-
1 δικαιούμαι
-
2 δικαιοῦμαι
-
3 оправдать
оправдать, оправдывать 1) δικαιολογώ· δικαιώνω (надежды, ожидания) 2) юр. αθωώνω \оправдаться δικαιολογούμαι* δικαιώνομαι (оказаться правильным)' δικαιούμαι (быть вправе)* * *= оправдывать1) δικαιολογώ; δικαιώνω (надежды, ожидания)2) юр. αθωώνω -
4 оправдаться
δικαιολογούμαι; δικαιώνομαι ( оказаться правильным); δικαιούμαι ( быть вправе) -
5 δικαιώνω
1. μετ.1) юр. оправдывать; реабилитировать; 2) оправдывать (ожидания, надежды и т. п.); воздавать справедливость (кому-чему-л.); 2. αμετ. оправдываться (об ожиданиях, надеждах и т. п.);1) — иметь право, быть в праве;δικαιώνομαι [-ούμαι]
δικαιούμαι άδειας — иметь право на отпуск;
2) рел исповедоваться, каяться в грехах -
6 due
[dju:] 1. adjective1) (owed: I think I'm still due some pay; Our thanks are due to the doctor.) οφειλόμενος2) (expected according to timetable, promise etc: The bus is due in three minutes.) αναμενόμενος3) (proper: Take due care.) απαιτούμενος2. adverb(directly South: sailing due east.) κατευθείαν3. noun1) (what is owed, especially what one has a right to: I'm only taking what is my due.) αυτό που δικαιούμαι2) ((in plural) charge, fee or toll: He paid the dues on the cargo.) φόρος•- duly- due to
- give someone his due
- give his due -
7 право
право 1-а, πλθ. -а ουδ.1. δικαίωμα•избирательное право εκλογικό δικαίωμα•
гражданские -а τα πολιτικά δικαιώματα•
право на отдых δικαίωμα ανάπαυσης•
право на труд δικαίωμα εργασίας•
право нации на самоотределение δικαίωμα του έθνους για αυτοδιάθεση•
-а и объя-занности δικαιώματακαι υποχρεώσεις•
лишить прав гражданства στερώ των πολιτικών δικαιωμάτων•
какое вы имеете право τι δικαίωμα έχετε•
не имеете право δεν έχετε δικαίωμα.
2. δίκαιο•буржуазное право αστικό δίκαιο•
международное право διεθνές δίκαιο•
уголовное право ποινικό δίκαιο.
3. άδεια•водительские -а άδεια οδηγού αυτοκινήτου•
право на охоту άδεια κυνηγίου.
εκφρ.в -е (сделать) – έχω το δικαίωμα, δικαιούμαι•на -ах – με την ιδιότητα•по -у – νόμιμα, δικαιωματικά•на равных правах – με ίσα δικαιώματα.право 2(παρνθ. λ.).1. πραγματικά, αλήθεια.2. λόγω τιμής, μα την αλήθεια•право слово λόγω τιμής.
-
8 δικαιόω
δικαιόω fut. δικαιώσω; 1 aor. ἐδικαίωσα. Pass.: 1 fut. δικαιωθήσομαι; 1 aor. ἐδικαιώθην, subj. δικαιωθῶ, ptc. δικαιωθείς; pf. δεδικαίωμαι Ro 6:7; 1 Cor 4:4; ptc. δεδικαιωμένος Lk 18:14 (Soph., Hdt.; Aristot., EN 1136a; et al.; pap, LXX; En 102:10; TestAbr A 13 p. 93, 14 [Stone p. 34]; Test12Patr; ApcSed, 14:8 p. 136, 15 Ja.; Jos., Ant. 17, 206; Just.; Ath., R. 53, 1; 65, 14) to practice δικαιοσύνη.① to take up a legal cause, show justice, do justice, take up a cause τινά (Polyb. 3, 31, 9 ὑμᾶς δὲ αὐτοὺς … δικαιώσεσθε ‘you will (find it necessary to) take up your own cause’ = you will sit in judgment on yourselves; Cass. Dio 48, 46 ‘Antony was not taking Caesar’s side’ in the matter; 2 Km 15:4; Ps 81:3) δικαιῶσαι δίκαιον take up the cause of an upright pers. 1 Cl 16:12 (Is 53:11); τινί χήρᾳ (χήραν v.l.) 8:4 (Is 1:17 ‘take up the cause of the widow’).② to render a favorable verdict, vindicate.ⓐ as activity of humans justify, vindicate, treat as just (Appian, Liby. 17 §70; Gen 44:16; Sir 10:29; 13:22; 23:11 al.) θέλων δ. ἑαυτόν wishing to justify himself Lk 10:29; δ. ἑαυτὸν ἐνώπιόν τινος j. oneself before someone=‘you try to make out a good case for yourselves before the public’ 16:15 (δ. ἐαυτόν as En 102:10; but s. JJeremias, ZNW 38, ’39, 117f [against him SAalen, NTS 13, ’67, 1ff]). ὁ δικαιούμενός μοι the one who vindicates himself before (or against) me B 6:1 (cp. Is 50:8). τελῶναι ἐδικαίωσαν τὸν θεόν βαπτισθέντες tax-collectors affirmed God’s uprightness and got baptized i.e. by ruling in God’s favor they admitted that they were in the wrong and took a new direction (opp. τὴν βουλὴν τ. θεοῦ ἀθετεῖν) Lk 7:29 (cp. PsSol 2:15; 3:5; 8:7, 23; 9:2).