-
1 caestus
caestus (not cestus), ūs, m [caedo], a gauntlet, boxing-glove for pugilists, usu. a strap of bull's hide loaded with balls of lead or iron, wound around the hands and arms: pugiles caestibus contusi: manibus inducere caestūs, V.* * *Iband supporting breasts (esp. girdle of Venus); girdle/belt/girth/strapIIboxing-glove, strip of leather weighted with lead/iron tied to boxer's hands -
2 caestus
caestus (not cestus), ūs, m. ( dat. plur. caestis, Varr. ap. Non. p. 492, 11) [caedo], a strap of bull ' s hide loaded with balls of lead or iron, wound around the hands and arms, a gauntlet, boxing-glove for pugilists (pugiles), Cic. Tusc. 2, 17, 40; Verg. A. 5, 69; 5, 379; 5, 479; Prop. 3 (4), 14, 9; Ov. F. 2, 367; Tac. A. 14, 20; Stat. Th. 6, 764; 6, 829; Val. Fl. 4, 251; Plin. 11, 37, 45, § 124; Sen. Med. 89; cf. Fest. p. 35; Dict. of Antiq. -
3 cestos
1.cestus ( caest-) or - ŏs, i, m., = kestos (lit. stitched, embroidered; hence, subst.; cf. Lidd. and Scott under kestos), a girdle, tie, belt, girth, strap, Cato, R. R. 25 Schneid. N. cr.; Varr. R. R. 1, 8, 6.—Particularly, the girdle of Venus, Mart. 6, 138; 6, 14; 14, 206 sq.; Serv. ad Verg. A. 5, 69.2. -
4 cestus
1.cestus ( caest-) or - ŏs, i, m., = kestos (lit. stitched, embroidered; hence, subst.; cf. Lidd. and Scott under kestos), a girdle, tie, belt, girth, strap, Cato, R. R. 25 Schneid. N. cr.; Varr. R. R. 1, 8, 6.—Particularly, the girdle of Venus, Mart. 6, 138; 6, 14; 14, 206 sq.; Serv. ad Verg. A. 5, 69.2. -
5 crūdus
crūdus adj. with comp. [CRV-], bloody, bleeding, trickling with blood: volnera, O.: exta, L.— With full stomach, stuffed with food, dyspeptic: qui de conviviis auferantur crudi: pilā ludere inimicum crudis, H.: (homo) crudior: bos, H.—Unripe, immature, crude, raw: poma: equa marito, H.: servitium, too new, Ta.—Fresh, vigorous: senectus, V., Ta.—Unprepared, immature, raw, crude: caestus, of raw hide, V.: rudis cortice crudo hasta, V.: pavo, undigested, Iu.: quia crudus fuerit, hoarse.—Fig., rough, unfeeling, cruel, merciless: ille precantem defodit Crudus humo, O.: ensis, V.: tyrannis, Iu.* * *cruda -um, crudior -or -us, crudissimus -a -um ADJraw; bloody/bleeding; crude, cruel, rough, merciless; fierce/savage; grievous; youthful/hardy/vigorous; fresh/green/immature; undigested; w/undigested food -
6 ē-vinciō
ē-vinciō nxī, nctus, īre, to bind up, wind around: diademate caput, Ta. — Usu. P. pass.: evincti bracchia duces, fettered: viridi olivā, garlanded, V.: Puniceo suras cothurno, V.: vittā crinīs, O.: palmae, bound with the caestus, V. -
7 exuō
exuō uī, ūtus, ere [4 AV-], to draw out, take off, pull off, put off: pharetram umero, O.: iugum, shake off, L.: caestūs, V.— To unclothe, divest, free, put forth: pellibus membra, H.: ossa lacertosque, bares, V.: ex his te laqueis: se iugo, L.: unum exuta pedem vinclis, V.: cornua exuitur, O. — To strip, despoil, deprive: copiae armis exutae, Cs.: se agro paterno, L.—Fig., to lay aside, cast off, divest oneself of, put away: humanitatem: silvestrem animum, V.: mores antiquos, L.: tristitiam, Ta.: ius fasque, Ta.: hac (pinu) hominem, i. e. turn into a pine, O.: ex animo exui non potest, esse deos: Lepidum, get rid of, Ta.* * *exuere, exui, exutus Vpull off; undress, take off; strip, deprive of; lay aside, cast off -
8 in-dūcō
