Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

τινά+τινι

  • 21 φέρω

    φέρω (Hom.+) impf. ἔφερον; fut. οἴσω J 21:18; Rv 21:26; 1 aor. ἤνεγκα, ptc. ἐνέγκας; 2 aor. inf. ἐνεγκεῖν (B-D-F §81, 2); pf. ἐνήνοχα (LXX, JosAs). Pass.: 1 aor. ἠνέχθην 2 Pt 1:17, 21a, 3 pl. ἐνέχθησαν Hs 8, 2, 1.
    ① to bear or carry from one place to another, w. focus on an act of transport
    ⓐ lit.
    α. carry, bear (Aristoph., Ra. [Frogs] 27 τὸ βάρος ὸ̔ φέρεις; X., Mem. 3, 13, 6 φορτίον φέρειν; GrBar 12:1 κανίσκια ‘baskets’) ἐπέθηκαν αὐτῷ τὸν σταυρὸν φέρειν ὄπισθεν τοῦ Ἰησοῦ Lk 23:26 (s. σταυρός 1).—In imagery drawn from Gen 2 οὗ ξύλον φέρων καὶ καρπὸν αἱρῶν if you bear the tree (of the word) and pluck its fruit Dg 12:8. For Papias (3:2) s. 3a.
    β. bring with one, bring/take along (Diod S 6, 7, 8 γράμματα φέρων; GrBar 12:7 φέρετε ὸ̔ ἠνέγκατε ‘bring here what you have brought’, for the nuance of φέρετε s. 2a; PTebt 418, 9; 421, 6; 8) φέρουσαι ἃ ἡτοίμασαν ἀρώματα Lk 24:1. Cp. J 19:39.
    ⓑ fig.
    α. carry a burden οὗτος τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν φέρει 1 Cl 16:4 (Is 53:4).
    β. bear a name τὸ ὄνομα τοῦ κυρίου bear the name of the Lord, i.e. of a Christian Pol 6:3 (cp. Just., D. 35, 6).
    γ. bear/grant a favor χάριν τινὶ φέρειν (Il. 5, 211; Od. 5, 307; cp. Aeschyl., Ag. 421f; but not Andoc., De Reditu 9 ‘express gratitude’) ἐλπίσατε ἐπὶ τὴν φερομένην ὑμῖν χάριν ἐν ἀποκαλύψει Ἰησοῦ Χριστοῦ hope for the favor that is being granted you in connection w. the revelation of Jesus Christ (i.e. when he is revealed) 1 Pt 1:13.
    ② to cause an entity to move from one position to another, w. focus on the presentation or effecting of someth.
    ⓐ a thing bring (on), produce (GrBar 12:7 φέρετε ‘bring here’ [what you have brought with you, s. 1aβ])
    α. bring (to), fetch τὶ someth. Mk 6:27, 28 (ἐπὶ πίνακι. On the bringing in of a head at a banquet cp. Diog. L. 9, 58: the presence of a severed head did not necessarily disturb the mood at a meal. Appian, Bell. Civ. 4, 20, §81 relates concerning Antony that he had the head of Cicero placed πρὸ τῆς τραπέζης); Lk 13:7 D; 15:22 v.l. for ἐξ-; Ac 4:34, 37; 5:2; 2 Ti 4:13; B 2:5; MPol 11:2; Hs 8, 1, 16 (w. double acc., of obj. and pred.); 9, 10, 1; δῶρα GJs 1:2; 5:1. Pass. Mt 14:11a (ἐπὶ πίνακι); Hv 3, 2, 7; 3, 5, 3; Hs 8, 2, 1ab; 9, 4, 7; 9, 6, 5–7; 9, 9, 4f. τινί τι (JosAs 16:1 φέρε δή μοι καὶ κηρίον μέλιτος; ApcMos 6) someth. to someone Mt 14:18 (w. ὧδε); Mk 12:15. θυσίαν τῷ θεῷ 1 Cl 4:1 (s. Gen 4:3; cp. Just., A I, 24, 2 θυσίας). The acc. is supplied fr. the context Mt 14:11b; J 2:8a. The dat. and acc. are to be supplied οἱ δὲ ἤνεγκαν Mk 12:16; J 2:8b. φέρειν πρός τινα w. acc. of the thing to be supplied (X., Cyr. 8, 3, 47; Ex 32:2) Hs 8, 4, 3; 9, 10, 2. φ. τι εἰς (1 Km 31:12) Rv 21:24, 26. μή τις ἤνεγκεν αὐτῷ φαγεῖν; do you suppose that anyone has brought him anything to eat? J 4:33. S. φόρος.
    β. Fig. bring (about) (Hom.+; Mitt-Wilck. I/2, 284, 11 [II B.C.] αἰσχύνην; PTebt 104, 30; POxy 497, 4; 1062, 14; Jos., Vi. 93, C. Ap. 1, 319; SibOr 3, 417; Just., A I, 27, 5 [βλάβην]) τὸ βάπτισμα τὸ φέρον ἄφεσιν the baptism which brings (about) forgiveness B 11:1.
    ⓑ a living being, animal or human, lead, bring
    α. animals (TestAbr A 2 p. 79, 8 [Stone p. 6] ἵππους; ibid. B 2 p. 106, 21 [Stone p. 60] μόσχον) Mk 11:2, 7 (πρός τινα); Lk 15:23; Ac 14:13 (ἐπὶ τ. πυλῶνας); GJs 4:3.
    β. people: bring or lead τινά someone ἀσθενεῖς Ac 5:16. κακούργους GPt 4:10. τινὰ ἐπὶ κλίνης (Jos., Ant. 17, 197) Lk 5:18. τινά τινι someone to someone Mt 17:17 (w. ὧδε); Mk 7:32; 8:22. Also τινὰ πρός τινα Mk 1:32; 2:3; 9:17, 19f. φέρουσιν αὐτὸν ἐπὶ τὸν Γολγοθᾶν τόπον 15:22 (TestAbr A 11 p. 88, 27 [Stone p. 24] ἐπὶ τὴν ἀνατολήν). ἄλλος οἴσει (σε) ὅπου οὐ θέλεις J 21:18.
    ③ to cause to follow a certain course in direction or conduct, move out of position, drive, the pass. can be variously rendered: be moved, be driven, let oneself be moved
    ⓐ lit., by wind and weather (Apollon. Rhod. 4, 1700; Chariton 3, 5, 1; Appian, Bell. Civ. 1, 62 §278 in spite of the storm Marius leaped into a boat and ἐπέτρεψε τῇ τύχῃ φέρειν let himself be driven away by fortune; Jer 18:14; PsSol 8:2 πυρὸς … φερομένου; TestNapht 6:5; Ar. 4, 2 ἄστρα … φερόμενα; Tat. 26, 1 τῆς νεὼς φερομένης) Ac 27:15, 17.—Move, pass (s. L-S-J-M s.v. φέρω B 1) φέρεσθαι δὲ διʼ αὐτοῦ … ἰχῶρας foul discharges were emitted … through it (Judas’s penis) Papias (3:2).
    ⓑ fig., of the Spirit of God, by whom people are moved (cp. Job 17:1 πνεύματι φερόμενος) ὑπὸ πνεύματος ἁγίου φερόμενοι 2 Pt 1:21b. Cp. Ac 15:29 D. τῇ πίστει φερόμενος ὁ Παῦλος AcPl Ha 5, 1. Of the impulse to do good Hs 6, 5, 7. Of the powers of evil (Ps.-Plut., Hom. 133 ὑπὸ ὀργῆς φερόμενοι; Jos., Bell. 6, 284; Ath. 25, 4) PtK 2 p. 14, 11; Dg 9:1; Hs 8, 9, 3.
    ⓒ also of the wind itself (Ptolem., Apotel. 1, 11, 3 οἱ φερόμενοι ἄνεμοι; Diog. L. 10, 104 τ. πνεύματος πολλοῦ φερομένου; Quint. Smyrn. 3, 718) φέρεσθαι rush Ac 2:2.
    ⓓ of various other entities: of fragrance φέρεσθαι ἐπί τινα be borne or wafted to someone (Dio Chrys. 66 [16], 6 ‘rush upon someone’) ApcPt 5:16.—Of writings (Diog. L. 5, 86 φέρεται αὐτοῦ [i.e. Heraclid. Pont.] συγγράμματα κάλλιστα; Marinus, Vi. Procli 38; cp. Arrian, Anab. 7, 12, 6 λόγος ἐφέρετο Ἀλεξάνδρου=a saying of Alexander was circulated) οὗ (=τοῦ Εἰρηναίου) πολλὰ συγγράμματα φέρεται of whom there are many writings in circulation EpilMosq 2.—Of spiritual development ἐπὶ τὴν τελειότητα φερώμεθα let us move on toward perfection Hb 6:1.
    ④ to move an object to a particular point, put, place φέρειν τὸν δάκτυλον, τὴν χεῖρα put or reach out the finger, the hand J 20:27a (ὧδε), vs. 27b.
    ⑤ to cause to continue in a state or condition, sustain, fig., of the Son of God φέρων τὰ πάντα τῷ ῥήματι τῆς δυνάμεως αὐτοῦ who bears up the universe by his mighty word Hb 1:3 (cp. Plut., Lucull. 6, 3 φέρειν τὴν πόλιν; Num 11:14; Dt 1:9).
    ⑥ to afford passage to a place, lead to, of a gate, lead somewhere (cp. Hdt. 2, 122; Thu. 3, 24, 1 τὴν ἐς Θήβας φέρουσαν ὁδόν; Ps.-Demosth. 47, 53 θύρα εἰς τὸν κῆπον φέρουσα; SIG 1118, 5; POxy 99, 7; 17 [I A.D.]; 69, 1 [II A.D.] θύρα φέρουσα εἰς ῥύμην) τήν πύλην τὴν φέρουσαν εἰς τὴν πόλιν Ac 12:10 (X., Hell. 7, 2, 7 αἱ εἰς τὴν πόλιν φέρουσαι πύλαι; Diog. L. 6, 78 παρὰ τῇ πύλῃ τῇ φερούσῃ εἰς τὸν Ἰσθμόν; Jos., Ant. 9, 146).—See Fitzmyer s.v. ἄγω.
    ⑦ to bring a thought or idea into circulation, bring, utter, make a word, speech, announcement, charge, etc. (TestAbr B 6 p. 110, 8/Stone p. 68 [ParJer 7:8] φάσιν ‘news’; Jos., Vi. 359, C. Ap. 1, 251; Just., A I, 54, 1 ἀπόδειξιν ‘proof’, A II, 12, 5 ἀπολογίαν), as a judicial expr. (cp. Demosth. 58, 22; Polyb. 1, 32, 4; PAmh 68, 62; 69; 72) κατηγορίαν J 18:29. Cp. Ac 25:7 v.l., 18 (Field, Notes 140); 2 Pt 2:11. Perh. this is the place for μᾶλλον ἑαυτῶν κατάγνωσιν φέρουσιν rather they blame themselves 1 Cl 51:2. διδαχήν 2J 10. ὑποδείγματα give or offer examples 1 Cl 55:1 (Polyb. 18, 13, 7 τὰ παραδείγματα). τοῦτο φέρεται ἐν this is brought out = this is recorded in EpilMosq 4.—Of a divine proclamation, whether direct or indirect (Diod S 13, 97, 7 τ. ἱερῶν φερόντων νίκην; Just., D. 128, 2 τοῦ πατρὸς ὁμιλίας [of the Logos]) 2 Pt 1:17, 18, 21a.
    ⑧ to demonstrate the reality of someth., establish θάνατον ἀνάγκη φέρεσθαι τοῦ διαθεμένου the death of the one who made the will must be established Hb 9:16.
    ⑨ to hold out in the face of difficulty, bear patiently, endure, put up with (X., An. 3, 1, 23; Appian, Samn. 10 §13 παρρησίαν φ.=put up with candidness, Iber. 78 §337; Jos., Ant. 7, 372; 17, 342; AssMos Fgm. j βλασφημίαν; Just., D. 18, 3 πάντα; Mel., HE 4, 26, 6 θανάτου τὸ γέρας) μαλακίαν 1 Cl 16:3 (Is 53:3). τὸν ὀνειδισμὸν αὐτοῦ (i.e. Ἰησοῦ) Hb 13:13 (cp. Ezk 34:29). τὸ διαστελλόμενον 12:20. εὐκλεῶς 1 Cl 45:5. Of God ἤνεγκεν ἐν πολλῇ μακροθυμίᾳ σκεύη ὀργῆς Ro 9:22. φῶς μέγα … ὥστε τοὺς ὀφθαλμοὺς μὴ φέρειν a light so bright that their eyes could not endure it GJs 19:2.
    ⑩ to be productive, bear, produce of a plant and its fruits, lit. and in imagery (Hom. et al.; Diod S 9, 11, 1; Aelian, VH 3, 18 p. 48, 20; Jo 2:22; Ezk 17:8; Jos., Ant. 4, 100) Mt 7:18ab; Mk 4:8; J 12:24; 15:2abc, 4f, 8, 16; Hs 2:3f, 8.—B. 707. DELG. Schmidt, Syn. III 167–93. M-M. EDNT. TW.

