Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

PERITIA

  • 1 peritia

    perītia, ae, f. (peritus), die Erfahrung in etwas, die durch Erfahrung erlangte praktische Kenntnis, locorum ac militiae, Sall.: caelestium, Spart.: legum, Tac.: futurorum, Gabe der Vorhersehung, Suet. – absol., quibus peritia et verum ingenium est, Sall. fr.: peritiā et arte praestans, Tac.: alci peritia est m. Infin., ii, quibus peritia est ciere ab inferis animas, Lact. 4, 27, 18.

    lateinisch-deutsches > peritia

  • 2 peritia

    perītia, ae, f. (peritus), die Erfahrung in etwas, die durch Erfahrung erlangte praktische Kenntnis, locorum ac militiae, Sall.: caelestium, Spart.: legum, Tac.: futurorum, Gabe der Vorhersehung, Suet. – absol., quibus peritia et verum ingenium est, Sall. fr.: peritiā et arte praestans, Tac.: alci peritia est m. Infin., ii, quibus peritia est ciere ab inferis animas, Lact. 4, 27, 18.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > peritia

  • 3 peritia

    pĕrītĭa, ae, f. [peritus], experience, knowledge gained by experience, practical knowledge, skill (not in Cic. or Cæs.).
    (α).
    With gen. obj.:

    locorum et militiae,

    Sall. J. 46, 8:

    legum,

    Tac. A. 4, 58:

    morum,

    id. ib. 1, 69:

    futurorum,

    Suet. Tib. 67:

    castra metandi,

    Plin. 18, 6, 7, § 32: gratiae ac voluptatis [p. 1346] (conciliandae), Quint. 2, 15, 24:

    artis pugnae,

    Vulg. Judith, 5, 27; Gell. 15, 31, 1.—
    (β).
    With gen. subj.:

    arte servi vel peritiā uti,

    Dig. 7, 1, 27.—
    (γ).
    Absol.:

    peritiā et arte praestans,

    Tac. H. 4, 30:

    corona senum multa peritia,

    Vulg. Ecclus. 25, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > peritia

  • 4 peritia

    pĕrītĭa, ae, f. [st2]1 [-] connaissance (acquise par un long usage), expérience. [st2]2 [-] science, habileté, talent.
    * * *
    pĕrītĭa, ae, f. [st2]1 [-] connaissance (acquise par un long usage), expérience. [st2]2 [-] science, habileté, talent.
    * * *
        Peritia, peritiae. Plin. Grand scavoir et experience.

    Dictionarium latinogallicum > peritia

  • 5 peritia

    peritia peritia, ae f опытность, знание

    Латинско-русский словарь > peritia

  • 6 perītia

        perītia ae, f    [peritus], experience, practical knowledge, skill: locorum et militiae, S.: legum, Ta.: peritiā et arte praestans, Ta.
    * * *
    practical knowledge, skill, expertise; experience

    Latin-English dictionary > perītia

  • 7 peritia

    perītia, ae f. [ peritus ]
    опытность, опыт, знание (ars et p. T)

    Латинско-русский словарь > peritia

  • 8 PERITIA

    expertness, learning, experience - исследование, изучение, опыт.

    Латинские философские термины > PERITIA

  • 9 peritia

    опытность, знание (1. 27 § 2 D. 7, 1. 1. 17 pr. D. 37, 14. 1. 1 D. 50, 9).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > peritia

  • 10 PERITIA (EXPERTNESS, LEARNING, EXPERIENCE)

    исследование, изучение, опыт. См. EXPERIMENTUM.

    Латинский словарь средневековых философских терминов > PERITIA (EXPERTNESS, LEARNING, EXPERIENCE)

  • 11 iuris peritia

    iūris perītia, ae, f. (ius u. peritia), die Rechtskunde, Jurisprudenz, Boëth. in Cic. top. 4. p. 335, 14 B.

    lateinisch-deutsches > iuris peritia

  • 12 iuris peritia

    iūris perītia, ae, f. (ius u. peritia), die Rechtskunde, Jurisprudenz, Boëth. in Cic. top. 4. p. 335, 14 B.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > iuris peritia

