-
1 απέχεσθαι
-
2 ἀπέχεσθαι
-
3 ἀπέχεσθαι
Ελληνικά-Ρωσικά λεξικό στα κείμενα της Καινής Διαθήκης (Греческо-русский словарь к текстам Нового Завета) > ἀπέχεσθαι
-
4 ἀπέχω
A keep off or away from, , 277;ἑκὰς νήσων ἀπέχων εὐεργέα νῆα Od.15.33
; κληῖδες ἀπ' ὤμων αὐχέν' ἔχουσιν the collar-bone parts the neck from the shoulders, Il.22.324; Εὐβοίης ἀπέχειν.. αἶγας Orac. ap. Hdt.8.20, cf. 22; (lyr.), cf. Pr. 687 (lyr.).2 c. dat. pers.,τοι.. χεῖρας ἀφέξω Od.20.263
.3 with a Prep.,ἀ. φρένα περισσῶν παρὰ φωτῶν E.Ba. 427
(lyr.);ῥῖνα ἀπὸ κάκκης Ar. Pax 162
.5 οὐδὲν ἀπέχει c. inf., nothing hinders, debars one from doing, Pl. Cra.407b, Plu.2.433a.II [voice] Med., κακῶν ἄπο χεῖρας ἔχεσθαι hold one's hands off or away from.., Od.22.316;κυάμων ἄπο χεῖρας ἔχεσθε Emp.141
;ἀθανάτων ἀ. χεῖρας A.Eu. 350
(lyr.), cf. Supp. 756, Pl.Smp. 213d, 214d:—but mostly,2 ἀπέχεσθαί τινος hold oneself off a thing, abstain or desist from it,πολέμου Il.8.35
, al.;βοῶν Od. 12.321
; οὐδὲ.. σευ ἀφέξομαι will not keep my hands off thee, ib.19.489; abstain from ravagingD.
, Hdt.0.73, cf.1.66, 4.118, al., Th. 1.20, etc.; keep away from,πόλεως X.HG7.3.10
: in [tense] pf. [voice] Pass.,μηδὲ τῶν μικρῶν ἀπεσχημένον D.27.47
;ἀγορᾶς ἀπεσχ. Arist.Pol. 1278a25
.3 c. inf., ἀπέχεσθαι μὴ στρατεῦσαι abstain from marching, Th.5.25;λαμβάνειν ἀπέσχετο Philem.94.3
;ἀπέχεσθαι τοῦ ποιεῖν X. Mem.4.2.3
;οὐκ ἀ. τὸ μὴ οὐ ποιεῖν Id.Cyr.1.6.32
, Pl.R. 354b: also c. part., Jul.Or.1.43d.4 abs., refrain oneself, D.21.61.III intr. in [voice] Act., to be away or far from, c. gen. loci,τῶν Ἐπιπολῶν ἓξ ἢ ἑπτὰ σταδίους Th.6.97
; ἀ.ἀπὸ Βαβυλῶνος, etc., Hdt.1.179,cf.3.26,al.;ἀπὸ θαλάττης.. δώδεκα δδὸν ἡμερῶν ἀ. Euphro11.3
;ἀ. παμπόλλων ἡμερῶν ὁδόν X.Cyr.1.1.3
;τὸ μέσον ἴσον τῶν ἐσχάτων ἀ. Pl.Prm. 145b
;πλεῖστον ἀ. κατὰ τόπον Arist.Mete. 363a31
; a). τὴν ἡμίσειαν διάμετρον Id. Cael. 293b30, etc.c ἀποσχὼν τεσσαράκοντα μάλιστα σταδίους μὴ φθάσαι ἐλθών failing to arrinein time by.., Th.5.3.2 of actions, to be far from, ἀπεῖχον τῆς ἐξευρέσιος οὐδὲν ἔλασσον were just as farfrom the discovery, Hdt.1.67;τοσοῦτον ἀπέχω τοῦ ποιεῖν τι ὥστε.. Isoc.6.70
; τοσούτῳ πλέον ἡμῶν ἀπέχεις τοῦ πιστὰ λέγειν ὅσον.. ib.11.32; ἀπέχει τοῦ μὴ μετ' ὀργῆς [πράττειν] D.21.41; πλεῖστον ἀ. τινός to be as far as possible from doing, X.Mem.1.2.62; but τοσοῦτ' ἀπέχει τῶν χορηγῶν so far is it from the thoughts of.., D.21.59.IV have or receive in full,τὴν ἀπόκρισιν Aeschin.2.50
; τὸ χρέος ἀ. receive payment in full, Call.Epigr.55; χάριτας ib.51; ἀπέχω in receipts, BGU612.2 (i A.D.), etc.;ἀ. τὸν μισθόν Plu.Sol.22
, Ev.Matt.6.2, al.;καρπὸν ἀ. τῶν πονηθέντων Plu.Them.17
;ἀ. τὸ μέτεριον Id.2.124e
.2 impers., it sufficeth, it is enough,Ev.Marc.14.41
, cf. Anacreont.15.33. -
5 βοτάνη
βοτάνη, ης, ἡ (fr. βόσκω q.v.; Hom.+; pap, LXX; En 7:1; TestSol; TestAbr A 4 p. 80, 23 [Stone p. 8]; AscIs 2:11; Philo) a generic term for smaller green plants, freq. serving as pasturage for animals, s. βόσκω.① vegetation in general, herb, plant, lit. Hs 9, 1, 5ff; 9, 21, 1; 3; 9, 22, 1; 9, 23, 1; 9, 24, 1; β. εὔθετος useful vegetation Hb 6:7; πᾶσαν φάγε β. eat every plant GEg 252, 53; s. also under 2, ITr 6:1; semina et herbam Pa (1, 3).—Esp. of weeds (for pap s. Preis.) Hm 10, 1, 5; Hs 5, 2, 3ff; 5, 4, 1; 5, 5, 3; 9, 26, 4.② someth. likened to a plant, plant, of evil persons (foll. Mt 13:24ff) β. τοῦ διαβόλου a plant of the devil IEph 10:3; ἀπέχεσθαι κακῶν βοτανῶν IPhld 3:1. Of false teachings ἀλλοτρίας βοτάνης ἀπέχεσθαι ITr 6:1.—B. 521. DELG s.v. βόσκω. M-M. -