    Ελληνικά-Αγγλικά παλαιοχριστιανική Λογοτεχνία > φέρω

  • 22 διαλλάσσω

    διαλλ-άσσω, [dialect] Att. [suff] διάλλ-ττω, [tense] fut. - ξω: [tense] pf.
    A

    διήλλαχα Dionys.Com.

     (v. infr.), A.D.Synt.70.11.
    I [voice] Med., interchange,

    τὰς τάξεις Hdt.9.47

    , cf. Pi.O.11(10).21: abs., make an exchange, X.Cyr.8.3.32, Test.Epict.2.14.
    II exchange, i.e.,
    2 take in exchange, δ. ἀετοῦ βίον take an eagle's life for one's own, Pl.R. 620b;

    ἐσθῆτα τῇ συμφορᾷ πρέπουσαν Plu.Cic.19

    ; δ. Μακεδονίαν change one land for another, i.e. pass through a land, X.HG4.3.3 (also abs.,

    ἐξ ἄλλης εἰς ἄλλην πόλιν δ. Pl. Sph. 223d

    ):—[voice] Med.,

    τι ἀντί τινος D.H.2.3

    .
    3 simply, change, alter,

    κελεύθους Emp.35.15

    ;

    τοὺς ναυάρχους X.HG1.6.4

    ;

    τοὺς λόγους Arist. Rh.Al. 1434a38

    .
    4 abs., change, alter, Emp.17.12;

    δ. ἀπ' ἀλλήλων

     to be discordant,

    Hp.Vict.1.6

    ; διαλλάττοντας different, opp. ὁμοίους, Phld.Sign.3, al.
    b depart this life, die, Lycurg.Fr.33, Corn.ND 35.
    5 change money,

    δ. τὸ δηνάριον OGI484.10

     (ii A.D.).
    III esp. change enmity for friendship, reconcile one to another,

    τινά τινι Th.2.95

    , 6.47, etc.;

    πόλεις πρὸς ἀλλήλας Isoc.5.111

    : most freq.c. acc. pl. only, E.Ph. 436, Antipho6.39, Test. ap. D.59.47, D.24.91: rarely c. acc. sg., make it up with one,

    διαλλάξεις με φιλάσας Theoc.23.42

    :—[voice] Pass. with [tense] fut.

    διαλλαχθήσομαι Ar.V. 1395

    , etc.;

    διαλλαγήσομαι Pl.R. 471a

    : [tense] pf.

    διήλλαγμαι A.Th. 885

    (lyr.): [tense] aor.

    - ηλλάχθην Ar.Lys. 900

    , - ηλλάγην ib. 1161:—to be reconciled, to be made friends, A.l.c., Pl. Prt. 346b, etc.;

    τοῖς ἀποστᾶσι Isoc.9.63

    ;

    πρός τινα περί τινος Id.3.33

    ;

    τῆς πρόσθεν ἔχθρας ἐς φίλους E.Med. 896

    , cf. And.2.26.
    IV intr., c. dat. pers. et acc. rei, differ from one in a thing,

    εἶδος δ. οὐδὲν τοῖσι ἑτέροισι Hdt.7.70

    ;

    δ. ταῖς ἡλικίαις Arist.EN 1161a5

    ;

    κλήσει, οὐ φύσει D.H.1.29

    ;

    πρός τινα Aristid.Or.36(48).16

    : also c. gen. pers.,

    δ. τινός τινι Plb.2.37.11

    ;

    ἔν τινι Luc.Pisc.23

    : abs.,

    πολὺ διήλλαχεν Dionys.Com.2.10

    ;

    τὸ διαλλάσσον τῆς γνώμης Th.3.10

    : [tense] pf. part. διηλλαχώς differing, τῇ ἐγκλίσει A.D.l.c.
    2 excel,

    πολὺ δ. τῇ ἀρετῇ Arist.EN 1165b24

    ;

    τινῶν τῷ μεγέθει D.S.1.35

    , D.H.Th.51:— so,
    V [voice] Pass., to be different,

    τοῖς εἴδεσι διηλλαγμένα Th.3.82

    ;

    πρὸς τὸν καιρόν Luc.Salt.19

    .

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > διαλλάσσω

  • 23 εισαγω

        ион. и староатт. ἐσάγω (fut. εἰσάξω, aor. 2 εἰσήγαγον)
        1) вводить
        

    (τινὰ δόμον Hom. и δόμοις Eur.; τὸν ἀρήϊον θρίαμβον Plut.)

        2) ввозить
        

    (σῖτον ἐς νῆσον Thuc. и Ὀρχομενίοις Plut.; οἶνον Ἀθήναζε Dem.; med. σῖτα Her.)

        εἰσαγόμενα καὴ ἐξαγόμενα Arst. — ввоз и вывоз

        3) приводить, приглашать
        

    (ἰατρὸν τινι Xen.; med. ἰατροὺς ἐφ΄ ἑαυτούς Arst.; τὰς ἑταίρας τινί Plut.)

        4) тж. med. брать в жены, вводить в (свой) дом
        

    (γυναῖκα Her.)

