Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

capulo

  • 1 capulo

    [st1]1 [-] căpŭlo, āre: - tr. - Plin. transvaser. [st1]2 [-] căpŭlo, āre: - tr. - lier avec une corde.
    * * *
    [st1]1 [-] căpŭlo, āre: - tr. - Plin. transvaser. [st1]2 [-] căpŭlo, āre: - tr. - lier avec une corde.
    * * *
        Capulo, capulas, penul. corr. capulare. Cato. Ainsi desemplir les vaisseaux d'huile, Survuider.

    Dictionarium latinogallicum > capulo

  • 2 capulo

    1. capulo, āre, aus einem Gefäß ins andere gießen, abziehen, oleum, Plin. 15, 22.
    ————————
    2. capulo, āre (capulus), mit dem Fangseile fangen, iuvencos, Col. 6, 2, 4: pisces, harpunieren, Mela 2, 5, 7 (2. § 83, wo Frick captare liest).
    ————————
    3. capulo, āre, abschneiden, abbrechen, Anthim. 75.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > capulo

  • 3 capulo

    1.
    căpŭlo, āre, v. a. [capula], to pour off ( oil, wine, etc.), Cato, R. R. 66, 1; Plin. 15, 6, 6, § 22.
    2.
    capŭlo, āre, v. a. [capulus, IV.];

    of animals,

    to catch, Mel. 2, 5, 7; Col. 6, 2, 4; cf. Isid. Orig. 20, 16, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > capulo

  • 4 capulo

    I —, —, āre [ capula ]
    переливать, разливать ( по сосудам) ( oleum PM)
    II capulo, —, —, āre [ capulum ]

    Латинско-русский словарь > capulo

  • 5 capulo [1]

    1. capulo, āre, aus einem Gefäß ins andere gießen, abziehen, oleum, Plin. 15, 22.

    lateinisch-deutsches > capulo [1]

  • 6 capulo [2]

    2. capulo, āre (capulus), mit dem Fangseile fangen, iuvencos, Col. 6, 2, 4: pisces, harpunieren, Mela 2, 5, 7 (2. § 83, wo Frick captare liest).

    lateinisch-deutsches > capulo [2]

  • 7 capulo [3]

    3. capulo, āre, abschneiden, abbrechen, Anthim. 75.

    lateinisch-deutsches > capulo [3]

  • 8 capulo

    capulare, capulavi, capulatus V TRANS
    draw off oil from oil press; attach/halter (cattle); catch (animals)

    Latin-English dictionary > capulo

  • 9 capulum

    căpŭlus, i, m. (acc. to Gramm. also că-pŭlum, i, n., Paul. ex Fest. p. 61 Müll.; Non. p. 4, 21 sq.; Isid. Orig. 20, 16, 5) [capio; prop. the holder].
    I.
    A sarcophagus, bier, sepulchre, tomb:

    capulum... vocatur et id, quo mortuo efferatur, Paul. l. l.: capulum dicitur quicquid aliquam rem intra se capit: nam sarcophagum, id est sepulchrum, capulum dici veteres volunt, quod corpora capiat... Novius... Prius in capulo quam in curuli sellā. Lucilius Satyrarum libro secundo, quem illi quom vidissent... in capulo hunc non esse, aliumque cubare. Var. Cosmotorque, Propter cunam capulum positum nutrix tradit pollictori,

    Non. p. 4, 21 sqq.; cf. Serv. ad Verg. A. 6, 222:

    (feretrum) Latine capulus dicitur,

    id. ib. 11, 64:

    dum funera portant, Dum capulo nondum manus excidit,

    Stat. Th. 3, 362:

    monumentum quoddam conspicamur. Ibi capulos carie et vetustate semitectos, quis inhabitabant pulverei et jam cinerosi mortui,

