-
1 beweinenswert
beweinenswert a досто́йный сожале́ния -
2 beweinenswert
-
3 beweinenswert
прил.общ. достойный сожаления -
4 beweinenswert
-
5 beweinenswert
adj sažaljenja (žaljenja) vrijedan (-dna, -dno) -
6 flebilis
flēbilis, e (fleo), I) passiv = beweinenswert, kläglich, illa species, Cic.: vigiliae, Cic.: Hector, Ov. – m. Dat. (für jmd.), multis ille bonis flebilis occĭdit, nulli flebilior quam tibi, Hor. carm. 1, 24, 9 sq.: u. (neutr. pl.) subst., quicumque iubentur pati timidis ignavisque flebilia, Sen. prov. 4, 8. – m. 2. Supin., flebile dictu (als Parenthese), Sil. 9, 502. – Compar., flebilius aliquid, Sen. Troad. 794. – II) aktiv = A) Tränen verursachend, cepe, Lucil. 194. Varro sat. Men. 250: ultor, schmerzlicher, Ov. her. 13, 48. – B) weinerlich, weinend, kläglich, klagend, u. daher rührend, α) v. Lebl., vox, Cic. u. Quint.: voces, Acc. fr. u. Sen.: modi, Hor., pressi et flebiles modi, Cic.: gemitus, Cic.: questus (Plur.), Liv.: ululatus, Wehgeheul, Iustin.: elegia, Ov.: carmina flebiliora, Ov.: habebat flebile quiddam in quaestionibus, Cic.: flebile nescio quid queritur lyra, Ov. – flebile adv., Ov. u.a. – β) v. Pers., weinend, klagend, Ino, Hor.: sponsa, Hor.: pompa, Hor.: matrona, Apul.: spargebat (illa) teneros flebilis imbre sinus, Ov.
-
7 fleo
fleo, flēvī, flētum, ēre, I) intr. weinen (Ggstz. ridere, gaudere), A) eig.: quin fles? Plaut.: quid fles? Afran. fr.: ne fle! Plaut.: fl. ubertim, Sen. rhet., uberius, Cic.: fl. cum alqo (Ggstz. gaudere cum alqo), Eccl.: fl. cum gemitu, Amm.: fl. de illa et pro illa, Eccl.: fl. de filii morte, Cic.: ob nostras vias, Tibull.: ab insidiis, Prop.: ad singula, Suet.: fl. gaudio, Freudentränen weinen, vergießen, Paneg. vet.: u. so flere prae gaudio, Sulp. Sev. de vit. Mart. 13, 9: fl. effusius, Curt., effusissime, Sen.: alci, vor jmd. weinen, seine Tränen in dessen Busen ausschütten, Prop. 1, 12, 15: alqm flere cogere, zu Tränen rühren (v. Bitten), Curt.: u. so lapides flere et lamentari cogere, Cic.: flere desinere, nicht mehr weinen, ausweinen, Catull. u. Sen. rhet. – Passiv unpers., maeretur, fletur, lamentatur diebus plusculis, Apul. met. 4, 33: oratur, psallitur, fletur, Sidon. epist. 