6 πορνεία
πορνεία, ας, ἡ (of various kinds of ‘unsanctioned sexual intercourse’: Demosth. et al.; LXX, En, Test12Patr; GrBar [in vice lists]; AscIs, Philo, apolog. exc. Ar. W. φθορά Iren. 1, 28, 1 [Harv. I 220, 14])① unlawful sexual intercourse, prostitution, unchastity, fornication, 1 Cor 5:1ab (CdeVos, NTS 44, ’98, 104–14); 6:13 (on 1 Cor 5–6 s. PTomson, Paul and the Jewish Law: CRINT III/1, ’90, 97–102); Hm 4, 1, 1. In a vice list (cp. AscIs 2:5) Ro 1:29 v.l. W. ἀκαθαρσία 2 Cor 12:21; Gal 5:19; Eph 5:3; Col 3:5. Differentiated fr. μοιχεία (Philo, Mos. 1, 300; s. also πορνεύω 1) Mt 15:19; Mk 7:21 (WGabriel, Was ist ‘porneia’ im Sprachgebr. Jesu?: Ethik 7, ’31, 106–9; 363–69); Hm 8:3; D 5:1 (the pl. denotes individual acts). On the other hand μοιχεία appears as πορνεία (cp. Sir 23:23) Hm 4, 1, 5. Of the sexual unfaithfulness of a married woman Mt 5:32; 19:9 (for the view that ref. is made in these pass. to forbidden degrees of marriage, s. 2 below.—JSickenberger, TQ 123, ’42, 189–206, ZNW 42, ’49, 202ff; KStaab [παρεκτός 2]; AAllgeier, Angelicum 20, ’43, 128–42. Cp. AFridrichsen, SEÅ 9, ’44, 54–58; AIsaksson, Marriage and Ministry in the New Temple, ’65, 127–42 [lit.]; s. also JFitzmyer, TS 37, 76, 197–226). Caused by lust D 3:3. διὰ τὰς πορνείας 1 Cor 7:2 (the pl. points out the various factors that may bring about sexual immorality; PTomson [s. above] 103–8). BMalina, Does Porneia Mean ‘Fornication’? NovT 14, ’72, 10–17. φεύγειν τὴν π. 6:18. Also ἀπέχεσθαι ἀπὸ τῆς π. 1 Th 4:3 (cp. Tobit 4:12). ἐκ π. γεννηθῆναι be an illegitimate child, a bastard (cp. Cephalion [II A.D.]: 93 Fgm. 5 p. 444, 5 Jac. ἐγέννησε ἐκ πορ.; Gen 38:24) J 8:41. On ἀπέχεσθαι τῆς πορνείας καὶ πνικτοῦ Ac 15:20 (cp. vs. 29; 21:25 and s. 2 below) s. the lit. s.v. πνικτός and in BBacon, The Apost. Decree against πορνεία: Exp. 8th ser., 7, 1914, 40–61.② participation in prohibited degrees of marriage, fornication (s. Lev. 18:16–18; cp. Acts 15:20–29, s. Bruce, comm. Ac; 21:25) Mt 5:32; 19:9 (w. some favor RSmith, Matthew [Augsburg] ’89,100; RGundry, Matthew ’82, 91: “no need to adopt obscure definitions of πορνείας, such as marriage within the forbidden degrees. … The specific word for adultery does not appear in the exceptive phrase simply because a general expression occurs in Deuteronomy” [24:1], but s. BWitherington, NTS 31, ’85, 571–76: ‘except in the case of incest’. On these pass. s. 1.).