    App. M. 4, p. 150, 27:

    capuli lecti funerei vel rogi in modum arae constructi, Placid. Gloss. tom. III. p. 451.—Hence: ire ad capulum,

    to go to the grave, Lucr. 2, 1174; and sarcastically: capuli decus, one who deserves a bier = capularis, Plaut. As. 5, 2, 42.—
    II.
    That by which any thing is seized or held, the handle:

    aratri,

    Ov. P. 1, 8, 57:

    sceptri,

    id. M. 7, 506.—Esp., the hilt of a sword, Cic. Fat. 3, 5; Verg. A. 2, 553; 10, 536; Ov. M. 7, 422; 12, 133; 12, 491; Petr. 82, 2; Tac. A. 2, 21; App. M. 1, p. 108 al.; cf.: capulum manubrium gladii vocatur, Paul. l. l. —Hence,
    III.
    = membrum virile, Plaut. Cas. 5, 2, 29;

    with the addition of coleorum,

    Auct. Priap. 24, 7.—
    IV.
    Capulum, a halter for catching or fastening cattle, a lasso, Isid. Orig. 20, 16, 5; cf. capulo.

    Lewis & Short latin dictionary > capulum

  • 10 capulus

    căpŭlus, i, m. (acc. to Gramm. also că-pŭlum, i, n., Paul. ex Fest. p. 61 Müll.; Non. p. 4, 21 sq.; Isid. Orig. 20, 16, 5) [capio; prop. the holder].
    I.
    A sarcophagus, bier, sepulchre, tomb:

    capulum... vocatur et id, quo mortuo efferatur, Paul. l. l.: capulum dicitur quicquid aliquam rem intra se capit: nam sarcophagum, id est sepulchrum, capulum dici veteres volunt, quod corpora capiat... Novius... Prius in capulo quam in curuli sellā. Lucilius Satyrarum libro secundo, quem illi quom vidissent... in capulo hunc non esse, aliumque cubare. Var. Cosmotorque, Propter cunam capulum positum nutrix tradit pollictori,

    Non. p. 4, 21 sqq.; cf. Serv. ad Verg. A. 6, 222:

    (feretrum) Latine capulus dicitur,

    id. ib. 11, 64:

    dum funera portant, Dum capulo nondum manus excidit,

    Stat. Th. 3, 362:

    monumentum quoddam conspicamur. Ibi capulos carie et vetustate semitectos, quis inhabitabant pulverei et jam cinerosi mortui,

    App. M. 4, p. 150, 27:

    capuli lecti funerei vel rogi in modum arae constructi, Placid. Gloss. tom. III. p. 451.—Hence: ire ad capulum,

    to go to the grave, Lucr. 2, 1174; and sarcastically: capuli decus, one who deserves a bier = capularis, Plaut. As. 5, 2, 42.—
    II.
    That by which any thing is seized or held, the handle:

    aratri,

    Ov. P. 1, 8, 57:

    sceptri,

    id. M. 7, 506.—Esp., the hilt of a sword, Cic. Fat. 3, 5; Verg. A. 2, 553; 10, 536; Ov. M. 7, 422; 12, 133; 12, 491; Petr. 82, 2; Tac. A. 2, 21; App. M. 1, p. 108 al.; cf.: capulum manubrium gladii vocatur, Paul. l. l. —Hence,
    III.
    = membrum virile, Plaut. Cas. 5, 2, 29;

    with the addition of coleorum,

    Auct. Priap. 24, 7.—
    IV.
    Capulum, a halter for catching or fastening cattle, a lasso, Isid. Orig. 20, 16, 5; cf. capulo.

