-
1 prīscus
prīscus adj. [for * prius-cus; PRO-], of former times, of old, olden, ancient, primitive, antique: viri: prisci illi, quos cascos appellat Ennius: tempus, O.— Plur m. as subst, the ancients, men of old: cum colerent prisci agros, O.— Old-fashioned, ancient, venerable: gens mortalium, H.: Pudor, H.: priscos deos precatus, O.: acumen, Iu.: fides, V.— Former, previous: quid si prisca redit Venus? H.: nomen, O.— Old-fashioned, strict, severe: Cato, H.* * *prisca, priscum ADJancient, early, former -
2 Priscus
1.priscus, a, um, adj. [for prius-cus, like pris-tinus for prius-tinus, and magis for magius, a comparative form], of or belonging to former times, of many years ago, old, olden, ancient, primitive, antique. Like the Greek archaios, it denotes that which existed before our time, while pristinus is applied also to those things which have existed in our day (class.; cf.: vetus, antiquus).I.Lit.:II.credendum est veteribus et priscis viris,
Cic. Univ. 11:prisca illa et antiqua rei publicae forma,
Vell. 2, 89, 3:illud erat insitum priscis illis, quos cascos appellat Ennius,
Cic. Tusc. 1, 12, 27:nam Joves pluris in priscis Graecorum litteris invenimus,
id. N. D. 3, 16, 42:severitas,
id. Har. Resp. 13, 27:et illud quod loquitur priscum visum iri putat,
id. de Or. 3, 11, 42:priscae sanctimoniae virgo,
Tac. A. 3, 69: prisci Latini proprie appellati sunt ii, qui prius quam conderetur Roma, fuerunt, Paul. ex Fest. p. 226 Müll.: priscae Latinae coloniae appellatae sunt, ut distinguerent a novis, quae postea a populo dabantur, Fest. p. 241 Müll.:tempus,
Ov. F. 1, 197.— Priscus has the accessory idea of venerable, and from the Augustan period is frequently applied to whatever dates from the earliest times, the golden age of Rome:prisca gens mortalium,
Hor. Epod. 2, 2:priscus Inachus,
id. C. 2, 3, 21:Pudor,
id. C. S. 57:prisco more,
Ov. F. 2, 282:prisco ritu,
Plin. 12, 1, 2, § 3:priscum illud acumen, Brute, tuum,
Juv. 4, 102:fides,
Verg. A. 9, 79; Mart. 1, 40, 2.— Subst.: prisci, ōrum, m., the ancients:cum colerent prisci studiosius agros,
Ov. F. 3, 779.—Transf.A.Former, previous ( poet.):B.quid si prisca redit Venus?
Hor. C. 3, 9, 17:nomen,
Ov. M. 14, 850; Spart. Hadr. 5.—Old-fashioned, i. e. strict, severe ( poet.):2. I.prisci praecepta parentis,
Cat. 64, 159: Cato, Hor. C. 3, 21, 11:prisca supercilia,
Verg. Cop. 34.—Hence, adv.: priscē, in the old-fashioned manner, strictly, severely (class. but rare):utrum me secum severe, et graviter, et prisce agere malit, an remisse, ac leniter, et urbane,
Cic. Cael. 14, 33.Of the first Tarquin: Priscus Tarquinius est dictus, quia prius fuit quam Superbus Tarquinius, Paul. ex Fest. p. 226 Müll.; Liv. 1, 34.—II.Tarquinius Numicius Priscus, Liv. 2, 63.—III.Helvidius Priscus, Suet. Vesp. 15.—IV.Two Latin poets:Priscus uterque,
Ov. P. 4, 16, 10 Burm. ad loc. -
3 priscus
1.priscus, a, um, adj. [for prius-cus, like pris-tinus for prius-tinus, and magis for magius, a comparative form], of or belonging to former times, of many years ago, old, olden, ancient, primitive, antique. Like the Greek archaios, it denotes that which existed before our time, while pristinus is applied also to those things which have existed in our day (class.; cf.: vetus, antiquus).I.Lit.:II.credendum est veteribus et priscis viris,
Cic. Univ. 11:prisca illa et antiqua rei publicae forma,
Vell. 2, 89, 3:illud erat insitum priscis illis, quos cascos appellat Ennius,
Cic. Tusc. 1, 12, 27:nam Joves pluris in priscis Graecorum litteris invenimus,