        5) вводить, записывать, включать
        

    (τινὰ εἰς τοὺς φράτορας Lys., εἰς τοὺς δημότας Dem. и εἰς τέν πολιτείαν Arst.)

        6) вовлекать, приобщать (med. τινα Hom.)
        

    ἐς τὰς σπονδὰς εἰσαγαγεῖν τινα Thuc. — убедить кого-л. примкнуть к перемирию

        7) выводить на сцене, представлять, ирон. разыгрывать
        8) юр. представлять на судебное рассмотрение
        

    (δίκην Aesch.)

        9) (тж. εἰ. εἰς τέν βουλήν Xen. и εἰς δικαστήριον Plat.) привлекать к судебной ответственности
        

    (τοὺς ποιήσαντας Xen.; τινὰ ὡς διαφθείροντα τοὺς νέους Plat.)

        εἰ. τινά τινι Plat. — привлекать кого-л. на чей-л. суд;
        εἰ. τινά τινος Plat. — привлекать кого-л. по обвинению в чем-л.

    Древнегреческо-русский словарь > εισαγω

  • 24 παρίστημι

    + V 24-23-8-18-20=93 Gn 18,8; 40,4; 45,1(bis); Ex 9,31
    to set by or near [τι παρά τινα] 1 Sm 5,2; id. [τινά τινι] 1 Mc 6,35; to bring in [τινα] Sir 23,22 to place [τινα] 1 Kgs 12,32; to show Ps 49(50),21; to be present with sb [μετά
    τινος] Nm 1,5 to preside over [ἐπί τινος] Nm 7,2
    to attend on [τινι] Prv 22,29; to prepare for [τινα εἴς τι] 1 Mc 6,34; to make sb such, to render sb [τινα
    +pred.] 2 Mc 8,21
    to stand by or beside, to help [abs.] Ex 19,17; id. [τινι] Gn 18,8; id. [πρός τινα] 2 Kgs 5,25; id. [ἐπί τινος] Nm 23,3; to make a stand Ex 18,23; to stand 1 Kgs 12,6
    to approach, to come near (in hostile sense) Ps 2,2
    ὁ παρεστηκώς the one attending, the assistant Nm 11,28; ἔναντι τῶν παρεστηκότων against the adversaries Sir 51,2; παρέστη πάσῃ ὁδῷ οὐκ ἀγαθῇ he gives or presents himself to every evil way Ps 35(36),5; ἡ κριθὴ παρεστηκυῖα the barley was in the ear, the barley was ready for harvest Ex 9,31
    *Hos 9,13 παρέστησαν τὰ τέκνα αὐτῶν they proffered or held out or gave their children-בניהם לה תושׁ for MT נוה/ב תולהשׁ it was planted in a meadow; *Jb 37,20 παρέστηκεν he may stand-עמד for MT אמר he says
    Cf. DANIEL, S. 1966 95.96; DOGNIEZ 1992 181.243; HELBING 1928 59.315; LE BOULLUEC 1989, 248;
    LEE, J. 1983, 56-57; WALTERS 1973, 226-227; WEVERS 1990 141.289.303.387. 556; →NIDNTT; TWNT

    Lust (λαγνεία) > παρίστημι

  • 25 δι-αλλάσσω

    δι-αλλάσσω, 1) vertauschen, aus-, umtauschen, τινί τι ἀντί τινος, an Jem. etwas wofür, Plat. Rep. II, 371 d; ἀετο ῠ διαλλάξαι βίον, eingetauscht haben, d. i. wie ein Adler leben, X, 620 b; auch περί τινος, Dion. Hal. 10, 24; ἄλλον τοῖς κάτω νεκρόν, einen andern Todten den Unterirdischen geben, Eur. Alc. 14; ναυάρχους, andere Schiffsbefehlshaber einsetzen, Xen. Hell. 1, 6, 4. – Med., unter sich, mit einander vertauschen, τὸ ἐμφυὲς ἦϑος Pind. Ol. 10, 21; τὰς τάξεις Her. 9, 47; absol., Xen. Cyr. 8, 3, 32 u. Sp. – Dah. διαλλάττειν χώραν, ein Land mit einem andern vertauschen, dasselbe durchwandern, Xen. Hell. 4, 3, 2; u. so med., Plat. Soph. 223 d; ἐσϑῆτα, vestem mutare, Plut. Cic. 19. – 2) Uebertr. auf die Gesinnung, versöhnen, τινά, Eur. Phoen. 439; Ar. Lys. 1091; Plat. Conv. 213 d; τοὺς τελευτήσαντας εὐχαῖς, Menex. 244 a; διαλλαγῆναί τινι, Antiph. 6, 39; Plat. Conv. 193 b; τινά τινι, Einen mit Jemandem, Thuc. 8, 89. – Med., sich versöhnen, Plat. Prot. 346 b; τὴν ἔχϑραν, D. Hal. 7, 51. – 3) intraus., in etwas von einem andern verschieden sein, οὐ ταὐτὸ δ' ἐστὶ τοῦτο· πολὺ διήλλαχεν Dionys. com. Ath. IX, 405 (v. 10); gew. τί τινι, z. B. εἶδος οὐδὲν τοῖς ἑτέροις Her. 7, 70; auch τινί τινος, durch etwas von etwas, Pol. 2, 37, 11 u. Sp., wie Dion. Hal. 6, 83; ἐν αἷς διαλλάττομεν Luc. Pisc. 23; τὸ διαλλάττον τῆς γνώμης, die Verschiedenheit, Thuc. 3, 10; dah. = sich auszeichnen, τινί, durch etwas, D. Sic. 1, 64; auch geradezu τινά, Einen übertreffen, Dion. Hal. de Thuc. 51. – Pass., verschieden sein, τοῖς εἴδεσι διηλλαγμένοι Thuc. 3, 82.

    Griechisch-deutsches Handwörterbuch > δι-αλλάσσω

  • 26 διαβαλλω

        1) перебрасывать, переводить, переправлять
        2) просовывать
        3) проходить, переходить, проезжать
        

    (γεφύρας Eur.)

        4) переправляться, переплывать
        

    (τὸν Ἰόνιον Thuc., Plut.; πρὸς τέν ἀντιπέρας ἤπειρον Thuc.)

        φυγῇ πρὸς Ἄργος διαβαλεῖν Eur. — бежать в Аргос

        5) сеять рознь, ссорить
        

    (τινὰ καί τινα Plat. и τινὰς ἀλλήλοις Arst.)

        διαβεβλῆσθαί τινι Plat. — быть во вражде с кем-л.;
        δ. τινὰ πρός τινα Polyb. и πρός τι Plut. — внушить кому-л. ненависть к кому(чему)-л.

        6) клеветать, оговаривать, чернить
        

    (τινὰ πρός τινα Her., Isocr., Xen., τινά τινι Soph., Plat. и τινὰ ἔς τινα Thuc.)

        διαβαλεῖν τινα ὥς τινα Plat., Luc. — ославить кого-л. кем-л.

        7) обвинять, упрекать, порицать
        

    (τινα Thuc.; πρός и εἴς τι Luc.)

        8) покрывать позором, порочить
        9) отвергать ( как подложное), отбрасывать
        10) тж. med. вводить в заблуждение, обманывать
        

    (τινά Her., Arph.)

        11) med. перебрасываться
        

    δ. πρός τινα τοις κύβοις Plut. — играть с кем-л. в кости

    Древнегреческо-русский словарь > διαβαλλω

  • 27 φοβεω

         φοβέω
        чаще med.
        1) поражать страхом, устрашать, пугать
        

    (τινά τινι Aesch., Eur., Thuc.)

        ᾧ μή ΄στι δρῶντι τάρβος οὐδ΄ ἔπος φοβεῖ Soph. — у кого нет страха перед преступлением, того и слово не испугает;
        πόνος ὅ μέ φοβῶν Soph. — нестрашный труд;
        φοβήσαντες κατεστήσαντο τέν πολιτείαν Plat. — (олигархи) установили свой строй путем террора;
        φοβεῖσθαί τινα (τι) Thuc., Plat., Trag., τινι Eur., ἔκ τινος и εἴς или πρός τι Soph., ἐπί τινι Luc. — бояться кого(чего)-л.;
        φοβεῖσθαι ἀμφί τινι Her., περί τινι Thuc., Plat., πρός τινος Soph., ὑπέρ τινος и περί τι Plat. — бояться за кого(что)-л.;
        φόβους или φόβον φοβεῖσθαι Eur., Plat. — испытывать страх;
        χλωροὴ ὑπαὴ δείους, πεφοβημένοι Hom. — бледные от страха, объятые ужасом;
        φοβούμενος ἐξοστρακισθῆναι Plut. — опасаясь изгнания;
        φοβεῖσθαι (ὅπως) μή … Soph., Thuc., Xen. — бояться, что (как бы не) …

        2) обращать в бегство
        φοβέοντο βόες ὥς, ἅστε λέων ἐφόβησε Hom. — они бежали словно коровы, которых лев обратил в бегство;
        φοβεῖσθαι ὑπό τινος, φ. ὑπό τινι и φ. τινα Hom. — (в страхе) бежать от кого-л.;
        βῆ φοβηθείς Hom. — он в страхе бежал