    Lewis & Short latin dictionary > capulus

  • 11 Rand

    Rand, margo (als Grenze einer Fläche übh.). – ora (als an einem Gegenstand hinlaufende kantige Einfassung, Saum). – labrum (eig. die Lippe, dann von dem auswärtsgehenden Rand einer Öffnung, z.B. eines Horns, Grabens). – crepīdo (gemauerte Einfassung, z.B. einer Straße, eines Ufers, Flusses etc.). – der R. der Erde, terrarum ultimus finis. – mit einem R. umgeben, marginare. – Bildl., am R. des Gra bes, morti vicinus (dem Tode nahe); capulo vicinus (dem Sarge nahe); sub ipsum funus (schon bald eine Leiche): am R. des Grabes stehen (schon mit einem Fuße im Grade stehen, schon einen Fuß im Grabe haben), morti od. capulo vicinum esse (dem Tode od. dem Sarge nahe sein, von Greifen); in praecipiti esse (gleichs. vor einem Abgrund stehen = in äußerster Gefahr sein, v. Kranken); auch mors alci iam imminet: er scheint mir am R. des Grabes zu stehen, videtur mihi prosequi se. – jmd. an den R. des Verderbens führen, alqm in locum praecipitem perducere: am R. des Verderbens stehen, in extremo situm esse (z.B. v. Staate); in summo discrimine esse oder versari: an den R. des Verderbens kommen, prope perniciem venire.

    deutsch-lateinisches > Rand

  • 12 abdo

    abdo, ĕre, dĭdi, dĭtum - tr. - [st2]1 [-] placer hors de, placer à l’écart de, écarter, éloigner, reléguer. [st2]2 [-] dérober aux regards, dissimuler, cacher; recouvrir (pour cacher).    - abdere in + acc. ou in + abl. ou abl. seul.    - abdere in insulam, Tac.: reléguer dans une île.    - reliqui sese fugae mandarunt atque in proximas silvas abdiderunt, Caes. BG. 1, 12: les autres cherchèrent leur salut dans la fuite et se cachèrent dans les forêts voisines.    - se abdere in litteras, Cic.: s’ensevelir dans l’étude, se plonger dans l'étude.    - se abdere in intimam Macedoniam: aller se cacher au fond de la Macédoine.    - penitus in Thraciam se abddidit, Nep.: il se retira au fond de la Thrace.    - abditi in tabernaculis suum fatum querebantur, Caes. BG. 1, 39: cachés dans leurs tentes, ils se plaignaient de leur sort.    - se abdere litteris, Cic.: s’ensevelir dans l’étude, se plonger dans l'étude.    - abdere gladium sinu, Tac.: cacher une épée sous sa robe.    - quasdam corporis partes abdidit natura, Cic.: la nature a soustrait à la vue certaines parties du corps.    - hinc procul abde faces, Tibul.: éloigne d'ici les torches.    - pedestres copias ab eo loco abdere, Caes.: éloigner les troupes à pied de ce lieu.    - aliquid sub veste abditum habere, Liv. 1: avoir qqch de caché sous son vêtement.    - inter sarcinas abditi, Tac.: se tenant cachés au milieu des bagages.    - se abdere domum: aller se cacher dans sa maison.    - consulis corpus, quod militum pietas humi abdiderat, Flor.: le cadavre du consul, que la piété des soldats avait enterré.    - delphini abduntur tricenis diebus, Plin.: les dauphins disparaissent pendant trente jours.    - abdere stultitiam, Plaut.: dissimuler sa folie.    - avec datif - lateri capulo tenus abdere ensem, Virg. En. 2: enfoncer l'épée dans le flanc jusqu'à la garde.    - abditus carceri, Vell.: enfermé dans un cachot.    - pugnare cupiebant, sed retro revocanda et abdenda cupiditas erat, Liv. 2: ils désiraient combattre; mais il leur fallait réprimer et cacher ce désir.
    * * *
    abdo, ĕre, dĭdi, dĭtum - tr. - [st2]1 [-] placer hors de, placer à l’écart de, écarter, éloigner, reléguer. [st2]2 [-] dérober aux regards, dissimuler, cacher; recouvrir (pour cacher).    - abdere in + acc. ou in + abl. ou abl. seul.    - abdere in insulam, Tac.: reléguer dans une île.    - reliqui sese fugae mandarunt atque in proximas silvas abdiderunt, Caes. BG. 1, 12: les autres cherchèrent leur salut dans la fuite et se cachèrent dans les forêts voisines.    - se abdere in litteras, Cic.: s’ensevelir dans l’étude, se plonger dans l'étude.    - se abdere in intimam Macedoniam: aller se cacher au fond de la Macédoine.    - penitus in Thraciam se abddidit, Nep.: il se retira au fond de la Thrace.    - abditi in tabernaculis suum fatum querebantur, Caes. BG. 1, 39: cachés dans leurs tentes, ils se plaignaient de leur sort.    - se abdere litteris, Cic.: s’ensevelir dans l’étude, se plonger dans l'étude.    - abdere gladium sinu, Tac.: cacher une épée sous sa robe.    - quasdam corporis partes abdidit natura, Cic.: la nature a soustrait à la vue certaines parties du corps.    - hinc procul abde faces, Tibul.: éloigne d'ici les torches.    - pedestres copias ab eo loco abdere, Caes.: éloigner les troupes à pied de ce lieu.    - aliquid sub veste abditum habere, Liv. 1: avoir qqch de caché sous son vêtement.    - inter sarcinas abditi, Tac.: se tenant cachés au milieu des bagages.    - se abdere domum: aller se cacher dans sa maison.    - consulis corpus, quod militum pietas humi abdiderat, Flor.: le cadavre du consul, que la piété des soldats avait enterré.    - delphini abduntur tricenis diebus, Plin.: les dauphins disparaissent pendant trente jours.    - abdere stultitiam, Plaut.: dissimuler sa folie.    - avec datif - lateri capulo tenus abdere ensem, Virg. En. 2: enfoncer l'épée dans le flanc jusqu'à la garde.    - abditus carceri, Vell.: enfermé dans un cachot.    - pugnare cupiebant, sed retro revocanda et abdenda cupiditas erat, Liv. 2: ils désiraient combattre; mais il leur fallait réprimer et cacher ce désir.
    * * *
        Abdo, abdis, abdidi, abditum, pen. cor. abdere, Cacher, Musser, Absconser.
    \
        Abdere se rus, vel domum. Terent. Se retirer aux champs, ou en sa maison arriere des gens.
    \
        Ex conspectu heri sui se abdere. Plaut. Se cacher, et eviter la presence de son maistre.
    \
        Abdere se literis, et in literas. Cic. S'addonner du tout à l'estude. Se retirer du tout en quelque lieu secret pour estudier et eviter les empeschements d'estude.
    \
        Abdere aliquem in insulam aliquam. Tacit. Envoyer en exil.

