-
1 anta
antaanta ['anta]sostantivo Feminin1 (pilastro) Ante Feminin2 (sportello) Flügel Maskulin, Tür Feminin3 (battente di finestra) (Fenster)laden MaskulinDizionario italiano-tedesco > anta
2 anta
anta 1. ARCH Eckpfeiler m, Antenpfeiler m; 2. ARCH Anta f (vorspringende Seitenwand des antiken Tempels)English-German dictionary of Architecture and Construction > anta
3 anta
4 anta
jag har blivit antagen ich bin zugelassen5 anta
† für antaka.6 antagonismo
antaɡ̱o'nizmom1) ( oposición) Antagonismus m, Gegenwirken n2) ( hostilidad) Streit m, Gegnerschaft fsustantivo masculinoantagonismoantagonismo [aDC489F9Dn̩DC489F9Dtaγo'nismo]7 antagonista
antaɡ̱o'nista 1. m/fGegenspieler(in) m/f, Gegner(in) m/f, Widersacher(in) m/f2. m1) ANAT Antagonist m2) ( droga que actúa contra otra) MED Gegenmittel nsustantivo masculino y femeninoantagonistaantagonista [aDC489F9Dn̩DC489F9Dtaγo'nista]Gegner(in) masculino (femenino)8 antagónico
anta'ɡ̱onikoadj( femenino antagónica) adjetivoantagónicoantagónico , -a [aDC489F9Dn̩DC489F9Dta'γoniko, -a]num1num (opuesto) gegensätzlichnum2num (rival) gegnerisch9 danta
10 llanta
11 антарктический
antárktisch12 Acamas
Acamās, antis, Akk. anta, m. (Ἀκάμας), I) Sohn des Theseus u. der Phädra, Verg. Aen. 2, 262. – II) ein Vorgebirge auf Cypern, die Nordwestspitze der Insel, j. Hagios Epiphanios od. S. Pitano, Plin. 5, 129 (wo griech. Akk. -anta).
13 antae
14 Acamas
Acamās, antis, Akk. anta, m. (Ἀκάμας), I) Sohn des Theseus u. der Phädra, Verg. Aen. 2, 262. – II) ein Vorgebirge auf Cypern, die Nordwestspitze der Insel, j. Hagios Epiphanios od. S. Pitano, Plin. 5, 129 (wo griech. Akk. -anta).15 adamas
adamās (auch adamāns, Solin. 52, 57), antis, Akk. antem od. anta, m. (ἀδάμας), eig. der Unbezwingbare; dah. I) das härteste Eisen, der Stahl, bei Dichtern für hartes Metall, festes Erz übh., solido adamante columnae, Verg.: nexae adamante catenae, Ov.: adamante texto vincire, Sen. poët.: adamas licet alliget illud, eherne Bande, Ov. – Dah. bei Dichtern als Sinnbild »eines harten, unempfindlichen, unbeugsamen Sinnes«, duritiā ferrum ut superes aut adamanta, Ov.: in pectore ferrum aut adamanta gerit, Ov.: lacrimis, voce suā adamanta movere, Kieselsteine od. ein Herz von Stein bewegen (rühren), Ov. u. Mart. – II) der Diamant, Plin. u.a.
16 Agrigentum
Agrigentum, ī, n. (bei den Griechen Ἀκράγας, dah. auch lat. Acragās, antis, Akk. anta, m., s. Mela 2, 7, 16 (2. § 118). Plin. 3, 89. Verg. Aen. 3, 703 [wo Ribb. mit cod. Med. Agragans]. Ov. fast. 4, 475), eine griech. Pflanzstadt an der Südküste von Sizilien, auf einer hohen u. breiten Terasse (dah. arduus Acragas) zwischen den Flüssen Hypsas (j. Fiume Drajo) u. Acragas (j. Fiume di S. Biago), reich durch Handel u. Getreide, Öl u. Wein usw., berühmt durch Pferdezucht (s. Verg. Aen. 3, 704), 405 v. Chr. durch die Karthager zerstört, seit 210 im bleibenden Besitz der Römer, Cic. Verr. 2, 63. Liv. 24, 35, 6 u.ö. – Dav. Agrigentīnus, a, um, agrigentinisch, sal, Plin.: taurus (s. Perillus), Amm.: Plur. subst., Agrigentīnī, ōrum, m., die Einw. von A., die »Agrigentiner«, Cic. – u. (v. Acragas) Acragantīnus (Agragantīnus), a, um (Ἀκραγαντινος vgl. Lachm. Lucr. 1, 718), akragantinisch, aus Akragas, fons, Plin.: Empedocles, Lucr.: portae Agragantinae (al. Acragianae), nach Agrigentum führende, Cic. Tusc. 5, 65: subst., Acragantīnī, ōrum, m., die »Agragantiner«, Plin.