  • 13 ARS

    art - искусство, мастерство, умение; по Фоме Аквинскому(Sum.Theol.1a, 2ae, q.57, 1at.3 concl.) "Ничто иное как истинное основание любой сделанной работы; истинное основание вещей, которые надлежит сделать (factibilis); от искусств происходят формы вещей, которые живут в душах художников, мастеров. Будучи противопоставленные добродетелям, или силам, искусства являются сотворенными или созданными на основе опыта (experientia, peritia) и, следовательно, возможны без знания и присущи мастерству, искусности, хотя и подразумевают знание (scientia). Аристотель устанавливает принципы определения (An. Post. II, 19, 100a3-9): "Таким образом, из чувственного восприятия возникает, как мы говорим, способность помнить. А из часто повторяющегося воспоминания об одном и том же возникает опыт, ибо большое число воспоминаний составляет вместе некоторый опыт. Из опыта же, т.е. из всего общего, сохраняющегося в душе, из единого, отличного от множества, того единого, что содержится как тождественное во всем этом множестве, берут свое начало искусство (греч. технэ = ars) и научное знание (греч. епистеме = scientia); искусство, если дело касается создания чего-то, и наука если дело касается сущего." По Альберту Великому: "На первый взгляд кажется, что существует различие между наукой и искусством, что наука созерцает и принципиально исследует конкретные причины своих собственных истин, а искусство больше внимания уделяет образу действий в соответствии с предложенной и переданной истиной."По Аристотелю, человечество живет пользуясь в своей жизни искусством и рассуждениями, в отличие от животных, которые пользуются в своей жизни представлениями и воспоминаниями, а к опыту причастны в гораздо меньшей степени. (Met. I, c. 1, 980b 27 - 981a 7): "Опыт появляется у людей благодаря памяти; многие воспоминания об одном и том же предмете приобретают значение одного опыта. И опыт кажется почти сходным с наукой и искусством. А наука и искусство возникают у людей через опыт, ибо опыт создал искусства, как часто справедливо говорят, а неопытность - случай. Появляется же искусство тогда, когда на основе приобретенных в опыте мыслей образуется один общий взгляд на сходные предметы." По Фоме Аквинскому (In lib. I An. Post. lect. 1) логика представляет собой искусство искусств. "Поскольку искусство кажется ничем иным, как определенным посвящением разума, с помощью которого человеческие действия развиваются в направлении надлежащего результата. Но разум может управлять не только действиями подлежащей природы, но также и своими собственными действиями... В этом и состоит искусство логики как рациональной науки. Она рациональна не только потому, что присуща разуму, но и потому, что она едина для всех искусств, именно поэтому она представляется искусством искусств, потому что направляет нас в дейсвтиях нашего разума, от которого проистекают все искусства." Сравн. FACTIO, NATURA, DISCIPLINA, QUADRIVIUM, TRIVIUM.

    Латинские философские термины > ARS

  • 14 DISCIPLINA

    discipline, art - дисциплина, искусство; достижения науки; высшая цель обретения знания; каждая доктрина и каждая дисциплина оформляется и слагается из предшествующего знания. Сравн. PERITIA.