ⓑ of experience or activity of transcendent figures, esp. in relation to humansα. of wisdom ἐδικαιώθη ἀπὸ τῶν τέκνων αὐτῆς is vindicated by her children (on δικ. ἀπό cp. Is 45:25. S. also Appian, Basil. 8: δικαιόω=consider someth. just or correct) Lk 7:35; also ἀπὸ τῶν ἔργων αὐτῆς Mt 11:19 (v.l. τέκνων). On this saying s. DVölter, NThT 8, 1919, 22–42; JBover, Biblica 6, 1925, 323–25; 463–65; M-JLagrange, ibid. 461–63. Of an angel Hm 5, 1, 7.β. of God be found in the right, be free of charges (cp. TestAbr A 13 p. 93, 14 [Stone p. 34] ‘be vindicated’ in a trial by fire) Mt 12:37 (opp. καταδικάζειν). δεδικαιωμένος Lk 18:14; GJs 5:1; δεδικαιωμένη (Salome) 20:4 (not pap). Ac 13:39 (but s. 3 below); Rv 22:11 v.l; Dg 5:14.—Paul, who has influenced later wr. (cp. Iren. 3, 18, 7 [Harv. II 102, 2f]), uses the word almost exclusively of God’s judgment. As affirmative verdict Ro 2:13. Esp. of pers. δικαιοῦσθαι be acquitted, be pronounced and treated as righteous and thereby become δίκαιος, receive the divine gift of δικαιοσύνη through faith in Christ Jesus and apart from νόμος as a basis for evaluation (MSeifrid, Justification by Faith—The Origin and Development of a Central Pauline Theme ’92) 3:20 (Ps 142:2), 24, 28; 4:2; 5:1, 9; 1 Cor 4:4; Gal 2:16f (Ps 142:2); 3:11, 24; 5:4; Tit 3:7; Phil 3:12 v.l.; B 4:10; 15:7; IPhld 8:2; Dg 9:4; (w. ἁγιάζεσθαι) Hv 3, 9, 1. οὐ παρὰ τοῦτο δεδικαίωμαι I am not justified by this (after 1 Cor 4:4) IRo 5:1. ἵνα δικαιωθῇ σου ἡ σάρξ that your flesh (as the sinful part) may be acquitted Hs 5, 7, 1; δ. ἔργοις by (on the basis of) works, by what one does 1 Cl 30:3; cp. Js 2:21, 24f (ἔργον 1a and πίστις 2dδ); διʼ ἐαυτῶν δ. by oneself=as a result of one’s own accomplishments 1 Cl 32:4. (cp. κατὰ νόμον Hippol., Ref. 7, 34, 1).—Since Paul views God’s justifying action in close connection with the power of Christ’s resurrection, there is sometimes no clear distinction between the justifying action of acquittal and the gift of new life through the Holy Spirit as God’s activity in promoting uprightness in believers. Passages of this nature include Ro 3:26, 30; 4:5 (on δικαιοῦν τὸν ἀσεβῆ cp. the warning against accepting δῶρα to arrange acquittal Ex 23:7 and Is 5:23; δικαιούμενοι δωρεάν Ro 3:24 is therefore all the more pointed); 8:30, 33 (Is 50:8); Gal 3:8; Dg 9:5. For the view (held since Chrysostom) that δ. in these and other pass. means ‘make upright’ s. Goodsp., Probs. 143–46, JBL 73, ’54, 86–91.③ to cause someone to be released from personal or institutional claims that are no longer to be considered pertinent or valid, make free/pure (the act. Ps 72:13) in our lit. pass. δικαιοῦμαι be set free, made pure ἀπό from (Sir 26:29; TestSim 6:1, both δικ. ἀπὸ [τῆς] ἁμαρτίας) ἀπὸ πάντων ὧν οὐκ ἠδυνήθητε ἐν νόμω Μωϋσέως δικαιωθῆναι from everything fr. which you could not be freed by the law of Moses Ac 13:38; cp. vs. 39. ὁ ἀποθανὼν δεδικαίωται ἀπὸ τ. ἁμαρτίας the one who died is freed fr. sin Ro 6:7 (s. KKuhn, ZNW 30, ’31, 305–10; EKlaar, ibid. 59, ’68, 131–34). In the context of 1 Cor 6:11 ἐδικαιώθητε means you have become pure.—In the language of the mystery religions (Rtzst., Mysterienrel.3 258ff) δικαιοῦσθαι refers to a radical inner change which the initiate experiences (Herm. Wr. 13, 9 χωρὶς γὰρ κρίσεως ἰδὲ πῶς τὴν ἀδικίαν ἐξήλασεν. ἐδικαιώθημεν, ὦ τέκνον, ἀδικίας ἀπούσης) and approaches the sense ‘become deified’. Some are inclined to find in 1 Ti 3:16 a similar use; but see under 4.④ to demonstrate to be morally right, prove to be right, pass. of God is proved to be right Ro 3:4; 1 Cl 18:4 (both Ps 50:6). Of Christ 1 Ti 3:16.—Lit. s. on δικαιοσύνη 3c.—HRosman, Iustificare (δικαιοῦν) est verbum causativum: Verbum Domini 21, ’41, 144–47; NWatson, Δικ. in the LXX, JBL 79, ’60, 255–66; CCosgrove, JBL 106, ’87, 653–70.—DELG s.v. δίκη. M-M. EDNT. TW. Spicq.
