Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

Theophrastus

  • 1 Theophrastus

    Theophrastus, ī, m. (Θεόφραστος), ein berühmter griech. Philosoph aus der Stadt Eresos auf Lesbos, Schüler des Plato u. Aristoteles, ausgezeichnet durch Beredsamkeit, von dessen Schriften am meisten die Charaktere und die Pflanzenkunde bekannt sind, Varro r.r. 1, 1, 8 u.a. Cic. de or. 62; de fin. 1, 14 u.a. Sen. nat. qu. 3, 11, 2 sq. u.a.

    lateinisch-deutsches > Theophrastus

  • 2 Theophrastus

    Theophrastus, ī, m. (Θεόφραστος), ein berühmter griech. Philosoph aus der Stadt Eresos auf Lesbos, Schüler des Plato u. Aristoteles, ausgezeichnet durch Beredsamkeit, von dessen Schriften am meisten die Charaktere und die Pflanzenkunde bekannt sind, Varro r.r. 1, 1, 8 u.a. Cic. de or. 62; de fin. 1, 14 u.a. Sen. nat. qu. 3, 11, 2 sq. u.a.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Theophrastus

  • 3 Theophrastus

    Thĕophrastus, i, m., = Theophrastos, a Greek philosopher of Eressus, a disciple of Plato and Aristotle, Cic. Or. 19, 62; id. Brut. 31, 121; id. Tusc. 3, 28, 69; id. Att. 2, 16, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > Theophrastus

  • 4 Theophrastus

    Theophrastus [‚θi:ə'fræstəs]
    Antiquity Théophraste

    Un panorama unique de l'anglais et du français > Theophrastus

  • 5 Theophrastus

    ī m.
    Теофраст, родом из Эреса (Лесбос), афинский философ, ученик Платона и Аристотеля (372287 гг. до н. э.) Vr, C, Sen

    Латинско-русский словарь > Theophrastus

  • 6 Theophrastus

    s.
    Teofrasto.

