ferro aequor (i. e. humum),

    id. G. 1, 50; cf.

    solum,

    id. ib. 2, 399:

    vomere terram,

    Ov. A. A. 2, 671:

    freta ictu (remorum),

    id. M. 11, 463:

    puppis aquas,

    id. Tr. 1, 10, 48:

    fluvios natatu,

    Claud. Cons. Hon. 4, 347:

    tellurem mare scindit,

    Luc. 3, 61:

    agmen,

    Tac. A. 1, 65 et saep.:

    labra,

    to open wide, Quint. 11, 3, 81:

    obsonium,

    to cut up, carve, Sen. Vit. Beat. 17; cf.

    nihil (edulium),

    Mart. 3, 12, 2:

    aves in frusta,

    Sen. Brev. Vit. 12.—
    b.
    Prov.: penulam alicui, to tear off one's travelling cloak, i.e. to urge, press, solicit one to stay, Cic. Att. 13, 33, 4.—
    B.
    Transf., to part, separate, divide; of places:

    dirimit scinditque Sueviam continuum montium jugum,

    Tac. G. 43:

    frons Italia in duo se cornua scindit,

    Mel. 2, 4, 7.—

    Mid.: omnis Italia scinditur in duo promuntoria,

    Sall. H. 4, 18 Dietsch.—In gen.:

    se (lutamenta),

    Cato, R. R. 128:

    se (nubes),

    Verg. A. 1, 587.—Mid.:

    omnis fumus, vapor, etc.... scinduntur per iter flexum,

    Lucr. 4, 91:

    scinditur in geminas partes circumfluus amnis,

    Ov. M. 15, 739; Luc. 1, 551.— Absol.:

    sentes quod tetigere, ilico rapiunt: si eas ereptum, ilico scindunt,

    Plaut. Cas. 3, 6, 2.—
    2.
    To destroy:

    scindunt proceres Pergamum,

    Plaut. Bacch. 4, 9, 130.—
    II.
    Trop., to tear in pieces, to distract, agitate, disturb, etc.:

    aliquem quāvis scindunt cuppedine curae,

    Lucr. 3, 994:

    quantae tum scindunt hominem cuppedinis acres Sollicitum curae,

    id. 5, 46: nolo commemorare, quibus rebus sim spoliatus, ne scindam ipse dolorem meum, tear open, i. e. renew my grief, Cic. Att. 3, 15, 2:

    non sine piaculo sanctissimas necessitudines scindi,

    to be sundered, separated, Plin. Pan. 37 fin.:

    ut (actio) noctis interventu scinderetur,

    was interrupted, id. Ep. 2, 11, 16:

    verba fletu,

    Ov. P. 3, 1, 157:

    vox scinditur,

    is broken, cracked, Quint. 11, 3, 20:

    sic genus amborum scindit se sanguine ab uno,

    divides, branches off, Verg. A. 8, 142; cf.: scidit deinde se studium atque inertiā factum est, ut artes esse plures viderentur, was separated, divided, Quint. prooem. § 13; cf.:

    naturalis pars philosophiae in duo scinditur corporalia et incorporalia,

    Sen. Ep. 89, 16:

    scinditur incertum studia in contraria vulgus,

    Verg. A. 2, 39; cf. Tac. H. 1, 13:

    scindebatur in multiplices curas,

    Amm. 16, 3, 3.—Hence, scissus, a, um, P. a., split, cleft, divided.
    A.
    Lit.:

    folia pluribus divisuris,

    Plin. 25, 5, 21, § 48:

    vitis folio,

    id. 14, 2, 4, § 23:

    scissae (aures) cervis ac velut divisae,

    id. 11, 37, 50, § 136:

    alumen,

    Col. 6, 13, 1 (for which:

    scissile alumen,

    Cels. 5, 2; 6, 11):

    vestibus,

    Vulg. Job, 2, 12.—
    B.
    Trop.:

    genus vocum,

    harsh, grating, Cic. de Or. 3, 57, 216.—No comp., sup., or adv.

    Lewis & Short latin dictionary > scindo

  • 39 scissilis

    scissĭlis, e, adj. [scindo].
    I.
    That may easily be split, cleft, or rent:

    alumen,

    Cels. 5, 2; 6, 11:

    lapis,

    id. 6, 6, 30.—
    II.
    (Postclass.) scissus, a, um, rent, torn:

    palliastrum,

    App. M. 1, p. 104, 27; cf.

    centunculus,

    id. 9, p. 222, 27:

    fasciae,

    Veg. 3, 47, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > scissilis

  • 40 scissura

    scissūra, ae, f. [id.], a tearing, rending, dividing; a rent, cleft, scissure (postAug.).
    I.
    Lit., Sen. Q. N. 6, 2:

    ad scissuram Nili,

    Plin. 5, 9, 9, § 50; 11, 28, 34, § 100:

    sal rectis scissuris,

    id. 31, 7, 39, § 79; Pall. Mai, 12; Vulg. Matt. 9, 16.—
    II.
    Trop.:

    domestica turbat rem populi,

    Prud. Psych. 756:

    audio scissuras esse inter vos,

    Vulg. 1 Cor. 11, 18.

    Lewis & Short latin dictionary > scissura

См. также в других словарях:

  • Cleft — Cleft, n. [OE. clift; cf. Sw. klyft cave, den, Icel. kluft cleft, Dan. kl[ o]ft, G. kluft. See {Cleave} to split and cf. 2d {Clift}, 1st {Clough}.] 1. A space or opening made by splitting; a crack; a crevice; as, the cleft of a rock. Is. ii. 21.… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Cleft — Cleft, a. 1. Divided; split; partly divided or split. [1913 Webster] 2. (Bot.) Incised nearly to the midrib; as, a cleft leaf. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • cleft — (n.) 1570s, altered (by influence of cleft, new weak pp. of CLEAVE (Cf. cleave) (1)), from M.E. clift (early 14c.), from O.E. geclyft (adj.) split, cloven, from P.Gmc. *kluftis (Cf. O.H.G., Ger. kluft, Dan. klèft cleft ), from PIE *gleubh (see… …   Etymology dictionary

  • cleft — cleft·ed; cleft; un·cleft; …   English syllables

  • cleft — past participle of CLEAVE(Cf. ↑cleave). ► ADJECTIVE ▪ split, divided, or partially divided into two. ► NOUN 1) a fissure or split in rock or the ground. 2) an indentation in a person s forehead or chin, or a hollow between two parts of the body.… …   English terms dictionary

  • Cleft — (kl[e^]ft), imp. & p. p. from {Cleave}. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • cleft — [adj] separated, split broken, cloven, cracked, crannied, crenelated, parted, perforated, pierced, rent, riven, ruptured, separated, sundered, torn; concept 490 Ant. joined, joint, united cleft [n] break, gap aperture, arroyo, breach, canyon,… …   New thesaurus

  • cleft — index rift (gap), split Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • cleft — cleft, clefţi, s.m. (înv.) muntean grec liber; haiduc. Trimis de blaurb, 14.04.2006. Sursa: DAR …   Dicționar Român

  • cleft — n *crack, fissure, crevasse, crevice, cranny, chink Analogous words: split, rift, *breach: gap, *break, interruption …   New Dictionary of Synonyms

  • cleft — see cleave …   Modern English usage

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»