    Латинские философские термины > DISCIPLINA

  • 15 caelestis

    caelestis (coelestis), e, Adi. m. Compar. u. Superl. (caelum, coelum), zum Himmel gehörig, himmlisch, a) zum Himmel als Weltraum gehörig, am Himmel befindlich, corpora, Cic. de sen. 77 (versch. von unten no. b): astra, Ov.: orbis, Cic.: plagae, Ov.: res (Plur.), Dinge am Himmel (Ggstz. res humanae), Cic. or. 119; u. die Himmelskörper (Sterne), studiosi rerum caelestium, Sternkundige, Astronomen, Col. 3, 6, 4: u. cael. signa, Vitr.: solum, Ov.: vis, Einfluß des Himmels, Cic. – subst., caelestia, ium, n., die Dinge am Himmel, die Himmelskörper, haec caelestia (Ggstz. illa humana), Cic. de rep. 6, 20: supera et caelestia (Ggstz. haec nostra), Cic. Acad. 2, 127: pleraque caelestium, Tac. hist. 5, 4: periti caelestium, Sternkundige, Tac. ann. 4, 58: peritia caelestium, Spart. Hadr. 2, 4: cognitio caelestium vel mortalium, Quint. 1, 10, 5. – b) zum Himmel als Luft- u. Wolkenhimmel (Sitz u. Ausgangspunkt der Lufterscheinungen, des Regens, Blitzes) gehörig, am Himmel sichtbar, -beobachtet, vom Himmel ausgehend u. dgl., des Himmels, aër, Vitr.: aqua, Hor., Vitr. u.a., aquae, Liv., Sen. u.a.: arcus, Regenbogen, Plin.: auguria (wenn es donnert u. blitzt), Paul. ex Fest.: prope cael. clamor, des Himmels gewaltige Stimme, Cic.: fragor, Donner, Quint.: ignis, Blitzstrahl, Tac.: fulminis ignis, Lucr.: imbres, Vitr. u. Col.: minae (v. drohenden Regen), Tac.: nubes, Ov.: prodigia, Liv.: spiritus, Cic.: turbo, Lucr. – c) zum Himmel als Sitz der Götter gehörig, im Himmel, des Himmels, der Götter, himmlisch, göttlich, überirdisch (Ggstz. terrenus, Lact. 6, 6, 11), α) eig.: animus (Seele), Vell. u. Quint.: anima, Vell.: animi, Verg.: aula, Ov.: corpora, Verg. Aen. 11, 276 (vgl. oben no. a): deus, Amm. 16, 12, 13: di, Cic. harusp. resp. 20 u. (Ggstz. di terrestres u. di inferni) Liv. 1, 32, 10: dona, Verg. u. Ov.: honores, Curt.: irae, Liv.: nectar, Ov.: origo, Verg.: ortus, Quint.: pabula, Ov.: religiones, Tac.: sapientia, Hor.: species, stirps, Ov.: caelestem eius vitam et memoriam futuram, ihm ein Leben im Himmel u. ewiger Ruhm zuteil werden würde, Vell. 2, 24, 3: quem prope caelestem fecerint, den sie beinahe vergöttert, Liv. 6, 17, 5. – subst., αα) plur. masc., caelestēs, ium, m. u. f., die Himmlischen = die Götter, Göttinnen, Cic., Liv. u.a.: Iuppiter omnesque caelestes, Vitr.; u. bes. = die obern Götter (Ggstz. inferi), caelestium inferorum irae, Liv. 10, 28, 17. – ββ) neutr. sing. caeleste, is, n., das Himmlische, nihil est caelesti caelestius, Sen. ep. 66, 11. – Plur. caelestia, himmlische, göttliche Dinge od. Wesen (Ggstz. inferna, die Unterwelt), Tac. hist. 5, 5. – β) übtr.: αα) als Beiwort für alles Herrliche, Ausgezeichnete, himmlisch, göttlich, übermenschlich, göttergleich, unvergleichlich, herrlich, caelestes divinaeque legiones, Cic.: cael. ingenium, mens, Ov.: iudicia, Quint.: illa natura caelestis atque immortalis, Quint.: cael. praeceptor, Vell.: caelestissima opera, Vell.: caelestissimum os Ciceronis, Vell. – m. in u. Abl., caelestis hic in dicendo vir, Quint. 10, 2, 18. – ββ) kaiserlich, Cod. Theod. 3, 1, 9; 6, 5, 2. – / Abl. sing. caeleste (st. caelesti) b. Ov. her. 15 (16), 277; met. 15, 743 u.a.: Genet. plur. caelestum (st. caelestium) bei Varr. LL. 6, 53. Acc. tr. 209. Lucr. 6, 1272 u.a. Dichtern (s. Neue-Wagener Formenl.3 Bd. 2. S. 65).

    lateinisch-deutsches > caelestis

  • 16 memoratus [1]

    1. memorātus, a, um, PAdi. (v. memoro), bekannt, berühmt, merkwürdig, haec est nobilis ad Trasimennum pugna atque inter paucas memorata populi Romani clades, Liv.: animal velocitatis memoratae, Plin.: sepulcrum illud memoratissimum, Gell. – m. Abl. (durch), vir facundiā laudatus et peritiā memoratus, Apul. de deo Socr. 17.

    lateinisch-deutsches > memoratus [1]