    Древнегреческо-русский словарь > φοβεω

  • 28 περιβάλλω

    + V 5-13-20-19-14=71 Gn 24,65; 28,20; 38,14; Lv 13,45; Dt 22,12
    A: to throw around or over, to put on [τι] Ru 3,9; to cover [τινα] JgsB 4,19; to cover sb with sth [τινά τινι] JgsB 4,18; to clothe [τινα] 2 Chr 28,15; to clothe sb with sth [τινά τι] Zech 3,5; to cover sth with sth [τί τινι] Jdt 4,12; to cast over [τι ἐπί τινα] Ez 32,3; to throw up (a mound) around (a city) [τι ἐπί τι] Ez 4,2; to encompass Jb 23,9; to involve in [τινά τινι] Est 8,12e
    M: to throw round or over oneself, to put on [τι] Gn 24,65; to put around [περί τι] Lv 13,45; to clothe oneself with [τι] Lam 4,5; to embrace [τι] Jb 24,8
    P: to be clothed in [τι] 1 Ezr 3,6
    Cf. HELBING 1928, 46-47; WEVERS 1993, 455

    Lust (λαγνεία) > περιβάλλω

  • 29 ανιστημι

        (fut. ἀναστήσω - эп. ἀνστήσω, aor. 1 ἀνέστησα - эп. ἄνστησα) тж. med. с aor. 2, pf. и ppf. act.
        1) поднимать, помогать или велеть встать
        

    (τινὰ χειρός Hom.; ἐξ ἕδρας Soph.; ἐκ τῆς κλίνης Plat.; ἄροτρον ἀνίστησι βώλους Plut.)

        ὀρθόν τινα ἀ. Xen. — ставить кого-л. на ноги;
        ἀ. τινὰ ἔνερθεν ὄντα Soph. — поднимать падшего;
        ἀκούσας ἀνίστησι αὐτόν Thuc. — выслушав (просящего), он велел ему встать;
        ἀ. τινὰ ἐπὴ τὸ βῆμα Plut. — приглашать кого-л. на трибуну, давать кому-л. слово;
        med. — подниматься, вставать (πάντες ἀνέσταν Hom.):
        ἀναστὰς εἶπε Eur. — поднявшись, он сказал;
        ἀνίστατο εἰς οἴκημα Plat. — он встал и вошел в помещение;
        ἀναστῆναι ἐκ τῆς νόσου Her., Plat.; — оправляться от болезни, выздоравливать;
        ἀναστάντες Thuc. — выздоровевшие

        2) поднимать от сна, будить
        

    (τινά Hom.)

        ἀ. τινὰ εἰς ἐκκλησίαν Arph. — будить кого-л. к собранию;
        med. — просыпаться, вставать (ἐξ εὐνῆς Hom.):
        κατακοιμηθέντες οὐκέτι ἀνέστησαν Her. — заснув, они больше не вставали

        3) пробуждать, воскрешать

    (λόγοισι τὸν θανόντα Aesch.; δεινέν νόσον Soph.)

     ; med. воскресать
        ἀνεστηκὼς παρὰ τῶν πλειόνων Arph. — привидение, явившееся с того света

        4) восстанавливать, отстраивать
        

    (τείχη Dem.; θεῶν τιμάς Eur.; Μακεδονίαν εἰς τὸ παλαιὸν ἀξίωμα Plut.)

        πρὸς τὸ ἀνασταθῆναι τι τῶν κατεφθαρμένων Polyb. — для восстановления чего-л. из разрушенного

        5) (тж. med. в aor. 1) воздвигать, возводить, сооружать
        

    (στήλην Her.; πόλιν Her., Plut.; πύργον Xen.; τρόπαιον Plat., Plut.)

        ἀναστῆσαί τινα χαλκοῦν Plut. — воздвигнуть кому-л. медную статую

        6) выставлять, собирать (для войны)
        

    (στρατόν Thuc.)

        τοὺς άναστήσας ἄγεν Hom. — он собрал их и привел;
        πρόμον ἀ. τινί Hom. — выставить единоборца против кого-л.;
        ἀναστῆσαί τινα ἐπὴ τήν κατηγορίαν τινός Plut. — выдвинуть кого-л. в качестве чьего-л. обвинителя;
        ἀναστήσασθαί τινα μάρτυρα Plat. — выставлять кого-л. в качестве своего свидетеля

        7) выставлять на продажу или на показ
        

    (παρθένους Her.)

        8) поднимать, призывать, подстрекать
        

    (τινά τινι Hom.; ἔθνη Παιονικά Thuc.)

        9) охот. поднимать, вспугивать
        

    (τὰ θηρία Xen.)

        10) перемещать, выселять, переселять
        

    (δῆμους Her.; Αἰγινήτας ἐξ Αἰγίνης Thuc.)

        ἀ. τὸ στρατόπεδον Polyb. — снять лагерь, вывести войска;
        ἥ Ἑλλὰς οὐκέτι ἀνισταμένη Thuc. — Эллада, население которой перестало кочевать;
        χώρα ἀνασταθεῖσα Dem. — страна, население которой выселено

        11) распускать, закрывать
        ἐπειδὰν ἀναστῇ τὸ δικαστήριον Dem. — после закрытия судебного заседания

        12) отзывать, отвлекать
        

    (τινὰ ἔκ и ἄπό τινος Dem.; πραγματα νεώτερα ἀνίστησι τινα Plut.)

        13) изгонять, разгонять
        

    (τινάς Hom.; πολεμίους Plut.)

        14) med. возникать, рождагься
        

    (ὅ ποταμὸς ἐκ τῶν ὀρῶν ἀνιστάμενος Plut.)

        15) med. подвергаться разорению или разрушению
        

    (χώρα ἀνεστηκυῖα Her.; πόλις ἀνέστηκεν δορί Eur.)

        16) начинать, предпринимать

    Древнегреческо-русский словарь > ανιστημι

  • 30 αντιτασσω

        атт. ἀντιτάττω тж. med.
        1) выстраивать к бою
        

    (τινά τινι Her., Aesch., Plut. и πρός τινα Plut.; κατὰ τοὺς πολεμίους ἀντιταχθῆναι Plut.)

        2) med. оказывать организованное сопротивление, давать бой
        

    (τινι Thuc., Polyb., πρός τινα Her., Xen. и κατά τινα Xen.)

        οἱ ἀντιταττόμενοι Plut. — неприятельские войска, противник

        3) противопоставлять

    (τί τινι Aeschin. и τι πρός τι Isocr.)

     ; med. противиться
        περί τινος ἀντιτάξασθαί τινι Dem. — вступить в борьбу с кем-л. из-за чего-л.;
        τὸ ἀντιτετάχθαι ἀλλήλοις τῇ γνώμῃ Thuc. — разногласие, разноголосица

    Древнегреческо-русский словарь > αντιτασσω

  • 31 οπαζω

         ὀπάζω
        (fut. ὀπάσω - эп. ὀπάσσω, aor. ὤπασα - эп. ὄπασσα)
        1) посылать в качестве спутника или проводника, давать в провожатые
        

    (τινά τινι πομπόν или πομπῆα или τινὰ ἅμα τινί ὀ. Hom.)

        πολὺν λαὸν ὀ. τινί Hom. — поставить кого-л. во главе большого воинства;
        Νέστορος υἷας ὀπάσσατο Hom. — (Одиссей) взял с собой сыновей Нестора

        2) давать, доставлять, даровать, ниспосылать
        

    (κῦδός τινι, κτήματα, κάλλος Hom.; νίκην, ὄλβον Hes.)

        τέλος ἐσθλὸν ὀ. Hes. — ниспосылать хороший конец;
        πῦρ ἐγώ σφιν ὤπασα Aesch. — я (т.е. Прометей) доставил им огонь

        3) придавать, прибавлять, добавлять
        

    ἔργον ἔργῳ ὀ. HH. — делать одно дело за другим;

        ἔργον πρὸς ἀσπίδι ὀ. Aesch. — покрывать щит художественной работой

        4) прилагать, посвящать
        5) преследовать по пятам, теснить
        

    (Ἀχαιούς, γῆρας ὀπάζει τινά Hom.)

