-
1 κοτυλιαῖος
A holding a κοτύλη, Antig.Car. ap.Ath.10.420a, D.L.2.139; λήκυθοι Hippoloch. ap. Ath.3.129b:— also written [suff] κοτυλ-ιεῖος, PCair.Zen.89.4 (iii B. C.).Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > κοτυλιαῖος
-
2 λαμπαδίειος
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > λαμπαδίειος
-
3 Ναυπλία
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > Ναυπλία
-
4 ποδιαῖος
ποδ-ιαῖος (speltA- ιεῖος Anon. in Tht.27.6
), α, ον, ([etym.] πούς) a foot long, broad, or high, Hp.Art.73, IG12.372.119, X.Oec.19.4, etc.;φαίνεται μὲν ὁ ἥλιος π. Arist.de An. 428b3
.2 Math., ἡ π. [γραμμή] side of one foot long, taken as the unit of length, Pl.Tht. 147d, cf. Arist.Sens. 446a6, Metaph. 1052b33.II ποδιαῖον ποιησάμενοι ἐφιᾶσι loosen the sail by the πούς, Id.Mech. 851b8.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ποδιαῖος
-
5 ταλαντιεῖος
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ταλαντιεῖος
-
6 κοτύλη
Grammatical information: f.Meaning: `bowl, dish, small cup' (Il.; on the meaning Brommer Herm. 77, 358 a. 366), also as measure for liquid and dry = 6 κύαθοι or = 1\/2 ξέστης (IA.), metaph. `socket, esp. of the hip-joint' (Il., Hp.), `cymbals' (pl., A.); (Hom. Epigr., com.).Other forms: also κότυλος m. `id.'Compounds: Compp., e. g. κοτυλ-ήρυτος `to be scooped with cups' (Ψ 34), ἡμι-κοτύλη `a half κ.' (pap.), δι-κότυλος `measuring two κ.' (Hp., pap.).Derivatives: Diminut. κοτυλίς ` socket' (Hp.), κοτυλίσκος, - ίσκη, - ίσκιον `small cup' (com.), κοτυλίδιον (Eust.). - κοτυληδών, - όνος f. name of diff. cup-like hollows (on the formation Chantraine Formation 361), e. g. ` sucker' (ε 433 etc.), also as plant-name, prob. ` Cotyledon umbilicus' (Hp., Nic., Dsc.; after the suckerlike leaves, Strömberg Pflanzennamen 44f.), with κοτυληδονώδης `nipple-like' (Gal.). - κοτυλιαῖος, - ιεῖος `measuring a κ.' (hell.; Mayser Pap. 1: 3, 95), κοτυλώδης ` cup-like' (Ath.); κοτύλων, - ωνος m. `toper' (Plu.). - Denomin. verb κοτυλίζω `with k., i. e. sell in small quantities' (IA.) with κοτυλισμός, - ιστής, - ιστί (hell.).Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]Etymology: One th formation in - ύλη (diminut.?) Schwyzer 485, Chantraine Form. 250f. - Close is Lat. catīnus `(flat) dish'; the deviation in vowel and formation makes the comparison very uncertain (cf. Ernout-Meillet s. catīnus). Further s. Pok. 586, W.-Hofmann s. catīnus. New suggestion by Machek Stud. in hon. Acad. d. Dečev 49: to Czech. kotlati` become hollow' (denom. verb). - A loan would be quite possible in the case of a vessel - Fur. 101, 181, adduces κόνδυ `a cup' with κονδύλιον; he notes 205 n. 14 that - υλη is well known in Pre-Greek.Page in Frisk: 1,933-934Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > κοτύλη
-
7 λάμπω
Grammatical information: v.Other forms: aor. λάμψαι, fut. λάμψω (IA.), perf. 3. sg. λέλαμπε with pres.-meaning (E.; Wackernagel Synt. 1, 167, Schwyzer 772), aor. pass. λαμφθῆναι (J.),Derivatives: 1. λαμπάς, - άδος f. `torch, torch-race' (IA.), also poet. adj. `torch-lit ' (S.); with λαμπάδιον `small torch' (Att.); λαμπαδ-ίας m. name of a comet and of the constellation Aldebaran (Chrysipp.; Scherer Gestirnnamen 121 f.), - ίτης `torch-runner' (Pergamon IIIa; Redard 242); λαμπάδ-ιος `from a torch' (pap.), - ιεῖος `id.' (Delos IIIa; Schwyzer 468, Chantraine Form. 93), - ικός `id.' (sch.); λαμπαδεῖον `toch-holder' (Eleusis IVa; like λυχνεῖον). Denomin.: a. λαμπαδίζω `participate in a torch-run or a torch-procession' with λαμπαδισταί pl. `participants in a toch-run' (Delphi II a; Fraenkel Nom. ag. 2, 71 f.); b. λαμπαδεύομαι, - εύω `id., treat as a λαμπάς' (D. S., Ph.) with λαμπαδεία ` torch-procession' (Priene III-IIa). - 2. λαμπτήρ, - ῆρος m. `lighter, torch, lantern' (Od.), with λαμπτήρια n. pl. name of a feast (pap.). 