-
1 adversarius
adversārĭus, a, um, adj. [adversus].I.Turned toward one or lying before one's eyes; hence, adversārĭa, ōrum (sc. scripta), in mercantile language, a book at hand in which all matters are entered temporarily as they occur, a waste-book, day-book, journal, memoranda, etc.:II.Quid est quod neglegenter scribamus adversaria? quid est. quod diligenter conficiamus tabulas? Qua de causa? Quia haec sunt menstrua, illae sunt aeternae: haec delentur statim, illae servantur sancte, etc.,
Cic. Rosc. Com. 2, 5 and 7.Standing opposite or opposed to one, as an antagonist, in any kind of contest, in which the contending parties may be the best friends, e. g. in elections, auctions, discussions, etc. (cf. Doed. Syn. 4, 395;A.in gen., only of persons, while contrarius is used of things,
Front. Differ. 2198 P.).Adj.:B.tribunus seditiosis adversarius,
Cic. Clu. 34, [p. 49] 94:vis juri adversaria,
id. Caecin. 2:opinio oratori,
id. de Or. 2, 37:duces,
id. Phil. 3, 8:populus, adversarius, invidus etiam potentiae,
in hostile opposition to those in power, Nep. Timoth. 3:factio,
id. Phoc. 3:frater,
Hor. Ep. 1, 18, 63 al. —Subst.: adversārĭus, i, m., an antagonist, opponent, adversary, an enemy, rival (the most usual class. signif. of the word):► The histt.valentiorem nactus adversarium,
Plaut. Capt. prol. 64: injuria adversariūm, Ter. Hec. prol. alt. 14; cf. id. Ad. prol. 2:tribuni plebis illius adversarii, defensores mei,
Cic. Mil. 15; so id. Quint. 2; id. Vatin. 1; id. Har. Resp. 16, 24; Nep. Dion. 7; Hor. S. 1, 9, 75.—Of wrestlers and other athletæ:pugiles etiam cum feriunt adversarium... ingemiscunt,
Cic. Tusc. 2, 23, 56; also,in auctions, of opposing bidders: res major est quam facultates nostrae praesertim adversario et cupido et locuplete,
Cic. Att. 12, 43; cf. id. ib. 13, 31.—In Cic. also in the fem.: adversārĭa, ae:est tibi gravis adversaria constituta et parata, incredibilis quaedam exspectatio,
id. Fam. 2, 4, 2; and in the neutr. plur.: adversārĭa, ōrum, the arguments, assertions of the antagonist, Cic. Or. 35, 122.more freq. than Cic. and Hor. use adversarius like hostis for an enemy in war:adversarios in fuga esse,
Nep. Them. 4:multitudo adversariorum,
id. Dat. 6:montem occupat, ne forte cedentibus adversariis receptui foret,
Sall. J. 50; Suet. Caes. 30, 36, 68; id. Dom. 1; Curt. 3, 11; Vulg. Deut. 20, 4; Aur. Vict. Vir. Illustr. 75, 8; 69, 2; cf. advosem in Fest. p. 25 Müll. -
2 adversārĭus
adversārĭus, a, um [st2]1 [-] contraire, opposé. [st2]2 [-] subst. m. f.: adversaire, ennemi de guerre, antagoniste, rival; concurrent (dans une enchère). - adversarius alicui: opposé à qqn, contraire à qqn. - adversarius alicui rei: opposé à qqch. - voir adversaria. -
3 adversarius
adversarius adversarius, a, um противоположный -
4 adversarius
adversarius adversarius, a, um враждебный -
5 adversarius
adversarius adversarius, ii m противник -
6 adversarius
adversārius, a, um (adversus), entgegengekehrt, mit dem Gesichte oder der Vorderseite zugekehrt, dah. I) im allg., nur subst.: adversaria, ōrum, n. pl. das (immer offen und vor Augen liegende) Konzeptbuch, die Kladde u. dgl. (Ggstz. tabulae od. codex accepti et expensi, Hauptbuch mit Soll u. Haben, s. Cic. Rosc. com. 5 sqq.), in adversaria referre, Cic.: in adversariis relinquere, Cic.: adversaria neglegenter scribere (führen), Ggstz. tabulas (Hauptbuch) diligentissime conficere, Cic. – II) prägn., jmdm. als Gegner gegenüberstehend (aber ohne Nbbegr. des Feindlichen), im Wortstreit, bei Versteigerungen, Prozessen, im Kriege usw., a) adj., entgegen, zuwider, widerstrebend (mehr v. Personen, wie contrarius von Sachen), absol. od. mit Dat., Cic. u.a.: factio, Gegenpartei, Nep. – b) subst.: α) adversarius, ī, m., der Gegner, Widersacher, die Widerpart, der Kläger, der Mitbewerber, Nebenbuhler, Komik., Cic., Hor. u.a.: adversarii, die Gegenpartei im Kriege, Cic., Nep. u.a. – u. adversaria, ae, f. die Gegnerin u. dgl., Cic. ep. 2, 4, 2. – β) adversaria, ōrum, n., die Behauptungen des Gegners, die Gegengründe der andern Partei, adversaria evertere, Cic. or. 122. – / Arch. advorsarius; auch arvorsarius, Corp. inscr. Lat. 1, 198, 16: synk. Genet. Plur. advorsariûm, Ter. Hec. prol. 22 (aber adversariûm, Pompeius bei Cic. ad Att. 18, 12 litt. D. zw.; Müller ad adversarium).
