μιαίνειν

μιαίνω

stain: pres inf act (attic epic)

μῐαίνω, [tense] fut.

A

μιᾰνῶ Antipho 2.2.11

; [ per.] 3sg.

μιᾰνεῖ Berl.Sitzb.1927.158

([place name] Cyrene), LXX Is.30.22, al.: [tense] aor.

ἐμίηνα Il.4.141

, Hp.Flat.14, App. BC2.104,

ἐμίᾱνα Pi.N.3.16

, S.Fr. 104, E.Hel. 1000, IA[1595], LXX Ge. 34.5, al.; part.

μιάνας Sol.32.3

: [tense] pf.

μεμίαγκα Plu.TG21

:—[voice] Med., [tense] aor.

ἐμιήνατο Nonn.D.45.288

:—[voice] Pass., [tense] fut.

μιανθήσομαι Pl.R. 621c

: [tense] aor. ἐμιάνθην, [dialect] Ep. μιάνθην (v. infr.): [tense] pf. μεμίασμαι (v. infr.),

μεμίαμμαι LXX Nu.5.14

, al., D.C.51.22; [ per.] 3sg.

μεμίανται Porph.Abst.4.16

(but [ per.] 3pl., Phalar.Ep.121.2); inf.

μεμιάνθαι D.S.36.13

, but

μεμιάσθαι Horap.1.44

: Cyrenaic [tense] aor. 2 [voice] Pass. ἐμίᾱν in [ per.] 3sg. subj.

μιᾷ Berl.Sitzb. 1927.160

, al.: [tense] fut. [voice] Pass. μιᾱσέω in [ per.] 3sg. ind. μιᾱσεῖ ib. 164:—stain, dye,

ὡς δ' ὅτε τίς τ' ἐλέφαντα γυνὴ φοίνικι μιήνῃ Il.4.141

;

ὥσπερ ἔβενος περίδρομος ἐλέφαντα τὸν βραχίονα μιαίνων Hld.10.15

.

2 stain, sully,

μιάνθησαν ἔθειραι αἵματι καὶ κονίῃσι Il.16.795

, cf. 23.732;

μιάνθην αἵματι μηροί 4.146

;

αἵματι πεσεῖ μιανθείς S.OC 1374

, cf. A.Ag. 209 (lyr.);

τοὺς θεῶν βωμοὺς αἵματι μ. Pl.Lg. 782c

;

μ. βωμὸν εὐγενεῖ φόνῳ E.IA

l. c.;

βορβόρῳ.. ὕδωρ μιαίνων λαμπρόν A.Eu. 695

.

3 freq. of moral pollution, taint, defile, Pi. l. c., etc.; κλέος Sol.l. c., E.Hel. l. c.;

τὸ καλῶς πεφυκὸς οὐδεὶς ἂν μιάνειεν λόγος S.Fr. 104

;

ἑνὶ πόνῳ πολλὰ καὶ λαμπρὰ ἔργα μιῆναι App.BC2.104

;

εὔφημον ἦμαρ κακαγγέλῳ γλώσσῃ μ. A.Ag. 637

;

μιαίνων εὐσέβειαν Ἄρης Id.Th. 344

(lyr.);

τὴν δίκην Id.Ag. 1669

; τὰ ἱερά, τὸ θεῖον, Pl.Lg. 868b, Ti. 69d;

οἶκον θόρυβος μιαίνει Porph.Abst.4.12

;

θεοὺς μιαίνειν οὔ τις ἀνθρώπων σθένει S.Ant. 1044

;

τὴν ἁγνείαν τῶν θεῶν Antipho 2.2.12

, cf. 2.1.10; dishonour a woman, LXX Ge.34.5, al.:— [voice] Pass., incur defilement, A.Supp. 366, E.Or.75, Berl.Sitzb. ll. cc., etc.;

τὴν ψυχήν Pl.R. 621c

;

τῆς ἄλλης [γῆς] αὐτῷ μεμιασμένης Th.2.102

;

ἡ ψυχὴ μεμιασμένη καὶ ἀκάθαρτος Pl.Phd. 81b

; μιανθέντες τῷ τῆς ἀσεβείας μολυσμῷ Aristeas 66; of ritual defilement in funeral rites, IG 12(5).593.25 ([place name] Iulis).

σέβομαι, mostly used in [tense] pres.: [tense] impf. in Hdt.7.197: [tense] fut.

A

σεβήσομαι POxy.1381.202

(ii A.D.): [tense] aor.

