Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

aspiring

  • 1 ab-solvō

        ab-solvō solvī, solūtus, ere.—Fig.,    to set free, release, discharge: a Fannio iudicio se absolvere, to avoid the suit of Fannius: donec se caede hostis absolvat, i. e. from disgrace, by killing, etc., Ta.— Esp., judicially, to acquit, declare innocent, absolve: causā cognitā possunt multi absolvi: pecuniam ob absolvendum accipere, for an acquittal: nemo absolvit, voted to acquit: honeste absolvi, to be acquitted without bribery: alqm comitiis: iudicio absolvi: alqm maiestatis, on a capital charge: te improbitatis: culpae, O.: ambitu: regni suspicione consulem, from suspicion of aspiring to the throne, L.: de praevaricatione absolutus: cedo invidiae, dummodo absolvar cinis, i. e. provided my integrity be recognized after death, Ph.: hominem Veneri absolvit, sibi condemnat, absolves him from obligation to Venus. — To pay off, satisfy, pay: hunc, T.—To complete, bring to an end: de Catilinae coniuratione paucis absolvam, S. — In gen., to complete, finish, bring to an end: tectum: opera, Cs.

    Latin-English dictionary > ab-solvō

  • 2 ad-eō

        ad-eō iī    (rarely īvī), itus, īre, to go to, come to, come up to, approach, draw near: ad eum? T.: ad istum fundum: ad arbitrum, to submit a cause to a referee: in conventum: in ius, to go to law: ad praetorem in ius: eccum video, adibo, T.: cautus adito, draw near, H.: an quoquam mihi adire licet? S.: Gades mecum, to accompany to, H.: ambos reges, S.: quā (famā) solā sidera adibam, i. e. was aspiring, V.—Supin. abl.: munimentum a planioribus aditu locis, easy of approach, L.—Esp., to approach, address, accost, apply to: aliquot me adierunt, T.: vatem, V.: deos.—To assail, attack, approach: oppida castellaque munita, S.: virum, V.—Fig., to enter on, undertake, set about, take in hand: ad causas: ad rem p., to take office.—To undergo, submit to, expose oneself to: ad extremum vitae periculum, Cs.—With acc: periculum capitis: adeundae inimicitiae pro re p.—Of an inheritance, to enter on, take possession of: hereditatem: hereditas adita.

    Latin-English dictionary > ad-eō

  • 3 sublīmis

        sublīmis e, adj. with comp.    [2 LAC-], uplifted, high, lofty, exalted, elevated: vertex, V.: montis cacumen, O.: portae, V.: Os, uplifted (opp. pronus), O.: dum sublimis versūs ructatur, gazing upwards, H.: flagellum, uplifted, H.: currus, L.: quanto sublimior Atlas sit montibus, etc., Iu.— Plur n. as subst: Antiquique memor metuit sublimia casūs, lofty flights, O.— Borne aloft, uplifted, elevated, raised: Syrum Sublimen medium adripere, T. (al. sublimem): campi armis sublimibus ardent, raised high, V.: Sublimes in equis redeunt, V.: (Venus) Paphum sublimis abit, through the sky, V.: sublimis abit, L.— On high, lofty, in a high position: iuvenem sublimem stramine ponunt, V.: Tyrio iaceat sublimis in ostro, O.— Fig., lofty, exalted, eminent, distinguished: Mens, O.: Sublimis, cupidusque et amata relinquere pernix, aspiring, H.: tuis natalibus Inveniet quisquam sublimius? Iu.—Of style, lofty, elevated, sublime: carmina, Iu.; cf. natura, H.
    * * *
    sublime, sublimior -or -us, sublimissimus -a -um ADJ
    high, lofty; eminent, exalted, elevated; raised on high; in high position

    Latin-English dictionary > sublīmis

  • 4 adfectatio

    affectātĭo (better adf-), ōnis, f. [adfecto], a striving after something (in a good or bad sense; for the most part only in post-Aug. prose).
    I.
    In gen.:

    philosophia sapientiae amor est et adfectatio,

    Sen. Ep. 89:

    magna caeli adfectatione compertum, i. e. perscrutatione,

    investigation, Plin. 2, 20, 18, § 82 (but Jan reads adsectatio):

    decoris,

    id. 11, 37, 56, § 154: Nervii circa adfectationem Germanicae originis ( in the endeavor to pass for Germans), ultro ambitiosi sunt, Tac. G. 28:

    imperii,

    aspiring to the empire, Suet. Tit. 9.—
    II.
    Esp., in rhetoric, a striving to give a certain character or quality to discourse without possessing the ability to do it, also an inordinate desire to say something striking, affectation, conceit:

    (ad malam adfectationem) pertinent, quae in oratione sunt tumida, exsilia, praedulcia, abundantia, arcessita, exsultantia,

    Quint. 8, 3, 56:

    nihil est odiosius adfectatione,

    id. 1, 6, 11; 8, 3, 27; 9, 3, 54; 10, 1, 82; Suet. Gram. 10; id. Tib. 70.

    Lewis & Short latin dictionary > adfectatio

  • 5 affectatio

    affectātĭo (better adf-), ōnis, f. [adfecto], a striving after something (in a good or bad sense; for the most part only in post-Aug. prose).
    I.
    In gen.:

    philosophia sapientiae amor est et adfectatio,

    Sen. Ep. 89:

    magna caeli adfectatione compertum, i. e. perscrutatione,

    investigation, Plin. 2, 20, 18, § 82 (but Jan reads adsectatio):

    decoris,

    id. 11, 37, 56, § 154: Nervii circa adfectationem Germanicae originis ( in the endeavor to pass for Germans), ultro ambitiosi sunt, Tac. G. 28:

    imperii,

    aspiring to the empire, Suet. Tit. 9.—
    II.
    Esp., in rhetoric, a striving to give a certain character or quality to discourse without possessing the ability to do it, also an inordinate desire to say something striking, affectation, conceit:

    (ad malam adfectationem) pertinent, quae in oratione sunt tumida, exsilia, praedulcia, abundantia, arcessita, exsultantia,

    Quint. 8, 3, 56:

    nihil est odiosius adfectatione,

    id. 1, 6, 11; 8, 3, 27; 9, 3, 54; 10, 1, 82; Suet. Gram. 10; id. Tib. 70.

    Lewis & Short latin dictionary > affectatio

  • 6 altipeta

    altĭpĕta, ae, adj. comm. [alte-peto], aspiring, high-flying:

    levitas,

    Paul. Nol. Ep. 12 med.

    Lewis & Short latin dictionary > altipeta

  • 7 ex praeparato

    prae-păro, āvi, ātum, 1, v. a., to get or make ready beforehand, to prepare, equip, make preparations for, etc. (class.; cf.: paro, apparo).
    I.
    Lit.:

    ea quae videntur instare,

    Cic. Rosc. Am. 8, 22:

    praeparaverat ante naves,

    Liv. 30, 20, 5:

    commeatum,

    id. 7, 12:

    frumentum in decem annos,

    id. 42, 12:

    locum domestici belli causā,

    Caes. B. G. 5, 9: se et suos milites ad proelia, Sall. Fragm. ap. Veg. Mil. 1, 9:

    praeparato ad talem casum perfugio,

    Liv. 24, 2, 11:

    praeparatis jam omnibus ad fugam,

    id. 33, 47, 10; 26, 19, 5; 35, 17, 1; 40, 15, 13; Quint. 2, 4, 28:

    praeparat se pugnae,

    prepares himself for the combat, Plin. 8, 20, 29, § 71:

    exercitum majori operi,

    Vell. 2, 109, 2:

    puppes,

    Luc. 3, 16:

    arva frumentis,

    Col. 2, 16:

    pecunia stipendio militum praeparata,

    Curt. 3, 13, 10:

    profectionem,

    to make preparations for one's departure, Suet. Tib. 38:

    necem fratri,

    Tac. A. 11, 8:

    res necessarias ad vitam degendam,

    to provide, Cic. Off. 1, 4, 11:

    cibos hiemi,

    Plin. 8, 37, 56, § 133:

    anchusae radix praeparat lanas pretiosis coloribus,

    prepares, id. 22, 20, 23, § 48; 24, 11, 58, § 96; 29, 6, 34, § 107:

    potum cantharidum,

    id. 29, 4, 30, § 93:

    ova,

    to prepare for eating, to cook, dress, Mart. 1, 56, 12:

    qui sibi praeparabat imperium,

    was aiming at, aspiring to, Spart. Hadr. 22.—
    II.
    Trop.: animos ad sapientiam concipiendam, Cic. Fragm. ap. Non. 12, 23; id. Tusc. 2, 5, 13:

    gratiam adversus publicum odium,

    Tac. H. 1, 72:

    excusationem,

    Petr. 139:

    aditum nefariae spei,

    Curt. 5, 9, 5; 4, 9, 13.—Hence, praepărātus, a, um, P. a., prepared, provided with any thing (class.):

    praeparatos quodam cultu atque victu proficisci ad dormiendum,

    Cic. Div. 2, 58, 119:

    praeparato animo se tradere quieti,

    id. ib. 1, 53, 121:

    bene praeparatum Pectus,

    Hor. C. 2, 10, 14:

    praeparatis auribus,

    Cic. Or 28, 99.— Hence, adv.: praepărātō or ex prae-părātō, with preparation:

    quam nihil praeparato, nihil festinato fecisse videtur Milo!

    Quint. 4, 2, 1:

    ex ante praeparato,

    Liv. 10, 41:

    non enim ex praeparato locutus est, sed subito deprehensus,

    Sen. Ep. 11, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > ex praeparato

  • 8 Manlianum

    1.
    So esp. M. Manlius Capitolinus, who saved the Capitol in the Gallic war, but afterwards, suspected of aspiring to royal power, was thrown from the Tarpeian Rock, Liv. 5, 47, 4 sq.; 6, 11 sq.; Cic. Rep. 2, 27, 49; id. Phil. 1, 13, 32; 2, 44, 113 et saep.—
    2.
    L. Manlius Torquatus, a dictator, and his son, T. Manlius Torquatus, a consul, each of whom, for his severity, was surnamed Imperiosus, Liv. 7, 3 sq.; 8, 7, 1; Cic. Off. 3, 31, 112; cf. id. Fin. 2, 19, 60 et saep.—Hence,
    A.
    Man-lĭus, a, um, adj., of or belonging to a Manlius, Manlian:

    gens,

    Cic. Phil. 1, 13, 32; Liv. 6, 20, 15.—
    B.
    Manlĭānus, a, um, adj., of or belonging to a Manlius, Manlian:

    supplicium,

    Liv. 6, 20.— Transf. (from L. Manlius Torquatus, v. supra), severe:

    vide, ne ista sint manliana vestra, aut majora etiam, si imperes quod facere non possim (preceded by ut nimis imperiosi philosophi sit),

    Cic. Fin. 2, 32, 105; cf. Liv. 8, 7 fin.Subst.: Manlĭānum, i, n., a villa belonging to Q. Cicero, Cic. Q. Fr. 3, 1, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > Manlianum

  • 9 Manlianus

    1.
    So esp. M. Manlius Capitolinus, who saved the Capitol in the Gallic war, but afterwards, suspected of aspiring to royal power, was thrown from the Tarpeian Rock, Liv. 5, 47, 4 sq.; 6, 11 sq.; Cic. Rep. 2, 27, 49; id. Phil. 1, 13, 32; 2, 44, 113 et saep.—
    2.
    L. Manlius Torquatus, a dictator, and his son, T. Manlius Torquatus, a consul, each of whom, for his severity, was surnamed Imperiosus, Liv. 7, 3 sq.; 8, 7, 1; Cic. Off. 3, 31, 112; cf. id. Fin. 2, 19, 60 et saep.—Hence,
    A.
    Man-lĭus, a, um, adj., of or belonging to a Manlius, Manlian:

    gens,

    Cic. Phil. 1, 13, 32; Liv. 6, 20, 15.—
    B.
    Manlĭānus, a, um, adj., of or belonging to a Manlius, Manlian:

    supplicium,

    Liv. 6, 20.— Transf. (from L. Manlius Torquatus, v. supra), severe:

    vide, ne ista sint manliana vestra, aut majora etiam, si imperes quod facere non possim (preceded by ut nimis imperiosi philosophi sit),

    Cic. Fin. 2, 32, 105; cf. Liv. 8, 7 fin.Subst.: Manlĭānum, i, n., a villa belonging to Q. Cicero, Cic. Q. Fr. 3, 1, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > Manlianus