id. N. D. 3, 16, 42:severitas,
id. Har. Resp. 13, 27:et illud quod loquitur priscum visum iri putat,
id. de Or. 3, 11, 42:priscae sanctimoniae virgo,
Tac. A. 3, 69: prisci Latini proprie appellati sunt ii, qui prius quam conderetur Roma, fuerunt, Paul. ex Fest. p. 226 Müll.: priscae Latinae coloniae appellatae sunt, ut distinguerent a novis, quae postea a populo dabantur, Fest. p. 241 Müll.:tempus,
Ov. F. 1, 197.— Priscus has the accessory idea of venerable, and from the Augustan period is frequently applied to whatever dates from the earliest times, the golden age of Rome:prisca gens mortalium,
Hor. Epod. 2, 2:priscus Inachus,
id. C. 2, 3, 21:Pudor,
id. C. S. 57:prisco more,
Ov. F. 2, 282:prisco ritu,
Plin. 12, 1, 2, § 3:priscum illud acumen, Brute, tuum,
Juv. 4, 102:fides,
Verg. A. 9, 79; Mart. 1, 40, 2.— Subst.: prisci, ōrum, m., the ancients:cum colerent prisci studiosius agros,
Ov. F. 3, 779.—Transf.A.Former, previous ( poet.):B.quid si prisca redit Venus?
Hor. C. 3, 9, 17:nomen,
Ov. M. 14, 850; Spart. Hadr. 5.—Old-fashioned, i. e. strict, severe ( poet.):2. I.prisci praecepta parentis,
Cat. 64, 159: Cato, Hor. C. 3, 21, 11:prisca supercilia,
Verg. Cop. 34.—Hence, adv.: priscē, in the old-fashioned manner, strictly, severely (class. but rare):utrum me secum severe, et graviter, et prisce agere malit, an remisse, ac leniter, et urbane,
Cic. Cael. 14, 33.Of the first Tarquin: Priscus Tarquinius est dictus, quia prius fuit quam Superbus Tarquinius, Paul. ex Fest. p. 226 Müll.; Liv. 1, 34.—II.Tarquinius Numicius Priscus, Liv. 2, 63.—III.Helvidius Priscus, Suet. Vesp. 15.—IV.Two Latin poets:Priscus uterque,
Ov. P. 4, 16, 10 Burm. ad loc. -
4 priscus
ancient, antique, former, old days, venerable. -
5 Neratius Priscus
Nĕratĭus Priscus, a celebrated lawyer under Trajan, Spart. Hadr. 4 and 18. -
6 prisci
1.priscus, a, um, adj. [for prius-cus, like pris-tinus for prius-tinus, and magis for magius, a comparative form], of or belonging to former times, of many years ago, old, olden, ancient, primitive, antique. Like the Greek archaios, it denotes that which existed before our time, while pristinus is applied also to those things which have existed in our day (class.; cf.: vetus, antiquus).I.Lit.:II.credendum est veteribus et priscis viris,
Cic. Univ. 11:prisca illa et antiqua rei publicae forma,
Vell. 2, 89, 3:illud erat insitum priscis illis, quos cascos appellat Ennius,
Cic. Tusc. 1, 12, 27:nam Joves pluris in priscis Graecorum litteris invenimus,
id. N. D. 3, 16, 42:severitas,
id. Har. Resp. 13, 27:et illud quod loquitur priscum visum iri putat,
id. de Or. 3, 11, 42:priscae sanctimoniae virgo,
Tac. A. 3, 69: prisci Latini proprie appellati sunt ii, qui prius quam conderetur Roma, fuerunt, Paul. ex Fest. p. 226 Müll.: priscae Latinae coloniae appellatae sunt, ut distinguerent a novis, quae postea a populo dabantur, Fest. p. 241 Müll.:tempus,
Ov. F. 1, 197.— Priscus has the accessory idea of venerable, and from the Augustan period is frequently applied to whatever dates from the earliest times, the golden age of Rome:prisca gens mortalium,
Hor. Epod. 2, 2:priscus Inachus,
id. C. 2, 3, 21:Pudor,
id. C. S. 57:prisco more,
Ov. F. 2, 282:prisco ritu,
Plin. 12, 1, 2, § 3:priscum illud acumen, Brute, tuum,
Juv. 4, 102:fides,
Verg. A. 9, 79; Mart. 1, 40, 2.— Subst.: prisci, ōrum, m., the ancients:cum colerent prisci studiosius agros,
Ov. F. 3, 779.—Transf.A.Former, previous ( poet.):B.quid si prisca redit Venus?