  • 17 caelestis

    caelestis (coelestis), e, Adi. m. Compar. u. Superl. (caelum, coelum), zum Himmel gehörig, himmlisch, a) zum Himmel als Weltraum gehörig, am Himmel befindlich, corpora, Cic. de sen. 77 (versch. von unten no. b): astra, Ov.: orbis, Cic.: plagae, Ov.: res (Plur.), Dinge am Himmel (Ggstz. res humanae), Cic. or. 119; u. die Himmelskörper (Sterne), studiosi rerum caelestium, Sternkundige, Astronomen, Col. 3, 6, 4: u. cael. signa, Vitr.: solum, Ov.: vis, Einfluß des Himmels, Cic. – subst., caelestia, ium, n., die Dinge am Himmel, die Himmelskörper, haec caelestia (Ggstz. illa humana), Cic. de rep. 6, 20: supera et caelestia (Ggstz. haec nostra), Cic. Acad. 2, 127: pleraque caelestium, Tac. hist. 5, 4: periti caelestium, Sternkundige, Tac. ann. 4, 58: peritia caelestium, Spart. Hadr. 2, 4: cognitio caelestium vel mortalium, Quint. 1, 10, 5. – b) zum Himmel als Luft- u. Wolkenhimmel (Sitz u. Ausgangspunkt der Lufterscheinungen, des Regens, Blitzes) gehörig, am Himmel sichtbar, -beobachtet, vom Himmel ausgehend u. dgl., des Himmels, aër, Vitr.: aqua, Hor., Vitr. u.a., aquae, Liv., Sen. u.a.: arcus, Regenbogen, Plin.: auguria (wenn es donnert u. blitzt), Paul. ex Fest.: prope cael. clamor, des Himmels gewaltige Stimme, Cic.: fragor, Donner, Quint.: ignis, Blitzstrahl, Tac.: fulminis ignis, Lucr.: imbres, Vitr. u. Col.: minae (v.
    ————
    drohenden Regen), Tac.: nubes, Ov.: prodigia, Liv.: spiritus, Cic.: turbo, Lucr. – c) zum Himmel als Sitz der Götter gehörig, im Himmel, des Himmels, der Götter, himmlisch, göttlich, überirdisch (Ggstz. terrenus, Lact. 6, 6, 11), α) eig.: animus (Seele), Vell. u. Quint.: anima, Vell.: animi, Verg.: aula, Ov.: corpora, Verg. Aen. 11, 276 (vgl. oben no. a): deus, Amm. 16, 12, 13: di, Cic. harusp. resp. 20 u. (Ggstz. di terrestres u. di inferni) Liv. 1, 32, 10: dona, Verg. u. Ov.: honores, Curt.: irae, Liv.: nectar, Ov.: origo, Verg.: ortus, Quint.: pabula, Ov.: religiones, Tac.: sapientia, Hor.: species, stirps, Ov.: caelestem eius vitam et memoriam futuram, ihm ein Leben im Himmel u. ewiger Ruhm zuteil werden würde, Vell. 2, 24, 3: quem prope caelestem fecerint, den sie beinahe vergöttert, Liv. 6, 17, 5. – subst., αα) plur. masc., caelestēs, ium, m. u. f., die Himmlischen = die Götter, Göttinnen, Cic., Liv. u.a.: Iuppiter omnesque caelestes, Vitr.; u. bes. = die obern Götter (Ggstz. inferi), caelestium inferorum irae, Liv. 10, 28, 17. – ββ) neutr. sing. caeleste, is, n., das Himmlische, nihil est caelesti caelestius, Sen. ep. 66, 11. – Plur. caelestia, himmlische, göttliche Dinge od. Wesen (Ggstz. inferna, die Unterwelt), Tac. hist. 5, 5. – β) übtr.: αα) als Beiwort für alles Herrliche, Ausgezeichnete, himmlisch, göttlich, übermenschlich, göttergleich, unvergleichlich, herrlich, caelestes divinaeque legiones,
    ————
    Cic.: cael. ingenium, mens, Ov.: iudicia, Quint.: illa natura caelestis atque immortalis, Quint.: cael. praeceptor, Vell.: caelestissima opera, Vell.: caelestissimum os Ciceronis, Vell. – m. in u. Abl., caelestis hic in dicendo vir, Quint. 10, 2, 18. – ββ) kaiserlich, Cod. Theod. 3, 1, 9; 6, 5, 2. – Abl. sing. caeleste (st. caelesti) b. Ov. her. 15 (16), 277; met. 15, 743 u.a.: Genet. plur. caelestum (st. caelestium) bei Varr. LL. 6, 53. Acc. tr. 209. Lucr. 6, 1272 u.a. Dichtern (s. Neue-Wagener Formenl.3 Bd. 2. S. 65).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > caelestis

  • 18 memoratus

    1. memorātus, a, um, PAdi. (v. memoro), bekannt, berühmt, merkwürdig, haec est nobilis ad Trasimennum pugna atque inter paucas memorata populi Romani clades, Liv.: animal velocitatis memoratae, Plin.: sepulcrum illud memoratissimum, Gell. – m. Abl. (durch), vir facundiā laudatus et peritiā memoratus, Apul. de deo Socr. 17.
    ————————
    2. memorātus, ūs, m. (memoro), die Erwähnung, Erzählung, haec de Gordiano iuniore digna memoratus comperimus, Capit. Gord. 21, 3 P. (Jordan memoratu): istaec lepida sunt memoratui, Plaut. Bacch. 62: haec sunt, quae digna memoratui aestimavimus, Vopisc. Prob. 24, 6. – Bei dignus u.a. Adjj. halte ich memoratu für 2. Supin. von memoro (s. d. no. δ u. ε).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > memoratus

