Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

Ferrāria

  • 1 ferraria

    ferrāria, ae f. [ ferrum ]

    Латинско-русский словарь > ferraria

  • 2 Ferraria

    Ferrāria, ae, f., ein Vorgebirge in Hispanien, j. Cabo St. Martin, Mela 2, 6, 6 (2. § 91).

    lateinisch-deutsches > Ferraria

  • 3 ferraria

    nome feminino
    1 ferronnerie
    2 forge

    Dicionário Português-Francês > ferraria

  • 4 Ferraria

    Ferrāria, ae, f., ein Vorgebirge in Hispanien, j. Cabo St. Martin, Mela 2, 6, 6 (2. § 91).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Ferraria

  • 5 ferrāria

        ferrāria ae, f    [ferrum], an iron-mine, Cs., L.
    * * *

    Latin-English dictionary > ferrāria

  • 6 ferraria

    ferrārĭa, ae, f., v. ferrarius.

    Lewis & Short latin dictionary > ferraria

  • 7 ferraria

    Portuguese-russian dictionary > ferraria

  • 8 Ferraria

    s f sg 1
    Ferrare (I)

    Dictionarium Latino-Gallicum botanicae > Ferraria

  • 9 ferrarius

    [st1]1 [-] ferrārĭus, a, um: de fer.    - faber ferrārĭus, Plaut.: forgeron. [st1]2 [-] ferrārĭus, ii, m.: forgeron.
    * * *
    [st1]1 [-] ferrārĭus, a, um: de fer.    - faber ferrārĭus, Plaut.: forgeron. [st1]2 [-] ferrārĭus, ii, m.: forgeron.
    * * *
        Ferrarius, Adiectiuum. Appartenant à fer.
    \
        Ferrarius faber. Plin. Forgeron, Mareschal.
    \
        Ferraria officina. Plin. Une forge.
    \
        Ferraria aqua. Plin. En laquelle on a esteinct le fer tout rouge.
    \
        Ferraria, absolute. Caes. Une mine de fer.

    Dictionarium latinogallicum > ferrarius

  • 10 ferrarius

    I ferrārius, a, um [ ferrum ]
    связанный с добыванием, выплавкой или обработкой железа
    faber f. Plкузнец
    II ferrārius, ī m. (sc. faber)
    кузнец Sen, Pall

    Латинско-русский словарь > ferrarius

  • 11 Eisenader

    Eisenader, vena ferri. eisenartig, ferrugineus (z.B. Geschmack). – Eisenbahn, *via ferrata. – eine Ei. anlegen, *viam ferratam facere. Eisenbergwerk, metallum ferrarium od. ferri (die Bergwerksgrube als metallhaltiger Ort). – ferri fodina. ferraria (die Bergwerksgrube als Schacht). – Eisenblech, lamina ferrea. – mit Ei. beschlagen, laminā ferratus. Eisenfarbe, ferrūgo. eisenfarbig, ferrugineus. eisenfest, ferreus. – adamantinus (hart wie Diamant). – perdurus (sehr hart übh.). – Eisengrube, s. Eisenbergwerk. – eisenhaltig, ferratus (z.B. aquae). – ferruginei saporis (nach Eisenteilchen schmekkend, z.B. fons). Eisenhammer, officina ferraria. eisenhart, perdurus (sehr hart) – adamantinus (hart wie Diamant). – ferreus (bildl., gefühllos). – du bist mehr als ei, duritiā ferrum superas adamantaque.

    deutsch-lateinisches > Eisenader

  • 12 ferrarea

    ferrārea, ae f. AG = ferraria

    Латинско-русский словарь > ferrarea

  • 13 officina

    officīna, ae f. [из opificina от opĭfex]
    1) мастерская, место изготовления (armorum Cs, Nep; ferraria bAfr)
    2) рассадник, очаг ( eloquentiae C); школа ( sapientiae C); гнездо (nequitiae C; falsorum commentariorum C)
    3) птицеводческое хозяйство, птичник Col

