Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

affability

  • 1 adfābilitās (aff-)

        adfābilitās (aff-) ātis, f    [adfabilis], courtesy, affability: sermonis.

    Latin-English dictionary > adfābilitās (aff-)

  • 2 cōmitās

        cōmitās ātis, f    [comis], courtesy, kindness, friendliness, affability, gentleness: illius: comitate condīta gravitas: invitandi, L.: curandi, Ta.
    * * *
    politeness, courtesy; kindness, generosity, friendliness; good taste, elegance

    Latin-English dictionary > cōmitās

  • 3 commūnitās

        commūnitās ātis, f    [communis], community, society, fellowship, friendly intercourse: nulla cum deo homini: deorum et hominum: virtutes quae in communitate cernuntur. — Courtesy, condescension, affability, N.
    * * *
    I II
    partnership, joint possession/use/participation; fellowship; community, kinship

    Latin-English dictionary > commūnitās

  • 4 facilitās

        facilitās ātis, f    [facilis], easiness, ease, facility, readiness: in bonis rebus: partiendi spatia, Ta.: poscendi, privilege, Ta. — Willingness, readiness, good-nature, courteousness, affability, accessibility: Patris inepta, foolish indulgence, T.: amicitia ad omnem facilitatem proclivior: in audiendo: animi: sermonis: actio facilitatem significans.
    * * *
    facility; readiness; good nature; levity; courteousness

    Latin-English dictionary > facilitās

  • 5 līberālitās

        līberālitās ātis, f    [liberalis], a characteristic of a freeman, ingenuousness, frankness, affability: liberalitate liberos Retinere, T.: homo non liberalitate popularis.— Generosity, liberality: bona aliena largiri liberalitas vocatur, S.: beneficentia, quam liberalitatem appellari licet: in sorores.— A gift, present, Ta.
    * * *
    courtesy, kindness, nobleness; generosity; frankness; gift

    Latin-English dictionary > līberālitās

  • 6 urbānitās

        urbānitās ātis, f    [urbanus], a living in the city, city life, life in Rome: desideria urbis et urbanitatis.— City fashion, city manners, refinement, elegance, politeness, courtesy, affability, urbanity: addo urbanitatem, quae est virtus: urbanitate quādam quasi colorata oratio.— Wit, humor, pleasantry, raillery: in hominum facetorum urbanitatem incurrere.— Trickery, knavery, Ta.
    * * *
    city living, city life/manners, life in Rome; sophistication, polish, wit

    Latin-English dictionary > urbānitās

  • 7 adfabilitas

    affability, friendliness, courtesy

    Latin-English dictionary > adfabilitas

  • 8 affabilitas

    affability, friendliness, courtesy

    Latin-English dictionary > affabilitas

  • 9 adfabilitas

    affābĭlĭtas (better adf-), ātis, f. [adfabilis], the quality of affabilis, affability, courtesy, kindness:

    comitas adfabilitasque sermonis,

    Cic. Off. 2, 14, 48.

    Lewis & Short latin dictionary > adfabilitas

  • 10 affabilitas

    affābĭlĭtas (better adf-), ātis, f. [adfabilis], the quality of affabilis, affability, courtesy, kindness:

    comitas adfabilitasque sermonis,

    Cic. Off. 2, 14, 48.

    Lewis & Short latin dictionary > affabilitas

  • 11 bonitas

    bŏnĭtas, ātis, f. [bonus], the good quality of a thing, goodness, excellence (cf. Caes. B. G. 1, 28 Herz.; class., but mostly in prose).
    I.
    Of concrete objects:

    bonitas praediorum,

    Cic. Rosc. Am. 7, 20:

    agrorum,

    id. Agr. 2, 16, 41; Caes. B. G. 1, 28:

    agri aut oppidi,

    Cic. Agr. 2, 28, 76:

    praediorum,

    id. Rosc. Am. 7, 20; Dig. 50, 16, 86:

    terrae,

    Lucr. 5, 1247:

    soli,

    Quint. 2, 19, 2:

    aquae,

    Phaedr. 4, 9, 8:

    vini,

    Plin. 14, 4, 6, § 55:

    arboris,

    id. 13, 9, 17, § 61:

    gemmarum,

    id. 37, 8, 37, § 116 al.:

    vocis,

    Cic. Or. 18, 59:

    verborum,

    id. ib. 49, 164:

    mutuum eādem bonitate solvatur quā datum est,

    Dig. 12, 1, 3:

    secunda bonitas (amomi),

    the second quality, Plin. 12, 13, 28, § 48; Dig. 45, 1, 75, § 2.—
    II.
    Of abstract objects:

    ingenii,

    Cic. Off. 3, 3, 14:

    causae,

    id. Dom. 22, 57:

    naturae,

    id. Off. 1, 32, 118:

    sapientiae,

    Quint. 5, 10, 75. —
    B.
    Esp. freq. of character, good, honest, or friendly conduct; goodness, virtue, integrity, blamelessness:

    neque ego nunc de illius bonitate, sed de generi impudentiā disputo,

    Cic. Agr. 3, 3, 13:

    rustici cum fidem alicujus bonitatemque laudant, dignum esse dicunt, quīcum in tenebris mices, id. Off, 3, 19, 77: quae tuae fidei, justitiae bonitatique commendo,

    id. Fam. 13, 4, 3; id. N. D. 3, 30, 75:

    si recte vestram bonitatem atque prudentiam cognovi,

    id. Quint. 17, 54:

    nec justitiae ullus esset nec bonitati locus,

    id. Fin. 3, 20, 66:

    perennis,

    Ov. Tr. 4, 5, 27:

    eam potestatem bonitate retinebat,

    integrity, Nep. Milt. 8, 3; so id. Timol. 5, 1.—
    2.
    Kindness, friendliness, benevolence, benignity, affability: perpetua naturalis bonitas ( kind-heartedness, benevolence), quae nullis casibus neque agitur, neque minuitur, Nep. Att. 9, 1:

    te oro per mei te erga bonitatem patris,

    Plaut. Capt. 2, 1, 54; Cic. N. D. 2, 23, 60:

    bonitas et beneficentia,

    id. ib. 1, 43, 121;

    3, 34, 84: homo liberalis et dissolutus et bonitate affluens,

    id. Rosc. Com. 10, 27:

    utrumque incredibile est, et Roscium quicquam per avaritiam appetisse, et Fannium quicquam per bonitatem amisisse,

    id. ib. 7, 21:

    multas hereditates nullā aliā re quam bonitate consecutus est,

    Nep. Att. 21, 1:

    bonitas, humanitas, misericordia,

    Quint. 5, 1, 22; Tac. H. 1, 52. —
    3.
    Esp., parental love, tenderness:

    quid dicam... de bonitate in suos,

    Cic. Lael. 3, 11:

    facit parentes bonitas, non necessitas,

    Phaedr. 3, 15, 18.

    Lewis & Short latin dictionary > bonitas

  • 12 civilitas

    cīvīlĭtas, ātis, f. [civilis].
    I.
    (Acc. to civilis, I. B.) The art of government, politics, only three times in Quint. as transl. of the Gr. politikê, 2, 15, 25; 2, 15, 33; 2, 17, 14. —
    II.
    (Acc. to civilis, II.) Courteousness, politeness, affability (post-Aug. and rare), Suet. Aug. 51; id. Claud. 35; Eutr. 7, 21; Lampr. Alex. Sev. 20.

    Lewis & Short latin dictionary > civilitas

  • 13 comitas

    cōmĭtas, ātis, f. [comis], courteousness, kindness, obligingness, friendliness, affability, gentleness (syn.: benignitas, facilitas, humanitas; opp. gravitas and severitas; in good prose;

    esp. freq. in Cic.): si illius (sc. Catonis) comitatem et facilitatem tuae gravitati severitatique asperseris,

    Cic. Mur. 31, 66; id. Or. 10, 34; id. Off. 2, 14, 48; id. de Or. 2, 43, 189:

    Crassus in summā comitate habebat etiam severitatis satis, Scaevolae multā in severitate non deerat tamen comitas,

    id. Brut. 40, 148; cf. id. Sen. 4, 10:

    in socios, mansuetudo in hostes,

    Tac. A. 2, 72; Suet. Aug. 53; 74; 98; Tac. Agr. 16; Plin. Ep. 8, 21, 1:

    comitas affabilitasque sermonis,

    Cic. Off. 2, 14, 48 al. —
    II.
    Too great liberality, prodigality, Plaut. Trin. 2, 2, 52; 2, 2, 75; id. Rud. prol. 38; Suet. Oth. 3.