    Dictionarium latinogallicum > abdo

  • 13 insideo

    insĭdĕo, ēre, sēdi, sessum [in + sedeo]    - intr. surtout avec le dat. et tr. [st2]1 [-] être assis (être installé) sur; être assis (être installé) dans; s'asseoir, se placer, se poser. [st2]2 [-] occuper (un lieu), tenir, prendre possession, s'établir dans, se fixer dans (en parl. d'un lieu). [st2]3 [-] Tac. habiter. [st2]4 [-] au fig. se graver, se fixer, être gravé, être fixé.    - equo insidere, Liv. 7, 6, 5: être à cheval.    - saltus insessus ab hoste, Liv.: lieu boisé occupé par l'ennemi.    - insidere fauces: occuper les défilés.    - insidens capulo manus, Tac. A. 2, 21: main solidement fixée sur la garde (de l'épée).    - viae insidentur, Liv. 25, 13, 2: les routes sont gardées.    - insidere ea loca quae, Tac.: habiter des lieux qui...    - insidere in memoria, Cic.: rester profondément gravé dans la mémoire.    - voir aussi insīdo pour le parfait.
    * * *
    insĭdĕo, ēre, sēdi, sessum [in + sedeo]    - intr. surtout avec le dat. et tr. [st2]1 [-] être assis (être installé) sur; être assis (être installé) dans; s'asseoir, se placer, se poser. [st2]2 [-] occuper (un lieu), tenir, prendre possession, s'établir dans, se fixer dans (en parl. d'un lieu). [st2]3 [-] Tac. habiter. [st2]4 [-] au fig. se graver, se fixer, être gravé, être fixé.    - equo insidere, Liv. 7, 6, 5: être à cheval.    - saltus insessus ab hoste, Liv.: lieu boisé occupé par l'ennemi.    - insidere fauces: occuper les défilés.    - insidens capulo manus, Tac. A. 2, 21: main solidement fixée sur la garde (de l'épée).    - viae insidentur, Liv. 25, 13, 2: les routes sont gardées.    - insidere ea loca quae, Tac.: habiter des lieux qui...    - insidere in memoria, Cic.: rester profondément gravé dans la mémoire.    - voir aussi insīdo pour le parfait.
    * * *
        Insideo, insides, pen. corr. insedi, pen. prod. insessum, insidere. Cic. Estre assis sur quelque chose et se reposer.
    \
        Insidere equo. Liu. Estre à cheval.
    \
        Insidet pedibus dolor. Plinius iunior. Est enraciné, et tient ferme.
    \
        Insidere portentis. Plin. Estre assis sur des bestes monstrueuses et de malencontre.
    \
        Insidebat in eius mente species eloquentiae. Cic. Il avoit enraciné en son esprit.
    \
        Insidere. Liu. Guetter et espier, Assieger.
    \
        Quingentis militibus arcem insedit. Liu. Se mist en garnison dedens avec cinq cents hommes.
    \
        Arcem Capitolii insedit. Tacit. Il se mist en garnison dedens.
    \
        Ioppe insidet collem praeiacente saxo. Plin. Est assise sur une montaignette.
    \
        Effugia insederant. Tacit. Ils avoyent occupé et assiegé touts les endroicts par lesquels on povoit evader et eschapper, et avoyent mis gens au guet tout au tour.
    \
        Insidere itinera. Liu. Guetter les passages et mettre gens par tout.
    \
        Insidere locum. Liu. Occuper, Tenir un lieu, et guetter.