        ποταμὸς ὀπαζόμενος ὄμβρῳ Hom. — река, теснимая ливнем, т.е. вздувшаяся от ливней

        6) изгонять

    Древнегреческо-русский словарь > οπαζω

  • 32 προσάγω

    + V 81-43-17-6-27=174 Gn 27,25(bis); 48,9; Ex 3,4; 14,10
    A: to bring to or upon [τί τινι] Lv 1,2; id. [τι πρός τινα] Lv 14,2; to bring [τι] Tob 12,12; to bring sb to sb [τινά τινι] Gn 48,9; id. [τινα πρός τινα] Nm 25,6; to bring sb [τινα] Jos 7,16; to bring sb to or before [τινα πρός τι] Ex 21,6(primo); to bring sb to or near [τινα ἐπί τι] Ex 21,6(secundo); to offer [τι] Lv 7,8; id. [τινα] Lv 14,12; to draw near, to approach Jos 3,9; id. [πρός τινα] 1 Kgs 18,21; to draw near to [+inf.] Ex 3,4
    M: to bring near [τινα] Nm 16,10; to bring sb forward to [τινα +inf.] Lv 7,35; to resort to [πρός τινα]
    SusTh 4
    προσῆγον εἰς πόλεμον they drew near to war 1 Sm 7,10; προσηγαγόμην ὑμᾶς πρὸς ἐμαυτόν I brought you near to myself Ex 19,4, cpr. 28,1, Nm 16,5.9
    *1 Sm 13,6 προσάγειν draw near-שׁנג for MT שׂנג they were hard pressed; *Prv 24,15 προσαγάγῃς
    bring-תקרב for MT תארב lie in wait
    Cf. DORIVAL 1994 53.254.491; HELBING 1928, 289; LE BOULLUEC 1989 89.164; WEVERS 1990, 213;
    →TWNT

    Lust (λαγνεία) > προσάγω

  • 33 πέμπω

    πέμπω fut. πέμψω; 1 aor. ἑπεμψα; pf. πέπομφα IEph 17:2. Pass.: fut. inf. πεμφθήσεσθαι (Just., A I, 28); 1 aor. ἐπέμφθην; 1 pf. ptc. πεπεμμένος (Just., D. 126, 6); plpf. 3 sg. ἐπέπεμπτο Just., D. 56, 5).
    ① to dispatch someone, whether human or transcendent being, usually for purposes of communication, send τινά someone J 1:22; 13:16; 20:21b; Phil 2:23, 28; ISm 11:3. δοῦλον Lk 20:11; cp. vs. 12f. τ. ἀδελφούς 2 Cor 9:3. ἄνδρας πιστούς 1 Cl 63:3. ὑπηρέτην Dg 7:2. ἐπισκόπους IPhld 10:2. W. double acc. π. τινὰ κατάσκοπον send someone out as a spy B 12:9; w. acc. of a ptc. π. τινὰ κρίνοντα send someone as a judge Dg 7:6. π. τινὰ πρεσβεύσοντα send someone to be a representative Pol 13:1. W. a destination indicated (the ref. to a legation somet. being omitted as self-evident, like the Engl. ‘send to someone’= ‘send a messenger to someone’): π. (τινὰ) εἴς τι send (someone) to, into (X., Hell. 7, 4, 39; Jos., C. Ap. 1, 271 εἰς Ἱερος.) Mt 2:8; Lk 15:15; 16:27; Ac 10:5, 32 (without acc.); 15:22; IEph 6:1; GJs 16:2. W. the point of departure and the destination given ἀπὸ τῆς Μιλήτου εἰς Ἔφεσον Ac 20:17 (without acc.). W. indication of the pers. to whom someone is sent π. (τινὰ) πρός τινα send (someone) to someone (X., Cyr. 1, 5, 4; Demetr.: 722 Fgm. 1:13 Jac.; Diod S 20, 72, 1 π. τινὰ εἰς Συρακούσας πρὸς τ. ἀδελφόν; PHib 127 descr. 3 [III B.C.] π. τινὰ πρός τινα; Sb 6769, 5; 2 Esdr 5:17; En 10:2; TestJos 9:1; Manetho: 609 Fgm. 10 Jac. [in Jos., C. Ap. 1, 241]) Lk 7:19 (αὐτούς them is supplied by the immediate context); Ac 10:33 (without acc.); 15:25; 19:31 (without acc.); 23:30 (the acc. αὐτόν him is supplied by the context.—S. further below, where this pass. is cited again); Eph 6:22; Phil 2:25; Col 4:8; Tit 3:12; GJs 21:2 codd. In several of these places π. is used w. another verb that tells the purpose of the sending. This verb can be in the ptc.: ἔπεμψεν λέγων he sent to ask (cp. Gen 38:25; 2 Km 14:32; Jos., C. Ap. 1, 262) Lk 7:19; cp. vs. 6. Or the verb w. π. is in a finite mood and π. stands in the ptc. (Appian, Bell. Civ. 5, 9 §34 πέμψας ἀνεῖλε=he sent and had [her] put to death; 5, 118 §489 ἤρετο πέμπων=he sent and asked; Gen 27:42; Jos., Ant. 7, 149) πέμψαντες παρεκάλουν they sent and advised Ac 19:31; cp. πέμψας ἀπεκεφάλισεν he sent and had (John) beheaded Mt 14:10.—22:7. Differently πέμψας αὐτοὺς εἶπεν he sent them and said 2:8. W. indication of the one who is to receive someone, in the dat. π. τινά τινι send someone to someone 1 Cor 4:17; Phil 2:19.—ὁ Ἰω. πέμψας δύο τῶν μαθητῶν αὐτοῦ εἶπεν αὐτῷ=‘sent two of his disciples and had them say to him’ Mt 11:2 v.l. (cp. Appian, Bell. Civ. 1, 96 §449 πέμψας τινὰς ὁ Πομπήιος συνέλαβεν [Κάρβωνα]=Pompey sent certain men and had Carbo taken into custody). W. purpose indicated by the inf. (Just., D. 45, 4) Lk 15:15; 1 Cor 16:3; cp. also J 1:33; Rv 22:16. By subst. inf. w. εἰς 1 Th 3:2, 5. By εἰς (Appian, Mithrid. 108 §516 ἔπεμπεν τὰς θυγατέρας ἐς γάμους=in order to marry them [to Scythian princes]) εἰς αὐτὸ τοῦτο for this very purpose Eph 6:22; Col 4:8. εἰς ἐκδίκησιν κακοποιῶν 1 Pt 2:14. W. εἰς twice: εἰς θεοῦ τιμὴν εἰς Σμύρναν IEph 21:1. W. purpose indicated by ἵνα Lk 16:24.—Esp. of sending forth of God’s representatives (Aberciusins. 7; Philosoph. Max. 497, 8, the wise man is ἀποσταλείς, his πέμψας is God) Moses 1 Cl 17:5; Elijah Lk 4:26. The angel of repentance Hs 8, 11, 1. Above all the Father sends the Son (upon the earth) Ro 8:3; IMg 8:2. πέμψω τὸν υἱόν μου τὸν ἀγαπητόν Lk 20:13 (cp. Hdt. 1, 119, 2f ἦν οἱ παῖς εἷς μοῦνος … τοῦτον ἐκπέμπει … ἐς Ἀστυάγεος … Ἀστυάγης σφάξας αὐτόν). John’s gospel is dominated by the thought that Jesus is sent by God fr. heaven (s. Hdb. exc. on J 3:17) J 4:34; 5:23f, 30, 37; 6:38f, 44; 7:16, 28, 33; 8:16, 18, 26, 29; 9:4; 12:44f, 49; 13:20; 14:24; 15:21; 16:5. Jesus, or God in his name, will send the Paraclete or Holy Spirit J 14:26; 15:26 (ὸ̔ν ἐγὼ πέμψω ὑμῖν παρὰ τοῦ πατρός); 16:7. Sim. πέμπει αὐτοῖς ὁ θεὸς ἐνέργειαν πλάνης God sends them a deluding influence 2 Th 2:11.—The idea of moving from one place to another, which is inherent in ‘sending’, can retreat into the background, so that π. takes on the mng. instruct, commission, appoint: ὁ πέμψας με βαπτίζειν ἐν ὕδατι J 1:33. Cp. 7:18 and the pass. 1 Pt 2:14. Elsewh., too, π. takes on a particular mng. fr. the context: πέμψον ἡμᾶς εἰς τοὺς χοίρους eject us into the swine Mk 5:12. Of one under arrest: have him transported to his destination Ac 25:25, 27; cp. 23:30 (on these pass. s. TGagos/PSijpesteijn, BASP 33, ’96, 77–97).—Abs. οἱ πεμφθέντες those who were sent Lk 7:10.—In several of the places already mentioned (Ac 23:30; Eph 6:22; Phil 2:28; Col 4:8) ἔπεμψα is an epistolary aorist (Thu. 1, 129, 3; Chion, Ep. 15, 3 ἔπεμψα δὲ τὸ ἀντίγραφον; POxy 937, 21.—B-D-F §334; Rob. 845f).
    ② to dispatch someth. through an intermediary, send τινί τι someth. to someone Rv 11:10; Hv 2, 4, 3a; Hs 5, 2, 9; 5, 5, 3. The thing that is the object of the sending can remain unmentioned if it is easily supplied fr. the context πέμψον ταῖς ἑπτὰ ἐκκλησίαις, εἰς Ἔφεσον καὶ εἰς … send (the book) to the seven churches, to Ephesus and to … Rv 1:11. πέμψει Κλήμης εἰς τὰς ἔξω πόλεις Clement is to send (it=his copy or rescripts of it) to the cities abroad Hv 2, 4, 3b. ὥρισαν εἰς διακονίαν πέμψαι τοῖς ἀδελφοῖς they decided to send (someth.) to the brethren for their support Ac 11:29. εἰς τὴν χρείαν μοι ἐπέμψατε you have sent me (what was necessary) to satisfy my needs Phil 4:16 (cp. vv.ll. without the prep. εἰς and s. Ar. Milne p. 74 ln. 26: πέμπουσιν αὐτοῖ ἃ χρέαν ἔχουσιν). Fig. μερίσας … ἀπὸ τοῦ πνεύματος τοῦ Χριστοῦ ἔπεμψεν εἰς τοὺς προφήτας (God) sent a portion of Christ’s spirit into the prophets AcPlCor 2:10.—On π. τὸ δρέπανον Rv 14:15, 18 s. δρέπανον.—π. διά τινος could come fr. the OT (=שָׁלַח בְּיַד פּ׳ 1 Km 16:20; 2 Km 11:14; 3 Km 2:25) and could have given rise to the expr. πέμψας διὰ τῶν μαθητῶν εἶπεν αὐτῷ he sent word by his disciples and said to him Mt 11:2 ([Just., D. 53, 1]; yet a similar expr. is found in Appian, Mithrid. 108 §516 ἔπεμπεν διʼ εὐνούχων).—π. abs. means send, write a document, letter, etc. (Ps.-Callisth. 3, 18, 4; PGiss 13, 5 [II A.D.] Ἀρσινόη μοι ἔπεμψε περὶ τῶν δύο ταλάντων; 17, 8; 13; 27, 8 οὗ ἕνεκα πρὸς σὲ ἔπεμψα ἵνα ἐπιγνῶ; 81, 6; 14 πέμψον μοι οὖν περὶ τῆς σωτηρίας σου and oft. in pap) ἐσπούδασα κατὰ μικρὸν ὑμῖν πέμπειν I have taken pains to write to you briefly B 1:5.—DELG. M-M. EDNT.