Hor. C. 3, 9, 17:nomen,
Ov. M. 14, 850; Spart. Hadr. 5.—Old-fashioned, i. e. strict, severe ( poet.):2. I.prisci praecepta parentis,
Cat. 64, 159: Cato, Hor. C. 3, 21, 11:prisca supercilia,
Verg. Cop. 34.—Hence, adv.: priscē, in the old-fashioned manner, strictly, severely (class. but rare):utrum me secum severe, et graviter, et prisce agere malit, an remisse, ac leniter, et urbane,
Cic. Cael. 14, 33.Of the first Tarquin: Priscus Tarquinius est dictus, quia prius fuit quam Superbus Tarquinius, Paul. ex Fest. p. 226 Müll.; Liv. 1, 34.—II.Tarquinius Numicius Priscus, Liv. 2, 63.—III.Helvidius Priscus, Suet. Vesp. 15.—IV.Two Latin poets:Priscus uterque,
Ov. P. 4, 16, 10 Burm. ad loc. -
7 pistrinus
1.pristĭnus, a, um, adj. [cf. priscus], former, early, original, primitive, pristine (class.):II.tua pristina dignitas et gloria,
Cic. Fam. 1, 5, b, 2:labor meus pristinus,
id. Sull. 9, 26:vestra pristina bonitas et misericordia,
id. Rosc. Am. 52, 156:veterem consuetudinem fori et pristinum morem judiciorum requirere,
id. Mil. 1, 1:odio pristino incensa mulier,
id. Clu. 7, 18:pristinum animum erga populum Romanum conservare,
Liv. 31, 2:pro pristina amicitiā,
Nep. Eum. 4, 4:reminiscens pristini temporis,
id. Alc. 6, 3:consuetudo,
Caes. B. C. 1, 32:pristina omnium confirmatur opinio,
id. ib. 3, 82:in pristinum statum redire,
id. B. G. 7, 54; so,gloria,
Verg. A. 10, 143:conjux,
id. ib. 6, 473:mens,
Ov. M. 3, 203:consulatus super pristinum quattuor gessit,
Suet. Claud. 14:annotationes, Gell. praef.: pristina jura recipere,
Gai. Inst. 1, 129.— Subst.: pristĭ-num, i, n., a former condition:in pristinum restituere,
Nep. Timol. 1, 1.—In partic.A.Just past, preceding, previous, of yesterday:B.diei pristini perfidia,
Caes. B. G. 4, 14:somnium pristinae noctis,
Suet. Aug. 94.—= priscus, old-fashioned, old, former, early (ante-class. and postAug.):2.in vobis resident mores pristini,
Plaut. Truc. prol. 6:tribus pristinum nomen possident,
Col. 5, 1, 7:aetas,
Claud. II. Cons. Stil. 124.pristīnus or pistrīnus, a, um, adj. [pristis for pistrix], of or belonging to (the constellation of) the Whale (post-Aug.):ex occasu pristini sideris,
Col. 11, 2, 5; id. 11, 2, 64. -
8 pristinum
1.pristĭnus, a, um, adj. [cf. priscus], former, early, original, primitive, pristine (class.):II.tua pristina dignitas et gloria,
Cic. Fam. 1, 5, b, 2:labor meus pristinus,
id. Sull. 9, 26:vestra pristina bonitas et misericordia,
id. Rosc. Am. 52, 156:veterem consuetudinem fori et pristinum morem judiciorum requirere,
id. Mil. 1, 1:odio pristino incensa mulier,
id. Clu. 7, 18:pristinum animum erga populum Romanum conservare,
Liv. 31, 2:pro pristina amicitiā,
Nep. Eum. 4, 4:reminiscens pristini temporis,
id. Alc. 6, 3:consuetudo,