    Nuevo Diccionario Inglés-Español > Theophrastus

  • 7 Theophrastus Bombastus von Hohenheim

    Австрия. Лингвострановедческий словарь > Theophrastus Bombastus von Hohenheim

  • 8 habito

    hăbĭto, āre, āvi, ātum [habeo] - tr. et intr. - - tr. - [st1]1 [-] avoir souvent.    - Varr. d. Non. 318, 25 ; 318, 27. [st1]2 [-] habiter, occuper.    - habitare urbes, Virg. En. 3, 106: habiter des villes. --- cf. Virg. En. 8, 352 ; B. 2, 29, etc. ; Tac. Agr. 11.    - colitur ea pars et habitatur frequentissime, Cic. Verr. 4, 119: cette partie de la ville est très fréquentée et a de très nombreux habitants.    - arx procul iis quae habitabantur, Liv. 24, 3, 2: la citadelle éloignée des parties habitées.    - regio habitatur plurimis vicis, Curt. 8, 2, 14: la région est occupée par des bourgs nombreux. - intr. - [st1]3 [-] habiter.    - habitare in Sicilia: habiter en Sicile.    - habitare Lilybaei: habiter à Lilybée.    - habitare sub terra: habiter sous terre.    - habitare apud aliquem: habiter chez qqn.    - habitare in via: habiter sur la route (au bord de...).    - cf. Cic. Verr. 3, 95 ; 4, 38 ; Nat. 2, 95 ; Ac. 2, 115 ; Phil. 2, 106.    - animus habitat in oculis, Plin. 11, 37, 54, § 145: l'âme a sa demeure dans les yeux.    - habitare vallibus imis, Virg. En. 3, 110: habiter au fond des vallées. --- cf. Virg. 6, 673 ; Prop. 2, 16, 20.    - métaph. animus cum his habitans curis, Cic. Tusc. 5, 69: l'âme habitant avec ces soucis. --- cf. Cic. Fin. 2, 92.    - passif impers. habitari ait in luna, Cic. Ac. 2, 123: il prétend que la lune est habitée. --- cf. Cic. Rep. 6, 20 ; Liv. 2, 62, 4.    - triginta milibus habitare, Cic. Cael. 17: avoir un loyer de trente mille sesterces.    - melius habitare, Cic. Nat. 1, 22: avoir un plus beau logement.    - habitare bene, Nep. Att. 13, 1: être bien logé.    - habitantes: les habitants. --- cf. Ov. M. 14, 90 (habitantum) ; Plin. 2, 180 ; Liv. 29, 26, 7 (habitantium). [st1]4 [-] habiter, se cantonner.    - habitare in foro, in rostris, Cic. Mur. 21; Br. 305: ne pas bouger du forum, de la tribune aux harangues. --- cf. Cic. de Or. 1, 264.    - fautores Antoni, quorum in vultu habitant oculi mei, Cic. Phil. 12, 1, 2: les partisans d'Antoine, dont mes yeux ne quittent pas le visage.    - Theophrastus habitavit in eo genere rerum, Cic. Leg. 3, 14: Théophraste se cantonna dans ces questions.    - habitarunt in hac una ratione tractanda, Cic. de Or. 2, 160: ils se sont cantonnés dans cette unique étude.    - eorum in vultu habitant oculi mei, Cic. Phil. 12, 3: mes yeux ne quittent pas leur visage. [st1]5 [-] s'arrêter, s'attarder sur une chose. --- Cic. Or. 50.
    * * *