-
7 adversarius
adversārius, a, um (adversus), entgegengekehrt, mit dem Gesichte oder der Vorderseite zugekehrt, dah. I) im allg., nur subst.: adversaria, ōrum, n. pl. das (immer offen und vor Augen liegende) Konzeptbuch, die Kladde u. dgl. (Ggstz. tabulae od. codex accepti et expensi, Hauptbuch mit Soll u. Haben, s. Cic. Rosc. com. 5 sqq.), in adversaria referre, Cic.: in adversariis relinquere, Cic.: adversaria neglegenter scribere (führen), Ggstz. tabulas (Hauptbuch) diligentissime conficere, Cic. – II) prägn., jmdm. als Gegner gegenüberstehend (aber ohne Nbbegr. des Feindlichen), im Wortstreit, bei Versteigerungen, Prozessen, im Kriege usw., a) adj., entgegen, zuwider, widerstrebend (mehr v. Personen, wie contrarius von Sachen), absol. od. mit Dat., Cic. u.a.: factio, Gegenpartei, Nep. – b) subst.: α) adversarius, ī, m., der Gegner, Widersacher, die Widerpart, der Kläger, der Mitbewerber, Nebenbuhler, Komik., Cic., Hor. u.a.: adversarii, die Gegenpartei im Kriege, Cic., Nep. u.a. – u. adversaria, ae, f. die Gegnerin u. dgl., Cic. ep. 2, 4, 2. – β) adversaria, ōrum, n., die Behauptungen des Gegners, die Gegengründe der andern Partei, adversaria evertere, Cic. or. 122. – ⇒ Arch. advorsarius; auch arvorsarius, Corp. inscr. Lat. 1, 198, 16: synk. Genet. Plur. advorsariûm, Ter. Hec. prol. 22 (aber adversariûm, Pompeius bei Cic. ad————Att. 18, 12 litt. D. zw.; Müller ad adversarium).Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > adversarius
-
8 adversarius
I adversārius, a, um [ adversus ]противоположный, противостоящий ( opinio C); противный, враждебный ( factio Nep); неблагоприятный (quibus res nox maxime est adversaria Cs)II adversārius, ī m. (Ter gen. pl. ium) [ adversus ]противник, соперник Ter, Pl, C, H etc. -
9 adversarius
(adi.) 1) противный, противоположный, in advers. figuram transformari (1. 2 § 9 C. 2, 59). 2) (subst.) противная сторона (1. 37 § 1 D. 3, 3. 1. 1 pr. 1. 3 § 4. 1. 4 § 1 D. 4, 7. 1. 155 pr. D. 50, 17);adversaria, противница (1. 14 C. 2, 13). Ср. Gai. IV. 2. 3. 13 16. 18. 29 35. 53а. 54. 83. 84. 87. 150. 151. 165. 166. 178.