    Латинско-русский словарь > officina

  • 14 ars

    ars, tis, f. (vgl. artus, ūs, mhd. art, griech. ἀρτίζειν), die geregelte Kunst, I) im engern Sinne, A) eig., wie τέχνη = jede körperliche od. geistige Fertigkeit, insofern sie sich werktätig zeigt, das Handwerk (die Profession), das Gewerbe, die Kunst, Kunstleistung, Wissenschaft, Zeno censet artis maxime proprium esse creare et gignere, Cic.: artes, quarum omne opus est in faciendo et agendo, Cic.: artium aliud eius modi genus est, ut tantummodo animo rem cernat, aliud ut moliatur aliquid et faciat, Cic. – artes (Leistungen) sine honore, Tac. ann. 16, 22. – artis scriptor, Cornif. rhet. 4, 9: artes ingenuae od. liberales, die Künste der Freien (artificum), die edleren Künste (Ggstz. artes sordidae od. quaestus illiberales et sordidi, die Künste, Arbeiten der Sklaven u. niedern Stände [opificum], Cic.: artes optimae, die Wissenschaften, Cic. u. Nep.: studia (Berufsarten) atque artes (Wissenschaften), Cic. – coquorum ars, Quint.: ars aeraria, Iustin., ferraria, Treb. Poll.: ars gubernandi, Cic.: ars medendi, Plin.: disserendi, Dialektik, Cic.: ars musica, grammatica, Plin.: rhetorica, Quint.: artes urbanae, Jurisprudenz u. Beredsamkeit, Liv.: ara Mentoris, Varr. fr.: extispicum ars, Acc. fr.: poëtice est ars earum rerum, Varr. fr.: hanc discere artem, Pompon. com. fr.: artem alqam factitare, Cic., exercere, Hor.: profiteri artem tesserariam, ein Spieler von Profession sein, Amm.: profiteri captandorum testamentorum artem, ein Erbschleicher von Profession sein, Sen.: quod ministerium fuerat (nämlich die Kocherei), ars haberi coepta, Liv.: minime artes eae probandae, quae sunt ministrae voluptatum, cetarii, lanii, coqui, fartores, piscatores, Cic.: plena artis ornamenta, Apul.: vasa pretiosae artis, Curt. – ars est m. folg. Infin., Cic. ep. 1, 9, 21 u. ad Att. 7, 25. Tac. ann. 3, 66: artis est m. folg. Infin., Plin. 18, 197. – B) meton.: 1) die einer Kunst od. Wissenschaft zugrunde liegenden Regeln, die Theorie, ad artem et ad praecepta revocare alqd, auf die Kunsttheorie u. auf Regeln zurückführen, Cic.: res mihi videtur esse facultate (in der Praxis) praeclara, arte (in der Theorie) mediocris, Cic.: ex arte (dicere, scribere etc.), den Regeln der Kunst gemäß, Cic.: si arte caret, der Kunsttheorie, des Kunstgefühls, Hor.: artes, quae traduntur, vorgetragene Kunsregeln, Quint. 10, 1, 15: u. so praecepta atque artes, Quint. 1. prooem. 26. – dah. auch = theoretische Kenntnis, Cic. de or. 3. § 151 u. 195; Plur. = theoretische Studien, Cic. Arch. 4. – u. ars = Lehrsystem ( Schulsystem), Lehrgebäude, Cic. de or. 1, 92 u. 99 151; 2, 216 u. 229. – In der spät. Zeit ars = grammatische Disziplin, Grammatik, Gramm. – Dah. auch als Titel der Bücher, in denen solche Theorien abgehandelt werden, α) Lehrbuch der Redekunst, eine Rhetorik, artes oratoriae, Cic.: rhetorum artes, Cic.: artes antiquae, alte Lehrbücher der Redekunst, Cic.; vgl. Spalding Quint. 2, 15, 4. – β) Grammatik, Gramm. – 2) die bei etw. angewandte Kunst, Geschicklichkeit, Fertigkeit, Gewandtheit, das Geschick, arte medicinae, durch seine Geschicklichkeit in der Heilkunde, Tac.: exercitatio artem paravit, ars decorem, Tac.: opus est vel arte vel diligentiā, Cic.: arte canere, Ov.: arte laboratae vestes, Verg.: plausus tunc arte carebat, war ungekünstelt, aufrichtig, Ov.: m. Genet. Gerund., quin potius auctā arte quādam nec abnuendi tale quicquam nec palam affirmandi, Liv. 26, 19, 8. – 3) Plur. artes = Kunstwerke, Cic. de leg 2, 4. Hor. ep. 1, 6, 17. Verg. Aen. 5, 359 (poet. von einem Kunstwerk) u.a.; vgl. Broukh. Prop. 3, 7, 39. – 4) Artes = die Musen, Phaedr. 3. prol. 19. – II) übtr.: 1) die moralische Eigenschaft eines Menschen, insofern sie sich durch Handlungen kundgibt, als vox media, je nach dem Zushg. od. beigefügten Adj. gute od. schlechte Eigenschaft, Gewohnheit, Handlungsweise, Tugend od. Untugend, Laster (vgl. Brix Plaut. trin. 72. Zumpt Cic. Verr. 4, 81. Halm Cic. de imp Pomp. 36 ed. mai. Dietsch Sall. Cat. 2, 4. Fabri Sall. Cat. 13, 5. Mützell Curt. 3, 6 [16], 20), artes antiquae tuae, deine frühere Lebens- u. Handlungsweise, Plaut.: mea ars, meine Emsigkeit, Ter.: hac arte (Beharrlichkeit) Pollux attigit arces igneas, Hor.: multae sunt artes eximiae, Cic.: bonae artes, gute Eigenschaften, edles Bestreben, löbliche Bestrebungen, Sall. u. Tac.: artibus bonis malisque mixtus, mit Tugenden u. Lastern, Tac.: malae artes, böse Gewohnheiten, Sall.: ingenii dotes vel animi artes, Curt. – 2) (absol.) wie τέχνη für List, Kunstgriff, Betrug, Ter., Sall. u.a. (vgl. Thiel Verg. Aen. 1, 657. Fabri u. Wölffl. Liv. 21, 34, 1): summis artibus, Suet. – 3) Plur. artes, a) Künste = Mittel, Mittel und Wege, Art und Weise, artes quaesitae, Verg. georg. 3, 549: bonae artes, löbliche M., Tac. hist. 1, 17 extr.: artes nocendi, Verg. Aen. 7, 338. – b) Künste, poet. = Spielereien (von der künstl. Zucht), Verg. georg. 2, 52. – / Nomin. Sing. auch artis, nach Virgil. gramm. 5. p. 38, 6 H.