    hăbĭto, āre, āvi, ātum [habeo] - tr. et intr. - - tr. - [st1]1 [-] avoir souvent.    - Varr. d. Non. 318, 25 ; 318, 27. [st1]2 [-] habiter, occuper.    - habitare urbes, Virg. En. 3, 106: habiter des villes. --- cf. Virg. En. 8, 352 ; B. 2, 29, etc. ; Tac. Agr. 11.    - colitur ea pars et habitatur frequentissime, Cic. Verr. 4, 119: cette partie de la ville est très fréquentée et a de très nombreux habitants.    - arx procul iis quae habitabantur, Liv. 24, 3, 2: la citadelle éloignée des parties habitées.    - regio habitatur plurimis vicis, Curt. 8, 2, 14: la région est occupée par des bourgs nombreux. - intr. - [st1]3 [-] habiter.    - habitare in Sicilia: habiter en Sicile.    - habitare Lilybaei: habiter à Lilybée.    - habitare sub terra: habiter sous terre.    - habitare apud aliquem: habiter chez qqn.    - habitare in via: habiter sur la route (au bord de...).    - cf. Cic. Verr. 3, 95 ; 4, 38 ; Nat. 2, 95 ; Ac. 2, 115 ; Phil. 2, 106.    - animus habitat in oculis, Plin. 11, 37, 54, § 145: l'âme a sa demeure dans les yeux.    - habitare vallibus imis, Virg. En. 3, 110: habiter au fond des vallées. --- cf. Virg. 6, 673 ; Prop. 2, 16, 20.    - métaph. animus cum his habitans curis, Cic. Tusc. 5, 69: l'âme habitant avec ces soucis. --- cf. Cic. Fin. 2, 92.    - passif impers. habitari ait in luna, Cic. Ac. 2, 123: il prétend que la lune est habitée. --- cf. Cic. Rep. 6, 20 ; Liv. 2, 62, 4.    - triginta milibus habitare, Cic. Cael. 17: avoir un loyer de trente mille sesterces.    - melius habitare, Cic. Nat. 1, 22: avoir un plus beau logement.    - habitare bene, Nep. Att. 13, 1: être bien logé.    - habitantes: les habitants. --- cf. Ov. M. 14, 90 (habitantum) ; Plin. 2, 180 ; Liv. 29, 26, 7 (habitantium). [st1]4 [-] habiter, se cantonner.    - habitare in foro, in rostris, Cic. Mur. 21; Br. 305: ne pas bouger du forum, de la tribune aux harangues. --- cf. Cic. de Or. 1, 264.    - fautores Antoni, quorum in vultu habitant oculi mei, Cic. Phil. 12, 1, 2: les partisans d'Antoine, dont mes yeux ne quittent pas le visage.    - Theophrastus habitavit in eo genere rerum, Cic. Leg. 3, 14: Théophraste se cantonna dans ces questions.    - habitarunt in hac una ratione tractanda, Cic. de Or. 2, 160: ils se sont cantonnés dans cette unique étude.    - eorum in vultu habitant oculi mei, Cic. Phil. 12, 3: mes yeux ne quittent pas leur visage. [st1]5 [-] s'arrêter, s'attarder sur une chose. --- Cic. Or. 50.
    * * *
        Habito, habitas, pen. cor. habitare, Frequentatiuum. Demeurer ou habiter en quelque lieu.
    \
        Commorandi natura diuersorium nobis, non habitandi dedit. Cic. Pour loger, non point pour demeurer.
    \
        Grauiter increpuit tanti Censorem habitare. Plin. De demeurer en maison si chere.
    \
        Triginta millibus dixistis eum habitare. Cic. Que son logis où il demouroit avoit cousté trente mil.
    \
        Habitare bene. Cic. Estre bien logé, Avoir bonne maison.
    \
        Quorum in vultu habitant oculi mei. Cic. De dessus lesquels mes yeulx ne bougent, La contenance desquels mes yeulx guettent ordinairement, et n'en departent.
    \
        Habitare in rostris dicebatur. Cic. Qui ordinairement faisoit concions au peuple et harangues.
    \
        Qui in foro habitarunt. Cic. Qui n'ont faict autre chose que hanter les plaidoyers et jugements.
    \
        Moenia habitantur Graiis. Virgil. Sont habitez par les Grecs.
    \
        Tecum habita. Persius. Regarde toy toymesme.