Латинско-русский словарь к источникам римского права > adversarius
-
10 adversarius
Ienemy, adversary, antagonist, opponent, rival, foe; of an opposing partyIIadversaria, adversarium ADJopposed (to), hostile, inimical, adverse; harmful, injurious, prejudicial -
11 adversarius
, adversaria, adversarium (m,f,n)противоположный; противный, враждебный -
12 adversārius (advor-)
adversārius (advor-) adj. [adversor], opposite, hostile, contrary: duces: multitudinis temeritati: rebus nox, unfavorable, Cs.: oratori opinio, injurious. — As substt. m. and f an opponent, adversary, enemy: acerrimus: multitudo adversariorum, N.: mulierum: adversaria, a female opponent. — Plur. n., the opponent's arguments, C.— Memoranda, a temporary note-book: negligenter scribere. -
13 Противник
- adversarius; inimicus; hostis; intercessor; obtrectator; par;• мои противники - iniqui mei;
• оратор, умеющий запутывать своего противника - orator in capiendo adversario versutus;
-
14 Противный
- adversarius; contrarius; oppositus; odiosus; taedus; acidus (ac molestus alicui); gravis; invidiosus; offenses; fastidiosus; taeter (odor); rancidus (aspectus);• в противном случае - alioqui; foedus;
• противный запах - odor foedus (teter);
-
15 Противоположный
- adversarius; adversus; objectus; contrarius; disjunctus; diversus; oppositus;• придерживаться противоположного мнения - contra sentire;
-
16 hostis
hostis, is, c., (got. gasts, ahd. gast, Fremdling, Gast), I) der Fremde, Fremdling, Ausländer (= peregrinus, Ggstz. civis, s. Varro LL. 5, 3. Cic. de off. 1, 37. Macr. sat. 1, 16, 14), Plaut. trin. 102; Curc. 5. Hor. ep. 1, 15, 29. Ambros. de off. 1, 29, 141. – II) insbes., ein kriegführender Fremder = der Feind im Felde und Kriege, griech. πολέμιος, (Ggstz. pacatus), sowie der offene Feind des Vaterlandes übh. (Ggstz. civis; dagegen inimicus = der Feind von Gesinnung, εχθρός, Ggstz. amicus; adversarius = der Gegner, Widersacher übh., ἀνταγωνιστής, A) eig.: socii atque hostes, Sall.: cives hostesque, Liv.: hostes atque cives permixti, Sall.: pacatus an hostis sit, Cic.: maritimus ille et navalis hostis, der zur See u. zu Schiffe kommt, Cic.: cives, hostes iuxta metuere, Sall.: impransus non qui civem dignosceret hoste, Hor.: Pompeius saepius cum hoste conflixit, quam quisquam cum inimico concertavit, Cic.: omnes nos statuit ille non inimicos, sed hostes, Cic.: vicimus perfidos hospites, imbelles hostes, Liv.: se, cum primum posset, hostem fore populo Romano, als Feind auftreten gegen usw., Liv.: Hannibal natus adversus Romanos hostis, Liv.: hostem alqm iudicare, für einen Feind (des Vaterlandes) erklären, Cic.: Sing. kollekt., obsessus multo hoste locus, Sen ad Marc. 9, 3. – fem., capta hostis, feindliche Gefangene, Liv. 30, 14, 2: ille uxorem, tu hostem luges, Curt. 4, 11 (45), 4. – poet., vom Steine im Brettspiele, Ov. art. am. 2, 208. – B) übtr. = ein offener, tätlich verfahrender, erbitterter Feind in Privatverhältnissen, 1) im allg.: h. omnium hominum, Cic.: h. omnium bonorum, Sall. fr.: m. Dat., dis hominibusque hostis, Cic. (mehr Beisp. s. Drak. Liv. 41, 16 extr.). – als fem., Ov. her. 6, 82; art. am. 2, 461. – v. Tieren, genitus hostis pecoris, v. Löwen, Catull.: rhinoceros hostis elephanto, Plin.: v. Abstrakten, licentia studiorum perniciosissima hostis, Feindin, Quint. 2, 2, 10: si facultatem dicendi hostem veritatis invenerit, Quint. 12, 1, 2. – 2) insbes.: a) ein Feind in der Liebe = der Nebenbuhler, Prop. u. Ov. – b) vor Gericht = der Gegner (= adversarius), Plaut. Curc. 5. – / Archaist. Form fostis, Paul. ex Fest. 84, 5.
-
17 abgesagt
abgesagt; z. B. ein abges. Feind, adversarius od. inimicus acerrimus, acerbissimus (ein sehr heftiger, sehr leidenschaftlicher); adversarius od. inimicus od. hostis capitalis (auf Leben u. Tod).
