Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

ballista

  • 101 trabs

    trabs, trăbis (ante-class. collat. form of the nom. trăbes, Enn. ap. Cic. N. D. 3, 30, 75; id. Fat. 15, 35; id. Top. 16, 61, or Trag. v. 281 Vahl.; Cic. ap. Varr. L. L. 7, § 33 Müll., or Ann. v. 598 Vahl.), f. [trapêx].
    I.
    Lit., a beam, a timber:

    tigna trabesque,

    Lucr. 2, 192 sq.; v. tignum; Caes. B. G. 2, 29; 3, 13; 7, 23; id. B. C. 2, 9; Plin. 16, 38, 73, § 184; Gell. 1, 13, 17; Ov. M. 3, 78.—
    II.
    Transf.
    A.
    A tree:

    silva frequens trabibus,

    Ov. M. 8, 329; cf. id. ib. 14, 360:

    securi Saucia trabs ingens,

    id. ib. 10, 373; cf. Varr. ap. Non. 178, 31; Prop. 3 (4), 22, 38:

    fraxineae,

    Verg. A. 6, 181:

    lucus trabibus obscurus acernis,

    id. ib. 9, 87: Val. Fl. 5, 640. —
    B.
    Any thing made of beams or timbers.
    1.
    Very freq., a ship or vessel: abiegna trabes, Enn. ap. Cic. N. D. 3, 30, 75: trabes rostrata per altum, id. ap. Varr. L. L. 7, § 33:

    jam mare turbari trabibus... vide bis,

    Verg. A. 4, 566:

    ut trabe Cypria Myrtoum pavidus nauta secet mare,

    Hor. C. 1, 1, 13; Ov. P. 1, 3, 76:

    Thessalica,

    Sen. Agam. 120.—
    2.
    A roof:

    sub trabe citreā,

    Hor. C. 4, 1, 20; so in plur., id. ib. 2, 18, 3; 3, 2, 28. —
    3.
    A battering - ram, ballista, etc., Val. Fl. 6, 383.—
    4.
    A javelin, Stat. Th. 5, 566; 9, 124.—
    5.
    A club, cudgel, Stat. Th. 1, 621.—
    6.
    A table, Mart. 14, 91, 2.—
    7.
    A torch, Sen. Herc. Fur. 103. —
    8.
    In mal. part. = mentula, Cat. 28, 10.—
    C.
    A fiery phenomenon in the heavens, a meteor: emicant et trabes simili modo, quas dokous vocant, qualis cum Lacedaemonii classe victi imperium Graeciae amisere, Plin. 2, 26, 26, § 96:

    trabes et globi et faces et ardores,

    Sen. Q. N. 1, 1, 5; 1, 1, 15; 1, 15, 4; 7, 4, 3-5; 7, 5, 21; id. Ep. 94, 56.

    Lewis & Short latin dictionary > trabs

  • 102 turris

    turris, is (acc. turrim and turrem; abl. turri and turre; v. Neue, Formenl. I. 196 sqq.), f., = turris.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen., a tower:

    eā ballistā si pervortam turrim,

    Plaut. Bacch. 4, 4, 59: apud vetustam turrem, Att. ap. Prisc. p. 761 P.:

    Dionysius contionari ex turri altā solebat,

    Cic. Tusc. 5, 20, 59:

    in omni turre,

    Val. Fl. 1, 14:

    celsae graviore casu Decidunt turres,

    Hor. C. 2, 10, 11; cf.

    altae,

    id. Epod. 17, 70:

    Dardanae,

    id. C. 4, 6, 7:

    aënea,

    Ov. Am. 2, 19, 27.—
    B.
    In partic., a military tower, for defence of a camp or the walls of a city:

    turrim in praecipiti stantem Adgressi ferro,

    Verg. A. 2, 460; Caes. B. G. 5, 40; 6, 29; id. B. C. 3, 9; Cic. Prov. Cons. 2, 4;

    for attack in a siege,

    Caes. B. G. 3, 21; Cic. Fam. 15, 4, 10; Liv. 32, 17, 17;

    on the backs of elephants,

    id. 37, 40, 4;

    on a ship,

    id. 37, 24, 6 et saep.—
    II.
    Transf.
    A.
    For any high building, a castle, palace, citadel:

    pauperum tabernas Regumque turres,

    Hor. C. 1, 4, 14; so,

    regia,

    Ov. M. 8, 14:

    Maecenatiana,

    Suet. Ner 38:

    maris vastum prospectet turribus aequor,

    Tib. 1, 7, 19.—
    B.
    A dove-cot built in the form of a tower, Varr. R. R. 3, 3, 6; Ov. P. 1, 6, 51.—
    C.
    A kind of battlearray when the troops were arranged in a square, Cato ap. Fest. s. v. serra, p. 344 Müll.; cf. Gell. 10, 9, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > turris

  • 103 umerus

    ŭmĕrus (incorrectly spelled hŭmĕ-rus in many edd.), i, m. [cf. ômos].
    I.
    Prop., the upper bone of the arm, Cels. 8, 1. —
    II.
    Meton.
    A.
    The upper part of the arm (so only poet. for the usual lacertus):

    innixus dextro plena trahens umero,

    upperarm, arm, Prop. 1, 20, 44:

    umeros exsertus uterque,

    Stat. Th. 5, 439; 4, 235; Ov. F. 1, 409.—
    B.
    The shoulder (of a man; opp. armus of an animal, v. h. v.;

    the predom. signif. of the word): meus est ballista pugnus, cubitus catapulta est mihi, Umerus aries,

    Plaut. Capt. 4, 2, 17:

    id conexum in umero laevo,

    id. Mil. 4, 4, 44:

    sagittae pendebant ab umero,

    Cic. Verr. 2, 4, 34, § 74; cf. Hor. C. 1, 21, 12:

    umerum apertum gladio appetit,

    Caes. B. C. 2, 35:

    Chloris albo sic umero nitens,

    Hor. C. 2, 5, 18:

    sparsum odoratis umerum capillis,

    id. ib. 3, 20, 14:

    pars umeri ima tui,

    Ov. A. A. 3, 307.— Plur.:

    (virgines) quas matres student Demissis umeris esse,

    Ter. Eun. 2, 3, 23:

    scutum, gladium, galeam in onere nostri milites non plus numerant quam umeros, lacertos, manus,

    Cic. Tusc. 2, 16, 37:

    ut bracchia modo atque umeri ad sustinenda arma liberi ab aquā esse possent,

    Caes. B. G. 7, 56:

    pedites tantummodo umeris ac summo pectore exstare,

    id. B. C. 1, 62:

    cum Milo umeris sustineret bovem vivum,

    Cic. Sen. 10, 33:

    quod pupillum filium ipse paene in umeros suos extulisset,

    id. de Or. 1, 53, 228:

    densum umeris vulgus,

    Hor. C. 2, 13, 32:

    nube candentes umeros amictus Augur Apollo,

    id. ib. 1, 2, 31; so,

    candidi,

    id. ib. 1, 13, 10:

    umeris positurus arcum,

    id. ib. 3, 4, 60:

    et quae nunc umeris involitant, deciderint comae,

    id. ib. 4, 10, 3 et saep.:

    ex umeris armi fiunt,

    Ov. M. 10, 700; so id. ib. 12, 396; cf.:

    terrestrium solus homo bipes: uni juguli, umeri, ceteris armi,

    Plin. 11, 43, 98, § 243.—
    2.
    Umerus is also used of animals (as, on the other hand, armi is of men; v. armus);

    of oxen,

    Cic. N. D. 2, 63, 159.—Of cocks, Col. 8, 2, 9.—
    C.
    Of the middle part of a thing, the back, ridge (post-Aug.).
    1.
    Of trees and plants:

    certum est ab umeris arborum surculos petendos,

    Plin. 17, 14, 24, § 105; Col. 3, 10, 5; id. Arb. 3, 1.—
    2.
    Of mountain ridges:

    montium flexus crebrique vertices et conflexa cubito aut confracta in umeros juga,