③ immorality of a transcendent nature, fornication, in imagery, of polytheistic cult in the mystic city Babylon, which appears in Rv as a prostitute with an international clientele. Fr. the time of Hosea the relationship betw. God and his people was regarded as a marriage bond. This usage was more easily understandable because some Semitic and Graeco-Roman cults were at times connected w. sexual debauchery (cp. Hos 6:10; Jer 3:2, 9; 4 Km 9:22; on the positive side, for concern about propriety on the part of some cults s. e.g. SIG 820 [83/84 A.D.], in which an Ephesian official assures Rome that the annual autumn fertility festival is conducted ‘with much chastity and due observance of established customs’. This level of conduct prob. stands up well against activities associated with celebration of a modern Mardi Gras.) Rv 19:2. μετανοῆσαι ἐκ τῆς π. αὐτῆς repent of her immorality 2:21; cp. 9:21. ὁ οἶνος τοῦ θυμοῦ τῆς π. the wine of her passionate immorality 14:8; 18:3 (on these passages s. θυμός 1 and 2). ὁ οἶνος τῆς π. 17:2. τὰ ἀκάθαρτα τῆς π. vs. 4 (ἀκάθαρτος 2).—V.l. for πονηρίας Hv 1, 1, 8 (Leutzsch, Hermas 447 n. 53). S. next entry 2.—DELG s.v. πέρνημι. M-M. EDNT. -
7 ἀλίσγημα
ἀλίσγημα, ατος, τό (cp. Anecd. Gr. p. 377, 1; Hesych.; Suda; from ἀλισγέω ‘make ceremonially impure’ LXX) pollution ἀπέχεσθαι τῶν ἀ. τῶν εἰδώλων avoid pollution (pl. denotes separate acts) by images (of deities) Ac 15:20 (ἀπέχεσθαι ἐκ τῶν ἀλισγημάτων τῶν ἐθνῶν τῆς Βαβυλῶνος ParJer 7:37 [=7:32 H.]). -
8 φόνος
φόνος, ὁ (ΦΈΝΩ), Mord, sowohl verübter als erlittener, Ermordung, Todtschlag, Erlegung, auch im Kriege und auf der Jagd; oft bei Hom.: φόνον καὶ Κῆρα φυτεύειν τινί Od. 2, 165; φόνον μερμηρίζειν τινί 19, 2; σμικρῇσι φόνον φέρει ὀρνίϑεσσιν Il. 17, 757; οὐ σοὶ φόνος ἔσσεται ἔκ γε γυναικός Od. 1, 1, 444; also übh. Blutvergießen, Blutbad, Gemetzel; auch im plur., Il. 11, 612; Hes. Th. 228; Theogn. 51; φόνον ἔπρασσεν Pind. N. 3, 44; Tragg. oft; φόνων ἀπέχεσϑαι Ar. Ran. 1030; u. in Prosa, φόνος Ἑλληνικός, an den Griechen verübter Mord, Her. 7, 170; Plat. u. A. – Von der Todesstrafe, φόνον προκεῖσϑαι δημόλευστον Soph. Ant. 36. – Das durch Mord vergossene Blut, Mordblut, κεῖσϑαι ἐν φόνῳ Il. 24, 610, vgl. 10, 298 Od. 22, 376; auch φόνος αἵματος, Il. 16, 162; μέλανι φόνῳ ῥαίνων πεδίον Pind. I. 7, 50; εἶδον τοὺς παῖδας ἐν τοῖς φόνοις Ael. H. A. 3, 21; das Opferblut, Aesch. Spt. 44; auch die Leiche, ϑάλασσα ναυαγίων πλήϑουσα καὶ φόνου βροτῶν, Pers. 412. – Das Werkzeug, wodurch der Mord vollbracht wird, die Ursache des Mordes, φόνον ἔμμεναι ἡρώεσσιν, von einer Lanze gesagt, Il. 16, 144. 19, 391 Od. 21, 24; dah. auch der Mörder, wie Pind. P. 4, 250 die Medea nennt τὸν Πελίαο φόνον, des Pelias Mörderinn. – Später auch ein des Todes würdiger Bösewicht, E. M.
-
9 κοινός
κοινός, bei Soph. Trach. 205 auch κοινὸς κλαγγά (= ξυνός, also mit ξύν, σύν zusammenhangend, vgl. Buttm. Lexil. II, 264); – 1) gemein, gemeinschaftlich; Hes. O. 720; Pind. λόγος, γάμος, χάρις, Ol. 11, 11 P. 4, 222. 5, 102, öfter, τινί. Sehr häufig bei Tragg.; ὦ κοινὸν ὠφέλημα ϑνητοῖσιν φανείς Aesch. Prom. 614; αὐτάδελφον αἷμα καὶ κοινοῦ πατρός Eum. 89; κοινὰν ἤνυσεν εἰς φίλους ἀρωγάν Soph. Phil. 1130; κοινὸς ἀρσένων ἴτω κλαγγά Trach. 205; κοινὰ γὰρ τὰ τῶν φίλων Eur. Or. 725, öfter auch sonst, sprichwörtlich geworden; in Prosa, κοινὸς ἔστω ὑμῖν ὁ λόγος Plat. Prot. 358 a; Ggstz ἴδιος, was alle Menschen betrifft, ἴδιος, ἀλλ' οὐ κοινὸς ὢν πόνος Rep. VII, 535 b, wie ὀλιγωροῠντες τοῠ κοινοῦ – τοῦ ἰδίου τοῠ αὑτῶν Gorg. 502 e; Eur. πᾶσι γὰρ κοινὸν τόδε ἰδίᾳ ϑ' ἑκάστῳ Hec. 902; κοινὸν εἶναι τουτονὶ τὸν ἀγῶνα ἐμοί τε καὶ Κτησιφῶντι Dem. 18, 5; so öfter cum dat., κοινὸν ταῖςδε φόρτον ἔχων, gemeinschaftlich mit diesen, Eur. Suppl. 