Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

Colchī

  • 1 Colchi

    Colchī, ōrum, m. (Κόλχοι), die die Landschaft Colchis (s. unten) bewohnenden Völkerstämme, die Kolchier, u. meton. = Kolchis, Enn. tr. 286 (211). Cic. de nat. deor. 3, 54. Mela 1, 19, 2 (1. § 98). Hor. carm. 4, 4, 63: auratus aries Colchorum, Cic. poët. or. 163. – Sing. Colchus, ī, m., »ein Kolchier«, appell. = ein wilder u. grimmiger Barbar, Hor. de art. poët. 118. – Dav.: A) Colchicus, a, um (Κολχικός), kolchisch, Hor.: terra, Plin. – subst., Colchicon, ī, n. (κολχικόν), eine Pflanze mit giftiger Wurzel, Zeitlose (Colchicum autumnale, L.), Plin. 28, 129. – B) Colchis, chidis u. chidos, Akk. chidem u. chida, Akk. Plur. chides u. chidas, f. (Κολχίς), a) die durch das goldene Vlies u. durch Medea berühmte Landschaft in Asien, an der östlichen Seite des Schwarzen Meeres, das j. Mingrelien u. Abkhasien umfassend, Mela 2. § 57. Val. Flacc. 5, 505. Censor. 4, 12. – b) kolchisch, Val. Flacc.: subst., die Kolchierin = Medea, Hor. u.a. Dichter: griech. Akk. -ida, Prop.: Vok. Colchi, Ov. – spät. Nbf. Colchida, ae, f., wov. Abl. Colchida, Capit. Anton. Pius 10, 4 (codd. BP, die Ausgaben falsch Colchide). – C) Colchus, a, um, kolchisch, Ov.: venena, von Medea, Ov.: rhombus, magisch, zauberisch, Mart.

    lateinisch-deutsches > Colchi

  • 2 Colchi

    Colchī, ōrum, m. (Κόλχοι), die die Landschaft Colchis (s. unten) bewohnenden Völkerstämme, die Kolchier, u. meton. = Kolchis, Enn. tr. 286 (211). Cic. de nat. deor. 3, 54. Mela 1, 19, 2 (1. § 98). Hor. carm. 4, 4, 63: auratus aries Colchorum, Cic. poët. or. 163. – Sing. Colchus, ī, m., »ein Kolchier«, appell. = ein wilder u. grimmiger Barbar, Hor. de art. poët. 118. – Dav.: A) Colchicus, a, um (Κολχικός), kolchisch, Hor.: terra, Plin. – subst., Colchicon, ī, n. (κολχικόν), eine Pflanze mit giftiger Wurzel, Zeitlose (Colchicum autumnale, L.), Plin. 28, 129. – B) Colchis, chidis u. chidos, Akk. chidem u. chida, Akk. Plur. chides u. chidas, f. (Κολχίς), a) die durch das goldene Vlies u. durch Medea berühmte Landschaft in Asien, an der östlichen Seite des Schwarzen Meeres, das j. Mingrelien u. Abkhasien umfassend, Mela 2. § 57. Val. Flacc. 5, 505. Censor. 4, 12. – b) kolchisch, Val. Flacc.: subst., die Kolchierin = Medea, Hor. u.a. Dichter: griech. Akk. -ida, Prop.: Vok. Colchi, Ov. – spät. Nbf. Colchida, ae, f., wov. Abl. Colchida, Capit. Anton. Pius 10, 4 (codd. BP, die Ausgaben falsch Colchide). – C) Colchus, a, um, kolchisch, Ov.: venena, von Medea, Ov.: rhombus, magisch, zauberisch, Mart.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Colchi

  • 3 Colchi

    Colchi, ōrum, v. Colchis, II. B. fin.

    Lewis & Short latin dictionary > Colchi

  • 4 colchicum

    Colchĭs, ĭdis (ĭdŏs, Val. Fl. 2, 423; 5, 202), f., = Kolchis, a province in Asia, east of the Black Sea, celebrated on account of the golden fleece and Medea; now Mingrelia; acc. Colchida, Mel. 2, 3, 6; Plin. 2, 103, 106, § 226; Val. Fl. 5, 505 al.—
    II.
    Hence,
    A.
    Colchis, ĭdis, f. adj., Colchian:

    gens,

    Val. Fl. 3, 418; and subst., a Colchian woman, kat exochên = Medea, Hor. Epod. 16, 58; Prop. 2 (3), 34, 8; Ov. M. 7, 301; 7, 348; acc. Gr. Colchida, Prop. 2 (3), 21, 11; voc. Colchĭ, Ov. R. Am. 262; abl. Colchide, id. M. 7, 331; Juv. 6, 643.—
    B.
    Colchus, a, um, Colchian:

    litora,

    Ov. M. 13, 24:

    domus,

    id. F. 3, 876:

    venena,

    i. e. of Medea, id. M. 7, 394:

    rhombus,

    i. e. magical, enchanting, Mart. 12, 57, 17.— Subst.: Col-chus, i, m., a Colchian, Hor. A. P. 118; and in plur.: Colchi, ōrum, the Colchians, Plin. 6, 4, 4, § 12; Cic. N. D. 3, 21, 54; id. Att. 9, 9, 2;

    meton. for Colchis,

    Mel. 1, 19, 2; Hor. C. 4, 4, 63.—
    C.
    Colchĭcus, a, um, Colchian:

    venena,

    of Medea, Hor. Epod. 17, 35; cf. the preced.— Subst.: col-chĭcum, i, n., a plant with a poisonous root: Colcbicum auctumnale, Linn.; Plin. 28, 9, 33, § 129.

