-
1 Mantua
Mantua, ae, f., bekannte Stadt in Oberitalien, am Flusse Mincius, in deren Nähe der Flecken Andes lag, der Geburtsort des Dichters Vergil, Liv. 24, 10, 7. Ov. am. 3, 15, 7. Sil. 8, 595. – Dav. Mantuānus, a, um, mantuanisch, aus Mantua, Homerus, v. Vergil, Macr.: ders. poëta, Apul. apol. 10; u. poëtarum Publius Mantuanus, Sidon.: bl. Mantuanus, Macr. – dah. poet. = vergilianisch, fama, Stat.: carmina, Solin.
-
2 Mantua
Mantua, ae, f., bekannte Stadt in Oberitalien, am Flusse Mincius, in deren Nähe der Flecken Andes lag, der Geburtsort des Dichters Vergil, Liv. 24, 10, 7. Ov. am. 3, 15, 7. Sil. 8, 595. – Dav. Mantuānus, a, um, mantuanisch, aus Mantua, Homerus, v. Vergil, Macr.: ders. poëta, Apul. apol. 10; u. poëtarum Publius Mantuanus, Sidon.: bl. Mantuanus, Macr. – dah. poet. = vergilianisch, fama, Stat.: carmina, Solin. -
3 gnarus
gnārus (vgl. (g)nosco, ignōro), a, um, I) einer Sache kundig, in ihr Kenntnis habend, etw. verstehend, mit etw. bekannt (Ggstz. ignarus, nescius), mit Genet., loci, Plaut.: locorum, Tac.: rei publicae, Cic.: Latinae linguae, Liv.: virgo gnara artis ex disciplina parentum, Iustin.: Compar., Mantuanus poëta naturalium gnarior quam philosophaster Poenorum, Iulian. bei Augustin. op. imperf. c. Iulian. 5, 11. p. 907 Ben. – m. folg. indir. Fragesatz, eum gnarum fuisse, quibus orationis modis quaeque animorum partes pellerentur, Cic.: nemine gnaro aut opinante, quidnam coepturus esset, Suet. – m. folg. Infin. neben Gen. Gerund., eliciendi animulas noxias et praesagia sollicitare larvarum perquam gnarus, Amm. 28, 1, 7. – m. folg. Acc. u. Infin., Hasdrubal satis gnarus Hannibalem transitus quosdam pretio mercatum (esse), Liv.: gnari ex fuga finitumorum fugitivos ad se adventare, Sall. fr. – absol., custos gn., Tac. ann., 4, 67: turbarent gnaros, die das verstanden, ibid. 16, 5: Plur. subst., gnarissimi, die Kundigsten, Solin. 51 extr. – II) passiv = gekannt, bekannt (Ggstz. ignarus, incognitus), gnarum id Caesari, Tac.: gnara Claudio cuncta, Tac.: rarissimo cuique piorum gnara, ceterum omnibus profanis incognita, Apul. apol. 12 in. – absol., conspicui eoque gnari, Tac. ann. 6, 35: iam prioribus gnaris, Apul. flor. 16. p. 21, 10 Kr. – / Nbf. nārus, Varro LL. 6, 51. Cic. or. 158. Fest. 166 (b), 20.
