Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

Hispānī

  • 1 Hispani

    Hispānī, ōrum, m., die Hispanier, Cic. ad Q. fr. 1, 1, 9. § 27. Liv. 21, 27, 2: Sing. Hispānus, ī, m., der Hispanier, kollektiv bei Cornif. rhet. 4, 45. – Dav.: A) Hispānia, ae, f. (bei den Griechen Ἰβηρία, dah. auch lat. Hiberia), Hispanien = die ganze pyrenäische Halbinsel, die nach der Flußscheide des Hiberus (j. Ebro) in zwei Hälften zerfiel, in Hispania citerior (den nordöstlichen Teil, später Hisp. Tarraconensis gen.) u. in Hispania ulterior (den südlichen und westlichen Teil, später Lusitania u. Baetica gen.), Cic. u.a.: Hisp. citerior u. ulterior, Caes., Liv. u.a. – Plur. Hispaniae (in bezug auf die angegebene Einteilung), Cic. u.a. – B) Hispānicus, a, um, hispanisch, gladius, Claud. Quadrig. fr.: verbum, Varro fr. u. Suet.: fretum, Suet.: vitis, Col. – C) Hispāniēnsis, e, in Hispanien sich aufhaltend, -befindlich, -vorgefallen usw. (nicht eig. da heimisch), hispaniensisch, v. Dingen u. Personen, non Hispaniensis natus sed Hispanus, nicht von einem Römer in Hispanien abstammend, sondern ein eingeborener Hispanier, Vell. 2, 51, 3: legatus, ein römischer Legat in Hispanien, Cic.: bellum, der Kr. Cäsars gegen die Söhne u. Legaten des Pompejus in Hispanien, Vell.: u. dah. triumphus, nach diesem Kriege, Vell.: u. casus, der Ausgang des Kriegs gegen des Pompejus Legaten in Hisp., Cic.: iter, nach Hispanien, Cic.: exercitus, ein römisches Heer in Hispanien, Tac.: oceanus, Plin.: aestus maritimi, Cic.: Rhodani ostium, nach Hispanien zu, Plin.: molae, auf hispanische Art gemacht, Cato: gladius, Liv. – Nbf. Hispānēnsis, e, Paul. ex Fest. 61, 1 (wo H. negotiatores). – D) Hispānus, a, um, hispanisch, populi, Liv.: mare, Plin.: gladius, Liv.: nomen, Quint. Vgl. Hispaniensis. – Adv. Hispānē, hispanisch, Enn. ann. 503.

    lateinisch-deutsches > Hispani

  • 2 Hispani

    Hispānī, ōrum, m., die Hispanier, Cic. ad Q. fr. 1, 1, 9. § 27. Liv. 21, 27, 2: Sing. Hispānus, ī, m., der Hispanier, kollektiv bei Cornif. rhet. 4, 45. – Dav.: A) Hispānia, ae, f. (bei den Griechen Ἰβηρία, dah. auch lat. Hiberia), Hispanien = die ganze pyrenäische Halbinsel, die nach der Flußscheide des Hiberus (j. Ebro) in zwei Hälften zerfiel, in Hispania citerior (den nordöstlichen Teil, später Hisp. Tarraconensis gen.) u. in Hispania ulterior (den südlichen und westlichen Teil, später Lusitania u. Baetica gen.), Cic. u.a.: Hisp. citerior u. ulterior, Caes., Liv. u.a. – Plur. Hispaniae (in bezug auf die angegebene Einteilung), Cic. u.a. – B) Hispānicus, a, um, hispanisch, gladius, Claud. Quadrig. fr.: verbum, Varro fr. u. Suet.: fretum, Suet.: vitis, Col. – C) Hispāniēnsis, e, in Hispanien sich aufhaltend, -befindlich, -vorgefallen usw. (nicht eig. da heimisch), hispaniensisch, v. Dingen u. Personen, non Hispaniensis natus sed Hispanus, nicht von einem Römer in Hispanien abstammend, sondern ein eingeborener Hispanier, Vell. 2, 51, 3: legatus, ein römischer Legat in Hispanien, Cic.: bellum, der Kr. Cäsars gegen die Söhne u. Legaten des Pompejus in Hispanien, Vell.: u. dah. triumphus, nach diesem Kriege, Vell.: u. casus, der Ausgang des Kriegs gegen des Pompejus Legaten in Hisp., Cic.: iter, nach Hispanien, Cic.: exercitus, ein
    ————
    römisches Heer in Hispanien, Tac.: oceanus, Plin.: aestus maritimi, Cic.: Rhodani ostium, nach Hispanien zu, Plin.: molae, auf hispanische Art gemacht, Cato: gladius, Liv. – Nbf. Hispānēnsis, e, Paul. ex Fest. 61, 1 (wo H. negotiatores). – D) Hispānus, a, um, hispanisch, populi, Liv.: mare, Plin.: gladius, Liv.: nomen, Quint. Vgl. Hispaniensis. – Adv. Hispānē, hispanisch, Enn. ann. 503.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Hispani

  • 3 Hispani

    Hispāni, ōrum, m., the Spaniards, Liv. 21, 27; Tac. A. 1, 78; Suet. Caes. 76 al. —
    II.
    Derivv.
    A.
    Hispānus, a, um, adj., of or belonging to the Spaniards, Spanish:

    mare,

    Plin. 3, 5, 10, § 74:

    aurum,

    Mart. 7, 88, 7:

    Tarraco,

    id. 10, 104, 4:

    populi,

    Liv. 21, 19:

    equites,

    Caes. B. G. 5, 26:

    cohortes,

    id. B. C. 3, 88:

    legio,

    Tac. H. 1, 6:

    acies,

    Luc. 3, 454:

    gladio cingi,

    Liv. 7, 10, 5.—
    * Adv.: Hispānē: Hispane non Romane memoretis loqui me, Enn. ap. Charis. p. 180 P. (Ann. v. 495 Vahl.).—
    B.
    Hispā-nĭa, ae, f., the country of the Spaniards, Spain, Mel. 1, 3, 4; 1, 5, 1; 3; 2, 6, 1 sq.; Plin. 3, 1, 2, § 6; 18, 11, 28, § 108; Cic. de Imp. Pomp. 4, 9; id. Tusc. 1, 37, 89; id. Fam. 15, 17, 3; Caes. B. G. 1, 1 fin.; 5, 1; 7, 55 et saep.:

    citerior,

    on this side of the Ebro, Caes. B. G. 3, 23:

    ulterior,

    beyond it, id. B. C. 1, 39.—In apposition:

    in terra Hispania,

    Liv. 38, 58, 5.—As consisting of two parts, freq. also in plur.: Hispāniae, ārum, Mel. 3, 1, 10; Plin. 4, 20, 34, § 110; 17, 26, 40, § 249; Caes. B. C. 1, 10; 29, 85; Tac. H. 2, 97; 3, 2; 70 et saep.; cf.:

    Carthago nixa duabus Hispaniis,

    Cic. Balb. 15, 34. —
    C.
    Hispānĭensis, e, adj., of or belonging to Spain, existing in Spain, Spanish:

    Balbus Cornelius non Hispaniensis natus, sed Hispanus,

    not merely born in Spain, but a thorough Spaniard, Vell. 2, 51 fin.; cf. Mart. 12 praef.:

    aestus maritimi,

    Cic. N. D. 3, 10, 24:

    naufragia,

    Plin. 2, 67, 67, § 168:

    spuma argenti,

    id. 33, 6, 35, § 106:

    legatus,

    Cic. Vatin. 5, 12:

    iter,

    id. ib.:

    bellum,

    id. de Imp. Pomp. 10, 28; cf.

    casus,

    id. Fam. 2, 16, 6:

    exercitus,

    Tac. A. 1, 3:

    triumphus,

    Plin. 14, 15, 17, § 97; Suet. Caes. 37:

    victoria Caesaris,

    id. ib. 38.—
    D.
    Hispānĭcus, a, um, adj., Spanish:

    verbum,

    Suet. Aug. 82:

    spartum,

    Vitr. 7, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > Hispani

  • 4 beati Hispani quibus bíbere vívere est

       ¡qué afortunados son los españoles para los que beber es vivir!
       ◘ Es un dicho de Gaius Iulius Caesar (100-44 a.C.), Julio César.

    Locuciones latinas > beati Hispani quibus bíbere vívere est

  • 5 Hispanist

    Hispaníst m, -en, -en испанист.

    Deutsch-Bulgarisch Wörterbuch > Hispanist

  • 6 Hispania

    Hispāni, ōrum, m., the Spaniards, Liv. 21, 27; Tac. A. 1, 78; Suet. Caes. 76 al. —
    II.
    Derivv.
    A.
    Hispānus, a, um, adj., of or belonging to the Spaniards, Spanish:

    mare,

    Plin. 3, 5, 10, § 74:

    aurum,

    Mart. 7, 88, 7:

    Tarraco,

    id. 10, 104, 4:

    populi,

    Liv. 21, 19:

    equites,

    Caes. B. G. 5, 26:

    cohortes,

    id. B. C. 3, 88:

    legio,

    Tac. H. 1, 6:

    acies,

    Luc. 3, 454:

    gladio cingi,

    Liv. 7, 10, 5.—
    * Adv.: Hispānē: Hispane non Romane memoretis loqui me, Enn. ap. Charis. p. 180 P. (Ann. v. 495 Vahl.).—
    B.
    Hispā-nĭa, ae, f., the country of the Spaniards, Spain, Mel. 1, 3, 4; 1, 5, 1; 3; 2, 6, 1 sq.; Plin. 3, 1, 2, § 6; 18, 11, 28, § 108; Cic. de Imp. Pomp. 4, 9; id. Tusc. 1, 37, 89; id. Fam. 15, 17, 3; Caes. B. G. 1, 1 fin.; 5, 1; 7, 55 et saep.:

    citerior,

    on this side of the Ebro, Caes. B. G. 3, 23:

    ulterior,

    beyond it, id. B. C. 1, 39.—In apposition:

    in terra Hispania,

    Liv. 38, 58, 5.—As consisting of two parts, freq. also in plur.: Hispāniae, ārum, Mel. 3, 1, 10; Plin. 4, 20, 34, § 110; 17, 26, 40, § 249; Caes. B. C. 1, 10; 29, 85; Tac. H. 2, 97; 3, 2; 70 et saep.; cf.:

    Carthago nixa duabus Hispaniis,

    Cic. Balb. 15, 34. —
    C.
    Hispānĭensis, e, adj., of or belonging to Spain, existing in Spain, Spanish:

    Balbus Cornelius non Hispaniensis natus, sed Hispanus,

    not merely born in Spain, but a thorough Spaniard, Vell. 2, 51 fin.; cf. Mart. 12 praef.:

    aestus maritimi,

    Cic. N. D. 3, 10, 24:

    naufragia,

    Plin. 2, 67, 67, § 168:

    spuma argenti,

    id. 33, 6, 35, § 106:

    legatus,

    Cic. Vatin. 5, 12:

    iter,

    id. ib.:

    bellum,

    id. de Imp. Pomp. 10, 28; cf.

    casus,

    id. Fam. 2, 16, 6:

    exercitus,

    Tac. A. 1, 3:

    triumphus,

    Plin. 14, 15, 17, § 97; Suet. Caes. 37:

    victoria Caesaris,

    id. ib. 38.—
    D.
    Hispānĭcus, a, um, adj., Spanish:

    verbum,

    Suet. Aug. 82:

    spartum,

    Vitr. 7, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > Hispania

  • 7 Hispaniae

    Hispāni, ōrum, m., the Spaniards, Liv. 21, 27; Tac. A. 1, 78; Suet. Caes. 76 al. —
    II.
    Derivv.
    A.
    Hispānus, a, um, adj., of or belonging to the Spaniards, Spanish:

    mare,

    Plin. 3, 5, 10, § 74:

    aurum,

    Mart. 7, 88, 7:

    Tarraco,

    id. 10, 104, 4:

    populi,

    Liv. 21, 19:

    equites,

    Caes. B. G. 5, 26:

    cohortes,

    id. B. C. 3, 88:

    legio,

    Tac. H. 1, 6:

    acies,

    Luc. 3, 454:

    gladio cingi,

    Liv. 7, 10, 5.—
    * Adv.: Hispānē: Hispane non Romane memoretis loqui me, Enn. ap. Charis. p. 180 P. (Ann. v. 495 Vahl.).—
    B.
    Hispā-nĭa, ae, f., the country of the Spaniards, Spain, Mel. 1, 3, 4; 1, 5, 1; 3; 2, 6, 1 sq.; Plin. 3, 1, 2, § 6; 18, 11, 28, § 108; Cic. de Imp. Pomp. 4, 9; id. Tusc. 1, 37, 89; id. Fam. 15, 17, 3; Caes. B. G. 1, 1 fin.; 5, 1; 7, 55 et saep.:

    citerior,

    on this side of the Ebro, Caes. B. G. 3, 23:

    ulterior,

    beyond it, id. B. C. 1, 39.—In apposition:

    in terra Hispania,

    Liv. 38, 58, 5.—As consisting of two parts, freq. also in plur.: Hispāniae, ārum, Mel. 3, 1, 10; Plin. 4, 20, 34, § 110; 17, 26, 40, § 249; Caes. B. C. 1, 10; 29, 85; Tac. H. 2, 97; 3, 2; 70 et saep.; cf.:

    Carthago nixa duabus Hispaniis,

    Cic. Balb. 15, 34. —
    C.
    Hispānĭensis, e, adj., of or belonging to Spain, existing in Spain, Spanish:

    Balbus Cornelius non Hispaniensis natus, sed Hispanus,

    not merely born in Spain, but a thorough Spaniard, Vell. 2, 51 fin.; cf. Mart. 12 praef.:

    aestus maritimi,

    Cic. N. D. 3, 10, 24:

    naufragia,

    Plin. 2, 67, 67, § 168:

    spuma argenti,

    id. 33, 6, 35, § 106:

    legatus,

    Cic. Vatin. 5, 12:

    iter,

    id. ib.:

    bellum,

    id. de Imp. Pomp. 10, 28; cf.

    casus,

    id. Fam. 2, 16, 6:

    exercitus,

    Tac. A. 1, 3:

    triumphus,

    Plin. 14, 15, 17, § 97; Suet. Caes. 37:

    victoria Caesaris,

    id. ib. 38.—
    D.
    Hispānĭcus, a, um, adj., Spanish:

    verbum,

    Suet. Aug. 82:

    spartum,

    Vitr. 7, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > Hispaniae

  • 8 Hispanicus

    Hispāni, ōrum, m., the Spaniards, Liv. 21, 27; Tac. A. 1, 78; Suet. Caes. 76 al. —
    II.
    Derivv.
    A.
    Hispānus, a, um, adj., of or belonging to the Spaniards, Spanish:

    mare,

    Plin. 3, 5, 10, § 74:

    aurum,

    Mart. 7, 88, 7:

    Tarraco,

    id. 10, 104, 4:

    populi,

    Liv. 21, 19:

    equites,

    Caes. B. G. 5, 26:

    cohortes,

    id. B. C. 3, 88:

    legio,

    Tac. H. 1, 6:

    acies,

    Luc. 3, 454:

    gladio cingi,

    Liv. 7, 10, 5.—
    * Adv.: Hispānē: Hispane non Romane memoretis loqui me, Enn. ap. Charis. p. 180 P. (Ann. v. 495 Vahl.).—
    B.
    Hispā-nĭa, ae, f., the country of the Spaniards, Spain, Mel. 1, 3, 4; 1, 5, 1; 3; 2, 6, 1 sq.; Plin. 3, 1, 2, § 6; 18, 11, 28, § 108; Cic. de Imp. Pomp. 4, 9; id. Tusc. 1, 37, 89; id. Fam. 15, 17, 3; Caes. B. G. 1, 1 fin.; 5, 1; 7, 55 et saep.:

    citerior,

    on this side of the Ebro, Caes. B. G. 3, 23:

    ulterior,

    beyond it, id. B. C. 1, 39.—In apposition:

    in terra Hispania,

    Liv. 38, 58, 5.—As consisting of two parts, freq. also in plur.: Hispāniae, ārum, Mel. 3, 1, 10; Plin. 4, 20, 34, § 110; 17, 26, 40, § 249; Caes. B. C. 1, 10; 29, 85; Tac. H. 2, 97; 3, 2; 70 et saep.; cf.:

    Carthago nixa duabus Hispaniis,

    Cic. Balb. 15, 34. —
    C.
    Hispānĭensis, e, adj., of or belonging to Spain, existing in Spain, Spanish:

    Balbus Cornelius non Hispaniensis natus, sed Hispanus,

    not merely born in Spain, but a thorough Spaniard, Vell. 2, 51 fin.; cf. Mart. 12 praef.:

    aestus maritimi,

    Cic. N. D. 3, 10, 24:

    naufragia,

    Plin. 2, 67, 67, § 168:

    spuma argenti,

    id. 33, 6, 35, § 106:

    legatus,

    Cic. Vatin. 5, 12:

    iter,

    id. ib.:

    bellum,

    id. de Imp. Pomp. 10, 28; cf.

    casus,

    id. Fam. 2, 16, 6:

    exercitus,

    Tac. A. 1, 3:

    triumphus,

    Plin. 14, 15, 17, § 97; Suet. Caes. 37:

    victoria Caesaris,

    id. ib. 38.—
    D.
    Hispānĭcus, a, um, adj., Spanish:

    verbum,

    Suet. Aug. 82:

    spartum,

    Vitr. 7, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > Hispanicus

  • 9 Hispaniensis

    Hispāni, ōrum, m., the Spaniards, Liv. 21, 27; Tac. A. 1, 78; Suet. Caes. 76 al. —
    II.
    Derivv.
    A.
    Hispānus, a, um, adj., of or belonging to the Spaniards, Spanish:

    mare,

    Plin. 3, 5, 10, § 74:

    aurum,

    Mart. 7, 88, 7:

    Tarraco,

    id. 10, 104, 4:

    populi,

    Liv. 21, 19:

    equites,

    Caes. B. G. 5, 26:

    cohortes,

    id. B. C. 3, 88:

    legio,

    Tac. H. 1, 6:

    acies,

    Luc. 3, 454:

    gladio cingi,

    Liv. 7, 10, 5.—
    * Adv.: Hispānē: Hispane non Romane memoretis loqui me, Enn. ap. Charis. p. 180 P. (Ann. v. 495 Vahl.).—
    B.
    Hispā-nĭa, ae, f., the country of the Spaniards, Spain, Mel. 1, 3, 4; 1, 5, 1; 3; 2, 6, 1 sq.; Plin. 3, 1, 2, § 6; 18, 11, 28, § 108; Cic. de Imp. Pomp. 4, 9; id. Tusc. 1, 37, 89; id. Fam. 15, 17, 3; Caes. B. G. 1, 1 fin.; 5, 1; 7, 55 et saep.:

    citerior,

    on this side of the Ebro, Caes. B. G. 3, 23:

    ulterior,

    beyond it, id. B. C. 1, 39.—In apposition:

    in terra Hispania,

    Liv. 38, 58, 5.—As consisting of two parts, freq. also in plur.: Hispāniae, ārum, Mel. 3, 1, 10; Plin. 4, 20, 34, § 110; 17, 26, 40, § 249; Caes. B. C. 1, 10; 29, 85; Tac. H. 2, 97; 3, 2; 70 et saep.; cf.:

    Carthago nixa duabus Hispaniis,

    Cic. Balb. 15, 34. —
    C.
    Hispānĭensis, e, adj., of or belonging to Spain, existing in Spain, Spanish:

    Balbus Cornelius non Hispaniensis natus, sed Hispanus,

    not merely born in Spain, but a thorough Spaniard, Vell. 2, 51 fin.; cf. Mart. 12 praef.:

    aestus maritimi,

    Cic. N. D. 3, 10, 24:

    naufragia,

    Plin. 2, 67, 67, § 168:

    spuma argenti,

    id. 33, 6, 35, § 106:

    legatus,

    Cic. Vatin. 5, 12:

    iter,

    id. ib.:

    bellum,

    id. de Imp. Pomp. 10, 28; cf.

    casus,

    id. Fam. 2, 16, 6:

    exercitus,

    Tac. A. 1, 3:

    triumphus,

    Plin. 14, 15, 17, § 97; Suet. Caes. 37:

    victoria Caesaris,

    id. ib. 38.—
    D.
    Hispānĭcus, a, um, adj., Spanish:

    verbum,

    Suet. Aug. 82:

    spartum,

    Vitr. 7, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > Hispaniensis

  • 10 Hispanus

    Hispāni, ōrum, m., the Spaniards, Liv. 21, 27; Tac. A. 1, 78; Suet. Caes. 76 al. —
    II.
    Derivv.
    A.
    Hispānus, a, um, adj., of or belonging to the Spaniards, Spanish:

    mare,

    Plin. 3, 5, 10, § 74:

    aurum,

    Mart. 7, 88, 7:

    Tarraco,

    id. 10, 104, 4:

    populi,

    Liv. 21, 19:

    equites,

    Caes. B. G. 5, 26:

    cohortes,

    id. B. C. 3, 88:

    legio,

    Tac. H. 1, 6:

    acies,

    Luc. 3, 454:

    gladio cingi,

    Liv. 7, 10, 5.—
    * Adv.: Hispānē: Hispane non Romane memoretis loqui me, Enn. ap. Charis. p. 180 P. (Ann. v. 495 Vahl.).—
    B.
    Hispā-nĭa, ae, f., the country of the Spaniards, Spain, Mel. 1, 3, 4; 1, 5, 1; 3; 2, 6, 1 sq.; Plin. 3, 1, 2, § 6; 18, 11, 28, § 108; Cic. de Imp. Pomp. 4, 9; id. Tusc. 1, 37, 89; id. Fam. 15, 17, 3; Caes. B. G. 1, 1 fin.; 5, 1; 7, 55 et saep.:

    citerior,

    on this side of the Ebro, Caes. B. G. 3, 23:

    ulterior,

    beyond it, id. B. C. 1, 39.—In apposition:

    in terra Hispania,

    Liv. 38, 58, 5.—As consisting of two parts, freq. also in plur.: Hispāniae, ārum, Mel. 3, 1, 10; Plin. 4, 20, 34, § 110; 17, 26, 40, § 249; Caes. B. C. 1, 10; 29, 85; Tac. H. 2, 97; 3, 2; 70 et saep.; cf.:

    Carthago nixa duabus Hispaniis,

    Cic. Balb. 15, 34. —
    C.
    Hispānĭensis, e, adj., of or belonging to Spain, existing in Spain, Spanish:

    Balbus Cornelius non Hispaniensis natus, sed Hispanus,

    not merely born in Spain, but a thorough Spaniard, Vell. 2, 51 fin.; cf. Mart. 12 praef.:

    aestus maritimi,

    Cic. N. D. 3, 10, 24:

    naufragia,

    Plin. 2, 67, 67, § 168:

    spuma argenti,

    id. 33, 6, 35, § 106:

    legatus,

    Cic. Vatin. 5, 12:

    iter,

    id. ib.:

    bellum,

    id. de Imp. Pomp. 10, 28; cf.

    casus,

    id. Fam. 2, 16, 6:

    exercitus,

    Tac. A. 1, 3:

    triumphus,

    Plin. 14, 15, 17, § 97; Suet. Caes. 37:

    victoria Caesaris,

    id. ib. 38.—
    D.
    Hispānĭcus, a, um, adj., Spanish:

    verbum,

    Suet. Aug. 82:

    spartum,

    Vitr. 7, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > Hispanus

  • 11 similis

    [st1]1 [-] sĭmĭlis, e: semblable, ressemblant, pareil, de même.    - superl. arch. simillumus. --- simil = similis Naev. Com. 60; Nov. Com. 62.    - cf. gr. ὁμός (p. *σόμος), ὅμοιος: semblable --- ἅμα: ensemble. --- racine sem- --- angl. similar.    - quam simile istud sit, tu videris, Cic. Nat. 3, 9: à quel point ta comparaison est-elle juste? je t'en fais juge toi-même.    - in simili causa, Cic. Rep. 2, 63: dans une cause semblable.    - simili ratione, Caes. BG. 7, 4, 1: d'une manière semblable, pareillement.    - avec gén. similis alicujus: semblable à qqn.    - similis majorum, Ter.: qui tient de ses ancêtres.    - vita similis deorum, Cic.: vie qui se rapproche de celle des dieux.    - alii vestri similes, Cic. Phil. 2, 107: d'autres qui vous ressemblent.    - statuere utrius te malles similiorem, Cic. Br. 148: décider auquel des deux tu aimerais le mieux ressembler.    - hic noster quaestus aucupi simillimust (= simillimus est), Plaut. As.: notre métier est tout à fait semblable à celui de l'oiseleur.    - ab Rullo et Rulli similibus conquisiti, Cic. Agr. 2, 97: choisis par Rullus et ses pareils.    - dolorem, morbum, paupertatem, similia horum, Cic. Fin. 3, 51: la douleur, la maladie, la pauvreté et les autres choses semblables.    - quid est simillimum veri? Cic. Tusc. 5, 11: qu'est-ce qui est le plus vraisemblable?    - similis sui, Ter.: qui ne dément pas son caractère.    - qqf. avec dat. alicui similis, Cic. Ac. 2, 118: semblable à qqn.    - quid simile habet epistula contioni? Cic Fam. 9, 21, 1: en quoi une lettre ressemble-t-elle à une harangue d'assemblée?    - similis patri, Cic.: semblable à son père.    - quid illi simile bello fuit? Caes. BG. 7, 77: en quoi cette guerre-là ressemblait-elle à celle d’aujourd’hui?    - à la fois gén. et dat. Cic. Nat. 1, 90; 2, 149; Lucr. 4, 1211.    - homines inter se similes, Quint. 12, 10, 22: hommes semblables entre eux.    - similis virtute (similis virtutem, acc. de relation): semblable en courage (semblable par rapport au courage.    - inter se cum forma tum moribus similes, Cic. Clu. 16, 46: hommes semblables entre eux par les traits du visage et les moeurs.    - similis + atque (ac), et, ut si, tamquam si.    - similes sunt ut si qui dicant, Cic. Sen. 6, 17: ils sont semblables à ceux qui diraient.    - similes sunt tamquam si loquantur, Cic.: ils sont semblables à ceux qui diraient.    - similes sunt dei... tamquam si Poeni aut Hispani in senatu nostro loquerentur sine interprete... Cic. Div. 2, 64, 131: les dieux ressemblent à des Carthaginois ou à des Espagnols qui viendraient discourir au sénat sans l'assistance d'un interprète.    - aliquid simile atque factum, Cic.: quelque chose de semblable à ce qui a été fait.    - simile est... ac si... Cic. Rep. 3, 34: c'est la même chose que si.    - hortatur ut simili ratione atque ipse fecerit suas injurias persequantur, Caes. BG. 7, 38: il les exhorte à punir toute perfidie de la même manière que lui-même l'a fait.    - avec cum similis cultus cum aequalibus, Sen. Ir. 2, 21, 11: un genre de vie semblable à celui des compagnons de son âge.    - avec in acc. Apul. M. 10, 30, semblable par rapport à. --- cf. haud dissimilis in dominum, Tac. An. 2, 39. [st1]2 [-] Sĭmĭlis, is, m.: nom d'h. --- Spart.
    * * *
    [st1]1 [-] sĭmĭlis, e: semblable, ressemblant, pareil, de même.    - superl. arch. simillumus. --- simil = similis Naev. Com. 60; Nov. Com. 62.    - cf. gr. ὁμός (p. *σόμος), ὅμοιος: semblable --- ἅμα: ensemble. --- racine sem- --- angl. similar.    - quam simile istud sit, tu videris, Cic. Nat. 3, 9: à quel point ta comparaison est-elle juste? je t'en fais juge toi-même.    - in simili causa, Cic. Rep. 2, 63: dans une cause semblable.    - simili ratione, Caes. BG. 7, 4, 1: d'une manière semblable, pareillement.    - avec gén. similis alicujus: semblable à qqn.    - similis majorum, Ter.: qui tient de ses ancêtres.    - vita similis deorum, Cic.: vie qui se rapproche de celle des dieux.    - alii vestri similes, Cic. Phil. 2, 107: d'autres qui vous ressemblent.    - statuere utrius te malles similiorem, Cic. Br. 148: décider auquel des deux tu aimerais le mieux ressembler.    - hic noster quaestus aucupi simillimust (= simillimus est), Plaut. As.: notre métier est tout à fait semblable à celui de l'oiseleur.    - ab Rullo et Rulli similibus conquisiti, Cic. Agr. 2, 97: choisis par Rullus et ses pareils.    - dolorem, morbum, paupertatem, similia horum, Cic. Fin. 3, 51: la douleur, la maladie, la pauvreté et les autres choses semblables.    - quid est simillimum veri? Cic. Tusc. 5, 11: qu'est-ce qui est le plus vraisemblable?    - similis sui, Ter.: qui ne dément pas son caractère.    - qqf. avec dat. alicui similis, Cic. Ac. 2, 118: semblable à qqn.    - quid simile habet epistula contioni? Cic Fam. 9, 21, 1: en quoi une lettre ressemble-t-elle à une harangue d'assemblée?    - similis patri, Cic.: semblable à son père.    - quid illi simile bello fuit? Caes. BG. 7, 77: en quoi cette guerre-là ressemblait-elle à celle d’aujourd’hui?    - à la fois gén. et dat. Cic. Nat. 1, 90; 2, 149; Lucr. 4, 1211.    - homines inter se similes, Quint. 12, 10, 22: hommes semblables entre eux.    - similis virtute (similis virtutem, acc. de relation): semblable en courage (semblable par rapport au courage.    - inter se cum forma tum moribus similes, Cic. Clu. 16, 46: hommes semblables entre eux par les traits du visage et les moeurs.    - similis + atque (ac), et, ut si, tamquam si.    - similes sunt ut si qui dicant, Cic. Sen. 6, 17: ils sont semblables à ceux qui diraient.    - similes sunt tamquam si loquantur, Cic.: ils sont semblables à ceux qui diraient.    - similes sunt dei... tamquam si Poeni aut Hispani in senatu nostro loquerentur sine interprete... Cic. Div. 2, 64, 131: les dieux ressemblent à des Carthaginois ou à des Espagnols qui viendraient discourir au sénat sans l'assistance d'un interprète.    - aliquid simile atque factum, Cic.: quelque chose de semblable à ce qui a été fait.    - simile est... ac si... Cic. Rep. 3, 34: c'est la même chose que si.    - hortatur ut simili ratione atque ipse fecerit suas injurias persequantur, Caes. BG. 7, 38: il les exhorte à punir toute perfidie de la même manière que lui-même l'a fait.    - avec cum similis cultus cum aequalibus, Sen. Ir. 2, 21, 11: un genre de vie semblable à celui des compagnons de son âge.    - avec in acc. Apul. M. 10, 30, semblable par rapport à. --- cf. haud dissimilis in dominum, Tac. An. 2, 39. [st1]2 [-] Sĭmĭlis, is, m.: nom d'h. --- Spart.
    * * *
        Similis, et hoc simile pen. corr. Terent. Semblable, Pareil.
    \
        Similis, genitiuo iunctum. Horat. Qui resemble de meurs à aucun et de facon de faire.
    \
        Similis, datiuo iunctum. Virgil. Qui resemble de visage à aucun, ou aussi de meurs.
    \
        Similius autem veri est, argenti quam auri maius pondus fuisse. Liu. Il est plus vray semblable.
    \
        Similes sunt, vt siqui gubernatorem in nauigando agere nihil dicant. Cic. Ils resemblent ceulx qui diroyent que, etc. ou Vouldroyent dire, etc.
    \
        Furtis et fraude simillimus illi. Ouid. Tressemblable.
    \
        Simillime, pen. corr. Superlatiuum. Cic. Tout pareillement, Tout semblablement.
    \
        Simillime atque in illa lege, qua peregrini Roma eiiciuntur. Cic. Tout ainsi que, etc. Ne plus ne moins que, etc.