5, 14, 3. – Partiz. Perf. medial = weinend, fleta et lacrimosa, Apul. met. 7, 27 in. – B) übtr.: a) v. Pferden, hell aufwiehern, Suet. Caes. 81, 2. – b) (poet.) v. Lebl., eine Feuchtigkeit von sich geben, tränen, träufeln, uberibus flent omnia guttis, Lucr. 1, 349: u. so Prud. cath. 5, 28. – II) tr.: 1) jmd. od. etwas beweinen, weinend beklagen, illum, Plaut.: amissum fratrem, Sen. rhet.: iuvenem, Ov.: Germanicum, Tac.: simul mortuos vivosque, Curt.: alqm tacite, Sen. rhet.: alqm muliebriter, Spart.: flens meum et rei publicae casum, Cic.: neptium necem, Curt.: filii necem, Tac.: inultos dolores, Ov.: servitutem tristem, Phaedr. – m. folg. quod (daß), quod interemi, non quod amisi, fleo, Sen. Phaedr. (Hipp.) 1131. – m. folg. Acc. u. Infin., Verg. ecl. 3, 78. Hor. carm. 1, 5, 6 u. ep. 1, 17, 55. Tibull. 1, 10, 55. Prop. 1, 7, 18. Val. Flacc. 1, 633. – im Passiv, nata fleatur, Ov.: multum fleti ad superos, Verg. – minus est quod flendum meo nomine, quam quod illius gaudendum est, Quint. 6. praef. 8: dah. flendus, beweinenswert, fl. Graecia, Ov. met. 14, 474: fortuna (Ggstz. laeta), Ov. trist. 1, 1, 122: neutr. pl. subst., flenda pati, Sen. Troad. 421 (415). – 2) übtr.: a) weinend-, unter Tränen vortragen, -singen, feralia carmina, Col. poët. 10, 350. – oder klagen, cavā testudine amorem, Hor. epod. 14, 11. – b) weinend bitten, flemus, ni (= ne) nos divideret, Prop. 2, 7, 2: flere coepit, ne amicus pro se periret, Hyg. fab. 257. – c) (poet.) v. Lebl. eine Feuchtigkeit von sich geben, etw. träufeln lassen, quem (sanguinem) plaga flerat roscidis livoribus, Prud. perist. 10, 705. – / Synk. Perf. flesti, Ov. her. 5, 43 u. 45: flerunt, Verg. georg. 4, 461 u.a. Dichter: flerat, Prud. perist. 10, 705 (s. oben): flesset, Stat. silv. 2, 1, 145: flesse, Liv. 30, 44, 7. Plin. 9, 172. Ov. art. am. 2, 188 u.a. Vgl. Neue-Wagener Formenl.3 3, 480.
-
8 lacrimabilis
lacrimābilis (lacrumābilis), e (lacrimo), I) tränenwert, beweinenswert, kläglich, höchst unglücklich, tempus, Ov.: bellum, tränenerregend, Verg. u. Aur. Vict.: bellum civile, Eutr.: vix tenet lacrimas, quia nil lacrimabile videt, Ov.: lacrimabilior series, Ambros. in psalm. 118. serm. 17. § 2: quid lacrimabilius hāc stultitiā, Salv. de gub. dei 6, 15, 87. – v. Pers., felix bellis civilibus, externis lacrimabilis, Aur. Vict. epit. 42, 18: cum ipse sit lacrimabilis, Ambros. cant. cantic. 3. § 3. – neutr. lacrimabile adv., aetate hic parvā iaceo lacrimabile semper, Corp. inscr. Lat. 6, 23818. – II) Tränen erregend, jammervoll, kläglich, gemitus, Verg. Aen. 3, 39: vox (Stimme), Vulg. Dan. 6, 20. – III) tränenartig, destillatio, Arnob. 7, 27.
