Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

Iphicrates

  • 1 Iphicrates

    Īphicratēs, is m.
    Ификрат, афинский полководец после Пелопоннесской войны (умер ок. 353 г. до н. э.) Nep

    Латинско-русский словарь > Iphicrates

  • 2 Iphicrates

    Īphicratēs, is, Akk. ēn, m. (Ἰφικράτης), berühmter Feldherr der Athener nach dem peloponnesischen Kriege, gest. um 353 v. Chr., Nep. Iph. 1, 1 u. s.; Timoth. 3, 2 u. s. – Dav.: Īphicratēnsis, e, zu Iphikrates gehörig, des J., milites, Nep. Iph. 2, 4.

    lateinisch-deutsches > Iphicrates

  • 3 Iphicrates

    Īphicratēs, is, Akk. ēn, m. (Ἰφικράτης), berühmter Feldherr der Athener nach dem peloponnesischen Kriege, gest. um 353 v. Chr., Nep. Iph. 1, 1 u. s.; Timoth. 3, 2 u. s. – Dav.: Īphicratēnsis, e, zu Iphikrates gehörig, des J., milites, Nep. Iph. 2, 4.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Iphicrates

  • 4 Iphicrates

    Īphī̆crătes, is, m., a famous Athenian general, Nep. Iph. 1, 1 sqq.; Just. 6, 5, 2.— Hence, Iphī̆crătensis, is, adj.:

    Iphicratenses milites,

    soldiers of Iphicrates, Nep. Iph. 2, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > Iphicrates

  • 5 Iphicrates

    Ἰφικράτης, -ους, ὁ.

    Woodhouse English-Greek dictionary. A vocabulary of the Attic language > Iphicrates

  • 6 Iphicratensis

    Īphicratēnsis, e [ Iphicrates ]

    Латинско-русский словарь > Iphicratensis

  • 7 declaro

    dē-clāro, āvī, ātum, āre = ἀποφαίνω, deutlich an den Tag geben, deutlich kundgeben od. -tun, deutlich offenbaren, I) eig.: a) durch ein Zeichen usw.: praesentiam saepe divi suam declarant; ut et apud Regillum bello Latinorum... in nostra acie Castor et Pollux ex equis pugnare visi sunt, Cic. de nat. deor. 2, 6. – m. Dat. wem? tabellarius ducis nave declaratā suis eodem, unde erat egressus, se recepit, Nep. Hann. 11, 2. – mit Abl. wodurch? nec potest aetas (cervorum) discerni, sed dentibus senecta declaratur, Plin. 8, 116. – b) durch Worte kund und zu wissen tun, öffentlich erklären, öffentlich verkündigen, α) jmd. als einen, bes. als einen Magistrat (einen Konsul usw.) öffentlich erklären (von der die Wahl leitenden Magistratsperson und von den Wählenden selbst); dann aber auch, wie renuntiare, nach der Erklärung durch den Präko als gewählt öffentlich verkünden od. ausrufen lassen, m. dopp. Acc., alqm consulem, Cic.: me unā voce universus populus Romanus consulem declaravit, Cic.: quos populus proximis comitiis ingenti consensu alterum consulem alterum praetorem declaravit, Liv.: victorem magnā praeconis voce Cloanthum declarat, Verg. – im Passiv m. dopp. Nom., eiusdem hominis voce et declaratus consul et defensus, Cic.: consules declarati P. Scipio Nasica, L. Bestia, Sall.: tanto consensu, quanto haud quisquam alius ante, rex est declaratus, Liv.: ex quo die est dux declaratus, Liv. – β) eine Feierlichkeit dem Volke als bevorstehend, Rupae studium non defuit declarandorum munerum tuo nomine, Cic. ep. 2, 3, 1.