17 androdamas
androdamās, antis, Akk. antem u. anta, m. (ἀνδροδάμας, Männer bändigend), I) ein Stein aus der Gattung der Blutsteine, Plin. 36, 146. – II) ein viereckiger Edelstein von Silberglanz, nach Brückmann ein würfeliger, silberfarbiger Markasit, Plin. 37, 144.
18 Atlas
Atlās (handschr. u. Not. Tir. 114 auch Athlās, Atlāns, Athlāns), antis, Akk. antem u. anta, Vok. Atlā, m. (Ἄτλας), I) der Atlas, ein hohes Gebirge in Mauritanien, im Nordwesten Libyens, auf dem dem Mythus zufolge der Himmel ruhte, Vitr. 6, 7 (10), 6. Ov. met. 2, 296. Verg. Aen. 4, 246. Hyg. fab. 150. – II) König von Mauritanien, Sohn des Japetus u. der Klymene, Freund der Astronomie, Ov. met. 4, 628 sqq. Cic. Tusc. 5, 8, von Perseus, weil er ihm gastliche Aufnahme verweigerte, vermittelst des Medusenhauptes in den Berg Atlas verwandelt, Ov. met. 4, 657 sqq. Er zeugte mit der Plejone die sieben Plejaden, mit der Äthra die sieben (nach Hygin fünf) Hyaden. – Appellat. für einen langgewachsenen Menschen, Iuven. 8, 32 (ironisch Name eines Zwerges). – Dav. abgel.: 1) Atlantēus, a, um, zum Atlas gehörend, a) zum Gebirge, als Bezeichnung für westafrikanisch, libysch, finis, Hor.: Oceanus, der Atlantische Ozean, Claud. – b) zum Könige, Pleiades, Ov. fast. 3, 105. – 2) Atlantiacus, a, um, zum Gebirge Atlas gehörend = westafrikanisch, libysch, litus, Sil.: Olympus, der vom Atlas getragene Himmel, Calp. – 3) Atlantiadēs, ae, m., der Atlantiade (= männlicher Nachkomme des Atlas), d.i. a) Merkur, des Atlas Enkel von der Maja, Ov. met. 1, 682 u.a.: Akk. -dem, Mart. Cap. 9. § 889. – b) Hermaphrodit, Urenkel des Atlas von Merkur, Ov. met. 4, 368. – 4) Atlantias, adis, f. (Ἀτλαντιάς), die Atlantiade (= weiblicher Nachkomme des Atlas), sorores, die Plejaden, Töchter des Atlas, Sil.: Calypso, Auct. Priap. – 5) Atlanticus, a, um (Ἀτλαντικός), zum Gebirge Atlas gehörend, atlantisch = westafrikanisch, libysch, mare, der Atlantische Ozean, Cic. u.a.: ders. oceanus, Solin.: aestus, Solin.: accola, am Atlas wohnend, Sil.: munera, v. Zitrusholz, Mart. – 6) Atlantigena, ae, f. (Atlas u. gigno), von Atlas gezeugt, des Atlas Tochter = Maja, Anthol. Lat. 1042 M. – 7) Atlantis, tidis u. tidos, Akk. tidem u. tida, f. (Ἀτλαντίς), a) zum Gebirge Atlas gehörend, silva, Zitruswald, Lucan. 10, 144. – auch Name mehrerer Inseln am Atlant. Ozean, deren größte nach Plato untergegangen sein soll, Plin. 6, 199; vgl. Amm. 17, 7, 13. – b) zum König Atlas gehörend, weiblicher Nachkomme des Atlas, die Atlantide, Epitheton der Elektra, einer der Plejaden, Ov.: u. der Kalypso, Tibull. – Im Plur. Atlantides, die Plejaden und Hyaden sämtlich als Gestirne an den Himmel versetzt, Vergiliae gen., Hyg., Verg. u.a. – 8) Atlantion, ī, n., der unterste Halswirbel (so gen., weil er die ganze Last des Kopfes u. der übrigen Halswirbel trägt), Plin. 28, 99. – 9) Atlantius, ī, m., männlicher Nachkomme des Königs Atlas, Hermaphrodit, Urenkel des Atlas von Merkur, Hyg. fab. 271.
19 Calchas
Calchās (altlat. Calcās, Acc. tr. 171 R.), antis, Akk. antem u. anta, m. (Κάλχας), Sohn des Thestor, griechischer Weissager vor Troja, Verg. Aen. 2, 182 (Nom.). Cic. de div. 1, 87. Verg. Aen. 2, 122. Val. Max. 8, 11. ext. 6. – / Nach der 1. Deklin.: Genet. -ae, Prisc. 6, 53: Akk. -am, Pacuv. u. Plaut. b. Charis. 66, 22: Abl. -ā, Plaut. Men. 748.