Caes. B. C. 1, 32:pristina omnium confirmatur opinio,
id. ib. 3, 82:in pristinum statum redire,
id. B. G. 7, 54; so,gloria,
Verg. A. 10, 143:conjux,
id. ib. 6, 473:mens,
Ov. M. 3, 203:consulatus super pristinum quattuor gessit,
Suet. Claud. 14:annotationes, Gell. praef.: pristina jura recipere,
Gai. Inst. 1, 129.— Subst.: pristĭ-num, i, n., a former condition:in pristinum restituere,
Nep. Timol. 1, 1.—In partic.A.Just past, preceding, previous, of yesterday:B.diei pristini perfidia,
Caes. B. G. 4, 14:somnium pristinae noctis,
Suet. Aug. 94.—= priscus, old-fashioned, old, former, early (ante-class. and postAug.):2.in vobis resident mores pristini,
Plaut. Truc. prol. 6:tribus pristinum nomen possident,
Col. 5, 1, 7:aetas,
Claud. II. Cons. Stil. 124.pristīnus or pistrīnus, a, um, adj. [pristis for pistrix], of or belonging to (the constellation of) the Whale (post-Aug.):ex occasu pristini sideris,
Col. 11, 2, 5; id. 11, 2, 64. -
9 pristinus
1.pristĭnus, a, um, adj. [cf. priscus], former, early, original, primitive, pristine (class.):II.tua pristina dignitas et gloria,
Cic. Fam. 1, 5, b, 2:labor meus pristinus,
id. Sull. 9, 26:vestra pristina bonitas et misericordia,
id. Rosc. Am. 52, 156:veterem consuetudinem fori et pristinum morem judiciorum requirere,
id. Mil. 1, 1:odio pristino incensa mulier,
id. Clu. 7, 18:pristinum animum erga populum Romanum conservare,
Liv. 31, 2:pro pristina amicitiā,
Nep. Eum. 4, 4:reminiscens pristini temporis,
id. Alc. 6, 3:consuetudo,
Caes. B. C. 1, 32:pristina omnium confirmatur opinio,
id. ib. 3, 82:in pristinum statum redire,
id. B. G. 7, 54; so,gloria,
Verg. A. 10, 143:conjux,
id. ib. 6, 473:mens,
Ov. M. 3, 203:consulatus super pristinum quattuor gessit,
Suet. Claud. 14:annotationes, Gell. praef.: pristina jura recipere,
Gai. Inst. 1, 129.— Subst.: pristĭ-num, i, n., a former condition:in pristinum restituere,
Nep. Timol. 1, 1.—In partic.A.Just past, preceding, previous, of yesterday:B.diei pristini perfidia,
Caes. B. G. 4, 14:somnium pristinae noctis,
Suet. Aug. 94.—= priscus, old-fashioned, old, former, early (ante-class. and postAug.):2.in vobis resident mores pristini,
Plaut. Truc. prol. 6:tribus pristinum nomen possident,
Col. 5, 1, 7:aetas,
Claud. II. Cons. Stil. 124.pristīnus or pistrīnus, a, um, adj. [pristis for pistrix], of or belonging to (the constellation of) the Whale (post-Aug.):ex occasu pristini sideris,
Col. 11, 2, 5; id. 11, 2, 64. -
10 lucumō
lucumō ōnis, m [Etrusc. lauchme, one possessed], an Etruscan priest ; hence, as a proper name, the son of Demaratus of Corinth, afterwards king Tarquinius Priscus, L.* * *one possessed; an Etrurian -
11 prīscē
prīscē adv. [1 priscus], in ancient style, summarily: agere. -
12 Tanaquil