    Ελληνικά-Αγγλικά παλαιοχριστιανική Λογοτεχνία > πέμπω

  • 34 τάσσω

    +/τάττω
    [*]V 4-17-33-14-18=86 Gn 3,24; Ex 8,5.8; 29,43; JgsA 18,21
    A: to station [τινα] Gn 3,24; to post sb before, to set sb before [τινά τινι] 2 Kgs 10,24; to set [τι] Jer 7,30; to set sth before sb [τί τινι] JgsA 18,31; to set up [τι] Jer 11,13; to set sb against sb [τι πρός τινα]
    JgsA 20,36; to set, to put (a feeling) [τι] 2 Mc 8,27
    to appoint (a time) Ex 8,5; to appoint [τι] 2 Chr 31,2; to appoint sb over [τινα ἐπί τι(να)] 2 Sm 7,11 to appoint sb as [τινα +pred.] 1 Sm 22,7; to make sth as [τι +pred.] Jer 5,22; id. [τι εἴς τι] 2 Kgs 10,27 M: to appoint [τι] 2 Mc 3,14; to give order to [τινι] Ex 29,43; to ordain, to prescribe Ex 8,8
    ἔταξεν τὰ αἵματα πολέμου ἐν εἰρήνῃ he ordered blood in peace, he shed blood in times of peace 1 Kgs 2,5; ἔταξαν ὀσμὴν εὐωδίας they offered a sweet-smelling savour Ez 20,28; συνοχὴν ἔταξεν ἐφ᾽ ἡμᾶς he has laid siege against us Mi 4,14; ἔταξεν Αζαηλ τὸ πρόσωπον αὐτοῦ ἀναβῆναι ἐπὶ Ιερουσαλημ Azael set his face to go against Jerusalem 2 Kgs 12,18, see also DnTh 11,17
    *JgsA 20,30 καὶ ἔταξεν and Israel stationed-יעד? (and influence of παρετάξαντο?) for MT ויעלו עלה they went up; *Zech 10,4 ἔταξε he set-יתור? תור he explored for MT יתד tent peg; *Ct 2,4 τάξατε set-דגלו (verb) for MT ו/דגל (subst.
    [*]+suffix) his signal, his intention
    Cf. CAPPELLUS 1775 593(Zech 10,4); HELBING 1928, 59; LE BOULLUEC 1989 123.303; ROST 1967, 119-
    121; WEVERS 1990 109.112.486; →NIDNTT; TWNT

    Lust (λαγνεία) > τάσσω

  • 35 διαφερω

        (fut. διοίσω, aor. 1 διήνεγκα - ион. διήνεικα, aor. 2 διήνεγκον: aor. pass. διηνέχθην)
        1) носить в разные стороны
        

    (σκῆπτρα Eur.; καθάπερ ἐν κλύδωνι Plut.)

        ἐπὴ λεπτοῦ ναυαγίου διαφέρεσθαι Plut. — носиться (по морю) на тонком обломке разбитого корабля

        2) разносить, раскладывать, распределять
        3) переносить, переводить
        ἔστησαν ὀρθαὴ καὴ διήνεγκαν κόρας Eur. — они встали и огляделись вокруг

        4) разносить, распространять
        

    (κηρύγματα Eur.; ἀγγελίας Luc.; φήμη τις διηνέχθη περί τινος Plut.)

        — широко прославлять (τινά Pind.)

        5) разбрасывать, рассеивать
        

    φυγῇ διαφέρεσθαι δι΄ ἀλλήλων Plut. — разбегаться в разные стороны

        6) носить, вынашивать
        διενέγκασα καὴ τεκοῦσα Xen. — выносившая и родившая (ребенка)

        7) перевозить, доставлять
        8) вносить, подавать
        

    (ψῆφον Eur., Xen., Aeschin., Dem., Plut.)

        ψῆφον φανερὰν διενεγκεῖν Thuc. — открыто проголосовать

        9) переносить, терпеть, сносить
        

    (ῥᾷστά τι Soph.; ἀργῶς τέν φυγήν Plut.)

        10) ( о времени) вести, проводить
        

    (τὸν αἰῶνα Hom.)

        θεοὺς σέβων βίον διήνεγκε Eur. — он прожил свою жизнь благочестиво;
        δ. τὸν πόλεμον Her. — вести затяжную войну (ср. 12);
        τέν νύκτα κλαίων διήνεγκε Plut. — он провел ночь в слезах

        11) существовать, жить
        12) вести до конца, заканчивать
        13) переворачивать, опрокидывать
        

    (πάντ΄ ἄνω τε καὴ κάτω Eur.)

        14) волновать, смущать, тревожить
        

    (διαλγές ἄτα διαφέρει τὸν αἴτιον Aesch.; δ. τὰς ψυχὰς πράγμασι καὴ φροντίσι Plut.): pass. волноваться, колебаться

        πολλὰ διενεχθεὴς τῇ γνώμῃ (тж. τῷ λογισμῷ и τοῖς λογισμοῖς) Plut. — долго не зная, какое принять решение

        15) отличаться, разниться
        

    (τινί τινος Plat.)

        δ. τινός Eur., Xen., Arph., τινί Xen., Plat., τι, πρός τι и κατά τι Arst., εἴς τι Xen. и ἔν τινι Xen., Dem.; — отличаться чем-л. (в чём)-л.;
        δ. ταῖς ἀντικειμέναις διαφοραῖς или δ. ἐναντίως Arst. — отличаться противоположными свойствами

        16) выгодно отличаться, превосходить
        

    (τινός τι Aeschin., Luc., τινά τινι Polyb., Diod., τινί τινος Plut., τινί Thuc., Aeschin., Polyb., Plut., εἴς τι Xen., Plat., ἐπί τινι Xen., ἔν τινι Isocr., πρός τι Aeschin. и κατά τι Xen.)

        ἱμάτια διαφέροντα Plat. — отличные одежды;
        πολὺ διέφερεν ἀλέξασθαι ἢ μάχεσθαι Xen. — было гораздо выгоднее вести оборону, чем принять открытый бой;
        πεπραχέναι διαφέρον τι Polyb. — совершить нечто особенное, отличиться

        17) med. (aor. διηνέχθην)
        

    (тж. δ. ταῖς γνώμαις Polyb.) расходиться во мнениях (ἀλλήλοις Plat. и πρὸς ἀλλήλους Lys., Polyb.; περί τινος Her., Arph., Plat., ἀμφί τινος и ἔν τινι Xen.)