in-dūcō dūxī (indūxtī for indūxīstī, T.), ductus, ere, to lead in, bring in, introduce, conduct, lead up, bring forward: metuens induceris (i. e. in domum), H.: legionis principes (sc. in urbem), L.: turmas inducit Asilas, heads, V.: hostīs in curiam: cohortem in medios hostīs, S.: principes in cornua, lead against, L.: mensorem arvis (i. e. in arva), V. —To bring forward, exhibit, represent: a me gladiatorum par inducitur: fabula quem miserum vixisse Inducit, H.—To put on, clothe: tunicam in lacertos: manibus caestūs, V.: tunicāque inducitur artūs, V.—To draw over, spread over, overlay, overspread: super lateres coria, Cs.: ubi suos Aurora induxerat ortūs, V.: pontem, Cu.: pulvis velut nube inductā, etc., L.: Inducto pallore, i. e. turning pale, O.: varias plumas, H.: terris Umbras, H.: humanam membris formam, O.: scuta pellibus, cover, Cs.: fontīs umbrā, V.: fontibus umbras, V.: (victima) inducta cornibus aurum, O. —Of words in a wax tablet, to smooth over, strike out, erase: nomina: senatūs consultum, repeal: ut induceretur locatio, be cancelled.—Fig., to bring in, introduce: thiasos Bacchi, V.: morem iudiciorum in rem p.: pecuniam in rationem, set down in the account: ager ingenti pecuniā vobis inducetur, will be charged.—In speaking, to introduce, represent, describe: Gyges inducitur a Platone: Tiresiam: consuetudinem.—To move, excite, persuade, induce, mislead, seduce: emptorem, H.: animum in spem: animum ad meretricem, T.: pretio inductus, V.: promissis aliquem: Carthaginiensīs ad bellum, N.: quem, ut mentiatur, inducere possum.—In the phrase, in animum inducere, to persuade oneself, resolve, determine, conclude: nemo alteri concedere in animum inducebat, L.: postremo Caesar in animum induxerat, laborare, had determined, S.: consules ut pronuntiarent, in animum inducere, L.—In the phrase, animum inducere, to bring one's mind, resolve, conclude, suppose, imagine: id quod animum induxerat paulisper non tenuit: animum inducere, contra ea dicere: cantare, H.: qui huic adsentari animum induxeris, T.: inducere animum, ut oblivisceretur, etc.—To entrap, ensnare, deluds: socios. -
9 inlīdō (ill-)
inlīdō (ill-) sī, sus, ere [1 in+laedo], to dash against, push against: caestūs effracto in ossa cerebro, V.: ad volnus manūs: pila vadis inlisa, V.: repagula ossibus, O.: dentem fragili (corpori), H.— To crush: serpens inlisa morietur. -
10 lībrō
lībrō āvī, ātus, āre [libra], to poise, balance, hold in equilibrium: terra librata ponderibus: in alas suum corpus, O.: Vela dubiā librantur ab aurā, are swayed, O.: imperi corpus, sway, Ta.— To swing, sway, brandish, hurl, dash, cast, launch, fling, throw: telum, V.: caestūs, V.: dextrā libratum fulmen ab aure Misit, O.: librata cum sederit glans, L.: corpus in herbā, stretch, O.* * *librare, libravi, libratus Vbalance,swing; hurl -
11 tēlum
tēlum ī, n [TEC-], a missile weapon, missile, dart, spear, shaft, javelin: arma atque tela, S.: coniectio telorum: si telum manu fugit, magis quam iecit: nubes levium telorum, L.: turbida Tempestas telorum, V.: telum ex loco superiore mittere, Cs.: omni genere missilium telorum volnerari, L.: tela Direxit arcu, H.: In medios telum torsisti Achivos, V.: volatile, O.— An offensive weapon, sword, dagger, poniard, axe: ex quibus (telis) ille maximum sicarum numerum et gladiorum extulit: securim in caput deiecit; relictoque in volnere telo, etc., L.: strictis telis, O.: clavae tela erant, Cu.: cum telo esse, i. e. to be armed: positum rubigine telum, my sheathed sword, H.: Frontis, i. e. a horn, O.: corpore tela exit, i. e. avoids the blows of the caestus, V.: arbitrium est in sua tela Iovi, i. e. the thunderbolts, O.—Fig., a weapon, shaft, dart: nec mediocre telum ad res gerendas existimare benevolentiam civium: necessitas, quae maximum telum est, L.: tela fortunae: linguae tela subire tuae, O.* * *I IIdart, spear; weapon, javelin -