    II) übtr., deutlich zu erkennen (zu verstehen) geben, deutlich angeben, deutlich zeigen od. anzeigen od. bezeichnen, klar darlegen, motivieren, klar od. deutlich ausdrücken, deutlich offenbaren, a) übh.: α) m. Acc.: hoc saepius dicendum tibique non significandum solum, sed etiam declarandum arbitror, Cic.: ipsa consolatio litterarum tuarum declarat summam benevolentiam, Cic.: non manus solum, sed nutus quoque declarant nostram voluntatem, Quint. – m. Abl. wodurch? Cilicum et Pisidarum gens volatibus avium cantibusque ut certissimis signis declarari res futuras putant, Cic.: declarant gaudia vultu, Catull. – mit in (in, bei) u. Abl., fuit (Iphicrates) bonus civis fideque magnā; quod cum in aliis rebus declaravit, tum maxime in Amyntae Macedonis liberis tuendis, Nep. – mit dopp. Acc., se fortibus factis dignum tantae maiestatis infulis declaravit, Treb. Poll. Gallien. 10, 1. – β) m. folg. Acc. u. Infin.: hominem catum eum esse declaramus, erklären ihn für usw., Plaut.: quae (vox) declarat illum et in solitudine secum loqui solitum, Cic.: quod plurimis locis perorationes nostrae voluisse nos atque animo contendisse declarant, Cic. – γ) mit folg. indir. Fragesatz: quae (consuetudo cotidianae vitae) cuiusque ingenium ut sit declarat maxime, Ter.: totum id, quod quaerimus, quid et quale sit verbi vis ipsa declarat, Cic.: qui declaravit, quanti me faceret, Cic. – m. Abl. wodurch? ut matres familiae eorum (Germanorum) sortibus et vaticinationibus declararent, utrum proelium committi ex usu esset necne, Caes. – δ) absol. (vgl. Garatoni Cic. Mil. 5, 14), res declarat, Cic.: ut ratio declarat eorum, qui etc., Lucr.: declarant huius ambusti tribuni plebis illae intermortuae contiones, Cic. – b) einen Wortbegriff deutlich ausdrücken, -bezeichnen, nullum (verbum) inveniri potest, quod magis idem declaret Latine, quod Graece ἡδονή, quam declarat voluptas, Cic.: ›oportere‹ enim perfectionem declarat officii, quo et semper utendum est et omnibus, Cic.: propter cuius syllabae sonum declarandum nova reperta est littera, Gell.: quae (littera C) inversa mulierem declarat ( nämlich declaro= Caia), Quint.: verba quam maxime apta, id est, rem declarantia, Cic.: verba idem declarantia, gleichbedeutende W., Synonyma, Cic. – c) durch die Darstellung in ein helles Licht setzen, aufhellen, klar darlegen, cum autem exprimere imaginem consuetudinis atque vitae velimus Epaminondae, nihil videmur debere praetermittere, quod pertineat ad eam declarandam, Nep.: quod vix credendum sit tantas res tam breviter potuisse declarari, Nep.

    lateinisch-deutsches > declaro

  • 8 παραιρεω

        (aor. 2 παρεῖλον, pf. παρῄρηκα) тж. med.
        1) отнимать, отбирать, лишать
        

    (τι Eur.)

        π. τοῦ φρουρίου Thuc. — разрушить часть укрепления;
        π. φρονήματος Eur. — лишать (части) разума;
        αὐτοὺς τὰ ἐφόδια τοῦ πολέμου παρῃρῆσθαι Iphicrates ap. Arst.лишить самого себя военного снабжения

        2) брать, выбирать:
        

    (τῶν ἀρῶν) τέν μίαν π. ἔς τινα Eur. обрушить на кого-л. одно из проклятий

        3) med. отрывать, похищать
        4) med. уничтожать, подавлять
        5) med. захватывать, завладевать
        

    (πόλεις Dem.; ὅπλα Xen.; τὰς ἀγορὰς τοῖς στρατοπέδοις Polyb.; τὰ προπεπονημένα Theophrastus ap. Plut.)