-
9 lacrimo
lacrimo (altlat. lacrumo), āvī, ātum, āre (lacrima), tränen, Tränen rinnen lassen, I) eig. = weinen, zuw. auch bis zu Tränen od. fast bis zu Tränen gerührt werden, ne lacrima, pater, Plaut.: lacrimo gaudio, Ter. u. Liv.: ecquis fuit quin lacrimaret? Cic.: discunt lacrimare decenter, quoque volunt plorant tempore quoque modo, Ov.: sine voluntate (unwillkürlich) lacrimare, Cels.: video hunc oculis lacrimantibus me intueri, Cic. – m. allg. Acc., num id (deshalb) lacrimat virgo? Ter.: multa super natae lacrimans Phrygiisque hymenaeis, viel ob der Tochter Geschick u. der Phrygierverehelichung weinend, Verg. (aber Nep. Alc. 6, 4 quin eius casui illacrimarit). – Partiz. lacrimandus, beweinenswert, Stat. silv. 5, 2, 93 u. Theb. 9, 100. – II) übtr., v. Pflanzen, Bäumen usw., tränen, träufeln, calamus lacrimans, Plin.: sucino lacrimat (pinei genus), Solin.: m. Acc., oculi vinum lacrimantes, Rut. Lup.: lacr. sua gaudia, Ven. Fort. – Partiz. passiv lacrimātus, v. Pers. = beweint, Ven. Fort. carm. 6, 5, 273; v. Lebl., lacrimatae cortice myrrhae, herabgeträufelte, herabgeronnene, Ov. fast. 1, 339. – Depon. Nbf. lacrimor (lacrumor), ātus sum, ārī, Hyg. fab. 126 u. astr. 2, 4. Tert. de paenit. 9. u. de carn. Chr. 9. Vulg. Tob. 7, 19 u.a. Augustin. conf. 3, 2, 2 u. serm. 311, 13. Acro Hor. ep. 1, 1, 67. Isid. orig. 11, 1, 109. Cael. Aur. de morb. acut. 1, 3, 35; 2, 10, 71. Vgl. Prisc. part. XII vers. Aen. 6, 121.
-
10 lamentabilis
lāmentābilis, e (lamentor), kläglich, I) = beweinenswert, beklagenswert, regnum, Verg. Aen. 2, 4: tributum, Ov. met. 8, 262: rei publicae casus, Amm. 30, 8, 8. – II) weinerlich, jammernd, klagend, vox, Cic. Tusc. 2, 32; mulierum comploratio, Liv. 3, 47, 6: gemitus, Sen. Agam. 660: quiritatus (Plur.), Val. Max. 9, 2, 1: questus (Plur.), Apul. met. 2, 27: carmen, Trauergedicht (επικήδειον), Stat silv. 5, 3, 1. – dah. mit Jammer-, Trauerklagen verbunden, funera, Cic. de legg. 2, 64.
-
11 beweinen
beweinen, deflere. – deplorare. complorare (stark-, heftig-, laut beweinen, compl. bes. von [468] mehreren). – jmds. Tod b., deflere, complorare alcis mortem; alcis morti illacrimari; alcis mortem cum fletu deplorare: einen Toten b., lacrimis iustoque comploratu prosequi mortuum (von dem Beweinen der Toten durch Klageweiber etc. beim Begräbnisse): sein Unglück b., deplorare de suis incommodis: nicht beweint werden bei seinem Tode, mors alcis caret lacrimis. – Beweinen, das, deploratio. – comploratio (z. B. seiner selbst u. des Vaterlandes, sui patriaeque). – beweinenswert, deflendus. flebilis. – deplorandus (sehr zu beweinen, bejammernswert). – luctuosus (trauervoll, von Ereignissen etc.). – auf b. Art, flebiliter.
-
12 herzbrechend
herzbrechend, miserabilis (bedauernswert). – flebilis (beweinenswert).
-
13 jammervoll
jammervoll, miser et flebilis (elend u. beweinenswert). – miserrimus (höchst elend, z.B. homo, vita). – luctuosus (trauervoll, z.B. dies tempus).
-
14 jämmerlich
jämmerlich, miser (elend). – miserabilis (kläglich, erbärmlich). – flebilis (beweinenswert); verb. miser et flebilis. – foedus (schmählich). – Adv.misere; miserabiliter; flebile: auch miserandum in modum; foede (z.B. perire).