    Dictionarium latinogallicum > habito

  • 9 ἐπιτίθημι

    ἐπιτίθημι 3 pl. ἐπιτιθέασιν Mt 23:4, impv. ἐπιτίθει 1 Ti 5:22; impf. 3 pl. ἐπετίθεσαν Ac 8:17 (ἐπετίθουν v.l.); fut. ἐπιθήσω; 1 aor. ἐπέθηκα; 2 aor. ἐπέθην, impv. ἐπίθες, ptc. ἐπιθείς. Mid. fut. ἐπιθήσομαι; 2 aor. ἐπεθέμην (s. τίθημι; Hom.+).
    to place someth. on or transfer to (a place or object)
    lay/put upon
    α. lit.: act., of placing of a physical thing τὶ (which somet. is to be supplied fr. the context; cp. Esth 5:2) ἐπί τι or τινα (X., Cyr. 7, 3, 14; SIG 1173, 9; cp. 1169, 4; PSI 442, 13 [III B.C.]; Gen 22:9; 42:26 al.; JosAs 29:5 αὐτὸν ἐπὶ τὸν ἵππον; ParJer 2:1 χοῦν ἐπὶ τὴν κεφαλήν) someth. upon someth. or someone Mt 23:4; Lk 15:5; J 9:6 v.l. (most mss. read ἐπέχρισεν), 15; Ac 15:10; 28:3; B 7:8. χεῖρα (χεῖρας) ἐπί τινα or τι lay hand(s) on someone or someth. (SIG 1173, 4; Ex 29:10; Lev 1:4; 4:4 al.—KSudhoff, Handanlegg. des Heilgottes: Archiv f. Gesch. d. Med. 18, 1926, 235–50) Mt 9:18; Mk 8:25 (v.l. ἔθηκεν); 16:18; Ac 8:17; 9:17 (cp. 1QapGen and s. SKotlek, ANRW II Principat 37/3, 2859). Also τινὶ τὰς χεῖρας (Jos., Ant. 9, 268; 16, 365) Mt 19:13, 15; Mk 5:23; 6:5; 8:23; Lk 4:40; 13:13 (v.l. ἐπʼ αὐτῇ); Ac 6:6; 8:19; 9:12; 13:3; 19:6; 28:8 (s. χείρ end [Coppens]); of authorization as an elder 1 Ti 5:22 (Goodsp., Probs. 181f; cp. 1QapGen 20, 29); cp. τὴν χεῖρα Mk 7:32; AcPl Ha 3, 31; 4, 34. ἐπὶ τὴν κεφαλήν B 13:5 (Gen 48:18). S. on ἐπίθεσις.—In other combinations ἐ. τί τινι (X., Oec. 17, 9; Esth 2:17; 1 Esdr 4:30; TestJob 7:1; JosAs 10:5; Jos., Ant. 9, 149 ἐπέθεσαν αὐτῷ τ. στέφανον) αὐτῷ τὸν σταυρόν Lk 23:26; στέφανον … αὐτοῦ τῇ κεφαλῇ J 19:2. ἐπειθήσι (=ἐπιθήσει) σοι ἐλευθέριον στέφανον AcPl Ha 2, 31. τοὺς λίθους ἐπετίθουν ἀλλήλαις they placed the stones on one another’s shoulders Hs 9, 3, 5.—τὶ ἐπί τινος (Hdt. 1, 121, 4 al.; 1 Km 6:18; Sus 34; ParJer 5:7; Just., D. 132, 2) Mt 21:7; Lk 8:16 v.l. ἐπέθηκαν ἐπὶ τ. κεφαλῆς αὐτοῦ they placed (the crown of thorns) on his head Mt 27:29. ἐπάνω τ. κεφαλῆς put above (his) head vs. 37.—τῷ μνημείῳ λίθον a stone at the grave Lk 23:53 v.l. (λίθοι) ἐπιτιθέμενοι εἰς τ. οἰκοδομήν stones put into the building Hv 3, 5, 2.
    β. fig.: act. (except Ac 15:28, below) ἐ. πληγάς τινι inflict blows upon someone (BGU 759, 13 [II A.D.] πληγὰς πλείστας ἐπέθηκάν μοι) Ac 16:23; cp. Lk 10:30. Differently ἐπιθήσει ὁ θεὸς ἐπʼ αὐτὸν τ. πληγάς God will bring upon him the plagues Rv 22:18b (cp. δίκην τινί Hdt., Pla. et al., also UPZ 1, 13 [IV B.C.] ὁ θεὸ αὐτῷ τὴν δίκην ἐ. Dt 26:6; τειμωρίαν τινί IAndrosIsis, Kyme 20; 35); s. BOlsson, D. Epilog der Offb. Joh.: ZNW 31, ’32, 84–86.—Pass. Ac 15:28.—ἐ. τινὶ ὄνομα give a surname to someone (cp. Hdt. 5, 68 al.; BGU 1139, 7 [I B.C.]; 2 Esdr 19:7) Mk 3:16f (on the giving of new names to disciples cp. Diog. L. 5, 38: Theophrastus’ name was Τύρταμος; his teacher, Aristotle, μετωνόμασεν and gave him the name Theophrastus because of his god-like eloquence). B 12:8f ἐ. τὸ ἔλεος ἐπί τινα bestow mercy upon someone 15:2.
    give τινί τι someth. to someone, mid. (BGU 1208 1, 4 [27 B.C.]; PRyl 81, 9 τὴν ὅλου τ. πράγματος ἐξουσίαν τοῖς κατασπορεῦσι ἐπεθέμην) ἀναγομένοις τὰ πρὸς τὰς χρείας when we sailed they gave us what we needed Ac 28:10; unless the verb is to rendered here put on board the needed supplies (so NRSV, REB).
    add ἐπί τι, act. ( Hom., et al.) ἐπʼ αὐτά Rv 22:18a.
    to set upon, attack, lay a hand on, mid. (Jos., Ant. 1, 328) τινί (Hdt., Aristoph. et al.; Appian, Liby. 102 §482; PTebt 15, 11 [114 B.C.]; PFlor 332, 7; LXX; Philo, Leg. ad Gai. 371; Jos., Ant. 4, 96) foll. by subst. inf. of purpose in gen. (Gen 43:18) οὐδεὶς ἐπιθήσεταί σοι τοῦ κακῶσαί σε in order to harm you Ac 18:10.—M-M. TW.