-
18 hostis
hostis, is, c., (got. gasts, ahd. gast, Fremdling, Gast), I) der Fremde, Fremdling, Ausländer (= peregrinus, Ggstz. civis, s. Varro LL. 5, 3. Cic. de off. 1, 37. Macr. sat. 1, 16, 14), Plaut. trin. 102; Curc. 5. Hor. ep. 1, 15, 29. Ambros. de off. 1, 29, 141. – II) insbes., ein kriegführender Fremder = der Feind im Felde und Kriege, griech. πολέμιος, (Ggstz. pacatus), sowie der offene Feind des Vaterlandes übh. (Ggstz. civis; dagegen inimicus = der Feind von Gesinnung, εχθρός, Ggstz. amicus; adversarius = der Gegner, Widersacher übh., ἀνταγωνιστής, A) eig.: socii atque hostes, Sall.: cives hostesque, Liv.: hostes atque cives permixti, Sall.: pacatus an hostis sit, Cic.: maritimus ille et navalis hostis, der zur See u. zu Schiffe kommt, Cic.: cives, hostes iuxta metuere, Sall.: impransus non qui civem dignosceret hoste, Hor.: Pompeius saepius cum hoste conflixit, quam quisquam cum inimico concertavit, Cic.: omnes nos statuit ille non inimicos, sed hostes, Cic.: vicimus perfidos hospites, imbelles hostes, Liv.: se, cum primum posset, hostem fore populo Romano, als Feind auftreten gegen usw., Liv.: Hannibal natus adversus Romanos hostis, Liv.: hostem alqm iudicare, für einen Feind (des Vaterlandes) erklären, Cic.: Sing. kollekt., obsessus multo hoste locus, Sen ad Marc. 9, 3. – fem., capta hostis, feindliche Gefangene, Liv.————30, 14, 2: ille uxorem, tu hostem luges, Curt. 4, 11 (45), 4. – poet., vom Steine im Brettspiele, Ov. art. am. 2, 208. – B) übtr. = ein offener, tätlich verfahrender, erbitterter Feind in Privatverhältnissen, 1) im allg.: h. omnium hominum, Cic.: h. omnium bonorum, Sall. fr.: m. Dat., dis hominibusque hostis, Cic. (mehr Beisp. s. Drak. Liv. 41, 16 extr.). – als fem., Ov. her. 6, 82; art. am. 2, 461. – v. Tieren, genitus hostis pecoris, v. Löwen, Catull.: rhinoceros hostis elephanto, Plin.: v. Abstrakten, licentia studiorum perniciosissima hostis, Feindin, Quint. 2, 2, 10: si facultatem dicendi hostem veritatis invenerit, Quint. 12, 1, 2. – 2) insbes.: a) ein Feind in der Liebe = der Nebenbuhler, Prop. u. Ov. – b) vor Gericht = der Gegner (= adversarius), Plaut. Curc. 5. – ⇒ Archaist. Form fostis, Paul. ex Fest. 84, 5. -
19 gravis
e1) тяжёлый, увесистый, тяжеловесный (onus Cs, H; pondus H; corpus Lcr); тяжеловооружённый ( miles T); тяжело нагруженный ( navis aliquā re L)2) крупный, многочисленный ( pavonum grex Vr)3) тучный, жирный (tellus V; terra H)4) беременнаяg. aliquo V — забеременевшая от кого-л.5)а) обременённый, отягощённый (g. aetate L; agmen grave praedā L)g. mero Pt — пьяныйebrietate turpissimā g. Pt — напившийся до безобразияб) мучимый, снедаемый, ослабленный (morbo V; aetate et corpore VP)6) обременительный, тягостный ( senectus C)7) нездоровый, вредный (anni tempus C; locus L)8) неудобоваримый ( cibus C)9) неприятный, дурной (odor V, PM); дурно пахнущий, зловонный ( sentīna Pt)10) низкий, густой, глухой (sonus V, H; vox O; taurorum mugītus Ap); безударный ( syllaba C)11) неприятный ( si hoc tibi grave est Nep); докучливый, невыносимый (adversarius C; accolae QC)12) серьёзный, опасный, тяжкий ( morbus Nep)timere graviora pericula veris O — бояться (воображаемых) опасностей, которые страшнее действительных13)g. vulnĕre VP и de vulnere VF — тяжело раненыйб) резкий ( frigus Eutr); знойный, палящий ( aestas V);. сильный (ictus V; tempestas C)15) полновесный, тж. массивный, в слитках ( aes L); высокий, дорогой (pretium Sl; fenus Su); (драго)ценный ( supellex PJ); важный, значительный (res, causa C; civitas Sl, L); почтенный, влиятельный, имеющий вес (homo gravis aetate et meritus Q); пользующийся влиянием ( stoicus gravissimus C)16) возвышенный, торжественный, величественный (caerimonia, numen C)17) достоверный, заслуживающий доверия (testis, auctor C; historicus Nep); доказательный, сильный, убедительный (oratio Q; sententia C); авторитетный, серьёзный, положительный, степенный (homo bonus et g. Q) -