  • 10 Manlius

    1.
    So esp. M. Manlius Capitolinus, who saved the Capitol in the Gallic war, but afterwards, suspected of aspiring to royal power, was thrown from the Tarpeian Rock, Liv. 5, 47, 4 sq.; 6, 11 sq.; Cic. Rep. 2, 27, 49; id. Phil. 1, 13, 32; 2, 44, 113 et saep.—
    2.
    L. Manlius Torquatus, a dictator, and his son, T. Manlius Torquatus, a consul, each of whom, for his severity, was surnamed Imperiosus, Liv. 7, 3 sq.; 8, 7, 1; Cic. Off. 3, 31, 112; cf. id. Fin. 2, 19, 60 et saep.—Hence,
    A.
    Man-lĭus, a, um, adj., of or belonging to a Manlius, Manlian:

    gens,

    Cic. Phil. 1, 13, 32; Liv. 6, 20, 15.—
    B.
    Manlĭānus, a, um, adj., of or belonging to a Manlius, Manlian:

    supplicium,

    Liv. 6, 20.— Transf. (from L. Manlius Torquatus, v. supra), severe:

    vide, ne ista sint manliana vestra, aut majora etiam, si imperes quod facere non possim (preceded by ut nimis imperiosi philosophi sit),

    Cic. Fin. 2, 32, 105; cf. Liv. 8, 7 fin.Subst.: Manlĭānum, i, n., a villa belonging to Q. Cicero, Cic. Q. Fr. 3, 1, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > Manlius

  • 11 praeparo

    prae-păro, āvi, ātum, 1, v. a., to get or make ready beforehand, to prepare, equip, make preparations for, etc. (class.; cf.: paro, apparo).
    I.
    Lit.:

    ea quae videntur instare,

    Cic. Rosc. Am. 8, 22:

    praeparaverat ante naves,

    Liv. 30, 20, 5:

    commeatum,

    id. 7, 12:

    frumentum in decem annos,

    id. 42, 12:

    locum domestici belli causā,

    Caes. B. G. 5, 9: se et suos milites ad proelia, Sall. Fragm. ap. Veg. Mil. 1, 9:

    praeparato ad talem casum perfugio,

    Liv. 24, 2, 11:

    praeparatis jam omnibus ad fugam,

    id. 33, 47, 10; 26, 19, 5; 35, 17, 1; 40, 15, 13; Quint. 2, 4, 28:

    praeparat se pugnae,

    prepares himself for the combat, Plin. 8, 20, 29, § 71:

    exercitum majori operi,

    Vell. 2, 109, 2:

    puppes,

    Luc. 3, 16:

    arva frumentis,

    Col. 2, 16:

    pecunia stipendio militum praeparata,

    Curt. 3, 13, 10:

    profectionem,

    to make preparations for one's departure, Suet. Tib. 38:

    necem fratri,

    Tac. A. 11, 8:

    res necessarias ad vitam degendam,

    to provide, Cic. Off. 1, 4, 11:

    cibos hiemi,

    Plin. 8, 37, 56, § 133:

    anchusae radix praeparat lanas pretiosis coloribus,

    prepares, id. 22, 20, 23, § 48; 24, 11, 58, § 96; 29, 6, 34, § 107:

    potum cantharidum,

    id. 29, 4, 30, § 93:

    ova,

    to prepare for eating, to cook, dress, Mart. 1, 56, 12:

    qui sibi praeparabat imperium,

    was aiming at, aspiring to, Spart. Hadr. 22.—
    II.
    Trop.: animos ad sapientiam concipiendam, Cic. Fragm. ap. Non. 12, 23; id. Tusc. 2, 5, 13:

    gratiam adversus publicum odium,

    Tac. H. 1, 72:

    excusationem,

    Petr. 139:

    aditum nefariae spei,

    Curt. 5, 9, 5; 4, 9, 13.—Hence, praepărātus, a, um, P. a., prepared, provided with any thing (class.):

    praeparatos quodam cultu atque victu proficisci ad dormiendum,

    Cic. Div. 2, 58, 119:

    praeparato animo se tradere quieti,

    id. ib. 1, 53, 121:

    bene praeparatum Pectus,

    Hor. C. 2, 10, 14:

    praeparatis auribus,

    Cic. Or 28, 99.— Hence, adv.: praepărātō or ex prae-părātō, with preparation:

    quam nihil praeparato, nihil festinato fecisse videtur Milo!