    Lewis & Short latin dictionary > colchicum

  • 5 Colchicus

    Colchĭs, ĭdis (ĭdŏs, Val. Fl. 2, 423; 5, 202), f., = Kolchis, a province in Asia, east of the Black Sea, celebrated on account of the golden fleece and Medea; now Mingrelia; acc. Colchida, Mel. 2, 3, 6; Plin. 2, 103, 106, § 226; Val. Fl. 5, 505 al.—
    II.
    Hence,
    A.
    Colchis, ĭdis, f. adj., Colchian:

    gens,

    Val. Fl. 3, 418; and subst., a Colchian woman, kat exochên = Medea, Hor. Epod. 16, 58; Prop. 2 (3), 34, 8; Ov. M. 7, 301; 7, 348; acc. Gr. Colchida, Prop. 2 (3), 21, 11; voc. Colchĭ, Ov. R. Am. 262; abl. Colchide, id. M. 7, 331; Juv. 6, 643.—
    B.
    Colchus, a, um, Colchian:

    litora,

    Ov. M. 13, 24:

    domus,

    id. F. 3, 876:

    venena,

    i. e. of Medea, id. M. 7, 394:

    rhombus,

    i. e. magical, enchanting, Mart. 12, 57, 17.— Subst.: Col-chus, i, m., a Colchian, Hor. A. P. 118; and in plur.: Colchi, ōrum, the Colchians, Plin. 6, 4, 4, § 12; Cic. N. D. 3, 21, 54; id. Att. 9, 9, 2;

    meton. for Colchis,

    Mel. 1, 19, 2; Hor. C. 4, 4, 63.—
    C.
    Colchĭcus, a, um, Colchian:

    venena,

    of Medea, Hor. Epod. 17, 35; cf. the preced.— Subst.: col-chĭcum, i, n., a plant with a poisonous root: Colcbicum auctumnale, Linn.; Plin. 28, 9, 33, § 129.

    Lewis & Short latin dictionary > Colchicus

  • 6 Colchis

    Colchĭs, ĭdis (ĭdŏs, Val. Fl. 2, 423; 5, 202), f., = Kolchis, a province in Asia, east of the Black Sea, celebrated on account of the golden fleece and Medea; now Mingrelia; acc. Colchida, Mel. 2, 3, 6; Plin. 2, 103, 106, § 226; Val. Fl. 5, 505 al.—
    II.
    Hence,
    A.
    Colchis, ĭdis, f. adj., Colchian:

    gens,

    Val. Fl. 3, 418; and subst., a Colchian woman, kat exochên = Medea, Hor. Epod. 16, 58; Prop. 2 (3), 34, 8; Ov. M. 7, 301; 7, 348; acc. Gr. Colchida, Prop. 2 (3), 21, 11; voc. Colchĭ, Ov. R. Am. 262; abl. Colchide, id. M. 7, 331; Juv. 6, 643.—
    B.
    Colchus, a, um, Colchian:

    litora,

    Ov. M. 13, 24:

    domus,

    id. F. 3, 876:

    venena,

    i. e. of Medea, id. M. 7, 394:

    rhombus,

    i. e. magical, enchanting, Mart. 12, 57, 17.— Subst.: Col-chus, i, m., a Colchian, Hor. A. P. 118; and in plur.: Colchi, ōrum, the Colchians, Plin. 6, 4, 4, § 12; Cic. N. D. 3, 21, 54; id. Att. 9, 9, 2;

    meton. for Colchis,

    Mel. 1, 19, 2; Hor. C. 4, 4, 63.—
    C.
    Colchĭcus, a, um, Colchian:

    venena,

    of Medea, Hor. Epod. 17, 35; cf. the preced.— Subst.: col-chĭcum, i, n., a plant with a poisonous root: Colcbicum auctumnale, Linn.; Plin. 28, 9, 33, § 129.

    Lewis & Short latin dictionary > Colchis

  • 7 Colchus

    Colchĭs, ĭdis (ĭdŏs, Val. Fl. 2, 423; 5, 202), f., = Kolchis, a province in Asia, east of the Black Sea, celebrated on account of the golden fleece and Medea; now Mingrelia; acc. Colchida, Mel. 2, 3, 6; Plin. 2, 103, 106, § 226; Val. Fl. 5, 505 al.—
    II.
    Hence,
    A.
    Colchis, ĭdis, f. adj., Colchian:

    gens,

    Val. Fl. 3, 418; and subst., a Colchian woman, kat exochên = Medea, Hor. Epod. 16, 58; Prop. 2 (3), 34, 8; Ov. M. 7, 301; 7, 348; acc. Gr. Colchida, Prop. 2 (3), 21, 11; voc. Colchĭ, Ov. R. Am. 262; abl. Colchide, id. M. 7, 331; Juv. 6, 643.—
    B.
    Colchus, a, um, Colchian:

    litora,

    Ov. M. 13, 24:

    domus,

    id. F. 3, 876:

    venena,

    i. e. of Medea, id. M. 7, 394:

    rhombus,

    i. e. magical, enchanting, Mart. 12, 57, 17.— Subst.: Col-chus, i, m., a Colchian, Hor. A. P. 118; and in plur.: Colchi, ōrum, the Colchians, Plin. 6, 4, 4, § 12; Cic. N. D. 3, 21, 54; id. Att. 9, 9, 2;

    meton. for Colchis,

    Mel. 1, 19, 2; Hor. C. 4, 4, 63.—
    C.
    Colchĭcus, a, um, Colchian:

    venena,

    of Medea, Hor. Epod. 17, 35; cf. the preced.— Subst.: col-chĭcum, i, n., a plant with a poisonous root: Colcbicum auctumnale, Linn.; Plin. 28, 9, 33, § 129.