    Dictionarium latinogallicum > insideo

  • 14 capulus

        capulus ī, m    [capio], that which is grasped, a handle, holder: aratri, O.— The hilt of a sword, C.: capulo tenus, V.: insidens capulo manus, Ta.
    * * *
    sword-hilt/handle; handle of other implements; bier, coffin; sepulcher, tomb, scacophagus; halter for catching/fastening cattle, lasso

    Latin-English dictionary > capulus

  • 15 capulator

    capulātor, ōris m. [ capulo I \]
    переливающий (цедящий) из одного сосуда в другой, разливщик Cato, Col

    Латинско-русский словарь > capulator

  • 16 concipilo

    con-cipilo, āvī, —, āre [ capio, no др., от малоупотр. capulo резать]
    1) разрывать, растерзывать (aliquem offatim Pl)
    2) грабить, расхищать ( bona alicujus Ap — v. l. к compilare)

    Латинско-русский словарь > concipilo

  • 17 concipulo

    con-cipulo, —, —, āre [ capulo II ]

    Латинско-русский словарь > concipulo

  • 18 insideo

    īn-sideo, sēdī, sessum, ēre [ sedeo ]
    1)
    а) сидеть, восседать ( alicui rei или aliquā re)
    i. equo C, L etc.сидеть на коне
    б) иметь местопребыванием, находиться ( penitus C); покоиться ( insĭdens capulo manus T)
    2) пребывать, корениться, засесть ( dolor pedibus insĭdet PJ)
    i. in mente alicujus C — быть свойственным чьему-л. образу мыслей
    3) занимать (vias L, PJ; locum T); находиться наверху (i. collem PM); населять ( ea loca T)