20; τὸ δὲ ἡδὺ κοινὸν πάσαις Μούσαις Plat. Legg. VII, 802 c; aber auch ἔργον κοινὸν Λακεδαιμονίων τε καὶ Ἀϑηναίων, Menex. 241 c; τὸ ἐπὶ πᾶσι κοινόν Theaet. 185 c; ο ὔ μοι κοινόν τι πρός τινα γεγένηται, ich habe Nichts mit ihm zu schaffen, Lucill. 84 (XI, 141). – 2) das ganze Volk angehend, öffentlich, den Staat betreffend, im Ggstz von ἴδιος, der Einzelne; am Häufigsten τὸ κοινόν, das Gemeinwesen, die Gemeinde, der Staat; τὸ κοινὸν δ' εἰ μιαίνεται πόλις Aesch. Suppl. 366, vgl. 513; καί σφι τὸ κοινὸν τῶν Σαμίων ἔδωκε Her. 6, 14, öfter; auch τὰ κοινὰ τῶν Βαβυλωνίων, die Obrigkeit, 3, 156; Thuc. u. Folgde; οὐ προςεδέξαντο αὐτὸν ἐς τὴν πόλιν οὐδ' ἐπὶ τὸ κοινόν Thuc. 2, 12, nicht in die Stadt u. die Versammlung der Vorsteher der Stadt, die sich außerhalb der Stadt versammeln konnte; oft Pol., der κοινὰ καὶ πολιτικὰ πράγματα vrbdt, 24, 5, 8; κοινὰ ἐγκλήματα, crimina publica, 20, 6, 1; τὰ κοινὰ διοικεῖν Dem. 1, 22; πρὸς τὰ κοινὰ προςιών im Ggstz von ἰδιώτης ὤν, Aesch. 1, 165, wie οἱ πρὸς τὰ κοινὰ προςεληλυϑότες, Staatsmänner, 3, 17; τὰ κοινὰ πράττειν, Staatsgeschäfte treiben, plat. Hipp. mai. 282 b; Plut.; auch die Staatskasse heißt τὸ κοινόν, Thuc. 1, 80, wie Arist. pol. 2, 8; vgl. Dem. οὔτε χρήματα εἰςφέρειν βουλόμεϑα οὔτε τῶν κοινῶν ἀπέχεσϑαι δυνάμεϑα, 8, 21; πλουτεῖν ἀπὸ τῶν κοινῶν Ar. Plut. 569; τὰ κοινὰ νέμειν καὶ διδόναι Pol. 25, 8, 5; κοιναὶ ἀρχαί 22, 16, 11; – τὸ κοινόν, übh. jede Gesammtheit, auch von einem versammelten Heere, Xen. An. 5, 7, 17. – Κοινὴ διάλεκτος, κοινὰ ὀνόματα u. dgl., die Sprache des gemeinen Lebens, die Alle gebrauchen, D. Hal. iud. Isocr. 2, u. öfter bei Rhett., bes. von Formen, welche nicht einem einzelnen Dialekt angehören; οἱ κοινοί, die Schriftsteller, welche sich dieser Sprache bedienen; – κοινὸς τόπος, locus communis, Rhett.; – ἀπὸ κοινοῦ, aus dem Zusammenhange, oft Gramm.; bei denselben ist κοινὴ συλλαβή syllaba anceps, κοινὸς τῷ γένει generis communis, E. M. – 3) wie Lys. 15, 1 vom Richter verlangt wird, er solle κοινὸς εἶναι τῷ γράψαντι καὶ τῷ φεύγοντι, den Kläger u. den Verklagten auf gleiche Weise hören (also unparteiisch, vgl. Thuc. 3, 53. 68), so nimmt es auch die Bdtg billig, gerechtan, auch gegen Jedermann freundlich; πιστοτέραν εἶναι καὶ κοινοτέραν τὴν μοναρχίαν τῆς αὑτῶν δημοκρατίας Isocr. 10, 36; τῇ πρὸς πάντας φιλανϑρωπίᾳ κοινός bei Ath. VI, 253 d; vgl. κοινὸς τοῖς φίλοις Isocr. 1, 10; Plut. Aristid. 1. – In tadelnder Bdtg, gemein, niedrig, bes. Sp. – Adv. κοινῶς; τοὐμὸν λέγουσα καὶ τὸ σὸν κοινῶς λέγεις Eur. Ion 1462; κοινῶς ἅπαντες, alle insgesammt, Diphil. Ath. II, 81 a; κοινῶς μᾶλλον ὠφέλησαν ἢ ἐκ τῶν ἰδίων ἔβλαψαν Thuc. 2, 42; οὐδὲ κοινῶς οὐδὲ πολιτικῶς ἐβίωσαν Isocr. 4, 151; Folgde. – Häufiger noch κοινῇ; τῆς νόσου δὲ τῆςδέ μοι κοινῇ μετασχών Eur. Hipp. 731; Ar. Eccl. 573; τὸ κοινῇ δόξαν Plat. Theaet. 172 b; κοινῇ σκεψώμεϑα Prot. 330 b u. öfter; κοινῇ μετ' ἐκείνου Conv. 209 c; Ggstz ἰδίᾳ, Rep. I, 333 d, wie Xen. Hell. 1, 2, 10 u. sonst; σύν τινι, Xen. Hem. 1, 6, 14; ἅμα, Plat. Phileb. 62 b.