    Ελληνικά-Αγγλικά παλαιοχριστιανική Λογοτεχνία > ἐπιτίθημι

  • 10 Lesbos

    Lesbos, ī, f. (Λέσβος), Insel des Ägäischen Meers, Geburtsort des Pittakus, Alcäus, Theophrastus, Arion u. der Sappho, berühmt wegen ihres Weins, j. Metellino od. Midilly, Mela 2, 7, 4 (2. § 101). Plin. 5, 139. Varro LL. 9, 67. Cic. ad Att. 9, 9, 2. Verg. georg. 2, 90. Ov. met. 11, 55: Akk. Lesbon, Ov. met. 2, 591. Lucan. 8, 134: Akk. Lesbum, Vell. 1, 2, 5. Plin. 2, 232. Tac. ann. 2, 54. – Dav.: a) Lesbiacus, a, um, lesbisch, libri, qui Lesbiaci vocantur, drei Bücher Dialoge des Dicäarchus, weil die Unterredung auf Lesbos ist, Cic. Tusc. 1, 77: metrum, Sidon. epist. 9, 13. carm. 1. v. 11. – b) Lesbias, adis, f. (Λεσβίς), lesbisch, subst., die Lesbierin, Ov. – c) Lesbis, idis, Akk. ida, f. (Λεσβίς), lesbisch, subst., die Lesbierin, lyra, des Arion, Ov.: Lesbides, lesbische Mädchen, Lesbierinnen, Ov.: Lesbis puella u. bl. Lesbis, Sappho, Ov. – d) Lesbius, a, um (Λέσβιος), lesbisch, civis, Alcäus, Hor.: plectrum, alcäisches od. lyrisches, Hor.: pes, lyrisches Gedicht, Hor.: vates, Sappho, Ov.: Lesbium vinum, Plaut. u.a., u. bl. Lesbium, Hor. – e) Lesbōus, a, um (Λεσβωος), lesboisch, lesbisch, Hor.

    lateinisch-deutsches > Lesbos

  • 11 Menander

    Menander, drī, m. (Μένανδρος), I) der berühmteste Dichter der neuen griech. Komödie, Schüler des Theophrastus, um 340 v. Chr., Vorbild des Terenz, Ter. Andr. prol. 9. Cic. de fin. 1, 4. Auson. edyll. 13 extr. p. 146, 21 Schenkl: nobilis comoediis, Phaedr. 5, 1, 9: Menander comicus, Amm. 21, 4, 4: Thais Menandri, Varro sat. Men. 301. – Nbf. Menandros, Ov. am. 1, 15, 18: Nbf. Menandrus, Vell. 1, 16, 3: Vok., docte Menandre, Prop. 3, 21, 28. – Dav. A) Menandrēus, a, um (Μενάνδρειος), menandrëisch, des Menander, Thais, Prop. 2, 6, 3. – B) Menandricus, a, um, menandrisch, fluxus, Tert. de pall. 4 (u. dazu Oehler Bd. 1. S. 940). – II) als Sklavenname: a) ein Sklave Ciceros, Cic. ep. 16, 13. – b) ein Freigelassener des T. Ampius Balbus, Cic. ep. 13, 70.

    lateinisch-deutsches > Menander

  • 12 Strato

    Strato u. Stratōn, ōnis, m. (Στράτων), I) ein Philosoph aus Lampsakus, Schüler des Theophrastus, Anhänger der peripatetischen Philosophie (starb um 270 v. Chr.), Form Strato, Cic. Acad. 1, 34; de fin. 5, 13 u.a. – Form Straton, Sen. nat. qu. 6, 13, 2. – II) (Strato) ein Arzt zur Zeit Ciceros, Cic. Cluent. 176 u. 179 u.a.

    lateinisch-deutsches > Strato

  • 13 supra

    suprā (altlat. suprād), Adv. u. Praepos. (st. superā [sc. parte] von superus), I) Adv. m. Compar.: 1) v. Raume: a) auf der oberen Seite, oben, oben darauf, oberhalb (Ggstz. infra), oleum supra siet, Cato: omnia haec, quae supra et subter, unum esse, Cic.: et mare quod supra teneant quodque alluit infra, Verg.: magno numero iumentorum in flumine supra atque infra constituto, Caes.: supra, non infra est deus, Lact. – b) darüber heraus, darüber hervor, toto vertice supra est, Verg. – Compar. superius, weiter hinauf, weiter oben, piscina superius construenda, Pallad.: superius rapiuntur, Sen.: Ggstz. subterius, Isid. orig. 16, 8, 4. – c) oben, vorher, bei Verweisungen in Schrift u. Rede, uti supra demonstravimus, Caes.: ut supra dixi, Cic.: ille, quem supra deformavi, Cic.: quae supra dixi, Cic.: supra dictae particulae, Gell.: erunt adiungenda supra dictis etiam mictualia medicamenta, Cael. Aur. – Compar. superius, weiter oben, ut superius demonstravimus, Auct. b. Hisp.: dixi superius, Phaedr.: de qua superius dixerim, Firm. – 2) von der Zeit, von oben an, von früher her, weiter (aus vergangener Zeit), pauca supra repetere, Sall., de alqo, Tac. – 3) v. Maße: a) eig.: darüber, mehr, centesimus tibi vel supra premitur annus, Sen.: ager fortasse trecentis aut etiam supra nummorum milibus emptus, Hor.: supra adicere, mehr bieten, Cic. – b) übtr., darüber hinaus, mehr, dialogos confeci et absolvi nescio quam bene, sed ita accurate, ut nihil possit supra, Cic.: dominandi supra quam aestimari avidissimus potest, Aur. Vict.: nihil supra, Ter.: supra deos lacessere, noch mehr, Hor. – dah. supra quam, mehr als, patiens inediae, algoris, supra quam cuiquam credibile est, Sall.: rem supra feret, quam fieri potest, größer machen, als es möglich ist, Cic.