    Lewis & Short latin dictionary > Colchus

  • 8 Phasiacus

    Phāsiacus и Phāsiānus, a, um [ Phasis ]
    2) поэт. колхидский

    Латинско-русский словарь > Phasiacus

  • 9 submitto

    sub-mitto (summitto), mīsī, missum, ere, I) herunter-, herab-, niederlassen, A) eig.: 1) im allg.: fasces, senken, Liv.: submisso poplite in terra, Ov.: sponte genua, die Knie senken, biegen (v. einem Pferde), Curt. (u. so submissis genibus alqm orare, ut etc., mit gesenkten Knien, kniefällig, Lact.): submitti genu, in die Knie sinken, Curt. (u. so genibus submissus, Lucr.): submissus poplite, Catull.: se alci ad genua, Curt.: se ad pedes, Liv.: vultum, den Blick senken, Sen., alci (vor jmd.), Suet.: verticem, senken, Ov. – 2) insbes.: a) wohin hinablassen, versenken, alqm in Tiberim, Lampr. Heliog. 33, 7: summittentes bolidem, das Senkblei hinablassend, Vulg. act. apost. 27, 28. – b) wohin herabversetzen, eminentes (hochgelegene) aedes suas in plana, in die Ebene verlegen, Flor. 1, 9, 4. – c) Passiv submitti medial = sinken, fallen, v. Gewässern, Tiberis aestate submittitur, Plin. ep. 5, 6, 12. – u. = sich herabsenken, v. Örtl., submissa fastigio planities, Liv. 27, 18, 6: rupes leniore submissa fastigio, Curt. 6, 6 (22), 23: cuius (Hyrcaniae) fastigium perpetuā valle submittitur, Curt. 6, 4 (12), 19. – B) bildl.: 1) im allg.: animos, sinken lassen, Liv.: so auch animum, Brut. et Cass. in Cic. ep.: se, sich herablassen, erniedrigen, Cic. – 2) insbes.: a) herablassen, vermindern, nachlassen, multum (im Reden), nicht sehr stark reden, Cic.: orationem, mit gedämpfter Stimme vortragen, Quint.: so auch verba, Sen. – b) nachlassen, zugestehen, überlassen, alci imperium, Liv.: pretia, vermindern, Plin. – c) unterwerfen, unterordnen, citharae cannas, Ov. met. 11, 171: se alci, Iustin. 13, 2, 3. – d) nachlassen, bezähmen, inceptum frustra summitte furorem, Verg. Aen. 12, 832. – II) herunter od. unter etw. lassen, unter etw. gehen od. stehen lassen, unter etw. stellen od. setzen, A) eig.: agnos nutricibus, Colum.: canterium vitibus, Colum. – B) übtr., unterwerfen, animos amori, Verg.: se culpae, einen Fehler begehen, Ov.: animus neutri fortunae se submittens, sich beugend, Sen. – III) in die Höhe-, hinaufgehen lassen, in die Höhe richten, erheben, 1) im allg.: oculos, Ov.: alcis genibus manus, Sen. rhet.: Ggstz., aliae falces submissae, aliae demissae, Curt. 4, 9 (35), 5. – 2) insbes.: a) wachsen lassen, hervorsprießen lassen, flores, Lucr.: colores (bunte Blumen), Prop.: gramina, Val. Flacc. (wie bei Pindar χθὼν ηρινὰ φύλλ᾽ ἀναπέμπει). – u. übh.: hervorbringen, non monstrum submisere Colchi maius, Hor. carm. 4, 4, 63. – b) wachsen lassen, nicht abschneiden, prata, Varro: salicem, Colum.: capillum, Plin. ep.: barbam ac capillum, Sen. rhet., barbam capillumque, Suet.: barbam demittere vel capillos submittere, Ulp. dig.: qui labra pressius tondent et abradunt servatā et submissā cetera parte, Sen. – c) zur Zucht heranwachsen lassen, zur Zucht behalten, aufziehen, arietes, Varro: vitulos, Verg.: tauros, Zuchtstiere aufziehen, Verg. – IV) unter der Hand-, heimlich zuschicken, zusenden, 1) im allg.: alqm, Cic.: subsidia alci, Caes.: milites auxilio, zu Hilfe schicken, Caes.; so auch ohne auxilio öfter bei Caes. u. Liv. (s. Drak. Liv. 6, 6, 4). – absol., huic vos non submittetis? (sc. successorem), Cic.: ad pupillae matrem submittebat, Cic. – 2) insbes., ausschicken, anstellen, anstiften, consulares, Suet. Ner. 28, 1: summissis qui ad poenam deposcerent, Suet. Tit. 6, 1. – V) übh. zuschicken, zusenden, laticlaviam alci per libertum, Lampr. Alex. Sev. 21, 4.