ἐσέφθην S.Fr. 164

, Pl.Phdr. 254b, Porph.Plot.12:— feel awe or fear before God, feel shame, οὔ νυ σέβεσθε; Il.4.242, cf. Ar.Nu. 293;

τιμῶν καὶ σεβόμενος Pl.Lg. 729c

; σεφθεῖσα awe-stricken, Id.Phdr. l.c.: rarely c. inf., dread or fear to do a thing,

σ. προσιδέσθαι.., ἀντία φάσθαι A.Pers. 694

(lyr.);

μιαίνειν τὸ θεῖον Pl.Ti. 69d

;

σέβεται καὶ φοβεῖται.. τό τι κινεῖν τῶν καθεστώτων Id.Lg. 798b

: so c. acc. rei, to fear to do it, Antipho 2.4.12: c. part.,

σ. προσορῶν Pl.Phdr. 250e

.

2 after Hom., c. acc. pers., revere, worship,

Κρονίδαν Pi.P.6.25

;

θεούς A.Supp. 921

, etc.; πάντων ἀνάκτων κοινοβωμίαν ib. 223;

Λατώ Ar.Th. 123

; Λυκοῦργον σέβεσθαι worship him as a hero, Hdt.1.66, cf. 7.197;

προσορῶν ὡς θεὸν σ. τινά Pl.Phdr. 251a

; do homage to Zeus, A.Pr. 937: generally, pay honour or respect to.., θνατοὺς ἄγαν σ. ib. 543 (lyr.);

τὸ φίλον S.OC 187

(lyr.), cf. Ph. 1163 (lyr.), etc.;

σ. τινὰ τύχης μάκαρος E.IT 648

.

b esp. of Jewish proselytes,

σεβομένη τὸν θεόν Act.Ap.16.14

, cf.J.AJ14.7.2; σεβόμενοι προσήλυτοι, Ἕλληνες, Act.Ap.13.43, 17.4; σεβόμεναι γυναῖκες ib.13.50.

3 of things,

τὰ βυβλία σεβόμενοι μεγάλως Hdt.3.128

;

ὄργια Ar.Th. 949

;

ὦ Πιερία, σέβεταί σ' Εὔιος E.Ba. 566

(lyr.);

τὸ σῶφρον αἰδούμενος ἅμα καὶ σ. Pl.Lg. 837c

.

II [voice] Act. σέβω is post-Hom., used only in [tense] pres. and [tense] impf., worship, honour, mostly of the gods,

σ. Δήμητρος πανήγυριν Archil.120

;

πατρὸς Ὀλυμπίοιοτιμάν Pi.O.14.12

;

θεούς A.Th. 596

;

Νύμφας Id.Eu.22

;

Ἅιδην S.Ant. 777

; τἀν Ἅιδου ib. 780;

θεῶν θέσμια Id.Aj. 713

(lyr.), etc.; rare in Prose,

νομίζεται θεοὺς σέβειν X.Mem.4.4.19

, cf. Ar.Nu. 600; but also of parents, S.OC 1377, cf. Ant. 511; of kings, Id.Aj. 667, etc.; of suppliants, A.Eu. 151 (lyr.);

λέγω κατ' ἄνδρα, μὴ θεόν, σέβειν ἐμέ Id.Ag. 925

;

αἰχμὴν.. μᾶλλον θεοῦ σ. Id.Th. 530

;

σ. ὀνείρων φάσματα Id.Ag. 274

;

τὰς ἐμὰς ἀρχὰς σ. S.Ant. 744

( εὖ σέβουσι is dub. cj. for εὐσεβοῦσι in A.Ag. 338, cf. E.Ph. 1320, Tr.85); σέβειν ἐν τιμῇ c. acc., A.Pers. 166, Pl.Lg. 647a: c. inf., ὑβρίζειν ἐν κακοῖσιν οὐ σέβω, i.e. τὸ ὑβρίζειν, I do not respect, approve it, A.Ag. 1612;

τὸ μὴ ἀδικεῖν σέβοντες Id.Eu. 749

: rarely of a god,

Ποσειδῶν.. τὰς ἐμὰς ἀρὰς σέβων E.Hipp. 896

:— σέβομαι as [voice] Pass., to be reverenced,

ἡ δ' οἴκοι [πόλις] πλέον δίκῃ σέβοιτ' ἄν S.OC 760

; τὸ σεβόμενον reverence, Plu. 2.1101d.