    II) Praepos. m. Acc.: 1) v. Raume: a) mit Verben der Ruhe = über, oben über, oben auf, auf (Ggstz. infra), ille qui supra nos habitat, Plaut.: Nerëides supra delphinos et cete sedentes, Plin.: ubi circa muros supra subterque terram per dies quindecim pugnatum est, Liv.: mit Berücksichtigung der Rangordnung, accumbere supra alqm, (bei Tische) über jmd. liegen, Cic. – insbes. von der geographischen Lage = oberhalb, jenseit, exercitus, qui supra Suessulam Nolae praesideret, Liv.: Syene est supra Alexandriam, Plin. – bildl., supra caput, über dem Kopfe, d.i. auf dem Halse, zur Last, ecce supra caput homo levis, da hab' ich auf dem Halse, Cic.: supra caput esse, Sall. u. Liv. – übtr., zur Bezeichnung des Amtes, das jmd. hat, über, qui supra bibliothecam fuerunt, Vitr. 7. praef. § 5: supra rationes esse positum, Ps. Quint. decl. 353: libertus supra hereditates, Scribon. 162: supra insulas, Corp. inscr. Lat. 14, 2769: supra iumenta, ibid. 6, 7987 u. 9486: supra cocos, ibid. 6, 9261. – b) mit Verben der Bewegung: α) über... hinweg, über... hin, fera saltu supra venabula fertur, Verg.: supra segetes navigare, Ov. – β) oben auf, tignumque supra turba petulans insilit, Phaedr.: nec exissent umquam supra terram, Cic. – γ) über... hinaus, attolli supra ceteros mortales, Plin.: supra alqm ire, einen übertreffen, Verg.: exsurgere supra dolores, Ps. Albinov. – 2) v. der Zeit, über, vor, paulo supra hanc memoriam, Caes.: supra septingentesimum annum, Liv. – 3) vom Maße, a) eig. = über, über... hinaus, supra milia viginti, Liv.: nec supra geminos fetus, Plin. – b) übtr.: α) über, über... hinaus, supra modum, Liv.: supra morem, Verg.: supra vires, Hor.: supra humanam formam, Phaedr.: supra humanam fidem, Plin.: supra omnium opinionem, Scrib.: dominatio et potentia, quae supra leges se esse velit, die mehr gelten will als, Cic.: supra Coclites Musiosque id facinus esse, gehe über die eines K.u.M. hinaus, Liv. – β) über, außer, supra belli Latini metum id quoque accesserat, quod etc., Liv.: de floribus supra dictos scripsit Theophrastus, außer den genannten, Plin.

    lateinisch-deutsches > supra

  • 14 Peripatetiker

    Peripatetiker, Peripateticae sectae philosophus. – in der Appos. bl. Peripateticus (z.B. Theophrastus Peripateticus); u. ebenso im Plur. bl. Peripatetici. peripatetisch, Peripateticus; oder durch den Genet. Peripateticorum, z.B. die perip. Philosophie, philosophia Peripatetica: das ganze perip. System, omnis ratio Peripateticorum.