20 Circuit quaerens quem devoret
Ходит вокруг и ищет, кого пожрать.1 Послание ап. Петра, 5.8: Vigilate, quia adversarius vester diabolus tanquam leo rugiens circuit quaerens quem devoret "Бодрствуйте, ибо враг ваш диавол, как лев рыкающий, ходит вокруг и ищет, кого пожрать".Нас спасла и избавила от ада сила, смерть и кровь господа. - Да, в том смысле, что вы очищены от первородного греха, с этим я согласен. Но смотрите, как бы вас снова не сцапал сатана! Предостерегаю вас: circuit quaerens quem devoret. (Проспер Мериме, Хроника царствования Карла IX.)Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Circuit quaerens quem devoret
См. также в других словарях:
adversarius — index adversary, foe, opponent, opposite Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
Adversarius — Ad|ver|sa|ri|us der; , ...rii <aus gleichbed. lat. adversarius> (veraltet) Gegner, Widersacher … Das große Fremdwörterbuch
adversaire — [ advɛrsɛr ] n. • XIIe; fém. XIXe; lat. adversarius ♦ Personne qui est opposée à une autre dans un combat, un conflit, une compétition, un litige, un procès. ⇒ antagoniste, concurrent, contradicteur, ennemi, rival. « un adversaire à sa mesure »… … Encyclopédie Universelle
adversar — ADVERSÁR, Ă, adversari, e, s.m. şi f. Persoană care face concurenţă, care luptă împotriva altuia sau împotriva unei concepţii, a unei idei; rival, potrivnic. ♦ (Sport) Partener de întrecere. – Din fr. adversaire, lat. adversarius. Trimis de ana… … Dicționar Român
Gegner — Opponent; Antagonist; Widerpart; Kontrahent; Gegenspieler; Konkurrent; Widersacher; Feind; Rivale * * * Geg|ner [ ge:gnɐ], der; s, , Geg|ne|rin [ ge:gnərɪn], die; , nen: 1. Per … Universal-Lexikon
adversario — ► sustantivo Persona o grupo de personas contrarias: ■ la tropa derrotó a los adversarios en unas horas. SINÓNIMO contrincante enemigo * * * adversario, a (del lat. «adversarĭus») 1 adj. y n. Con respecto a una persona, otra que lucha contra ella … Enciclopedia Universal
SCIAMACHIA — Graece Σκιαμαχία. Latin. umbratilis pugna, Ep. 117. Senecae Ventilatio, pugnae Gymnasticae olim species fuit, quae sine teils fiebat adeoque monomachiae vel hoplomachiae erat oppsita, ex mente Oribasii. Secundum alios, quâ homo adversus umbram et … Hofmann J. Lexicon universale
Adversaria — Ad ver*sa ri*a, n. pl. [L. adversaria (sc. scripta), neut. pl. of adversarius.] A miscellaneous collection of notes, remarks, or selections; a commonplace book; also, commentaries or notes. [1913 Webster] These parchments are supposed to have… … The Collaborative International Dictionary of English
Adversaries — Adversary Ad ver*sa*ry, n.; pl. {Adversaries}. [OE. adversarie, direct fr. the Latin, and adversaire, fr. OF. adversier, aversier, fr. L. adversarius (a.) turned toward, (n.) an adversary. See {Adverse}.] One who is turned against another or… … The Collaborative International Dictionary of English
Adversary — Ad ver*sa*ry, n.; pl. {Adversaries}. [OE. adversarie, direct fr. the Latin, and adversaire, fr. OF. adversier, aversier, fr. L. adversarius (a.) turned toward, (n.) an adversary. See {Adverse}.] One who is turned against another or others with a… … The Collaborative International Dictionary of English
The Adversary — Adversary Ad ver*sa*ry, n.; pl. {Adversaries}. [OE. adversarie, direct fr. the Latin, and adversaire, fr. OF. adversier, aversier, fr. L. adversarius (a.) turned toward, (n.) an adversary. See {Adverse}.] One who is turned against another or… … The Collaborative International Dictionary of English