    Dictionarium latinogallicum > similis

  • 12 subsido

    subsīdo, ĕre, sēdi (sīdi), sessum    - intr. et qqf. tr. - [st1]1 [-] se baisser, s'abaisser, s'accroupir.    - poplite subsidens, Virg.: pliant le genou.    - subsidunt Hispani adversus emissa tela ab hoste, Liv. 28, 2: les Espagnols se baissent sous la nuée des traits de l'ennemi. [st1]2 [-] se poster, épier, se tenir en embuscade, dresser un piège; prendre par ruse.    - cur Milo eo in loco non subsedit, Cic.: pourquoi Milon ne s'est-il pas posté à cet endroit?    - devictam Asiam (= Agamemnonem) subsedit adulter, Virg. En. 11: l'adultère (Egisthe) tendit un piège au vainqueur de l'Asie (Agamemnon).    - leonem subsidere, Sil. 13: être à l'affût d'un lion.    - insontem subsidere, Amm.: méditer la perte d'un innocent.    - fero subsidere, Aus.: être à l'affût d'une bête sauvage.    - partem militum subsidere in insidiis jussit, Liv. 1: il plaça une partie des soldats en embuscade. [st1]3 [-] céder au mâle, s'accoupler.    - maribus subsidere, Lucr.: céder aux mâles. [st1]4 [-] aller au fond, s'affaisser, s'aplanir, se calmer, diminuer, cesser, disparaître.    - ebur subsidit digitis ceditque, Ov. M. 10: l'ivoire s'enfonce sous les doigts et cède.    - venti subsidunt, Prop.: les vents tombent.    - subsidunt flumina, Ov.: les fleuves rentrent dans leur lit.    - formidata subsidunt, Sen.: les terreurs s'évanouissent.    - subsidunt vitia, Sen.: les défauts disparaissent. [st1]5 [-] s'arrêter, rester, demeurer.    - magna multitudo calonum, magna vis jumentorum, quae in castris subsederant, Caes. BG. 6: un grand nombre de valets, avec beaucoup de bêtes de somme, qui étaient restés au camp.    - in Nilo navicula subsedit, Liv.: l'embarcation se trouva engravée dans le Nil. [st1]6 [-] rester comme propriété (en parl. d'une somme, d'un héritage).    - quod in hereditate subsidit, Plin.-jn.: la partie de l'héritage qui reste comme propriété.
    * * *
    subsīdo, ĕre, sēdi (sīdi), sessum    - intr. et qqf. tr. - [st1]1 [-] se baisser, s'abaisser, s'accroupir.    - poplite subsidens, Virg.: pliant le genou.    - subsidunt Hispani adversus emissa tela ab hoste, Liv. 28, 2: les Espagnols se baissent sous la nuée des traits de l'ennemi. [st1]2 [-] se poster, épier, se tenir en embuscade, dresser un piège; prendre par ruse.    - cur Milo eo in loco non subsedit, Cic.: pourquoi Milon ne s'est-il pas posté à cet endroit?    - devictam Asiam (= Agamemnonem) subsedit adulter, Virg. En. 11: l'adultère (Egisthe) tendit un piège au vainqueur de l'Asie (Agamemnon).    - leonem subsidere, Sil. 13: être à l'affût d'un lion.    - insontem subsidere, Amm.: méditer la perte d'un innocent.    - fero subsidere, Aus.: être à l'affût d'une bête sauvage.    - partem militum subsidere in insidiis jussit, Liv. 1: il plaça une partie des soldats en embuscade. [st1]3 [-] céder au mâle, s'accoupler.    - maribus subsidere, Lucr.: céder aux mâles. [st1]4 [-] aller au fond, s'affaisser, s'aplanir, se calmer, diminuer, cesser, disparaître.    - ebur subsidit digitis ceditque, Ov. M. 10: l'ivoire s'enfonce sous les doigts et cède.    - venti subsidunt, Prop.: les vents tombent.    - subsidunt flumina, Ov.: les fleuves rentrent dans leur lit.    - formidata subsidunt, Sen.: les terreurs s'évanouissent.    - subsidunt vitia, Sen.: les défauts disparaissent. [st1]5 [-] s'arrêter, rester, demeurer.    - magna multitudo calonum, magna vis jumentorum, quae in castris subsederant, Caes. BG. 6: un grand nombre de valets, avec beaucoup de bêtes de somme, qui étaient restés au camp.    - in Nilo navicula subsedit, Liv.: l'embarcation se trouva engravée dans le Nil. [st1]6 [-] rester comme propriété (en parl. d'une somme, d'un héritage).    - quod in hereditate subsidit, Plin.-jn.: la partie de l'héritage qui reste comme propriété.
    * * *
        Subsido, subsidis, pen. prod. praeteritum et supinum mutuatur a sedeo, subsedi, subsessum, subsidere, penul. corr. Virgil. S'avaller, S'abbaisser, S'affaisser.
    \
        Vrbes subsident, terraeque dehiscent. Lucan. Les villes iront en abysme, ou Abysmeront, et seront englouties dedens la terre.
    \
        Subsidere in loco aliquo. S'arrester. Cui opponitur Proficisci. Cic.
    \
        Mulierum menses subsidunt. Plin. Quand elles n'en ont point tant qu'elles avoyent accoustumé.

    Dictionarium latinogallicum > subsido

  • 13 subsido

    sub-sīdo, sēdī u. sīdī, sessum, ere, I) sich niederlassen, -niedersetzen, niederkauern, A) eig.: 1) v. leb. Wesen: a) übh.: subsidunt Hispani, Liv.: subs. in genua (v. Elefanten), Sen.: alii elephanti pedibus insistentes, alii clunibus subsidentes, Liv. – b) sich niederlassen, -kauern, lauern, u.m. Angabe des Zieles (mit Dat. od. mit Acc.) jmdm. auflauern, auf jmd. Jagd machen, in insidiis, Liv.: in loco, Cic. – m. Dat., fero, Auson.: m. Acc., leonem, Sil.: Asiam devictam, dem Agamemnon, Verg.: insontem, copiosos homines, Amm. – c) von weiblichen Tieren = vor dem Männchen zur Begattung sich niederlassen, von ihm sich begatten lassen, equae maribus subsidunt, Lucr.: tigres subsidere cervis, Hor. – 2) übtr., v. lebl. Subjj., sich zu Boden setzen, sich senken, sich legen, sinken, quicquid faecis subsederit, Colum.: urbs subsedit, Lucr.: iussit subsidere valles, sich herabsenken, Ov.: montes subsidere, Sen.: rhet.: ut molli vestigio cedens arena subsideret, Min. Fel.: subsidunt undae, Verg., venti, Prop.: aqua subsidit, setzt sich, wird hell, Auct. b. Alex.: oculi vehementer subsederunt, sind eingefallen, Cels.: ille (ignis), qui alimentis deficitur, suā sponte subsidit, fällt zusammen, Sen. – B) bildl.: a) im allg.: subsidere fata viderat, zu Boden sinken (das Bild v. Sinken der Wagschale hergenommen), Sil. 6, 28. – b) sich legen, fallen, sich vermin dern, nachlassen, nec silentio subsidat, sed firmetur consuetudine (vox), Quint.: subsidere impetum dicendi, Quint.: subsidunt menses mulierum, Plin.: vitia, Sen. – so auch hinc accĭdit... ut aetas, altioribus iam disciplinis debita, in schola minore subsidat, in seinem Eifer erkalte, unser »versauere«, Quint. 2, 1, 3. – II) prägn. = sitzenbleiben, 1) v. Pers., zurückbleiben, halten, sich wo ausdauernd niederlassen, sich festsetzen, si subsidit pars aliqua (apium), Varro: multitudo calonum in castris subsederant, Caes.: subsedi in via, Cic.: in Sicilia (Ggstz. proficisci), Cic.: in oppido Reatino, Nuceriae, Suet. – 2) übtr., von lebl. Subjj. = sitzen-, steckenbleiben, Ptolemaeus dum fugit, in Nilo navicula subsedit, Liv. epit. 112. – / Perf. subsīdī, wov. subsiderat, Amm. 14, 3, 2 G.: subsidisse, Amm. 24, 4, 29 cod. V (Gardth. subsedisse).