3. λάμψις f. ` lighting' (LXX, Ph.), esp. in compp. as διάλαμψις (Arist.) etc. On λαμψάνη ` cabbage, `Brassica arvensis's.v. 4. λαμπηδών, - όνος f. `lustre, glance' (Epicur., D. S.). 5. λαμπυρίς f. ` glow-worm' (Arist.) with λαμπυρίζω ` light as a glow-worm', also `enlighten' (Thphr., pap.), dissimilated from *λαμπ-υλίς? (Leumann Glotta 32, 223 n. 2; but s. below). - 6. λαμπρός `lighting, gleaming' with λαμπρότης, λαμπρύνω `enlighten', midd. `show' (IA.), with λαμπρυν-τής (late); as 1. member w. dissim. in Λάμπουρος name of a dog (Theoc.), - ουρις f. `fox' (A. Fr. 433, Lyc.). -- 7. ὑπο-, περι-λαμπ-ής `blow resp. roundabout lighting' (Hes. Sc., Ph., Plu.). -- 8. Lengthened verbal forms: ptc. λαμπετάων (- όων) `lighting' (Λ 104); explanation uncertain, s. Schwyzer 705, Leumann Hom. Wörter181 f., Chantraine Gramm. hom. 1, 358; λαμπάζω = λάμπω (Man.). - 9. Several PN: Λάμπος, Λαμπετίδης, Λαμπετίη, Λάμπιτος, - τώ, Λαμπαδ-ίων, - ίσκος, Λαμπ(τ)ρεύς; s. Bechtel Histor. PN 621, Fraenkel Nom. ag. 1, 236, Schwyzer 337.Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]X [probably]Etymology: The forms, both the verbal and the nominal, go back on a λάμπω (Schwyzer 692). - Withou nasalwe find in Hitt. lap-zi `glow', lap-nu-zi `bring in glow, kindle' (MudgeLang. 7, 252, Benveniste BSL 33, 140). Further, with long vowel, IE. * lāp- or * lōp-, some Baltic words for `torch, flame': Lith. lópė, Latv. lāpa, OPruss. lopis; with short a-vowel, but deviating in auslaut, Celt., OIr. lassaim `flame', Welsh llachar `glow', which can go back on * laps-. - Further combinations in Bq and WP. 2, 383; also Fraenkel Wb. s. lópė. Cf. also λοφνίς. It is doubtful whether this material proves IE origin. On λαμψάνη s. v., id. λοφνίς. Are λαμπ-ηδών, λαμπ-υρίς Greek? A nasal present is also difficult (* lh₂mp-?).Page in Frisk: 2,79-80Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > λάμπω
-
8 μήν 2
μήν 2Grammatical information: m.Meaning: `month' (Il.), also `moon-sickle (Ion., Ar., Att. inscr., Thphr.).Compounds: Compp., e.g. μηνο-ειδής `with the form of a moonsickle' (IA.), PN Μηνό-δωρος, also μηνί-αρχος, - άρχης m. `monthly commander' (pap. IVa; after ταξί-αρχος a. o.); ἠλιτό-μηνος `missing the month' (T118; cf. s. v.), ἐπι-μήν-ιος `lasting a month, montly' (IA.; hypostasis); on - μην- as 2. member Sommer Nominalkomp. 55ff.Derivatives: μήν-η `month' (Il.; like σελήνη, cf. Güntert Reimwortbildungen 220, Risch $35d), - άς `id.' (E.); μην-ίσκος m. `moonsickle', esp. name of several moonsickle-formed objects (Ar., Arist.); μην-ιαῖος `a month old, monthly' (Hp., LXX, pap.), - ιεῖος `monthly' (hell. pap.; Chantraine Form. 49 u. 53), μην-αῖος `belonging to the month' (Orac. ap. Lyd. Mens.; prob. from μήνη); μηνιαστεία f. `monthly achievement' (pap. IIIp), but cf. Μηνιασταί m. pl. ` adorers of Μήν' (Rhodos); μήνιον n. plantname, `peony' (Ps.