    Lewis & Short latin dictionary > comitas

  • 14 communitas

    commūnĭtas, ātis, f. [communis].
    I.
    Community, society, fellowship (very freq. in Cic.;

    elsewhere rare): nulla cum deo homini,

    Cic. N. D. 1, 41, 116:

    condicionis, aequitatis, legationis cum hoc gladiatore,

    id. Phil. 6, 2, 3:

    et conjunctio humana,

    id. Off. 1, 44, 157; cf. id. ib. 1, 44, 156:

    vitae atque victūs,

    id. Fam. 9, 24, 3; id. Off. 1, 14, 45.—
    B.
    The sense of fellowship, community in feeling, etc.:

    cum omnis honestas manet a partibus quattuor, quarum una sit cognitionis, altera communitatis, etc.,

    Cic. Off. 1, 43, 152; so id. ib. 1, 43, 153; and id. ib. 1, 45, 159; 3, 5, 24; 3, 33, 118.—
    II.
    (Acc. to communis, II.) Courtesy, condescension, affability, Nep. Milt. 8, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > communitas

  • 15 facilitas

    făcĭlĭtas, ātis, f. [facilis], easiness, ease, facility in doing any thing.
    I.
    In gen. (mostly post-Aug.):

    haec in bonis rebus, quod alii ad alia bona sunt aptiores, facilitas nominetur, in malis proclivitas,

    inclination, disposition, Cic. Tusc. 4, 12, 28; cf.:

    aetatis illius (i. e. puerilis) facilitas,

    capability, Quint. 1, 12, 11:

    audendi facilitas,

    id. 12, 6, 7:

    pariendi,

    Plin. 21, 24, 95, § 167:

    oris,

    i. e. easy enunciation, Quint. 10, 7, 26:

    corporis,

    a tendency to blush, Sen. Ep. 11:

    soli,

    facility in working, Plin. 18, 19, 49, § 178:

    picea tonsili facilitate,

    id. 16, 10, 18, § 40:

    (smaragdi) ad crassitudinem sui facilitate translucida,

    i. e. facility in transmitting the rays of light, id. 37, 5, 16, § 63.—
    II.
    In partic.
    A.
    Of speech, facility or fluency of expression (post-Aug.):

    Fabianus disputabat expedite magis quam concitate, ut possis dicere, facilitatem esse illam, non celeritatem,

    Sen. Ep. 40:

    quae in oratore maxima sunt, ingenium, inventio, vis, facilitas,

    Quint. 10, 2, 12; 10, 5, 1; 10, 7, 20; 11, 1, 42; Suet. Gramm. 23 al.; cf. Quint. 10, cap. 7.—
    B.
    (Acc. to facilis, II. A.) Of character.
    1.
    In a good sense, willingness, readiness, good-nature, courteousness, affability (freq. in Cic.;

    syn.: lenitas, humanitas): male docet te mea facilitas multa,

    Ter. Heaut. 4, 1, 35:

    si illius comitatem et facilitatem tuae gravitati severitatique asperseris,

    Cic. Mur. 31, 66; cf. id. Lael. 18, 66:

    pro tua facilitate et humanitate,

    id. Fam. 13, 24, 2:

    facilitas in audiendo,

    id. Q. Fr. 1, 1, 7, § 21; cf.:

    facilitas et lenitudo animi,

    id. Off. 1, 25, 88 Orell. N. cr.:

    facilitas indulgentiaque,

    Suet. Caes. 72:

    facilitate par infimis esse,

    Cic. de Imp. Pomp. 14, 41:

    sermonis,

    id. Att. 12, 40, 2:

    magis id facilitate quam alia ulla culpa mea contigit,

    id. de Or. 2, 4, 15:

    actio facilitatem significans,

    id. ib. 2, 43, 184.—
    2.
    In a bad sense, levity, heedlessness, Suet. Claud. 29; cf.:

    fornicationis,

    Vulg. Jerem. 3, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > facilitas

  • 16 liberalitas

    lībĕrālĭtas, ātis, f. [1. liber], a way of thinking befitting a freeman; a noble, kind, or friendly disposition, noble spirit, kindness, affability.
    I.
    In gen. (rare):

    liberalitate liberos retinere satius est, quam metu,

    Ter. Ad. 1, 1, 32:

    qui ita vivunt, ut eorum probetur fides, liberalitas,

    kindness, Cic. Lael. 5, 19:

    (L. Cassius) homo, non liberalitate, ut alii, sed ipsa tristitia et severitate popularis,

    id. Brut. 25, 97.—
    II.
    In partic., generosity, liberality (the usual signif. of the word;

    syn.: bonitas, beneficentia, benignitas): beneficentia, quam eandem vel benignitatem vel liberalitatem appellari licet,

    Cic. Off. 1, 7, 20:

    liberalitas ac benignitas,

    id. de Or. 2, 25, 105:

    magnificentia liberalitatis,

    id. Rosc. Com. 8, 24:

    ut ea liberalitate utamur, quae prosit amicis, noceat nemini,

    id. Off. 1, 14, 43:

    quid dicam de pietate in matrem, liberalitate in sorores?

    id. Lael. 3, 11:

    liberalitatis virtutes,

    Quint. 6 prooem. § 10: illa quidam catachresis volunt esse, cum... pro luxuria liberalitas dicitur;

    a quibus equidem dissentio,

    id. 8, 6, 36.—
    B.
    Transf. (abstr. pro concr.), a gift, present (post-Aug.):

    decima parte liberalitatis apud quemque eorum relicta,

    Tac. H. 1, 20; Suet. Tib. 46: unaque et altera liberalitate locupletavit, id. Vit. Hor.— Plur.:

    revocatae liberalitates ejus,

    gifts, grants, Suet. Claud. 29:

    liberalitates Neronis revocandas curavit,

    id. Galb. 15.