    Quint. 4, 2, 1:

    ex ante praeparato,

    Liv. 10, 41:

    non enim ex praeparato locutus est, sed subito deprehensus,

    Sen. Ep. 11, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > praeparo

  • 12 sublimis

    sublīmis, e (collat. form sublīmus, a, um: ex sublimo vertice, Cic. poët. Tusc. 2, 7, 19; Enn. ap. Non. 169; Att. and Sall. ib. 489, 8 sq.; Lucr. 1, 340), adj. [etym. dub.; perh. sub-limen, up to the lintel; cf. sublimen] (sublimem est in altitudinem elatum, Fest. p. 306 Müll.), uplifted, high, lofty, exalted, elevated (mostly poet. and in postAug. prose; not in Cic. or Cæs.; syn.: editus, arduus, celsus, altus).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen., high, lofty:

    hic vertex nobis semper sublimis,

    Verg. G. 1, 242; cf. Hor. C. 1, 1, 36:

    montis cacumen,

    Ov. M. 1, 666:

    tectum,

    id. ib. 14, 752:

    columna,

    id. ib. 2, 1:

    atrium,

    Hor. C. 3, 1, 46:

    arcus (Iridis),

    Plin. 2, 59, 60, § 151:

    portae,

    Verg. A. 12, 133:

    nemus,

    Luc. 3, 86 et saep.: os, directed upwards (opp. to pronus), Ov. M. 1, 85; cf. id. ib. 15, 673; Hor. A. P. 457:

    flagellum,

    uplifted, id. C. 3, 26, 11:

    armenta,

    Col. 3, 8:

    currus,

    Liv. 28, 9.— Comp.:

    quanto sublimior Atlas Omnibus in Libyā sit montibus,

    Juv. 11, 24.— Sup.:

    triumphans in illo sublimissimo curru,

    Tert. Apol. 33.—
    B.
    Esp., borne aloft, uplifted, elevated, raised:

    rapite sublimem foras,

    Plaut. Mil. 5, 1:

    sublimem aliquem rapere (arripere, auferre, ferre),

    id. As. 5, 2, 18; id. Men. 5, 7, 3; 5, 7, 6; 5, 7, 13; 5, 8, 3; Ter. And. 5, 2, 20; id. Ad. 3, 2, 18; Verg. A. 5, 255; 11, 722 (in all these passages others read sublimen, q. v.); Ov. M 4, 363 al.:

    campi armis sublimibus ardent,

    borne aloft, lofty, Verg. A. 11, 602: sublimes in [p. 1779] equis redeunt, id. ib. 7, 285:

    apparet liquido sublimis in aëre Nisus,

    id. G. 1, 404; cf.:

    ipsa (Venus) Paphum sublimis abit,

    on high through the air, id. A. 1, 415:

    sublimis abit,

    Liv. 1, 16; 1, 34:

    vehitur,

    Ov. M. 5, 648 al. —
    C.
    On high, lofty, in a high position:

    tenuem texens sublimis aranea telum,

    Cat. 68, 49:

    juvenem sublimem stramine ponunt,

    Verg. A. 11, 67:

    sedens solio sublimis avito,

    Ov. M. 6, 650:

    Tyrio jaceat sublimis in ostro,

    id. H. 12, 179.—
    D.
    Subst.: sublīme, is, n., height; sometimes to be rendered the air:

    piro per lusum in sublime jactato,

    Suet. Claud. 27; so, in sublime, Auct. B. Afr. 84, 1; Plin. 10, 38, 54, § 112; 31, 6, 31, § 57:

    per sublime volantes grues,

    id. 18, 35, 87, § 362:

    in sublimi posita facies Dianae,

    id. 36, 5, 4, § 13:

    ex sublimi devoluti,

    id. 27, 12, 105, § 129.— Plur.:

    antiquique memor metuit sublimia casus,

    Ov. M. 8, 259:

    per maria ac terras sublimaque caeli,

    Lucr. 1, 340.—
    II.
    Trop., lofty, exalted, eminent, distinguished.
    A.
    In gen.:

    antiqui reges ac sublimes viri,

    Varr. R. R. 2, 4, 9; cf. Luc. 10, 378:

    mens,

    Ov. P. 3, 3, 103:

    pectora,

    id. F. 1, 301:

    nomen,

    id. Tr. 4, 10, 121:

    sublimis, cupidusque et amata relinquere pernix,

    aspiring, Hor. A. P. 165; cf.:

    nil parvum sapias et adhuc sublimia cures,

    id. Ep. 1, 12, 15.— Comp.:

    quā claritate nihil in rebus humanis sublimius duco,

    Plin. 22, 5, 5, § 10; Juv. 8, 232.— Sup.:

    sancimus supponi duos sublimissimos judices,

    Cod. Just. 7, 62, 39.—
    B.
    In partic., of language, lofty, elevated, sublime (freq. in Quint.):

    sublimia carmina,

    Juv. 7, 28:

    verbum,

    Quint. 8, 3, 18:

    clara et sublimia verba,

    id. ib.:

    oratio,

    id. 8, 3, 74:

    genus dicendi,

    id. 11, 1, 3:

    actio (opp. causae summissae),

    id. 11, 3, 153:

    si quis sublimia humilibus misceat,

    id. 8, 3, 60 et saep.— Transf., of orators, poets, etc.:

    natura sublimis et acer,

    Hor. Ep. 2, 1, 165:

    sublimis et gravis et grandiloquus (Aeschylus),

    Quint. 10, 1, 66:

    Trachalus plerumque sublimis,

    id. 10, 1, 119.— Comp.:

    sublimior gravitas Sophoclis,

    Quint. 10, 1, 68:

    sublimius aliquid,

    id. 8, 3, 14:

    jam sublimius illud pro Archiā, Saxa atque solitudines voci respondent,

    id. 8, 3, 75.—Hence, advv.
    1.
    Lit., aloft, loftily, on high.
    (α).
    Form sub-līmĭter (rare):

    stare,

    upright, Cato, R. R. 70, 2; so id. ib. 71:

    volitare,

    Col. 8, 11, 1:

    munitur locus,

    id. 8, 15, 1.—
    (β).
    Form sub-līme (class.):

    Theodori nihil interest, humine an sublime putescat,

    Cic. Tusc. 1, 43, 102; cf.:

    scuta, quae fuerant sublime fixa, sunt humi inventa,

    id. Div. 2, 31, 67:

    volare,

    Lucr. 2, 206; 6, 97:

    ferri,

    Cic. Tusc. 1, 17, 40; id. N. D. 2, 39, 101; 2, 56, 141 Orell. N. cr.:

    elati,

    Liv. 21, 30:

    expulsa,

    Verg. G. 1, 320 et saep.—
    b.
    Comp.:

    sublimius altum Attollit caput,

    Ov. Hal. 69.—
    2.
    Trop., of speech, in a lofty manner, loftily (very rare):

    alia sublimius, alia gravius esse dicenda,

    Quint. 9, 4, 130.

    Lewis & Short latin dictionary > sublimis

  • 13 volito

    vŏlĭto, āvi, ātum, 1, v. freq. n. [2. volo], to fly to and fro, to fly or flit about, to flutter (class.).
    I.
    Lit.:

    aves volitare,

    Cic. de Or. 2, 6, 23:

    (volucris) propter humum volitat,

    Ov. M. 8, 258:

    volitant alii (scarabaei) magno cum murmure,

    Plin. 11, 28, 34, § 98. —
    B.
    Transf., to fly, hasten, or hover about; to flutter, float about:

    volitans totā acie,

    Liv. 4, 19, 2:

    mediis in millibus ductores,

    Verg. A. 12, 126:

    volitabit et vagabitur in foro,

    Auct. Her. 4, 39, 51; cf.:

    totā Asiā vagatur, volitat ut rex,

    Cic. Phil. 11, 2, 6:

    volitare in foro,

    id. de Or. 1, 38, 173:

    volitat ante oculos istorum Jubae regis filius,

    id. Agr. 2, 22, 59:

    pacatum volitant per mare navitae,

    Hor. C. 4, 5, 19:

    tribuni praefectique cum terrore et armatorum catervis volitabant,

    Tac. H. 2, 88 fin.; cf. Cic. Sest. 1, 1. —Of things concr. and abstr.:

    quae (rerum simulacra) quasi membranae summo de corpore rerum Dereptae volitant ultro citroque per auras,