Tanaquil īlis, f the wife of Tarquinius Priscus, L.: Tanaquil tua (of a woman versed in necromancy), Iu. -
13 tarquinius
Etruscan name; (Ttarquinius Priscus, 5th Roman king; Ttarquinius Superbus, last king 534-510 BC) -
14 Aruns
Aruns, untis, m., an Etruscan name of the younger son, while the elder was called Lar or Lars [in pure Etruscan, Arnth.; Gr. Arrôn or Arrouns].I.A brother of Lucumo (Tarquinius Priscus), Liv. 1, 34.—II.A younger son of Tarquin the Proud, Liv. 1, 56; 2, 6.—III.A son of Porsenna, Liv. 2, 14.—IV.An Etruscan seer, Luc. 1, 585; v. Müll. Etrusk. 1, pp. 405 and 409. -
15 Attius
Attĭus or Accĭus (both forms are equally attested; Attius predominated under the empire, and the Greeks always wrote Attios. Teuffel), ii, m., = Attios, a Roman proper name.I.L. Attius, a distinguished Roman poet of the ante-class. per., younger than Pacuvius, and his rival in tragedy and comedy. Of his poems a considerable number of fragments yet remain; cf. Bähr, Lit. Gesch. pp. 44 and 45; Teuffel, Rom. Lit. § 49, and Schmid ad Hor. Ep. 2, 1, 56.—Hence,B.Attĭānus ( Acc-), a, um, adj., of or pertaining to Attius:II.versus,
Cic. Fam. 9, 16, 4:Attianum illud: nihil credo auguribus,
Gell. 14, 1, 34.—Attius Navius, a soothsayer, who, in the presence and at the bidding of Tarquinius Priscus, cut in pieces a stone with a razor, Liv. 1, 36; Val. Max. 1, 4, n. 1; Cic. Div. 1, 17, 31 sqq.; 2, 38, 80.—III.P. Attius Varus, a prœtor in Africa at the time of the civil war between Cœsar and Pompey, Caes. B. C. 1, 13; Cic. Att. 7, 13.—Hence,B.Attĭānus, a, um, adj., of or pertaining to Attius:IV.milites,
Caes. B. C. 1, 13:legiones,
Cic. Att. 7, 15 and 20.—T. Attius, an orator of Pisaurum, in the time of Cicero, Cic. Clu. 23. -
16 Baiae
Bāiae (dissyl.), ārum, f., = Baiai, a small town in Campania, on the coast between Cumœ and Puteoli, a favorite resort of the Romans on account of its warm baths and pleasant situation; acc. to the fable, built by one of the companions of Ulysses (Serv. ad Verg. A. 3, 441; cf.B.Strabo, 5, p. 376): homo durus ac priscus invectus est in eos, qui mense Aprili apud Balas essent et aquis calidis uterentur,
Cic. Fragm. in Clod. 4, 1; id. Fam. 9, 12; Prop. 1, 11, 1; 1, 11, 27; 3 (4), 18, 2; Hor. C. 2, 18, 20; 3, 4, 24; id. Ep. 1, 1, 83; 1, 15, 2 sqq.; 1, 15, 12; Sen. Ep. 56, 1 sqq.;also called Aquae Cumanae,
Liv. 41, 16, 3.— Adj.:Baiae aquae,
Prop. 1, 11, 30.—Meton., for any wateringplace, Cic. Cael. 16, 38; so id. ib. 15, 35; 20, 47; 20, 49; Mart. 10, 13, 3; so Tib. 3, 5, 3 Huschk.—II.Deriv.: Baiānus, a, um, adj., belonging to Baiœ, of Baiœ, Baian:B.sinus,
Plin. 2, 103, 106, § 227:lacus,
id. 14, 6, 8, § 61:negotia,
Cic. Att. 14, 8, 1:murex,
from the sea-coast, Hor. S. 2, 4, 32:soles,
Mart. 6, 43:Lucrinus,
