Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

Lĭguscus

  • 1 Liguscus

    Lĭgŭres, um, m., the Ligurians, an Italian people in Gallia Cisalpina, in the mod. Piedmont, Genoa, and Lucca:

    montani duri atque agrestes,

    Cic. Agr. 2, 35, 95; id. Brut. 73, 255; Plin. 3, 5, 7, § 47; Liv. 5, 35; 22, 33; 27, 39; Ov. M. 2, 370; Flor. 2, 3, 2 al.: Ligures omnes fallaces, Cato ap. Serv. Verg. A. 11, 701:

    terrae motus in Liguribus,

    i. e. in Liguria, Cic. Div. 1, 35, 78.— Hence,
    A.
    Lĭgur and Lĭgus, ŭris, adj. comm., Ligurian; and subst., a Ligurian:

    Ligus iste,

    Cic. Sest. 31, 68:

    vane Ligus,

    Verg. A. 11, 715:

    tonse Ligur,

    Luc. 1, 442:

    femina Ligus,

    Tac. H. 2, 13: Ligus ora, Pers. 6, 6:

    securis,

    Cat. 16, 19.—
    2.
    Lĭ-gur or Lĭgus, a surname in the gens Aelia and Octavia, Cic. Clu. 26, 72; id. Att. 12, 23, 3.—
    B.
    Lĭgŭrĭa, ae, f., Liguria, a country of Cisalpine Gaul, Plin. 3, 5, 7. § 48; Tac. H. 2, 15; id. Agr. 7.—
    C.
    Lĭgŭrīnus, a, um, adj., Ligurian:

    Ligurinae Alpes,

    Grat. Cyn. 510.—
    2.
    Subst.: Lĭgŭrīnus, i, m., the name of a favorite of Horace, Hor. C. 4, 1, 33. To him is addressed C. 4, 10.—
    D.
    Lĭgustĭcus (collat. form Lĭguscus, Varr. R. R. 1, 18, 6; 2, 5, 9; 3, 9, 17, acc. to the MSS.; cf. Etruscus), a, um, adj., = Ligustikos, Ligustine, Ligurian:

    ager,

    Varr. R. R. 1, 18, 6:

    mare,

    Plin. 3, 6, 10, § 75:

    ora,

    id. 3, 5, 7, § 47:

    saxa,

    Juv. 3, 257.—
    2.
    Subst.: lĭgustĭcum, i, n., a plant indigenous to Liguria, lovage, Col. 12, 57, 5; Plin. 19, 8, 50, § 165; 20, 15, 60, § 168 (corrupted into Levisticum, Veg. Vet. 3, 52, 2).—
    E.
    Lĭgustīnus, a, um, adj., = Ligusti-nos, Ligustine, Ligurian:

    montes,

    Liv. 34, 8:

    ager,

    id. 42, 4:

    scutum,

    id. 44, 35. — Subst.: Lĭgustīni, ōrum, m., the Ligurians, Plin. 10, 24, 34, § 71.—
    F.
    Lĭgustis, ĭdis, adj., = Ligustis, Ligurian: gente cretus in Ligustide, Sid. poët. Ep. 9, 15.

    Lewis & Short latin dictionary > Liguscus

  • 2 Ligur

    Lĭgŭres, um, m., the Ligurians, an Italian people in Gallia Cisalpina, in the mod. Piedmont, Genoa, and Lucca:

    montani duri atque agrestes,

    Cic. Agr. 2, 35, 95; id. Brut. 73, 255; Plin. 3, 5, 7, § 47; Liv. 5, 35; 22, 33; 27, 39; Ov. M. 2, 370; Flor. 2, 3, 2 al.: Ligures omnes fallaces, Cato ap. Serv. Verg. A. 11, 701:

    terrae motus in Liguribus,

    i. e. in Liguria, Cic. Div. 1, 35, 78.— Hence,
    A.
    Lĭgur and Lĭgus, ŭris, adj. comm., Ligurian; and subst., a Ligurian:

    Ligus iste,

    Cic. Sest. 31, 68:

    vane Ligus,

    Verg. A. 11, 715:

    tonse Ligur,

    Luc. 1, 442:

    femina Ligus,

    Tac. H. 2, 13: Ligus ora, Pers. 6, 6:

    securis,

    Cat. 16, 19.—
    2.
    Lĭ-gur or Lĭgus, a surname in the gens Aelia and Octavia, Cic. Clu. 26, 72; id. Att. 12, 23, 3.—
    B.
    Lĭgŭrĭa, ae, f., Liguria, a country of Cisalpine Gaul, Plin. 3, 5, 7. § 48; Tac. H. 2, 15; id. Agr. 7.—
    C.
    Lĭgŭrīnus, a, um, adj., Ligurian:

    Ligurinae Alpes,

    Grat. Cyn. 510.—
    2.
    Subst.: Lĭgŭrīnus, i, m., the name of a favorite of Horace, Hor. C. 4, 1, 33. To him is addressed C. 4, 10.—
    D.
    Lĭgustĭcus (collat. form Lĭguscus, Varr. R. R. 1, 18, 6; 2, 5, 9; 3, 9, 17, acc. to the MSS.; cf. Etruscus), a, um, adj., = Ligustikos, Ligustine, Ligurian:

    ager,

    Varr. R. R. 1, 18, 6:

    mare,

    Plin. 3, 6, 10, § 75:

    ora,

    id. 3, 5, 7, § 47:

    saxa,

    Juv. 3, 257.—
    2.
    Subst.: lĭgustĭcum, i, n., a plant indigenous to Liguria, lovage, Col. 12, 57, 5; Plin. 19, 8, 50, § 165; 20, 15, 60, § 168 (corrupted into Levisticum, Veg. Vet. 3, 52, 2).—
    E.
    Lĭgustīnus, a, um, adj., = Ligusti-nos, Ligustine, Ligurian:

    montes,

    Liv. 34, 8:

    ager,

    id. 42, 4:

    scutum,

    id. 44, 35. — Subst.: Lĭgustīni, ōrum, m., the Ligurians, Plin. 10, 24, 34, § 71.—
    F.
    Lĭgustis, ĭdis, adj., = Ligustis, Ligurian: gente cretus in Ligustide, Sid. poët. Ep. 9, 15.

    Lewis & Short latin dictionary > Ligur

  • 3 Ligures

    Lĭgŭres, um, m., the Ligurians, an Italian people in Gallia Cisalpina, in the mod. Piedmont, Genoa, and Lucca:

    montani duri atque agrestes,

    Cic. Agr. 2, 35, 95; id. Brut. 73, 255; Plin. 3, 5, 7, § 47; Liv. 5, 35; 22, 33; 27, 39; Ov. M. 2, 370; Flor. 2, 3, 2 al.: Ligures omnes fallaces, Cato ap. Serv. Verg. A. 11, 701:

    terrae motus in Liguribus,

    i. e. in Liguria, Cic. Div. 1, 35, 78.— Hence,
    A.
    Lĭgur and Lĭgus, ŭris, adj. comm., Ligurian; and subst., a Ligurian:

    Ligus iste,

    Cic. Sest. 31, 68:

    vane Ligus,

    Verg. A. 11, 715:

    tonse Ligur,

    Luc. 1, 442:

    femina Ligus,

    Tac. H. 2, 13: Ligus ora, Pers. 6, 6:

    securis,

    Cat. 16, 19.—
    2.
    Lĭ-gur or Lĭgus, a surname in the gens Aelia and Octavia, Cic. Clu. 26, 72; id. Att. 12, 23, 3.—
    B.
    Lĭgŭrĭa, ae, f., Liguria, a country of Cisalpine Gaul, Plin. 3, 5, 7. § 48; Tac. H. 2, 15; id. Agr. 7.—
    C.
    Lĭgŭrīnus, a, um, adj., Ligurian:

    Ligurinae Alpes,

    Grat. Cyn. 510.—
    2.
    Subst.: Lĭgŭrīnus, i, m., the name of a favorite of Horace, Hor. C. 4, 1, 33. To him is addressed C. 4, 10.—
    D.
    Lĭgustĭcus (collat. form Lĭguscus, Varr. R. R. 1, 18, 6; 2, 5, 9; 3, 9, 17, acc. to the MSS.; cf. Etruscus), a, um, adj., = Ligustikos, Ligustine, Ligurian:

    ager,

    Varr. R. R. 1, 18, 6:

    mare,

    Plin. 3, 6, 10, § 75:

    ora,

    id. 3, 5, 7, § 47:

    saxa,

    Juv. 3, 257.—
    2.
    Subst.: lĭgustĭcum, i, n., a plant indigenous to Liguria, lovage, Col. 12, 57, 5; Plin. 19, 8, 50, § 165; 20, 15, 60, § 168 (corrupted into Levisticum, Veg. Vet. 3, 52, 2).—
    E.
    Lĭgustīnus, a, um, adj., = Ligusti-nos, Ligustine, Ligurian:

    montes,

    Liv. 34, 8:

    ager,

    id. 42, 4:

    scutum,

    id. 44, 35. — Subst.: Lĭgustīni, ōrum, m., the Ligurians, Plin. 10, 24, 34, § 71.—
    F.
    Lĭgustis, ĭdis, adj., = Ligustis, Ligurian: gente cretus in Ligustide, Sid. poët. Ep. 9, 15.

    Lewis & Short latin dictionary > Ligures

  • 4 Liguria

    Lĭgŭres, um, m., the Ligurians, an Italian people in Gallia Cisalpina, in the mod. Piedmont, Genoa, and Lucca:

    montani duri atque agrestes,

    Cic. Agr. 2, 35, 95; id. Brut. 73, 255; Plin. 3, 5, 7, § 47; Liv. 5, 35; 22, 33; 27, 39; Ov. M. 2, 370; Flor. 2, 3, 2 al.: Ligures omnes fallaces, Cato ap. Serv. Verg. A. 11, 701:

    terrae motus in Liguribus,

    i. e. in Liguria, Cic. Div. 1, 35, 78.— Hence,
    A.
    Lĭgur and Lĭgus, ŭris, adj. comm., Ligurian; and subst., a Ligurian:

    Ligus iste,

    Cic. Sest. 31, 68:

    vane Ligus,

    Verg. A. 11, 715:

    tonse Ligur,

    Luc. 1, 442:

    femina Ligus,

    Tac. H. 2, 13: Ligus ora, Pers. 6, 6:

    securis,

    Cat. 16, 19.—
    2.
    Lĭ-gur or Lĭgus, a surname in the gens Aelia and Octavia, Cic. Clu. 26, 72; id. Att. 12, 23, 3.—
    B.
    Lĭgŭrĭa, ae, f., Liguria, a country of Cisalpine Gaul, Plin. 3, 5, 7. § 48; Tac. H. 2, 15; id. Agr. 7.—
    C.
    Lĭgŭrīnus, a, um, adj., Ligurian:

    Ligurinae Alpes,

    Grat. Cyn. 510.—
    2.
    Subst.: Lĭgŭrīnus, i, m., the name of a favorite of Horace, Hor. C. 4, 1, 33. To him is addressed C. 4, 10.—
    D.
    Lĭgustĭcus (collat. form Lĭguscus, Varr. R. R. 1, 18, 6; 2, 5, 9; 3, 9, 17, acc. to the MSS.; cf. Etruscus), a, um, adj., = Ligustikos, Ligustine, Ligurian:

    ager,

    Varr. R. R. 1, 18, 6:

    mare,

    Plin. 3, 6, 10, § 75:

    ora,

    id. 3, 5, 7, § 47:

    saxa,

    Juv. 3, 257.—
    2.
    Subst.: lĭgustĭcum, i, n., a plant indigenous to Liguria, lovage, Col. 12, 57, 5; Plin. 19, 8, 50, § 165; 20, 15, 60, § 168 (corrupted into Levisticum, Veg. Vet. 3, 52, 2).—
    E.
    Lĭgustīnus, a, um, adj., = Ligusti-nos, Ligustine, Ligurian:

    montes,

    Liv. 34, 8:

    ager,

    id. 42, 4:

    scutum,

    id. 44, 35. — Subst.: Lĭgustīni, ōrum, m., the Ligurians, Plin. 10, 24, 34, § 71.—
    F.
    Lĭgustis, ĭdis, adj., = Ligustis, Ligurian: gente cretus in Ligustide, Sid. poët. Ep. 9, 15.

    Lewis & Short latin dictionary > Liguria

  • 5 Ligurinus

    Lĭgŭres, um, m., the Ligurians, an Italian people in Gallia Cisalpina, in the mod. Piedmont, Genoa, and Lucca:

    montani duri atque agrestes,

    Cic. Agr. 2, 35, 95; id. Brut. 73, 255; Plin. 3, 5, 7, § 47; Liv. 5, 35; 22, 33; 27, 39; Ov. M. 2, 370; Flor. 2, 3, 2 al.: Ligures omnes fallaces, Cato ap. Serv. Verg. A. 11, 701:

    terrae motus in Liguribus,

    i. e. in Liguria, Cic. Div. 1, 35, 78.— Hence,
    A.
    Lĭgur and Lĭgus, ŭris, adj. comm., Ligurian; and subst., a Ligurian:

    Ligus iste,

    Cic. Sest. 31, 68:

    vane Ligus,

    Verg. A. 11, 715:

    tonse Ligur,

    Luc. 1, 442:

    femina Ligus,

    Tac. H. 2, 13: Ligus ora, Pers. 6, 6:

    securis,

    Cat. 16, 19.—
    2.
    Lĭ-gur or Lĭgus, a surname in the gens Aelia and Octavia, Cic. Clu. 26, 72; id. Att. 12, 23, 3.—
    B.
    Lĭgŭrĭa, ae, f., Liguria, a country of Cisalpine Gaul, Plin. 3, 5, 7. § 48; Tac. H. 2, 15; id. Agr. 7.—
    C.
    Lĭgŭrīnus, a, um, adj., Ligurian:

    Ligurinae Alpes,

    Grat. Cyn. 510.—
    2.
    Subst.: Lĭgŭrīnus, i, m., the name of a favorite of Horace, Hor. C. 4, 1, 33. To him is addressed C. 4, 10.—
    D.
    Lĭgustĭcus (collat. form Lĭguscus, Varr. R. R. 1, 18, 6; 2, 5, 9; 3, 9, 17, acc. to the MSS.; cf. Etruscus), a, um, adj., = Ligustikos, Ligustine, Ligurian:

    ager,

    Varr. R. R. 1, 18, 6:

    mare,

    Plin. 3, 6, 10, § 75:

    ora,

    id. 3, 5, 7, § 47:

    saxa,

    Juv. 3, 257.—
    2.
    Subst.: lĭgustĭcum, i, n., a plant indigenous to Liguria, lovage, Col. 12, 57, 5; Plin. 19, 8, 50, § 165; 20, 15, 60, § 168 (corrupted into Levisticum, Veg. Vet. 3, 52, 2).—
    E.
    Lĭgustīnus, a, um, adj., = Ligusti-nos, Ligustine, Ligurian:

    montes,

    Liv. 34, 8:

    ager,

    id. 42, 4:

    scutum,

    id. 44, 35. — Subst.: Lĭgustīni, ōrum, m., the Ligurians, Plin. 10, 24, 34, § 71.—
    F.
    Lĭgustis, ĭdis, adj., = Ligustis, Ligurian: gente cretus in Ligustide, Sid. poët. Ep. 9, 15.

    Lewis & Short latin dictionary > Ligurinus

  • 6 Ligus

    Lĭgus, Lĭguscus, Lĭgustĭcus, Lĭgustīnus, Lĭgustis, v. Ligures.

