παρακοή

См. также в других словарях:

• παρακοή — that which has been heard imperfectly fem nom/voc sg (attic epic ionic) …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

• παρακοή — η απείθεια, παράβαση εντολής, ανυπακοή: Η παρακοή βλάπτει περισσότερο αυτόν που παρακούει …   Νέο ερμηνευτικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας (Новый толковании словарь современного греческого)

• παρακοῇ — παρακοάω pres subj mp 2nd sg (doric) παρακοάω pres ind mp 2nd sg (doric) παρακοάω pres subj act 3rd sg (doric) παρακοάω pres ind act 3rd sg (doric) παρακοάω pres subj mp 2nd sg (epic ionic) παρακοάω pres ind mp 2nd sg (epic ionic) παρακοάω pres… …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

• παρακοή — η, ΝΑ [παρακούω] άρνηση εκπλήρωσης εντολής, απείθεια, ανυπακοή μσν. αρχ. αυτό που δεν άκουσε κάποιος καλά, παράκουσμα …   Dictionary of Greek

• παρακοαί — παρακοή that which has been heard imperfectly fem nom/voc pl …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

• παρακοήν — παρακοή that which has been heard imperfectly fem acc sg (attic epic ionic) …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

• оплажениѥ — ОПЛАЖЕНИ|Ѥ (1*), ˫А с. Дерзость: смотримъ ѹбо. ѥгда како вскочить нѣкто въ градъ д҃шь наши(х). ˫ако навѣтникъ и чюжии. ѥже ѥ||сть гордыи. и в помыслѣ(х) не милу˫а. ли на сластолюбиѥ влекии татбою. ли преслушаниѥмъ оплажени˫а. ли на ѹстремлениѥ… …   Словарь древнерусского языка (XI-XIV вв.)

• ослоушаниѥ — ОСЛОУШАНИ|Ѥ (49), ˫А с. Неповиновение, непослушание: въ ослѹшаниѥ въпадохомъ. дь˫аволъмь прельщени бывъше. СбТр XII/XIII, 28; онъ же не въсхощеть да прест(а)ставленъ [так!] бѹдеть ѿ своѥго степени в немьже служить. КР 1284, 113б; тобѣ послати… …   Словарь древнерусского языка (XI-XIV вв.)

• ослоушьникъ — ОСЛОУШЬНИК|Ъ (1*), А с. Ослушник: не вѣ||сте ли ˫ако ѿ г(с)а тамо позвани есте. и к тому бысте ослушници. (ἡ… παρακοή) ФСт XIV/XV, 198б–в …   Словарь древнерусского языка (XI-XIV вв.)

• ανήκουστος — η, ο (AM ἀνήκουστος, ον) πρωτάκουστος, απίθανος, φοβερός αρχ. 1. αυτός που δεν μπορεί να ακουστεί 2. ενεργ. ο απρόθυμος να υπακούσει, ανυπάκουος 3. το ουδ. ως ουσ. το ανήκουστον παρακοή, απείθεια …   Dictionary of Greek

• ανηκουστία — η (Α ἀνηκουστία) 1. η έλλειψη της αίσθησης της ακοής, κουφαμάρα 2. ανυπακοή, παρακοή …   Dictionary of Greek