        6) med. лишать гражданских прав

    Древнегреческо-русский словарь > παραιρεω

  • 9 declaro

    dē-clāro, āvī, ātum, āre = ἀποφαίνω, deutlich an den Tag geben, deutlich kundgeben od. -tun, deutlich offenbaren, I) eig.: a) durch ein Zeichen usw.: praesentiam saepe divi suam declarant; ut et apud Regillum bello Latinorum... in nostra acie Castor et Pollux ex equis pugnare visi sunt, Cic. de nat. deor. 2, 6. – m. Dat. wem? tabellarius ducis nave declaratā suis eodem, unde erat egressus, se recepit, Nep. Hann. 11, 2. – mit Abl. wodurch? nec potest aetas (cervorum) discerni, sed dentibus senecta declaratur, Plin. 8, 116. – b) durch Worte kund und zu wissen tun, öffentlich erklären, öffentlich verkündigen, α) jmd. als einen, bes. als einen Magistrat (einen Konsul usw.) öffentlich erklären (von der die Wahl leitenden Magistratsperson und von den Wählenden selbst); dann aber auch, wie renuntiare, nach der Erklärung durch den Präko als gewählt öffentlich verkünden od. ausrufen lassen, m. dopp. Acc., alqm consulem, Cic.: me unā voce universus populus Romanus consulem declaravit, Cic.: quos populus proximis comitiis ingenti consensu alterum consulem alterum praetorem declaravit, Liv.: victorem magnā praeconis voce Cloanthum declarat, Verg. – im Passiv m. dopp. Nom., eiusdem hominis voce et declaratus consul et defensus, Cic.: consules declarati P. Scipio Nasica, L. Bestia, Sall.: tanto consensu, quanto haud
    ————
    quisquam alius ante, rex est declaratus, Liv.: ex quo die est dux declaratus, Liv. – β) eine Feierlichkeit dem Volke als bevorstehend, Rupae studium non defuit declarandorum munerum tuo nomine, Cic. ep. 2, 3, 1.
    II) übtr., deutlich zu erkennen (zu verstehen) geben, deutlich angeben, deutlich zeigen od. anzeigen od. bezeichnen, klar darlegen, motivieren, klar od. deutlich ausdrücken, deutlich offenbaren, a) übh.: α) m. Acc.: hoc saepius dicendum tibique non significandum solum, sed etiam declarandum arbitror, Cic.: ipsa consolatio litterarum tuarum declarat summam benevolentiam, Cic.: non manus solum, sed nutus quoque declarant nostram voluntatem, Quint. – m. Abl. wodurch? Cilicum et Pisidarum gens volatibus avium cantibusque ut certissimis signis declarari res futuras putant, Cic.: declarant gaudia vultu, Catull. – mit in (in, bei) u. Abl., fuit (Iphicrates) bonus civis fideque magnā; quod cum in aliis rebus declaravit, tum maxime in Amyntae Macedonis liberis tuendis, Nep. – mit dopp. Acc., se fortibus factis dignum tantae maiestatis infulis declaravit, Treb. Poll. Gallien. 10, 1. – β) m. folg. Acc. u. Infin.: hominem catum eum esse declaramus, erklären ihn für usw., Plaut.: quae (vox) declarat illum et in solitudine secum loqui solitum, Cic.: quod plurimis locis perorationes nostrae voluisse nos atque animo contendisse declarant,
    ————
    Cic. – γ) mit folg. indir. Fragesatz: quae (consuetudo cotidianae vitae) cuiusque ingenium ut sit declarat maxime, Ter.: totum id, quod quaerimus, quid et quale sit verbi vis ipsa declarat, Cic.: qui declaravit, quanti me faceret, Cic. – m. Abl. wodurch? ut matres familiae eorum (Germanorum) sortibus et vaticinationibus declararent, utrum proelium committi ex usu esset necne, Caes. – δ) absol. (vgl. Garatoni Cic. Mil. 5, 14), res declarat, Cic.: ut ratio declarat eorum, qui etc., Lucr.: declarant huius ambusti tribuni plebis illae intermortuae contiones, Cic. – b) einen Wortbegriff deutlich ausdrücken, -bezeichnen, nullum (verbum) inveniri potest, quod magis idem declaret Latine, quod Graece ἡδονή, quam declarat voluptas, Cic.: ›oportere‹ enim perfectionem declarat officii, quo et semper utendum est et omnibus, Cic.: propter cuius syllabae sonum declarandum nova reperta est littera, Gell.: quae (littera C) inversa mulierem declarat ( nämlich = Caia), Quint.: verba quam maxime apta, id est, rem declarantia, Cic.: verba idem declarantia, gleichbedeutende W., Synonyma, Cic. – c) durch die Darstellung in ein helles Licht setzen, aufhellen, klar darlegen, cum autem exprimere imaginem consuetudinis atque vitae velimus Epaminondae, nihil videmur debere praetermittere, quod pertineat ad eam declarandam, Nep.: quod vix credendum sit tantas res tam breviter potuisse declarari,
    ————
    Nep.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > declaro