the Lucrine lake, situated near Baiœ, id. 13, 82 al. —Subst.: Baiānum, i, n., the region of Baiœ, the Baian territory, Varr. R. R. 3, 17, 9; Plin. 9, 8, 8, § 24; 9, 54, 79, § 168. -
17 Baianum
Bāiae (dissyl.), ārum, f., = Baiai, a small town in Campania, on the coast between Cumœ and Puteoli, a favorite resort of the Romans on account of its warm baths and pleasant situation; acc. to the fable, built by one of the companions of Ulysses (Serv. ad Verg. A. 3, 441; cf.B.Strabo, 5, p. 376): homo durus ac priscus invectus est in eos, qui mense Aprili apud Balas essent et aquis calidis uterentur,
Cic. Fragm. in Clod. 4, 1; id. Fam. 9, 12; Prop. 1, 11, 1; 1, 11, 27; 3 (4), 18, 2; Hor. C. 2, 18, 20; 3, 4, 24; id. Ep. 1, 1, 83; 1, 15, 2 sqq.; 1, 15, 12; Sen. Ep. 56, 1 sqq.;also called Aquae Cumanae,
Liv. 41, 16, 3.— Adj.:Baiae aquae,
Prop. 1, 11, 30.—Meton., for any wateringplace, Cic. Cael. 16, 38; so id. ib. 15, 35; 20, 47; 20, 49; Mart. 10, 13, 3; so Tib. 3, 5, 3 Huschk.—II.Deriv.: Baiānus, a, um, adj., belonging to Baiœ, of Baiœ, Baian:B.sinus,
Plin. 2, 103, 106, § 227:lacus,
id. 14, 6, 8, § 61:negotia,
Cic. Att. 14, 8, 1:murex,
from the sea-coast, Hor. S. 2, 4, 32:soles,
Mart. 6, 43:Lucrinus,
the Lucrine lake, situated near Baiœ, id. 13, 82 al. —Subst.: Baiānum, i, n., the region of Baiœ, the Baian territory, Varr. R. R. 3, 17, 9; Plin. 9, 8, 8, § 24; 9, 54, 79, § 168. -
18 Baianus
Bāiae (dissyl.), ārum, f., = Baiai, a small town in Campania, on the coast between Cumœ and Puteoli, a favorite resort of the Romans on account of its warm baths and pleasant situation; acc. to the fable, built by one of the companions of Ulysses (Serv. ad Verg. A. 3, 441; cf.B.Strabo, 5, p. 376): homo durus ac priscus invectus est in eos, qui mense Aprili apud Balas essent et aquis calidis uterentur,
Cic. Fragm. in Clod. 4, 1; id. Fam. 9, 12; Prop. 1, 11, 1; 1, 11, 27; 3 (4), 18, 2; Hor. C. 2, 18, 20; 3, 4, 24; id. Ep. 1, 1, 83; 1, 15, 2 sqq.; 1, 15, 12; Sen. Ep. 56, 1 sqq.;also called Aquae Cumanae,
Liv. 41, 16, 3.— Adj.:Baiae aquae,
Prop. 1, 11, 30.—Meton., for any wateringplace, Cic. Cael. 16, 38; so id. ib. 15, 35; 20, 47; 20, 49; Mart. 10, 13, 3; so Tib. 3, 5, 3 Huschk.—II.Deriv.: Baiānus, a, um, adj., belonging to Baiœ, of Baiœ, Baian:B.sinus,
Plin. 2, 103, 106, § 227:lacus,
id. 14, 6, 8, § 61:negotia,
Cic. Att. 14, 8, 1:murex,
from the sea-coast, Hor. S. 2, 4, 32:soles,
Mart. 6, 43:Lucrinus,
the Lucrine lake, situated near Baiœ, id. 13, 82 al. —Subst.: Baiānum, i, n., the region of Baiœ, the Baian territory, Varr. R. R. 3, 17, 9; Plin. 9, 8, 8, § 24; 9, 54, 79, § 168. -
19 Belus
Bēlus, i, m., = Bêlos; Heb..I.An Asiatic king of a primitive age, builder of Babylon and founder of the Babylonian kingdom, Verg. A. 1, 621; 1, 729 sq.:II.priscus,