-
10 ὀρέγω
ὀρέγω, recken, strecken, ausstrecken; χεῖρ' ὀρέγων εἰς οὐρανόν, Il. 15, 371, öfter; πάντοσε χεῖρ' ὀρέγων, Od. 17, 366, von dem Bettler, der die Gabe heischend die Hand ausstreckt; χεῖρας ἐμοὶ ὀρέγοντας, nach mir, 12, 257; πρὸς ἄνδρα χεῖρας ὤρεγον, Pind. P. 4, 240; ὄρεξον χεῖρας, Soph. O. C. 850, vgl. 1132; öfter Eur. – Daher hinreichen, darreichen; οὐ γάρ μοι ϑνήσκων λεχέων ἐκ χεῖρας ὄρεξας, Il. 24, 743; κῦδός τινι, 17, 453 u. öfter; οἷσιν Ἀϑήνη νῦν ὤρεξε τάχος, 23, 406; τῳ εὖχος ὀρέξομεν, 12, 328; αἴ κέν τις κοτύλην καὶ πύρνον ὀρέξῃ, Od. 15, 312; τίνι τοῦτο Μοῖρα τέλος ὤρεξε, Pind. N. 7, 58; πλοῦτον, P. 3, 110, u. so gewöhnlich von dem, was die Gottheit verleiht; ἕν γέ μοι εὖχος ὀρέξατε, Soph. Phil. 1188; σῖτον ὀρέξαι, Eur. Or. 303; ὤρεξε τὴν κύλικα τῷ Σωκράτει, Plat. Phaed. 117 b; Folgde, wie Luc. D. D. 5, 4. – Med. sich ausstrecken, seine Hand ausstrecken; ποτὶ στόμα χεῖρ' ὀρέγεσϑαι, Il. 24, 506; ἔνϑεν ὀρεξαμένη ἀπὸ πασσάλου αἴνυτο τόξον, Od. 21, 53; ὠρέξατο χερσί, mit den Händen sich wornach strecken, hinlangen, Il. 23, 99, öfter; Hes. Th. 178; ὀρέξάσϑαι ἀπὸ δίφρου, vom Wagen herab langen, reichen, Sc. 456; ἔγχεϊ, sich mit dem Speer ausstrecken, d. i. mit gestreckter Lanze auf den Feind zielen, Il. 5, 851 (vgl. ὀρέξατο δ' αἶψ' ὀλοοῖο Πηλεὺς αἰγανέην Ap. Rh. 2, 828); ποσσὶν ὀρωρέχαται πολε μίζειν, sie strecken sich mit den Füßen, schreiten aus um zu kämpfen, 16, 834; ὀρέξατ' ἰών, er reckte sich aus im Gehen, schritt weit aus, 13, 20; ὀρωρέχατο ποτὶ δειρήν, sie streckten sich nach dem Halse zu vorwärts, 11, 26; – τινός, sich wornach strecken, wornach langen, οὗ παιδὸς ὀρέξατο, er langte nach seinem Kinde, Il. 6, 466; auch nach Einem langen, um ihn zu verwunden, nach ihm trachten, 16, 332; auch c. accus., das, wornach man trachtet, erlangen, treffen, bes. mit Waffen, 16, 314. 23, 805; δούρατος ὠρέξαντο, sie langten nach dem Speere, Ap. Rh. 2, 1112; – ausstrecken, προτείνει δὲ χεῖρ' ἐκ χειρὸς ὀρεγομένα, Aesch. Ag. 1082; ἱκέτις ὠρέχϑης ἐμοῦ, Eur. Hel. 1254; ὀρεχϑῆναι γάμων, darnach verlangen, streben, Ion 842, wie Or. 328. – In Prosa, verlangen; c. inf., ὅτι ὀρέγεται πάντα ταῦτ' εἶναι οἷον τὸ ἴσον, Plat. Phaed. 75 a; ὅταν ὀρέγηται τοιοῦτος γενέσϑαι, Prot. 326 a; Sp., wie ὀρέγεσϑαι τούτων τυχεῖν Luc. D. D. 20, 4; gew. c. gen., τούτου ὀρέγεται καὶ ἐπὶ τοῠτο ὁρμᾷ, Plat. Rep. IV, 439 b; πάσης ἀληϑείας, VI, 485 d, öfter; δόξης, Isocr. 1, 2; ἔργων ὀρεχϑῆναι, 1, 46; ἐπιτηδευμάτων, dem ἀπέχεσϑαι entgegengesetzt, 2, 2, wie Xen. Cyr. 5, 3, 48; Sp., καινῶν ὠρέχϑη πραγμάτων, Luc. bis accus. 29; μειζόνων ἐλπίδων, Pol. 1, 8, 5; τῶν πραγμάτων, nach der Herrschaft streben, 5, 104, 7; auch τῆς γῆς, nach dem Lande zu fahren, 16, 5, 8. – Bei Ap. Rh. 2, 878, ϑυμὸς ὀρέξατο γηϑοσύνῃσι, wird es gleich ὀρεχϑέω erklärt.
-
11 ἔμ-ψῡχος
ἔμ-ψῡχος, 1) beseelt, belebt; Soph. El. 1212; νεκρός Ant. 1152; noch am Leben, Eur. Alc. 140; von lebenden Wesen; Her. 2, 39, wie Plat. Legg. VI, 782 c, ἐμψύχων πάντων ἀπέχεσϑαι u. ἐδωδὴ ἔμ., Pythagoreer; vgl. Ath. IV, 161 a IX, 386 c; καὶ ὑποζύγια καὶ ὅσα ἄλλα ἔμψ. ἴδοιεν Thuc. 7, 29; Ggstz ἄψυχον, Plat. Phaedr. 245 e; auch δυνάμεις, πράξεις, Legg. X, 904 a 906 b; ἐμψυχότατα τῶν ὀστῶν Tim. 74 e. Von der Rede, lebhaft, Luc. Dem. enc. 14; Plat. Auch ἄγαλμα, das zu leben scheint, Mel. 11 (XII, 56). – 2) kalt, Democr. bei Theophr. – Adv., πλαττόμενον ἐμψύχως Plut. an seni 12.
-
12 απεχω
эп. тж. ἀπίσχω (fut. ἀφήξω и ἀποσχήσω, aor. 2 ἀπέσχον) тж. med.1) держать вдали, удерживать, не допускатьἀπέχεσθαι ἀπὸ τῶν ἱρῶν Her. — не допускаться к принесению в жертву;ἄπεχε φάσγανον Eur. — убери меч;οὐδὲν ἀπέχει Plat., Plut. — ничто не мешает;ἀπέσχεσθαι χεῖράς τινος Aesch. — не прикасаться к кому-л.2) med. воздерживаться, удерживаться, тж. отказываться(πολέμου Hom.; εὐνῆς HH.; βαναύσων ἔργων Arst.; οἴνου Arph.; τροφῆς, ἡδονῶν Plut.; τοῦ ποιεῖν τι Xen., (τοῦ) μέ ποιεῖν τι Thuc., Dem. и τὸ μέ ποιεῖν τι Xen., Plat.)
3) med. оставлять нетронутым, щадить(τινος Her., Xen., Plut.)
4) отделять, отграничивать(αὐχένα ἀπ΄ ὤμων Hom.)