  • 10 adspectus

    1.
    aspectus ( adsp-), a, um, Part. of aspicio
    2.
    aspectus ( adsp-), ūs, m. ( gen. aspecti, Att. ap Non. p. 485, 21; cf. Prisc. p. 712 P.; Rudd. I. p. 103, n. 46; dat. sing. aspectu, like jussu, manu, etc., Verg. A. 6, 465; cf. Schneid Gr II. 332) [aspicio].
    I.
    A.. Act., a seeing, looking at, a look, sight.
    a.
    Absol.: intellegens dicendi existimator uno aspectu et praeteriens de oratore saepe judicat, Cic Brut. 54, 200:

    e quibus (litteris tuis) primo aspectu voluptatem cepi, quod erant a te ipso scriptae,

    id. Att. 7, 3, 1 hic primo aspectu inanimum quiddam se putat cernere, id. N. D 2, 35, 90:

    urbs situ est praeclaro ad aspectum,

    id. Verr 2, 4, 52 fin.:

    voci tamen et aspectui pepercit,

    Tac. A. 15, 61 et saep.—
    b.
    With gen. of obj. or adj. for gen.:

    carere aspectu civium,

    Cic. Cat. 1, 7, 17:

    hominum aspectum lucemque vitare,

    id. Sull. 26, 74:

    aspectum civium gravari,

    Tac. A. 3, 59:

    se aspectu alicujus subtrahere,

    Verg. A. 6, 465:

    ab aspectu alicujus auferri,

    Vulg. Tob. 12, 21:

    aspectum alicujus fugere, Sen Hippol. 734: aspectum alicujus rei exuere,

    Tac. A. 16, 28:

    si te aspectus detinet urbis,

    Verg. A. 4, 347:

    in aspectu earum,

    Vulg. Gen. 30, 38:

    violare sacra aspectu virili, i. e. virorum,

    Cic. Har Resp. 5, 8. in aspectu tuo gaudebit, Vulg. Tob. 11, 8.—In plur.:

    sic orsus Apollo Mortales medio aspectus sermone reliquit, i. e. mortalium,

    Verg. A. 9, 657.—
    B.
    Physically, the sight, glance:

    lubricos oculos fecit (natura) et mobiles, ut aspectum, quo vellent, facile converterent,

    Cic. N. D. 2, 57, 142: si contendemus per continuationem, acri aspectu utemur, Auct. ad Her. 3, 15, 27.—
    C.
    The sense of sight: Sed mihi ne utiquam cor consentit cum oculorum aspectu, Enn. ap. Cic. Ac. 2, 17, 52' quicquid sub aspectum oculorum cadit, Vulg. Lev. 13, 12:

    caelum ita aptum est. ut sub aspectum et tactum cadat,

    Cic. Tim. 5:

    aspectum omnino amittere,

    id. Tusc. 1, 30, 73:

    res caecae et ab aspectūs judicio remotae,

    id. de Or. 2, 87, 357.—
    II.
    Pass. (i. e. transferred to the object seen).
    A.
    The visibility, appearance:

    adspectu siderum,

    Plin. 2, 68, 68, § 172:

    In sedecim partes caelum in eo adspectu divisere Tusci,

    id. 2, 54, 55, § 143, where Jan reads spectu.
    B. 1.
    In gen.: quadrupes aspectu truci, Pac. ap. Cic. Div 2, 64, 133:

    Horribili super aspectu mortalibus instans,

    Lucr. 1, 65:

    erat rotis horribilis aspectus,

    Vulg. Ezech. 2, 18: pomorum [p. 174] jucundus aspectus, Cic. N. D. 2, 63, 158; id. Phil. 2, 29:

    erat aspectus ejus sicut fulgur,

    Vulg. Matt. 28, 3:

    aspectus faciei illius immutatus est super Sidrach etc.,

    ib. Dan. 3, 19:

    fuit (Iphicrates) et animo magno et corpore imperatoriāque formā, ut ipso aspectu cuivis iniceret admirationem sui,

    Nep. Iphicr. 3, 1:

    Canidia et Sagana horrendae aspectu,

    Hor. S. 1, 8, 26:

    apes horridae adspectu,

    Plin. 11, 18, 19, § 59:

    (rex) erat terribilis aspectu,

    Vulg. Esth. 15, 9:

    lignum (erat) aspectu delectabile,

    ib. Gen. 3, 6:

    Bucephalus adspectu torvo,

    Plin. 8, 42, 64, § 154:

    Oceanus cruento aspectu,

    Tac. A. 14, 32 al. —Hence,
    2.
    Of shape, the form, appearance:

    herba adspectu roris marini,

    Plin. 24, 19, 113, § 173; 10, 39, 56, § 115:

    super similitudinem throni similitudo quasi aspectus hominis,

    Vulg. Ezech. 1, 26: quasi aspectus equorum, ib. Joel, 2, 4.—
    3.
    Of color, the color, appearance, look:

    carbunculi adspectūs nigrioris,

    Plin. 37, 7, 25, § 95:

    discolor,

    id. 31, 2, 20, § 30:

    Cum color albus in cute fuerit et capillorum mutaverit aspectum,

    Vulg. Lev. 13, 10; ib. Ezech. 1, 7; 1, 16.

    Lewis & Short latin dictionary > adspectus

  • 11 aspectus

    1.
    aspectus ( adsp-), a, um, Part. of aspicio
    2.
    aspectus ( adsp-), ūs, m. ( gen. aspecti, Att. ap Non. p. 485, 21; cf. Prisc. p. 712 P.; Rudd. I. p. 103, n. 46; dat. sing. aspectu, like jussu, manu, etc., Verg. A. 6, 465; cf. Schneid Gr II. 332) [aspicio].
    I.
    A.. Act., a seeing, looking at, a look, sight.
    a.
    Absol.: intellegens dicendi existimator uno aspectu et praeteriens de oratore saepe judicat, Cic Brut. 54, 200:

    e quibus (litteris tuis) primo aspectu voluptatem cepi, quod erant a te ipso scriptae,

    id. Att. 7, 3, 1 hic primo aspectu inanimum quiddam se putat cernere, id. N. D 2, 35, 90:

    urbs situ est praeclaro ad aspectum,

    id. Verr 2, 4, 52 fin.:

    voci tamen et aspectui pepercit,

    Tac. A. 15, 61 et saep.—
    b.
    With gen. of obj. or adj. for gen.:

    carere aspectu civium,

    Cic. Cat. 1, 7, 17:

    hominum aspectum lucemque vitare,

    id. Sull. 26, 74:

    aspectum civium gravari,

    Tac. A. 3, 59:

    se aspectu alicujus subtrahere,

    Verg. A. 6, 465:

    ab aspectu alicujus auferri,

    Vulg. Tob. 12, 21:

    aspectum alicujus fugere, Sen Hippol. 734: aspectum alicujus rei exuere,

    Tac. A. 16, 28:

    si te aspectus detinet urbis,

    Verg. A. 4, 347:

    in aspectu earum,

    Vulg. Gen. 30, 38:

    violare sacra aspectu virili, i. e. virorum,

    Cic. Har Resp. 5, 8. in aspectu tuo gaudebit, Vulg. Tob. 11, 8.—In plur.:

    sic orsus Apollo Mortales medio aspectus sermone reliquit, i. e. mortalium,

    Verg. A. 9, 657.—
    B.
    Physically, the sight, glance:

    lubricos oculos fecit (natura) et mobiles, ut aspectum, quo vellent, facile converterent,