12 tū
tū gen. tuī, dat. tibi or tibī, acc. and abl. tē; plur nom. and acc. vōs, gen. vestrūm or vostrūm, gen obj. vestrī or vostrī (fem. vostrarum, T.); dat. and abl. vōbis, pron pers. [with sing. cf. Gr. σύ; Germ. du; Engl. thou], thou, you: Tu si hic sis, aliter sentias, T.: tu mihi etiam legis Portiae, tu C. Gracchi, tu horum libertatis mentionem facis: Neque postulem abs te, ni ipsa res moneat, T.: vosne veli<*> an me regnare era, Fors: vestri adhortandi causā, L.: Solve metūs, et tu Troianos exue caestūs, V.: nec amores Sperne puer neque tu choreas, H.—Made emphatic by a suffix (only in the forms tute, tutimet, tibimet, tete, vosmet, and vobismet): ut tute mihi praecepisti: tibi si recta probanti placebis, tum non modo tete viceris, etc.: tutimet mirabere, T.: quod (consilium) vosmet ipsi attuleritis, L.—Colloq. in dat., to suggest the interest of the person addressed in the remark ( dativus ethicus): scin ubi nunc sit tibi Tua Bacchis? T.: ecce tibi est exortus Isocrates: en vobis, inquit, iuvenem, etc., L.—Plur., when more than one person is addressed, though with a noun in the sing: vos, vero, Attice, et praesentem me curā levatis, et, etc.: vos, Romanus exercitus, ne destiteritis impio bello! L.: Vos, o Calliope, precor aspirate canenti, i. e. you, Muses, V.—As subst. (colloq.): mea tu, my darling, T.* * *you, thee -
13 pugilatio
fighting with the caestus; boxing -
14 crudus
crūdus, a, um, adj. [root kru-, of Gr. kruos; cf. cruor, crudelis], bloody, bleeding, trickling with blood, etc.I.Prop. (so rare):II.vulnus,
Plin. Ep. 5, 16, 11:vulnera,
Ov. Tr. 3, 11, 19; id. P. 1, 3, 16.—Transf.A.Of food, raw, not cooked: quid tu curas, utrum [p. 485] crudum an coctum edim? Plaut. Aul. 3, 2, 15:B.exta,
Liv. 29, 27, 5:carnem mandere,
Suet. Ner. 37.—So also of undigested food:pavo,
Juv. 1, 143; cf.trop.: lectio non cruda sed multā iteratione mollita et velut confecta,
Quint. 10, 1, 19;and, alvus,
Cato, R. R. 125:qui crudum ructat,
i. e. when undigested food rises in the stomach, Cels. 1, 2; v. ructo.— Transf., of persons suffering from indigestion, etc., Cic. Fin. 2, 8, 23; Quint. 11, 3, 27; Hor. S. 1, 5, 49; id. Ep. 1, 6, 61:crudior,
Cic. Clu. 60, 168; cf. cruditas; so,bos,
Hor. Epod. 8, 6 Orell. ad loc.—Hence, in a pun, Mart. 3, 13, 3 sq.—In gen., of all physical or moral crudeness, immaturity, roughness, etc.1.Lit.a.Unripe, immature, crude:(β).poma ex arboribus, cruda si sunt, vix evelluntur, si matura et cocta, decidunt,
Cic. Sen. 19, 71:pruna (opp. maturissima),
Col. 12, 10, 3:muria (opp. matura),
id. 12, 6, 2 al.:palmes,
Luc. 4, 317 (viridis, Schol.);of an abscess,
not mature, Cels. 5, 28, 11:puella,
Mart. 8, 64, 11; cf. Hor. C. 3, 11, 12:funera nepotis,
premature, early, Stat. Th. 9, 391; cf. id. Achill. 1, 478:amor,
yet young, fresh, id. Th. 2, 341; cf.:crudum adhuc servitium,
Tac. A. 1, 8 fin.:adhuc studia,
Petr. 4:crudi sine viribus anni,
Sil. 12, 348:juventus,
not yet armed, id. 3, 302; Claud. Cons. Hon. 3, 42.—Opp. to age, and the weakness arising from age, fresh, vigorous:b.jam senior, sed cruda deo viridisque senectus,
Verg. A. 6, 304;imitated by Tac.: quibus cruda ac viridis senectus,
Tac. Agr. 29: cf.meus,
Sil. 5, 569.—Unprepared, immature, raw, crude:2.crudum et immotum solum,
Col. 2, 2, 25; cf. Plin. 18, 19, 49, § 179:pix,
Col. 12, 20, 6:corium,
Varr. L. L. 5, § 116 Müll.; for which, poet., taurus, Val. Fl. 4, 250;and, caestus,
made of raw hide, undressed leather, Verg. A. 5, 69:rudis cortice crudo hasta,
id. ib. 9, 743.—Of verses, unpolished, rude:junctura addita crudis (numeris),