-
15 kläglich
-
16 достойный сожаления
adj1) gener. bedauernswürdig, bemitleidenswürdig, bereuenswert, beweinenswert, beweinenswürdig, deplorabel, erbärmenswürdig, erbärmlich, jämmerlich, klagenswert, traurig, unglückselig, bedauernswert, bejammernswert, bejammernswürdig, beklagenswert, beklagenswürdig, bemitleidenswert, erbarmenswert2) colloq. miserabel3) pompous. erbarmungswürdig -
17 flebilis
flēbilis, e (fleo), I) passiv = beweinenswert, kläglich, illa species, Cic.: vigiliae, Cic.: Hector, Ov. – m. Dat. (für jmd.), multis ille bonis flebilis occĭdit, nulli flebilior quam tibi, Hor. carm. 1, 24, 9 sq.: u. (neutr. pl.) subst., quicumque iubentur pati timidis ignavisque flebilia, Sen. prov. 4, 8. – m. 2. Supin., flebile dictu (als Parenthese), Sil. 9, 502. – Compar., flebilius aliquid, Sen. Troad. 794. – II) aktiv = A) Tränen verursachend, cepe, Lucil. 194. Varro sat. Men. 250: ultor, schmerzlicher, Ov. her. 13, 48. – B) weinerlich, weinend, kläglich, klagend, u. daher rührend, α) v. Lebl., vox, Cic. u. Quint.: voces, Acc. fr. u. Sen.: modi, Hor., pressi et flebiles modi, Cic.: gemitus, Cic.: questus (Plur.), Liv.: ululatus, Wehgeheul, Iustin.: elegia, Ov.: carmina flebiliora, Ov.: habebat flebile quiddam in quaestionibus, Cic.: flebile nescio quid queritur lyra, Ov. – flebile adv., Ov. u.a. – β) v. Pers., weinend, klagend, Ino, Hor.: sponsa, Hor.: pompa, Hor.: matrona, Apul.: spargebat (illa) teneros flebilis imbre sinus, Ov.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > flebilis
-
18 fleo
fleo, flēvī, flētum, ēre, I) intr. weinen (Ggstz. ridere, gaudere), A) eig.: quin fles? Plaut.: quid fles? Afran. fr.: ne fle! Plaut.: fl. ubertim, Sen. rhet., uberius, Cic.: fl. cum alqo (Ggstz. gaudere cum alqo), Eccl.: fl. cum gemitu, Amm.: fl. de illa et pro illa, Eccl.: fl. de filii morte, Cic.: ob nostras vias, Tibull.: ab insidiis, Prop.: ad singula, Suet.: fl. gaudio, Freudentränen weinen, vergießen, Paneg. vet.: u. so flere prae gaudio, Sulp. Sev. de vit. Mart. 13, 9: fl. effusius, Curt., effusissime, Sen.: alci, vor jmd. weinen, seine Tränen in dessen Busen ausschütten, Prop. 1, 12, 15: alqm flere cogere, zu Tränen rühren (v. Bitten), Curt.: u. so lapides flere et lamentari cogere, Cic.: flere desinere, nicht mehr weinen, ausweinen, Catull. u. Sen. rhet. – Passiv unpers., maeretur, fletur, lamentatur diebus plusculis, Apul. met. 4, 33: oratur, psallitur, fletur, Sidon. epist. 5, 14, 3. – Partiz. Perf. medial = weinend, fleta et lacrimosa, Apul. met. 7, 27 in. – B) übtr.: a) v. Pferden, hell aufwiehern, Suet. Caes. 81, 2. – b) (poet.) v. Lebl., eine Feuchtigkeit von sich geben, tränen, träufeln, uberibus flent omnia guttis, Lucr. 1, 349: u. so Prud. cath. 5, 28. – II) tr.: 1) jmd. od. etwas beweinen, weinend beklagen, illum, Plaut.: amissum fratrem, Sen. rhet.: iuvenem, Ov.: Germanicum, Tac.: simul mortuos vivosque, Curt.: alqm tacite, Sen. rhet.: alqm muliebriter, Spart.: flens————meum et rei publicae casum, Cic.: neptium necem, Curt.: filii necem, Tac.: inultos dolores, Ov.: servitutem tristem, Phaedr. – m. folg. quod (daß), quod interemi, non quod amisi, fleo, Sen. Phaedr. (Hipp.) 1131. – m. folg. Acc. u. Infin., Verg. ecl. 3, 78. Hor. carm. 1, 5, 6 u. ep. 1, 17, 55. Tibull. 