    Cic. N. D. 2, 57, 142: si contendemus per continuationem, acri aspectu utemur, Auct. ad Her. 3, 15, 27.—
    C.
    The sense of sight: Sed mihi ne utiquam cor consentit cum oculorum aspectu, Enn. ap. Cic. Ac. 2, 17, 52' quicquid sub aspectum oculorum cadit, Vulg. Lev. 13, 12:

    caelum ita aptum est. ut sub aspectum et tactum cadat,

    Cic. Tim. 5:

    aspectum omnino amittere,

    id. Tusc. 1, 30, 73:

    res caecae et ab aspectūs judicio remotae,

    id. de Or. 2, 87, 357.—
    II.
    Pass. (i. e. transferred to the object seen).
    A.
    The visibility, appearance:

    adspectu siderum,

    Plin. 2, 68, 68, § 172:

    In sedecim partes caelum in eo adspectu divisere Tusci,

    id. 2, 54, 55, § 143, where Jan reads spectu.
    B. 1.
    In gen.: quadrupes aspectu truci, Pac. ap. Cic. Div 2, 64, 133:

    Horribili super aspectu mortalibus instans,

    Lucr. 1, 65:

    erat rotis horribilis aspectus,

    Vulg. Ezech. 2, 18: pomorum [p. 174] jucundus aspectus, Cic. N. D. 2, 63, 158; id. Phil. 2, 29:

    erat aspectus ejus sicut fulgur,

    Vulg. Matt. 28, 3:

    aspectus faciei illius immutatus est super Sidrach etc.,

    ib. Dan. 3, 19:

    fuit (Iphicrates) et animo magno et corpore imperatoriāque formā, ut ipso aspectu cuivis iniceret admirationem sui,

    Nep. Iphicr. 3, 1:

    Canidia et Sagana horrendae aspectu,

    Hor. S. 1, 8, 26:

    apes horridae adspectu,

    Plin. 11, 18, 19, § 59:

    (rex) erat terribilis aspectu,

    Vulg. Esth. 15, 9:

    lignum (erat) aspectu delectabile,

    ib. Gen. 3, 6:

    Bucephalus adspectu torvo,

    Plin. 8, 42, 64, § 154:

    Oceanus cruento aspectu,

    Tac. A. 14, 32 al. —Hence,
    2.
    Of shape, the form, appearance:

    herba adspectu roris marini,

    Plin. 24, 19, 113, § 173; 10, 39, 56, § 115:

    super similitudinem throni similitudo quasi aspectus hominis,

    Vulg. Ezech. 1, 26: quasi aspectus equorum, ib. Joel, 2, 4.—
    3.
    Of color, the color, appearance, look:

    carbunculi adspectūs nigrioris,

    Plin. 37, 7, 25, § 95:

    discolor,

    id. 31, 2, 20, § 30:

    Cum color albus in cute fuerit et capillorum mutaverit aspectum,

    Vulg. Lev. 13, 10; ib. Ezech. 1, 7; 1, 16.