    lateinisch-deutsches > submitto

  • 10 submitto

    sub-mitto (summitto), mīsī, missum, ere, I) herunter-, herab-, niederlassen, A) eig.: 1) im allg.: fasces, senken, Liv.: submisso poplite in terra, Ov.: sponte genua, die Knie senken, biegen (v. einem Pferde), Curt. (u. so submissis genibus alqm orare, ut etc., mit gesenkten Knien, kniefällig, Lact.): submitti genu, in die Knie sinken, Curt. (u. so genibus submissus, Lucr.): submissus poplite, Catull.: se alci ad genua, Curt.: se ad pedes, Liv.: vultum, den Blick senken, Sen., alci (vor jmd.), Suet.: verticem, senken, Ov. – 2) insbes.: a) wohin hinablassen, versenken, alqm in Tiberim, Lampr. Heliog. 33, 7: summittentes bolidem, das Senkblei hinablassend, Vulg. act. apost. 27, 28. – b) wohin herabversetzen, eminentes (hochgelegene) aedes suas in plana, in die Ebene verlegen, Flor. 1, 9, 4. – c) Passiv submitti medial = sinken, fallen, v. Gewässern, Tiberis aestate submittitur, Plin. ep. 5, 6, 12. – u. = sich herabsenken, v. Örtl., submissa fastigio planities, Liv. 27, 18, 6: rupes leniore submissa fastigio, Curt. 6, 6 (22), 23: cuius (Hyrcaniae) fastigium perpetuā valle submittitur, Curt. 6, 4 (12), 19. – B) bildl.: 1) im allg.: animos, sinken lassen, Liv.: so auch animum, Brut. et Cass. in Cic. ep.: se, sich herablassen, erniedrigen, Cic. – 2) insbes.: a) herablassen, vermindern, nachlassen, multum (im Reden), nicht sehr stark reden,
    ————
    Cic.: orationem, mit gedämpfter Stimme vortragen, Quint.: so auch verba, Sen. – b) nachlassen, zugestehen, überlassen, alci imperium, Liv.: pretia, vermindern, Plin. – c) unterwerfen, unterordnen, citharae cannas, Ov. met. 11, 171: se alci, Iustin. 13, 2, 3. – d) nachlassen, bezähmen, inceptum frustra summitte furorem, Verg. Aen. 12, 832. – II) herunter od. unter etw. lassen, unter etw. gehen od. stehen lassen, unter etw. stellen od. setzen, A) eig.: agnos nutricibus, Colum.: canterium vitibus, Colum. – B) übtr., unterwerfen, animos amori, Verg.: se culpae, einen Fehler begehen, Ov.: animus neutri fortunae se submittens, sich beugend, Sen. – III) in die Höhe-, hinaufgehen lassen, in die Höhe richten, erheben, 1) im allg.: oculos, Ov.: alcis genibus manus, Sen. rhet.: Ggstz., aliae falces submissae, aliae demissae, Curt. 4, 9 (35), 5. – 2) insbes.: a) wachsen lassen, hervorsprießen lassen, flores, Lucr.: colores (bunte Blumen), Prop.: gramina, Val. Flacc. (wie bei Pindar χθὼν ηρινὰ φύλλ᾽ ἀναπέμπει). – u. übh.: hervorbringen, non monstrum submisere Colchi maius, Hor. carm. 4, 4, 63. – b) wachsen lassen, nicht abschneiden, prata, Varro: salicem, Colum.: capillum, Plin. ep.: barbam ac capillum, Sen. rhet., barbam capillumque, Suet.: barbam demittere vel capillos submittere, Ulp. dig.: qui labra pressius tondent et abradunt servatā et submissā cetera parte, Sen. – c) zur
    ————
    Zucht heranwachsen lassen, zur Zucht behalten, aufziehen, arietes, Varro: vitulos, Verg.: tauros, Zuchtstiere aufziehen, Verg. – IV) unter der Hand-, heimlich zuschicken, zusenden, 1) im allg.: alqm, Cic.: subsidia alci, Caes.: milites auxilio, zu Hilfe schicken, Caes.; so auch ohne auxilio öfter bei Caes. u. Liv. (s. Drak. Liv. 6, 6, 4). – absol., huic vos non submittetis? (sc. successorem), Cic.: ad pupillae matrem submittebat, Cic. – 2) insbes., ausschicken, anstellen, anstiften, consulares, Suet. Ner. 28, 1: summissis qui ad poenam deposcerent, Suet. Tit. 6, 1. – V) übh. zuschicken, zusenden, laticlaviam alci per libertum, Lampr. Alex. Sev. 21, 4.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > submitto

  • 11 sub-mittō (summ-)

        sub-mittō (summ-) mīsī, missus, ere,    to let down, put down, lower, sink, drop: se ad pedes, L.: latus in herbā, O.: poplitem in terrā, O.—Of animals, to keep for breeding, cause to breed: (pullos) in spem gentis, V.: vitulos pecori habendo, V.— To let grow: crinem barbamque, Ta.—To breed, produce: non Monstrum submisere Colchi Maius, H.—To provide a substitute for, supersede: huic vos non summittetis?—To send privately, despatch secretly: iste ad pupillae matrem summittebat, sent a secret message: alqm, qui moneret, etc.—To send as aid, furnish for support, supply as reinforcement, help with, yield: cohortes equitibus praesidio, Cs.: laborantibus, Cs.: Vinea summittit capreas non semper edules, H.—Fig., to lower, make lower, reduce, moderate: multum summittere, to moderate the voice (of an actor): furorem, control, V.—To lower, let down, bring down, humble, yield, surrender: se in amicitiā, condescend: se in humilitatem causam dicentium, stoop, L.: facilitas summittentis se, readiness to subordinate himself, L.: ad calamitates animos, bow, L.: animos amori, surrender, V.: se culpae, O.