        τὰ διαφέροντα Thuc. — спорные вопросы

        18) преимущ. impers. быть важным, иметь значение
        τὰ διαφέροντα (πράγματα) Thuc., Lys., Isae., Plut.; — важные вопросы;
        ἰδίᾳ τι αὐτῷ διαφέρει Thuc. — это представляет для него личный интерес;
        οὔ τί οἱ διέφερε ἀποθανέειν Her. — он относился равнодушно к смерти

    Древнегреческо-русский словарь > διαφερω

  • 36 πελάζω

    πελάζω, fut. πελάσω, aor. ἐπέλασα, p., bes. ep. ἐπέλασσα, nähern, nahe bringen, heranbewegen, von belebten Wesen u. leblosen Dingen, τινά τινι; τοὺς Αἰϑίκεσσι πέλασσεν, Il. 2, 744; ἱστὸν δ' ἱστοδόκῃ πέλασαν, 1, 434, den Mast in sein Behältniß legen; νευρὴν μὲν μαζῷ πέλασεν, τόξῳ δὲ σίδηρον, 4, 123, die Sehne an die Brust heranziehen, öfter; ἐμὲ μὲν νῦν νηυσὶ πελάσσετον, 10, 442, öfter; Τρῶας νηυσί, die Troer sich den Schiffen nähern lassen, 13, 1; πάντας πέλασε χϑονί, warf sie auf die Erde, 8, 277 u. öfter; auch ἔνϑα μιν ἐξ ἵππων πέλασαν χϑονί, sie legten ihn auf die Erde, 14, 435; τὰς (νῆας) Κρήτῃ ἐπέλασσεν (Ζεύς), Od. 3, 291; στῆϑος ϑαλάσσῃ, die Brust dem Meere nähern, d. i. sich mit der Brust aufs Meer legen, um zu schwimmen, 14, 350; auch τινὰ νῆσον ἐς Ὠγυγίην, Einen an die Insel hinantreiben, 7, 254. 12, 448; κτήματα ἐν σπήεσσι πελάζειν, 10, 404. 424, in die Höhle bringen; δεῠρο πελ. τινά, 5, 111. 134; οὖδάςδε, 10, 440; ἐπέλασε Νείλῳ, Eur. Hel. 677; Or. 1684; übertr., τινὰ ὀδύνῃσι πελάζειν, Einen den Schmerzen nahe bringen, ihn in Schmerzen stürzen, in Leid versetzen, Il. 5, 766; τοὺς (βόας) ἀγαγὼν ζεύγλᾳ πέλασσεν μοῦνος, er brachte sie unter das Joch, Pind. P. 4, 227; ἐμὲ δ' ἐπὶ ταχυτάτων πόρευσον ἁρμάτων, κράτει δὲ πέλασον, d. i. verleihe mir den Sieg, Ol. 1, 78; δεσμοῖς ἀλύτοις ἀγρίως πελάσας, Aesch. Prom. 155, wo der accus. aus dem Zusammenhange leicht zu ergänzen ist, wie Il. 23, 719, οὔτ' Ὀδυσεὺς δύνατο σφῆλαι, οὔδει τε πελάσσαι; vgl. noch ἔπος ἐρέω ἀδάμαντι πελάσσας, ein Wort will ich sagen, das ich dem Stahle genähert, so fest wie Stahl gemacht habe, Orak. bei Her. 7, 141. So ist auch wohl Soph. Phil. 1135 zu fassen, φυγᾷ μ' οὐκέτ' ἀπ' αὐλίων πελᾶτε, d. i. fut. = πελάσετε, ihr werdet mich nicht von der Höhle fort zu euch bewegen; μὴ πέλαζε μητρί, sc. τὰ τέκνα, Eur. Med. 91; πελάζειν σῶμά τινι, Ar. Av. 1399; sp. D.; πελάσαι χϑονί, auf die Erde werfen, Ap. Rh. 1, 944. – Med. u. pass. sich nähern, an Jemand herankommen, ihn angehen, λιταῖσί σε ϑεοκλύτοις ἀπύουσαι πελαζόμεσϑα, Aesch. Spt. 143; Eur. Or. 1279 Rhes. 776; aber μηδ' οἵ γε Πάτροκλον νηυσὶν πελασαίατο ist = zu ihren Schiffen hin, Il. 17, 341. – Dazu gehört der syncop. aor. ἐπλήμην, πλῆτο, πλῆντο, πλῆτο χϑονί, er näherte sich der Erde, sank zur Erde, Il. 14, 438, wie οὔδεϊ πλῆντο 468; ἀσπίδες ἔπληντ' ἀλλήλῃσι, die Schilde näherten sich einander, 4, 449. 8, 63; auch perf. pass. πεπλημένος, Od. 12, 108; aor. pass., οὔτε Λυκίους ἐδύναντο τείχεος ἂψ ὤσασϑαι, ἐπεὶ ταπρῶτα πέλασϑεν, sc. τείχεσιν, Il. 12, 420; πέπλησαι, Rufin. 5 (V, 47); sp. D., einzeln auch schon Tragg., haben auch den aor. pass. ἐπλάϑην, wofür sich auch ἐπλάσϑην geschrieben findet, was falsch scheint, wie Aesch. μηδὲ πλασϑείην γαμέτᾳ τινί, Prom. 899; vgl. πλάϑω. – Wie das act. oft absolut gebraucht ist, so daß man aus dem Zusammenhange den accus. ergänzen muß, vgl. uoch οὐδ' ὁ τὸν ἂψ ὤσασϑαι, ἐπεί ῥ' ἐπέλασσέ γε δαίμων, sc. αὐτὸν αὐτῷ, Il. 15, 418. 21, 93, so wird es auch intrans. gebraucht, so daß man ἑαυτόν ergänzen kann, sich nähern, nahe herankommen, ὅςτις ἀϊδρείῃ πελάσῃ, Od. 12, 41; νήεσσι, sich den Schiffen nähern, Il. 12, 112; πρὸς τοῖχον, Hes. O. 734; ματρί, Pind. N. 10, 81, von ehelicher Gemeinschaft; vgl. Aesch. Suppl. 296; οἷς μὴ πελάζειν, Prom. 714. 809; ἐκ ποίας. πάτρας Ἑλληνικοῖσι δώμασιν πελάζετε, Eur. Phoen. 279, öfter; εἰς ὄψιν, I. T. 1212, wie οὐδ' ἐγὼ εἰς σὸν βλέφαρον πελάσω, El. 1332; ὅκως πελάσειε τοῖσι πολεμίοισι, Her. 9, 74; ἐς τὸν ἀριϑμόν, 2, 19; einzeln bei Folgden, ὡς ὅμοιον ὁμοίῳ ἀεὶ πελάζει, Plat. Conv. 195 b, sprichwörtlich, gleich und gleich gesellt sich gern.

    Griechisch-deutsches Handwörterbuch > πελάζω

  • 37 γνωριζω

        1) делать известным, знакомить
        

    (τί τινι Aesch., Arst.)

        ἐγνώριστο τὸ ζητούμενον Plut. — искомое стало известным;
        γνωρίσαι τινά τινι Plut. — представить кого-л. кому-л.

        2) узнавать, познавать
        

    (τι Soph., Eur., Plat., περί τι и περί τινος Arst.)

        αἱ γνωρίζουσαι τέχναι Arst. — познавательные искусства;
        διὰ τῆς περὴ τέν ὄψιν αἰσθήσεως γ. τι Arst. — зрительно воспринимать что-л.;
        πρῶτον ὄψει γνωρίσαι τινά Plut. — впервые лично увидеть кого-л.

        3) завязывать знакомство, знакомиться
        

    (τινά Plat., Dem.)

        ἐγνωρισμένος τινί Dem. — знакомый с кем-л.

        4) поддерживать знакомство, находиться в дружеских отношениях
        οὐκέτι γνωρίζομαι πρὸς αὐτῶν Luc. — они со мной больше знаться не хотят

        5) узнавать, опознавать
        

    ὅστις γνωριεῖ μ΄ ἰδών Eur. — кто, увидев, мог бы меня узнать;

        γ. τινί Plut. — опознавать по чему-л.

    Древнегреческо-русский словарь > γνωριζω

  • 38 δαμαζω

         δαμάζω
        δᾰμάω, δαμνάω и δάμνημι, эол. δᾰμάσδω тж. med.
        1) приучать к ярму, приручать, укрощать

    (φῦλα πόντου χθονίων τε παιδεύματα Eur.)

     ; (о лошадях и др.) объезжать
        

    (ψαλίοις πώλους Eur.; ἵππους ἐκ νέων Xen.; med. ἡμιόνους Hom.; ἵπποι δαμαζόμενοι Plut.)

        ἄλγιστος δαμάσασθαι Hom. — крайне трудно приручающийся, строптивый

        2) подчинять, одолевать, смирять
        

    (Ἀχαιούς, θυμὸν ἐνὴ στήθεσσι Hom.; βίῃ καὴ χερσί Hes.)

        δ. τινά τινι и ὑπὸ σκήπτρῳ τινί Hom. — покорить кого-л. кому-л.

        3) подавлять, лишать силы
        αἴθρῳ καὴ καμάτῳ δεδμημένος Hom. — изнемогший от холода и усталости;
        ὕπνῳ δεδμημένος Hes. — объятый сном;
        δαμάσσαι τινὰ (med. φρένας) οἴνῳ Hom. — опоить кого-л. вином;
        σῷ ἐδάμην πόθῳ Arph. — я истомился по тебе

        4) насильно отдавать в жены, выдавать замуж
        

    (ἀνδρί, sc. θεάν Hom.)

        5) уничтожать, разбивать
        6) поражать насмерть, убивать
        δ. τινά τινι и τινὰ χερσί τινος Hom. — погубить кого-л. чьими-л. руками;
        οὐκ εἴα Ἀπόλλων (Πουλυδάμαντα) δαμῆναι Hom. — Аполлон не допустил, чтобы Полидамант погиб;
        ἐπειδέ τόνγε δαμάσσεται ὀϊστός Hom. — после того, как сразила его стрела;
        δέδοικα μέ πόλις δαμασθῇ Aesch. — боюсь, как бы не пал город (Фивы):
        δμαθέντες Eur. — погибшие, умершие;
        δάμναμαι Aesch. — я гибну;
        θανάτῳ πάρος δαμείην Eur. — да постигнет раньше меня смерть

    Древнегреческо-русский словарь > δαμαζω

  • 39 δηλοω

         δηλόω
        1) показывать, являть
        

    (τινά τινι Soph.)