    Lewis & Short latin dictionary > aspectus

  • 12 Cotys

    Cŏtys, tyis (acc. -tyn, rarely -tym; abl. -tye), and Cŏtus, i, m., = Kotus, the name of several Thracian princes.
    I.
    A ruler of the coast of Thrace B. C. 382-356, son-in-law of Iphicrates, Nep. Iphicr. 3, 4; id. Timoth. 1, 2; Val. Max. 3, 7, ext. 7.—
    II.
    Cotys II., king of the Odrysæ, an ally of Perseus in his war against Rome, Liv. 42, 29, 12; 42, 51, 10; 42, 67, 4; Eutr. 4, 6.—
    III.
    Cotys III., king of the Odrysæ, Cic. Pis. 34, 84; Caes. B. C. 3, 4; 3, 36; Luc. 5, 54.—
    IV.
    Cotys V., grandson of III., Tac. A. 2, 64 sqq.; 4, 5.—
    V.
    A brother of Mithridates, prince of the Bosporus, Tac. A. 12, 15; 12, 18.

    Lewis & Short latin dictionary > Cotys

  • 13 Menesteus

    Mĕnestheus ( - steus), ei and eos, m., = Menestheus, a man's name.
    I. II.
    A king of the Athenians, a leader in the Trojan war, Just. 2, 6.—
    III.
    A charioteer of Diomedes, Stat. Th. 6, 661; 712.—
    IV.
    = Mnestheus, q. v.

    Lewis & Short latin dictionary > Menesteus

  • 14 Menestheus

    Mĕnestheus ( - steus), ei and eos, m., = Menestheus, a man's name.
    I. II.
    A king of the Athenians, a leader in the Trojan war, Just. 2, 6.—
    III.
    A charioteer of Diomedes, Stat. Th. 6, 661; 712.—
    IV.
    = Mnestheus, q. v.

    Lewis & Short latin dictionary > Menestheus

  • 15 φορτικός

    φορτ-ῐκός, ή, όν: ([etym.] φόρτος):—prop.
    A fit for carrying, πλοῖον φ. a ship of burden, D.C.56.27, v.l. in Th.6.88.
    II of the nature of a burden: metaph. (cf.

    φόρτος 11

    ), tiresome, wearisome,

    τό λέγειν.. φ. καὶ ἐπαχθές D.5.4

    ;

    τοῖς συνοῦσι φ. Plu.2.456e

    , cf. 44a, etc.; φ. ἀκολούθων ὄχλῳ because of the crowd.., Luc.Nigr.13;

    - ωτάτη λειτουργία

    most onerous,

    POxy.904.9

    (v A. D.).
    2 coarse, vulgar, common,

    ἄνδρες Ar.Nu. 524

    ; opp. πεπαιδευμένος, Arist.Pol. 1342a20; οἱ πολλοὶ καὶ -ώτατοι, opp. οἱ χαρίεντες, Id.EN 1095b16; βωμολόχοι καὶ φ. ib. 1128a5;

    φ. καὶ νεόπλουτος Plu.2.708c

    .
    b of things, φ. κωμῳδία a vulgar, low comedy, Ar.V.66, cf. Pl.Phdr. 236c;

    φ. τὸ χωρίον Ar.Lys. 1218

    ;

    φ. γέλως Com.Adesp.644

    ;

    δίαιτα -ωτέρα καὶ ἀφιλόσοφος Pl.Phdr. 256b

    ;

    ἡδονὴ φ. Id.R. 581d

    ; φ. καὶ δημηγορικά base, low arguments, ad captandum vulgus, Id.Grg. 482e;

    φ. μὲν καὶ δικανικά, ἀληθῆ δέ Id.Ap. 32a

    ;

    τῷ φ. προσχρῆσθαι Id.Cra. 435c

    ;

    - ώτερόν τι ἐρήσομαι Id.Euthd. 286e

    ;

    φ. ἔπαινος Arist.EN 1178b16

    ; ἡ < πρὸς> ἅπαντα μιμουμένη [τέχνη] φορτική art that imitates with a view to any and every man is vulgar, Id.Po. 1462a4; λέγω οὐ τοῦ φ. ἕνεκα I do not say it out of vulgar arrogance, Aeschin.1.41; of an inflated rhetorical style,

    φ. κατασκευή D.H.Lys.3

    ; τὸ φ. τῆς λέξεως vulgarity of style, Id.Th.27; τὸ φ. καὶ στρατιωτικόν, of the speeches of Iphicrates, Id.Lys.12;