    lateinisch-deutsches > subsido

  • 14 Hispanismus

    m; -, Hispanismen; LING. Hispanicism
    * * *
    His|pa|nịs|mus [hIspa'nɪsmʊs]
    m -, Hispani\#smen
    [-mən] (LING) Hispanicism
    * * *
    Hispanismus m; -, Hispanismen; LING Hispanicism

    Deutsch-Englisch Wörterbuch > Hispanismus

  • 15 subsido

    sub-sīdo, sēdī u. sīdī, sessum, ere, I) sich niederlassen, -niedersetzen, niederkauern, A) eig.: 1) v. leb. Wesen: a) übh.: subsidunt Hispani, Liv.: subs. in genua (v. Elefanten), Sen.: alii elephanti pedibus insistentes, alii clunibus subsidentes, Liv. – b) sich niederlassen, -kauern, lauern, u.m. Angabe des Zieles (mit Dat. od. mit Acc.) jmdm. auflauern, auf jmd. Jagd machen, in insidiis, Liv.: in loco, Cic. – m. Dat., fero, Auson.: m. Acc., leonem, Sil.: Asiam devictam, dem Agamemnon, Verg.: insontem, copiosos homines, Amm. – c) von weiblichen Tieren = vor dem Männchen zur Begattung sich niederlassen, von ihm sich begatten lassen, equae maribus subsidunt, Lucr.: tigres subsidere cervis, Hor. – 2) übtr., v. lebl. Subjj., sich zu Boden setzen, sich senken, sich legen, sinken, quicquid faecis subsederit, Colum.: urbs subsedit, Lucr.: iussit subsidere valles, sich herabsenken, Ov.: montes subsidere, Sen.: rhet.: ut molli vestigio cedens arena subsideret, Min. Fel.: subsidunt undae, Verg., venti, Prop.: aqua subsidit, setzt sich, wird hell, Auct. b. Alex.: oculi vehementer subsederunt, sind eingefallen, Cels.: ille (ignis), qui alimentis deficitur, suā sponte subsidit, fällt zusammen, Sen. – B) bildl.: a) im allg.: subsidere fata viderat, zu Boden sinken (das Bild v. Sinken der Wagschale hergenommen), Sil. 6, 28. – b) sich legen, fallen, sich vermin-
    ————
    dern, nachlassen, nec silentio subsidat, sed firmetur consuetudine (vox), Quint.: subsidere impetum dicendi, Quint.: subsidunt menses mulierum, Plin.: vitia, Sen. – so auch hinc accĭdit... ut aetas, altioribus iam disciplinis debita, in schola minore subsidat, in seinem Eifer erkalte, unser »versauere«, Quint. 2, 1, 3. – II) prägn. = sitzenbleiben, 1) v. Pers., zurückbleiben, halten, sich wo ausdauernd niederlassen, sich festsetzen, si subsidit pars aliqua (apium), Varro: multitudo calonum in castris subsederant, Caes.: subsedi in via, Cic.: in Sicilia (Ggstz. proficisci), Cic.: in oppido Reatino, Nuceriae, Suet. – 2) übtr., von lebl. Subjj. = sitzen-, steckenbleiben, Ptolemaeus dum fugit, in Nilo navicula subsedit, Liv. epit. 112. – Perf. subsīdī, wov. subsiderat, Amm. 14, 3, 2 G.: subsidisse, Amm. 24, 4, 29 cod. V (Gardth. subsedisse).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > subsido

  • 16 Gallohispani

    Gallŏhispāni, ōrum, m. [1. Galli-Hispani], a name for the Celtiberi, formed after the analogy of Gallograeci, Hier. in Iesai. 18, 66, 19.

    Lewis & Short latin dictionary > Gallohispani

  • 17 Hispane

    Hispānē, adv., after the manner of Spain, v. Hispani, II. A. fin.

    Lewis & Short latin dictionary > Hispane

  • 18 mantum

    mantum, i, n., a Spanish cloak:

    mantum Hispani vocant, quod manus tegat tantum: est enim breve amictum,

    Isid. Orig. 19, 24, 15.

    Lewis & Short latin dictionary > mantum

  • 19 subsido

    sub-sīdo, sēdi, sessum, 3 (collat. form acc. to 2d conj., subsīdent, Luc. 1, 646; Amm. 28, 4, 22), v. n. and a.
    I.
    Neutr., to sit down, crouch down, squat; to set one's self down, settle down, sink down (class.).
    A.
    Lit.
    1.
    In gen.: agite nunc, subsidite omnes, quasi solent triarii, Plaut. ap. Varr. L. L. 5, § 89 Müll.; and ap. Fest. p. 306 ib.; cf.:

    subsidunt Hispani adversus emissa tela ab hoste, inde ad mittenda ipsi consurgunt,

    Liv. 28, 2:

    partem militum subsidere in subsidiis jussit,

    id. 1, 14; cf.:

    poplite subsidens,

    Verg. A. 12, 492:

    alii elephanti clunibus subsidentes,

    Liv. 44, 5:

    subsedit in illā Ante fores ara,

    Ov. M. 9, 297.—
    b.
    Of things, to sink, settle, subside:

    sidebant campi, crescebant montibus altis Ascensus: neque enim poterant subsidere saxa,