1, 10, 55. Prop. 1, 7, 18. Val. Flacc. 1, 633. – im Passiv, nata fleatur, Ov.: multum fleti ad superos, Verg. – minus est quod flendum meo nomine, quam quod illius gaudendum est, Quint. 6. praef. 8: dah. flendus, beweinenswert, fl. Graecia, Ov. met. 14, 474: fortuna (Ggstz. laeta), Ov. trist. 1, 1, 122: neutr. pl. subst., flenda pati, Sen. Troad. 421 (415). – 2) übtr.: a) weinend-, unter Tränen vortragen, -singen, feralia carmina, Col. poët. 10, 350. – oder klagen, cavā testudine amorem, Hor. epod. 14, 11. – b) weinend bitten, flemus, ni (= ne) nos divideret, Prop. 2, 7, 2: flere coepit, ne amicus pro se periret, Hyg. fab. 257. – c) (poet.) v. Lebl. eine Feuchtigkeit von sich geben, etw. träufeln lassen, quem (sanguinem) plaga flerat roscidis livoribus, Prud. perist. 10, 705. – ⇒ Synk. Perf. flesti, Ov. her. 5, 43 u. 45: flerunt, Verg. georg. 4, 461 u.a. Dichter: flerat, Prud. perist. 10, 705 (s. oben): flesset, Stat. silv. 2, 1, 145: flesse, Liv. 30, 44, 7. Plin. 9, 172. Ov. art. am. 2, 188 u.a. Vgl. Neue-Wagener Formenl.3 3, 480. -
19 lacrimabilis
lacrimābilis (lacrumābilis), e (lacrimo), I) tränenwert, beweinenswert, kläglich, höchst unglücklich, tempus, Ov.: bellum, tränenerregend, Verg. u. Aur. Vict.: bellum civile, Eutr.: vix tenet lacrimas, quia nil lacrimabile videt, Ov.: lacrimabilior series, Ambros. in psalm. 118. serm. 17. § 2: quid lacrimabilius hāc stultitiā, Salv. de gub. dei 6, 15, 87. – v. Pers., felix bellis civilibus, externis lacrimabilis, Aur. Vict. epit. 42, 18: cum ipse sit lacrimabilis, Ambros. cant. cantic. 3. § 3. – neutr. lacrimabile adv., aetate hic parvā iaceo lacrimabile semper, Corp. inscr. Lat. 6, 23818. – II) Tränen erregend, jammervoll, kläglich, gemitus, Verg. Aen. 3, 39: vox (Stimme), Vulg. Dan. 6, 20. – III) tränenartig, destillatio, Arnob. 7, 27.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > lacrimabilis
-
20 lacrimo
lacrimo (altlat. lacrumo), āvī, ātum, āre (lacrima), tränen, Tränen rinnen lassen, I) eig. = weinen, zuw. auch bis zu Tränen od. fast bis zu Tränen gerührt werden, ne lacrima, pater, Plaut.: lacrimo gaudio, Ter. u. Liv.: ecquis fuit quin lacrimaret? Cic.: discunt lacrimare decenter, quoque volunt plorant tempore quoque modo, Ov.: sine voluntate (unwillkürlich) lacrimare, Cels.: video hunc oculis lacrimantibus me intueri, Cic. – m. allg. Acc., num id (deshalb) lacrimat virgo? Ter.: multa super natae lacrimans Phrygiisque hymenaeis, viel ob der Tochter Geschick u. der Phrygierverehelichung weinend, Verg. (aber Nep. Alc. 6, 4 quin eius casui illacrimarit). – Partiz. lacrimandus, beweinenswert, Stat. silv. 5, 2, 93 u. Theb. 9, 100. – II) übtr., v. Pflanzen, Bäumen usw., tränen, träufeln, calamus lacrimans, Plin.: sucino lacrimat (pinei genus), Solin.: m. Acc., oculi vinum lacrimantes, Rut. Lup.: lacr. sua gaudia, Ven. Fort. – Partiz. passiv lacrimātus, v. Pers. = beweint, Ven. Fort. carm. 6, 5, 273; v. Lebl., lacrimatae cortice myrrhae, herabgeträufelte, herabgeronnene, Ov. fast. 1, 339. – Depon. Nbf. lacrimor (lacrumor), ātus sum, ārī, Hyg. fab. 126 u. astr. 2, 4. Tert. de paenit. 