-
1 δήριος
δή̱ριος, δῆριςbattle: fem gen sg (epic doric ionic aeolic) -
2 δῆρις
δῆρις, ἡ, Kampf, Wettstreit; vielleicht verwandt mit δήιος. Bei Homer zweimal, im accus. δῆριν: Iliad. 17, 158 ἄνδρας οἳ περὶ πάτρης ἀνδράσι δυσμενέεσσι πόνον καὶ δῆριν ἔϑεντο; Odyss. 24, 515 υἱός ϑ' υἱωνός τ' ἀρετῆς πέρι δῆριν ἔχουσιν. – Batr. 4 δῆριν ἀπειρεσίην, πολεμόκλονον ἔργον Ἄρηος; vs. 198 δῆριν ὁρῶντες; Hes. O. 14 πόλεμόν τε κακὸν καὶ δῆριν ὀφέλλει; vs. 33 νεί. κεα καὶ δῆριν ὀφέλλοις; Scut. 241 πλέονες δ' ἔτι δῆριν ἔχοντες μάρναντο; vs. 251 Κῆρες δῆριν ἔχον περὶ πιπτόντων; vs. 306 ἀμφὶ δ' ἀέϑλοις δῆριν ἔχον καὶ μόχϑον; Epigr. bei Demosth. Cor. 289 οἵδε πάτρας ἕνεκα σφετέρας εἰς δῆριν ἔϑεντο ὅπλα. – Nominat. δῆρις Aeschyl. Suppl. 412; genit. δήριος Agam. 942. Suid. hat s. v. Δῆρις den genit. δήρεως u. den dativ. δήρει, ohne Belege.
-
3 δῆρις
δῆρις, ἡ, -
4 μῆνις
μῆνις, ιος (Ionic form of the gen., cp. the Homeric echo Pla., Rep. 390e and δήριος Aeschyl, Ag. 942: EFraenkel, Aeschylus Agamemnon II, ’62 [’50], 427) and later ιδος, ἡ (Hom. et al.; PRyl 67, 3 [II B.C.]; BGU 1026, 22, 14; LXX; Jos., Ant. 9, 104; TestDan 5:2; SibOr 4, 135) implacable anger, vengefulness w. ὀργή described as the source of μ. Hm 5, 2, 4 (on the relationship betw. ὀργή and μῆνις in the Stoa s. Diog. L. 7, 113. Andronicus, περὶ παθῶν 4 [Stoic. III no. 397]; Ps.-Phoc. 64; Sir 27:30). Described as an incurable sin, ibid.—DELG. TW. Sv.
См. также в других словарях:
δήριος — δή̱ριος , δῆρις battle fem gen sg (epic doric ionic aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)