    lateinisch-deutsches > ars

  • 15 ferrarea

    ferrārea od. ferrāria, ae, f., s. ferrārius.

    lateinisch-deutsches > ferrarea

  • 16 ferrariarius

    ferrāriārius, iī, m., (ferraria), der Eisengrubenarbeiter, Corp. inscr. Lat. 12, 3336.

    lateinisch-deutsches > ferrariarius

  • 17 ferrarius

    ferrārius, a, um (ferrum), zum Eisen gehörig, Eisen-, I) adi.: faber, Schmied, Plaut. u. Firm.: dass. opifex, Treb. Poll.: metalla, Eisenbergwerke, Plin.: aqua ex officinis, Kühlwasser, Plin.: ars, Schmiedehandwerk, Treb. Poll. u. Amm.: officina, die Eisenhütte u. die Waffenschmiede, Plin. – II) subst.: A) ferrārius, iī, m., der Eisenarbeiter, Schmied, Sen. ep. 56, 4 (neben faber). Pallad. 1, 6, 2 (neben lignarius). – B) ferrāria, ae, f., 1) die Eisengrube, Cato origg. 7. fr. 5 ( bei Gell. 2, 22, 29, wo ferrareae). Caes. b. G. 7, 22, 2. Liv. 34, 21, 7: conductor ferrariarum, Corp. inscr. Lat. 5, 4788 u. 5036. – 2) Eisenkraut, Ps. Apul. herb. 66 u.a.