    Lucr. 5, 493:

    valles,

    Ov. M. 1, 43; Curt. 9, 9, 19:

    limus mundi ut faex,

    Lucr. 5, 497; cf.:

    faeces in fundis vasorum,

    Col. 12, 50, 14; Sen. Ep. 108, 26:

    in urinā quod subsidit, si album est, etc.,

    Plin. 28, 6, 19, § 68: aqua subsidit, settles, becomes clear, Auct. B. Alex. 5: flumina, fall, subside (opp. surgit humus), Ov. M. 1, 344:

    undae,

    subside, abate, Verg. A. 5, 820;

    hence, transf., venti,

    Prop. 1, 8, 13 (15); Ov. Tr. 2, 151.— Poet.:

    extremus galeāque imā subsidit Acestes,

    remains at the bottom, Verg. A. 5, 498:

    ebur posito rigore Subsidit digitis ceditque,

    gives way, yields, Ov. M. 10, 284:

    multae per mare pessum Subsedere suis pariter cum civibus urbes,

    are sunk, Lucr. 6, 590:

    terraene dehiscent Subsidentque urbes,

    Luc. 1, 646: subsidere fata videbat, sink, like the heavier weight on the scales, Sil. 6, 28.—
    2.
    In partic.
    a.
    Pregn., to settle down, establish one's self in a place; to remain sitting, remain, abide, stay:

    si (apes) ex alvo minus frequentes evadunt ac subsidit pars aliqua,

    Varr. R. R. 3, 16, 36:

    subsedi in ipsā viā,

    Cic. Att. 5, 16, 1:

    in Siciliā,

    id. Fam. 6, 8, 2: multitudo... quae in castris subsederat, * Caes. B. G. 6, 36:

    quosdam ex Vitelliis subsedisse Nuceriae,

    Suet. Vit. 1 fin.:

    in oppido Reatino,

    id. Vesp. 1:

    commixti corpore tantum Subsident Teucri,

    Verg. A. 12, 836; Quint. 2, 1, 3.—
    (β).
    Of things:

    in Nilo navicula subsedit,

    ran aground, Liv. Epit. 112.—
    b.
    To crouch down on the watch, to lie in wait, lie in ambush:

    cur neque ante occurrit, ne ille in villā resideret: nec eo in loco subsedit, quo ille noctu venturus esset?

    Cic. Mil. 19, 51:

    si illum ad urbem noctu accessurum sciebat, subsidendum atque exspectandum fuit,

    id. ib. 19, 49:

    partem militum subsidere in insidiis jussit,

    Liv. 1, 14, 7; v. II. infra.—
    c.
    Of female animals, to yield, submit to the male ( poet. and very rare):

    maribus subsidere (pecudes et equae),

    Lucr. 4, 1198:

    juvet ut tigres subsidere cervis,

    Hor. Epod. 16, 31.—
    B.
    Trop., to subside, decrease, abate (rare):

    in controversiis subsidit impetus dicendi,

    Quint. 3, 8, 60:

    nec silentio subsidat, sed firmetur consuetudine (vox),

    id. 11, 3, 24:

    vitia subsidunt,

    Sen. Ep. 94, 69:

    formidata subsidunt et sperata decipiunt,

    id. ib. 13, 12.—
    2.
    To settle down:

    hinc accidit ut aetas jam altioribus disciplinis debita in scholā minore subsidat,

    i. e. is held back, Quint. 2, 1, 3.—
    II.
    Act. (acc. to I. A. 2. b.), to lie in wait for, to waylay any one ( poet. and in post-class. prose):

    devictam Asiam (i. e. Agamemnonem) subsedit adulter,

    Verg. A. 11, 268:

    leonem,

    Sil. 13, 221:

    copiosos homines,

    Amm. 28, 4, 22:

    insontem,

    id. 16, 8, 3:

    serpens foramen,

    to watch, id. 16, 2, 4: regnum, Luc. 5, 226 Heyne and Mart. (dub. Lag. regno).

    Lewis & Short latin dictionary > subsido

См. также в других словарях:

  • Hispani — o Hispanii es el nombre que recibieron los refugiados, mayoritariamente godos pero también hispanoromanos, que se refugiaron en el reino de los francos procedentes de Septimania y la Tarraconense. Los primeros en desplazarse como refugiados lo… …   Wikipedia Español

  • Hispani — o Hispanii es el nombre que recibieron los refugiados, mayoritariamente godos pero también hispanoromanos, que se refugiaron en el reino de los francos procedentes de Septimania y la Tarraconense. Los primeros en desplazarse como refugiados lo… …   Enciclopedia Universal

  • PERUVIA — vulgo le Perou Gallis, Peru Hispanis, regio perampla, plurimis auri et argenti fodinis nobilitata, et alias regnum potentissimum Americae meridionalis, quae inde etiam persaepe dicitur Peruviana. Peruvia autem Reges antea habuit proprios, Incas… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Ioannes Diasius — Juan Díaz. In: Théodore de Bèze: Icones. Genf 1580 Juan Díaz, auch Ioannes Diasius (* um 1510 in Cuenca in Spanien; † 27. März 1546 in Neuburg an der Donau), war ein spanischer Humanist, Philologe und Protestant …   Deutsch Wikipedia

  • Juan Mariana —     Juan Mariana     † Catholic Encyclopedia ► Juan Mariana     Author and Jesuit, b. at Talavern, Toledo, Spain, probably in April, 1536; d. at Toledo, 16 February, 1624.     He is one of the most maligned members of the Jesuit order, owing to… …   Catholic encyclopedia

  • Concilio de Lugo (569) — El Concilio de Lugo (a. 569) fue un sínodo católico de Galicia convocado, según sostienen los textos en los que se conservó la noticia, por el rey suevo Teodomiro el 1 de enero del año 569 para confirmar la fe católica y por otras causas de la… …   Wikipedia Español

  • ARAUSIO — Urbs, Episcopatus et Principatus Galliae, in Provincia a Rhodano milliari, et Avenione 3. circiter milliaribus distat. Varia a Veteribus nomina sortita est, Arausio Cavarum, vel secundanorum, Arausica Civitas, et Arausionensis urbs, quô nomine a… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • FLORIDA — Regio perampla Americae Septentrion. ita appellata, quod ipsa dominicâ Palmarum reperta sit, quam Hispani suo idiomate Parcua de flores vocant. Ei hoc nomen indidit Ioh. Pontius Legionensis, ab incolis Iaquasa dictae. Fines eius sunt ab Ortu… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • HISPANIA et HISPANIAE plur — HISPANIA, et HISPANIAE plur num. et apud poetas Hesperia ultima, ac Iberia, Italis Spagna, Germ. Hispanien, Anglis Spain, Gallis Espagne, ipsis Hispanis Espanna, Prov. Europae amplissima, Galliae contigua, ab ca Pyrenaeis montibus separata, et in …   Hofmann J. Lexicon universale

  • MESTECH — vocantur in America, qui ex parentibus Hispanis ac Americanis mixtim nati sunt. Americam enim tria Hispanorum genera incolunt, Hispani, Criolii et Mestecii. E quibus Hispani dicuntur, qui, in ipsa Hispania nati, inde quotannis in Americam… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • New Latin — Latinitas nova Linnaeus s Systema Naturae is a famous New Latin text. Spoken in …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»