5) быть удаленным, отстоять(ἒξ σταδίους τινός Thuc.; πολλῶν ἡμερῶν ὁδον Xen.)
ἴσον τῶν ἐσχάτων ἀ. Plat. — находиться на равном расстоянии от оконечностей6) перен. быть далеким, не быть причастным(τοῦ ποιῆσαί τι Isocr.; med. γεωμετρίας Plat.)
7) разниться, отличаться(πάντων ἀνθρώπων Xen.)
8) получать сполна(ἀπόκρισιν Aeschin.; καρπὸν τῶν πονηθέντων Plut.)
ἀπέχει NT. — довольно, кончено -
13 γραφω
1) царапать, рассекать(ὀστέον ἄχρις τινί Hom.)
2) вырезывать, чертить(ἐν πίνακί τι Hom.; διαγράμματα Arst.; εἰς στήλην χαλκῆν τι Dem.)
3) записывать, писать(τι ἐς διφθέρας Her.; γράμματα ἐν φλοιῷ γεγράψεται Theocr.; νόμοι γεγραμμένοι Arst.)
γ. εἰς ὕδωρ Soph., Men., ἐν ὕδατι Plat. и καθ΄ ὕδατος погов. Luc. — писать по воде, т.е. говорить впустую или считать пустой болтовней;4) писать, письменно сообщать(τινὴ ὡς … Thuc. и εἴς τινα Luc.)
πρόσοδον γράψασθαι πρὸς τέν βουλήν Dem. — попросить аудиенции у Совета, обратиться в Совет5) в письменной форме предлагать(νόμον Xen.; γνώμην Xen., Plut.)
γ. εἰρήνην Dem. — вносить предложение о заключении мира:ἔγραφε βουλεύων Dem. — он сделал в Совете предложение;6) предписывать(ποιεῖν τι Xen.)
πότμος ἔγραψε Pind. — судьба решила;γράψασθαι ἅ τε δεῖ ποιεῖν καὴ ὧν ἀπέχεσθαι Xen. — самому для себя решать, что делать и от чего воздерживаться7) писать, сочинять(περί Xen. и ὑπέρ τινος Polyb.)
γράφεσθαι ὑπομνήματα Polyb. — писать свои воспоминания8) записывать, вносить в списки(τινά τινα Plat.)
γράψαι τινὰ τῶν ἱππεύειν ἐπιθυμουμένων Xen. — зачислить кого-л. в списки желающих служить в коннице;ἕνα τῶν μαθητῶν τινα γράφεσθαι Plat. — принимать кого-л. в число своих учеников;οὐ Κρέοντος προστάτου γεγράψομαι Soph. — я не прибегну к опеке Креонта9) подавать в суд жалобу, привлекать к ответственности, обвинятьγραφείς Dem. — будучи предан суду;
τὸ ψήφισμα ἐγράφη παρανόμων Aeschin. — постановление было обжаловано как противозаконное;ἥ γραφεῖσα δίκη Plat. — начатое судебное преследование;τὰ γεγραμμένα Dem. — пункты обвинения (ср. 5);τὸ γεγραμμένον ἐκτίνειν Dem. — уплатить назначенную судом сумму;γράφεσθαί τινά τινος γραφήν или δίκην Plat., реже τινά τι Dem. — предъявлять кому-л. обвинение в чем-л.;γράψασθαί τινα ποιεῖν τι Arph. — обвинить кого-л. в совершении чего-л.10) рисовать, изображать, писать(τινά Her.; εἰκόνας Plat.)
ζῷα γ. Plat. — рисовать животных, но ζῷα γράφεσθαί τι (= ζῳγραφεῖν) Her. писать с натуры что-л.11) расписывать, раскрашивать(ἀνδριάντας Plat.)
-
14 εσχατα
I1) отдаленные области, далекие пределы, окраины(γαίης Hes.; χθονός Soph.; ἄστεος Thuc.)
2) края, конец, оконечность(τῶν στρατοπέδων Thuc.; τῆς τριχός Arst.)
ἐξ ἐσχάτων ἐς ἔσχατα Her. — из конца в конец, от одного края до другого3) высшая степень, крайностьτὰ ἔ. ποιεῖν Xen. — совершить тяжкие преступления;ἐπ΄ ἔ. βαίνειν Soph. — дойти до последней степени4) крайности, излишества(ἀπέχεσθαι τῶν ἐσχάτων Arst.)
5) филос. пределы, низшие ступени бытия, элементы, т.е. атомы или особи, индивиды(τὰ καθόλου καὴ τὰ ἔ. Arst.)
IIadv. в самый край Hom. -
15 θοινη
дор. θοίνᾱ ἥ1) пир, пирушка, званая трапеза(εἰς θοίνην καλεῖν τινα Eur. или ἐπὴ θοίνην παρακαλεῖν Arst.; ἐπὴ θοίνην ἰέναι Plat.)
τινὰ οὐκ ἐν θοίνῃ λέγειν погов. Plat. — не считать в числе гостей, т.е. не принимать в расчет кого-л.2) пища, едаἐξορίζειν τινὰ πτανοίς θοίναν Eur. — бросить кого-л. на съедение птицам;
τινὴ θοίνην παρασκευάζειν Plat. досл. — давать кому-л. обильную пищу, перен. давать кому-л. благодарную тему для речи3) удовольствие, наслаждение Xen., πῶς ἂν οἷός τ΄ εἴην τοιαύτης θοίνης ἀπέχεσθαι; Plat. как мне удержаться от такого удовольствия (произнести речь)? -
16 στερρως
1) твердо, упорно, решительно(ἀπέχεσθαί τινος Xen.)