2 less freq. abs., to worship, to be religious,

τὸν σέβοντ' εὐεργετεῖν A.Eu. 725

, cf. 897;

οὐ γὰρ σέβεις S.Ant. 745

;

κρίνοντες ἐν ὁμοίῳ καὶ σέβειν καὶ μή Th.2.53

; but in all these places an object shd. perh. be supplied from the context. ( σέβομαι prob. orig. 'I shrink from.. ', of which σοβέω is the causal; perh. cogn. with Skt. tyajati 'desert, let go'.)

ὅσι-ος, α, ον, also ος, ον Pl.Lg. 831d, D.H.5.71:—

A hallowed, i. e. sanctioned or allowed by the law of God or of nature,

δίκη Thgn.132

;

θοῖναι A.Pr. 529

(lyr.) ;

λουτρά S.Aj. 1405

(anap.);

καθαρμοί E.Ba.77

(lyr.);

μέλος Ar.Av. 898

; οὐχ ὅ. unhallowed,

ὕβρις E.Ba. 374

(lyr.) ;

ἔρως Id.Hipp. 764

(lyr.);

θυσίαι Id.IT 465

(anap.).—The sense of ὅσιος often depends on its relation on the one hand to δίκαιος (sanctioned by human law), on the other to ἱερός ( sacred to the gods):

1 opp. δίκαιος, sanctioned by divine law, hallowed, holy (

μόριον τοῦ δικαίου τὸ ὅ. Pl.Euthphr. 12d

),

δικαιότερον καὶ ὁσιώτερον καὶ πρὸς θεῶν καὶ πρὸς ἀνθρώπων Antipho 1.25

;

τὰ πρὸς τοὺς ἀνθρώπους δίκαια καὶ τὰ πρὸς τοὺς θεοὺς ὅ. Plb.22.10.8

: hence, in a common antithesis, τὰ δίκαια καὶ ὅ. things of human and divine ordinance, Pl. Plt. 301d, etc., cf. Euthphr.6e ; also

ὅ. καὶ νόμιμα Ar.Th. 676

(lyr.);

οὐ.. νόμιμον οὐδ' ὅ. ἂν εἴη Pl.Lg. 861d

; θεοὺς ὅσιόν τι δρᾶν discharge a duty men owe the gods, E.Supp.40, cf. Hipp. 1081 ; τὸ ὅσιον, = εὐσέβεια, Pl.Euthphr.5d: in an imprecatory formula,

ἀποδοῦσι μὲν αὐτοῖς ὅσια ᾖ, μὴ ἀποδοῦσι δὲ ἀνόσια SIG1199

([place name] Cnidus), cf.

ἀνοσία 11

; so ὅ. καὶ ἐλεύθερα ib.1180.6 (ibid.).

2 opp. ἱερός, permitted or not forbidden by divine law, profane, ἱερὰ καὶ ὅ. things sacred and profane,

ἐς ὀλιγωρίαν ἐτράποντο καὶ ἱερῶν καὶ ὁ. ὁμοίως Th.2.52

, cf. Pl.R. 344a, Lg. 857b, etc. ; κοσμεῖν τὴν πόλιν καὶ τοῖς ἱεροῖς καὶ τοῖς ὁ. with sacred and profane buildings, Isoc.7.66 ;

τῶν ἱερῶν μὲν χρημάτων τοὺς θεούς, τῶν ὁ. δὲ τὴν πόλιν ἀποστερεῖ D.24.9

;

ἀργυρίου ὁσίου IG12.186.13

;

ὁ ταμίας τῶν ὁ. προσόδων OGI229.58

(Smyrna, iii B. C.);

ὁ ταμίας τῶν ὁ. Supp.Epigr.1.366.58

(Samos, iii B. C.); ὅ. χωρίον a lawful place (for giving birth to a child), Ar.Lys. 743 ; ὅσιόν ἐστι folld. by inf., it is lawful, not forbidden by any law, E.IT 1045, etc.;

οὐκ ὅσιόν ἐστι

nefas est,

Hdt.6.81

; οὐκ ὅσιον ποιεῦμαι I deem it impious, Id.2.170, cf. D.Ep.5.3 ; οὐδὲ ὅσια (sc. ἐστι)..

μιαίνειν Pl.R. 416e

;

οὐ γάρ σοι θέμις οὐδ' ὅσιον.. ἱστάναι κτερίσματα S.El. 432

;

ὅσια ποιέειν Hdt.6.86

.α';

λέγειν Id.9.79

;

φωνεῖν S.Ph. 662

;

φρονεῖν E.El. 1203

(lyr.).