Pers. 1, 92 (cf.:si forte aliquid decoctius audis,
id. 1, 125).—Of the voice, rough, hoarse:quia crudus fuerit,
Cic. de Or. 1, 27, 125.—Trop.a.Raw, not prepared or matured:b.ut cibos mansos ac prope liquefactos demittimus, quo facilius digerantur, ita lectio non cruda, sed multā iteratione mollita et velut confecta memoriae tradatur,
Quint. 10, 1, 19.—Rough, unfeeling, cruel, merciless ( poet.).(α).Of personal subjects:(β).dicat me Crudum virum esse,
Plaut. Truc. 2, 8, 14; id. Poen. 5, 2, 148; Ov. M. 4, 240:Getae,
id. Tr. 5, 3, 8:cena, crude Thyesta, tua,
Mart. 4, 49, 4:crudus et leti artifex,
Sen. Hippol. 1220.—More freq.,Of things as subjects:bella,
Ov. Am. 3, 8, 58:ensis,
Verg. A. 10, 682; cf. Sil. 7, 113; Stat. Th. 10, 342:tyrannis,
Juv. 8, 223: crudissimum pistrinum, most rude, uncultivated, Cassius ap. Suet. Aug. 4.— Adv. not in use. -
15 eludo
ē-lūdo, si, sum, 3, v. n. and a. *I.Neutr., to finish play, i. e. cease to sport or roll:II.ipsum autem mare sic terram appetens litoribus eludit, ut, etc.,
Cic. N. D. 2, 39, 100 (Bait. cludit):solebat Aquilius litus ita definire, qua fluctus eluderet,
id. Top. 7, 31 (al. alluderet); cf. Quint. 5, 14, 34: eludere proprie gladiatorum est cum vicerint, et eludere est finem ludo imponere, Don. ad Ter. Eun. 1, 1, 10.—Act.A.To win from one at play (very rare).—Constr. aliquem or aliquem aliquid:B.anulus, Quem parasitus hic te elusit,
Plaut. Curc. 5, 2, 31; cf.:elusi militem in alea,
id. ib. 11.— Poet., with dat.:tibi victrices... Eludet palmas una puella tuas,
will snatch away from you, Prop. 4 (5), 1, 140.—Far more freq. and class. (esp. in the transf. sense),A gladiator's t. t., to elude or parry an enemy's blow:2. a.callidus emissas eludere simius hastas,
Mart. 14, 202:caestus cito motu,
Manil. 5, 163; cf. absol.:quasi rudibus ejus eludit oratio,
Cic. Opt. Gen. 6, 17. — Poet.:vulnera,
to make in vain, Ov. M. 12, 104.—In gen.:b.aliquem,
Plaut. Am. 1, 1, 109; Ter. Ph. 5, 6, 45; Cic. Div. in Caecil. 14; id. Sest. 43 fin.; * Caes. B. C. 1, 58, 1; Liv. 22, 18; 36, 45; 44, 36; Verg. A. 11, 695; Hor. S. 1, 10, 41; id. Ep. 1, 17, 18; Tib. 2, 1, 19 et saep.; cf. absol., Cic. Pis. 33, 82:manus scrutantium,
Petr. 97, 4:bellum quiete, quietem bello,
Liv. 2, 48; cf.pugnam,
id. 27, 18:bellum metu,
Tac. A. 2, 52:fidem miraculis,
Liv. 26, 19:ultionem praevaricando,
Tac. A. 14, 41:indicia seditionis,
i. e. to invalidate, id. H. 1, 26 et saep.—In partic., with the accessory notion of mockery, to mock, jeer, banter, make sport of:et vos ab illo irridemini et ipsi illum vicissim eluditis,
Cic. Ac. 2, 39, 123:aliquem,
id. Div. in Caecil. 7 fin.; 14; Liv. 7, 13; Tac. A. 6, 46; 16, 28 et saep.; cf. absol.:eludet, ubi te victum senserit,
Ter. Eun. 1, 1, 10; Cic. Cat. 1, 1, 1; Liv. 1, 48; 2, 45; Tac. A. 2, 79 et saep.:gloriam alicujus (opp. extollere suam),
Liv. 28, 44 fin.:aliquid,
id. 1, 36; 6, 41; 9, 2 et saep. -
16 illido
illīdo ( inl-), si, sum, 3, v. a. [in-laedo], to strike or dash against or upon, to beat against, to strike, dash or beat in any direction.I.Lit. (mostly poet., not in Cic. prose; cf.:II.incutio, impingo, infligo): libravit caestus effractoque illisit in ossa cerebro,
Verg. A. 5, 480: ad vulnus manus, Cic. poët. Tusc. 3, 31, 76 fin.:(naves) vadis,
Verg. A. 1, 112:repagula ossibus,
Ov. M. 5, 121:funale fronti,
id. ib. 12, 250:dentem fragili (corpori),
Hor. S. 2, 1, 77:caput foribus,
Suet. Aug. 23:superbissimos vultus solo,
Plin. Pan. 52, 4:linum illisum crebro silici,
Plin. 19, 1, 3, § 18:fluctus se illidit in litore,