    lateinisch-deutsches > ferrarius

  • 18 Eisenhütte

    Eisenhütte, officina ferraria Eisenplatte, lamina ferrea. – mit einer Ei. beschlagen, laminā ferratus. Eisenrost, ferrūgo; ferri robīgo. Eisenschmied, faber ferrarius.

    deutsch-lateinisches > Eisenhütte

  • 19 Eisenschmiede

    Eisenschmiede, officina ferraria. Eisenspäne, ramenta od. scobis ferri.Eisenstab, Eisenstange, ferrum (z.B. obtusioris ferri ictu percussus).

    deutsch-lateinisches > Eisenschmiede

  • 20 Schmiede

    Schmiede, fabri officīna; officīna fabrilis; officīna ferraria. Schmiedearbeiten, opera fabrilia,n. pl..

    deutsch-lateinisches > Schmiede

См. также в других словарях:

  • Ferraria — Saltar a navegación, búsqueda ? Ferraria Ferraria uncinata Clasificación científica …   Wikipedia Español

  • Ferrarĭa — (F. L,), Pflanzengattung, nach Ferrari 4) benannt, aus der Familie der Irideae, 1. Ordn. L.; Arten: F. ferrariola, weiß , F. undu [207] lata, rothblühend, beide am Vorgebirg der Guten Hoffnung; F. Pavonia, ist Tigridia Pavonia, s.d …   Pierer's Universal-Lexikon

  • ferraria — s. f. 1. Fábrica de artefatos de ferro. 2. Forja. 3. Rua ou bairro de ferreiros. 4. Forno de fundição de minério de ferro. 5. Grande porção de ferro.   ‣ Etimologia: ferro + aria …   Dicionário da Língua Portuguesa

  • ferrária — s. f. [Botânica] Gênero de plantas iridáceas …   Dicionário da Língua Portuguesa

  • Ferraria — Taxobox name = Ferraria image width = 240px image caption = Ferraria crispa regnum = Plantae divisio = Magnoliophyta classis = Liliopsida ordo = Asparagales familia = Iridaceae subfamilia = Iridoideae tribus = Irideae tribe = Irideae genus =… …   Wikipedia

  • FERRARIA — I. FERRARIA Urbs ampla, ad ramum Padi minimum, Po morto, a quo ductum est incile per 6. mill. Francolinum usqueve commercii causâ. Arcem habet permunitam. Non habuit urbis nomen, usqueve ad Vitalianum Papam, Leand. Alberti descr. Ital. p. 345. et …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Ferraria crispa — ? Ferraria crispa …   Википедия

  • FERRARIA Fabrica — vide supra Fabrica, et paulo post. Ferrum …   Hofmann J. Lexicon universale

  • FERRARIA prom. Sardiniae — Capo Ferrato, Calari 13. mill. pass. in Ort. recedens, ubi pag. Carbone …   Hofmann J. Lexicon universale

  • FERRARIA seu DIANIUM — FERRARIA, seu DIANIUM Hispaniae prom. in Sucronensi siu Carthaginem versus, sic ab accolis cognominatum, quod ferraias effusiones admodum feraces habeat. Mela l. 2. Nunc Cabo Marin, excurrit in Mare Medit. versus Baleares, inter sinus Sucronensem …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Leiostyla ferraria — Taxobox name = Leiostyla ferraria status = VU | status system = IUCN2.3 regnum = Animalia phylum = Mollusca classis = Gastropoda ordo = Stylommatophora familia = Pupillidae genus = Leiostyla species = L. ferraria binomial = Leiostyla ferraria… …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»