    Латинско-русский словарь > insideo

  • 19 abdo

    ab-do, didī, ditum, ere, weggeben, -tun; dah. auf die Seite-, aus den Augen schaffen, entfernen, dem Auge-, den Blicken-, dem Anblick entziehen, zurückziehen, entrücken, I) im allg.: hinc procul abde faces, Tibull.: pedestres copias ab eo loco abditas, Caes.: se ex conspectu eri, Plaut.: formosas tristibus agris, Tibull.: corneā corpus domo, Phaedr.: (equum) domo, im Hause behalten (verwenden), Verg.: copiae paululum ab eo loco abditae, Caes.: virgo abdita (sc. turri), eingeschlossen, Hor. – antequam se sol abderet, Cic.: argentum abditum terris, solange es noch in der E. verborgen liegt (unentdeckt ist), Hor.: partes corporis contexit atque abdidit (natura), Cic. – poet., vultus et caput undis, Ov.: caput cristatā casside, bedecken, Ov. – acetum vesicā abditum, in eine Bl. eingeschlossen, Scrib.: abd. corpus humi, beerdigen, Flor. – dah. a) eine Waffe versenken, hineinstoßen, totos sub unguine dentes, Ov.: ferrum in armo ferae, Ov.: mit Dat., lateri capulo tenus ensem, Verg. Aen. 2, 553: alto vulneri ferrum, Sen. Troad. 48. – b) abdere se in alqm locum, sich wohin zurückziehen, sich bergen, vergraben, se in montes, Verg.: bes. aus der menschl. Gesellschaft, se in intimam Macedoniam, Cic.: se rus, Ter.: se Arpinum, Cic.: u. se in bibliothecam od. in litteras, Cic.: u. se litteris, Cic.: im Part. Perf. Pass. (medial) abditus, von der menschlichen Gesellschaft entfernt, zurückgezogen lebend, in tectis silvestribus, Cic.: agro, Hor. – c) wohin entfernen, verweisen = verbannen, ea in insulam Seriphon abdita est, Tac. ann. 2, 85. – II) mit dem Nbbgr. des Verbergens = verbergen, verstecken (s. Oud. Schol. in Cic. ep. p. 260 sq.), filium, Tac.: se post maceriam, Liv.: se in scalarum tenebras, Cic.: se in proximas silvas, Caes.: se in suis tectis, Liv.: abditi in tabernaculis, Caes.: in silvis abditos latere, Caes.: in silvam Arduennam abditi, Caes.: inter sarcinas abditi, Tac.: ferrum intra vestem, Liv.: intra muros abditi, Liv.: inter cameram et tectum cubiculi abditus, Val. Max.: abditi per tentoria, Tac.: cultrum sub veste abditum habere, Liv.: Amphiaraë sub terram abdite! Cic.: ascensus abditus a conspectu, Liv.: m. bl. Abl., alqm domo, Verg.: ferrum veste, Liv.: gladium sinu, Tac.: se tugurio, Aur. Vict.: meritorio cenaculo abditi, Suet.: m. Dat., abditus carceri, Vell. 2, 91, 4 (vgl. oben no. I, a): Partiz. subst., abditi, die Verborgenen, Auct. b. Afr. 50, 4 ed. Nipp. (codd. abusi). – übtr., etwas gleichs. dem geistigen Blicke entziehen = geheim halten, verbergen, mit etwas geheim tun, illum, quem abdis, Cic.: abdenda cupiditas erat, Liv.