Quint. 10, 3, 30 Zumpt N. cr.: quos Rex suus illisit pelago, drove to the sea, i. e. forced to navigate the sea, Val. Fl. 7, 52:avidos illidit in aegrum Cornipedem cursus,
i. e. guides, Stat. Th. 11, 517.—Transf., to strike or dash to pieces (very rare):illisis cruribus,
Varr. R. R. 3, 7, 10:serpens compressa atque illisa morietur,
Cic. Har. Resp. 25 fin. -
17 immania
immānis ( inm-), e, adj. [i. e. in- and old Lat. mānus=bonus; kindr. with Sanscr. ma=metior, to measure; Lat. mānes, good spirits], monstrous in size, enormous, immense, huge, vast (class.).I.Lit. (usually of inanim. and abstr. things):II.corporum magnitudo,
Caes. B. G. 4, 1, 9; cf.:simulacra immani magnitudine,
id. ib. 6, 16, 4:immani corpore serpens,
Lucr. 5, 33; 3, 987:ingens immanisque praeda,
Cic. Verr. 2, 3, 46, § 110:pecunia,
id. Rosc. Com. 8, 23:pocula,
id. Phil. 2, 25, 63:immania ponti Aequora,
Lucr. 4, 410:templa caeli,
id. 5, 521:antrum,
Verg. A. 6, 11; cf.:spelunca vasto hiatu,
id. ib. 6, 237:barathrum,
id. ib. 8, 245:tegumen leonis,
id. ib. 7, 666:telum,
id. ib. 11, 552 al.:magna atque immanis,
Lucr. 4, 1163:cete,
Verg. A. 5, 822:numerus annorum,
Varr. R. R. 3, 1, 3; cf.:exercitus,
Vell. 2, 51, 1:frequentia amicorum,
id. 2, 59 fin.:geminos immani pondere caestus,
Verg. A. 5, 401:vox,
Quint. 11, 3, 32:ambitus redit immanis: numquam fuit par,
Cic. Q. Fr. 2, 15, b, 4:dissensio civitatis,
Vell. 2, 2, 1:studium loquendi,
Ov. M. 5, 678:avaritia,
Sall. J. 31, 12:vitium,
Hor. S. 2, 4, 76:soloecismus,
Gell. 15, 9, 3:impulsae praeceps inmane ruinae,
the vast crash, Juv. 10, 107.— Neutr. absol.: Immane quantum animi exarsere, Sall. H. Fragm. ap. Non. 127, 27 (2, 79 Dietsch); so,vino et lucernis Medus acinaces Immane quantum discrepat,
how exceedingly, wonderfully, Hor. C. 1, 27, 6:civilis lapsu equi prostratus immane quantum suis pavoris et hostibus alacritatis indidit,
Tac. H. 4, 34: quod matrimonium Aemiliano huic immane quanto fuit, App. Mag.;and in full: immane dictu est, quanti et quam multi ad Pompeium discesserint,
Sall. Orat. ad Caes. 1.—Trop., monstrous in character, frightful, inhuman, fierce, savage, wild (class.; syn.: ferus, immitis, barbarus, durus, saevus;1. 2. (α).opp. mansuetus, mitis): hostis in ceteris rebus nimis ferus et immanis,
Cic. Verr. 2, 2, 21, § 51; cf.:nulla gens tam fera, nemo omnium tam immanis, cujus, etc.,
id. Tusc. 1, 13, 30:ex feris et immanibus mites reddidit et mansuetos,
id. Inv. 1, 2, 2:ad humanitatem atque mansuetudinem revocavit animos hominum studiis bellandi jam immanes ac feros,
id. Rep. 2, 14:belua (with fera),
id. Ac. 2, 34, 108; id. N. D. 2, 64, 161;(with taetra),
id. Tusc. 4, 20, 45; cf.:immanis et vasta belua,
id. Rep. 2, 40:nihil ista immanius belua est,
id. ib. 3, 33:janitor aulae, Cerberus,
Hor. C. 3, 11, 15:ex hoc populo indomito, vel potius immani, etc.,
Cic. Rep. 1, 44:istius immanis atque importuna natura,
id. Verr. 2, 1, 3, § 8:immanis, intolerandus, vesanus,
Plaut. Trin. 4, 1, 7:immanis ac barbara consuetudo hominum immolandorum,
Cic. Font. 10, 21:tantum facinus, tam immane (patris occidendi),
id. Rosc. Am. 24, 68:coeptis effera Dido,
Verg. A. 4, 642:orae,
id. ib. 1, 616:Raeti,
Hor. C. 4, 14, 15:Agathyrsi,
Juv. 15, 125:Pyrrhus,
id. 14, 162.— Subst.: immānĭa, ium, n., frightful deeds or sayings:quamvis fabulosa et immania credebantur,
stories however fabulous and frightful, Tac. A. 4, 11:dira atque inmania pati,
Juv. 15, 104.— Comp.:scelere ante alios immanior omnes,
Verg. A. 1, 347.— Sup.:voluptatem immanissimus quisque acerrime sequitur,
Cic. Part. Or. 25, 90.—Hence, adv. in two forms, im-māne and immānĭter (not ante-Aug.).Form immane:(β).leo hians immane,