2) терпеливо, стойко(φέρειν συμφοράς Men.)
3) в крепком состоянии, пользуясь цветущим здоровьем(βιῶσαι Luc.)
-
17 απέχεσθ'
ἀπέχεσθε, ἀπέχωkeep off or away from: pres imperat mp 2nd plἀπέχεσθε, ἀπέχωkeep off or away from: pres ind mp 2nd plἀπέχεσθαι, ἀπέχωkeep off or away from: pres inf mpἀπέχεσθε, ἀπέχωkeep off or away from: imperf ind mp 2nd pl (homeric ionic) -
18 ἀπέχεσθ'
ἀπέχεσθε, ἀπέχωkeep off or away from: pres imperat mp 2nd plἀπέχεσθε, ἀπέχωkeep off or away from: pres ind mp 2nd plἀπέχεσθαι, ἀπέχωkeep off or away from: pres inf mpἀπέχεσθε, ἀπέχωkeep off or away from: imperf ind mp 2nd pl (homeric ionic) -
19 καταδείκνυμι
A discover and make known,τὸν Ταρτησσὸν οὗτοί εἰσι οἱ καταδέξαντες Hdt.1.163
; Νεκῶ.. πρώτου καταδέξαντος (sc. τὴν Λιβύην περίρρυτον ἐοῦσαν) Id.4.42: folld. by a Conj.,κατέδειξεν ἐναργῶς, ὡς.. Arist.Fr. 673
:—[voice] Pass., c. part., κατεδέδεκτο ἐοῦσα οὐδὲν Χρηστή had been proved to be.., Hdt.7.215.2 invent and teach, introduce,προαγωγούς Ar.Ra. 1079
(anap.);τέχνην Antiph. 123.1
, cf. Diod.Com.2.4; , cf. 406c;τελετάς D.25.11
;τὸν οἶνον τοὺς θεοὺς θνητοῖς καταδεῖξαι Com.Adesp.106.2
: c.inf., show how to do,ἐπὶ τὰ κράνεα λόφους ἐπιδέεσθαι Κᾶρές εἰσι οἱ καταδέξαντες Hdt.1.171
;οἱ πατέρες ἡμῶν ἐν ταῖς φονικαῖς δίκαις κατέδειξαν τέμνοντας τὰ τόμια ἐξορκίζεσθαι Aeschin.2.87
;κ. τοῖς λαοῖς θεοὺς σέβεσθαι D.S.1.45
: both constr. joined, , cf. 1062.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > καταδείκνυμι
-
20 καταχορχρέομαι
A : [tense] pf. - κέχρημαι both in act. and pass. senses (v.infr.): [tense] aor. - εχρήσθην (v.infr.11.4):—make full use of, apply, τινὶ εἰς.., ἐπί.., πρός τι, Pl.Lg. 700c, R. 520a, Cra. 426e; μάρτυσι κ. πρὸς τὸ .. Id.Phlb. 51a;κ. ἡ φύσις ἐν παρέργῳ τῇ.. ἀναπνοῇ πρὸς τὴν ὄσφρησιν Arist.Resp. 473a23
, cf. Sens. 444a25; λόγους.. οἷσπερ νυνὶ κατακέχρηται (in act. sense) D.35.44;ἐν καιρῷ [πράξεσι] κ. Isoc.4.9
;κενῇ προφάσει ταύτῃ κατεχρῶ D.18.150
: c. acc.,τὴν.. ὑπερβολὴν ἐπὶ βοήθειαν κ. ἡ φύσις Arist.PA 663b33
;σχολὴν ἐς ἀκρόασιν Luc.Prom.4
;τι εἴς τι IG22.1672.307
(iv B.C.), cf. J.BJ5.9.1: abs. in [tense] pf. part. in pass. sense, ἐξεύρημα.. Ἀθήνησιν.. κατακεχρημένον ἐν συμποσίοις ἰδίᾳ 'στί is fashionable at private banquets there, Amphis 14.4.II do what one likes with a person or thing,καταχρήσασθέ μοι, εἰ δοκῶ τοιοῦτος εἶναι Aeschin.1.122
.2 use up, consume, of money, etc., c. acc., Lys. 19.22 (bis);στέαρ PRev.Laws50.14
(iii B.C.); A7 (Delph., ii B.C.); lay out, apply money,εἴς τι D.49.4
, IG9(1).694.34 (Corc., ii B.C.), 12(1).155.86 ([place name] Rhodes); ἐνταῦθα on this, D.47.50: [tense] pf. in act. sense,ὅσα κατακέχρημαι Ἀθήνησι D.L.5.69
:—[voice] Pass., to be spent, consumed, Isoc.4.74;πλίνθου τῆς -χρησθείσης εἰς τοὺς τοίχους PPetr.3p.139
(iii B.C.).3 misuse, abuse, D. 19.277: c. dat., l.c.; κ. ὀνόματι use it in a wrong sense, misapply it, Arist. Cael. 270b24, Phld. Rh.1.43 S., cf. Str.5.1.2 (also abs., Phld.Rh.1.59 S.; fall into an error, Olymp. in Mete.279.11): c.acc.,κ. τὴν σχολὴν εἰς τοῦτο Dionys.
Com.4;τοῦ ἀρχαίου τι κ.
misappropriate,Test.Epict.