    Lucr. 4, 32; cf. id. 4, 62:

    solidissima materiaï Corpora perpetuo volitare,

    hover, float about, id. 1, 952;

    so of atoms,

    id. 2, 380; 3, 33; Cic. N. D. 1, 20, 54:

    stellae,

    id. Arat. 180:

    atra favilla in nimbo,

    Verg. A. 5, 666:

    umbrae inter vivos,

    Lucr. 4, 38:

    circum litora,

    Verg. A. 6, 329:

    et tenues animae volitare silentum,

    Ov. M. 14, 411:

    voces per auras,

    Lucr. 4, 221.—
    II.
    Trop., to fly, fly or flutter about, fly to and fro, etc.: nemo me lacrimis decoret nec funera fletu Faxit. Cur? Volito vivu' per ora virūm, Enn. ap. Cic. Tusc. 1, 15, 34; cf. id. Sen. 20, 73 (Epigr. v. 4, p. 162 Vahl.):

    speremus nostrum nomen volitare et vagari latissime,

    Cic. Rep. 1, 17, 26:

    si nostri animi... gestiant ac volitare cupiant vacui curā ac labore,

    to wander about, id. de Or. 2, 6, 23:

    valebis apud hominem volitantem gloriae cupiditate, vir moderatus et constans,

    soaring, aspiring, id. Pis. 25, 59; cf.:

    cupis volitare per auras,

    Mart. 1, 4, 11: nec volitabo in hoc insolentius, fly into a passion, Cic. Fl. 16, 38:

    (Clodius) volitat, furit,

    id. Att. 2, 22, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > volito

См. также в других словарях:

  • Aspiring — As*pir ing, a. That aspires; as, an Aspiring mind. {As*pir ing*ly}, adv. {As*pir ing*ness}, n. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • aspiring — UK US /əˈspaɪərɪŋ/ adjective [before noun] ► hoping and trying to be successful at a particular job or activity: »aspiring entrepreneurs/executives/homeowners …   Financial and business terms

  • aspiring — [ə spīr′iŋ] adj. striving for or desirous of reaching some (usually lofty) goal SYN. AMBITIOUS aspiringly adv. * * * …   Universalium

  • aspiring — index eager, solicitous Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • aspiring — [adj] hopeful ambitious, aspirant, eager, eager beaver*, endeavoring, enthusiastic, impassioned, longing, on the make*, striving, wishful, would be, zealous; concept 403 …   New thesaurus

  • aspiring — [ə spīr′iŋ] adj. striving for or desirous of reaching some (usually lofty) goal SYN. AMBITIOUS aspiringly adv …   English World dictionary

  • Aspiring — Aspire As*pire , v. i. [imp. & p. p. {Aspired}; p. pr. & vb. n. {Aspiring}.] [F. aspirer, L. aspirare. See {Aspirate}, v. t.] 1. To desire with eagerness; to seek to attain something high or great; to pant; to long; followed by to or after, and… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • aspiring — as|pir|ing [əˈspaıərıŋ US əˈspaır ] adj [only before noun] hoping to be successful in a particular job, activity, or way of life ▪ aspiring young writers ▪ the aspiring middle classes …   Dictionary of contemporary English

  • aspiring — [[t]əspa͟ɪ͟ərɪŋ[/t]] ADJ: ADJ n If you use aspiring to describe someone who is starting a particular career, you mean that they are trying to become successful in it. → See also aspire Many aspiring young artists are advised to learn by copying… …   English dictionary

  • aspiring — adj. Aspiring is used with these nouns: ↑actor, actress, ↑artist, ↑musician, ↑novelist, ↑poet, ↑singer, ↑writer …   Collocations dictionary

  • aspiring — Synonyms and related words: Olympian, aerial, airy, altitudinous, ambitious, ascending, assured, careerist, careeristic, colossal, confident, dominating, elevated, eminent, ethereal, exalted, expectant, fond, full of hope, haughty, high, high… …   Moby Thesaurus

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»