    Latin-English dictionary > sub-mittō (summ-)

  • 12 колхицин

    [от лат. родового названия Colchi(cum)безвременник и - in(e) — суффикс, обозначающий "подобный"]
    алкалоид (С22Н25О6) (см. алкалоиды), сильный нервнопаралитический яд. Содержится в безвременнике и некоторых других растениях семейства лилейных. Разрушая веретено клеточного деления, вызывает образование клеток с удвоенным числом хромосом. К. используется в кариологическом анализе и для получения высокоплоидных форм растений; в медицине применяется в качестве противоопухолевого средства. Выделен впервые в 1820 г. из клубнелуковиц безвременника осеннего (Colchicum autumnale) П. Пельтье и Ю. Кавентоном.
    см. также К-митоз

    Толковый биотехнологический словарь. Русско-английский. > колхицин

  • 13 habilis

    hăbĭlis, e, adj. [habeo, II. B. 2.], that may be easily handled or managed, manageable, suitable, fit, proper, apt, expert, light, nimble, swift (class.).
    I.
    Lit.:

    (calcei) habiles et apti ad pedem,

    Cic. de Or. 1, 54, 231; cf.:

    (natura homini) figuram corporis habilem et aptam ingenio humano dedit,

    id. Leg. 1, 9, 26;

    res aptae, habiles et ad naturam accommodatae,

    id. Fin. 4, 20, 56:

    brevitate habiles gladii,

    Liv. 22, 46, 5:

    ensis,

    Verg. A. 9, 305:

    arcus,

    id. ib. 1, 318:

    pharetra ad tela,

    Val. Fl. 3, 607:

    frameae,

    Tac. G. 6:

    currus,

    Ov. M. 2, 531:

    aratrum,

    Tib. 1, 9, 7:

    naves velis,

    Tac. A. 2, 6:

    corpus habilissimum quadratum est, neque gracile neque obesum,

    the most convenient for managing, treating, Cels. 2, 1; cf.:

    materia levis est et ad hoc habilis,

    Sen. Q. N. 1, 7:

    atque habilis membris venit vigor,

    i. e. making supple, Verg. G. 4, 418:

    (bos) nec feturae habilis nec fortis aratris,

    fit, proper for, id. ib. 3, 62:

    terra frumentis,

    Col. 2, 2, 20; cf.:

    Aegyptum ut feraciorem habilioremque annonae urbicae redderet,

    Suet. Aug. 18:

    pinguibus hae (vites) terris habiles, levioribus illae,

    Verg. G. 2, 92:

    rudem ad pedestria bella Numidarum gentem esse, equis tantum habilem,

    Liv. 24, 48, 5; cf.:

    ducenta fere milia peditum, armis habilia,

    able to bear arms, Vell. 2, 110, 3:

    nondum portandis habiles gravioribus armis,

    Sil. 11, 588.—
    II.
    Trop.: sunt quidam ita in iisdem rebus habiles, ita naturae muneribus ornati, ut, etc., apt, expert, skilful (= capax), Cic. de Or. 1, 25, 115:

    acutior atque habilior ad inveniendum,

    Quint. 6, 3, 12:

    numquam ingenium idem ad res diversissimas habilius fuit,

    Liv. 21, 4, 3:

    exercitus non habilis gubernaculo,

    not easy to govern, Vell. 2, 113, 2: negotia expedita et habilia sequuntur actorem, Sen. de Ira, 3, 7: et vicina seni non habilis Lyco, not suited (on account of her age), Hor. C. 3, 19, 24:

    non habiles Colchi,

    i. e. uncivilized, rude, Val. Fl. 7, 231.—
    (β).
    Poet., with inf.:

    plaudentique habiles Caryae resonare Dianae,

    Stat. Th. 4, 225; Luc. 3, 553.—Hence, adv.: hăbĭlĭter, handily, aptly, expertly, skilfully, easily (very rare):

    scutum parvum habiliter ferens,

    Liv. Epit. 57:

    ut elephantis, sicut nos equis, facile atque habiliter utantur,

    Mel. 3, 7; Dig. 34, 2, 20.

    Lewis & Short latin dictionary > habilis

  • 14 Magnes

    Magnēsia, ae, f., = Magnêsia, a geographical proper name.
    A.
    A country in Thessaly, on the Ægean Sea, Mel. 2, 3, 4; Plin. 4, 9, 16, § 32; Liv. 42, 54, 10; 44, 11, 3. —
    B.
    A city in Caria, on the Mæander, now Aineh Bazar, Plin. 5, 29, 31, § 114; Liv. 37, 45, 1; Nep. Them. 10, 2.—
    C.
    A city in Lydia, on Mount Sipylus, now Manisa, Plin. 2, 91, 93, § 205; Liv. 36, 43, 9; 37, 10, 12; 37, 11, 3.—Hence,
    A.
    Magnēsĭus, a, um, adj., = Magnêsios, of or belonging to Magnesia, Magnesian:

    Magnesia flumine saxa,

    i. e. of the magnet, Lucr. 6, 1064; v. 1. magnes.—
    B.
    Magnessa, ae, adj. f., = Magnêssa, a Magnesian woman:

    Magnessam Hippolyten dum fugit abstinens,

    Hor. C. 3, 7, 18.—
    C.
    Magnētarches, ae, m., = Magnêtarchês, the chief magistrate of the Magnesians, Liv. 35, 31, 11; 35, 39, 6. —
    D.
    Magnētes, um, m., = Magnêtes, the Magnesians, Liv. 33, 32; 34; 35, 31:

    (lapis) Magnetum quia sit patriis in finibus ortus,

    Lucr. 6, 909; Luc. 6, 385:

    Magnetas adit vagus exsul,

    Ov. M. 11, 408.—In sing.: Magnes, ētis, m., a Magnesian:

    Dionysius Magnes,

    Cic. Brut. 91, 316.—As adj., Magnes campus, Val. Fl. 2, 9.—
    E.
    Mag-nētis, ĭdis, adj. f., = Magnêtis, of or belonging to Magnesia, Magnesian:

    cur umquam Colchi Magnetida vidimus Argo? (because built at Pagasae, in Magnesia),

    Ov. H. 12, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > Magnes

  • 15 Magnesia

    Magnēsia, ae, f., = Magnêsia, a geographical proper name.
    A.
    A country in Thessaly, on the Ægean Sea, Mel. 2, 3, 4; Plin. 4, 9, 16, § 32; Liv. 42, 54, 10; 44, 11, 3. —
    B.
    A city in Caria, on the Mæander, now Aineh Bazar, Plin. 5, 29, 31, § 114; Liv. 37, 45, 1; Nep. Them. 10, 2.—
    C.
    A city in Lydia, on Mount Sipylus, now Manisa, Plin. 2, 91, 93, § 205; Liv. 36, 43, 9; 37, 10, 12; 37, 11, 3.—Hence,
    A.
    Magnēsĭus, a, um, adj., = Magnêsios, of or belonging to Magnesia, Magnesian:

    Magnesia flumine saxa,

    i. e. of the magnet, Lucr. 6, 1064; v. 1. magnes.—
    B.
    Magnessa, ae, adj. f., = Magnêssa, a Magnesian woman:

    Magnessam Hippolyten dum fugit abstinens,

    Hor. C. 3, 7, 18.—
    C.
    Magnētarches, ae, m., = Magnêtarchês, the chief magistrate of the Magnesians, Liv. 35, 31, 11; 35, 39, 6. —
    D.
    Magnētes, um, m., = Magnêtes, the Magnesians, Liv. 33, 32; 34; 35, 31:

    (lapis) Magnetum quia sit patriis in finibus ortus,

    Lucr. 6, 909; Luc. 6, 385:

    Magnetas adit vagus exsul,

    Ov. M. 11, 408.—In sing.: Magnes, ētis, m., a Magnesian:

    Dionysius Magnes,

    Cic. Brut. 91, 316.—As adj., Magnes campus, Val. Fl. 2, 9.—
    E.
    Mag-nētis, ĭdis, adj. f., = Magnêtis, of or belonging to Magnesia, Magnesian:

    cur umquam Colchi Magnetida vidimus Argo? (because built at Pagasae, in Magnesia),

    Ov. H. 12, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > Magnesia

  • 16 Magnesius

    Magnēsia, ae, f., = Magnêsia, a geographical proper name.
    A.
    A country in Thessaly, on the Ægean Sea, Mel. 2, 3, 4; Plin. 4, 9, 16, § 32; Liv. 42, 54, 10; 44, 11, 3. —
    B.
    A city in Caria, on the Mæander, now Aineh Bazar, Plin. 5, 29, 31, § 114; Liv. 37, 45, 1; Nep. Them. 10, 2.—
    C.
    A city in Lydia, on Mount Sipylus, now Manisa, Plin. 2, 91, 93, § 205; Liv. 36, 43, 9; 37, 10, 12; 37, 11, 3.—Hence,
    A.
    Magnēsĭus, a, um, adj., = Magnêsios, of or belonging to Magnesia, Magnesian:

    Magnesia flumine saxa,

    i. e. of the magnet, Lucr. 6, 1064; v. 1. magnes.—
    B.
    Magnessa, ae, adj. f., = Magnêssa, a Magnesian woman:

    Magnessam Hippolyten dum fugit abstinens,

    Hor. C. 3, 7, 18.—
    C.
    Magnētarches, ae, m., = Magnêtarchês, the chief magistrate of the Magnesians, Liv. 35, 31, 11; 35, 39, 6. —
    D.
    Magnētes, um, m., = Magnêtes, the Magnesians, Liv. 33, 32; 34; 35, 31:

    (lapis) Magnetum quia sit patriis in finibus ortus,

    Lucr. 6, 909; Luc. 6, 385:

    Magnetas adit vagus exsul,

    Ov. M. 11, 408.—In sing.: Magnes, ētis, m., a Magnesian:

    Dionysius Magnes,

    Cic. Brut. 91, 316.—As adj., Magnes campus, Val. Fl. 2, 9.—
    E.
    Mag-nētis, ĭdis, adj. f., = Magnêtis, of or belonging to Magnesia, Magnesian:

    cur umquam Colchi Magnetida vidimus Argo? (because built at Pagasae, in Magnesia),