8.8.4 of persons, in bad sense, make away with, destroy, kill, c. acc., Hdt. 1.82, 117, 4.146, al., Plb.1.85.1:—[voice] Pass., [tense] aor. -χρησθῆναι, ἐδέοντό μιν κ. requested that he might be put to death, Hdt.9.120.B [voice] Act. [full] καταχράω only [dialect] Ion., used only in [ per.] 3sg., ἀντὶ λόφου ἡ λοφιὴ κατέχρα the mane sufficed them for a crest, Hdt.7.70; elsewh. impers., it suffices, οὐδέ οἱ καταχρήσει.. ὑμέων ἀπέχεσθαι nor will he be satisfied to keep his hands off you, Id.4.118; ὥς οἱ καταχρᾷ εἰ βούλονται that it is sufficient for him, if.., Id.1.164; καταχρήσει it will suffice, Phoen.2.21.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > καταχορχρέομαι
- 1
- 2
См. также в других словарях:
ἀπέχεσθαι — ἀπέχω keep off or away from pres inf mp … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
оша˫атисѧ — ОША˫А|ТИСѦ (2*), ЮСѦ, ѤТЬСѦ гл. Удерживаться, воздерживаться: ѡша˫ати же сѧ сѹпротивьныихъ. сирѣчь плътьнаго. рекъше ди˫авол˫а мѹдровани˫а. (ἀπέχεσϑαι) СбТр XII/XIII, 101; молю ˫ако пришьльца. и страшьны ѡша˫атисѧ плътьскыхъ похотии ˫аже воюють… … Словарь древнерусского языка (XI-XIV вв.)
шевелить — лю, укр. шевелiти шелестеть , блр. шаволiць шевелить, шарить, рыться , болг. шавам двигаю , чеш. ševeliti шуметь , слвц. šеvеlit᾽ шуршать, свистеть , нж. луж. šawlis бродить, шататься , с др. ступенью вокализма: сербск. цслав. ошавати сѧ… … Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера
бѣгати — БѢГА|ТИ (232), Ю, ѤТЬ гл. 1.Бежать, передвигаться бегом: Римлѩнинъ же нѣкыи ѡ(т) коньникъ нарочитыи... гонѩ на кони, въсхытивъ нѣкоѥго оуношю ѡ(т) соупротивныхъ бѣгающю крѣпка тѣломь и въѡроужена, за шию имъ и преклонивъ ѥго коню бѣгающю… … Словарь древнерусского языка (XI-XIV вв.)
отъгрѣбатисѧ — ОТЪГРѢБА|ТИСѦ (2*), ЮСѦ, ѤТЬСѦ гл. Отказываться, воздерживаться: отъ нихъ повелѣно… отъгрѣбатисѧ законьныихъ подрѹжии. (ἀπέχεσϑαι) КЕ XII, 1б; приими мѧ кающасѧ и ѿгрѣбающасѧ ѿ всѧкого грѣха. Пр 1383, 28а. Ср. огрѣбатисѧ … Словарь древнерусского языка (XI-XIV вв.)
отълагатисѧ — ОТЪЛАГА|ТИСѦ (7*), ЮСѦ, ѤТЬСѦ гл. 1.Отрекаться, отвергать: кдѣ ѹбо сѹ(т) нынѣ иже мнишьскѹю жизнь съ инѣми ап(с)лкѹю цр҃квь бж(с)твьныхъ предани˫а же и закона иконоборьци неч(с)тиво и неразѹмно ѿлагающе(с) и небрегуще. (ἀποβαλλόμενοι) ГА XIV1,… … Словарь древнерусского языка (XI-XIV вв.)
отъмѣтаниѥ — ОТЪМѢТАНИ|Ѥ (16), ˫А с. 1.Отказ от чего л.; отрицание чего л.: о ѡтъмѣтании епискѹпъ вьсѧкого дароприимани˫а. (περὶ τοῦ ἀπέχεσϑαι) КЕ XII, 72а; внегда же помощию б҃иѥю. первымь си началомь врага побѣдиши не поверзи самъ себе ˫ако нѣкыи бещестенъ… … Словарь древнерусского языка (XI-XIV вв.)
отъставитисѧ — ОТЪСТАВ|ИТИСѦ (2*), ЛЮСѦ, ИТЬСѦ гл. 1.Отказаться, отставить: злыхъ ѿставитисѧ дѣ˫ании. (ἀπέχεσϑαι) ПНЧ к. XIV, 162в. 2. Лишиться: ѿставитисѧ ѥму [Крону] цр(с)тва ѿ единого дѣтиi || его. (ἀποκαϑίσταται) ПНЧ 1296, 76. Ср. оставитисѧ … Словарь древнерусского языка (XI-XIV вв.)
αλληγορία — Ο λεκτικός τρόπος που χρησιμοποιεί κάποιος όταν κάνει μεγάλες και τολμηρές μεταφορές αποσκοπώντας στη δημιουργία της εντύπωσης ότι εκείνα που λέει είναι διαφορετικά από εκείνα που σκέπτεται: Μη γεύεσθαι μελανούρων («μη μιλάτε στους κακούς… … Dictionary of Greek
καταχρώμαι — (AM καταχρῶμαι, άομαι, Α και καταχρέομαι) 1. κάνω μεγάλη χρήση ενός πράγματος, χρησιμοποιώ κάτι πάρα πολύ («καταχρῆται ἡ φύσις ἐν παρέργῳ τῇ... ἀναπνοῇ πρὸς τὴν ὄσφρησιν», Αριστοτ.) 2. κάνω κακή ή υπέρμετρη χρήση ενός πράγματος, κάνω κατάχρηση (α … Dictionary of Greek
κύαμος — (Cyamus). Γένος αμφίποδων καρκινοειδών, τα οποία αποτελούν εξωπαράσιτα πολλών κητωδών. Είναι γνωστά και ως ψείρες των φαλαινών. * * * ο (AM κύαμος) 1. το φυτό κουκιά 2. ο καρπός τού φυτού κουκιά, το κουκί μσν. αρχ. συν. στον πληθ. οι κύαμοι είδος … Dictionary of Greek