Verg. A. 10, 726:sonat fluctus per saxa,
id. G. 3, 239; cf.:fremant torrentes,
Claud. Cons. Mall. Theod. 237:spirans rapta securi,
Verg. A. 7, 510.—Form immaniter: leones per ea loca saevientes immaniter, Amm. 18, 7:b.perdite et immaniter vivere,
Aug. Conf. 10, 37.—Comp.:immanius efferascunt,
Amm. 18, 7. -
18 immanis
immānis ( inm-), e, adj. [i. e. in- and old Lat. mānus=bonus; kindr. with Sanscr. ma=metior, to measure; Lat. mānes, good spirits], monstrous in size, enormous, immense, huge, vast (class.).I.Lit. (usually of inanim. and abstr. things):II.corporum magnitudo,
Caes. B. G. 4, 1, 9; cf.:simulacra immani magnitudine,
id. ib. 6, 16, 4:immani corpore serpens,
Lucr. 5, 33; 3, 987:ingens immanisque praeda,
Cic. Verr. 2, 3, 46, § 110:pecunia,
id. Rosc. Com. 8, 23:pocula,
id. Phil. 2, 25, 63:immania ponti Aequora,
Lucr. 4, 410:templa caeli,
id. 5, 521:antrum,
Verg. A. 6, 11; cf.:spelunca vasto hiatu,
id. ib. 6, 237:barathrum,
id. ib. 8, 245:tegumen leonis,
id. ib. 7, 666:telum,
id. ib. 11, 552 al.:magna atque immanis,
Lucr. 4, 1163:cete,
Verg. A. 5, 822:numerus annorum,
Varr. R. R. 3, 1, 3; cf.:exercitus,
Vell. 2, 51, 1:frequentia amicorum,
id. 2, 59 fin.:geminos immani pondere caestus,
Verg. A. 5, 401:vox,
Quint. 11, 3, 32:ambitus redit immanis: numquam fuit par,
Cic. Q. Fr. 2, 15, b, 4:dissensio civitatis,
Vell. 2, 2, 1:studium loquendi,
Ov. M. 5, 678:avaritia,
Sall. J. 31, 12:vitium,
Hor. S. 2, 4, 76:soloecismus,
Gell. 15, 9, 3:impulsae praeceps inmane ruinae,
the vast crash, Juv. 10, 107.— Neutr. absol.: Immane quantum animi exarsere, Sall. H. Fragm. ap. Non. 127, 27 (2, 79 Dietsch); so,vino et lucernis Medus acinaces Immane quantum discrepat,
how exceedingly, wonderfully, Hor. C. 1, 27, 6:civilis lapsu equi prostratus immane quantum suis pavoris et hostibus alacritatis indidit,
Tac. H. 4, 34: quod matrimonium Aemiliano huic immane quanto fuit, App. Mag.;and in full: immane dictu est, quanti et quam multi ad Pompeium discesserint,
Sall. Orat. ad Caes. 1.—Trop., monstrous in character, frightful, inhuman, fierce, savage, wild (class.; syn.: ferus, immitis, barbarus, durus, saevus;1. 2. (α).opp. mansuetus, mitis): hostis in ceteris rebus nimis ferus et immanis,
Cic. Verr. 2, 2, 21, § 51; cf.:nulla gens tam fera, nemo omnium tam immanis, cujus, etc.,
id. Tusc. 1, 13, 30:ex feris et immanibus mites reddidit et mansuetos,
id. Inv. 1, 2, 2:ad humanitatem atque mansuetudinem revocavit animos hominum studiis bellandi jam immanes ac feros,
id. Rep. 2, 14:belua (with fera),
id. Ac. 2, 34, 108; id. N. D. 2, 64, 161;(with taetra),
id. Tusc. 4, 20, 45; cf.:immanis et vasta belua,
id. Rep. 2, 40:nihil ista immanius belua est,
id. ib. 3, 33:janitor aulae, Cerberus,
Hor. C. 3, 11, 15:ex hoc populo indomito, vel potius immani, etc.,
Cic. Rep. 1, 44:istius immanis atque importuna natura,
id. Verr. 2, 1, 3, § 8:immanis, intolerandus, vesanus,
Plaut. Trin. 4, 1, 7:immanis ac barbara consuetudo hominum immolandorum,
Cic. Font. 10, 21:tantum facinus, tam immane (patris occidendi),
id. Rosc. Am. 24, 68:coeptis effera Dido,
Verg. A. 4, 642:orae,
id. ib. 1, 616:Raeti,
Hor. C. 4, 14, 15:Agathyrsi,
Juv. 15, 125:Pyrrhus,
id. 14, 162.— Subst.: immānĭa, ium, n., frightful deeds or sayings:quamvis fabulosa et immania credebantur,
stories however fabulous and frightful, Tac. A. 4, 11:dira atque inmania pati,
Juv. 15, 104.— Comp.:scelere ante alios immanior omnes,
Verg. A. 1, 347.— Sup.:voluptatem immanissimus quisque acerrime sequitur,
Cic. Part. Or. 25, 90.—Hence, adv. in two forms, im-māne and immānĭter (not ante-Aug.).Form immane:(β).leo hians immane,