-
4 gnarus
gnārus (vgl. (g)nosco, ignōro), a, um, I) einer Sache kundig, in ihr Kenntnis habend, etw. verstehend, mit etw. bekannt (Ggstz. ignarus, nescius), mit Genet., loci, Plaut.: locorum, Tac.: rei publicae, Cic.: Latinae linguae, Liv.: virgo gnara artis ex disciplina parentum, Iustin.: Compar., Mantuanus poëta naturalium gnarior quam philosophaster Poenorum, Iulian. bei Augustin. op. imperf. c. Iulian. 5, 11. p. 907 Ben. – m. folg. indir. Fragesatz, eum gnarum fuisse, quibus orationis modis quaeque animorum partes pellerentur, Cic.: nemine gnaro aut opinante, quidnam coepturus esset, Suet. – m. folg. Infin. neben Gen. Gerund., eliciendi animulas noxias et praesagia sollicitare larvarum perquam gnarus, Amm. 28, 1, 7. – m. folg. Acc. u. Infin., Hasdrubal satis gnarus Hannibalem transitus quosdam pretio mercatum (esse), Liv.: gnari ex fuga finitumorum fugitivos ad se adventare, Sall. fr. – absol., custos gn., Tac. ann., 4, 67: turbarent gnaros, die das verstanden, ibid. 16, 5: Plur. subst., gnarissimi, die Kundigsten, Solin. 51 extr. – II) passiv = gekannt, bekannt (Ggstz. ignarus, incognitus), gnarum id Caesari, Tac.: gnara Claudio cuncta, Tac.: rarissimo cuique piorum gnara, ceterum omnibus profanis incognita, Apul. apol. 12 in. – absol., conspicui eoque gnari, Tac. ann. 6, 35: iam prioribus gnaris, Apul. flor. 16. p. 21, 10 Kr. – ⇒ Nbf. nārus,————Varro LL. 6, 51. Cic. or. 158. Fest. 166 (b), 20.
См. также в других словарях:
Mantuanus, Baptista — • Carmelite, Renaissance poet, d. 1516 Catholic Encyclopedia. Kevin Knight. 2006 … Catholic encyclopedia
Mantuanus, Baptista — See Baptista Mantuanus … Historical Dictionary of Renaissance
Baptista Mantuanus — Baptista Spagnuoli Mantuanus (Italian: Battista Mantovano, English: Mantuan, also known as Johannes Baptista Spagnolo) (17 April 1447 – 20 March 1516) was an Italian Carmelite reformer, humanist, and poet. Contents 1 Biography 2 Works and… … Wikipedia
Blessed Baptista Mantuanus — Blessed Baptista Mantuanus † Catholic Encyclopedia ► Blessed Baptista Mantuanus (Or SPAGNOLI). Carmelite and Renaissance poet, born at Mantua, 17 April, 1447, where he also died, 22 March, 1516. The eldest son of Peter Spagnoli, a… … Catholic encyclopedia
Jacobus Mantuanus, B. (51) — 51B. Jacobus Mantuanus, (19. Nov.), mit dem Beinamen de Benefactis, Bischof von Mantua, entsproßte der erlauchten Familie der Benefatti. In den Orden der Predigerbrüder getreten, hatte er zum Novizenmeister den Nikolaus Boccasini (Bocasini,… … Vollständiges Heiligen-Lexikon
Baptista Mantuanus, Blessed — • Carmelite, Renaissance poet, d. 1516 Catholic Encyclopedia. Kevin Knight. 2006 … Catholic encyclopedia
Baptista Mantuanus — (1448 1516) Spanish born monk and poet active in Italy, originally named Baptista Spagnolo. He studied at Mantua and Padua and became tutor to the children of the Gonzaga dynasty of Mantua. His early poetry was secular, largely devoted to… … Historical Dictionary of Renaissance
Baptista Mantuanus — Baptịsta Mantuanus, neulateinischer humanistischer Dichter, * Mantua 17. 4. 1448, ✝ ebenda 20. 3. 1516; nach Studium und Lehrtätigkeit in Mantua, Padua und Bologna trat er 1465 in den Karmeliterorden ein und wurde 1513 Generalprior. Er… … Universal-Lexikon
CASTELLIO Mantuanus — vulgo Castiglione Mantuano, oppidulum Italiae, in Ducatu Mantuano, 15. milliaribus a Mantua Veronam versus … Hofmann J. Lexicon universale
COELIUS Mantuanus — consumptis opibus ac praediis venditis; cum solu epulturae locum excepisset, tribus ulnis, h. e. duodecim pedibus latum, terigit eum Virg. Ecl. 3. v. 104. eô aenigmate, quô crucem Grammaticis se fixisse, ipse professus est; Dic, quibus in terris … Hofmann J. Lexicon universale
The Carmelite Order — The Carmelite Order † Catholic Encyclopedia ► The Carmelite Order One of the mendicant orders. Origin The date of the foundation of the Order of Our Lady of Mount Carmel has been under discussion from the fourteenth century to … Catholic encyclopedia