    Lewis & Short latin dictionary > Ligus

  • 7 ligusticum

    Lĭgŭres, um, m., the Ligurians, an Italian people in Gallia Cisalpina, in the mod. Piedmont, Genoa, and Lucca:

    montani duri atque agrestes,

    Cic. Agr. 2, 35, 95; id. Brut. 73, 255; Plin. 3, 5, 7, § 47; Liv. 5, 35; 22, 33; 27, 39; Ov. M. 2, 370; Flor. 2, 3, 2 al.: Ligures omnes fallaces, Cato ap. Serv. Verg. A. 11, 701:

    terrae motus in Liguribus,

    i. e. in Liguria, Cic. Div. 1, 35, 78.— Hence,
    A.
    Lĭgur and Lĭgus, ŭris, adj. comm., Ligurian; and subst., a Ligurian:

    Ligus iste,

    Cic. Sest. 31, 68:

    vane Ligus,

    Verg. A. 11, 715:

    tonse Ligur,

    Luc. 1, 442:

    femina Ligus,

    Tac. H. 2, 13: Ligus ora, Pers. 6, 6:

    securis,

    Cat. 16, 19.—
    2.
    Lĭ-gur or Lĭgus, a surname in the gens Aelia and Octavia, Cic. Clu. 26, 72; id. Att. 12, 23, 3.—
    B.
    Lĭgŭrĭa, ae, f., Liguria, a country of Cisalpine Gaul, Plin. 3, 5, 7. § 48; Tac. H. 2, 15; id. Agr. 7.—
    C.
    Lĭgŭrīnus, a, um, adj., Ligurian:

    Ligurinae Alpes,

    Grat. Cyn. 510.—
    2.
    Subst.: Lĭgŭrīnus, i, m., the name of a favorite of Horace, Hor. C. 4, 1, 33. To him is addressed C. 4, 10.—
    D.
    Lĭgustĭcus (collat. form Lĭguscus, Varr. R. R. 1, 18, 6; 2, 5, 9; 3, 9, 17, acc. to the MSS.; cf. Etruscus), a, um, adj., = Ligustikos, Ligustine, Ligurian:

    ager,

    Varr. R. R. 1, 18, 6:

    mare,

    Plin. 3, 6, 10, § 75:

    ora,

    id. 3, 5, 7, § 47:

    saxa,

    Juv. 3, 257.—
    2.
    Subst.: lĭgustĭcum, i, n., a plant indigenous to Liguria, lovage, Col. 12, 57, 5; Plin. 19, 8, 50, § 165; 20, 15, 60, § 168 (corrupted into Levisticum, Veg. Vet. 3, 52, 2).—
    E.
    Lĭgustīnus, a, um, adj., = Ligusti-nos, Ligustine, Ligurian:

    montes,

    Liv. 34, 8:

    ager,

    id. 42, 4:

    scutum,

    id. 44, 35. — Subst.: Lĭgustīni, ōrum, m., the Ligurians, Plin. 10, 24, 34, § 71.—
    F.
    Lĭgustis, ĭdis, adj., = Ligustis, Ligurian: gente cretus in Ligustide, Sid. poët. Ep. 9, 15.

    Lewis & Short latin dictionary > ligusticum

  • 8 Ligusticus

    Lĭgŭres, um, m., the Ligurians, an Italian people in Gallia Cisalpina, in the mod. Piedmont, Genoa, and Lucca:

    montani duri atque agrestes,

    Cic. Agr. 2, 35, 95; id. Brut. 73, 255; Plin. 3, 5, 7, § 47; Liv. 5, 35; 22, 33; 27, 39; Ov. M. 2, 370; Flor. 2, 3, 2 al.: Ligures omnes fallaces, Cato ap. Serv. Verg. A. 11, 701:

    terrae motus in Liguribus,

    i. e. in Liguria, Cic. Div. 1, 35, 78.— Hence,
    A.
    Lĭgur and Lĭgus, ŭris, adj. comm., Ligurian; and subst., a Ligurian:

    Ligus iste,

    Cic. Sest. 31, 68:

    vane Ligus,

    Verg. A. 11, 715:

    tonse Ligur,

    Luc. 1, 442:

    femina Ligus,

    Tac. H. 2, 13: Ligus ora, Pers. 6, 6:

    securis,

    Cat. 16, 19.—
    2.
    Lĭ-gur or Lĭgus, a surname in the gens Aelia and Octavia, Cic. Clu. 26, 72; id. Att. 12, 23, 3.—
    B.
    Lĭgŭrĭa, ae, f., Liguria, a country of Cisalpine Gaul, Plin. 3, 5, 7. § 48; Tac. H. 2, 15; id. Agr. 7.—
    C.
    Lĭgŭrīnus, a, um, adj., Ligurian:

    Ligurinae Alpes,

    Grat. Cyn. 510.—
    2.
    Subst.: Lĭgŭrīnus, i, m., the name of a favorite of Horace, Hor. C. 4, 1, 33. To him is addressed C. 4, 10.—
    D.
    Lĭgustĭcus (collat. form Lĭguscus, Varr. R. R. 1, 18, 6; 2, 5, 9; 3, 9, 17, acc. to the MSS.; cf. Etruscus), a, um, adj., = Ligustikos, Ligustine, Ligurian:

    ager,

    Varr. R. R. 1, 18, 6:

    mare,

    Plin. 3, 6, 10, § 75:

    ora,

    id. 3, 5, 7, § 47:

    saxa,

    Juv. 3, 257.—
    2.
    Subst.: lĭgustĭcum, i, n., a plant indigenous to Liguria, lovage, Col. 12, 57, 5; Plin. 19, 8, 50, § 165; 20, 15, 60, § 168 (corrupted into Levisticum, Veg. Vet. 3, 52, 2).—
    E.
    Lĭgustīnus, a, um, adj., = Ligusti-nos, Ligustine, Ligurian:

    montes,

    Liv. 34, 8:

    ager,

    id. 42, 4:

    scutum,

    id. 44, 35. — Subst.: Lĭgustīni, ōrum, m., the Ligurians, Plin. 10, 24, 34, § 71.—
    F.
    Lĭgustis, ĭdis, adj., = Ligustis, Ligurian: gente cretus in Ligustide, Sid. poët. Ep. 9, 15.

    Lewis & Short latin dictionary > Ligusticus

  • 9 Ligustini

    Lĭgŭres, um, m., the Ligurians, an Italian people in Gallia Cisalpina, in the mod. Piedmont, Genoa, and Lucca:

    montani duri atque agrestes,

    Cic. Agr. 2, 35, 95; id. Brut. 73, 255; Plin. 3, 5, 7, § 47; Liv. 5, 35; 22, 33; 27, 39; Ov. M. 2, 370; Flor. 2, 3, 2 al.: Ligures omnes fallaces, Cato ap. Serv. Verg. A. 11, 701:

    terrae motus in Liguribus,

    i. e. in Liguria, Cic. Div. 1, 35, 78.— Hence,
    A.
    Lĭgur and Lĭgus, ŭris, adj. comm., Ligurian; and subst., a Ligurian:

    Ligus iste,

    Cic. Sest. 31, 68:

    vane Ligus,

    Verg. A. 11, 715:

    tonse Ligur,

    Luc. 1, 442:

    femina Ligus,

    Tac. H. 2, 13: Ligus ora, Pers. 6, 6:

    securis,

    Cat. 16, 19.—
    2.
    Lĭ-gur or Lĭgus, a surname in the gens Aelia and Octavia, Cic. Clu. 26, 72; id. Att. 12, 23, 3.—
    B.
    Lĭgŭrĭa, ae, f., Liguria, a country of Cisalpine Gaul, Plin. 3, 5, 7. § 48; Tac. H. 2, 15; id. Agr. 7.—
    C.
    Lĭgŭrīnus, a, um, adj., Ligurian:

    Ligurinae Alpes,

    Grat. Cyn. 510.—
    2.
    Subst.: Lĭgŭrīnus, i, m., the name of a favorite of Horace, Hor. C. 4, 1, 33. To him is addressed C. 4, 10.—
    D.
    Lĭgustĭcus (collat. form Lĭguscus, Varr. R. R. 1, 18, 6; 2, 5, 9; 3, 9, 17, acc. to the MSS.; cf. Etruscus), a, um, adj., = Ligustikos, Ligustine, Ligurian:

    ager,

    Varr. R. R. 1, 18, 6:

    mare,

    Plin. 3, 6, 10, § 75:

    ora,

    id. 3, 5, 7, § 47:

    saxa,

    Juv. 3, 257.—
    2.
    Subst.: lĭgustĭcum, i, n., a plant indigenous to Liguria, lovage, Col. 12, 57, 5; Plin. 19, 8, 50, § 165; 20, 15, 60, § 168 (corrupted into Levisticum, Veg. Vet. 3, 52, 2).—
    E.
    Lĭgustīnus, a, um, adj., = Ligusti-nos, Ligustine, Ligurian:

    montes,

    Liv. 34, 8:

    ager,

    id. 42, 4:

    scutum,

    id. 44, 35. — Subst.: Lĭgustīni, ōrum, m., the Ligurians, Plin. 10, 24, 34, § 71.—
    F.
    Lĭgustis, ĭdis, adj., = Ligustis, Ligurian: gente cretus in Ligustide, Sid. poët. Ep. 9, 15.

    Lewis & Short latin dictionary > Ligustini

  • 10 Ligustinus

    Lĭgŭres, um, m., the Ligurians, an Italian people in Gallia Cisalpina, in the mod. Piedmont, Genoa, and Lucca:

    montani duri atque agrestes,

    Cic. Agr. 2, 35, 95; id. Brut. 73, 255; Plin. 3, 5, 7, § 47; Liv. 5, 35; 22, 33; 27, 39; Ov. M. 2, 370; Flor. 2, 3, 2 al.: Ligures omnes fallaces, Cato ap. Serv. Verg. A. 11, 701:

    terrae motus in Liguribus,

    i. e. in Liguria, Cic. Div. 1, 35, 78.— Hence,
    A.
    Lĭgur and Lĭgus, ŭris, adj. comm., Ligurian; and subst., a Ligurian:

    Ligus iste,

    Cic. Sest. 31, 68:

    vane Ligus,

    Verg. A. 11, 715:

    tonse Ligur,

    Luc. 1, 442:

    femina Ligus,

    Tac. H. 2, 13: Ligus ora, Pers. 6, 6:

    securis,

    Cat. 16, 19.—
    2.
    Lĭ-gur or Lĭgus, a surname in the gens Aelia and Octavia, Cic. Clu. 26, 72; id. Att. 12, 23, 3.—
    B.
    Lĭgŭrĭa, ae, f., Liguria, a country of Cisalpine Gaul, Plin. 3, 5, 7. § 48; Tac. H. 2, 15; id. Agr. 7.—
    C.
    Lĭgŭrīnus, a, um, adj., Ligurian:

    Ligurinae Alpes,

    Grat. Cyn. 510.—
    2.
    Subst.: Lĭgŭrīnus, i, m., the name of a favorite of Horace, Hor. C. 4, 1, 33. To him is addressed C. 4, 10.—
    D.
    Lĭgustĭcus (collat. form Lĭguscus, Varr. R. R. 1, 18, 6; 2, 5, 9; 3, 9, 17, acc. to the MSS.; cf. Etruscus), a, um, adj., = Ligustikos, Ligustine, Ligurian:

    ager,

    Varr. R. R. 1, 18, 6:

    mare,

    Plin. 3, 6, 10, § 75:

    ora,

    id. 3, 5, 7, § 47:

    saxa,

    Juv. 3, 257.—
    2.
    Subst.: lĭgustĭcum, i, n., a plant indigenous to Liguria, lovage, Col. 12, 57, 5; Plin. 19, 8, 50, § 165; 20, 15, 60, § 168 (corrupted into Levisticum, Veg. Vet. 3, 52, 2).—
    E.
    Lĭgustīnus, a, um, adj., = Ligusti-nos, Ligustine, Ligurian:

    montes,

    Liv. 34, 8:

    ager,

    id. 42, 4:

    scutum,

    id. 44, 35. — Subst.: Lĭgustīni, ōrum, m., the Ligurians, Plin. 10, 24, 34, § 71.—
    F.
    Lĭgustis, ĭdis, adj., = Ligustis, Ligurian: gente cretus in Ligustide, Sid. poët. Ep. 9, 15.

    Lewis & Short latin dictionary > Ligustinus

  • 11 Ligustis

    Lĭgŭres, um, m., the Ligurians, an Italian people in Gallia Cisalpina, in the mod. Piedmont, Genoa, and Lucca:

    montani duri atque agrestes,

    Cic. Agr. 2, 35, 95; id. Brut. 73, 255; Plin. 3, 5, 7, § 47; Liv. 5, 35; 22, 33; 27, 39; Ov. M. 2, 370; Flor. 2, 3, 2 al.: Ligures omnes fallaces, Cato ap. Serv. Verg. A. 11, 701:

    terrae motus in Liguribus,

    i. e. in Liguria, Cic. Div. 1, 35, 78.— Hence,
    A.
    Lĭgur and Lĭgus, ŭris, adj. comm., Ligurian; and subst., a Ligurian:

    Ligus iste,

    Cic. Sest. 31, 68:

    vane Ligus,

    Verg. A. 11, 715:

    tonse Ligur,

    Luc. 1, 442:

    femina Ligus,

    Tac. H. 2, 13: Ligus ora, Pers. 6, 6:

    securis,

    Cat. 16, 19.—
    2.
    Lĭ-gur or Lĭgus, a surname in the gens Aelia and Octavia, Cic. Clu. 26, 72; id. Att. 12, 23, 3.—
    B.
    Lĭgŭrĭa, ae, f., Liguria, a country of Cisalpine Gaul, Plin. 3, 5, 7. § 48; Tac. H. 2, 15; id. Agr. 7.—
    C.
    Lĭgŭrīnus, a, um, adj., Ligurian:

    Ligurinae Alpes,

    Grat. Cyn. 510.—
    2.
    Subst.: Lĭgŭrīnus, i, m., the name of a favorite of Horace, Hor. C. 4, 1, 33. To him is addressed C. 4, 10.—
    D.
    Lĭgustĭcus (collat. form Lĭguscus, Varr. R. R. 1, 18, 6; 2, 5, 9; 3, 9, 17, acc. to the MSS.; cf. Etruscus), a, um, adj., = Ligustikos, Ligustine, Ligurian:

    ager,

    Varr. R. R. 1, 18, 6:

    mare,

    Plin. 3, 6, 10, § 75:

    ora,

    id. 3, 5, 7, § 47:

    saxa,

    Juv. 3, 257.—
    2.
    Subst.: lĭgustĭcum, i, n., a plant indigenous to Liguria, lovage, Col. 12, 57, 5; Plin. 19, 8, 50, § 165; 20, 15, 60, § 168 (corrupted into Levisticum, Veg. Vet. 3, 52, 2).—
    E.
    Lĭgustīnus, a, um, adj., = Ligusti-nos, Ligustine, Ligurian:

    montes,

    Liv. 34, 8:

    ager,

    id. 42, 4:

    scutum,

    id. 44, 35. — Subst.: Lĭgustīni, ōrum, m., the Ligurians, Plin. 10, 24, 34, § 71.—
    F.
    Lĭgustis, ĭdis, adj., = Ligustis, Ligurian: gente cretus in Ligustide, Sid. poët. Ep. 9, 15.

    Lewis & Short latin dictionary > Ligustis

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»