-Dsc.), for the astrological use, Strömberg Pflanzennamen 133.Etymology: From the Aeol. cas. obl., gen. μῆνν-ος for *μηνσ-ος etc., arose an analog. nom. *μηνς, from which with vowelshortening *μενς, through loss of the nasal and comp. lengthening μείς, resp. μής. To μην-ός etc. (with simplification of the νν) arose μήν, after Ζηνός: Ζεύς El. μεύς. -- Beside the obl. stem *μηνσ- \< IE * mēns- there was originally in the nom. a disyllabic * mēnōs- with lengthened grade or (with alternating -t-) * mēnōt-, from which came Lith. mė́uo `moon, month', Germ., e.g. Goth. menoÞs `month'. The disyllabic form (with full grade) is seen alo in Lith. mė́es-is `month'. On monosyllabic * mēns- are based both Lat. mens-is (gen. pl. mens-um) as (with loss of the -n-) Skt. mās- `moon, month'. The development of the calendrical meaning `month' was accompanied by the creation of new expressions for `monyh' ( σελήνη, luna etc.). Original connection with meh₁-'measure' (s. μῆτις) because of the role of the moon as time-measure is quite possible. -- Further forms WP. 2,271f., Pok. 731f., W.-Hofmann s. mēnsis, Fraenkel s. meṅ́uo, Scherer Gestirnnamen 61 ff.. On the Greek forms Schwyzer 279f., 286, 515 w. n. 5, 569, Leumann Hom. Wörter 288 n. 41.Page in Frisk: 2,227-228Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > μήν 2
-
9 μνᾶ
Grammatical information: f.Meaning: `mina', weight and a sum of money = 100 drachmes (IA.).Derivatives: Dimin. μναδάριον (Diph. Com.), prob. for *μνᾳδ-άριον from *μνᾳ-διον, - μνα-ΐδιον ( ζῳδ-άριον: ζῴ-διον; not right Schwyzer 471); μνα-αῖος, μναῖος `weighing, worth a m.' (com., X., Arist.), -ϊαῖος `id.' (Arist., hell.), -ϊεῖον n. golden coin = 1 silver-rmina (pap.); on - ιαῖος, - ιεῖος Chantraine Form. 49 a. 53Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]X [probably]Etymology: Sem. (Aegean ? Schwyzer 64) LW [loanword]; cf. Hebr. māne, Accad. manū name of a weight. From μνᾶ Lat. mina. Skt. manā́ f. name of a golden ornament (RV 8, 78,2) remains far; but NPers. man as a weight might belong here, s. Mayrhofer s.v. - Fur. 380 connects μνάσιος\/ν and assumes an Anatolian cultural term.Page in Frisk: 2,247Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > μνᾶ
См. также в других словарях:
χοϊείος — εία, ον, Α αυτός που έχει την περιεκτικότητα ενός χου. [ΕΤΥΜΟΛ. < χόος / χοῦς (Ι) «μέτρο υγρών» + κατάλ. ιεῖος (πρβλ. μην ιεῖος, ταλαντ ιεῖος)] … Dictionary of Greek
λαμπαδίειος — λαμπαδίειος, εία, ον (Α) αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στη λαμπαδηδρομία. [ΕΤΥΜΟΛ. < λαμπάς, άδος + ίειος (πρβλ. εχ ίειος)] … Dictionary of Greek
μηνιείος — μηνιεῑος, α, ον (Α) 1. ο μηνιαίος 2. (το ουδ. πληθ. ως ουσ.) τὰ μηνιεῑα μηνιαία σιτηρέσια. [ΕΤΥΜΟΛ. < μήν, μηνός + κατάλ. ιεῖος (πρβλ. ταλαντ ιείος)] … Dictionary of Greek
μναϊείον — μναϊεῑον και μναϊῆον, τὸ (Α) χρυσό νόμισμα το οποίο ισοδυναμεί με μία αργυρή μνα. [ΕΤΥΜΟΛ. Ουσιαστικοποιημένος τ. τού επιθ. μναϊεῖος (< μνᾶ + κατάλ. ιεῖος (πρβλ. αρταβ ιείος)] … Dictionary of Greek
σεληνιεία — τὰ, Α γιορτή τής σελήνης. [ΕΤΥΜΟΛ. < σελήνη + κατάλ. ιεῖος / ιεῖα (πρβλ. μην ιεῖος)] … Dictionary of Greek
ταλαντιείος — εία, ον, Α ταλαντιαῑος*. [ΕΤΥΜΟΛ. < τάλαντον + κατάλ. ιεῖος (πρβλ. μην ιεῖος)] … Dictionary of Greek
κοτυλιαίος — α, ο (Α κοτυλιαίος, αία, ον και κοτυλιεῑος, εία, ον) νεοελλ. αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στην κοτύλη τού ιερού οστού (κοτυλιαίος δακτύλιος») αρχ. αυτός που περιέχει μια κοτύλη, ίσος με μια κοτύλη («τὸ δὲ περιαγόμενον ποτήριον οὐ μεῑζον ἦν… … Dictionary of Greek