См. также в других словарях:
δικαιούμαι — βλ. πίν. 130 (μόνο στον ενεστ. και παρατατ.) … Τα ρήματα της νέας ελληνικής
δικαιοῦμαι — δικαιόω set right pres ind mp 1st sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Liste unregelmäßiger Verben im Neugriechischen — Unregelmäßige Verben im Neugriechischen sind Verben, die entweder hinsichtlich ihrer Stämme oder ihrer Endungen Besonderheiten aufweisen und nicht nach den üblichen Konjugationsregeln der neugriechischen Verben flektiert werden.… … Deutsch Wikipedia
Unregelmäßige Verben des Neugriechischen — Unregelmäßige Verben im Neugriechischen sind Verben, die entweder hinsichtlich ihrer Stämme oder ihrer Endungen Besonderheiten aufweisen und nicht nach den üblichen Konjugationsregeln der neugriechischen Verben flektiert werden.… … Deutsch Wikipedia
Unregelmäßige Verben im Neugriechischen — sind Verben, die entweder hinsichtlich ihrer Stämme oder ihrer Endungen Besonderheiten aufweisen und nicht nach den üblichen Konjugationsregeln der neugriechischen Verben flektiert werden. Inhaltsverzeichnis 1 Vorbemerkungen und Statistik 2… … Deutsch Wikipedia
Unregelmäßige neugriechische Verben — Unregelmäßige Verben im Neugriechischen sind Verben, die entweder hinsichtlich ihrer Stämme oder ihrer Endungen Besonderheiten aufweisen und nicht nach den üblichen Konjugationsregeln der neugriechischen Verben flektiert werden.… … Deutsch Wikipedia
δικαιώνω — δικαίωσα, δικαιώθηκα, δικαιωμένος 1. απονέμω δίκαιο, αναγνωρίζω το δίκαιο: Τελικά δικαιώθηκε από τον Άρειο Πάγο. 2. δικαιούμαι έχω δικαίωμα: Δικαιούμαι δεκαπενθήμερη άδεια. 3. δικαιώνομαι επαληθεύομαι, αποδεικνύεται το δίκαιό μου: Δικαιώθηκε με… … Νέο ερμηνευτικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας (Новый толковании словарь современного греческого)
δικαιώνω — και δικιώνω (AM δικαιῶ, όω Μ και δικαιώνω) [δίκαιος] 1. αναγνωρίζω, θεωρώ κάτι ή κάποιον ως δίκαιο 2. δικαιολογώ, υπερασπίζω 3. απονέμω δικαιοσύνη, δικάζω 4. απαλλάσσω από κατηγορία 5. παθ. εκκλ. απολυτρώνομαι, απαλλάσσομαι από τις αμαρτίες… … Dictionary of Greek
ζητώ — άω και έω (AM ζητῶ, έω) 1. γυρεύω, ψάχνω να βρω κάποιον ή κάτι (α. «ζητώ εργασία» β. «ἐμὲ δ ἔξοχα πάντων ζήτει», Ομ. Ιλ. γ. «σέ ζητάω απ το πρωί» δ. «αἰτεῑτε, καὶ δοθήσεται ὑμῑν, ζητεῑτε, καί εὑρήσετε», ΚΔ) 2. ερευνώ να βρω, αναζητώ («ζητῶν τὸν… … Dictionary of Greek
μοναχός — ή, ό και μονάχος, η, ο (ΑΜ μοναχός, ή, όν, Μ και μονάχος, η, ον και μοναχός και αμοναχός, ή, όν) 1. (το αρσ. και το θηλ. ως ουσ.) ο μοναχός, η μοναχή αυτός που έχει απαρνηθεί τα εγκόσμια και έχει αφιερωθεί στη λατρεία τού Θεού σε μονή, μοναστής,… … Dictionary of Greek
πέφτω — ΝΜ 1. φέρομαι από το βάρος μου από πάνω προς τα κάτω (α. «πέφτει χιόνι» β. «πέφτει βροχή» γ. «έπεσε ένα κεραμίδι και τόν χτύπησε») 2. αποσπώμαι από τη θέση μου και φέρομαι προς τα κάτω, αποπίπτω (α. «έχω καιρό π αρρώστησα και πέσαν τα μαλλιά μου» … Dictionary of Greek