    lateinisch-deutsches > abdo

  • 20 applico

    ap-plico (ad-plico), āvī, ātum u. uī, itum, āre, I) an etw. anschließen, anlehnen, anfügen, anlegen, annähern, an- od. herandrängen, herantreiben, A) eig.: a) übh.: ratem (sc. rati), Liv. 21, 28, 9 (wo mit den Synon. copulare u. annectere abgewechselt wird): se ad arborem, Caes.: se ad flammam, Cic.: corpus ad molem, Curt.: se od. corpus stipiti, Curt.: se appl. od. (medial) bl. applicari trunco (arboris), Iustin. u. Curt.: sudarium ad os, vor den Mund halten, Suet.: stomacho catulos, Plin.: undas munimento arcis, heranwälzen (v. einem Flusse), Curt.: oscula feretro, küssen, Ov.: ensem capulo tenus (sc. cervici), hineinstoßen, Verg.: boves illuc, dorthin treiben, Ov.: alqm lateri alcis, Curt.: coniuges captis, zugesellen, Curt.: alci equum, vorführen, Vopisc.: u. so captivum (als Dolmetscher, um mit dem Könige zu reden), Iustin. 11, 15, 6. – als milit. t. t., corpora corporibus, sich eng aneinander anschließen, Liv.: his Phrygas, sich anschließen lassen, Curt.: scalas moenibus, Curt.: sinistrum cornu ad oppidum, Liv.: castra eidem flumini, Liv.: se suis, Liv. – u. b) im Passiv, bes. im Partiz. Pers., der örtl. Lage nach angebaut, angefügt, angelehnt, anliegend, applicitum est cubiculo hypocauston perexiguum, Plin. ep.: hoc scalare adplicitum huic sepulchro, Corp. inscr. Lat. 6, 10233, 2: Leucas colli applicata, Liv.: applicata colli colonia, Plin.: nervi applicati ossibus, Plin. – B) übtr.: 1) etwas mit etw. verbinden, zu etw. hinzufügen, voluptatem ad honestatem, Cic.: priora sequentibus, Quint.: verba verbis, Quint.: annum, Mart. – 2) se ad etc. u. alci, sich an jmd. anschließen, se ad alqm, Ter. u. Cic.: se ad alqm quasi patronum, Cic.: se ad alcis familiaritatem od. amicitiam od. societatem, Cic.: se ad maximae feminae exemplum, sich richten nach usw., Sen. – se externo, Liv.: se familiariter alcis ingenio, Sen. – u. illae se applicant, agglutinant, Plaut.: quod in itinere tam familiariter se applicaverit, Cic. – ebenso Passiv applicari alci medial, quibus applicari (sich anzuschließen) expediet, non implicari (sie nicht an sich zu ketten), Sen. ep. 105, 5. – dagegen auch appl. alqm, jmd. sich eng verbinden, Sen. ep. 21, 4. – 3) jmdm. etwas aufbürden, eidem talia crimina, Plin. ep. 10, 58 (66), 4. – 4) zu irgend einem Zweck an etw. hinbringen, a) eine Sache, d.i. bei etw. anwenden, gebrauchen, finitionem in rem, Quint.: illa demonstratio, muliebria, neque vesti neque mundo applicari potest, ICt. – b) eine Person, zu etw. gebrauchen, bei etw. verwenden, alqm huic officio, Col.: servum alci rei, ICt. – II) auf etw. hinrichten, hinwenden, übh., A) eig.: navem ad etc. ( als t. t. der Schifferspr.), hinrichten, -treiben nach usw., bes. nach einem Lande, anlegen, landen, ad alqm, nach jmd. (der auf dem Meere schwimmt) hinsteuern, Cic.: classem in Erythraeam, Liv.: naves ad Heraeum, Liv.: naves ad terram, Caes.; od. naves terrae, Liv.: navigia crepidini portus, Curt.: applicant classem (sc. insulae), Curt. – dah. absol., a) applicare, landen, α) v. Seefahrern, ad terram, Auct. b. Hisp. u. Justin.: ad Eleusin, Frontin.: ad litus Amazonum, Iustin.: quo applicaturi erant, saxis proscribi curat, Iustin. – β) v. Schiffen, quocumque litore applicuisse naves hostium audissent, Liv.: paucas hostium naves litori applicuisse, Frontin. – b) applicari, landen, α) v. Seefahrern, ad oras, Ov.: ignotis oris, Ov.: in terras, Ov.: quo applicaturi erant (Iones), Iustin. 2, 12. – β) v. Schiffen, ripae, Curt.: terrae, Curt. – c) poet. übtr., quo accedam? quo applicem? Enn. fr.: quae vis immanibus applicet oris, treibt dich usw., Verg.: Creteis regionibus applicat angues, lenkt ihren Drachenwagen nach usw., Ov. – B) übtr., auf etw. (hin)richten, hinwenden, aures modis, votis puerorum, sein Ohr leihen, Hor.: animum ad frugem, Plaut.: animum aegrotum ad deteriorem partem, Ter.: se animus applicat et adiungit ad alqd, Cic.: applicatus ad rem, Cic.: applicatus ad se diligendum, geneigt, Cic.: dah. applicare se ad alqd, sich (lernend) zu etw. wenden, sich auf etw. legen, se ad studium musicum, Ter.: se ad eloquentiam, Cic.: se ad scribendam historiam, Cic. – / Perf. applicui, bei Cic. nur pro Flacc. 82: Supinum applicitum u. Partiz. applicitus nicht bei Cic.