    Lewis & Short latin dictionary > liberalitas

  • 17 urbanitas

    urbānĭtas, ātis, f. [id.], a living in a city, city life.
    I.
    Lit.:

    desideria urbis et urbanitatis,

    Cic. Fam. 7, 6, 1:

    in urbis urbanitatisque desiderio,

    id. ib. 7, 17, 1.—
    II.
    Transf., city fashion, city manners, both in a good and in a bad sense.
    A.
    In a good sense.
    1.
    Refinement, elegance of manner, politeness, courtesy, affability, urbanity:

    addo urbanitatem, quae est virtus, ut Stoici rectissime putant,

    Cic. Fam. 3, 7, 5.—
    2.
    Refinement, delicacy, or elegance of speech:

    urbanitate quādam quasi colorata oratio,

    Cic. Brut. 46, 170; cf. Quint. 6, 3, 17 (opp. rusticitas); 6, 3, 103 sq.—
    b.
    In partic., wit, humor, pleasantry, raillery: contumelia si petulantius jactatur, convicium;

    si facetius, urbanitas nominatur,

    Cic. Cael. 3, 6:

    in quantam hominum facetorum urbanitatem incurratis, non dico,

    id. Fin. 2, 31, 103:

    ut aliquando subtilitatem veteris urbanitatis et humanissimi sermonis attingerem,

    id. Q. Fr. 2, 10, 2:

    vides exaruisse jam veterem urbanitatem,

    id. Fam. 7, 31, 2:

    mancipiorum urbanitas in dominos contumeliosa,

    Sen. Const. 11, 3:

    in jocis,

    Quint. 2, 5, 8:

    oratoria,

    id. 6, 3, 14:

    risus si aptus est, urbanitatis nomen adsequitur,

    id. 8, 6, 74; 10, 1, 115.—
    B.
    In a bad sense, trickery, roguery, knavery:

    incuriosos milites (vernaculā utebantur urbanitate) quidam spoliavere,

    Tac. H. 2, 88; so,

    vernula,

    Petr. 24.

    Lewis & Short latin dictionary > urbanitas

См. также в других словарях:

  • Affability — Af fa*bil i*ty, n. [L. affabilitas: cf. F. affabilit[ e].] The quality of being affable; readiness to converse; courteousness in receiving others and in conversation; complaisant behavior. [1913 Webster] Affability is of a wonderful efficacy or… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • affability — index comity, courtesy, informality Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • affability — (n.) late 15c., from O.Fr. affabilité (14c.), noun of quality from affable (see AFFABLE (Cf. affable)) …   Etymology dictionary

  • affability — affable ► ADJECTIVE ▪ good natured and sociable. DERIVATIVES affability noun affably adverb. ORIGIN Latin affabilis, from ad to + fari speak …   English terms dictionary

  • affability — noun see affable …   New Collegiate Dictionary

  • affability — See affable. * * * …   Universalium

  • affability — noun The state or quality of being affable, friendly or approachable …   Wiktionary

  • affability — (Roget s Thesaurus II) noun The quality of being pleasant and friendly: agreeability, agreeableness, amenity, amiability, amiableness, congeniality, congenialness, cordiality, cordialness, friendliness, geniality, genialness, pleasantness,… …   English dictionary for students

  • affability — af·fa·bil·i·ty || ‚æfÉ™ bɪlÉ™tɪ n. amiability, friendliness, approachability, kindliness …   English contemporary dictionary

  • affability — n. 1. Sociability, sociableness. 2. Courtesy, courteousness, complaisance, graciousness, condescension, accessibility, approachableness, conversableness, conversability, ease, easiness, civility, politeness, urbanity, comity, amenity, suavity,… …   New dictionary of synonyms

  • affability — n congeniality, friendliness, companionability, amicability; approachability, accessibility, con versableness, sociability; easiness, openness, unreserv edness; amiability, agreeability, amenity, pleasantness, suavity; complaisance, benignness,… …   A Note on the Style of the synonym finder

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»