    deutsch-lateinisches > Peripatetiker

  • 15 Paracelsus

    ( Paracelsus (Theophrastus Bombastus von Hohenheim)) Парацельс (Теофрастус Бомбастус фон Хоэнхайм) (1493-1541)
    врач, естествоиспытатель и философ, один из пионеров органической химии и медицины. Дал систематическое описание многих заболеваний, использовал познания в области химии для фармакологии; изучал народную медицину. Писал и преподавал не на латыни, а на немецком языке. Много путешествовал по Австрии и за её пределами. Умер в Зальцбурге. Его портрет находится в музее Каролино Аугустеум. Псевдоним, который он выбрал, должен был означать его превосходство над знаменитым древнеримским врачом и естествоиспытателем Авлом Корнелием Цельсом - Парацельс не признавал никаких авторитетов

    Австрия. Лингвострановедческий словарь > Paracelsus

  • 16 παραιρεω

        (aor. 2 παρεῖλον, pf. παρῄρηκα) тж. med.
        1) отнимать, отбирать, лишать
        

    (τι Eur.)

        π. τοῦ φρουρίου Thuc. — разрушить часть укрепления;
        π. φρονήματος Eur. — лишать (части) разума;
        αὐτοὺς τὰ ἐφόδια τοῦ πολέμου παρῃρῆσθαι Iphicrates ap. Arst.лишить самого себя военного снабжения

        2) брать, выбирать:
        

    (τῶν ἀρῶν) τέν μίαν π. ἔς τινα Eur. обрушить на кого-л. одно из проклятий

        3) med. отрывать, похищать
        4) med. уничтожать, подавлять
        5) med. захватывать, завладевать
        

    (πόλεις Dem.; ὅπλα Xen.; τὰς ἀγορὰς τοῖς στρατοπέδοις Polyb.; τὰ προπεπονημένα Theophrastus ap. Plut.)

        6) med. лишать гражданских прав

    Древнегреческо-русский словарь > παραιρεω

  • 17 mediocriter

    mĕdĭŏcrĭtĕr, adv. [st2]1 [-] modérément, avec mesure. [st2]2 [-] modestement. [st2]3 [-] médiocrement, légèrement, faiblement. [st2]4 [-] patiemment, tranquillement.
    * * *
    mĕdĭŏcrĭtĕr, adv. [st2]1 [-] modérément, avec mesure. [st2]2 [-] modestement. [st2]3 [-] médiocrement, légèrement, faiblement. [st2]4 [-] patiemment, tranquillement.
    * * *
        Mediocriter, pen. cor. Aduerb. Cic. Moyennement, Mediocrement.
    \
        Quid Theophrastus, mediocriterne delectat, quum tractat locos ab Aristotele ante tractatos? Cic. Y prenons nous petit plaisir, ou Ne prenons nous pas grand plaisir à, etc.
    \
        Non mediocriter ferre. Cic. Se courroucer de quelque chose fort et ferme, Ne la porter pas bien patiemment.

    Dictionarium latinogallicum > mediocriter

  • 18 midas

    Mĭdās, ae, m. Midas (roi de Phrygie, renommé par ses richesses).    - [gr]gr. Μίδας.    - Ov. M. 11, 85 sq. et 146; Hyg. Fab. 191; Cic. Tusc. 1, 48, 114; Div. 1, 36, 78; Mart. 6, 86, 4; Hyg. Fab. 274. - voir hors site Midas.
    * * *
    Mĭdās, ae, m. Midas (roi de Phrygie, renommé par ses richesses).    - [gr]gr. Μίδας.    - Ov. M. 11, 85 sq. et 146; Hyg. Fab. 191; Cic. Tusc. 1, 48, 114; Div. 1, 36, 78; Mart. 6, 86, 4; Hyg. Fab. 274. - voir hors site Midas.
    * * *
        Midas, Theophrastus. Un petit ver qui s'engendre és febves, Une mite, ou miton.

    Dictionarium latinogallicum > midas

  • 19 Théophraste

    Théophraste npr Theophrastus.