        οὐδὲν δηλώσας Her. — не показав никакого виду, т.е. как ни в чем не бывало;
        δηλῶσαι ὁρᾶν τινα ἀνθρώποισι Soph. досл. — показать людям, перен. произвести на свет кого-л.

        2) обнаруживать, выказывать, проявлять
        

    (προθυμίαν Thuc.)

        3) выражать
        

    (τὰ δόξαντα Soph.)

        δηλῶσαι λόγῳ Soph. — назвать;
        τὸ καταφάσει δηλούμενον Arst. — то, что выражено утвердительным суждением

        4) указывать, разъяснять, сообщать
        

    (τί τινι, τι πρός τινα и τι εἴς τινα Soph., Thuc., Xen., Plat.; τινι περί τινος Lys., περί τι Isocr. и ὁπέρ τινος Polyb.)

        5) доказывать
        

    δηλώσω μέ ἄσπλαγχνος γεγώς Soph. — я докажу, что родился не трусом;

        δηλοῖ μοι καὴ τόδε οὐχ ἥκιστα Thuc. — немаловажным доказательством является, с моей точки зрения, и следующее обстоятельство;
        δ. δι΄ ἀποδείξεως Arst. = ἀποδεικνύναι

        6) представляться, казаться
        

    δηλοῖς δ΄ ὥς τι σημανῶν νέον Soph. — ты, кажется, хочешь сообщить мне какую-то весть

        7) обнаруживаться, оказываться, становиться явным
        

    δηλοῖ ὅτι οὐκ Ὁμήρου τὰ Κύπρια ἔπεά ἐστιν Her. — ясно, что «Кипрские песни» принадлежат не Гомеру;

        δηλοῖ δὲ ταῦτα ὅτι οὕτως ἔχει Plat. — ясно, что это так;
        αὐτὸ δηλώσει Dem. — это выяснится само собой

    Древнегреческо-русский словарь > δηλοω

  • 40 εγγυαω

        (impf. ἠγγύων и ἐνεγύων, aor. ἠγγύησα и ἐνεγύησα, pf. ἠγγύηκα и ἐγγεγύηκα; pf. pass. ἠγγύημαι и ἐγγεγύημαι)
        1) тж. med. вручать как залог, давать ручательство
        

    ἐγγύην ἐγγυᾶσθαι Plat. — (по)ручаться;

        ἐγγύα (v. l. ἐγγύη), πάρα δ΄ ἄτα погов. Thales ap. Plat., Plut. — поручись, и беда тут как тут, т.е. избегай ручаться;
        δειλαὴ δειλῶν καὴ ἐγγύαι ἐγγυάασθαι Hom. — ручательства за дурных (людей) тоже дурны;
        ἐ. τινα πρός τινα Plat. и τινά τινι Dem. — ручаться кому-л. или перед кем-л. за кого-л.;
        ἠγγυᾶτο μηδὲν αὐτοὺς κακὸν πείσεσθαι Xen. — он поручился, что им не будет причинено никакого зла:
        οἱ ἐγγυώμενοι Lys. — поручители;
        τίς ἐ. τὰ μέλλοντ΄ ἔσεσθαι ; Dem. — кто может поручиться за будущее?

        2) обручать, обещать или давать в жены, выдавать замуж

    (θυγατέρα τινί Her.; ἐγγεγυημένη τινί Plut.)

     ; тж. давать в мужья, женить
        

    (θυγατρί τινος ἐγγεγυημένος Plat.): med. обручаться (Her.; τινα Dem.)

    Древнегреческо-русский словарь > εγγυαω

Страницы

См. также в других словарях:

  • μνηστεύω — (ΑΜ μνηστεύω Α δωρ. τ. μναστεύω) [μνηστός] δεσμεύω δύο άτομα διαφορετικού φύλου με αμοιβαία υπόσχεση γάμου, αρραβωνιάζω (α. «αύριο, μνηστεύω την κόρη μου» β. «ἀπογράψασθαι σὺν Μαριὰμ τῇ μεμνηστευμένη αὐτῷ γυναικί», ΚΔ) νεοελλ. (η μτχ. παθ. παρακμ …   Dictionary of Greek

  • υποβάλλω — ὑποβάλλω, ΝΜΑ, και επικ. τ. ὑββάλλω Α [βάλλω] θέτω κάτι κάτω από κάτι άλλο (α. «υποβάλλω θεμέλια» β. «κάτω μὲν ὑποβαλεῑτε τῶν Μιλησίων ἐρίων», Εύβουλ. γ. «ὑπένερθε δὲ λίθ ὑπέβαλλεν», Ομ. Οδ.) νεοελλ. 1. θέτω υπό την κρίση ή την έγκριση κάποιου (α …   Dictionary of Greek

  • δίνω — (I) και δίδω και δώνω (AM δίδωμι και δίδω) Ι. 1. δίνω στο χέρι κάτι, εγχειρίζω 2. χαρίζω, παρέχω («τού δώσε δέκα λίρες», «για τούτο είδεν ο Θεός τον περισσόν του πόνον και ήδωκεν στη ρήγισσα και πάλιν άλλον γόνον») 3. κληροδοτώ («τού δώσε τ… …   Dictionary of Greek

  • οσφραίνομαι — (Α ὀσφραίνομαι και ὀσφραίνω) 1. αισθάνομαι την οσμή από κάτι, μυρίζω, μού μυρίζει κάτι («κρομμύων ὀσφραίνομαι», Αριστοφ.) 2. μτφ. αντιλαμβάνομαι, μυρίζομαι, παίρνω μυρωδιά («ὀσφραινόμενος τοῡ χρυσίου», Λουκιαν.) νεοελλ. προαισθάνομαι, προμαντεύω… …   Dictionary of Greek

  • παρομοιώνω — παρομοιῶ, όω ΝΜΑ [παρόμοιος] θεωρώ ή παριστάνω κάτι ως όμοιο με άλλο, συγκρίνω, παραβάλλω, παρομοιάζω, εικονίζω με σύγκριση (α. «επειδή ήτο κάπως... στρογγύλη το σώμα, τὴν παρομοίωσαν με τους χονδρούς κοφίνους», Παπαδ. β. «παρομοιοῡν τινά τινι»,… …   Dictionary of Greek

  • υποχέω — Α [χέω] 1. χύνω μέσα σε δοχείο που είναι τοποθετημένο από κάτω 2. (για ξηρό πράγμα) στρώνω ή απλώνω αποκάτω («φύλλα ὑποκεχυμένα ὑπὸ τοῑς ποσί», Ηρόδ.) 3. μτφ. εμβάλλω κρυφά στην ψυχή κάποιου («ἀπιστίη ὑπεκέχυτο αὐτῷ», Ηρόδ.) 4. παθ. ὑποχέομαι α)… …   Dictionary of Greek

  • ՈՒՐԵՄՆ — ( ) NBH 2 0560 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 5c, 6c, 7c, 8c, 10c, 11c շ. ἅρα, οὗν igitur, ergo, itaque. (որպէս թէ Ուր իմն՝ նշանակ հետեւողութեան կամ մակաբերութեան. որ եւ կոչի բազբանական, եւ շփոթի ընդ երկբայական կամ… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • τιν' — τινᾰ , τις any one masc/fem acc sg τινᾰ , τις any one neut nom/voc/acc pl τινῐ , τις any one dat sg τινε , τις any one nom/voc/acc dual …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • γίνομαι — (AM γίγνομαι και γίνομαι) 1. δημιουργούμαι, αποκτώ ζωή, υπόσταση 2. (για γεωργικά προϊόντα) παράγομαι 3. συμβαίνω, πραγματοποιούμαι 4. καθίσταμαι, αποβαίνω 5. είμαι, υπάρχω 6. (για αριθμητικά ποσά) προκύπτω, εξάγομαι από πράξεις ή υπολογισμό 7.… …   Dictionary of Greek

  • παριστάνω — και παρασταίνω / παριστάνω και παρίστημι και παριστῶ, άω, ΝΜΑ νεοελλ. 1. εικονίζω, εμφανίζω παράσταση, ζωγραφίζω, απεικονίζω (α. «η εικόνα παριστάνει τη Γέννηση τού Χριστού» β. «ανάγλυφον παριστών την Αθηνά») 2. (για ηθοποιούς) υποδύομαι έναν… …   Dictionary of Greek

  • τίς — τί, ΝΜΑ, και ηλειακός και λακων. τ. τίρ Α (ερωτ. αντων.) 1. (σε ευθεία ερώτ.) ποιος (α. «τίνος είναι το παιδί;» β. «ὦ ξεῑνοι, τίνες ἐστέ;», Ομ. Οδ.) 2. (το ουδ.) τί (ως έκφραση θαυμασμού ή περιφρόνησης) πόσο (α. «τί ωραίο σπίτι!» β. «τί κακός που …   Dictionary of Greek

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
… Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»