II of persons, pious, devout, religious,

ἄνδρες A.Supp.27

(anap.), cf. E.Med. 850 (lyr.), etc.;

Παλλάδος ὁ. πόλις Id.El. 1320

(anap.); ὅ. θιασῶται, μύσται, Ar.Ra. 327, 336 (both lyr.);

ἐμαυτὸν ὅ. καὶ δίκαιον παρέχειν Antipho 2.2.2

;

ὅσιοι πρὸς οὐ δικαίους ἱστάμεθα Th.5.104

; opp. ἀνόσιος, E.Or. 547; opp. ἐπίορκος, X.An.2.6.25 ; ὅσιος εἴς τινα, περὶ ξένους, E.Heracl. 719, Cyc. 125 ;

πρὸς τοὺς τοκέας Gorg.6

.

2 sinless, pure,

ἐξ ὁ. στομάτων Emp.4.2

; ὅ. ἔστω καὶ εὐαγής Lex Solonis ap.And.1.96: c. gen., ἱερῶν πατρῴων ὅσιος in regard to the sacred rites of his forefathers, A.Th. 1015;

ὅσιος ἀπ' εὐνᾶς E. Ion 150

(lyr.); also ὅσιαι χέρες pure, clean hands, A.Ch. 378 (anap.), cf. S.OC 470.

3 rarely of the gods, holy, Orph.H.77.2 ;

θεοῖς ὁ. καὶ δικαίοις CIG3830

([place name] Cotyaeum), cf. 3594 (Alexandria Troas).

4 title of five special priests at Delphi, Plu.2.292d, 365a.

5 οἱ ὅσιοι 'the saints', LXX Ps. 29(30).4, al.

III Adv.

ὁσίως Antipho 2.4.12

, etc.;

ὁ. οὔχ, ὑπ' ἀνάγκας δέ E.Supp.63

(lyr.);

οὐχ ὁ. Id.Hipp. 1287

(anap.), cf. Th.2.5 (v. l.);

καλῶς καὶ ὁ. Pl.Phd. 113d

;

δικαίως καὶ ὁ. Id.R. 331a

;

ὁ. καὶ κατὰ νόμον Id.Lg. 799b

; ὁ. ἂν ὑμῖν ἔχοι τοῦτον θύειν.. it would be right for you that he should.., X.Cyr.8.5.26 : c. part., ὁ. ἂν ἔχοι αὐτῷ μὴ δεχομένῳ .. Id.HG4.7.2 : [comp] Comp.

- ώτερον E.IT 1194

, etc.: [comp] Sup.,

ὡς -ώτατα διαβιῶναι τὸν βίον Pl.Men. 81b

, etc. (Not in Hom., who has only Subst. ὁσίη, v. ὁσία.)

κοίτη, ης, ἡ (s. κεῖμαι and next entry; Hom.+; ins, pap, LXX; PsSol 17:16; TestSol 2:11 D; TestReub 1:6; Joseph., SibOr; loanw. in rabb.).

① a structure for lying down

ⓐ gener. bed (Cass. Dio 61, 13, 5; Herm. Wr. 1, 29; 2 Km 4:5; Jos., Ant. 6, 52 κοίτης ὥρα) εἰς τὴν κ. εἶναι be in bed Lk 11:7 (Jos., Ant. 1, 177 τ. ἐν ταῖς κοίταις ὄντας).

ⓑ esp. (Trag. et al.; SibOr 4, 33) marriage-bed (w. γάμος) Hb 13:4 (s. 2a, below; on the ‘defiling’ of the marriage-bed by adultery cp. Ps.-Plut., Fluv. 8, 3 and Jos., Ant. 2, 55 τ. κοίτην μιαίνειν; Artem. 2, 26; Synes., Dreams 11 p. 143b κοίτην ἀμόλυντον; Gen 49:4; TestReub 1:6).—τράπεζαν κοινὴν παρατίθενται, ἀλλʼ οὐ κοιτήν they furnish a common table, but not a bed (for sex) Dg 5:7 (cj. for κοινήν, s. Bihlmeyer, mg.)

② engagement in sexual relations, fig. extension of mng. 1

ⓐ sexual intercourse (Eur., Med. 152, Alc. 249; Lev 15:21–26; Wsd 3:13, 16) pl. (w. ἀσέλγειαι) sexual excesses Ro 13:13. Perh. Hb 13:4.