    τὸ φ. τῶν μέτρων Luc.JTr. 14

    .
    3 Adv. - ικῶς coarsely, vulgarly,

    σκοπεῖν Pl.Tht. 183e

    , cf. R. 367a; φ. ἐπαινεῖν ib. 528e;

    φ. καὶ χύδην λέγειν Isoc.12.24

    ;

    φ. πολιτεύεσθαι Id.7.53

    ;

    φ. καὶ σοβαρῶς Plu.2.634c

    ; - ώτερον ἢ φιλοσοφώτερον διαλέγεσθαι to discourse more like a clown than one of liberal education, Id.Sol.3.

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > φορτικός

  • 16 Ἰφικρατίδες

    Ἰφικρᾰτίδες, αἱ, a kind of
    A shoes, called from the Athen. general Iphicrates, D.S.15.44, Alciphr.3.57, Dam.Isid.89.

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > Ἰφικρατίδες

См. также в других словарях:

  • Iphicrates — (d. c. 353 BC, Greek: Ιφικράτης ) was an Athenian general, the son of a shoemaker, who flourished in the earlier half of the 4th century BC. He owes his fame as much to the improvements he made in the equipment of the peltasts or light armed… …   Wikipedia

  • Iphicrates — ▪ Greek general born c. 418 BC died c. 353       Athenian general known chiefly for his use of lightly armed troops (peltasts); he increased the length of their weapons and improved their mobility by reducing defensive armour.       Iphicrates… …   Universalium

  • IPHICRATES — I. IPHICRATES C. Nep. in Iphicrate 11. c. 1. Vir Atheniensis, non tam magnitudine rerum gestarum, quam diseiplinâ militari nobilisatus. Bellum Thracibus intulit, Seuthem socium Atheniensium restituit. Lacedaemonios aggressus est, ubique… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Iphicratès — Iphicrate Iphicrate (en grec: Ιφικράτης), est un stratège et homme politique athénien du IVe siècle av. J. C.. Iphicrate est né vers 420 av. J. C. 415 av. J. C. dans une famille modeste puisqu il était le fils d un cordonnier, mais il se… …   Wikipédia en Français

  • IPHICRATES —    a famous Athenian general, the son of a shoemaker, celebrated throughout Greece for his defeat of the Spartans in 392, as well as for other great military exploits, for which he was rewarded by his countrymen with almost unprecedented honours; …   The Nuttall Encyclopaedia

  • ИФИКРАТ —    • Iphicrătes,          Ίφικράτης, афинский полководец, из низшего сословия (отец его, говорят, был кожевником), будучи 20 лет от роду получил в коринфской войне главное командование наемными войсками, с которыми и был разбит спартанцами в… …   Реальный словарь классических древностей

  • Corinthian War — Part of the Spartan hegemony Hoplites in combat …   Wikipedia

  • Battle of Lechaeum — Infobox Military Conflict conflict=Battle of Lechaeum partof=the Corinthian War caption= date=391 BC place=Lechaeum, near Corinth territory= result=Athenian victory combatant1=Athens combatant2=Sparta commander1=Iphicrates commander2=Unknown… …   Wikipedia

  • Battle of Embata — Infobox Military Conflict conflict=Battle of Embata partof=Social War (357 355 BC) caption= date=Autumn 356 BC place=Chios, Greece result=Chian victory combatant1=Athenians combatant2=Chians commander1=Chares of Athens, Iphicrates, and Timotheos… …   Wikipedia

  • Timotheus (general) — Timotheus (? 354 BC) was a Greek statesman and general who sought to revive Athenian imperial ambitions by making Athens dominant in a second Athenian Empire. He was the son of the Athenian general, Conon. Isocrates considered that Timotheus was… …   Wikipedia

  • 356 BC — NOTOC EventsBy placePersian Empire* Having blamed the defeats by Philip II in Thessaly and Chalcidice on his colleagues, Chares is left as sole Athenian commander. Chares is in need of money for his war effort, but frowns upon asking it from the… …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»