Перевод: с польского на русский

с русского на польский

brzękać

  • 1 brzękać

    глаг.
    • бренчать
    * * *
    несов. звенеть, бренчать
    * * *
    несов.
    звене́ть, бренча́ть
    Syn:

    Słownik polsko-rosyjski > brzękać

  • 2 brzdąkać

    глаг.
    • бренчать
    • тренькать
    * * *
    несов. бренчать;

    \brzdąkać na fortepianie бренчать на рояле

    + brząkać, brzękać

    * * *
    несов.
    бренча́ть

    brzdąkać na fortepianie — бренча́ть на роя́ле

    Syn:
    brząkać, brzękać

    Słownik polsko-rosyjski > brzdąkać

  • 3 brzęczeć

    глаг.
    • бренчать
    • бряцать
    • гудеть
    • дребезжать
    • жужжать
    • звенеть
    • звучать
    • звякать
    • лязгать
    • мурлыкать
    • напевать
    • прогудеть
    • стучать
    * * *
    brzęcz|eć
    несов. 1. бренчать, звенеть;

    \brzęczeć kluczami звенеть ключами;

    2. жужжать;
    pszczoły \brzęczećą жужжат пчёлы
    +

    1. brzękać 2. bzyczeć

    * * *
    несов.
    1) бренча́ть, звене́ть

    brzęczeć kluczami — звене́ть ключа́ми

    2) жужжа́ть

    pszczoły brzęczą — жужжа́т пчёлы

    Syn:

    Słownik polsko-rosyjski > brzęczeć

  • 4 szczękać

    глаг.
    • болтать
    • брехать
    • лаять
    • тявкать
    * * *
    несов. 1. лаять, тявкать;
    2. разг. брехать, врать
    +

    l ujadać 2. szkalować;

    kłamać
    * * *
    несов.
    ля́згать; бряца́ть; щёлкать; стуча́ть

    szczękać zębami1) ( o zwierzęciu) ля́згать ( щёлкать) зуба́ми; 2) ( о człowieku) стуча́ть зуба́ми

    Syn:

    Słownik polsko-rosyjski > szczękać

См. также в других словарях:

  • brzękać — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}brząkać {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • brzękać — → brząkać …   Słownik języka polskiego

  • brząkać — a. brzękać ndk I, brząkaćam, brząkaćasz, brząkaćają, brząkaćaj, brząkaćał, brząkaćany brząknąć a. brzęknąć dk Va, brząkaćnę, brząkaćniesz, brząkaćnij, brząkaćnął, brząkaćnęła, brząkaćnęli, brząkaćnięty, brząkaćnąwszy 1. «wytwarzać przerywany… …   Słownik języka polskiego

  • brzękanie — n I rzecz. od brzękać …   Słownik języka polskiego

  • szczękać — ndk I, szczękaćam, szczękaćasz, szczękaćają, szczękaćaj, szczękaćał szczęknąć dk Va, szczękaćnę, szczękaćniesz, szczękaćnij, szczękaćnął, szczękaćnęła, szczękaćnęli, szczękaćnąwszy «wydawać, powodować szczęk; brzękać, pobrzękiwać» Szczękają… …   Słownik języka polskiego

  • brząkać — {{/stl 13}}{{stl 7}}|| {{/stl 7}}brzękać {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, brząkaćam, brząkaća, brząkaćają, brząkaćany {{/stl 8}}{{stl 22}}– brząknąć {{/stl 22}}{{stl 7}}|| {{/stl 7}}{{stl 22}}brzęknąć {{/stl 22}}{{stl 8}}dk IVa, brząkaćnę,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»