  • 19 censere

    1) определять, в особен. о постановлениях сената (1. 111. D. 50, 16). 2) думать, полагать, судить, о мнениях юристов (1. 48 pr. D. 17, 1. 1. 2 C. 2, 42). 3) censeri, быть цениму по чему-нб., иметь (по мнению других);

    manumissoris jure censentur liberi patroni (1. 8 D. 38, 4);

    censeri privilegio (1. 1 § 2 D. 50, 1);

    legum auctoritate non censetur privatorum cautio (1. 16 D. 38, 16), nulla juris auctoritate censeri (1. 8 C. 2, 4);

    juris peritia censeri (1. 1 § 3 D. 1, 1).

    4) оценивать имущество для определения податного сбора (1. 3 pr. D. 50, 15. 1. 3 C. 7, 41. 1. 4 C. 11, 57); отсюда censeri, о лицах (1. 1. C. 8, 15);

    censitus, платящий подати, податной; во время Империи называли колонов censiti, так как они платили подушный сбор (1. 4. 6. 7 C. 11, 47. tit. C. 11, 49).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > censere

  • 20 fundare

    основывать, закладывать, укреплять, civitatem fund. legibus;

    fund. ius civile (1. 2 § 4. 39. D. 1, 2);

    bene fundata peritia (1. 17 pr. D. 37, 14);

    accusatio fundata (1. 33 C. 9, 9).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > fundare

См. также в других словарях:

  • peritia — index experience (background), skill Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • NANDI Peritia — Heroicae olim adolescentiae a teneris unguiculis cordi fuit. Unde Literarum iungebatur scientiae. Aristides Platonicâ 2. Καὶ τοῦ Περικλέους πειρᾶται κᾀκείνῳ τὴν αὐτὴν αἰτίαν περιάπτειν, οὑδὲν προκαλυπτόμενος ἀλλ᾿ ὡς τὸ λεγόμενον δὴ τοῦτο, οὔτε… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Dagan (bishop) — For other uses, see Dagon (disambiguation). Dagan was an Irish bishop in Britain during the early part of the 7th century. Dagan is known from a letter written by Archbishop Laurence of Canterbury to the Irish bishops and abbots, in which… …   Wikipedia

  • Dáibhí Ó Cróinín — is an academic Irish historian, the current Professor of History at the National University of Ireland, Galway (N.U.I. Galway). M.Phil., Ph.D. (N.U.I.), and Member of the Royal Irish Academy. He is a grandson of Elizabeth Cronin (née Ó… …   Wikipedia

  • Early Irish law — Redwood Castle Co. Tipperary, although built by the Normans, was later occupied by the MacEgan juristic family and served as a school of Irish law under them Early Irish law refers to the statutes that governed everyday life and politics in Early …   Wikipedia

  • Virgilius Maro Grammaticus — (Virgil the Grammarian) is one of the most enigmatic of all medieval writers, author of two pseudo grammatical texts known as the Epitomae and the Epistolae . It is unknown exactly when or where he was active: in the eleventh and twelfth… …   Wikipedia

  • Early Irish astrology — ‹ The template below (Astrology) is being considered for merging. See templates for discussion to help reach a consensus. › Astrology …   Wikipedia

  • Cogad Gáedel re Gallaib — (English: The War of the Gaedhil with the Gaill) is a medieval Irish text that tells of the depredations of the Vikings in Ireland and the Irish king Brian Boru s great war against them, beginning with the Battle of Sulcoit in 967 and culminating …   Wikipedia

  • pericia — (Del lat. peritia.) ► sustantivo femenino Habilidad para realizar cierta clase de trabajo o actividad: ■ su hijo pequeño tiene mucha pericia para el dibujo lineal. SINÓNIMO destreza maña * * * pericia (del lat. «peritĭa») f. Cualidad del que… …   Enciclopedia Universal

  • Celtic Christianity — The Celtic Cross in Knock, Ireland. History of Celtic Christianity General Religion in England …   Wikipedia

  • Áedán mac Gabráin — (pronounced|ˈaiðaːn mak ˈgavraːnʲ in Old Irish) was king of Dál Riata from circa 574 until his death circa 608. The kingdom of Dál Riata was situated in modern Argyll and Bute, Scotland, and parts of County Antrim, Ireland. Genealogies record… …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»