9. u. de carn. Chr. 9. Vulg. Tob. 7, 19 u.a. Augustin. conf. 3, 2, 2 u. serm. 311, 13. Acro Hor. ep. 1, 1, 67. Isid. orig. 11, 1, 109. Cael. Aur. de morb. acut. 1, 3,————35; 2, 10, 71. Vgl. Prisc. part. XII vers. Aen. 6, 121.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
beweinenswert — beweinenswert:⇨bedauernswert … Das Wörterbuch der Synonyme
wenig — klein; marginal; gering; kaum; winzig; mickerig (umgangssprachlich); dünn (umgangssprachlich); mickrig (umgangssprachlich); unbedeutend; … Universal-Lexikon
Faible — Bevorzugung; Präferenz; Neigung; Schwäche (für); Vorliebe * * * Fai|ble auch: Faib|le 〈[fɛıbl] n. 15〉 Vorliebe, Neigung, Schwäche (für etwas) ● sie hat ein Faible für britische Gitarrenmusik [frz., „Schwäche, schwache Stelle“] * * * Fai|b|le [ fɛ … Universal-Lexikon
Faible — Der Ausdruck Faible (17. Jahrhundert; aus dem Französischen) ist ein Gallizismus und bezeichnet eine Neigung oder Vorliebe, die zur Schwäche wird. Er wird meist in der Form ein Faible für etwas haben gebraucht. Es entstand ursprünglich aus dem… … Deutsch Wikipedia
Plorābel — (lat.), beweinenswert … Meyers Großes Konversations-Lexikon
bedauernswert — arm, bedauerlich, bedauernswürdig, beklagenswert, bemitleidenswert, mitleiderregend, unglücklich, unglückselig; (geh.): erbarmungswürdig. * * * bedauernswert:arm·beklagenswert·bemitleidenswert·bejammernswert·beweinenswert·unglücklich·glücklos·ungl… … Das Wörterbuch der Synonyme
Faible — Fai|ble [ fɛ:bl̩] das; s, s <aus gleichbed. fr. faible, eigtl. »Schwäche, schwache Stelle«, zu faible »schwach«, dies aus lat. flebilis »beweinenswert, kläglich« zu flere »weinen«> Vorliebe, Neigung … Das große Fremdwörterbuch
plorabel — plo|ra|bel <aus gleichbed. lat. plorabilis zu plorare »laut wehklagen, (be)weinen«> (veraltet) beweinenswert, beklagenswert … Das große Fremdwörterbuch
wenig — Adj std. (9. Jh.), mhd. wēnec, wēnic, ahd. wēnag, mndd. we(i)nich, mndl. wenich, weinich Stammwort. Wie gt. wainahs elend eine Ableitung zu weinen, also eigentlich beweinenswert, erbärmlich, elend , danach die heutige Bedeutung. Ebenso nndl.… … Etymologisches Wörterbuch der deutschen sprache
wenig — wenig: Das Adjektiv mhd. weinic, wēnec »klein, gering, schwach, beklagenswert«, ahd. wēnag »bejammernswert«, got. wainahs »geplagt, elend«, niederl. weinig »wenig« ist eine Bildung zu dem unter ↑ weinen behandelten Verb und bedeutet demnach… … Das Herkunftswörterbuch
lamentabel — la|men|ta|bel <lateinisch> (gehoben für jämmerlich, kläglich; beweinenswert); ...a|b|le Lage … Die deutsche Rechtschreibung