Ov. M. 4, 213 (like Bêlos ho archaios, Aelian. V. H. 13, 3).—An Indian deity, compared with Hercules of the Greeks, Cic. N. D. 3, 16, 42; cf. Robinson, Dict., under.—III.A king of Egypt, father of Danaus and Ægyptus. —IV.Derivv.A.Bēlīdes, ae (for the length of the i, cf. Prisc. p. 584 P.), m., = Bêlidês, a male descendant of Belus:B.Belidae fratres,
i. e. Danaus and Ægyptus, Stat. Th. 6, 291:surge, age, Belide, de tot modo fratribus unus,
i. e. Lynceus, son of Ægyptus, Ov. H. 14, 73:Palamedes,
Verg. A. 2, 82 (septimo gradu a Belo originem ducens, Serv.).—Bēlis, ĭdis, f., and usu. in plur., Bēlĭdĕs, um, the granddaughters of Belus, the Belides, = Danaides (v. Danaus), Ov. Tr. 3, 1, 62; id. A. A. 1, 74; id. M. 4, 463; 10, 44.—C.Bēlĭăs, ădis, f., = Belis, Sen. Herc. Oet. 961.—V. VI.A river of Galilee, on the borders of Phœnicia, now Nahr Naaman, Plin. 5, 19, 17, § 75; Tac. H. 5, 7. -
20 bulla
bulla, ae, f. [root vhal-; Gr. phal-; cf. phallos, phullon], any object swelling up, and thus becoming round; hence,I.A waterbubble, bubble:B.ut pluvio perlucida caelo Surgere bulla solet,
Ov. M. 10, 734:crassior,
Mart. 8, 33, 18; Plin. 31, 2, 8, § 12; App. M. 4, p. 145, 7.—Hence,Trop., a bubble, trifle; vanity:II.si est homo bulla, eo magis senex,
Varr. R. R. 1, 1, 1; Petr. 42, 4.—Any thing rounded by art.A.A boss, knob (upon a door, etc.):B.jussine in splendorem dari bullas has foribus nostris?
Plaut. As. 2, 4, 20:bullas aureas ex valvis, auferre,
Cic. Verr. 2, 4, 56, § 124 (by such door-studs fortunate or unfortunate days were designated, Petr. 30, 4).—A stud in a girdle:C.notis fulserunt cingula bullis Pallantis pueri,
Verg. A. 12, 942; 9, 359; Aus. Cup. Cruc. 49; Prud. Psych. 476.—The head of a pin in the water-clock, Vitr. 9, 6, 9 sq.—III.Esp., the bulla, a kind of amulet worn upon the neck ( mostly of gold), orig. an ornament of the Roman triumphers, in imitation of the Tuscan kings and Lucumones (Plut. Romul. 25;Fest. s. v. sardi, p. 252), but in the more brilliant era of the Romans worn by noble youths,
Cic. Verr. 2, 1, 58, § 152 (cf. Ascon. in h. l., acc. to whom bullae of leather were hung upon the necks of the children of freedmen);it was laid aside when they arrived at maturity, and consecrated to the Lares,
Pers. 5, 30; cf.:Lares bullati,
Petr. 60, 8; acc. to Plin. 33, 1, 4, § 10, first hung by Tarquinius Priscus upon the neck of his son; cf. also Macr. S. 1, 6, 9 sqq.; Plaut. Rud. 4, 4, 127; Liv. 26, 36, 5; Prop. 4 (5), 1, 131; Suet. Caes. 84; Flor. 2, 6, 24.—From the Etruscan custom, called Etruscum aurum, Juv. 5, 163.—Hence the phrase bullā dignus for childish:senior bullā dignissime,
Juv. 13, 33.—It was also hung upon the forehead of favorite animals, Ov. M. 10, 114.