    Plin. 2, 44, 44, § 115 (al. numeros):

    virides umeros,

    Stat. Th. 6, 714. —
    3.
    Of a country:

    Rhegium oppidum in umero ejus (Italiae) situm, a quo veluti cervicis incipit flexus,

    Plin. 3, 5, 6, § 43; so,

    duo haec oppida... sita sunt utrāque ex parte velut in umeris Helladis,

    id. 4, 7, 11, § 23.—
    III.
    Trop., in plur., the shoulders; as in Engl., when speaking of bearing a burden:

    tota ut comitia suis, ut dictitabat, umeris sustineret,

    Cic. Mil. 9, 25:

    rem publicam umeris sustinere,

    id. Fl. 37, 94:

    cum expertus esset, quam bene umeris tuis sederet imperium,

    Plin. Pan. 10, 6; 57, 4:

    sumite materiam vestris qui scribitis aequam Viribus, et versate diu, quid ferre recusent, Quid valeant umeri,

    Hor. A. P. 40.

    Lewis & Short latin dictionary > umerus

См. также в других словарях:

  • Ballista — Bal*lis ta, n.; pl. {Ballist[ae]}. [L. ballista, balista, fr. Gr. ba llein to throw.] An ancient military engine, in the form of a crossbow, used for hurling large missiles. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • ballista — ancient war engine, late 14c., from L. ballista, lit. a throwing machine, from Gk. ballein to throw (see BALLISTICS (Cf. ballistics)) …   Etymology dictionary

  • ballista — [bə lis′tə] n. pl. ballistae [bə lis′tē] [L < Gr * ballistēs < ballein, to throw: see BALL2] a device, resembling a large mounted crossbow, used in ancient warfare to hurl heavy stones and similar missiles …   English World dictionary

  • Ballista — The ballista (Latin, from Greek βαλλίστρα ballistra , from βάλλω ballō , to throw ), plural ballistae, was a weapon developed from earlier Greek crossbows. It relied upon different mechanics using instead of a prod two levers with torsion springs …   Wikipedia

  • Ballista — Callistus († 261), genannt Ballista (Katapult), war der Prätorianerpräfekt des römischen Kaisers Valerian (vielleicht aber auch erst unter Macrianus Minor), als dieser von den Sassaniden gefangen genommen und später getötet wurde. Leben Die… …   Deutsch Wikipedia

  • BALLISTA — I. BALLISTA machina militaris, cuius mentio, apud Aul. Gellium l. 6. c. 3. ubi de inusitatae magnitudinis serpente, ad Bagradam fluv. ab Attilio Regulo Cons. oppugnato, verba facit: Eum, inquit, magnâ totius exercitus conflictione, ballistis… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Ballista — La ballista (latín, de griego ballistes, de ballein tirar ) es una arma fuerza como una ballesta, para expulsar dardos grandes únicamente o en grupos. También se llama tirador de pestillos. Bastillae romanas disparaban piedras grandes en el lugar …   Enciclopedia Universal

  • ballista — /beuh lis teuh/, n., pl. ballistae / tee/. an ancient military engine for throwing stones or other missiles. [1590 1600; < L, prob. < Gk *ballistás, dial. var. of *ballistés, equiv. to báll(ein) to throw + istes IST] * * * Ancient missile… …   Universalium

  • ballista — noun (plural ballistae) Etymology: Latin, from Greek *ballistēs, from ballein to throw more at devil Date: 14th century an ancient military engine often in the form of a crossbow for hurling large missiles …   New Collegiate Dictionary

  • ballista — noun An ancient military engine, in the form of a crossbow, used for hurling large missiles …   Wiktionary

  • ballista — bal·lì·sta s.m. e f. CO fam., chi è solito raccontare bugie o storie inverosimili Sinonimi: bugiardo, cacciaballe, contaballe, contastorie. {{line}} {{/line}} DATA: 1942 …   Dizionario italiano

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»