Verg. A. 10, 726:sonat fluctus per saxa,
id. G. 3, 239; cf.:fremant torrentes,
Claud. Cons. Mall. Theod. 237:spirans rapta securi,
Verg. A. 7, 510.—Form immaniter: leones per ea loca saevientes immaniter, Amm. 18, 7:b.perdite et immaniter vivere,
Aug. Conf. 10, 37.—Comp.:immanius efferascunt,
Amm. 18, 7. -
19 inlido
illīdo ( inl-), si, sum, 3, v. a. [in-laedo], to strike or dash against or upon, to beat against, to strike, dash or beat in any direction.I.Lit. (mostly poet., not in Cic. prose; cf.:II.incutio, impingo, infligo): libravit caestus effractoque illisit in ossa cerebro,
Verg. A. 5, 480: ad vulnus manus, Cic. poët. Tusc. 3, 31, 76 fin.:(naves) vadis,
Verg. A. 1, 112:repagula ossibus,
Ov. M. 5, 121:funale fronti,
id. ib. 12, 250:dentem fragili (corpori),
Hor. S. 2, 1, 77:caput foribus,
Suet. Aug. 23:superbissimos vultus solo,
Plin. Pan. 52, 4:linum illisum crebro silici,
Plin. 19, 1, 3, § 18:fluctus se illidit in litore,
Quint. 10, 3, 30 Zumpt N. cr.: quos Rex suus illisit pelago, drove to the sea, i. e. forced to navigate the sea, Val. Fl. 7, 52:avidos illidit in aegrum Cornipedem cursus,
i. e. guides, Stat. Th. 11, 517.—Transf., to strike or dash to pieces (very rare):illisis cruribus,
Varr. R. R. 3, 7, 10:serpens compressa atque illisa morietur,
Cic. Har. Resp. 25 fin. -
20 inmanis
immānis ( inm-), e, adj. [i. e. in- and old Lat. mānus=bonus; kindr. with Sanscr. ma=metior, to measure; Lat. mānes, good spirits], monstrous in size, enormous, immense, huge, vast (class.).I.Lit. (usually of inanim. and abstr. things):II.corporum magnitudo,
Caes. B. G. 4, 1, 9; cf.:simulacra immani magnitudine,
id. ib. 6, 16, 4:immani corpore serpens,
Lucr. 5, 33; 3, 987:ingens immanisque praeda,
Cic. Verr. 2, 3, 46, § 110:pecunia,
id. Rosc. Com. 8, 23:pocula,
id. Phil. 2, 25, 63:immania ponti Aequora,
Lucr. 4, 410:templa caeli,
id. 5, 521:antrum,
Verg. A. 6, 11; cf.:spelunca vasto hiatu,
id. ib. 6, 237:barathrum,
id. ib. 8, 245:tegumen leonis,
id. ib. 7, 666:telum,
id. ib. 11, 552 al.:magna atque immanis,
Lucr. 4, 1163:cete,
Verg. A. 5, 822:numerus annorum,
Varr. R. R. 3, 1, 3; cf.:exercitus,
Vell. 2, 51, 1:frequentia amicorum,
id. 2, 59 fin.:geminos immani pondere caestus,
Verg. A. 5, 401:vox,
Quint. 11, 3, 32:ambitus redit immanis: numquam fuit par,
Cic. Q. Fr. 2, 15, b, 4:dissensio civitatis,
Vell. 2, 2, 1:studium loquendi,
Ov. M. 5, 678:avaritia,
Sall. J. 31, 12:vitium,
Hor. S. 2, 4, 76:soloecismus,
Gell. 15, 9, 3:impulsae praeceps inmane ruinae,
the vast crash, Juv. 10, 107.— Neutr. absol.: Immane quantum animi exarsere, Sall. H. Fragm. ap. Non. 127, 27 (2, 79 Dietsch); so,vino et lucernis Medus acinaces Immane quantum discrepat,
how exceedingly, wonderfully, Hor. C. 1, 27, 6:civilis lapsu equi prostratus immane quantum suis pavoris et hostibus alacritatis indidit,
Tac. H. 4, 34: quod matrimonium Aemiliano huic immane quanto fuit, App. Mag.;and in full: immane dictu est, quanti et quam multi ad Pompeium discesserint,
Sall. Orat. ad Caes. 1.—Trop., monstrous in character, frightful, inhuman, fierce, savage, wild (class.; syn.: ferus, immitis, barbarus, durus, saevus;1. 2. (α).opp. mansuetus, mitis): hostis in ceteris rebus nimis ferus et immanis,
Cic. Verr. 2, 2, 21, § 51; cf.:nulla gens tam fera, nemo omnium tam immanis, cujus, etc.,
id. Tusc. 1, 13, 30:ex feris et immanibus mites reddidit et mansuetos,
id. Inv. 1, 2, 2:ad humanitatem atque mansuetudinem revocavit animos hominum studiis bellandi jam immanes ac feros,
id. Rep. 2, 14:belua (with fera),
id. Ac. 2, 34, 108; id. N. D. 2, 64, 161;(with taetra),