    lateinisch-deutsches > applico

См. также в других словарях:

  • cápulo — (Del lat. capŭlus, puño de espada). m. Molusco gasterópodo, tipo de la familia de los Capúlidos …   Diccionario de la lengua española

  • cápulo — ► sustantivo masculino ZOOLOGÍA Molusco gasterópodo de la familia de los capúlidos. (Capulus.) * * * cápulo (del lat. «capŭlus», puño de espada; Capulus hungaricus) m. *Molusco gasterópodo, de concha en forma de bonete y pie grande y ancho. * * * …   Enciclopedia Universal

  • capúlido — ► adjetivo/ sustantivo masculino ZOOLOGÍA Perteneciente a una familia de moluscos gasterópodos de concha en forma de bonete y ancha abertura, como el cápulo. * * * capúlido, a (de «cápulo») adj. y n. m. Zool. Se aplica a los *moluscos de la… …   Enciclopedia Universal

  • CAPULUS — I. CAPULUS pro arca sepulchrali. Vide supra Capularis Senex. II. CAPULUS seu clausulan ensium, Graecis μύκης, (unde Mycenae) quod fungi formam referat, Gallis pomi similitudine pomale, quod vide infra, uti hodiernis Barbaro Graecis eadem de causa …   Hofmann J. Lexicon universale

  • POMALE — a POMI similitudine, Gallis est ensis capulus; sed clausula; ita enim et Graeci modo μῆλον, modo κατακλεῖδα vocant, dicuntque κατακλείειν τὸ ζίφος de ense, cui capulus additur. Vetus Interpres Nicandri in Alexipharmacis, ad illud, μύκης ὅτι… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • CAPULARIS Senes — apud Comicos, capulo proximus, et iam iam efferendus est, Graecis συρέλλης, ἀπὸ τῆς σοροῦ, item Τυμβογέρων; σορος quoque: quemadmodum Silicernium idem Terentio, in Adelph. Actu 4. sc. 2. v. 48. a prandio silicerno, quod conficiebatur, citca… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • CLAUDERE — I. CLAUDERE spatham capulô apud Ael. Spartian. in Hadriano Caes. c. 10. ut capulô vix eburneô spatham clauderet: est eburneum capulum, vel clausulam spathae addere; quomodo Graeci dicunt κατακλείειν τὸ ξίφος, de ense, cui capulus additur. Graeci… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • MANU ad Ferrum — cognomen militare Aureliani Imperat. quôd vulgo esset exserendi gladii cupidus. Salmas. ad Vopiscum c. 7. Simile illud, Manus in capulo, apud Statium Thebaid. l. 4. v. 557. manus omnis in armis, Omnis et in capulo Ad quem locum vide Barthium… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • SPATA — gladii genus, memoratum A. Gellio l. 10. c. 25. Veruta, enses, Sicae, machaerae, Spatae, lingulae, pugiones, clunaculae etc. Isidoro Gladius est ab utraque parte acutus. Gallis in usu fuise, Diodorus Sic. testis est l. 5. Pro gladiis spathas… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Heinrich I. (Ostfrankenreich) — Bild Heinrichs I. in der anonymen Kaiserchronik für Kaiser Heinrich V., um 1112/14 Heinrich I. (* um 876; † 2. Juli 936 in der Pfalz Memleben bei Memleben an der Unstrut) aus dem Adelsgeschlecht der Liudolfinger war ab 912 Herzog von …   Deutsch Wikipedia

  • Gaël Garcia — est un chanteur français, auteur compositeur interprète d origine basco béarnaise et de racine gitane. Il est né le 16 juin 1984 à Pau. Il s est fait connaïtre du grand public en 2006 lors de sa participation à la Star Academy 6, mais… …   Wikipédia en Français

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»