    Dictionnaire Français-Anglais > Théophraste

  • 20 Lesbos

    Lesbos, ī, f. (Λέσβος), Insel des Ägäischen Meers, Geburtsort des Pittakus, Alcäus, Theophrastus, Arion u. der Sappho, berühmt wegen ihres Weins, j. Metellino od. Midilly, Mela 2, 7, 4 (2. § 101). Plin. 5, 139. Varro LL. 9, 67. Cic. ad Att. 9, 9, 2. Verg. georg. 2, 90. Ov. met. 11, 55: Akk. Lesbon, Ov. met. 2, 591. Lucan. 8, 134: Akk. Lesbum, Vell. 1, 2, 5. Plin. 2, 232. Tac. ann. 2, 54. – Dav.: a) Lesbiacus, a, um, lesbisch, libri, qui Lesbiaci vocantur, drei Bücher Dialoge des Dicäarchus, weil die Unterredung auf Lesbos ist, Cic. Tusc. 1, 77: metrum, Sidon. epist. 9, 13. carm. 1. v. 11. – b) Lesbias, adis, f. (Λεσβίς), lesbisch, subst., die Lesbierin, Ov. – c) Lesbis, idis, Akk. ida, f. (Λεσβίς), lesbisch, subst., die Lesbierin, lyra, des Arion, Ov.: Lesbides, lesbische Mädchen, Lesbierinnen, Ov.: Lesbis puella u. bl. Lesbis, Sappho, Ov. – d) Lesbius, a, um (Λέσβιος), lesbisch, civis, Alcäus, Hor.: plectrum, alcäisches od. lyrisches, Hor.: pes, lyrisches Gedicht, Hor.: vates, Sappho, Ov.: Lesbium vinum, Plaut. u.a., u. bl. Lesbium, Hor. – e) Lesbōus, a, um (Λεσβωος), lesboisch, lesbisch, Hor.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Lesbos

См. также в других словарях:

  • Theophrastus — Statue of Theophrastus, Orto botanico di Palermo Full name Theophrastus Born c. 371 BC Eresos Died c. 287 BC …   Wikipedia

  • Theophrástus — Theophrástus, griech. Philosoph, geb. um 372 v. Chr. zu Eresos auf Lesbos, der bedeutendste Schüler des Aristoteles, gest. 287 als Haupt der Peripatetischen Schule zu Athen, bes. bekannt durch seine »Ethici characteres« (hg. von der Philolog.… …   Kleines Konversations-Lexikon

  • Theophrastus — [thē΄ə fras′təs] [L < Gr Theophrastos < theos (see THEO ) + phrazein, to speak, plan, observe, guard: hence, lit., ? divinely protected] 372? 287? B.C.; Gr. philosopher & natural scientist …   English World dictionary

  • Theophrastus — (c. 372 bc– 287 bc) Greek botanist and philosopher Theophrastus, who was born at Eresus on Lesbos (now in Greece), attended the Academy at Athens as a pupil of Plato. After Plato s death he joined Aristotle and became his chief assistant when… …   Scientists

  • THEOPHRASTUS — I. THEOPHRASTUS Archon Athenis, Olymp. 110. An. 1. II. THEOPHRASTUS Philosophus ex Eresso Lesbi oppido sic vocatus ob vocis et eloquentiae suavitatem quasi divinam, quum antea Tyrtamus vocaretur. Strabo, l. 13. Τύρταμος δ᾿ ἐκαλεῖτα πρότερον ὁ… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Theophrastus — Theophrastian /thee euh fras cheuhn/, adj. /thee euh fras teuhs/, n. 372? 287 B.C., Greek philosopher. * * * ▪ Greek philosopher born c. 372 BC, , Eresus, Lesbos died c. 287       Greek Peripatetic philosopher and pupil of Aristotle. He studied… …   Universalium

  • Theophrastus Paracelsus —     Theophrastus Paracelsus     † Catholic Encyclopedia ► Theophrastus Paracelsus     Celebrated physician and reformer of therapeutics, b. at the Sihlbrücke, near Einsiedeln, in the Canton of Schwyz, 10 Nov., 1493; d. at Salzburg, 24 Sept., 1541 …   Catholic encyclopedia

  • Theophrastus Bombastus von Hohenheim Paracelso — Paracelso, Theophrastus Bombastus von Hohenheim Médico, alquimista y científico suizo nacido en 1493. Realizó sus estudios en distintas universidades italianas y en el año 1526, en Basilea, fue el primer profesor que impartió sus clases de… …   Diccionario médico

  • Theophrastus Paracelsus — Theophrastus Paracelsus, s. Paracelsus …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Theophrástus Paracelsus — Theophrástus Paracelsus, s. Paracelsus …   Kleines Konversations-Lexikon

  • Theophrastus Paracelsus — Theophrastus Paracelsus, s. Paracelsus …   Herders Conversations-Lexikon

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»