id. Tusc. 4, 20, 45; cf.:immanis et vasta belua,
id. Rep. 2, 40:nihil ista immanius belua est,
id. ib. 3, 33:janitor aulae, Cerberus,
Hor. C. 3, 11, 15:ex hoc populo indomito, vel potius immani, etc.,
Cic. Rep. 1, 44:istius immanis atque importuna natura,
id. Verr. 2, 1, 3, § 8:immanis, intolerandus, vesanus,
Plaut. Trin. 4, 1, 7:immanis ac barbara consuetudo hominum immolandorum,
Cic. Font. 10, 21:tantum facinus, tam immane (patris occidendi),
id. Rosc. Am. 24, 68:coeptis effera Dido,
Verg. A. 4, 642:orae,
id. ib. 1, 616:Raeti,
Hor. C. 4, 14, 15:Agathyrsi,
Juv. 15, 125:Pyrrhus,
id. 14, 162.— Subst.: immānĭa, ium, n., frightful deeds or sayings:quamvis fabulosa et immania credebantur,
stories however fabulous and frightful, Tac. A. 4, 11:dira atque inmania pati,
Juv. 15, 104.— Comp.:scelere ante alios immanior omnes,
Verg. A. 1, 347.— Sup.:voluptatem immanissimus quisque acerrime sequitur,
Cic. Part. Or. 25, 90.—Hence, adv. in two forms, im-māne and immānĭter (not ante-Aug.).Form immane:(β).leo hians immane,
Verg. A. 10, 726:sonat fluctus per saxa,
id. G. 3, 239; cf.:fremant torrentes,
Claud. Cons. Mall. Theod. 237:spirans rapta securi,
Verg. A. 7, 510.—Form immaniter: leones per ea loca saevientes immaniter, Amm. 18, 7:b.perdite et immaniter vivere,
Aug. Conf. 10, 37.—Comp.:immanius efferascunt,
Amm. 18, 7.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
Caestus — (lat.), der um Unterarme und Hände bis zur Mitte der Finger gewickelte lederne Schlagriemen der Faustkämpfer; Athleten legten um die Hände noch Streifen gehärteten, scharfen Leders, das mit Nägeln und bleiernen Buckeln besetzt war … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Caestus — Detalles de los caestus de la escultura Púgil en reposo. Caestus o cestus es una antiguo guante de batalla que a veces se utilizaba en el Pancracio, uno de los varios deportes que componían los Juegos olímpicos en la antigüedad. El efecto sería… … Wikipedia Español
Caestus — Hände des Faustkämpfer vom Quirinal Das Wort Caestus kommt vom lateinischen caedere schlagen . Caestus ist der Handschuh des Faustkämpfers. Über dessen Gestalt in der griechischen Antike ist man gut informiert. Ein ausgesprochen hervorragendes… … Deutsch Wikipedia
caestus — caes·tus (sĕsʹtəs) n. Variant of cestus2. * * * … Universalium
caestus — variant of cestus … Useful english dictionary
Цест — (caestus от caedere ударять) древнеримское название боевой перчатки, которою пользовались борцы для сообщения ударам большей силы. У греков соответствующее приспособление называлось ίμάς и μειλιχη; это был длинный, выкраивавшийся из мягкой сырой… … Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона
ЦЕСТ — • Caestus, крепкий, из бычьей кожи, ремень, в котором во многих местах находились железные и свинцовые шарики. Им кулачные бойцы (pugiles) наносили друг другу часто смертельные удары … Реальный словарь классических древностей
Cestus — on the Boxer of Quirinal. Caestus … Wikipedia
Цестус — Цестусы на руках статуи кулачного бойца, I век до н. э … Википедия
Faustkämpfer — Der Faustkämpfer vom Quirinal: Griechische Statue eines Faustkämpfers aus dem 1. Jahrhundert v. Chr. Der Faustkampf (Pygme, Pyx, Pyxmachia, Pygmahia) war eine Disziplin im Fünfkampf der Olympischen Spiele der Antike. Der Faustkampf wurde erstmals … Deutsch Wikipedia
boxing — boxing1 /bok sing/, n. 1. the material used to make boxes or casings. 2. a boxlike enclosure; casing. 3. an act or instance of putting into or furnishing with a box. [1510 20; BOX1 + ING1] boxing2 /bok sing/, n. the act, technique, or profession… … Universalium