    Ov. H. 12, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > Magnesius

  • 17 Magnessa

    Magnēsia, ae, f., = Magnêsia, a geographical proper name.
    A.
    A country in Thessaly, on the Ægean Sea, Mel. 2, 3, 4; Plin. 4, 9, 16, § 32; Liv. 42, 54, 10; 44, 11, 3. —
    B.
    A city in Caria, on the Mæander, now Aineh Bazar, Plin. 5, 29, 31, § 114; Liv. 37, 45, 1; Nep. Them. 10, 2.—
    C.
    A city in Lydia, on Mount Sipylus, now Manisa, Plin. 2, 91, 93, § 205; Liv. 36, 43, 9; 37, 10, 12; 37, 11, 3.—Hence,
    A.
    Magnēsĭus, a, um, adj., = Magnêsios, of or belonging to Magnesia, Magnesian:

    Magnesia flumine saxa,

    i. e. of the magnet, Lucr. 6, 1064; v. 1. magnes.—
    B.
    Magnessa, ae, adj. f., = Magnêssa, a Magnesian woman:

    Magnessam Hippolyten dum fugit abstinens,

    Hor. C. 3, 7, 18.—
    C.
    Magnētarches, ae, m., = Magnêtarchês, the chief magistrate of the Magnesians, Liv. 35, 31, 11; 35, 39, 6. —
    D.
    Magnētes, um, m., = Magnêtes, the Magnesians, Liv. 33, 32; 34; 35, 31:

    (lapis) Magnetum quia sit patriis in finibus ortus,

    Lucr. 6, 909; Luc. 6, 385:

    Magnetas adit vagus exsul,

    Ov. M. 11, 408.—In sing.: Magnes, ētis, m., a Magnesian:

    Dionysius Magnes,

    Cic. Brut. 91, 316.—As adj., Magnes campus, Val. Fl. 2, 9.—
    E.
    Mag-nētis, ĭdis, adj. f., = Magnêtis, of or belonging to Magnesia, Magnesian:

    cur umquam Colchi Magnetida vidimus Argo? (because built at Pagasae, in Magnesia),

    Ov. H. 12, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > Magnessa

  • 18 Magnetarches

    Magnēsia, ae, f., = Magnêsia, a geographical proper name.
    A.
    A country in Thessaly, on the Ægean Sea, Mel. 2, 3, 4; Plin. 4, 9, 16, § 32; Liv. 42, 54, 10; 44, 11, 3. —
    B.
    A city in Caria, on the Mæander, now Aineh Bazar, Plin. 5, 29, 31, § 114; Liv. 37, 45, 1; Nep. Them. 10, 2.—
    C.
    A city in Lydia, on Mount Sipylus, now Manisa, Plin. 2, 91, 93, § 205; Liv. 36, 43, 9; 37, 10, 12; 37, 11, 3.—Hence,
    A.
    Magnēsĭus, a, um, adj., = Magnêsios, of or belonging to Magnesia, Magnesian:

    Magnesia flumine saxa,

    i. e. of the magnet, Lucr. 6, 1064; v. 1. magnes.—
    B.
    Magnessa, ae, adj. f., = Magnêssa, a Magnesian woman:

    Magnessam Hippolyten dum fugit abstinens,

    Hor. C. 3, 7, 18.—
    C.
    Magnētarches, ae, m., = Magnêtarchês, the chief magistrate of the Magnesians, Liv. 35, 31, 11; 35, 39, 6. —
    D.
    Magnētes, um, m., = Magnêtes, the Magnesians, Liv. 33, 32; 34; 35, 31:

    (lapis) Magnetum quia sit patriis in finibus ortus,

    Lucr. 6, 909; Luc. 6, 385:

    Magnetas adit vagus exsul,

    Ov. M. 11, 408.—In sing.: Magnes, ētis, m., a Magnesian:

    Dionysius Magnes,

    Cic. Brut. 91, 316.—As adj., Magnes campus, Val. Fl. 2, 9.—
    E.
    Mag-nētis, ĭdis, adj. f., = Magnêtis, of or belonging to Magnesia, Magnesian:

    cur umquam Colchi Magnetida vidimus Argo? (because built at Pagasae, in Magnesia),

    Ov. H. 12, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > Magnetarches

  • 19 Magnetes

    Magnēsia, ae, f., = Magnêsia, a geographical proper name.
    A.
    A country in Thessaly, on the Ægean Sea, Mel. 2, 3, 4; Plin. 4, 9, 16, § 32; Liv. 42, 54, 10; 44, 11, 3. —
    B.
    A city in Caria, on the Mæander, now Aineh Bazar, Plin. 5, 29, 31, § 114; Liv. 37, 45, 1; Nep. Them. 10, 2.—
    C.
    A city in Lydia, on Mount Sipylus, now Manisa, Plin. 2, 91, 93, § 205; Liv. 36, 43, 9; 37, 10, 12; 37, 11, 3.—Hence,
    A.
    Magnēsĭus, a, um, adj., = Magnêsios, of or belonging to Magnesia, Magnesian:

    Magnesia flumine saxa,

    i. e. of the magnet, Lucr. 6, 1064; v. 1. magnes.—
    B.
    Magnessa, ae, adj. f., = Magnêssa, a Magnesian woman:

    Magnessam Hippolyten dum fugit abstinens,

    Hor. C. 3, 7, 18.—
    C.
    Magnētarches, ae, m., = Magnêtarchês, the chief magistrate of the Magnesians, Liv. 35, 31, 11; 35, 39, 6. —
    D.
    Magnētes, um, m., = Magnêtes, the Magnesians, Liv. 33, 32; 34; 35, 31:

    (lapis) Magnetum quia sit patriis in finibus ortus,

    Lucr. 6, 909; Luc. 6, 385:

    Magnetas adit vagus exsul,

    Ov. M. 11, 408.—In sing.: Magnes, ētis, m., a Magnesian:

    Dionysius Magnes,

    Cic. Brut. 91, 316.—As adj., Magnes campus, Val. Fl. 2, 9.—
    E.
    Mag-nētis, ĭdis, adj. f., = Magnêtis, of or belonging to Magnesia, Magnesian:

    cur umquam Colchi Magnetida vidimus Argo? (because built at Pagasae, in Magnesia),

    Ov. H. 12, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > Magnetes

  • 20 Magnetis

    Magnēsia, ae, f., = Magnêsia, a geographical proper name.
    A.
    A country in Thessaly, on the Ægean Sea, Mel. 2, 3, 4; Plin. 4, 9, 16, § 32; Liv. 42, 54, 10; 44, 11, 3. —
    B.
    A city in Caria, on the Mæander, now Aineh Bazar, Plin. 5, 29, 31, § 114; Liv. 37, 45, 1; Nep. Them. 10, 2.—
    C.
    A city in Lydia, on Mount Sipylus, now Manisa, Plin. 2, 91, 93, § 205; Liv. 36, 43, 9; 37, 10, 12; 37, 11, 3.—Hence,
    A.
    Magnēsĭus, a, um, adj., = Magnêsios, of or belonging to Magnesia, Magnesian:

    Magnesia flumine saxa,

    i. e. of the magnet, Lucr. 6, 1064; v. 1. magnes.—
    B.
    Magnessa, ae, adj. f., = Magnêssa, a Magnesian woman:

    Magnessam Hippolyten dum fugit abstinens,

    Hor. C. 3, 7, 18.—
    C.
    Magnētarches, ae, m., = Magnêtarchês, the chief magistrate of the Magnesians, Liv. 35, 31, 11; 35, 39, 6. —
    D.
    Magnētes, um, m., = Magnêtes, the Magnesians, Liv. 33, 32; 34; 35, 31:

    (lapis) Magnetum quia sit patriis in finibus ortus,

    Lucr. 6, 909; Luc. 6, 385:

    Magnetas adit vagus exsul,

    Ov. M. 11, 408.—In sing.: Magnes, ētis, m., a Magnesian:

    Dionysius Magnes,

    Cic. Brut. 91, 316.—As adj., Magnes campus, Val. Fl. 2, 9.—
    E.
    Mag-nētis, ĭdis, adj. f., = Magnêtis, of or belonging to Magnesia, Magnesian:

    cur umquam Colchi Magnetida vidimus Argo? (because built at Pagasae, in Magnesia),

    Ov. H. 12, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > Magnetis

См. также в других словарях:

  • COLCHI — I. COLCHI Careorum Emporium in India intra Gangem. Ptol. Vide Bochart. de Anim. Bibl. l. 2. p. 489. Cochin hodie. 25. leuc. Hispan. a Calecuto in Auftrum, 44. a promontor. Comorino in Boream. Vide Cochinum. II. COLCHI incolae Colchidis, alias… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • COLCHE — inter Oceani Orientalis oppida et Indica, apud Aethicum in Cosmogr. Sigoton, Palibothra, Alexandropolis, Adlenitae, Colche, Patale: uti in duobus antiquissimis Regiae Bibliothecae codicibus scriptum. At in alio longe vetustissimo Thuanaeo, qui… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Colchis — History of Georgia This article is part of a series Prehistory …   Wikipedia

  • Iaşi — Infobox Settlement official name = Iaşi image caption = The Palace of Culture image shield = Roiasi.gif‎ pushpin mapsize = 200px map caption = Location of Iaşi within Romania (in red) subdivision type = Country subdivision name = ROU subdivision… …   Wikipedia

  • Cities along the Silk Road — The Silk Roads. Contents 1 Along the continental Silk Road …   Wikipedia

  • Laz people — ethnic group group=Lazepe ლაზეფე poptime=50,000 (est.)cite web |url=http://www.everyculture.com/Russia Eurasia China/Laz Orientation.html |title=Laz Orientation |last=Hewsen |first=Robert H. |authorlink=Robert H. Hewsen |work=World Culture… …   Wikipedia

  • Race in ancient history — The question what significance specific races had in ancient history has been answered from completely different perspective. Historically, theories on the Aryan race and the Nordic race have emphasised the importance of white people, but there… …   Wikipedia

  • Club Atlético Belgrano — Belgrano de Córdoba Nombre completo Club Atlético Belgrano Apodo(s) Los Piratas, Los Celestes Fundación 19 de marzo de 1905 (106 años) Estadio …   Wikipedia Español

  • India — /in dee euh/, n. 1. Hindi, Bharat. a republic in S Asia: a union comprising 25 states and 7 union territories; formerly a British colony; gained independence Aug. 15, 1947; became a republic within the Commonwealth of Nations Jan. 26, 1950.… …   Universalium

  • Medea statue — Medea in Batumi Medea statue is a monument to Medea, a Colchi Princess of the Greek mythology erected in Batumi, Georgia. It was unveiled by the President of Georgia, Mikheil Saakashvili, on 6 July 2007 …   Wikipedia

  • AENIOCHI — populi Satmatiae Asianae. Vide Heniochi. Lucan. l. 2. v. 591. an. Aeniochi, notique erepto vellere Colchi …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»