ⓑ seminal emission (Num 5:20 ἔδωκέν τις τὴν κοίτην αὐτοῦ ἐν σοί. In full κοίτη σπέρματος: Lev 15:16f, 32; 18:20; 22:4) κοίτην ἔχειν ἐξ ἑνός conceive children by one man Ro 9:10. κοίτη κοινή sexual promiscuity Dg 5:7 cj.—B. 480. DELG s.v. κεῖμαι. M-M.

συνείδησις, εως, ἡ (συνεῖδον)

① awareness of information about someth., consciousness (Democr., Fgm. 297 ς. τῆς κακοπραγμοσύνης; Chrysipp. in Diog. L. 7, 85 τὴν ταύτης συνείδησιν; Eccl 10:20; Sir 42:18 v.l.; Jos., Ant. 16, 212; Just.; Theoph. Ant. 2, 4 [p. 102, 8]) w. obj. gen. συνείδησις ἁμαρτιῶν consciousness of sin Hb 10:2 (Diod S 4, 65, 7 διὰ τὴν συνείδησιν τοῦ μύσους; Philo, Det. Pot. Ins. 146 οἱ συνειδήσει τῶν οἰκείων ἀδικημάτων ἐλεγχόμενοι, Virt. 124 ς. ἁμαρτημάτων). συνείδησις θεοῦ consciousness, awareness of God 1 Pt 2:19 (s. ESelwyn, 1 Pt ’46, 176–78). Opp. ς. τοῦ εἰδώλου in awareness that this is an idol 1 Cor 8:7a v.l. (for συνηθείᾳ).

② the inward faculty of distinguishing right and wrong, moral consciousness, conscience (Menand., Monost. 597 ἅπασιν ἡμῖν ἡ συνείδησις θεός comes close to this mng.; cp. 654; Dionys. Hal., De Thuc. 8 μιαίνειν τὴν ἑαυτοῦ συνείδησιν; Heraclit. Sto., 37 p. 54, 8 ς. ἁμαρτόντος ἀνθρώπου; Ps.-Lucian, Amor. 49 οὐδεμιᾶς ἀπρεποῦς συνειδήσεως παροικούσης; Hierocles 14, 451; Stob., Flor. 3, 24 [I 601ff H.] quotes sayings of Bias and Periander on ὀρθὴ or ἀγαθὴ συνείδησις; PRyl 116, 9 [II A.D.] θλιβομένη τῇ συνειδήσει περὶ ὧν ἐνοσφίσατο; Mitt-Wilck. II/2, 88 I, 35 [II A.D.]; BGU 1024 III, 7; PFlor 338, 17 [III A.D.] συνειδήσει=‘conscientiously’, also s. 3, below; Wsd 17:10; Jos., Ant. 16, 103 κατὰ συνείδησιν ἀτοπωτέραν; TestReub 4:3; TestJud 20:2 v.l.; συνείδησιν μολύνειν Hippol., Ref. 9, 23, 4) w. subj. gen. Ro 2:15; 9:1; 1 Cor 10:29a; 2 Cor 1:12; 4:2; 5:11; Hb 9:14 al.; ἡ ἰδία ς. 1 Ti 4:2. Opp. ἄλλη ς. another’s scruples 1 Cor 10:29b; διὰ τὴν ς. for conscience’ sake (cp. OGI 484, 37 διὰ τὸ συνειδός; Ps.-Dio Chrys. 20 [37], 35) Ro 13:5; 1 Cor 10:25, 27f; τὸ μαρτύριον τῆς ς. 2 Cor 1:12, cp. ς. as the subj. of μαρτυρεῖν Ro 9:1; cp. 2:15, or of ἐλέγχειν J 8:9 v.l. (s. ἐλέγχω 2). W. attributes: ς. ἀγαθή a good conscience (cp. Herodian 6, 3, 4; PRein s.v. καλός 2b) Ac 23:1; 1 Ti 1:5; 1 Pt 3:21 (on the topic cp. FSokolowski, Lois sacrées des cités grecques, Supplément ’62 no. 108, 4–7 ‘one who enters the temple … must be pure, not through bathing but in mind’); ἔχειν ἀγαθὴν ς. (cp. ἐλευθέραν ἐχ. τὴν ς. Did., Gen. 89, 11) 1 Ti 1:19; 1 Pt 3:16. Also ἐν ἀγαθῇ ς. ὑπάρχειν 1 Cl 41:1. ἐν ἀμώμῳ καὶ ἁγνῇ συνειδήσει περιπατεῖν Pol 5:3 (μετὰ συνειδήσεως ἀγαθῆς τελευτᾶν Hippol., Ref. 9, 26, 4); cp. 1 Cl 1:3. ς. ἀσθενής a weak conscience, indecisive because of being bound to old ways 1 Cor 8:7; cp. vss. 10, 12. ς. ἀπρόσκοπος Ac 24:16; καθαρὰ ς. 1 Ti 3:9; 2 Ti 1:3; 1 Cl 45:7; καθαρὸς τῇ ς. ITr 7:2; καλὴ ς. Hb 13:18; 2 Cl 16:4. ς. πονηρά a bad conscience or a consciousness of guilt (s. καρδία 1bδ) Hb 10:22; D 4:14; B 19:12; Hm 3:4. ἡ ς. μολύνεται 1 Cor 8:7. μιαίνεται Tit 1:15 (s. Dionys. Hal. above). καθαριεῖ τ. συνείδησιν ἡμῶν ἀπὸ νεκρῶν ἔργων Hb 9:14. κατὰ συνείδησιν (s. on this Vett. Val. 210, 1) τελειῶσαί τινα vs. 9.