См. также в других словарях:
Priscus — de Panium (détail du Régal d Attila de Mór Than) Priscus (ou : Priscus Panoniensis, Priscus Panita[1]), né à Panium (actuel village de Rumeli Feneri, dans le district de Sarıyer à Istanbul), est un historien grec d origine … Wikipédia en Français
PRISCUS — PRISCUS, a Jewish agent of the Frankish king Chilperic I (561–584). In 581 Chilperic engaged Priscus in a religious debate in the presence of Bishop gregory of tours . Courageously rejecting the arguments of the king, Priscus stated that God does … Encyclopedia of Judaism
Priscus — was from Panium (in Thrace) living in the Roman Empire during the 5th century. He was a diplomat, sophist and historian. He accompanied Maximin, the ambassador of Theodosius II, to the court of Attila in 448. During the reign of Marcian (450… … Wikipedia
Priscus — Priscus, I. Name der Glieder von Familien der Flavia, Julia, bes. der Servilia gens, welche den Beinamen Structus führen: 1) Publ. Servilius P. Structus, Consul 495 v. Chr., Freund der Plebejer, brachte dieselben beim Einfall der Volsker, da sie… … Pierer's Universal-Lexikon
Priscus — Den Namen Priscus (griechisch Priskos) trugen Quintus Cornelius Priscus, römischer Militär zu Zeit des Tiberius Sextus Subrius Dexter Cornelius Priscus, römischer Suffektkonsul Gaius Iulius Priscus, ein römischer Politiker und Prätorianerpräfekt… … Deutsch Wikipedia
Priscus, S. (14) — 14S. Priscus, Ep. M. (1. Sept.). Der hl. Priscus war, der Sage nach, Einer der 72 Jünger Jesu und jener Hausvater, in dessen Hause Christus das letzte Abendmahl gefeiert hat. Er begleitete den hl. Petrus nach Rom und ward von ihm zum ersten… … Vollständiges Heiligen-Lexikon
Priscus, S.S. (8) — 8S.S. Priscus, Cottus2 et Soc. M. M. (26. Mai). Diese hhl. Martyrer zu Toucysur Yonne (Cociacum) im Bisthume Auxerre (Antisiodorum) wurden mit vielen andern Christen, wahrscheinlich unter der Regierung des Kaisers Aurelianus um das Jahr 273… … Vollständiges Heiligen-Lexikon
Priscus, SS. (1) — 1SS. Priscus ot Soc. M. M. (4. Jan.). Die hhl. Priscus, ein Priester, Priscillianus1, ein Diacon (bei Piazza I. 32 heißt er einfach Kleriker), und Benedicta1, eine Frau, welche den heil. Schleier genommen hatte, litten zu Rom den Martertod. Die… … Vollständiges Heiligen-Lexikon
PRISCUS — I. PRISCUS alio nomine Iulius, a Vitellio, cum Alfeno Varo, Apenninum cum 14. praetoriis cohortibus et omnibus Equitum alis obsidere iussus. Tacit. Hist. l. 3. c. 55. Praefuit, subeodem, praetoriis cohortibus ac victis partibus, se ipsum… … Hofmann J. Lexicon universale
Priscus, S. (15) — 15S. Priscus et Soc. (1. Sept.). Die hhl. Priscus, Castrensis2, Tamarus, Rosius, Heraclius20, Secundinus, Adjutor5, Marcus37, Augustus3, Elpidius5, Canion2 u. Vindonius, Bekenner u. wenigstens zum Theil Bischöfe aus Afrika, welche zur Zeit der… … Vollständiges Heiligen-Lexikon
Priscus, S. (17) — 17S. Priscus, Crescens8, Evagrius4 et Soc. M. M. (1. Oct.) Die hhl. Priscus, Crescens (Crescentius) u. Evagrius litten zu Tomi in Untermösien, und mit ihnen wahrscheinlich zu gleicher Zeit und an gleichem Orte auch die hh. Denegothia (Demergotha) … Vollständiges Heiligen-Lexikon