20 Corybas
Corybās, antis, Akk. anta, m. (Κορύβας), I) gew. im Plur. Corybantes, ium, m., Priester der Cybele, deren Gottesdienst sie mit lärmender Musik. u. wilden Waffentänzen in wütender Begeisterung begingen, später mit den Curetes (s. d.) identifiziert, Hor. carm. 1, 16, 8. Lact. 1, 13, 5 (dazu Bünem.): neben Curetes, Ov. fast. 4, 210. Sen. Herc. Oet. 1877. Serv. Verg. Aen. 3, 104; vgl. Hyg. fab. 139. – Sing., Iuven. 5, 25. Mart. 1, 70, 10. Claud. IV. cons. Hon. 150; rapt. Pros. 1, 208. – Dav. Corybantius, a, um (Κορυβάντιος), korybantisch, aera, Verg. Aen. 3, 111: sacra, Arnob. 5, 19. – II) Sohn der Cybele, Vater Apollos, Cic. de nat. deor. 3, 57.
СтраницыСм. также в других словарях:
anta — antà praep. su gen. žr. 1 ant: 1. Sėdi antà suolo Bd. Augo liepai antà šito kalno Arz. Jeigu liekti šaukštas anta stalo, bus svečias Lp. 2. Karves paleidom antà pievos Drsk. Rūbais savo klostė tau anta kelio Mž162. 3. žr. 1 ant 6: Baras antà … Dictionary of the Lithuanian Language
Anta — ist die portugiesische Bezeichnung für etwa 5000 Megalithanlagen, die während des Neolithikums im Westen der Iberischen Halbinsel von den Nachfolgern der Cardial oder Impressokultur errichtet wurden. Auch andere volkstümliche Begriffe wie Arcas,… … Deutsch Wikipedia
Anta — Nom Anta Ndiaye Naissance Téhéran (Iran) Pays d’origine Sénégal Activité principale chanteuse Genre musical mbalax, R B, soul, world music … Wikipédia en Français
ANTA — may refer to:*Anta, a Greek pillar *ANTA Sports, a sportswear company in China *Anta Province, in Peru *American National Theater and Academy * [http://www.terai.org Association of Nepali Teraian in America] … Wikipedia
antă — ÁNTĂ, ante, s.f. Element de construcţie decorativ şi de întărire situat la colţurile unui edificiu. – Din fr. ante. Trimis de ana zecheru, 13.09.2007. Sursa: DEX 98 ántă s. f., pl. ánte Trimis de siveco, 10.08.2004. Sursa: Dicţionar ortografic… … Dicționar Român
anta — s.f. [dal lat. anta, documentato soltanto al plur. antae arum ]. (arred.) [pannello di legno che chiude una porta o un armadio] ▶◀ banda, battente, imposta, porta, sportello … Enciclopedia Italiana
‘Anta’ — statusas T sritis augalininkystė apibrėžtis Trešnių veislė, sukurta Lietuvos sodininkystės ir daržininkystės institute. Vaisiai stambūs, kremzlingi, labai anksti sunoksta. 1999 m. perduota atlikti valstybinius tyrimus. atitikmenys: angl. ‘Anta’… … Žemės ūkio augalų selekcijos ir sėklininkystės terminų žodynas
Anta — An ta, n.; pl. {Ant[ae]}. [L.] (Arch.) A species of pier produced by thickening a wall at its termination, treated architecturally as a pilaster, with capital and base. [1913 Webster] Note: Porches, when columns stand between two ant[ae], are… … The Collaborative International Dictionary of English
Anta [1] — Anta, Reich auf der Goldküste in Oberguinea … Pierer's Universal-Lexikon
Anta [2] — Anta (Zool.), so v.w. Tapir … Pierer's Universal-Lexikon
Antä — Antä, 1) (lat., Bauk.), so v.w. Anten; 2) (a. Geogr.), so v.w. Antes … Pierer's Universal-Lexikon
Перевод: со всех языков на немецкий
с немецкого на все языки- С немецкого на:
- Все языки
- Со всех языков на:
- Все языки
- Аймара
- Английский
- Арабский
- Болгарский
- Водский
- Грузинский
- Датский
- Индонезийский
- Испанский
- Итальянский
- Йоруба
- Квенья
- Кечуа
- Курдский
- Латинский
- Литовский
- Македонский
- Немецкий
- Норвежский
- Пали
- Польский
- Португальский
- Румынский, Молдавский
- Русский
- Суахили
- Тагальский
- Тамильский
- Турецкий
- Украинский
- Урду
- Финский
- Французский
- Хорватский
- Чешский
- Шведский
- Эльзасский
- Эстонский