③ attentiveness to obligation, conscientiousness (for ins s. New Docs 3, 85; pap.) μετὰ συνειδήσεως conscientiously 1 Cl 2:4; ἐν ὁμονοίᾳ συναχθέντες τῇ ς. assembled in concord, with full consciousness of our duty 1 Cl 34:7.—MKähler, Das Gewissen I 1, 1878, RE VI 1899, 646ff; RSteinmetz, Das Gewissen bei Pls 1911; MPohlenz, GGA 1913, 642ff, Die Stoa ’48; ’49 (index), ZNW 42, ’49, 77–79; HBöhlig, Das Gewissen bei Seneka u. Pls: StKr 87, 1914, 1–24; FTillmam, Zur Geschichte des Begriffs ‘Gewissen’ bis zu den paulin. Briefen: SMerkle Festschr. 1922, 336–47; FZucker, Syneidesis-Conscientia 1928; TSchneider, D. paulin. Begriff d. Gewissens (Syneidesis): Bonner Zeitschr. f. Theol. u. Seelsorge 6, 1929, 193–211, D. Quellen d. paul. Gewissensbegr.: ibid. 7, 1930, 97–112; BSnell, Gnomon 6, 1930, 21ff; MDibelius Hdb.² ’31 exc. on 1 Ti 1:5; HOsborne, Σύνεσις and ς.: ClR 45, ’31, 8–10, Συνείδησις: JTS 32, ’31, 167–79; GRudberg, JAEklund Festschr. ’33, 165ff; GJung, Συνείδησις, Conscientia, Bewusstsein: Archiv f. d. gesamte Psychologie 89, ’34, 525–40; WAalders, Het Geweten, ’35; CSpicq, La conscience dans le NT: RB 47, ’38, 50–80; BReicke, The Disobedient Spirits and Christian Baptism ’46, 174–82; JDupont, Studia Hellenistica 5, ’48, 119–53; HClavier, Συν., une pierre de touche de l’Hellénisme paulinien, announced in Studia Paulina [JdeZwaan Festschr.] ’53, p. 80 n. 1; CPierce, Conscience in the NT, ’55; BReicke, TZ 12, ’56, 157–61, esp. 159; DMariella Jr., The NT Concept of Conscience, diss. Vanderbilt ’59; PDelhaye, Studia Montis Regii (Montreal) 4, ’61, 229–51; JStelzenberger, Syneidesis im NT, ’61; MThrall, NTS 14, ’67/68, 118–25; BHarris, Westminster Theol. Journal 24, ’62, 173–86; RJewett, Paul’s Anthropological Terms, ’71, 402–46; HEckstein, Der Begriff Syneidesis bei Paulus ’83; GSelby, The Meaning and Function of ς. in Hb 9 and 10: Restoration Qtrly 28, ’86, 145–54 (internal awareness of sin); PGooch, Conscience in 1 Cor 8 and 10: NTS 33, ’87, 244–54; PTomson, Paul and the Jewish Law (CRINT III/1) ’90, 208–20 (‘consciousness’); EBorgh, La notion de conscience dans le NT: Filología Neotestamentaria 10, 1997, 85–98.—RAC X 1025–1107; BHHW I 564f.—New Docs 3 no. 69. DELG s.v. οἶδα C. M-M. EDNT. TW. Spicq. Sv.